0«(/ en Nieuw
De school is een
goede belegging
Nationaal inkomen en
onderwijsbestedingen
Gaat Pier van Zandvoort
reeds in 1965 open?
TERUGBLIK OP EEN RUSTIG,
MAAR BELANGRIJK JAAR
D
„Expressie is bij uitstele
een sociaal gebeuren
H
Oud en nieuw
■HHh
commentaar
i OSRAM
PROF. DR. J. TINBERGEN
T op jaar nationale
luchtvaartschool
'Hf
4
Ontslagbesluit
vernietigd
J
de ras-sigaret puur voor uw genoegen
OP SOCIAAL TERREIN
Prof. Kwant houdt inleiding op
congres van Ons Leekenspel
H.A.L. wijzigt
afvaartschema
aW andelhoof dmij
krijgt kapitaal van
f 40 miljoen
Van hoofd B.B. op
Goeree-Overflakkee
m ÜS
- mmmm
Huldiging Anton
van Duinkerken
6
het nieuwe dagblad
ZATERDAG 29 DECEMBER 1%2
Wat waren van het openbare leven,
waarover de krant u heeft bericht, de
.v°ornaamste aspecten van het afge-
open jaar? Zal het jaar 1962 in de
paschiedenis dikwijls worden aange
haald? Gelukkig niet als een berucht
J.aar> zoals 1914 en 1940. Een ramp
laar was 1962 gelukkig niet. Wij leven
Er is geen atoom-oorlog uitge
keken. De vrede duurt nog voort,
althans de koude oorlog is niet heet
Seworden. Maar wij zijn wel een
Pgenblik dicht bij een atoom-oorlog
geweest. De wereld heeft even de
a<Jsm ingehouden toen de groten der
aarde eikaars vastberadenheid gingen
P^ten. Nog is de Cubaanse crisis niet
?aheel bezworen, maar het slaghoedje
1? toch wel uit de bom. Laat ons met
ae Paus hopen, dat de Cubaanse crisis
aanleiding zal worden tot vrede-
stich.tend overleg. In ieder geval kan
JPet dankbaarheid worden vastgesteld
at het gezond verstand te elfder ure
®an het avontuur een grens heeft ge
steld.
Subjectief
V
é.'t
"f
Ai
3 Ue
V SS
Vrij goed figuur
«Bijl
mmm
Het beste slotakkoord, dat bij zo'n avond hoort
fbrerïcgS
tot in de
["kleinste details
fs'tiil, standing en comfort]
in Uw huishouding'"
Ook met
V)
I
'gffj
Omdat de dag van Oudejaar dit
jaar tussen vrije dagen zit in
geklemd en wij maandag a.s.
el normale krant maken u zult er
P Oudejaarsavond trouwens toch
"iet veel tijd aan besteden zien
y vandaag terug op het afgelopen
jaar. Ieder afzonderlijk van onze
,ezers zal zijn eigen kijk hebben op
;*e' jaar 1962, al naargelang zijn
Particuliere wederwaardigheden. Voor
*alen zal het weer een jaar van leed
«in geweest. Het leven is nooit zon-
/®t' kruis. En ook al kan menigeen
rellicht met tevredenheid en dank
baarheid terugzien op een jaar van
yelvaart, welzijn en geluk, dan zal
hem op Oudejaar nog een tikje
™eemoedig stemmen, dat de tijd hem
hssen de vingers is doorgeglipt. Aan
Pat einde van een jaar dringt onver
mijdelijk de gedachte zich op, dat wij
?'at definitief voor dit aardse leven
Pastemd zijn.
,.Wij noemden daar reeds degene.
a'g in het jaar 1962 het meest van al
g®schiedenis beeft gemaakt, onze
H°ede sympathieke vader Paus Joan-
P.es, die het tweede Vaticaanse Con-
b'lie heeft geopend met een rede, die
,e nog onzekere kerkvergadering de
y®g wees naar een hoopvolle toe-
Pynst. De verrichtingen van het Con-
jPlie waren tot nu toe niet spectacu
lair. De voorbereiding bleek gebrek-
te zijn, de vergaderingstechniek
P°g onontgonnen. Maar het samen-
tref'en alleen al van het wereldepis-
p°Paat nog nooit is die naam zo
°6nasselijk geweest heeft niet
ïeer uit te wissen gevolgen gehad.
f f valt nog wel hpt een en ander uit
- Draten on se battra maar
'?eds heeft zich in de kerkvergader
ing een bepaalde geest afgetekend,
:!6 beantwoordt aan de doelstelling
P'e de Paus aan het Concilie heeft
P^egegeven: de aggiornamento, het
^P-to-date maken van het inwendige
'®ven van de Kerk. Dat in elk Con-
cilie, dus ook in dit Concilio, do
vaders vrijheid van spreken hebben,
^as bekend. Maar dat zij dit recht
P>et zulk een verantwoordeliikheids-
Vsef zouden gebruiken, heeft reeds
eMge pessimistische prognosen be
faamd. Moge de afgewerkte agenda
Pan klein zijn, het feit blijft, dat het
Wereldepiscopaat zichzelf heeft ont
dekt, zoals de Paus het blijkbaar heeft
v°or'zien en gewild. God zegene Hem,
?°k in Zijn gezondheid, die ons juist
bjij het einde van het jaar zoveel
*°pgen baart.
Voor onze vaderlandse geschiedenis
>dt het jaartal 1962 het einde aan
An ons bestuur over het laatste Ne-
ierlandse grondgebied m het Verre
S°sten. Zoals in de Kerstrede van
M. de Koningin werd gezegd,
Waatste het jaar 1962 ons volk voor
gewetensconflict. Ernstige men-
ah verschilden op respectabele Sron-
jn met elkaar van mening, ien
yDtte heeft niet ons volk zijn gewe-
ïehsconflict opgelost, maar anderen
fl-bben er ons van afgeholpen. De
i chtzijde van deze afloop was in
'«der geval, dat langdurige en slepen-
,.e gevechtshandelingen aan de an-
?.6t>e kant van de aardbol ons bespaard
?Jn gebleven. In eerbiedige nagedach-
rter,is houden wij de jonge Nederlan
ds, voor wie het accoord van Wash-
agton toch nog te laat is gekomen.
Ret jaartal 1962 zal in de vader-
,aPdse geschiedenis tevens geboekt
,,aan als het sterfjaar van Haar, die
'Jftig jaar lang de Kroon heeft ge
lagen. Haar bijzetting in Delft was
ie,h ontroerende boodschap van chns-
W'ijke hoop, welke koningin Juliana
opnieuw vertolkte in Haar sympa-
W'eke en stichtende Kerstrede. Dit
as een boodschap, die het hele volk
i,ahien bindt. Al blijkt dit niet dage
rs, wij Nederlanders hebben een
iPadamentele eensgezindheid, die
v 'st in het aangezicht van een groot
jPpdriet of van een grote nood tot
'drukking komt.
h bedoelen wij niet een verwijzing
u^ap de christelijke hoop, als wij el
fder het beste toewensen voor het
kiende jaar? Zalig Nieuwjaar dus.
(Van onze onderwijsredacteur) tenschapqelijk onderwijs? Spreker be-
SCHEVENINGEN, 29 dec. Op de handelde in dit verband o a. het pro-
algemene vergadering van de Neder
landse Onderwijzers Vereniging heeft
prof. dr. J. Tinbergen gisteren een in
leiding gehouden over de vraag of ons
land van zijn nationaal inkomen vol
doende aan het onderwijs besteedt.
Bij de beantwoording van deze vraag
moet men niet alleen ietten op de uit
gaven voor scholen, leermiddelen en
leerkrachten, doch ook op de indirec
te bestedingen, zo stelde prof. Tinber
gen. Wanneer er leerlingen op school
zitten, die ook in het produktieproces
werkzaam zouden kunnen zijn, dan be
tekent dit het opgeven van een zekere
hoeveelheid nationaal inkomen, die an
ders verdiend zou zijn. Dit bedrag van
de indirecte bestedingen is ongeveer
even groot als het direct bestede be
drag. Wanneer men voor de Europese
landen van de O.E.E.S. op drie pro
cent van het bruto nationaal inkomen
komt,' dan moet dit percentage dus glo
baal verdubbeld worden.
Gesteld tegenover de investeringen
die vaak tot bijna 20 procent van het
nationaal inkomen gaan, is zes procent
voor het onderwijs echter nog betrek
kelijk weinig. Voor Nederland ligt het
percentage vergeleken met andere Eu
ropese landen wat hoger, 4,5 procent
(en dus in feite 9 procent); het ligt
evenwel lager dan voor de V.S. en Rus
land.
Inmiddels is de vraag of ons land
voldoende aan het onderwijs besteedt
hiermee nog niet beantwoord, dit o.a.
niet omdat men niet weet of in de an
dere landen, waarmee vergeleken
wordt, de bestedingen voor het onder
wijs goed liggen.
Voorts is een moeilijkheid, dat het
effect van het onderwijs bij de oplei
dingen, die op een beroep gericht zijn,
nog wel min of meer te meten is,
maar bij het algemeen vormend on
derwijs nauwelijks te peilen is. Ook
zou niet alleen gelet moeten worden op
de omvang, doch tevens op de efficien
cy en de kwaliteit van het onderwijs.
Men kan de kwestie ook meer van
de subjectieve, individuele kant be
naderen. Elk gezin heeft een zeker
inkomen; welke bestedingen dragen
het meest bij tot het geluk in dat
gezin? In het algemeen is men ge
neigd de belangen van later achter
te stellen bij de belangen van het
heden. Men zou het onderwijs als een
vorm van belegging moeten gaan zien:
wanneer een kind met die en die op
leiding, die en die betrekking kan
krijgen, wat kost dan die opleiding
en wat levert de betrekking op?
Amerikaanse economen hebben op
dit terrein onderzoekingen verricht,
die over het algemeen wezen op zeer
gunstige resultaten van de bestedin
gen voor onderwijs; een rendement
van tien procent (dat is dus heel wat
meer dan een spaarbank geeft) was
geen uitzondering. De culturele winst
die het onderwijs geeft, is dan nog
een extra argument ter ondersteu
ning van de economische redenering.
Het vraagstuk verdient ook van de
sociale kant benaderd te worden: kan
een groter deel van de bevolking deel
nemen aan het voortgezet en het we
len.
(Van onze luchtvaartredacteur)
DEN HAAG, 29 dec. De nationale
luchtvaartschool (NES), die reeds 35
jaar de opleiding voor privé-vlieger in
ons land verzorgt en afdelingen heeft
op de luchthaven Rotterdam en de
vliegvelden Hilversum, Teuge, Zuid-
Limburg en Hoeven (West-Brabant),
heeft dit jaar meer vlieguren dan ooit
tevoren in haar bestaan geproduceerd.
Was 1961 met bijna zevenduizend uren
tot nu toe het topjaar, 1962 slaat dit
record met 7650 uren royaal en dat on
danks de minder gunstige weersom
standigheden gedurende een groot deel
van de zomer.
De toenemende belangstelling voor
het privé-vliegen komt ook tot uitdruk
king in het grote aantal nieuwe leer
lingen, dat het afgelopen jaar kon wor
den ingeschreven: 126. In de loop van
1962 verwierven zestig leerlingen het
vliegbewijs A, brevet voor de privé-
vlieger. Onder de pas gebreveteerde
en de nog in opleiding zijnde vliegers
bevinden zich een aantal zakenlieden,
die voornemens zijn zelf een vliegtuig
aan te schaffen. De Koninklijke Neder
landse Vereniging voor Luchtvaart
heeft met het oog op deze ontwikke
ling in haar afdeling motorvliegen
naast de sectie privé-vliegen kort ge
leden ook een sectie zakenvliegen in
het leven geroepen. De NLS heeft
thans de beschikking over 31 toestel-
)9
-wf
Advertentie
Uw zorgen voor morgen bij DE OLVEH geborgen.
k">
*■4-
^STERDAM, 29 dec. De K<>
y^stihe Nederlandsche Maatschappij
ka5. Havenwerken heeft opgericht de
'uik Schappij tot Exploitatie van de
^il?i e'Pier Zandvoort. Het maatschap-
Vu? kapitaal van 4.030.000 is ver-
s.^Iq in imh „no on an nnoriteits-
burgemeester van Zandvoort
vi a gewone aandelen, jonkheer
van Karnebeek, ir J. B. G.M.
jS** van der Schüren en de heer
S?' Drabbe ieder voor twee gewone-
Ï«V ,ee prioriteitsaandelen. De nieuwe
Jöh' beoogt o.a. het bouwen of doen
en exploiteren van een wan-
*?C?ofd aan de kust te Zandvoort,
voor eigen rekening als voor
Qeh. Als commissarissen z\jn ge-
tvwLutciai v caji j -
in 4000 gewone en 30 prioriteits-
'it. -elen van ƒ1000. Havenwerken
LiM deel v00r 990 gewone- en tien
VPHteitsaandelen, nar H. M. van Fe-
kozen de vier genoemde heren. Tot
directeur is benoemd de heer A. J.
Schoof.
De bouw van de pier wacht op de
ministeriële goedkeuring. Na ontvangst
hiervan zuilen de bestellingen on
middellijk geplaatst kunnen worden.
Na drie tot vier maanden zal dan met
de bouw worden begonnen. In de pier
zal ongeveer 1V, min kg staal en circa
30 min kg cement verwerkt worden.
De betonnen kolommen, waarop het
wandelhoofd komt te rusten, hebben
een doorsnee van 3 meter. Zij zullen
30 meter uit elkaar in ee komen te
staan. De pier wordt ongeveer 350
meter lang en zal dus langer zijn dan
die te Scheveningen, aldus de zegsman
van de maatschappij.
De bouw zal ongeveer 2>/s jaar duren
en men streeft naar openstelling van
de pier in de zomer van 1965. De lig
gers hebben elk een gewicht van 150
ton. De voor het werk benodigde ar
beidskrachten denkt „Havenwerken"
over te laten komen uit landen waar
zb dochterondernemingen heeft, met
name Ierland, Spanje, Portugal of
Turkije.
bleem van het tot ontwikkeling bren
gen van de talenten, die aanwezig zijn
in de z.g. lagere milieus. Verder wees
prof. Tinbergen er op, dat ons land
wat de deelname aan het onderwijs be
treft, achter li^t bij de V.S. en bij
Rusland en wel in die zin, dat het ver
schil groter wordt naarmate men ho
gere leeftijdsgroepen in ogenschouw
neemt. De deelname van de 5 tot 14-
jarigen aan het onderwijs is in Neder
land 86 procent, in de V.S. 90 procent,
en in de Sovjet-unie 72 procent; voor
de jeugdigen van 15 tot 19 jaar zijn de
percentages resp. 33, 66 en 49, en voor
de 20-24-jarigen 4,7, 12 en 8,2.
Concluderend stelde prof. Tinbergen,
dat ons land in West-Europa over het
algemeen een vrij goed figuur slaat,
maar dat West-Europa een betrekke
lijk bescheiden plaats inneemt t.o.v. de
twee wereldgrootmachten. Het percen
tage van ons nationale inkomen, te be
steden aan het onderwijs, zal verder
stijgen, maar het nationale inkomen
zal zelf ook sterk omhoog gaan (tus
sen 1960 en 1970 een stijging met 50
procent)
In de discussie, welke op de inlei
ding volgde, wees prof. Tinbergen er
nog op, dat de salarissen van de leer
krachten relatief hoger liggen naarma
te het nationaal inkomen lager is. In
de V.S. liggen de salarissen van de
onderwijsgevenden ï-eiatief slechter
dan in Nederland en in ons land liggen
ze relatief slechter dan in de armere
landen.
De inleider gaf voorts als zijn me
ning, dat het zuilen-systeem in ons
land het percentage dat besteed wordt
aan het onderwijs, vermoedelijk niet
sterk flatteert. De kosten van ons on
derwijsstelsel zullen wel wat, maar
niet belangrijk hoger zijn dan elders.
Prof. - Tinbergen verklaarde tenslotte
niet onsympathiek te staan tegenover
het verlenen van studieloon. Aan de
studenten zouden dan echter ook eisen
inzake het studeren moeten worden ge
steld.
UTRECHT, 29 dec. De centrale
raad van beroep heeft het besluit van
de Kringraad Bescherming Bevolking
Zuid-Holland, waarhij met ingang van
1 oktober 1960 aan de heer C. ontslag
werd verleend uit zijn funktie als hoofd
van de B.B. op Goeree-Overflakkee, ver
nietigd.
Daar herstel in zijn vroegere functie
wegens reorganisatie van de B.B. in het
betrokken gewest, niet mogelijk is, werd
tussen partijen overeengekomen dat de
heer C„ die thans in Alkmaar woont,
in het genot van pensioen zal worden
gesteld met terugwerkende kracht tot
1 oktober 1960. Het ontslag van C. was
destijds een gevolg van conflicten tussen
het kringhoofd en enige gemeentelijke
autoriteiten in zijn rayon.
(Advertentie,)
IISSkhhhSh
$sr ;v
Wj tf-MM»
(Van een medewerker)
e televisie bracht ons dezer dagen
taferelen uit Engeland, die oude
re arbeiders de schrik om het
lijf deed slaan. Werklozen in rij
voor een stempellokaal. Jonge mannen,
die tegen een muur hangen niets te
doen. Herinneringen uit de beruchte
jaren 1930-1940 stonden ons weer levend
voor de geest. Maar de commentator
zei, dat het alleen maar een tijdelijke
inzinking was in de orderbezetting van
de Engelse scheepswerven. Toch horen
we ook in Nederland van een gerin
ger aantal opdrachten in deze belangrij-
Advertentie)
wereldconcern
76 fabrieken
125.000 werknemers
'-'"f: '4^
(Van onze verslaggever)
BUSSUM, 28 dec. De inleiding van
grof. R. Kwant op het congres van
ns Leekenspel is met felle belangstel
ling gevolgd. Het ging over de mense
lijke expressie. Hij noemde het een val
se voorstelling dat expressie slechts
zou zijn: „uitdrukking geven aan de
innerlijke rijkdom of aan de innerlijke
bedoelingen". Op die manier zou er
slechts sprake zijn van iets bijkom
stigs.
Expressie is een wording. De idee
krijgt meer en meer gestalte als men
haar tot uitdrukking brengt; men leert
haar waarde tijdens of na de verwoor
ding of de verbeelding kennen. De ex
pressie is de zelfwording van de mens.
Volgens prof. Kwant kan de mens
alleen maar rijker worden in contact
met de anderen, niet louter door re-
flexie, door een speurtocht naar de ei
gen goede bedoelingen. Niemand kan in
zichzelf de bestaansvormen vinden,
maar wel in de woorden en gedragin
gen van de anderen. In die zin wordt
expressie het tot uitdrukking brengen
van de rijkdom van de gemeenschap
en de geschiedenis.
Het is zot te geloven dat iemand van
s morgens vroeg tot 's avonds laat
creatief kan zijn. Wie consequent crea
tief zou willen zijn, verwaarloost alle
vroegere en tegenwoordige verworven
heden, zou moeten terugkeren tot het
allerprimitiefste bestaan, dat in alle op
zichten armelijk is en weinig van deze
wereld. Het is dan ook aanvaardbaarder
om in plaats daarvan gebruik te ma
ken van gangbare expressievormen.
De intrede in de bestaande expres
sievormen is al een realisatie van vrij
heid en bewustwording. Vandaar kan
ieder de algemene verworvenheden op
een eigen, persoonlijke manier tot uit
drukking brengen. Slechts aan de zeld
zame, grote creatieve geesten is het
gegeven het gemeenschappelijke een
eindje verder te brengen.
De discussie opende boeiende pers
pectieven. Prof. Kwant erkende per
soonlijk voor een probleem te komen
staan als men in zijn redenering het
door hem bedoelde engere begrip van
„reflexie" zou vervangen dopr „con
templatie". Verder meende hij dat het
uiterst moeilijk, zo niet onmogelijk is
om uit te maken waar en wanneer
op een brutale wijze van de bestaande
expressievormen werd afgeweken, m.a.
w. wanneer de continuïteit van de ge
schiedenis wordt verbroken. Men zou
het eigenlijk slechts van dingen in het
verleden kunnen zeggen, die door de
zeef van de geschiedenis zijn gegaan.
Eerder kan men opmerken wanneer be
paalde expressievormen dusdanig uit
gediept zijn, en dus verouderd en ach
terhaald, dat ze dode cliché's zijn ge
worden. Bij deze expressievormen voelt
men zich al intuïtief onbehaaglijk en
is men ongeïnteresseerd.
ke tak van onze nationale industrie.
Er vallen nog wel geen ontslagen en
de werkgevers in de grootmetaal-indus
trie verklaren zulks met de mededeling,
dat zij bij een hernieuwd aantrekken
in ieder geval over de nodige werk
krachten willen beschikken. Wij zijn
graag bereid om de verklaringen te
accepteren dat we zeker nog niet te
doen hebben met verschijnselen, die op
een ingezette crisis zouden duiden. We
koesteren zo graag het beeld van de
voortgezette welvaartssituatie en daar
in past wel een worsteling om aan
voldoende arbeidskrachten te komen
en zeker niet een groot aantal werk
lozen.
Als we aan het einde van een voor
qns land, sociaal gesproken, rustig
jaar, even op dit buitenlands verschijn
sel met een lichte doorwerking in Ne
derland attenderen, dan is dat min of
meer als een aanleiding bedoeld om te
constateren dat we met een zekere
voldoening op dit jaar mogen terugzien.
Zeker, voor wat de loonontwikkeling be
treft moest begonnen worden met een
matigingsprogramma. Maar wie de op
telsom over 1962 goefl maakt moet vast
stellen dat het dan ook alleen een mati
ging in een geleidelijk doorwerkende
loonstijging betreft. Loonsverhoging was
er evengoed. Zij het iets minder dan
in 1960 en 1961. Maar de verbeterin
gen die in het z.g. secundaire vlak zün
tot stand gekomen, overtreffen weer
die van voorgaande jaren. De Weduwe-
en Wezenwet onderging een aanzien
lijke verbetering doordat de ingangs
datum met tien jaar werd vervroegd.
Een zelfstandige verhoging van het
ouderdomspensioen met 15 pet. heeft
voor vele bejaarden het bestaan iets
draaglijker gemaakt. En wat daarbij
vooral zo belangrijk is, zouden we het
feit willen noemen, dat tengevolge van
die A.O.W.-verhoging met 15 pet., heel
het vraagstuk van de in materiële zorg
verkerende mens in veel ernstiger be
spreking is gekomen. Op grond immers
van het bepaalde in de volkomen ver
ouderde Armenwet 1912 kampten vele
gemeentebesturen met de moeilijke
vraag op welke wijze ook de bijstand-
ontvangende mens in de stijgende wel
vaart van ons land iets zou kunnen
delen. Velen hebben een oplossing we
ten te vinden door de z.g. normen, op
grond waarvan uitkering wordt verleend,
niet onaanzienlijk te verhogen. Velen,
maar helaas lang niet allen. De gemeen
tebesturen of de diensten van Sociale
Zaken, die zich formeel aan het be
paalde in de Armenwet hielden, getuig
den onvoldoende begrip voor deze tiid
te hebben. Niet onwaarschijnlijk is deze
situatie mede bevorderlijk geweest voor
het indienen van de reeds lang aange
kondigde Algemene Bijstandswet. Het
is ons bekend dat de Tweede Kamer
haast maakt met de voorbereiding voor
de openbare behandeling hiervan. Wij
vertrouwen, dat nog voor 4 april, de
dag waarop deze Kamer waarschijnlijk
voor het laatst zal vergaderen, deze
wet het parlement zal hebben gepas
seerd.
et meest opvallend in dit gehele
jaar is het welhaast spectaculair
optreden van minister Veldkamp
geweest. Deze bewindsman heeft
zich niet alleen doen kennen als iemand
die plannen maakt en ze ook uitvoert,
maar vooral als een soepele beleidsfi-
guur. Het zal zijn grote eer blijven dat
hij de Interim-regeling voor Invaliden
zo snel heeft weten te doen behande
len. Tachtigduizend invaliden hebben al
le redenen de heer Veldkamp op een
bijzondere wijze dankbaar te zijn. Wat
telkens opnieuw opvalt is de soepelheid
waarmee de heer Veldkamp het over
leg zowel met de Kamer als met het
bedrijfsleven weet te voeren. Als het
om niet-essentiële zaken gaat is er met
hem steeds te praten. En als het om
echt diepe meningsverschillen gaat,
toont hij zich overtuigbaar. Zeer in het
bijzonder is dit gebleken bij de onder
handelingen rond het nieuwe systeem
van loonvorming. De Regering zat ken
nelijk nog wat erg vast aan een sys
teem waarbij zij, de Regering, altijd het
laatste woord sprak. Maar niet alleen
het laatste vaak ook het eerste en het
middelste. Natuurlijk behoudt de Rege
ring, onder welk systeem van loonvor
ming ook, haar eigen verantwoordelijk
heid en moet zjj steeds de gelegenheid
hebben op het juiste moment dwingend
in te grijpen. Maar de bron van onrust
die de laatste jaren, ondanks goede re
sultaten voor de werknemers uit het ge
volgde loonsysteem, bleef stromen, is
kennelijk definitief gestopt. Het bedrijfs
leven kreeg zijn eigen verantwoordelijk
heid en de rijksoverheid trad terug naai
de plaats, waar zij hoort.
Zo werd een klimaat geschapen,
waarin niet alleen de drie vakcentra
les van werknemers elkander meer
constructief konden benaderen, we heb
ben zo de indruk dat dit ook gezegd
mag worden van de wereld der werk
nemers. Als dit de sfeer is waarin we
1963 gaan binnentreden dan wordt het
nieuwe jaar rijk aan beloften.
Misschien wekken we enigszins de in
druk dat we uitsluitend met voldaan
heid op dit afgesloten jaar terugzien.
Dat is bepaald niet het geval. De grote
zorg blijft de zaak van de volkshuis
vesting. Als we nu maar het gevoel
hadden, of beter gezegd, als we nu
maar getuigen konden dat de uiterste
en meest vakbekwame inspanning was
betoond om die nood te lenigen dan zou
de zaak nog anders liggen. Maar he
laas moet vastgesteld worden, dat hier
niet met een juist gevoel voor verhou
dingen is gewerkt. Feit is, dat men
sen, die royaal in het geld zitten zich
praktisch geen zorg om hun huisves
ting behoeven te maken. En dat is in
wezen dus het meest foute in heel
het beleid dat te dien aanzien is ge
voerd. Afscheid van dit jaar moet te
vens betekenen het maken van het vas
te voornemen om bp de komende rege
ringsformatie beëindiging van de wo
ningnood als nummer een op het bin
nenlands werkprogramma te zetten.
Ons parlement wacht nog een drie
tal drukke maanden. Maar het Neder
landse volk gaat zich opmaken voor
het kiezen van een nieuwe Tweede Ka
mer. Men moge bedenken dat de beste
wegwpzer bjj net bepalen van zijn hou
ding, dus van zijn stem, het resultaat
is dat werd bereikt. En in dat opzicht
wachten we met een gerust hart het
oordeel af van het Nederlandse Volk.
NIJMEGEN, 28 dec. Om teleur
stellingen te voorkomen ziet het werk
comité Anton van Duinkerken zich ge
noodzaakt, er op te wijzen, dat de be
langstelling overweldigend groot is. Het
gevolg hiervan kan zijn, dat aan velen,
die voornemens zijn de huldiging op 2
januari a.s. bi) te wonen, zonder daar
van kennis te hebben gegeven, geen
plaats meer toegewezen kan worden
Aan allen, die hun komst hebben aan-
§ekondigd vóór Kerstmis is een plaats
ewijs gezonden. Aangezien van de an
dere plaatsen een belangrijk gedeelte ge
reserveerd is voor studenten, in het bil-
zonder de Neerlandici, is het aantal
vrijt plaatsen zeer beperkt.
Deze mededeling heeft de bedoeling
om vooral belangstellenden buiten Nij
megen, die hun komst niet vóór Kerst
mis hebben aangekondigd mogelijke
teleurstelling te besparen.
Tenslotte zij er nogmaals op gewezen,
dat de huldiging begint om half drie
precies.
Goed. Daar zitten wij dan
weer met een oud jaar in
onze handen. Wat vond u
er nou van? Nee, eerlijk
wezen. Juist, dat had ik
al gedacht.
En dan zal ik u op mijn
beurt eens vertellen wat ik
er van vond. Ik vond 1962
een alleraardigst jaar. Er gebeurde
weer van alles en er gebeurde weer
van alles niet. Vooral dat laatste stemt
mij tot innige dankbaarheid. Het ge
luk ligt soms in een klein niet be
staand hoekje.
Maar laten wij nu eens kijken naar
datgene, wat wél is gebeurd. Oost en
West kwamen, als ik het goed zie,
iets nader tot elkaar. Noord er) Zuid
kwamen daardoor onvermijdelijker-
wijs enigszins in de verdrukking,
maar dat is een te verwaarlozen
factor.
Dat wat de politiek betreft. Wat
de voortgang van de beschaving aan
gaat, ook in deze sector viel er weer
aardig wat bedrijvigheid waar te
nemen. Allerlei argeloze mensen vlo-
Ëen door het heelal en de Blue
diamonds gingen onder dienst.
En dan kom ik onwillekeurig op
de kunst terecht. Jongens, wat al
prijzen werden er in het afgelopen
jaar weer niet in de wacht gesleept.
Al moet men natuurlijk nooit een
gegeven Stein in de beek kijken.
De sport floreerde al evenzeer.
Geen woorden maar daden. Ik ga nu
ook over tot de daad. Dat wil zeggen:
ik ga zwijgen.
Maar niet zonder een woord van
bezinning te hebben gesproken, want
het geestelilke leven is er óók nog.
Kijk, mensen, een jaar spoedt ten
einde. Daar valt niet aan te twijfelen.
Wat zouden wij trouwens anders
willen? Als het niet ten einde spoedde
zaten wij pas goed in zak en as.
Laat zo'n jaar nou eens rustig spoe
den. Relax, zou ik haast zeggen.
Het oude jaar wérkt voor U.
Naar het nieuwe jaar toe. En zó'n
zalig jaar heeft U nog nóóit gezien.
Advertentie)
ROTTERDAM, 29 dec. De Holland-
Amerika Lijn heeft in verband met de
staking onder de havenarbeiders aan
de Amerikaanse oostkust het afvaart
schema van enkele schepen moeten
herzien.
In plaats van de „Westerdam" ver
trekt nu op 5 januari uit Rotterdam
naar New York de „Noordam", waar
van de vorige reis was geannuleerd
met het oog op de staking. De „Wes
terdam" heeft als laatste vertrekkende
schip uil New York vóór de staking
ook ladingen meegenomen voor Ant
werpen, Hamburg en Bremen.
Na aankomst in Rotterdam op
Nieuwjaarsdag volgt dus nog een ex
tra kustreis, die het oorspronkelijke
schema in de war brengt.
De „Soestdijk", die Rotterdam op 12
)anuari zou verlaten met bestemming
de Verenigde Staten, lie;t nog in New
York. Het schip kan niet gelost wor
den. Daarom zal nu de oorspronkelijk
op 4 januari geplande afvaart van de
nieuwe „Gorredijk" worden uitgesteld
tot 12 januari.
