Persconferentie voor Anneke
Beekman een „kruisverhoor55
Uitnodiging voor bezoek
aan Israël aanvaard
l.2
Misverstand oorzaak van
moord op Nieuw-Guinea?
Prof. P. J. Oud 75 jaar
Nestor van Tweede Kamer wist politiek
en wetenschap beide te dienen
u
Kwestie Nieuw-Guinea
AMERIKAANSE PERS VALT
SOEKARNO FEL AAN
Militaire actie zou een vorm
van neo-kolonialisme zijn'
arniiëA
SO tungsra^
Boekenlezer voor de blindt
TWEE RECHERCHEURS IN DE ZAAL
Haar grootste
wens: Gratie
Mams"
voor
Ooggetuigen van drama melden zich
Jhr. dr. D. Rog1^
overleden
Prijzen nog niet
beschikbaar
V B
MAANDAG 4 DECEMBER 1961
Toenaderingspogingen
„Dat zijn mijn zaken"
Verontwaardigd
The cigarette JL of Quality and Prestige
Mevr. Hilkemeyer in
ons land terug
Den Helder hoeft er na 45 jaar
nog geen spijt van te hebben
Oud-hoof ddirecteu^
Rijksmuseum
De toto-pechvogel
Beslissing uitgesteld
KONINGIN ZIET
„DE KERSENTUIN"
Nederlander bij vlieg
ongeluk gedood
In Australisch Nw.Guinea
Stuurman van Duits
schip valt overboord
Défilé van brands'''1'
wagens m
Drs. G. Rottink Cs6-P'
(Van onze Limburgse redacteur)
MAASTRICHT, 4 dec. In een wei
nig hartelijke, maar aan weerskanten
geladen sfeer is zaterdag in een van
de Staarzalen alhier de lang aangekon
digde bespreking tussen Anneke Beek
man en de internationale pers verlopen.
Het was Anneke Beekman duidelijk aan
te zien, dat deze persconferentie voor
haar een kwelling was, terwijl de rond
veertig vertegenwoordigers van binnen-
en buitenlandse bladen zichtbaar ge
belgd waren over het feit, dat de ont
moeting tussen Anneke Beekman en de
pers bijna een week na haar terugkeer
in ons land plaats vond. Met de verkla
ring van haar raadsman mr. M. de
Kort uit Amsterdam, dat de perscon
ferentie om „technische en administra
tieve redenen niet eerder gehouden
kon worden" namen de meeste journa
listen geen genoegen.
Waarom, zo vroegen zü zich af, stond
mej. Beekman dan wel reeds dinsdag
j.l. twee persvertegenwoordigers te
woord en bleven de deuren van de wo
ning van haar vroegere pleegouders te
Houthem voor alle andere journalisten
gesloten; waarom kreeg een cineast
wel toestemming om reeds woensdag
ochtend opnamen voor het N.T.S.-jour-
naal te maken; waarom werd één pers
fotograaf verwittigd om foto's van haar
bezoek aan een Maastrichtse verpleeg
inrichting te maken en tenslotte waar
om moest de televisie-uitzending ken
nelijk per se vóór de persconferentie
plaats vinden en waarom bestond er
geen gelegenheid om Anneke Beekman
direkt voor of na deze uitzending te in
terviewen?
Deze stemming van de gesprekspart
ners verklaart hoogstwaarschijnlijk
waarom er van een geanimeerd vraag-
en antwoordspel geen sprake was. De
vragen waren daarvoor doorgaans te
venijnig scherp, en het leek meer op
een kruisverhoor en de antwoorden wa
ren dat al te nadrukkelijk ontwijkend.
Het was geen echt vraaggesprek, maar
eerder een verhoor, dat bovendien nog
werd voorafgegaan door een voor beide
partners weinig gelukkig incident, ver
oorzaakt door de aanwezigheid van twee
met schrijfblocs gewapende rechercheurs.
In vrij scherpe bewaardingen eiste een
van de persvertegenwoordigers, dat de
politiemensen de zaal zouden verla
ten. Na een kort beraad, dat de aan
wezige fotografen dankbaar benutten
als een welkome verlenging van de toe
gestane tijdsduur om de verlegen la
chende en met een Nederlands tafelvlag
getje spelende hoofdpersoon bij herha
ling tè fotograferen, verlieten de twee
aanwezige rechercheurs op verzoek van
mr. De Kort de zaal. Gevraagd naar
het waarom van hun aanwezigheid ga
ven zij een ontwijkend antwoord.
Tijdens het daarna volgende vraag
gesprek van meer dan een uur vuur
den allereerst enkele Joodse persver
tegenwoordigers, o.a. van een te Tel-
Aviv verschijnend dagblad, een aantal
vragen op Anneke Beekman af.
„Hebt u, aldus de vragenstellers,
„het dagboek van Anne Frank gelezen?
Hebt u het naar haar genoemde huis
in Amsterdam bezocht? Weet u hoeveel
Joden er in de voorbije oorlog zijn ver
moord? En weet u iets af van de nieu
we staat Israël?"
Het antwoord van Anne Beekman
luidde: ,,Ik heb het dagboek van Anne
Frank gelezen; ik heb zelfs de naar
aanleiding daarvan vervaardigde film
fezien en ik ben vast van plan om ty-
ens een verblijf in Amsterdam het
Achterhuis te bezoeken. Hoeveel Joden
in de gehele wereld zijn omgekomen,
weet ik niet. In Nederland waren er dit
naar schatting honderdduizend. Over
de Staat Israël heb ik weieens iets ge
lezen."
In aansluiting hierop volgden nog deze
vragen; „Voelt u zich niet verplicht om
iets van het aan u nagelaten vermogen
te schenken aan het Fonds voor Joodse
kinderen?" Antwoord: „Niet meer ver
plicht dan iedere andere Nederlander-
„Waarom werd bij de televisie-uitzen
ding van vrijdagavond het woord „Jood
angstvallig vermeden?" Namens Anne
ke Beekman repliceerde de raadsman:
„Vraag dit aan .de vragensteller van
de televisie!"
Op de vraag: „Zoudt u een eventuele
uitnodiging om een bezoek te brengen
aan de nieuwe staat Israël aanvaarden.
Antwoord: „Waarom niet?" en na enig
aandringen van de vragensteller, die
prijs scheen te stellen., op een recht
streeks antwoord, zei zij positief „Ja
Dan zal ik daarvoor zorgen was het
bescheid van de Israëlische journalist.
In dit verband kwam ook haar hou-
dine ten opzichte van haar Joodse
familieleden ter sprake. Op de vraag
of zii nog enige binding voelt met
deze familieleden, verklaarde Anne
ke Beekman onomwonden: „Voor m«n
vertrek uit Nederland heeft ™h?ooit
één familielid iets van my aangetrok
ken!" en vervolgens vertelde zy. dat
zij als kind nog het huis van haar
ouders in Amsterdam heeft bezocht,
waar zij nog precies de slaapvertrek^
ken kon aanwyzen: dat zii geen foto s
van haar overleden ouders bezit,
maar dat z« erg veel prijs zou stel
len op het bezig van dergelijke fo
to's, welke Inderdaad nog ergens aan
wezig moeten zijn.
Meer vragen op dat punt kapte mr.
De Kort of met de medede mg. dat
deze informaties te zeer het privêieven
van Anneke Beekman betroff.n.
voeede mr. De Kort hieraan toe, dat
Anneke wel het gevoel kane
haar familieleden in de steek geiten te
maar dat dit nog met betekent,
deze familieleden geen pogingen
Anneke Beekman,
tijdens de persconferentie.
had met haar familieleden. In dit ver
band citeerde mr. De Kort een frag
ment uit een brief van een familielid
een naamgenote van Anneke Beek
man uit Amsterdam waarin dit fa
milielid zich distancieert van de een
dezer dagen door de raadsman van de
familieleden, mr. Hes, uitgegeven ver
klaring en zich bereid verklaart om een
gratieverzoek van de verzorgster van
Anneke Beekman („tante Bets") te on
dersteunen.
Met betrekking tot de straf van zes
maanden, waartoe „tante Bets" inder
tijd bij verstek werd veroordeeld, deel
de mr. De Kort desgevraagd mee,
dat hij geen reden heeft om aan te ne
men, dat mej. E. van M. (de verzorg
ster „tante Bets" van Anneke zich aan
deze straf zal onttrekken. Op de opmer
king van een der aanwezigen „mej. E.
van M. heeft zich tot nu toe steeds aan
deze straf onttrokken", antwoordde de
raadsman, dat wanneer iemand iets
in het verleden gedaan heeft, dit
nog niet betekent, dat hij dit thans ook
zai doen. Zelfs de grootste zondaar kan
zich bekeren, aldus mr. De Kort en
vervolgens merkte nij op, dat in ons
laiul een bepaald stelsel bestaat vol
gens hetwelk 'n veroordeelde in de mo
gelijkheid verkeert, hangende het gratie
verzoek naar schorsing van de straf te
streven, „Tante „Bets", die momen
teel In ons land vertoeft - mr. De Kort
weigerde haar verblijfplaats te noe
men hoopt op inwüiiging van haar
gratieverzoek en ook hoopt, dat deze
in ontwikkeling zijnde zaak spoedig zal
zijn opgelost.
Het commentaar van Anneke Beek
man luidde: „Ik zal alles doen, wat ik
kan om „mams" die zes maanden te
besparen." Gevraagd, wat haar groot
ste St.-Nicolaaswens zou zijn, antwoord
de mej. Beekman resoluut: „Gratie
voor mams".
Mej. Beekman en mr. De Kort wei
gerden in te gaan op een groot aan
tal vragen als: „Waar hebt u in Frank
rijk gewoond? Onder welke naam ver
bleef u in dit land? Hebt u daar con
tact gehad met kerkelijke autoriteiten?
Hoe financierde u de vele reizen door
Frankrijk? Wat doet u met het aan u
nagelaten vermogen? Wie acht u ver
antwoordelijk voor uw opgejaagd leven
in de voorbije jaren?"
Het commentaar van Anneke Beek
man was kort en bondig: „Ik weiger
daarop te antwoorden" of „Dat zijn
mijn zaken". Zelfs wilde zij niet een
schets geven van het leven in Frank
rijk. Zij volstond met te zeggen: „Ik
stond elke dag op als elk ander jong
meisje, ik ging naar school (soort
H.B.S.) als alle andere meisjes van dit
instituut en later heb ik Duitse en En
gelse lessen gegeven."
Over haar toekomstplannen zei ze
nog niets concreets te kunnen vertel
len. „Ik ga misschien verder studeren
in moderne talen."
Mr. De Kort verwierp de suggestie
van een van de vragenstellers, dat het
wachtende vermogen hét motief zou
zyn, waarom Anneke Beekman naar
Nederland is teruggekeerd. Haar eigen
bescheid was: „Wie is niet het liefst
in zijn eigen vaderland?"
De vraag „Hoe bewijst u, dat u An
neke Beekman bent?" beantwoordde zij
als volgt: „Ik heb getuigen".
Onbeantwoord bleef ook de vraag, of
zij met valse papieren de Frans-
Belgische grens gepasseerd was.
Mr. De Kort zei slechts: „Er zijn
drie mogelijkheden, met eigen
papieren, met valse papieren of
zonder papieren. Kies zelf maar wel
ke mogelijkheid." By herhaling sprak
een van de journalisten er zyn verba-
zing over uit, dat Anneke Beekman po
sitief verklaart, dat zy reeds op zesja
rige leeftyd gedoopt wilde worden
de jeugdige leeftijd vormde hier geen
handicap maar dat zy in andere
kwesties o.a. haar onwetendheid om-
trent haar onttrekking aan het over
haar aangestelde gezag, steeds haar
jeugdige leeftyd als excuus aanvoert.
Steevast luidde haar antwoord: „Het
betreft hier twee verschillende zaken.
Ik geef geen antwoord, want deze vra
gen dringen te zeer in, in mijn privé
leven. Met dezelfde opmerking deed
mr. de Kort de vraag af of het niet
mogelijk was geweest, dat Anneke
Beekman, Jodin was gebleven en ge
lijktijdig haar verzorgsters met grote
waardering en hoogachting zou zyn te-
gemoet getreden?"
Tenslotte deelde Anneke Beekman
nog mee, dat zy zondag voor het. eerst
na haar terugkeer in Nederland huize
„de Maretak", de woning van de da
mes van M. in Hilversum, zou bezoe
ken, terwijl mr. de Kort met betrekking
tot de plaats, waar de persconferentie
werd gehouden, opmerkte, dat Anneke
Beekman liever in Maastricht dan in
het noorden van ons land b.v. in Hil
versum de pers te woord wilde staan,
temeer omdat op haar Hilversumse
adres de laatste dagen verschillende
onprettige brieven zyn aangekomen.
AMSTERDAM, 4 dec. De heer Emi-
le Beekman uit Amsterdam, een neef
van de vader van mej. A. Beekman,
heeft een verklaring gepubliceerd na
mens een deel van de familie Beekman,
dat zich tot dusver nog niet openbaar
over de zaak heeft geuit. De verkla
ring, die ook op de persconferentie in
Maastricht ter sprake kwam, luidt:
„Van de 22 volwassenen, die de fa
milie Bsekman thans telt (twaalf bloed
verwant, tien aanverwant in dc vierde,
vyfde of zesde graad tot mej. Anneke
Beekman), is er vermoedelijk niet één
geraadpleegd met betrekking tot de ver
klaring die mede namens deze familie
is gepubliceerd. De familie Beekman is
verontwaardigd over deze, buiten haar
voorkennis gedane, publikatie. In tegen
stelling tot de strekking van de publi
katie zyn twaalf familieleden bereid het
gratieverzoek ter, behoeve van mej. E. v.
M. te ondersteunen, twee familieleden
staan hier niet afwijzend tegenover, ter
wijl acht overige familieleden nog niet
geraadpleegd konden worden".
Naar de raadsman der verwanten
van mej. Beekman, mr. I. E, Hes in
Den Haag, ons naar aanleiding van de
bovenstaande verklaring mededeelde,
geldt het hier een groep verwanten, die
zich tot dusverre nooit bemoeid heeft
met de stappen, die hy sedert 1954 na
mens de familie heeft ondernomen. In
alle vroegere stadia der zaak hebben
deze verwanten volgens mr. Hes geen
belangstelling getoond en tot voor enkele
(Advertentie)
Presenteer Philip Morris
HOLLANDIA, 4 dec. (ANP, UPI)
Ooggetuigen van de moord op de be
stuursambtenaar ir. A. M. Hilkemeyer
en de twee politieagenten in Nieuw-Gui
nea hebben verklaard, dat de moord
werd gepleegd nadat Hilkemeyer op
dracht had gegeven tot de afbraak van
krotwoningen in het dorp Djadam, al
dus is in een communiqué medegedeeld.
De twee ooggetuigen, geen inwoners van
Djadam, het dorp v.aar de moord ge
beurde, vertelden dat op aandringen
van Hilkemeyer tot een betere woning
bouw in het dorp, twee reeds voor
afbraak bestemde krotten werden
omvergehaald.
De aanvankelijke medewerking die de
bevolking gaf, sloeg echter plotseling
over in vijandigheid, aldus de oogge
tuigen, die verhaalden een afschuwe
lijk toneel te hebben aanschouwd, de
aanwezige mannen overrompelden en
vermoordden de slachtoffers met kap
messen, die zü zojuist gebruikt hadden
voor het doorkappen van verrotte be
huizingen. De aanval ging zo snel in zyn
werk dat er van verzet nauweiyks spra
ke was.
De lijken van Hilkemeyer, die hoofd
van liet plaatselijk bestuur van Genjem
in Nimboran, veertig km ten zuiden van
Hollandia, was, en van twee Papoea
agenten, E. Kapim en A. Noof, werden
18 november door een politiepatrouille
in Djadam in het Oenoeroemgebied ge-
vonder.
De getuigen vertelden verder dat het
er geenszins naar had uitgezien dat
moeilijkheden zouden ontstaan. Ook de
dragers die vooruitgestuurd werden naar
de afgesproken plaats van overnachting
hadden niets van een opstandige stem
ming bemerkt.
Uitgezonden politiepatrouilles, aldus
het communiqué van het gouvernement,
hebben de moordenaars nog niet ge
vonden, de sporen die van de voortvluch.
tigen in het. onherbergzame terrein wer
den gevonden, leidden naar de_ schuil
plaats van een grysaard die tijdens de
aanslag ziek in Djadam 'lag en door zyn
dorpsgenoten werd meegevoerd en ten
slotte achtergelaten. De man kon geen
inlichtingen geven.
(Advertentie)
TELEFOON» 010-135910. 01896-8344
dagen wist de familie, die hij vertegen
woordigt, van deze verwanten niets.
NIJMEGEN, 4 dec. De heer Louis
Frequin, hoofdredacteur van „De Gel
derlander Pers", die Anneke Beekman
voor de T.V. heeft geïnterviewd, deelt
mede, dat het volkomen in strijd mei
de waarheid is, dat hij de leiding of
supervisie over de publiciteit rond mej.
Anneke Beekman in handen zou hebben
of zou hebben gehad. Hem is slechts
door de raadsman om advies gevraagd
en daarna om een bemiddelende uitvoe
rende taak. De heer Frequin gaf de raad
de persconferentie in Hilversum te doen
houden en deze zoveel mogelyk te com
bineren met het tijdstip van de t.v.-uit
zending. Waarom de persconferentie,
waarmee hij overigens niets van doen
had, later in Maastricht is geweest,
onttrekt zich aan de waarneming van
de heer Frequin, evenals het tijdstip er
van, zo zegt hy.
zyn
dat
dertig jaar was, naar het
Binnenhof stuurden. Oud won
de felle verkiezingsstrijd in
Den Helder dank -y zyn slag
vaardigheid, die hem sinds
dien nooit meer ln de steek
heeft gelaten.
Hij was in die dagen een
eenvoudig ontvanger bij de
dienst Registratie en Domei
nen en moest optornen tegen
twee oude rotten: Thomassen
en Staalman. Hy won de slag,
maar hoefde niet eens naar
Den Haag te gaan. De vol
gende dag werd de Staten-
Generaal ontbonden en begon
de strijd opnieuw. Ditmaal
gewoon hoogleraar aan de
Economische Hogeschool in
Rotterdam geweest en com
bineerde die beide laatste
ambten met zijn lidmaat
schap van de Tweede Kamer.
Daar kent heel Nederland
hem als de beste en de scherp
ste parlementariër na het ver
trek van prof. Romme in het
dagelijks steekspel over tacti
sche en principiële kwesties.
Grillig in zijn bewegingen
door de partijen heen, waar
van hij e drie gediend heeft,
zelfs de later door hem fel
bestreden P.v.d.A., maar
steeds weer opduikend als de
hebben aangewend om met ,Ann®k®
contact te komen. Deze pogingen wei
den evenwel door het vertrek van het
meisje uit ons land doorkruist en later,
toen zi1 zeventien jaar was, waren deze
Doo-ingen niet erg naar de zin van An
neke Beekman. Misschien wel omdat
He banden met haar verzorgster grotei
waren dan die met haar familieleden.
ldus de raadsman. Sinds haar terug-
kepr in Nederand, zo vervolgde mr. De
vort in antwoord op desbetrelfende
vragen, heeft Anneke Beekman reeds
en pv telefoon) contact ge-
DEN HAAG, 4 dec. - In het
gebouw van de Tweede Ka
mer hangt temidden van
Nederlandse politici uit ver
leden en heden ook hel portret
van Churchill. Het is het enige
van een buitenlandse staats
man. Bij de onthulling heeft
dr. Kortcnhorst de reden van
deze uitzondering onthuld:
Churchill moet een voorbeeld
zyn voor jonge Nederlandse
politici. „Churcl.ill was born
In Parliament" zeggen de En
gelsen. Misschien zullen wij
dat ook nog eens zeggen van
een nog levend voorbeeld voor
onze politici: prof. mr. P. J.
Oud die morgen 75 wordt.
Ongetwijfeld is hij na het ver
trek van prof. Romme de
meest pur sang politicus ln de
belde Kamers. ZUn politieke
loopbaan io een reclame voor
bet districten-kiesstelsel en
voor de kiezers in Den Helder,
die hem destijds, toen hij
kwam hij tegenover Staalman
te staan. In het districtenstel
sel was een verkiezingsstrijd
een zuiver lokale aangelegen
heid. Staalman was ditmaal
zeker van zyn zaak. Hij was
de gerenommeerde christen
democraat, Oud een jong
broekje die nog moest bewy-
zen iets waard te zijn
Den Helder vindt het zo veel
waard, dat het herr naar Den
Haag stuurt. De stad hoeft cr
na 45 jaren geen spijt van te
hebben. De geachte afgevaar
digde uit die dagen is expert
geworden in het staatsrecht en
de parlementaire geschiedenis.
Hij heeft onder Colijn als mi
nister van Financiën op de
brug gestaan ln de storm
rond de gouden standaard en
de gave gulden, heeft als
burgemeester van Rotterdam
de ramp van het bombarde
ment in mei 1940 meege
maakt, maar stond als een
onverschrokken man klaar
om daarna met grote energie
de wederopbouw van onze
eerste havenstad aan te pak
ken. Hij is vijf jaar buiten
verdediger van de vrijheid.
Toen men hem in een ver-
kiezingsbüeenH?mst "n Maas
tricht de stad die zijn
grote voorganger Thorbecke
destijds naar de Kamer af
vaardigde! over die esca
pade in de P.v.d.A. eens op
de korrel nam, wist hy zich
uitstekend te verded. ;n.
„Het was onmiddellijk na de
oorlog niet verantwoord afzij
dig te blijven toen een federa
tieve samenwerking van par
tijen werd genrobeerd. Zodra
bleek, dat 'Je P.v.d.A. de ware
vrijzinnigheid miste en te so
cialistisch ging koersen, ben
ik met een deel van de man
schappen van boord ge
vlucht Voila
Men hoeft het met prof.
Oud die van een partij op
de grondslag van een reli
gieuze overtuiging niets moet
hebben, niet eens te zijn om
op deze merkwaardige ver
jaardag de man, die weten
schap en praktische politiek
harmonieus weet te verbin
den, van harte geluk te wen
sen. J. W.
De voorlopige conclusie luidt dat er
sprake moet zyn geweest van een be
treurenswaardig misverstand tussen de
dorpelingen en de bestuursambtenaar,
waarschynlyk door taalmoeilijkheden.
Hilkemeyer was er voor de eerste maal
en kende het plaatselijke dialect niet.
In ieder geval blijkt duidelijk, aldus
het communiqué, dat een afschuwe
lijke daad voortvloeit uit moeilijkheden,
die ryzen wanneer een nog in een pri
mitief stadium levende bevolkings
groep in aanraking komt met de bui
tenwereld en de daarin geldende nor
men. Veelal accepteert men graag de
voordelen die dit contact biedt maar
af en toe ryst tegen het prijsgeven
van het oude een fel verzet. Praktisch
altijd kan deze tegenstand opgevangen
worden en in goede banen geleid wor
den. Het risico dat dit een enkele maai
niet gelukt, blijft echter bestaan. De
gewelddadige dood van een jong en
toegewijd bestuursambtenaar en twee
plichtsgetrouwe agenten is hiervan het
bewijs, zo besluit het communiqué.
SCHIPHOL Met een KLM-toestel
is zaterdagavond mevr. Hilkemeyer met
haar twee kinderen in ons land terug
gekeerd. Het Ministerie van Binnen
landse Zaken had er voor gezorgd dat
de aankomst van de zwaar getroffen
weduwe zo geruisloos mogelijk verliep.
In een regeringsauto verliet zy de lucht
haven.
AMSTERDAM, 4 dec.
rige leeftyd is gisteravond te- fjijel1,
dam overleden jhr. dr. D
oud-hoofddirecteur van het
seum. 23 po-
David Cornelis Röell, die op no
vember 1894 te Utrecht werd
ren, studeerde aan de RyksUI1! ^le
teit aldaar. Hy voltooide zi)11 s]g t>ü
aan de Sorbonne en aan de Nc
Louvre te Parijs. noe^
Jhr. Röell werd in 1922 be"^ j9.
tot wetenschappelijk assistent jjpg
ter tot conservator van de a te
schilderyen aan het Rijksmusea
Amsterdam. Op 1 februari 19s
hij directeur der gemeentelijke v0jgde
te Amsterdam. In juli 1945
zijn benoeming tot hoofddirecteu
het Rijksmuseum te Amsterdany^j,
De regering erkende zijn ye.rf'eL d?.
htl
Jhr. D. C. Röell bij zijn ere-promotie
aan de Universiteit van Amsterdam.
door zijn benoeming tot Officier ,g
orde van Oranje Nassau. Voort grjts*
o.m. officier in de orde an "t}-irpetA
Imperium. Jhr. dr. Röell PJjP:nen-
een groot aantal artikelen in bmv ^exa
buitenlandse tijdschriften. In I v®1
hy benoemd tot lid en seC*j .Ly k
de commissie van bijstand to
Rijksmuseum Kröller-Müller. i ntslf
eervol
uó1'
NEW YORK, 3 dec. De „New York
Times" cn de New York Herald Tribu
ne" hebben er vandaag in hoofdartike
len by Indonesië op aangedrongen de
kwestie Nieuw-Guinea op een vreed
zame wijze te regelen.
„President Soekarno spuwt opnieuw
vuur over westelijk Nieuw-Guinea", al
dus de New York Times, „welk land
hij naar zijn zeggen in de nabije toe
komst met geweld wil bevrijden. Het
zou dwaas van Indonesië zijn om zulks
te proberen. Een militaire actie is on
der geen enkele voorwaarde de juiste
manier om dit vraagstuk op te lossen.
Westelijk Nieuw-Guinea is altijd een
deel van Nederlands Oost-Indië ge
weest, doch dit was een bestuursmaat
regel, geen op ras of historie gebaseer
de natuurlijke ontwikkeling" zo schrijft
het blad.
„De manier om de Papoea s over te ha
len is hun een prikkel te geven om Indo
nesisch te worden. Hun hiertoe met een
militaire actie te dwingen zou een vol
slagen voorbeeld van neo-kolonialisme
zijn. Van alle volkeren zou het Indo
nesische toch moeten erkennen, dat
zelf-beslissing een beter principe is dan
militaire verovering", zo besluit de
„New York Times".
De „New York Herald Tribune"
schreef zondag dat de Indonesiërs, ge
zien van uit het standpunt van recht,
redelijkheid en rechtvaardigheid, geen
rechten hebben op Nieuw-Guinea. „Het
feit, dat het, zoals de Indonesiërs zelf,
deel heeft uitgemaakt van het vroegere
Nederlands Oost-Indië, is een gebrek
kig argument voor hun eis. De Pa
poeabevolking is in ras, taal, bescha
ving en geschiedenis totaal verschillend
van de Indonesiërs.
„Annexatie door Indonesië zou in feite
puur kolonialisme van de oude stempel
zijn", aldus het blad. „De Nederlanders
hebben tot razerny van Soekarno plan
nen ontworpen tot zelfbeschikking
voor de Papoeabevolking en zij worden
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG, 4 dec. De geschillen
commissie benoemd door de KNVB-
sporttoto heeft zaterdag besloten de be
schikbaarstelling van de prijzen voor de
toto van twee weken geleden 5 a 6
dagen op te schorten. Deze beslissing
heeft de commissie genomen, nadat
zii de Arnhemmer de heer Schüller, zijn
advocaat, mr. D. I. L. van den Oever,
en een buurman van de pechvogel
had gehoord. Zoals bekend heeft de
heer Schüller zijn (enige) foutloze op
lossing van de toto van 19 november
te laat in Den Haag gemeld, waardoor
hy de eerste prijs 50.000 gulden
aan zijn neus voorbij zag gaan; hij
werd althans niet bij de voorlopige uit
slag vermeld. De Arnhemmer heeft
daarop een Haagse advocaat in de
arm genomen om alsnog te trachten
zijn prijs te krijgen. De commissie heeft
hem zaterdag twee uur de gelegenheid
g°geven uiteen te zetten, waarom hij
zijn oplossing te laat had gemeld. Na
zich twee maal beraden te hebben, be
sloot de commissie overeenkomstig ar
tikel 12 van het sporttotoreglement, de
definitieve uitslag uit te stellen. Notaris
Bolt, die gerechtigd is geheel zelfstan
dig of na overleg met de benoemde
commissie voor geschillen een beslis
sing te nemen, heeft de zitting van de
commissie bijgewoond.
DEN HAAG, 4 dec. Koningin Julia
na heeft in gezelschap van haar parti
culier secretaresse, jonkvrouwe C. E. B.
Röell. zaterdagavond in de Koninklijke
Schouwburg de voorstelling bijgewoond
welke de Haagse Comedie gaf van „De
Kersentuin" van Tsjeehov. In de pauze
ontving de koningin de vertolkster van
de vrouwelijke hoofdrol, Ida Wasserman,
die dit seizoen veertig jaar aan het to-
hierin gesteund door de Verenigde Na
ties. Het lijkt welhaast een onmogelijke
zaak om Soekarno's hysterische eis
serieus te nemen", aldus de „New York
Herald Tribune", die zegt dat het drei
gement van Soekarno een gevaar vormt
voor de wereldvrede.
HOLLANDIA, 4 dec. Twee vliegers,
de 41-jarige Nederlander Rinus Zuyman
en de 24-jarige Australische officier
Brian Badger, zyn omgekomen bij een
ongeluk met een vliegtuigje van de
„Trans-Australian Airlines" dat neer
stortte op een bergtop in Australisch
Nieuw-Guinea. Er zijn geen overleven
den waargenomen op de plaats waar
men het brandende wrak heeft gezien.
Uit Mount Hagen, 65 km verwijderd van
de plek van het ongeluk, is een patrouil
le te voet op weg gegaan om een on
derzoek in te stellen.
IJMUIDEN, 4 dec. Van de West-
duitse kustvaarder „Reinholt Kruseman"
die zaterdagmiddag met een lading hout
binnenkwam en daarna in een van de
sluizen werd geschut, is in het Noord
zeekanaal ter hoogte van Buitenhuizen
de 22-jarige Duitse stuurman over boord
gevallen en verdronken.
In 1959 verkreeg hy eei»»
als directeur van het RUk Joond?!]
maar bleef aan het museum ver
als adviseur voor de verbouwing „root*
werd bij zijn afscheid benoemd t0VfranH
officier in de Huisorde van bo<>a
Nassau en de stad Amsterdan
hem de zilveren medaille aan.
Zowel als directeur van het S e.n jij»
Museum in Amsterdam als late„' n M
functie v;.n hoofddirecteur n Mr
Rijksmuseum, heeft jhr. Roe" J»J
zonder vruchtbaar beleid £eV0„
was het die dt heer Regnan „ai
bracht zyn beroemde verzamel
te leggen en die hem bü de aa
met adviezen terzijde stond. - ZIT
In het Rijksmuseum werd o>'j Ae
bewind een aanvang gema'kt
herinrichting van de gehele cujtat-
Daarby werden buiiengewont re
geboekt, die overal ter wereld vopd«®'
dering en navolging hebben jji»'
De bijzondere belangstelling til®
Röell voor tapisserieën leidde in e0.
tot enkele zeer belangrijke aanK
tuigen afkomsti,
sen in ons lani
jedefileerd ter
ARNHEM, 4 dec. Brandweerkat-
uit ongeveer
hebben zaterdag „et
;eaemeeru ier gelegenheid \fo0fdl>e'
feit, dat enkele leden van het„„pniS''?f
stuur van de Nederlandse v ifsch®1 r
van brnadweercommandanten
namen. Het waren de heren A- gjitny
uit Arnhem an A. Priester un p0o^
ven. Tevens vierde de heer J-
rijksinspecteur voor het brandw zjjn -
zen in Gelderland en Overijsse
veertigjarig jubileum. t reden
In de twee kilometer lange st<w piey
ook een paar oude motorspuit® ersp®''
afkomstig uit Almelo en Zwoller hUi5
Het défilé op d" markt voor
van de provincie trok honderden
van ue piuvinme uua iiuilul.-
stellenden. Na afloop was ereei 0S a
tie, waarbij ook tegenwoordig r0vjp
commissaris der koningin in nined1 t
die Gelderland, mr. H. W. gr°°,r\
en waar de burgemeesters van bu
aantal gemeenten blijk gaven
belangstelling.
(Advertentie)
Gloeilamp*"
B ijna vijf jaar geleden be-
sloot de Le Sage ten Broek
bibliotheek tan het blin
deninstituut in Grave haar
bibliotheek uit te breiden. Tot
dan toe konden de liefhebbers
alleen uit brailleboeken van de
litteratuur op de hoogte blijven,
maar voor oudere mensen en op
latere leeftijd slechtzienden bleek
het erg moeilijk dit schrift nog
aan te leren. De bandrecorder
zou voor hen een uitkomst be
tekenen. De vraag kwam op, wie
men zou kunnen charteren als
voorlezer. Naar verschillende in
richtingen en seminaries, kost
scholen en. andere instellingen
werd een bandrecorder gestuurd.
Zo kwam het seminarie van de
paters Redemptoristen in Nijme
gen „Nebo" aan zijn bandopna
meapparaat. De studenten begon
nen ijverig te dicteren, maar
stuk voor stuk kregen ze nul op
het rekest; hun stemmen waren
niet' deugdelijk voor dit werk.
De 42-jarige pater drs. G. J .M.
Rottink, leraar klassieken op het
seminarie, begon de ongebruikte
aanwezigheid van de bandrecor
der toch pijnlijk te vinden en hij
besloot zich als voorlezer op te
werpen, in het begin vooral van
Duitse boeken. H\ beklom met lin^^e
het apparaat alle trappen van het huis en nestelde zich in de s„ardo<>r1hel
kamer. Na een tijdje begonnen in de buurt schietoefeningen, w" sCfroO' -t
band werd bedorven. Hij zakte af naar de kelders, maar toen de yj
overging reageerde het oog van het apparaat knipperend, de Pa <tr
ook die ruimte opgeven. Toen besloot hij zijn verdere voorleesure
de apart gebouwde studio in Grave zelf te slijten. nds^11 nod
In februari 1957 zette hij een punt achter het eerste boek en sin erk, .er
hij 135 banden (van gemiddeld anderhalf uur) vol. Zijn groot.s ansd° aaS
steeds een unicum qua lengte in de bibliotheek, werd Kristin PercnflS
van Sigrid Undset, waarvoor hij in de kerstvacantie soms negen
werkte. Het geheel bestaat uit 26 banden, een werk van 50 ,Al 0p
had ik 's avonds wel de kriebel in ifjn keel", vertelt pater Rot" sta \e-
ik het spreken wel gewend. Ik praat zoveel in mijn levenet
iedere foto pratende." Het voorlezen doet hij nochtans nog steea
zier, iedere maandagmiddag vijf uur lang. heffes?'
Het genre boeken loopt sterk uiteen. Pater Rottink las ^Tlfrlnci jtfl®
dochter, op het ogenblik „Het woud der verwachting" van ,J^ 0."
maar daarnaast ook tal van detectives. Daar is grote vraag na f,este jji
net na Agatha Christie amen gezegd, toen het al door iemand ur y/an
Van veel boeken op de band worden kopieën gemaakt in P[ar J,e eeij ,e?s
Parijs zijn ze al een stuk verder dan in Nederland en kunnen v0orl*A eft
gesproken tekst in vier minuten overbrengen. Er zijn onder f:raresse,",egU
studenten, paters, fraters en seminaristen, onderwijzeressen, v<isl„geV
zelfs een dame, die haar zelfgeschreven kinderverhalen op de oi ggIt o r
Toen pater Rottink een dezer dagen in zijn vijf-uren-beurt w.^„valW 0fde
had afgewerkt kwam iemand hem zeggen, dat hij juist en to ;,o
Bij deze gelegeen-
hij ook, dat er evenveel abonnees als boeken zfijn, maar dat ni0eneb ei
nummer duizend in de bibliotheek had gezorgd. Bij deze 0e'eyt
hij ook, dat er evenveel abonnees als boeken z)ijn, maar dat n toe»e
aantal aanvragen met de stijging van het bandrecorderbezn frooP
Daarom wordt er dapper doorgelezen in de studio. Pater Rot ^raag.
nog lang tijd voor te kunnen vinden. Hij doet het nu
