goede VERFILMING VAN ALBEE'S stuk
■k
R
IH& v.
Nieuwe films i r A T
in Nederland LeiderSCliap MaO
in 1958 bedreigd
film
LEGPUZZEL VAN
BEELDFLITSEN
FESTIVAL TREKT HONDERDEN
r r
Eindhoven unieke filmstad
I
Soekarno gaat
rekenschap
afleggen
Fietsende bankrover" na
vierde overval gegrepen
Bronchiletten
Oude bekenden
Brug-in-aanbouw
stort in elkaar
Totale buit ongeveer 59.000 gulden
Johnson weigerl
portret
JA** 1
PRESIDENTSCHAP ONTNOMEN
rwwwimtw u m «"im 1
Wraakzuchtige schone
FRANKFQRTS MYSTERIE OPGELOST
,2„r™D m*-*»
tad, ta«, ,S °"''ta»d. ,„3,_
•meldingen is nog in' aan-
et?ndWt^keen P°rv00' De laatste'
Cdrr,de titel "SW6et
IN BELGIE
Virginia Woolf, een film van
grote dramatische allure
Het is een interessante ervaring.
Als men Edward Albee's langza
merhand beroemd geworden stuk
j.Wie is bang voor Virginia
Woolf?" goed kent door het
diverse malen te hebben gelezen
en door het tweemaal te hebben
gezien kan men bij het zien
van de film vanzelfsprekend niet
[neer voor een verrassing komen
te staan en komt de schok ook
niet 20 hard aan.
In zoverre is er wellicht enig
verlies: men kent de situaties te
Qoed. Maar er is zeker ook winst.
^9 dramatische allure van het
stuk wordt sterker door de inten
se belevenis via de tot op de
nuid van de spelers doordringen
de camera. Nog meer dan oo de
eerste rij stalles wordt de toe-
rinawTJ betrokken "n dit huive-
ken en fn?S Spel van aan^ek-
Swif??ten- dit satanisch
laat. Ja Vrk geen enkele hoop
als de vemiér 8311 bet e'nde,
vernietiging J5lnt90t"~,ook zelf"
graad lijkt te zün w ergste
gloeit er noa hSl .do°rgevoord
van het rw i p ln ^et besef
behoren in el i!"0S bij elkaar
houriinr,' ,een haat-liefde ver-
Veel lee'd^6 door veel, té
Mike Nichols, die de Broad-
Wayproduktie leidde en hier zijn
eerste filmregie voert, heeft een
t[T[ant. toegepast die wel aan-
v®k 5 J is- HiJ kent de kra°ht
de reactie na de actie, en
enkele malen doelbewust
ar een heel felle climax toe,
et een grote afwisseling van
accato-close UPS waama hij als
y n 0rgelpunt in een muziek-par-
'J rustpunten invoert met zeer
Weinig actie en terloops uitge-
s
T--
v fc V><
S 1 cv
j|j|^
De op deze pagina besproken films
draaien in:
„Pierrot le jou" in Kriterion Am
sterdam (14 jaar).
„Wie is bang voor Virginia Woolf?"
in Tuschinski Amsterdam en Passage
Den Haag (18 jaar).
„Johnny Reno, de scherpschutter"
in Royal Amsterdam (14 jaar).
„Anthea de slavin"
sterdam (14 jaar).
in Luxor Am-
dat mag worden ^an&elingZo-
films voorWa^ht' dat onS^
ZZ na k°rnen O? *1electi* ln aan-
Z defld ln de catpn S worden on-
namehjk zuivere 9 °neen A' en B.,
Alms van seminrJateurMms
tegorie A zZ Z
29 films e.M. vo°r categorie
Se
IHrnS annr,„~ »-u.i.,= yui
2 februari annt °p donderdag
fenlandse Cinestud met zijn bui-
tvaar de V een da9 naar DeW
Sing van «rgiel film. Festival-vereni-
de Wprf Sanctus. Virgilius zijn twee-
craar.io e andse Studentenfilmfestival
de vooeeTt'. die gelegenheid zullen
landse ^uestutl ingezonden Neder-
dmateurfilms worden vertoond
SALZMAN, de Amerikaan-
films uUcent van de James Bond-
maak't ft ln Helsinki bekend ge-
b°ofddat Frangoise Dorléc de
BüiiJlaLEPflen m zijn nieuwe film
liiknarnic,0 ar Brain" naar de ge-
«aar t *e novelle van Len Deighton.
rl VtfnfSpelers ziin Michael Caine,
en Oscar Homolka. De
,eurs Wen zullen door Finse ac-
f°°bt oB 7rden gespeeld. Salzman
,e beEinneri februari met de opnamen
_U' Halsinu,ln drie Finse steden: Tur-
Roem gevestigd en roem bevestigd. Liz Taylor en Richard Burton als Martha en George verenigd in hun
haat-liefde.
sproken tekst. Dit is een procédé
dat zijn waarde aantoont na de
eerste felle uitbarstingen van
Martha tegenover George, als de
college-professor samen met zijn
collega op de campus van de
universiteit wat bijkomt van de
eerste schrik, zeker ook nadat
George zijn verdenking ten op
zichte van zijn vrouw en collega
bewaarheid weet, maar vooral aan
het slot als George zijn laatste
grote wraak heeft voltrokken en
de film eindigt in een droef aan
vaarden van de afschuwelijke
feiten.
Een film naar een toneelstuk,
jawel. Er wordt meestal smalend,
en vaak terecht ook, over ge
schreven. Dat hoeft hier echt niet.
Het stuk is intelligent bewerkt.
Diverse gedeelten zijn, knap, weg
gelaten. Andere delen hebben
een grotere functie in het geheel
gekregen. Het drama komt er niet
aan te kort. Nichols heeft waar
hij kon de ruimte gevonden, bui
ten op de campus en in een koe
en koud danslokaal, waar Martha
haar obsceniteiten kan bedrijven
Er is genoeg afwisseling tussen
de close ups en de half en full
totalen, de weinige muziek heeft
zeker een eigen functie en het
spel is bewonderenswaardig. Liz
Taylor en Richard Burton geven
een vertolking van het beklagens
waardige paar die de roem van
Burton bevestigt en die van Liz
DE ZUIVERING van het misdadig
stadje dooi- een sheriff die zelf een
scherpschietende doder was, is het ge
geven van „Johnny Reno, de scherp
schutter". Een met bescheiden midde
len in technicolor opgenomen film met
als voornaamste attractie het optreden
van oude bekenden die de laatste tijd
minder vaak op het doek komen, zoals
Dana Andrews, als de sheriff, Jane
Russell als de vrouw die zijn zijde
kiest, en Lon Chaney als de plaat
selijke sheriff die tegen wil en dank
een held wordt en sterft voor de zaak
van recht en orde.
Erg overtuigend ziet het er niet uit
en alles verloopt volgens de onver
anderlijke lijn die sinds het ontstaan
van het genre voor een western van
het tweede plan zijn gesteld. Behal
ve dat niet het Amerikaanse leger
maar de Indianen het pleit ten gun
ste van de held beslissen. R. G.
Springsteen vond in het traditionele
gegeven maar weinig inspiratie en
stelde zich tevreden met een enscene
ring die van een gedegen vakman
mag worden verwacht.
ADVERTENTIE
Hoestdrank in tabletvorm.95ct
Het dramatische hoogtepunt van
de film. Zelfs de teerste illusie
is kapot gemaakt.
vestigt. Daarnaast George Segal,
bij nader inzien na onze eerste
beschouwing toch wel heel goed,
en Sandy Dennis in haar to the
point Amerikaansheid een rele
vatie.
Waarom nog nader uitweiden
over dit aangrijpende stuk van
Albee en de adequate verfilming?
Zij maakt een heel diepe indruk.
Men kan er niet aan voorbij gaan.
Men zal er kennis van moeten ne
men.
PAS AAN HET EIND van zijn
film laat Jean-Luc Godard in letters,
die hij in willekeurige volgorde sa
menvoegt, de titel Pierrot le fou"
op het doek verschijnen. Dit is type
rend voor zijn film. Het is een leg-
puzzle van beeldflitsen, literaire woord
spelingen, liedjes (gezongen door An
na Karina), citaten, toespelingen op
reclameleuzen, schokkende wreedhe
den, vrijerijen en lange, onsamenhan
gende gesprekken in rijdende auto's,
waarvan de toeschouwer zelf zo goed
en zo kwaad als het kan een geheel
moet zien te maken.
„Pierrot le fou", grotendeels opge
nomen aan de Rivièra in wonder
mooie kleuren Raoul Coutard stond
ook nu weer achter de camera
begint met een beeld van Jean-Paul
Belmondo, die in zijn bad een boek
over Velasquez leest en al lezend de
bedoelingen van Godard met deze
film kenbaar maakt: „de kunstenaar
hield zich niet langer bezig met het
weergeven van de dingen, maar met
de ruimte en de stilte, die hem om
ringden".
Van een samenhangend verhaal of
zelfs maar van enige logica is in de
film geen sprake. „Ik heb", geeft
Godard zelf toe, „in „Pierrot le fou
meer geïmproviseerd dan in welke
andere film, die ik ooit maakte. De
meeste ideeën kwamen bij me op
vlak voordat ik met de opnamen be
gon. Ik heb gewerkt zonder aante
keningen, als een schilder. Alles, wat
ik zag, kon ik in mijn film gebrui
ken. Misschien ben ik daarmee zelfs
wel zo ver is gegaan als mogelijk is.
van
e filni d miil van Helsinki, zal
Rucoov?6 film plaat& van Riga inne-
kos+cf, Zal ti'en ere.8isseerd door Ken
hniijoen gulden gaan
DICK LEstet,
Van de BeatiT de Brit
we film „Hol68;®1**, "gisseur
Reatio t lk de at Z1in nieu-
Beatle Lennon met °0rl°g won" (de
n legerstijl is geknipt haar
ties van) in verschiHe^311 de attrac-
brengen met telkens e a versies uit
loop. In elk geval iet„n andere af-
de onvermijdelijke AmerikPder3 dan
winning in de Hollywood-fn^®5 0ver"
FEDERICO FELLINI'S
Waarin Giulietta Masina de Drn.i?a"'
sfc8aeilde' wordt een Hollywoodse m
'veeinetw 66n dan3meiSje
Shirley MacLaa'ne door
oetemde feZ^F°RD heevan >«De
Zet D°uglas F„i^aaïin zij in 1929
ten ttfdr^ken voorZ T™*' nieu"
gemaakt. ard 8Won in Italië hebben
Een kleine v
C0' de Wharf *°stc°°P in San Francis-
zijn geluidsinstajj ^Plaatsen heeft
ren. He theater at[e >«en verwijde-
maar stomme fiwVert°°nt alleen nog
d« laren twintig voornamenjk uft
Pianobegeleiding. d<= traditionele
..Free to love" met ®erste film was
d«- werden vertoog3 Bow- Ver-
West de oorspronkelijk "Way down
en „Zoon van de sheik® Tarzan-film
Valentino. lk met Rudolf
oude stad op een af-
REIN BLOEM was stomverbaasd:
„Wat is hier aan de hand?", vroeg
hij na afloop van zijn inleiding. „Dit
kan nergens, zelfs in Amsterdam niet".
Die verbazing van Bloem delen wij nu
al drie dagen. Een zaal met ruim zes
honderd middelbare scholieren zit van
"s morgens tien tot 's middags vijf
uur ademloos naar films te kijken.
Steeds gretiger wordt er gehapt naar
de mogelijkheid tot discussiëren en
"s avonds komt een groot gedeelte
teruq om opnieuw twee films in zich
op te nemen. Een unieke situatie, dit
£B?ohemensprak na Wim Verstappen
over de Nederlandse speelfilm en ver
toonde zijn eigen „Kockyn" en Body
and Soul" van Renee Daalder, die door
hem beschouwd wordt als een van de
talentvolste jonge filmers. Door om
standigheden is "KoclSP i9 het
krant niet besproken, ^aarom is het
nuttig hierbij op te m«ke:d|LReip
"KockynWs een gedicht is een film is
een ding.
»e verwantschap met Passohm
meanr £S Tockyn" is ^a-ercl
op gedichten van H.C. ten 6 Dg
loopt momenteel als voorfilrn nd
opstandige oude dame Mag mem
Zo wel in zijn film als in de dj®cdSSg®
na afloop liet Bloem duidelijk naar
voren komen, dat het onconventionele
filmen, waarvan Godard een van de
voorgangers is, al snel aan het groeien
is naar een nieuwe wetmatigheid die
bijna reeds conventioneel is voor een
groep jonge filmers.
Dat de jeugd van Eindhoven hier
mee nog enige moeite heeft, bleek uit
enkele volledig niet terzake doende en
soms zeer primitieve opmerkingen. Be
paalde aspecten die Bloem, en woens
dag ook Verstappen, frappant noem
de en als voorbeeld gaf, kwamen een
aantal discussianten als idioot en wal
gelijk voor.
Hans de Witte, optredend als ex-
filmcriticus, schetste 's middags de
Hartverwarmend sentiment van Natalie Wood en Robert Redford in
„De onbewoonbaar verklaarde woning".
naoorlogse ontwikkeling van de Ita
liaanse filmindustrie en hielp de zaal
zich door de moeilijke ,,8'/>" van Felli-
ni te worstelen. Ook nu weer was de
reactie af en toe wat primitief, maar
zeer levendig en betrokken.
Een desillusie was 's avonds de pre
mière van „Nacht in juni" (Lars Eric
Liedbalm), die al twee jaar in de kast
van een verhuurkantoor ligt, omdat
men de film eigenlijk niet in roulatie
durft te brengen. Laten wij hopen dat
hij daar verder maar blijft, want het
is nie* meer dan een toevalligheid dat
Bibi Andersson en Bengt Virdestam
een probleemloze situatie spelen in de
buurt van een camera. Een film is
het nauwelijks geworden en het is niet
de moeite waard daar meer woorden
aan toe te voegen.
Verrukkelijk en een uitstekend voor
beeld van de stelling dat „Hollywood
niet zo slechts is als u denkt", was
de tweede hoofdfilm, „De onbewoon
baar verklaarde woning", van Sidney
Pollack naar een roman van Tenessee
Williams. Met een onnoemelijk aantal
potten verf kloddert Pollack een kleur
rijk sfeertje in elkaar, waarin hij door
Natalie Wood en de opkomende ster
Robert Redford een heerlijk brok sen
timent laat opzetten. Pollack vertelt
met alle in Hollywood aanwezige vak
kundigheid een hartverwarmend ver
haal over een jeugdige liefde, dat ver
tedert en voortdurend boeit. Ik moest
de hele film door denken aan de zwaar
onderschatte „Splendor in the grass",
waarin Natalie Wood eenzelfde soort
rol speelt. Een typische winterfilm om
van te smullen, voor een heel ruim
publiek.
PETER VAN BUEREN
Veel verder zal Godard inderdaad
niet kunnen gaan, zonder dat zijn
methode, die hij ook toepaste in
„Une femme mariée" en „Bande a
part", op een pedant maniertje gaat
lijken, dat hem het contact met zijn
publiek doet verliezen. Zijn film is
een aaneenschakeling van nu eens ge
slaagde, dan weer mislukte (de haast
weerzinwekkende parodie op de oor
log in Vietnam van Belmondo en Ka
rina tot twijfelachtig vermaak van
Amerikaanse toeristen) en soms rond
uit vervelende invallen, grillige vond
sten en willekeurige beeldwisselingen.
Tijdens de opnamen liep hij de grote
Franse komiek Raymond Devos tegen
het lijf. Het resultaat van die toe
vallige ontmoeting is een weergaloos
grappige waanzin-scène, die volkomen
willekeurig in de film is opgenomen.
Hij maakte kennis met een oude da
me, die hem ideaal leek als Libanese
prinses in ballingschap. Dus schreef
hij in allerijl voor haar een rol, die
ze met veel overdrijving speelt.
Belmondo is in de film een ge
trouwde, pas uit zijn betrekking bij
de televisie ontslagen man, die door
zijn rijke vrouw tegen zijn zin wordt
meegenomen naar een stomvervelend
avondfeest, waar de gasten uitsluitend
in reclameteksten praten. Hij vlucht
terug naar huis, maakt kennis met
een meisje en onderneemt met haar
een droomreis vol zonderlinge en
schokkende avonturen, waarbij zij om
duistere redenen voortdurend worden
achtervolgd door de leden van een
politieke misdadigersbende. In hun
weinige rustige ogenblikken voeren zij
wijsgerige gesprekken over leven, lief
de en dood, waaraan zinspelingen op
Conrad, Poe en Stevenson en beeld-
inlassen van schilderijen van Velas
quez, Renoir en Picasso een intellec
tueel en artistiek tintje moeten geven.
Droom en werkelijkheid, zin en waan
zin, waarheid en mythe, feiten en
fantasie wisselen elkaar in de film
voortdurend af, gaan in elkaar over
en dienen slechts als middel voor Go
dard om zich bezig te houden met
dat, wat hij in zijn film door de
Amerikaanse regisseur Samuel Fuller
tijdens diens korte optreden laat om
schrijven als het wezen van de cine
ma: „liefde, haat, actie, geweld en
dood, kortom emotie". Hoewel juist
die emotie, zoals in vrijwel alle films
van Godard ontbreekt.
Het is moeilijk te verklaren, waar
om deze als los zand aan elkaar han
gende film, nu en dan zo sterk weet
te boeien. Met betrekking tot Ingmar
Bergman hebben sommigen zich wel
eens afgevraagd, of hij eigenlijk geen
charlatan is. Na het zien van deze
studie in filmanarchie van Godard,
zou men zich met nog meer recht
kunnen afvragen, of deze kwalificatie
niet eerder op hem van toepassing is.
Is men echter eenmaal in de ban
van de filmvirtuoos, die hij zich ook
nu weer toont, dan blijkt het onmo
gelijk, zich daaruit los te maken en
volgt men met spanning en bewonde
ring zijn bizarre spel met beeld en
geluid tot het zwartgallige einde toe.
J. C. A. FORTUIN.
NU DE MARKT zo'n beetje over
voerd geraakt is van films, waarin
kolonisten Indianen of Indianen elkaar
uitmoorden, heeft men weer nieuwe on
derwerpen moeten bedenken om het de
liefhebbers van het betere knok- en
moordwerk naar de zin te maken. In
„Anthea, de slavin" vinden de moord
partijen plaats in de periode, waarin
de Romeinen Gallië trachten te on
derwerpen. Het geheel speelt zich wear
af volgens het bekende recept. De Gal
liërs, barbaren in dierenvellen, me
grote drinkgelagen en zwelgpartijen
aanrichten, zijn weliswaar numeriek
in de meerderheid, maar de Romei
nen, veel beschaafder tot aan het uiter
lijk toe, weten de strijd in hun voor
deel te beslechten. Een groot aandeel
in de eindzege heeft echter een lief
tallige, maar wraakzuchtige Gallische,
die uit liefde tot de Romeinse bevel
hebber, lage listen bedenkt. Rossana
Podesta is de schone, die er als sla
vin in dit woeste milieu in alle op
zichten uitspringt en die, om haar
schoonheid nog te accentueren, een
soort badpak onder haar wapenuitrus
ting draagt.
TOKIO/LONDEN, 6 jan. (UPI)
De communistische leider Mao Tse-
toeng heeft openlijk toegegeven dat
zijn leiderschap in 1958 ernstig is be
dreigd en dat hem het presidentschap,
dat hij tot dan toe bekleedde, bij die
gelegenheid is ontnomen. Dit kon men
gisteren lezen op grote plakkaten, die
overal in de Chinese hoofdsteden wa
ren aangeplakt.
Westerse deskundigen in Chinese
aangelegenheden leiden uit hetgeen in
Peking is bekendgemaakt het volgen
de af' Na de jammerlijke mislukking
van de „Grote Sprong Voorwaarts",
die China in één sprong tot een be
langrijke industriële mogendheid had
moeten maken, werd Mao persoonlijk
voor het falen verantwoordelijk ge
steld en werd hij gedwongen zijn post
als president over te dragen aan Lioe
Tsjao-tsji. Hij behield echter de con
trole over het partij-apparaat.
Volgens de deskundigen zou Mao dit
zijn tegenstanders, waartoe behalve
Tsji ook de secretaris-generaal van de
partij Teng Hsiao-Ping behoorde, nooit
vergeven hebben. Zijn haat werd ge
voed door het feit dat Lioe en Ping
trachtten hem buiten alle belangrijke
aangelegenheden te houden en hem,
volgens Mao's eigen woorden, „behan
delden alsof ik hun overleden vader
was". Volgens Mao had Ping hem
sinds 1959 geen enkele maal geraad
pleegd. Jaren wachtte Mao op zijn
kans zijn tegenstanders uit het zadel
te stoten. Deze kwam in 1965.
In het begin zag het er allemaal
niet zo rooskleurig uit. In de loop van
1965 legde Mao zijn collega's een do
cument voor dat richtlijnen voor de
culturele revolutie inhield. „Maar vele
kameraden toonden weinig interesse
en lazen het stuk zelfs met Mao
trok zich daarop terug in Shanghai en
begon de tegenaanval te organiseren,
hierbij gebruik makend van wat later
bekend zou staan als de Rode Garde.
De Chinese leider bleef acht maan
den voor de buitenwereld verborgen,
hetgeen in het Westen geruchten deed
ontstaan als zou hij ernstig ziek,
zelfs overleden zijn.
In het voorjaar van 1966 vond Mao
zich sterk genoeg om zijn tegen stan
ders in regering en partij te h]f te
gaan. Hij steunde hierbij behalve op
de Rode Garde ook op het leger on
der maarschalk Lin Piao en slaagde
erin een groot aantal van zijn tegen
standers, waaronder Teng Hsiao-ping,
onschadelijk te maken. Het wordt nu
ook duidelijk waarom president Tsji
de laatste maanden zo heftig is aan
gevallen, zelfs door zijn eigen vrouw
en kinderen.
Overigens betekent dit alles nog niet
dat Mao de strijd reeds volkomen ge
wonnen heeft. Volgens diplomatieke
berichten circuleren namelijk pamflet
ten in de straten van Peking, waarin
Mao „een gevaarlijke fanaticus" ge
noemd wordt. Het is nog nooit voor
gekomen dat Mao openlijk is aange
vallen. Klaarblijkelijk verweert de op
positie zich nog fel. Eén ding is dui
delijk: de strijd om de macht m Chi
na duurt nog onverminderd voort.
BRUSSEL, 6 jan. (ANP) Donder-
dagavond is hij de Belgische plaats
Gosselies de in aanbouw zijnde brug
van de Waalse verkeersweg ingestort.
Slechts twee personen werden licht ge
wond. Het geraamte van de brug vein
voorgespannen beton ligt over zestig
meter over de weg van Brussel naar
Charleroi verspreid. Het verkeer over
die weg is gestremd. Met de bouw
van de brug is een jaar geleden be-
e Elen"vijftig meter lange, tweeënhalf
meter brede en anderhalf meter dikke
legger van honderddertigduizend kilo
blijkt naar beneden te zijn gekomen.
Er waren nog luttele kubieke meters
beton te storten voor de voltooiing van
het viaduct. De nieuwe Waalse ver
keersweg Luik-Doornik kruist bij Gos
selies de weg Brussel-Charleroi. Kort
nadat twee arbeiders de laatste laag
beton hadden gegoten stortte de brug
in. Toevallig reed er op dat moment
geen auto onderdoor. De schade wordt
geraamd op ongeveer twintig mil
joen frank (bijna anderhalf miljoen
gulden).
In „The Guardian" van hedenmor
gen ontwikkelt de bekende expert Vic
tor Zorza een geheel andere theorie.
Hij meent dat de positie van Lin Piao
in de strijd om de macht en de opvol
ging van Mao minder sterk is dan dik
wijls wordt aangenomen. Om zijn posi
tie te versterken en zich te ontdoen
van twee machtige tegenstanders, Lioe
en Ping, heeft Lin Piao waarschijnlijk
de onschuldige gebeurtenissen van 1958
opgeblazen tot een aanklacht.
Toen Mao in 1958 het presidentschap
overdroeg aan Lioe, maar de onbetwis
te leider bleef van de partij, heeft nie
mand dit uitgelegd als een vernedering
voor hem. Het presidentschap is een
echte representatieve functie, waaraan
weinig macht is verbonden.
Nu wordt Mao's aftreden in 19j8 plot
seling uitgelegd als het resultaat van
een machtsstrijd tussen Mao enerzijds
en Lioe en Ping anderzijds. Volgens
Victor Zorza verraadt dit alles de hand
van Lin Piao.
Dat Lins positie niet sterk is, kan ook
worden afgeleid uit het feit dat Tao
Tsjoe, de vroegere propagandaleider
van de Chinese partij, deze week door
Rode Gardisten door de straten van
Peking werd gesleurd en mishandeld.
Tao is een van Lins vijanden in de
machtsstrijd. Als Lin Piao werkelijk zo
machtig was als wordt beweerd, zo
meent Zorza, had hij kunnen volstaan
met een officiële afkeuring van Tao s
politiek en het verlenen van ontslag.
Dat schijnt hij echter niet te kunnen,
waarschijnlijk omdat de tegen hem ge
richte groepen in de partij nog te sterk
zijn. Vandaar dat hij zijn toevlucht
moest nemen tot de Rode Garde om
duidelijk te maken dat het met Tao
is afgelopen. De Rode Garde is net
persoonlijke machtsinstrument van Mao
en Lin.
Tao was destijds door Lin Piao naar
Peking gehaald en benoemd tot pro
pagandaleider om hem te helpen in
zijn machtsstrijd met Lioe en
Het schijnt dat Tao zich echter ook zelf
tegen Lin begon te keren, hetgeen hem
fataal is geworden.
DJAKARTA, 6 jan. (ANP, Reuter)
President Soekarno van Indonesië
heeft bekendgemaakt dat hij volgende
week in het openbaar rekenschap zal
afleggen over het beleid dat hij leid
de tot de mislukte communistische
staatsgreep van 1 oktober 1965.
Na afloop van een vergadering in
het presidentieel paleis met de sterke
man generaal Soeharto, andere leiders
van de Indonesische strijdkrachten en
het kabinetspresidium, verklaarde Soe
karno tegenover verslaggevers dat hij
nog vóór Lebaran (Islamitisch nieuw-
jaar: 12 of 13 januari) zijn vroegere
beleid zal uitleggen aan het consulta
tieve volkscongres.
Het nieuws dat Soekarno gevolg zal
geven aan het zes maanden geleden
door het volkscongres uitgevaardigde
bevel tot uitleg werd door Soeharto
aan de verslaggevers meegedeeld. De
militaire leider verklaarde dat Soe
karno het verslag over zijn beleid
schriftelijk bij het bestuur van het
Volkscongres zal indienen en dat het
later openbaar gemaakt zal worden.
Hij noemde echter geen datum.
De president heeft steeds vermeden
de communistische partij van Indone
sië (PKI) te veroordelen voor het
leiden van de staatsgreep. Evenmin
heeft hij ooit openlijk toegegeven dat
de communisten door de fouten en
het beleid van het vorige regiem hun
greep naar de macht konden uitvoe
ren. Op de vraag van verslaggevers
wat de inhoud van zijn schriftelijke
verklaring zou zijn, antwoordde Soe
karno „wacht maar af".
Het hof van Appèl in Djakarta heeft
het tegen het doodvonnis van de voor
malige minister van Bankzaken, Da-
lam, aangetekende beroep verworpen.
Dalam is eind vorig jaar door een
speciale rechtbank op grond van on
dermijning en grootscheepse malver
saties ter dood veroordeeld. Hij kan
nu bij president Soekarno om gratie
vragen.
FRANKFORT, 6 jan. (DPA) De
politie van Frankfort heeft de 30-jari-
ge kellner Gerhard Damann aange
houden, die bekend heeft dat hij de
beruchte fietsende bankroveris. Na
een langdurig verhoor gaf Damann toe
dat hij bij vier overvallen op finan
ciële instellingen in Frankfort een e-
drag van ongeveer 59.000 gulden n
ae .fietsende barik-
rover" zijn laatste slag, t°en hij een
bijkantoor van de Commerzbank van
27.000 gulden beroofde. Ta®e?°YeT d.e
politie verklaarde hij dat dit het sluit
stuk van zijn carrière als rover had
moeten zijn. Hij had met de buit naar
Tanger in Marokko willen uitwijken,
waar hij inmiddels een pension en een
café had gekocht.
Het plan om overvallen per fiets te
plegen had Damann volgens zijn zeg
gen opgevat nadat hij in de krant
had gelezen, dat een rover in Hanno
ver per fiets had weten te ontsnap
pen. Bij Damann thuis vond de poli
tie 17.000 gulden en een pistool.
Na de overval van 6 juni 1966 op de
Frankforter Westbank, die een buit
van ruim 7000 gulden opleverde, was
Damann met vakantie naar Marokko
gegaan, waar hij ruimte huurde voor
de oprichting van een pension.
Omdat hij meer geld voor de inrich
ting nodig had, besloot hij volgens zijn
verklaring een tweede overval te ple
gen. Op 26 augustus beroofde hij een
filiaal vah de Deutsche Bank in Frank
fort van een bedrag van bijna 10.000
gulden. Hierbij zou het waarschijnlijk
zijn gebleven, als hem in Tanger niet
was aangeboden ook een café te gaan
exploiteren.
De financiën voor het project-Tan-
ger werden op 6 november uitgebreid
met een bedrag van 14.500 gulden,
verkregen uit een roofoverval op een
ander filiaal van de Deutsche Bank,
Weldra kwam de ondernemende
kellner tot de ontdekking dat pension
en café meer geld kostten dan zij op
brachten. Daarom pakte Damann op
2 januari voor de vierde maal zijn
fiets.
De overval op het bijkantoor van de
Commerzbank lukte, eveneens, maar
vier dagen later werd Damann, die
een nog onbeschreven strafblad had,
aangehouden. „Ik had niet verwacht
dat het zo snel zou gebeuren", zei hij.
WASHINGTON, 6 jan. (Reuter)
Het Witte Huis heeft een portret van
president Johnson, geschilderd door
Peter Hurd in opdracht van het histo
risch genootschap van het Witte Huis,
geweigerd.
Volgens de secretaresse van me
vrouw Johnson was het portret te
groot en was het schitterend verlichte
regeringsgebouw op het doek buiten
proporties geschilderd, terwijl de
plaats van de president in de compo
sitie en de stijl niet in overeenstem
ming waren met de andere portret
ten in het Witte Huis.
Naar verluidt vonden zowel de pre
sident als zijn vrouw het stuk afschu
welijk. De kunstenaar verklaarde dat
hij zes tot acht weken aan de op
dracht heeft gewerkt. Hij zei dat hij
niet akkoord had kunnen gaan met
bepaalde suggesties van het echtpaar
Johnson. Overigens had de portretten
galerij van het Smithsonian museum
in Washington al om het doek ge
vraagd.
