Wereldraad van kerken
TERUGBLIK en VOORUITZICHT
Drie themata basis van de Assemblee:
getuigenisdiensteenheid
Welvaartsontwikke-
l i ng met vele gevolgen
Schermcoryfee
van Nederland
I
1
EBOH door
machtig
Heracles gekraakt
Nina Kleyweg:
-t Na
Werkgroepen K.Y.P.-kring Leitien
„Per ongeluk
winnen
'■-"•I
11111
eng
MAANDAG 11 DECEMBER 1961
paGINAJi
gPPl p
-
NEW DELHI, dec. 1961.
Vanavond, als u allen in Neder
land uw Sinterklaasavond
viert, is in New Delhi hier de
conferentie van de Wereldraad, net
beëindigd. Zo aanstonds wordt de
slotdienst in de grote tent, de Sha-
miana gehouden. Daarna neemt
iedereen afscheid van iedereen. De
bekende leidersfiguren hier, die met
elkaar vergrijsd zijn in dit werk, zo
als bisschop Dibelius van Berlijn,
Martin Niemöller e.a. Maar ook de
jonge hulpkrachten, de stewards,
die elkaar èn dit werk hier voor het
eerst hebben leren kennen. Groeten
worden meegegeven en een behouden
thuisreis toegewenst. Men zal elkaar
als Assemblée immers pas over vijf
jaar terugzien. En wat kan er in die
tussentijd niet allemaal gebeuren in
de wereld en met een broos mensen
leven?
Omdat we weten dat een aantal
lezers, waaronder ook niet-katholie-
ken, de verslagen van deze conferen
tie met belangstelling volgen, vatten
we in dit slotartikel samen wat New
Delhi heeft opgeleverd. Daarin is
dan meteen verwerkt wat de confe
rentie deze laatste week heeft ver
stouwd. We beperken ons in de veel
heid tot enkele essentiële punten. Ge
makshalve doen we dit aan de hand
van een indeling in punten:
IDe conferentie van New-Delhi zal
voor de meesten van ons onver
getelijk blijven om het raam van
Indië, en daarmee van Azië, waarin
ze was gezet. We hebben, ook als
Katholieken, hier de Jonge Kerken,
binnen en buiten de Catholica „ont
dekt". We hebben oog gekregen voor
de geweldige vragen waarvoor de
Kerken in Azië en Afrika staan. Een
nieuwe horizon is voor ons open
gegaan; een nieuwe dimensie Is aan
ons denken en beleven van de Wereld
kerk toegevoegd. Ik vermoed dat die
nieuwe ingestreken plooi er niet licht
meer uit zal gaan.
2 Het belangrijkste gebeuren was
de integratie van de Wereldzen
dingsraad in de Wereldraad,
waarin ze zal blijven voortleven als
Department for Worldmission and
Evangelism. Men had als plek voor
die integratie geen betere kunnen den
ken dan Azië. Het gevolg zal wezen
dat de taak tot wereldwijde missio
naire actie en gebed ons allen nog
meer dagelijks voor ogen zal worden
gezet en dat we er nog veel inten
ser mee gaan meeleven. Ongetwijfeld
zal in de opleiding der theologen van
het Westen dit complex van vragen
nog veel dringender in de aandacht
moeten worden aanbevolen en zullen
de gelovigen daar hun meeleven en
gebed nog veel meer op de steun
aan deze jonge Kerken moeten gaan
richten.
Ook aan die jonge katholieke Chris
tenheid, die daar op zondagmorgen
uit de H. Mis naar buiten stroomt,
zoals vanmorgen uit de Kathedraal
van New Delhi, In kleding, gratie,
ras en gebaar kinderen van hun
volk, en toch met ons in het zelfde
geloof verbonden. Eén in New Delhi,
Nijmegen en Amsterdam. (Al vieren
we hier de le Advent niet in de win
terse duisternis en kou, maar in een
stralende zomerwarmte!) Ze hebben
onze belangstelling nodig. Want dit
staat vast: dat deze jonge Kerken
daar, in ons tijdsgewricht, staan op
de plek waar de grote- historische be
slissingen gaan vallen, zowel in de
geschiedenis van de wereld, als in
die van de Kerk.
3 De conferentie bracht drie rap
porten ter tafel, van verschil
lende kwaliteit, maar die, ge
let op de weinige tijd die beschik
baar was, alle stimulerend mogen
worden genoemd. Ze handelen over
die drie themata die de conferentie
als richtinggevend voor haar werk
van de komende jaren wil beschou
wen.
Als eerste taak ziet de conferen
tie het getuigenis dat de Kerk moet
geven, aangaande het plan dat God
in Christus met deze wereld heeft,
die Hij door de verlossing heen wil
voeren tot dat glorievolle einddoel
dat Hij zich heeft gesteld. Dat ge
tuigenis moet worden afgelegd zo wel
in de prot.-christelijke wereld van
het Westen, als in de nog-niet-chris-
telijke wereld van het Oosten, waar
de wereldreligies, op stoot gebracht
door het Christendom, een reveil be
leven. Aan een behandeling van een
gesprek met de wereldreligies kwam
het rapport niet toe. Omdat het zich
BEIDEN, 9 dec. Zaterdagmiddag is in restaurant „Zomerzorg" te
Leiden een werkgroependag gehouden van de K.V.P.-kring Leiden.
De hetr Kousemaeker te Wassenaar, voorzitter van de kring, sprak
een ink idend woord, waarbij hij o.m. memoreerde dat het 12 jaar ge
leden was, dat de K.V.P. in de kringen werkgroepen in het leven riep.
Bedoeld als studiegroepen zijn zij uitgegroeid tot instituten van formu
leringen en meningsvormingen van „the man in the street". Het streven
was gericht op verrijking en verdieping van de geest der leden door
hen deelgenoot te maken van de persoonlijke ervaringen en studie-
resultauven de leden. Het principe was en is dus: niet alleen ont
vangen, doch ook geven.
Dc jongste en jonge voorzitter van de
propagandaraad van de kring Leiden van
de KVP, de heer J. J. M. Bakker uit Roe-
lofarendsveen. die onlangs de heer A.
Hoonhout uit Gouda heeft opgevolgd, na
dat deze een rijke ervaring ais propagan
dist aan de kring heeft nagelaten, dankte
de heer Kousemaeker voor zijn gezagdra
gende visie op de waarde en betekenis
van de werk-studiegroepen. De heer Bak
ker sprak het vertrouwen uit, dat de uit
eenzetting van de kring-voorzitter in be
langrijke mate ertoe zal bijdragen, dat t
aantal werkgroepen aanmerkelijk zal toe
nemen. waartoe nog alleszins ruimte be
staat. De kring Leiden telt namelijk 56
afdelingen, verspreid over heel midden
Zuid-Holland, maar slechts 23 werk-stu
diegroepen.
Mr. A. Q. C. van Ruiten, directeur van
het landelijk bureau Sint Vincentius en
vice-voorzitter van de KVP-kring Leiden,
wonende te Gouda, hield een populair
wetenschappelijke inleiding over de maat
schappelijke ontwikkeling, die zeer dyna
misch is, dank zij de stuwing, die de mens
en zijn samenleving hieraan geven.
Na te hebben vastgesteld dat deze cres
cendo-beweging op schier elk gebied in de
maatschappij wijzigingen met zich brengt,
concludeerde spreker, dat zulks tegelijk de
behoefte schept de verschillende gele
dingen van de Partij beter op de hoogte
te stellen van de gevolgen, die de wel
vaartsontwikkeling in bepaalde delen van
ons land ja zelfs in heel het land waar
te nemen, met zich brengt Ten einde op
dit gebied een juiste voorlichting te be
vorderen is binnen het kader van de KVP
een commissie ingesteld, die zich in het
bijzonder met de studie van de hier be
doelde en op de dynamische ontwikkeling
van de maatschappij betrekking hebbende
vraagstukken bezig houdt en voorts tot
taak heeft de wijze te bestuderen, waarop
in breder kring deze problematiek tot haar
recht kan komen.
Ten einde mogelijk afwijkende conclu
sies zoveel mogelijk op elkaar te doen
afstemmen, is de leiding van de Partij
voornemens, aldus deelde de heer Ruiten
mee, een bespreking tussen een groot aan
tal deskundigen' in Kasteel Bouvigne te
Breda in januari a.s. tot stand te brengen
De deskundigheid' van -de gedachte perso
nen ligt uiteraard Op verschillend terrein,
maar alle zullen zich bewegen op het ge
bied van de uiteenlopende, belangrijkste
vraagstukken, die de maatschappelijke ont
wikkeling raken.
De vraagstukken welke in dit kader in
Breda aan de orde zullen worden gesteld
en waarbij mede ter oriëntering van de
eerder genoemde KVP-kader-commissie
de mening van de onderscheiden werk
groepen, richting gevend zullen zijn. zijn
vit de aard van de zaak grotendeels
nieuw", aldus mi- van Ruiten.
Sprekend over enkele van de belang
rijkste uitvloeisels van de dynamische
maatschappelijke ontwikkeling in ons land
en ook daarbuiten stelde rar. van
Ruiten o.a. vast, dat vele streken in
ons land aan ingrijpende structuurveran
deringen onderhevig zijn. Deze zijn alle
een gevolg van een streven om de econo
mische bestuursmogelijkheden voor de be
woners van die gebieden te vergroten en
zijn dus alle een gevolg ook van een stre
ven naar meer welvaart, een gevleugeld
woord dat vooral de laatste jaren met
recht wordt gehoord.
Deze bronnen van structuurveranderin
gen samenvattend verklaarde mr. van
Ruiten, dat men over dit soort van ont
wikkelingen over het algemeen zeer inge
nomen kan zijn, omdat zij voor belangrijke
delen van de bevolking een betere be
staansmogelijkheid met zich meebrengen
en omdat zij een bron van verhoogde wel
vaart vormen.
Deze ontwikkeling heeft echter ook be
langrijke consequenties die niet altijd even
duidelijk worden gezien. Dit verklaarde
spreker door erop te wijzen, dat de te aan
vaarden consequenties niet altijd voldoen
de concreet zijn aan te wijzen en het bo
vendien moeilijk is om aan te geven, wal
men zou kunnen doen om die consequenties
op te vangen. Spreker doelde hierbij in
hoofdzaak op de gevolgen, die deze snelle
structuurverandering kan hebben voor de
mens en voor de samenleving, die daarbij
betrokken zijn.
Op deze weg liggen problemen, waaraan
vooral de overheid het hoofd moet kunnen
en willen bieden, problemen van scholings-
en vormingsbehoeften, gewijzigde vrije
tijdsbesteding en van leefklimaat, bevol
kingstoeneming, instroming van mensen
van buiten,andere bevolkingsverhoudingen
vergrote behoeften aan verenigingsleven
en overheids- en seml-overheidsdiensten.
uitbreiding van de accommodatie, aan
sociale bindingen, mogelijkheden voor
uitbreiding van de behoeften aan onder
wijs, zielzorg, maatschappelijk werk, volks
gezondheid, sociaal-culturele zorg, jeugd
werk, recreatie enz. Aan al deze vragen
I wijdde de vergadering o.l.v. de inleider,
i vluchtig aandacht, waarbij de heer van
I Ruiten enkele lijnen aangaf waarbinnen de
overheid maar een betrekkelijke taak heeft
j Behalve taken die vanzelfsprekend aan
andere instanties, die zich bewegen in
j het overheidsvlak moeten worden gelaten,
stelde mr. van Ruiten vast. dat ö.a. de
i realisering van het maatschappelijk werk
j krachtens het subsidiariteitsbeginsel, tot
i een van de taken van de bestaande, daar-
toe geëigende organisaties, behoort.
Naar sprekers mening is overigens het
gezinsleven en de daarmede samenhangen
de binding aan huis en haard, beslist
positiever dan velen zich hebben veron
dersteld. Deze kant van het maatschappe
lijk leven kunnen de ouders met. enige
stuurmanskunst zelf naar het goede rich
ten. Zij hebben dit volkomen zelf in de
hand
voor de nog veel belangrijker vra
zag gesteld hoe de Kerk duidelij
verstaanbaar spreken zal in een we
reld, die steeds meer gelijk wordt
door de ene, alles unificerende en al-
les-saecularlserende technokratische
wereldbeschaving, die overal door
dringt. Welk bezonnen en verlossend
woord zal ze tevens spreken over
het verantwoord menselijk gebruik
van de krachten van natuur, weten
schap en technologie?
Ieder voelde dat heden een volle
plaats moet worden ingeruimd aan
het heel eigen getuigenis van de léék,
in woord en daad, in het dagelijks
beroep, op ieder wereldlijk levenster.
rein. De leek moet, als lid van het
volk Gods, tot die specifieke taak
worden geschoold en toegerust door
het ambt. Op het gebied van deze
vragen der laicologie zal contact tus
sen Wereldraad en Katholieke Kerk
vruchtbaar zijn, door de uitwisseling
van gedachten over de verwante pro
blemen en kansen die hier liggen.
Het slot van het rapoort wijst in
een reeks boeiende voorbeelden er
op, hoe de gemeente (parochie) zelf
missionair van gestalte en activiteit
kan worden. Hoe Christenen, midden
in een ontkerstende wereld, door mid
del van celvorming of „huisgemeen
te" in staat waren een heilzame ge
tuigenis te doen horen. Want wat
Christus als Hèt Licht voor de We
reld betekenen kan, ziet men pas
als het daar zwart van duisternis is.
4 Het rapport over „service",
„christelijke dienst" aan de we
reld, zoekt naar die speicale,
nieuwe vormen die nü nodig zijn. Ma.
teriële hulp die nodig is om continen.
ten uit honger en onwetendheid om
hoog te helpen naar een niveau van
vol-menselijk bestaan. Maar ook gees
telijke hulp aan die gebieden waar
de mensen in een geestelijke en mo
rele crisis geraken door de snelle so
ciale veranderingen die zich In blik-
semtempo rondom hen voltrekken.
Een nieuwe inhoud geven aan hun
geloof. Raad geven, hoe in de ooster
se landen het sociaai 'Ht.ieke leven
moet worden opgebouwd Het aan
kweken van een jonge gees "'ke eli
te, die het land leiding kan ->ven.
En een onverkort getuigenis in oord
en daad tegenover elke vorm van
rassendiscriminatie. Men zoekt het
christelijk getuigenis ten aanzien van
wat „vrede" is te formuleren en de
conferentie keert zich tegen atoom-
proeven en wedloop van bewapening.
Terwijl onder dit alles het stil-door-
gaande werk van hulpverlening aan
vluchtelingen en rampgebieden een
van de meest gezegende stukken werk
van de Wereldraad blijft.
5 De discussie van de Wereldraad
over het derde thema, dat van
eenheid, blijft de zwakste stee
in heel het werk. Het s begrijpelijk
dat men in de Wereldraad steeds
weer het sterkste accent legt op de
waarde van de Raad als plek van
ontmoeting, beraad en samenwer
king. Anders zou hij op grond van
steeds weer bloodkomende diepe ver
schillen in geloofdshouding en geloofs
inhoud uit elkaar kunnen springen.
Bij deze moeizame discussies, waar
bij ieder zich weer op eigen confes
sionele posities terugtrekt, wordt
wordt dan steeds weer zichtbaar wat
de Wereldraad voorlopig nog steeds
is. Een Raad van Kerken, die het
gemeenschappelijk ervaren geloof tot
uitdrukking brengt en die op grond
daarvan uiterst heilzaam en noodza
kelijk werk doet. Maar even duidelijk
is hij niét de Ene Kerk; misschien
iets als een schaduw daarvan. Aan
een realisatie van de Ene Katholie
ke Kerk is men nog steeds niet toe.
Dat mag bedacht worden door die
theologen, die dit soort oecumenische
conferenties zo dicht mogelijk in ge
lijkenis willen brengen met de z.g.
„oecumenische Concilies" der Katho
lieke Kerk. Aan „concilies", die al
leen kunnen uitgaan van de Kerk,
die tegelijkertijd één en allesomvat
tend is, zijn we in de Wereldraad
echt nog niet toe. Het is een zaak
van eerlijkheid dat te zeggen.
Toch is de eenheid die ervaren
wordt, op de Bijbelstudies, in de
worship, en in het samenzijn als ge
heel, zó onloochenbaar aanwezig, dat
men daarom toch ook op dit terrein
verder komen wil. Na de aanneming
van de verklaring van de St. Andrews
1960 weet men tenminste waarmee
men kan beginnen.
Als verdere praktische stappen naar
eenheid stelt het rapport voor: alles
samen doen wat kan en alleen dat
gescheiden wat niet anders mogelijk
is. Verder moeten de Kerken hun leer
over het H. Avondmaal bestuderen,
om te zien of ook inzake avondmaals-
gemeenschap vooruitgang mogelijk is.
Men heeft begrip voor het onstuimig
verlangen van de jeugd naar onbe
grensde intercommunie. Men remt
dit echter in zover af, dat gezegd
wordt: eerst de grote waarheidsvra-
gen ophelderen, die hierbij in het spel
zijn. Verder wordt aanbevolen op al
lerlei terrein praktisch samenwer
ken, gemeenschappelijke gebedsdien
sten te houden enz. Aanbevelingen,
die geheel overeen komen met de voor
stellen door de Sint Wiilibrord Vereni
ging, In opdracht van het Nederlands
Episcopaat, te dien aangaande ge
daan. Men moet ook verder gaan met
herenigingen. Inderdaad zal men op
vele gebieden „responsible risks",
verantwoorde risico's moeten nemen,
wil het eenheidswerk blijven vooruit
gaan.
Men vraagt ook dat het werk voor
„Geloof en Kerkorde" een nieuwe ho
gere status zal krijgen. En zo be
langrijke tak van werk kan geen on
derdeel van het Studiedepartement
blijven, maar moet tót de status van
een zelfstandige afdeling worden ver
heven.
6 Door de toevloed van Orthodoxe
kerken, vvaarondër de Russi
sche, is de deelname van deze
groep aan het totale gesprek toegeno
men. De Orthodoxen, die zich vroe
ger in mystiek stilzwijgen hulden,
of onverwachts momvlog«n iM"
deden zich nu veel meer horen en
gelden. Ze legden ditmaal ook geen
„verklaringen" af van afwijkende ge
voelens, maar mengden hun bijdrage
door het geheel.
Hun naar voren treden is een opval
lend iets. De onbedoelde, maar feitelijke
overheersing van een protestantse ideo
logie wordt er door ingeperkt. Dat zal
nog sterker worden wanneer de Russen
dat aantal plaatsen gaan bezetten, waar
op ze recht hebben. En nog véél sterker,
als zij zoveel plaatsen kregen als zij in
werkelijkheid aan aantal gelovigen re
presenteren. Er zijn redenen aanwezig
om aan te nemen dat dit getal veel
hoger ligt dan de 30 miljoen, die worden
opgegeven. Het aantal gedelegeerden van
Orthodoxe zijde zou dan dat van Pro
testanten en Anglikanen kunnen even
aren, zo niet overtreffen. En hoe zou dan
de Wereldraad er uit gaan zien? Een
opmerking van een vrijzinnig-protestants
theoloog was in dit verband interessant.
Hij zei benieuwd te zijn of „de stijl" van
de Christen-studentenbeweging die de
Wereldraad tot heden verregaand heeft
bepaald, nog wel een voldoende draag
vlak voor de toekomst zou wezen. We
vermoeden, dat de vraag naar „zichtbare
organische eenheid" zelfs die naar „Ka
tholieke eenheid" in de toekomst veel
sterker naar voren zal komen.; En dat
is winst. Op voorwaarde, dat de bewe
ging niets verliest van de dynamiek die
ze heden bezit.
P* New Delhi was ook opvallend,
door het feit, dat voor het eerst
v-yf officiële Rooms-katholleke
„waarnemers" aanwezig waren op
een Assemblée. Men mag, geloof ik,
zeggen, dat dit experiment aan de ge
stelde verwachtingen heeft voldaan.
De conferentie vermeldde enkele ma
len met dankbaarheid hun aanwezig
heid onder de waarnemers. Het heeft
deze observers noch aan contacten
en gesprekken, noch aan invitaties
op het allerhoogste niveau ontbroken.
De verzoeken konden niet eens alle
worden gehonoreerd. Een eerste stap
is gezet op de weg naar meer blij
vende contacten, zoals die door het
Secretariaat voor de Eenheid in Ro
me worden gewenst. Als belangstel
lende in deze zaak zou men alleen
wensen, dat deze „vakmensen" ook
hun bijdrage, b.v. in de theologische
discussie zouden kunnen geven. De
Wereldraad zou, tot grotere vrucht
baarheid van het gesprek van alle
groepen, daar zélf een vorm voor
kunnen scheppen, daar b.v. te ver
zoeken dat enkele r.-k. specialisten
als „adviseurs" zouden mogen ko
men. Waarom zou men die, als men
ze nodig heeft, niet ook uit niet-deel-
nemende kerken kunnen vragen? In
deze richting moet in de toekomst
nog verder worden gezocht en ge
dacht.
Moge het gelegde contact ook ver
der voortgaan. In medeleven met
elkaar in wederzijdse hulp en infor
matie. De katholieke oecumenische
beweging zal met construktieve stu
dies de arbeid van de Wereldraad
ook verder, zowel kritisch als helpend
begeleiden. Welke nauwere verbindin
gen er nog kunneh groeien zal de toe
komst leren.
8 De Wereldraad heeft in al haar
departementen nieuwe onder
werpen voor studie vastgesteld.
Resoluties over Angola en een appèl
tot wereldvrede en ontwapening wer
den aanvaard. Een voortreffelijke, so
bere en ingehouden Boodschap is
voorgesteld en de Basis van de We
reldraad is vernieuwd. Het is niet
mogelijk dat alles hier uitvoerig te
behandelen.
Wel dient nog te worden gezegd,
dat in de middaguren door commis
sies het gehele werk en de gehele
organisatievorm van de Wereld
raad is doorgesproken. De apparatus
is nagezien en verbeterd. Het werk
gaat met een verhoogd budget en
met uitbreiding van personeel verder.
Men zoekt de organisatie soepel te
houden en bureaucratie te mijden.
Een nieuw presidium is gekozen van
6 personen waaronder twee leken. Het
Centrale Comité dat de Wereldraad
in de tussenperiode bes*uurt, is van
90 op 100 leden gebracht. Het aan
tal zetels in de Assemblée is tot 700
uitgebreid. Men is dus klaar voor de
nieuwe periode van 5 jaar, tot aan
de volgende Assembly, die dan eigen,
lijk in Afrika moet worden gehouden.
Maar waar zal, buiten Zuid-Afrika,
een stad te vinden zijn, die zo'n con
ferentie herbergen kan?
Epiloog. We zijn dankbaar, vanuit
de perswereld deze conferentie
ce hebben ftnnen bijwonen. Het
heeft ons aan niets ontbroken. De
pers wordt door de Wereldraad met
onderscheiding behandeld. Alle ge
wenste informatie wordt gegeven. Op
de persconferenties zorgen de pers
mensen zelf wel dat alle knelpunten
van de vergaderingen ter tafel ko
men. Ze werden even openhartig ook
behandeld. Het was tevens een voor
recht in die wereld van pers, radio
en televisie een blik te slaan. Men
krijgt respect voor wat er verzet
wordt door al diegenen die als voor
lichters op wereldschaal zorgen dat
dit nieuws op een verantwoorde wijze
aan de milliocnen wordt voorgezet.
Ook het contact met de Nederland-
se delegatie, die onder de uitsteken
de leiding van prof. dr. H. Berkhof
stond, was animerend. Ik geloof dat
allen die vanuit Nederland in New
Delhi geweest zijn hebben begrepen,
dat we ook in Nederland elkaar in
oecumenisch opzicht nog meer moe
ten zoeken. Nederlandse verhoudin
gen en problemen gaan in het licht
van deze wereldvragen er ook wat
anders uitzien. We mogen bij terug
keer in Nederland niet in de oude
situatie terugvallen. Ook als katho
lieken en protestanten moeten we
contacten leggen en een gesprek voe
ren, niet alleen óver de vragen van
Geloof en Kerkorde, maar juist ook
over wat samen praktisch kan wor
den gedaan. Ook op missionair terrein
We mogen aan het visioen van wat
we in dit opzicht samen als mogelijk
hebben gezien, niet ongehoorzaam
wezen.
Daarom is New Delhi 196] niet af-
gelopen. Het gaat nu pas goed be
ginnen.
H. VAN DER LINDE
De vorige artikelen van dr. H, van
tier Linde zijn verschenen op 24 EN
28 november, 2 en 4 december,
Nina Kleyweg, veelvoudig
schermkampioene van Neder
land en duelliste op het floret
van internationale klasse, is
eigenlijk door toedoen van
haar zusje, die haar op een
goede dag naar de scherm,-
zaal van de heer Vander-
Voodt in Rotterdam troonde,
tol de edele schermsport ge
komen. Zij was in het begin
heus niet onder de indruk
van wat zij te zien kreeg en
misschien zou dat allereerste
contact met het schermen
wel bij die paar korte be
zoekjes gebleven zijn, indien
de heer VanderVoodt niet
had gevraagd, waarom ze ook
niet eens zo'n „stuk ijzerin
d'r handen nam. Papa Kley
weg had er eerst niet veel
oren naarin de overtuiging
dat het wel voor een ..blauwe
maandag" zou zijn. Maar het
werd al gauw duidelijk dat
het niet zo maar een plotse
linge bevlieging van Nina
was. Zij kreeg er schik in, zij
werd aangemoedigd zij boek
te al snel kleine suceesjes en
zij kreen spoedig de reputatie
een geducht schermster te
zijn.
Niet alleen Nina voelde zich toen
ineens bijzonder aangetrokken tot
het schermen, maar nok haar va-
d<~r werj enthousiast. Hij nam
zijn dochter mee naar buitenland
se wedstrijden, waar Nlna bijzon
der veel leerde en waar zij erva
ring opdeed. De grote successen
bleven niet uit.
In 1956 werd ze vnnr het eerst
schermkampioene van Nederland
en zij prolongeerde die titel in '57.
'58, '59 en '60.
Op internationaal niveau boekte
zij eveneens uitstekende resulta
ten. Bij de wereidjcugdkampiocn-
schappen tn 1957 te Warschau ge.
houden werd zij derde; het jaar
daarop eindigde zii in Boekarest
als numme, drie en ln 1959 het
laatste jaar dat zü In de jeugd-
selectle mocht uitkomen legde
Nina in Parijs beslag op de derde
plaats.
Ninu Noot tiet tneer-Kleyweg, thuis (met de flut ets) in Imur woning le He
Nina Noordermeer-Kleyweg, zij
is een half jaar geleden getrouwd
en woont nu in een gerieflijk in
gerichte woning te Berkei bla
dert. wanneer ik tegenover haar
zit. door de welgevulde fotoalbums
en glimlacht, wannee-, bij haar
herinneringen opkomen aan triom.
fen in het buitenland Zij denkt aan
de eervolle tweede plaats, die zij
in Boekarest veroverde en zegt:
Tja, het was daar m Roemenië een
grappige boel! ik zie a! die ver
baasde gezichten nog voor me,
toen ik een meisje u t het ver
re Nederland cK w .-n-ldkam-
pioene van 1957, de Ritss n Zabè-
ïina versloeg Hun vtvlw.inï kon
echter onmogelijk groter zijn dan
de onze, gaat Nma. 'verder, toen
mijn vader en ik de volgende dag
in een Roemeense krant lazen, dat
ik van de Russin had gewonnen
door een „technische fout": de
elektrische apparatuur zou niet
goed gefunctioneerd hebben!
We zijn toen natuurlijk onmid-
dellijk naar de redactie van die
krant gestapt en we vroegen hoe
d.at nou precies zat. Ja, zei men
daar. ja dat, eh ja, men
wist het niet. Het. scheen, dat die
lui een zege van een Nederlandse
op een Russin zo ongehoord
den, dat men de lezers maar wtl
maakte, dat ik „per ongeluk" ha
gewonnen.
Nina bladert verder in bet »<jl"
boek en komt terecht bij het co
piter Olympische spelen 1960.
Daar hebben we een bedroeven^
figuur geslagen, z egt ze en
raakt hiermee gelijk een n"£~.
omvangrijk zeer aan in de
dcrlandse sportwereld. Ja. heg'
Nina ook de schermsters hem'
toen teleurgesteld én waar00
laat er fel op volgen." Ba»
februari I960, notabene slechts
kele maanden voor de Olympia'
werd bekend gemaakt, dat er ef
damcsploeg naar Rome zou Ka!\e
Toen kreeg je te horen, dat wil
je worden uitgezonden, ie een h®^
reeks goede resultaten op je 01,11
moest brengen. Het werd dus e
aflopen van allerlei wedstrijd® j
vertelt Nina. Het moest allfi°a'
te gehaast gebeuren, terwijl 01
In het buitenland al met
was begonnen na de vorige Ol5"
pische spelen!
Het werd natuurlijk een söf
dat had iedereen kunnen voorSP® t
len. Neen, gaat Nina verder, 0
is heel jammer, maar in het 00 j
tenland is het. allemaal v,e
beter georganiseerd. Vooral
Italiaanse, om nog maar niet
spreken van de Hongaarse en B j
siche schermsters zijn mem?
neerd in de trant van „Als je
goed bent, mag je misschien
het buitenland!" In Italië, ver^e.
aiLuc atwci matuib £jjtj
sterker. Daar wordt niet
1 j_ i.. -nec
na»
jfte*
Nina, gaat het bijvoorbeeld zo: Tg)
gen een meisje, waarin men v „j
wat ziet, wordt gezegd: „Ga A.
maar naar die en die wedstru
als je wint is het leuk, maar
niet, dan heb je in ieder geval v 0
geleerd". „Kijk", zegt Nina, r
zou dat nou hier ook moeten mdte
in Nederland is het allemaal
eng, men heeft te wemig middel,
het leeft niet Oh" zegt
overtuigd, „er zijn heus we) ve %e
belovende schermsters. maar,
krijgen te weinig kansen bt
Nina klap' net fotoalbum
en ik vraag naar haar toekom.,
plannen Tia begint ze, ou.,' nfet
trouwd ben, kan ik natuurlijk 0 e.
meer aan zo veel wedstrijden °wj]
nemen, maar in ieder geva' rpi-
ik volgend jaar mijn titel, sche
kampioene van Nederland, w
heroveren
Nina Kleyweg, vele keren schermkampioene van Nederland.
tn actie
(Van onze sportredactie)
ALMELO, 11 dec. Dat er na
de feestroes van het jubileum van
EBOH een kater zou volgen, heef!
niemand in Dordrecht verwon
derd. Was het zo, dat de Dordte-
naren verleden week een verdiend
gelijk spel uit het vuur sleepten,
wat zij gisteren in Almelo lieten
zien aan voetbalkunde was maar
triest en troosteloos. De dappere
elf van EBOH zijn na twintig mi
nuten terrein-verkennen van He
racles „gekraakt". Toen Schuman
voor het eerst de roos had getrot
fen, was het gedaan met EBOH
De 10.000 bezoekers hebben geen en
kele keer de echte spanning kunnen proe
ven. In die eerste speelperiode, waarin'
EBOH zijn doel met veel kunst en vlieg
werk afschermde, was er wel felle strijd,
maar toen het eerste schaap over de dam
was. volgden spoedig de overige doel
punten. EBOH liet zijn verdedigende
strijdwijze voor wat zij was en het liet
kalm de stormlopen van Heracles over
zich heen gaan. Toen kwam er voor de
aanvalslinie van Heracles de nodige ruim
te. waarvan na Schuman ook nog Keekers
voor de rust profiteerde. Na de hervatting
volgde voor EBOH de debacle. Morsink
bracht de stand op 4—0. Er ontspon zich
hoofdzakelijk een strijd tussen de aanvai-
digerV"
Iers van Heracles en de verd® jiig'„j-e1'1
EBOH, die soms verdiensteliJ pjph e\.
maar die toch niet konden J? <2 <ft
dat eerst Brand, daarna Schun_, fj—
Morsink de stand opvoerden to^ e
kwamen Ooijen en De Boer <j.eieefl.
knappe tegenaanvallen, niafet K'8'
spelers konden het alleen 111
ZEILSCHEPEN uit Rotterdam
eeuw is de titel van een ^eü^el 3 'ori11'
die van 16 december to' en ,cui°
arl 1962 in het maritiem m"
Hendrik" wordt gehouden.
p('
t'
(Advertentie)
WlNKElCENTKU* 8'"Nf «0'
reiEsor-
