Vitamine C
helpt niet bij
verkoudheid
Huisvrouw helpt bejaarden
V isvisvisvis
Vrijheid, blijheid en
wat de pot schaft
bij elk
voordeelpak
of-vaatje
k
Gedeelte van de dag en zonder belasting
■DOOR LEONARD WIBBERLEY-
Feiten over DRIJ
Schoolpedagogiek
Broodnodig
16
Goodwill
mm
DONDERDAG 12 JANUARI 1967
DAT HET NIEUWE VER
KEERSREGLEMENT dat nu
geldt, voor vrouwen een bar on
plezierig kantje heeft. De artike
len 93, 94 en 97 willen dat duo
passagiers op bromfietsen, moto
ren en scooters schrijlings plaats
nemen, dat wil zeggen: aan elke
kant een been, ter verhoging van
de stabiliteit van het voertuig en
zijn passagiers. Ook de vrouwen
dienen zich als goede staatsbur
geressen aan deze regel te hou
den. Maar met de beste wil van
de wereld, minister: het kan een
voudig niet. Geen strakke rok
laat'een schrijlingse zit toe. Om
technische en esthetische rede
nen niet. Om over de mini-rok
maar te zwijgen.
zoals de vrouw het wil
Veiliger
Tenslotte over wiebelen ge
sproken: bij de schrijlingse hou
ding drukken de zitbeenderen
precies op de zijstangen van de
lastdrager. Vooal magere mensen
kunnen daarmee tobben. Maar
misschien was dat geen over
weging om in een commissie te
bespreken.
MIEKE DE HAAS
zoals het moet
21
Wat zijn de landen
van de Euromarkt?
WEET DE MINISTER....
Om te beginnen is het in een
strakke rok al heel moeilijk om
volgens de wensen van de verkeers
wet óp de lastdrager of het ach
terzadel te komen. Het linkerbeen op
het linkeropstapje, het rechterbeen
strak langs het achterwiel (ladder
in de kous gagarandeerd), de rok
even over de achterkant van de
drager of het zadel heenhelpen en
dan langzaam zakken, de naden van
de rok tot het uiterst beproevend.
Vervolgens zal het zitten op de
drager of het zadel niet meevallen.
De gewone strakke rok trekt tot
halverwege de dijen op, de mini
rok tot nog hoger. Dat betekent
trekken met één hand aan de zoom
of de knieën bedekken met de meest
al iets wijdere jaspanden (indien
aanwezig). Goed, we zitten. De be
stuurder, wiens evenwicht nu ten
koste van heel wat verzekerd is,
start de motor. Dan begint de ake
ligste beproeving voor de vrouwe
lijke duopassagier. Slechts de stang
van het zadel vóór haar beschermt
haar tegen de tegenwind. Goed voor
een flinke blaasontsteking.
DE VROUW heeft sinds de pro
testmarsen van de allereerste suf
fragettes inmenging in de aangele
genheden van mannen gewild, denkt
de wetgever, dan moet ze ook nu
maar hebben wat erbij staat. De
man zit schrijlings op de lastdrager
of het zadel, omdat dat het veiligst
is, de vrouw moet zich daar ook
maar aan wennen. Het feit dat
schrijlings zitten bijzonder onvrou
welijk is en door de vrouw (zeker
als zij een rok draagt) als onbehoor
lijk wordt aangevoeld, kon de wet
gever niet vermurwen to£r een uit
zonderingsregel aangenomen dat
hij een dergelijke vriendelijke geste
overwogen heeft. Ook de gedachte
aan de te paard reizende jonkvrou
wen uit vroeger eeuwen, die het he
le eind nog liever gingen lopen dan
dat zij concessies deden aan haar
vrouwelijke elegance en haar lange
rokken, kon de wetgever niet over
halen tot een mogelijkheid van ama
zone-zit achterop voor vrouwen. Man
nen en vrouwen dus voortaan
schrijlings op het stalen ros. De
vrouw moet evenals de tegen
woordige paardrijdsters haar kle
ding dan maar aanpassen aan de
omstandigheden: een lange broek
of zo'n charmant ruimvallend rub-
berpak voor de langere afstanden
(onderweg een kopje koffie in een
duur restaurant).
LATEN WE AANNEMEN dat de
vrouw alle narigheden manmoedig
slikt en de wet gehoorzaamt. Be
vordert ze daarmee de veiligheid
voor haar bestuurder, voor haarzelf
en voor het verkeer in het alge
meen?
Om haar knieën zo dicht moge
lijk bij elkaar te trekken zal de
vrouwelijke duopassagier automa
tisch naar achteren schuiven. Het
gevolg: minder druk op het stuur
wat weer het slipgevaar voor het
voorwiel bevordert.
Schuift zij naar voren, dan steken
haar knieën te ver naar buiten, ver
der dan haar knieën en voeten bij
de amazone-zit.
Bij het schrijlings zitten heeft de
duopassagier twee keer zoveel kans
op kwetsuren aan de benen als bij
de amazone-zit. Het is vooral voor
vrouwen met een strakke rok een
toer om- in geval van nood vlug van
haar zitje af te springen. Dat is bij
de amazone-zit zó gebeurd.
De teer beschermde stabiliteit van
de bestuurder dan. Tijdens een rit
je wordt de stabiliteit van een be
stuurder duizenden keren verstoord.
Dat vangt hij steeds instinctief op
door de houding van zijn lichaam
te veranderen. Gewoon een natuur
wet. Ook de duopassagier in ama
zone-zit is in volmaakte balans, be
nen aan de ene kant rug en een
van de armen aan de andere kant.
De duopassagier moet zich natuur
lijk wel goed vasthouden, maar dat
kan ook bij het schrijlings zitten
geen kwaad. Een der scootermer-
ken, de Vespa, krijgt zijn instabili
teit al uit de fabriek mee: de motor
is bij deze scooters aan de rechter
kant bevestigd. Een schrijlings zit
tende duopassagier zal daar geen
verbetering in brengen.
ADVERTENTIE
Hoeveel mensen wonen er?
U kunt het in de encyclopedie
vinden. Maar welk type
gasverwarming gebruiken
al die mensen? De meest
gekochte gasverwarming 9
in de Euromarkt heet DRU.
Ja, dat is DRU uit Ulft
Waarom bestaat er alom zo'n
machtige voorkeur voor de
DRU-gasconvector?
Denk daar eens over na
VITAMINE C de populaire remedie
tegen een gewone verkoudheid, heeft
geen geneeskracht, zo is woensdag
door medische onderzoekers in dienst
van de Britse regering meegedeeld.
Proeven, verricht door het onderzoe
kingscentrum naar gewone verkoud
heid, hebben uitgewezen dat warme
kwast en andere vruchtensappen met
vitamine C geen uitwerking hebben op
hoesten en niezen. Wat werkt dan wel?
,,Het beste is een warm bad en een
aspirientje te nemen, naar bed te gaan
en jezelf warm te houden", aldus dr.
David Tyrell, directeur van het onder
zoekingscentrum.
GRONINGEN, 12 jan. Er is een
bureau voor schoolpedagogische ad
viespraktijk ingericht aan het pedago
gisch instituut van de Rijksuniversi
teit te Groningen. Dit bureau staat on
der leiding van prof. dr. L. van Gel
der. Als medewerkster aan dit bureau
is per 1 januari j.l. mevrouw drs. P.C.
Ojemann in dienst getreden.
„MEVROUW, u moet zich voor -een
maand verbinden, maar als u ziek
wordt en niet komt wordt er wel door
betaald." De reactie op dat laatste,
dat dezer dagen in Alkmaar menig
maal heeft geklonken was meestal:
„O, maar dat hoeft helemaal niet." En.
die spontane uiting logenstraft de
bewering zonder meer, dat getrouwde
vrouwen gaan werken alleen om het
geld.
Nu ging het hier niet in de eerste
plaats om verdienen. Maar vooral om
het willen helpen. Met name om men
sen in de derde leeftijd" zoals de
Fransen dat zo elegant weten te zeg
gen, dus de boven-de-vijfenzestigers ,die
thuis wonen maar niet meer alleen
alles aankunnen, een paar uur per week
van dienst te zijn.
Men noemt dat het ,,open" bejaar-
denwerk. Niet dadelijk het bejaarden
centrum als de enige oplossing zien
voor het ouder wordend echtpaar, de
weduwe of de weduwnaar, maar, als
dat ook hun eigen vrije beslissing is,
hen zo lang mogelijk in de eigen om
geving laten blijven. Mèt de steun van
nu en dan een persoonlijke handrei
king. Een vorm van hulp die men in
andere tijden en in geïsoleerde streken
„burenhulp" zou noemen.
Maar wat voor hulp, in welke vorm,
hoe dikwijls, door wie moet die gege
ven worden? Dat is de gemeente Alk
maar sinds kort aan het uitzoeken ge
gaan in een grootscheeps opgezet plan,
waaraan de vier gezinshulp-organisa
ties, interkerkelijk, katholiek, gerefor
meerd en het Groene Kruis geza
menlijk bezig zijn. Als men een aantal
helpsters heeft, die regelmatig bij de
bejaarden in huis gaan helpen om de
was te doen, wat schoon te maken en
te ordenen, boodschappen te doen,
de ramen te lappen, te verstellen of te
strijken en men vraagt hen op regelma
tige tijden hun bevindingen hoe de hulp
verlening is en hoe die aanslaat, op pa
pier te zetten, dan kan er binnen twee
jaar tijds een waardevol overzicht ko
men voor hét toekomstig efficient
plannen maken in deze richting. De
toestand is namelijk nogal onoverzich
telijk.
Er is in alle straten en lanen waar
oude mensen alleen wonen nadat de
kinderen uit huis zijn of nadat ze we
duwe of weduwnaar zijn geworden wat
grote eenzaamheid en onthand-zijn
meebrengt, nu en dan behoefte aan
hulp. Maar van hoe grote omvang,
hoe wisselend en naar welke kant be
klemtoond is in een bepaalde stad of
wijk die behoefte?
Er zijn ook in alle straten en lanen
huisvrouwen die niet al hun beschi
bare tijd en energie hoeven te geven
aan hun huishouden en gezin. Als ze
geen kleine kinderen meer thuis hebben
is er dikwijls, vooral met de f06"6"
mende technische gemakken en het
wooncomfort, tijd en energie over. Die
willen velen van hen graag buitenshuis
gebruiken. Dat is allang gebleken, ook
in dit soort werk, want soortgelijke
hulp bestaat hier en daar al.
schappelijk werksters, van de katho
lieke gezinszorg, mejuffrouw Beatrix
Scholten, heeft er ons over zitten ver
tellen. Zij is de secretaresse van de
werkgroepen die het coördinatieplan
aanpakt en voor haar afdeling de spil
waar vraag naar hulp en aanbod van
part-time helpsters samen komen. Zij
kent de situatie van de bejaarden die
assistentie wensen en van de huis
vrouwen die zich hebben opgegeven.
„Het zijn meestal moeders van zo
tegen de veertig, de meesten wonen in
een flat waar het huiswerk gauw ge-
MAAR HET BLIJKT OPNIEUW nu
men vanuit de gemeente Alkmaar een
krantje heeft verspreid waarin alles
wordt verteld over de situatie van de
bejaarden, die graag in eigen huis wil
len blijven maar nu en dan assisten
tie behoeven. Daarop zijn dezer dagen
aanmeldingen binnengekomen van huis
vrouwen, die die assistentie graag wil
len geven, en nieuwe aanmeldingen vol
gen nog steeds. Een van de maat-
MODERN GETEKENDE en dus een
beetje vreemde vissen zwemmen door
de bladzijden van het brochuurtje van
het Voorlichtingsbureau voor de Voe
ding, getiteld „Visvisvisvisvis". In deze
brochure geeft het bureau bijna dertig
bladzijden recepten van en wetenswaar
digheden over vis, mosselen en gar
nalen. Bovendien een aantal tips over
het keuren en schoonmaken van vis
De belangstelling voor vis in ons zee
varend land is wel wat aan de lage
kant, vindt het bureau, in aanmerking
genomen da» andere zeevarende landen
als Japan, Portugal en Noorwegen on
geveer drie keer zoveel vis per hoofd
gebruiken als in Nederland. „Visvisvis-
visvis" kost vijftig cent en is te be
stellen bij het bureau, Laan Copes
van Cattenburg 44, Den Haag, per brief
kaart of per giro.
De brochure „Melk is nodig voor elk:
eveneens van het Voorlichtingsbureau
voor de Voeding heeft een gewijzigde
herdruk beleefd. Het boekje bevat der
tien bladzijden melk-, yoghurt- en
kwarkrecepten en is voor twintig cent
bij het bureau te bekomen.
Tenslotte heeft het bureau een bro
chure uitgegeven dat ouders en leer
krachten waarschuwt tegen het onver
standig snoepen door kinderen. De
brochure geeft aanwijzingen op welke
wijze snoepen het minst kwaad kan
aanrichten voor gebit en maag. De
brochure kost v'jftien cent.
daan is. Veel komen uit onderwijskrin
gen. De betaling is zowat een rijks
daalder per uur en als ze twee maal
in de week een paar uur helpen, kun
nen ze het zo regelen, dat ze net niet
vallen onder de progressieve belas
tingaftrek. Wanneer een getrouwde
vrouw namelijk niet boven de f 740
per jaar verdient, telt de belasting
haar inkomen niet op bij dat van de
man. De gezinszorg-instellingen zijn
bezig bij het ministerie gedaan te krij
gen, dat het bedrag tot duizend gul
den wordt opgetrokken. Juist met het
oog op de noodzaak meer part-time
helpsters aan te trekken voor de open
bejaardenzorg, waar het zo broodnodig
is."
„Eenmaal in de maand vragen we
de helpsters bij elkaar te komen, we
maken er dan een theemiddag van, ge
ven hun de cheque over de verdiensten
van de maand en door het praten over
de verschillende situaties waarmee ze
te maken krijgen, kan dat meteen in
structief zijn. Als je een oriëntatiecur
sus, al is die nog zo kort, gaat opzet
ten, wordt het direct zo formeel. Bij
de hervormden zijn ze al een tijdje zo
bezig. Het gaat uitstekend.
Er zijn ook huisvrouwen die zich niet
kunnen of willen binden. Zo is er een
leraarsvrouw die haar man heeft ver
loren en vier weken wil koken voor
een herstellende. Maar daarna wil ze
weer helemaal vrij zijn. Ik ken ook een
kapster die elke dag voor ze haar werk
begint bij 'n reumatische alleenwonen
de aangaat om het haar te doen."
Begrijpelijk worden de helpsters
steeds deskundiger. Dat geldt natuur
lijk niet voor de huishoudelijke hand
reiking die ze geven, daarvoor zijn ze
zelf huisvrouw. Maar wat betreft de
tact die nodig is als men zich op deze
wijze, zij het incidenteel, mengt in an
dermans leven. De ervaring is dat er
een echte menselijke band kan groeien.
De grote kinderen doen ook eens iets.
Over en weer gaat men wat voor el
kaar betekenen.
HET WORDT TE WEINIG GEWETEN
dat dit hulpwerk bestaat. Ouder wor
dende mensen die er heel blij mee zou
den zijn omdat het betekent dat ze in
hun huis kunnen blijven, zijn dikwijls
met de mogelijkheid van een paar
maal in de week enige uren hulp, on
bekend. Ook grote zoons en dochters
die piekeren hoe ze het moeten inrich
ten voor hun ver weg wonende bejaar
de ouders, zijn er te weinig van op de
hoogte.
Als de balans wordt opgemaakt van
de werving die kortgeleden via de Alk-
maarse Gezinszorg van start is ge
gaan, zullen er wellicht zo'n honderd
vijftig huisvrouwen van alle gezindten
zijn, die als helpster tweemaal per
week, telkens een uur of drie hun as
sistentie geven.
Als door het coördineren van de
verkregen gegevens men na een jaar
of wat een goed overzicht heeft van
de soort hulp die het meest nodig
is, hoe, waar en wanneer, dan kan
men tot de meest efficiënte verdeling
komen van de goodwill om te hel
pen en de behoefte om geholpen te
worden. Gebleken is bijvoorbeeld
vorig jaar dat in de maand maart
tweemaal zoveel aanvragen om hulp
gedaan werden als in april. Hoe
kwam dat? Slecht weer, of iets an
ders dat te bepalen is? Als men meer
wéét kan men het in de toekomst
zo doelmatig mogelijk aanpakken.
ANNE BIEGEL
Natuurlijk is alles in het begin een
beetje vreemd, maar als u zich maar
goed ontspant, vindt u het hier vast
heerlijk. Sir Murchison voelde zich pas
helemaal gelukkig toen hij hier kwam.
Vóór die tijd waren we in Afghanis
tan, weet u, en hij was altijd eerzuch
tig en maakte zich zorgen over zijn
werk. Hij wilde geen druppel drinken
omdat iemand hem gezegd had toen
hij uit Engeland wegging, dat er ieder
jaar duizenden Engelsen naar huis ge
stuurd werden on^dat ze te veel dron
ken en hun land in diskrediet brach
ten. Het heeft hem in ieder geval to
taal niet geholpen, want bij het regi
mentsdiner was hij de enige officier
die nuchter was en daarom werd hij
de dienst uit gestuurd. Hij nam ontslag
als officier, kwam hierheen en voelde
zich meteen gelukkig. Bent u al wezen
vissen met Ntelka?"
„Vissen?" vroeg Cleaver, verbaasd
over de plotselinge wisseling van onder
werp.
„Bedoelt u dat Ntelka u nog niet
meegenomen heeft in haar kano om
bij het rif te vissen?" vroeg lady Mur
chison nadrukkelijk. „Ik dacht dat u
dat de eerste week dat u hier was,
al gedaan zou hebben!"
„Het is misschien beneden zijn waar
digheid," merkte Ntelka ondeugend op.
„Onzin," zei lady Murchison, „opzijn
leeftijd kan hij zich geen waardigheid
veroorloven. Beloof me dat je hem mee
neemt."
„Als hij werkelijk wil," zei Ntelka
zacht.
„Natuurlijk wil ik dat," zei Cleaver.
„Ik wist niet dat je een kano bezat."
„Dat heeft iedereen hier op Omo Lau,
zei Ntelka, „en als ze er geen hebben
lenen ze er wel een, maar jij moet
hem besturen. Ik zal wel vissen."
„Ik kan wel een gewone kano bestu
ren," zei Cleaver, „maar niet deze ka
no's met uitleggers."
„Ik zal het je wel leren," zei Ntelka
met een veelbetekenend lachje, „al is
het dan taboe, ik ga heel dikwijls al
leen vissen."
„Wat zal ik meebrengen?" vroeg Clea
ver.
„Een zwembroek", antwoordde ze
met lichte spot.
„Heb je geen vistuig nodig?"
„Ik gebruik een duikbril en een
speer," zei Ntelka.
Ze spraken af elkaar de volgende
morgen om zes uur te ontmoeten op
het strand bij het huis van haar vader.
Cleaver, die veel aan onder water zwem
men gedaan had, nam zich voor zijn
duikbril en snorkel mee te brengen. Hij
voelde dat hij op de proef gesteld zou
worden en wilde graag een goed figuur
slaan. Hij was beslist niet van plan
in de kano te blijven zitten en Ntelka
alleen te laten duiken. Nieuw-Engeland
kon evengoed duiken als Omo Lau en
dat wilde hij even duidelijk laten uit
komen.
Doordat de Verenigde Staten het ver
zoek om burgerschap door Omo Lau
min of meer verworpen hadden en ten
einde de Britse gevoeligheid niet te
kwetsen, geweigerd hadden de getrof
fen republiek geld te lenen, werd het
Amerikaanse geweten wakker. Vast
staat da\ wat de Verenigde Staten ook
gedaan zouden hebben in de gegeven
omstandigheden, het altijd verkeerd uit
gelegd zou zijn. De Engelsen zouden bit
ter gegriefd geweest zijn als Omo Lau
inderdaad geannexeerd was, maar nau
welijks had het Congres de annexatie
verworpen, of er werd hevige kritiek
op de regering geleverd in de binnen-
en buitenlandse pers waarbij gezegd
werd, dat een hulpbehoevende natie
was afgewezen.
„We krijgen kritiek als we het niet
doen, maa. evengoed als we het wél
doen," zei de minister van Buitenland
se Zaken tegen Burton. „We zijn met
een blauw oog tevoorschijn gekomen uit
deze geschiedenis die ons opgedrongen
werd en we kunnen er niets tegen doen.
We hebben de schijn op ons geladen
dat we een grote rijke bullebak zijn,
die een weeskind mishandelt en ik zie
niet in hoe we die schijn kunnen af
wenden. We zijn aan handen en voe-
te gebonden." Er is nog één troef
die we kunnen uitspelen," zei Burton.
„Wat voor troef?"
„De vice-president."
„De vice-president?"
„Het zou een prachtig gebaar zijn
waardoor de hele situatie zou opklaren
als we hem naar Omo Lau stuurden
om goodwill te kweken. Hij is overal
in de wereld populair, iedereen kent
hem en hij maakt altijd een enorm
goede indruk."
De minister dacht een ogenblik na.
Het was inderdaad waar dat Boysie
Taylor, de vice-president, overal waar
hij kwam zo'n warme persoonlijkheid
tentoonspreidde dat elk bezoek een
enorm succes was. Hij was afkomstig
uit Alabama, was multimiljonair en
sprak aanstellerig langzaam en zoet
sappig. Hij was liberaal genoeg om in
de noordelijke staten geacceppeerd te
worden en had genoeg van 'n zuiderling
om de zuidelijke staten mee te krijgen
bij de laatste presidentsverkiezing. In
feite zou de regerende partij zonder
Boysie Taylor de verkiezing verloren
hebben. Een van zijn beste eigenschap
pen was het gemak waarmee hij for
maliteiten opzij schoof. Hij trad de
mensen, zoals hij het uitdrukte, hand-
in-hand tegemoet. Hij verspreidde een
hartelijke democratie, een sfeer van
„fijn je te zien" en zelfs in de republie
ken van Afrika, tijdens de laatste ras-
sencrisis in de Verenigde Staten, had
den de Afrikanen zich verdrongen om
hem de hand te drukken of door hem
op hoofd of schouder geklopt te wor
den. Boysie Taylor was erg bedreven
in schouderklopjes en handenschudden.
7
„Denk je dat het succes zou hebben-
vroeg de minister.
„Ik kan niets garanderen," zei R j
ton, „maar in het verleden was
altijd wél zo. De VP bezit de han
heid de mensen hun vooroordelen
vijandigheid te laten vergeten." i<
„We zouden het kunnen prober®
zei de minister peinzend. „Ik zal
morgen ter sprake brengen in het k®
ib>'
Gratis
wasbak
net en zien wat voor reacties dat 0 f
levert. Tussen twee haakjes, hoe
ligt Omo Lau?" j
„Achtduizend kilometer uit de
van Californië, dus van hieruit ong"v
twaalfduizend kilometer." jd
„Ik neem aan dat er een vliegv
,,Nee, het dichtstbijzijnde is
Vandaar uit gaat de reis meestal V
stoomboot naar Omo Lau, zeshond
kilometer van Tonga." T
„Het lijkt .me dat we de VP er
beste met een oorlogsschip heen kun*1
sturen," zei de minister. -
„Voor zover ik de VP ken," zei
ton, „zou hij liever die stoomboot
men en reizen zonder enige ophef
zonder adjudanten. Daar heeft hij j jj
een groot deel van zijn populariteit f
te danken. Hij komt aan met zijn vn«
delijke, minzame glimlach, laat
dat hij de vice-president van de Veren
de Staten is, maar dat hij niet wil
dit voor iemand wie dan ook, een bel
sel is. Hij schudt handen, geeft hier
daar een goedkeurend hoofdklopje
heeft altijd weer succes. Bij somib'®
mensen zou zoiets onecht aandoen, B'
deren zouden hun waardigheid erbij
boeten, maar bij Boysie lijkt het v y
komen natuurlijk. Ik geloof dat we Cl®,
ver, onze consul daar, moeten mei"
dat hij komt, maar verder moeten 7
het helemaal aan de VP overlaten
„Laten we alles aan de VP oveUl
ten", zei de minister. „Als hij wil
Cleaver gewaarschuwd wordt, doen J.
het en anders laten we hem zon"
enig bericht vooraf arriveren."
De volgende morgen, tijdens de b
eenkomst van het kabinet, verklaag
Boysie Taylor, vice-president en
will-ambassadeur van de Ver.
ten, dat hij gaarne op zich nam n®
Omo Lau te gaan. Hij stelde voor e
reis langs alle eilanden in de St1 j
Oceaan te maken en dit te doen
wijze van privé-vakantiereisje.
„Op die manier hoeft de natie
veer te laten als er iets mis m°^
gaan," zei hij. „Bovendien valt het L
niet zo op; ik bedoel, ik weet zelf
dat ik erheen ga om met de br*
bevolking van Omo Lau op goecfe ,v
te raken, maar dat valt minder op t
ik er toevallig langs kom. Ik ga 11
een gewoon passagiersvliegtuig n"
Tonga en neem daar de boot, incoê"],
Ik geloof dat het zo het beste „j
„U wilt dus niet dat wij de conS
waarschuwen?", vroeg de minister.
pof
Ch!
