■1
Slachtoffers van menselijke fout in Maastricht
Italië blijft
bij de korte
Zomermode
MET ZOUT EN KRALEN
L
VAN TIJD TOT TIJD
Natuurzuivere
Eis Oranjereizen afgewezen
Akkertjes
OM HALF VIJF
U
Politieke missie van de K.V.P.
VRIJDAG GEEN ONTHOUDINGSDAG
i
STATISTISCH IS MAAT DER ONGEVALLEN VOOR 1967 AL BIJNA VOL
m
Ws CHMELSE
Mr. Eduard Elias
ter aarde besteld
Ak 1 3
Het Onverwachte
frisse King Pepermunt
het beste dagelijkse middel
ter opwekking en verkwikking.
WOENSDAG 18 JANUARI 1967
if I
ee»
b<?
l&t
^EN HAAG, 18 jan. De
arnpzalige explosie in Maastricht
die
vier mensen in hun slaap
dodelijk verraste, heeft opnieuw
t aardgas in een kwade reuk
geplaatst. Hoeveel moeite deskun-
'Sen zich ook geven het tegen-
2eel aan te tonen, de opvatting
at aardgas gevaarlijker zou zijn
het traditionele stads- of
^Vingas, krijgt door deze en der-
olijke ongelukken nieuw voedsel.
P grond van wetenschappelijke
gegevens echter moet die opvat-
,lng, hoe hardnekkig ook, radi
aal verworpen worden. Statisti-
tcae uitkomsten ondersteunen
jouwens de wetenschappelijke
theorie.
jA0'*' dat U de originele Akker-
,e.ts krijgt, met de onovertroffen
'n8 bij pijn en griep!
Buiten verhouding
Voordeel
[dan Tauinm ze er weer even
■j 1,
'1
?0|<: gebloemde laarsjes, in de
0°utique-co||ectie van Faraoni,
Rome.
AaSvJWEE en dertig itali-
ANTON koolhaas
Lonen schoenmakerij
RUZIE MET BRABANTSE DAGBLADEN
aat
ip
Aardgas niet gevaarlijker
dan vroegere gasmen
(Van onze verslaggever)
RevfaaSt"richt heeft bijzonder veel pech
jj had, dat is feitelijk de enig moge-
JKe conclusie die op dit moment nog
bur°kken kan worden. De gietijzeren
dei?- Waarin een scheur van ongeveer
is lg centimeter werd aangetroffen,
het °menteel voorwerp van studie op
jja gerechtelijk laboratorium in Den
tvaa^ In me* ^966 was de leiding
ruit het gas ontsnapte, nog geheel
gag, atroleerd door het gemeentelijk
Rte edrijf, en ook in november zijn
iejs roeven genomen, zonder dat er
ljn Werd gevonden. De veronderstel
bare dat hogere druk die op het
tn gas wordt uitgeoefend, de breuk
acht6 buis kan hebben veroorzaakt,
gash de.,directie van het Maastrichtse
jr uitermate onwaarschijnlijk.
In h Joosten zegt: ,,De leiding waar
dig fl' h'k tg gevonden, was onderhe-
aan een druk van drie atmosfeer.
t»ate ,(Ze^de leidingen worden bij het
krtransport wel onder een druk
ADVERTENTIE
van zes tot tien atmosfeer gezet. De
gasdruk is beslist geen wezenlijk ele
ment geweest bij het optreden van de
scheur".
Als enige oorzaak kan dan nog wor
den aangenomen, dat een constructie
fout in de leiding op tragische wijze
aan het licht is gekomen, een fout,
die evenzeer bij het transport van
mijngas zou zijn gebleken. Maastricht
besteedt veel zorg aan het onder
houd van het gasleidingnet. De heer
Joosten vertelt: ,,al vóór de komst
van het aardgas deden wij veel van
de controle van het net op lekverlies.
Momenteel hebben wij een constante
ploeg aan het werk, die elk onderdeel
van het tracé kwartaalsgewijs onder
zoekt op lekkages. De standaardfor
mule voor een toegestaan lekpercenta-
ge luidt, dat er per etmaal per duim-
kilometer 1 kubieke meter mag ontsnap
pen. Onze gemeente heeft die norm
nog verlaagd tot een halve kubieke
meter. De uitkomsten van onze perio
dieke controles tonen aan, dat het lek
verlies zich beweegt tussen ééntiende
en drietiende kubieke meter. Op grond
van dit resultaat zien wij dan ook
geen reden om ons onderzoek te inten
siveren. Wij verkeren niet in alarm
toestand, maar betreuren het wel
zeer, dat juist Maastricht procentueel
zo'n groot aandeel heeft in het lande
lijk gemiddelde van dodelijke ongeval
len ten gevolge van gasexplosies."
Dat dit aandeel inderdaad buiten
verhouding groot is, kan worden afge
leid uit de cijfers die wij vernamen
van een zegsman van de VEG, de
Vereniging van Exploitanten van Gas
bedrijven. Sinds 1952 is een statistiek
bijgehouden van het aantal ongevallen
dat zich met gas jaarlijks heeft voor
gedaan. Over de periode 1952-1955 zijn
gemiddeld per jaar tweehonderd on
gelukken gebeurd met gas, waarbij
jaarlijks veertig doden vielen. De pe
riode 1956-1961 geeft een daling te
zien tot 150 ongevallen per jaar, aan
tal doden ongeveer dertig. Een nog
gunstiger beeld blijkt uit de jaren 1961
-1965, toen het ongevallencijfer tot be
neden de honderd kon worden ge
drukt. Het aantal dodelijke slachtof
fers daalde van 22 in 1961 tot 7 in
1965.
De veiligheid is derhalve in absolute
zin aanzienlijk toegenomen, maar de
relatieve vergelijking levert nog een
mm
veel sprekender beeld op, aangezien
in het jaar 1965 al een groot deel
van de Nederlandse bevolking zijn huis
warm stookte op aardgas. Er werden
toen niet minder dan 400.000 gaska
chels op de markt gebracht, en vorig
jaar nog 100.000 meer. Bij een veel
intensiever gebruik van gas derhalve
minder ongevallen, op zich al voldoen
de weerlegging van de nog immer
rondwarende vrees, dat aardgas zo
gevaarlijk zou zijn.
Wat de oorzaken der ongevallen be
treft, deze zijn in de statistische ge
gevens in twee groepen verdeeld
oorzaken IN, en oorzaken BUITEN het
gastoestel. Van de 98 ongevallen in
1965 waren er 38, die zich buiten het
toestel voordeden, dus in leidingen, bij
de gasmeter enzovoort. In dit soort
zaken staat het publiek gewoonlijk
voor de situatie van overmacht. An
ders ligt het met de resterende onge
vallen, in 1965 dus nog het merendeel
van het totaal. Met gaskachels deden
zich in 1965 zeventien ontploffingen
voor, die voorkómen zouden zijn als
de bedieningsvoorschriften juist wa
ren opgevolgd. Men heeft vastgesteld,
dat veel explosies mensen verrasten,
die hun nieuwe gasconvector eens wil
den demonstreren. Zij maakten dan
de fout de kachel direct weer te ont
steken nadat deze gedoofd was. (Er
is een wachtperiode van vijf minuten
noodzakelijk om onverbrande gasres-
tanten te laten ontwijken.) In vier
jaar tijd zijn negentien mensen om
gekomen als gevolg van niet goed
functionerende geisers. Hierbij moet
aangetekend worden, dat de schuld
zelden bij de slachtoffers zelf lag. Vijf
tien geisers bleken qua bevestiging en
plaats niet te voldoen aan de gelden
de installatievoorschriften er hing
bijvoorbeeld een geiser in een douche
zonder afvoer en vier geisers wa
ren, na de komst van het aardgas
niet goed afgesteld. Fornuizen en com-
foortjes gaven zelden aanleiding tot
moeilijkheden.
Aardgas bevat, in tegenstelling met
stadsgas, geen koolmonoxyde (stads-
gas ongeveer 8 procent) en is daar
door niet giftig. Vergiftigingen met
aardgas kunnen alleen ontstaan bij
onvolledige verbranding, dus bij ge
brek aan zuurstof. Het aantal vergif
tigingen met stads- of mijngas was
nog in 1962, toen van de totaal 120
gevallen zich 107 met stadsgas voor
deden, bijzonder hoog. Aardgas is hier
dus duidelijk in het voordeel. Maar is
aardgas dan misschien explosiever?
Deze vraag, vaak gesteld omdat de
dubbele verbrandingswaarde van
aardgas verward pleegt te worde"
met de ontbrandbaarheid dient ont
kennend te worden beantwoord. 1
vergelijking met stadsgas komt aar
gas zelfs iets moeilijker tot ontbran
ding door zijn andere samenstelling,
maar het totaal der brandbare com
ponenten blijft in beide gevailen
eeveer gelijk. Voor aardgas is he
voornamelijk methaan dat de verbra -
dineswaarde oplevert, voor stadsgas
zijn dat daarnaast waterstof en oo -
mOveral in Nederland waar aardgaa
zijn intrede deed, zijn de bestaande
leidingen gecontroleerd, en, zo "od
vervangen. De Vereniging van Explm
tanten van Gasbedrijven heeft de stel
Uge indruk, dat dit werk nauwgezet
is verricht, zowel in huis, als b«ltens"
huis. Veiligheidsredenen eisten het op
de eerste plaats, maar voor de ga
bedrijven speelden ook economische
motieven een grote rol. I™™^S'kun.
een klein lek onder een wegdek kun
nen jaarlijks heel wat kubieke met"3
gas van hoge calorische waarde ont
snappen, en dat is zuiver verlies. Om-
dat aardgas bij zijn verbranding veel
lucht nodig heeft, moest de diuk in
de leidingen wat worden opgevoerd,
namelijk van 70 80 mm w
lom, tot 250 mm., ongeveer gelijk aan
éénveertigste atmosfeer. Dit geldt dan
alleen voor de lage-drukleidmgen, die
het gas de huizen binnenvoeren. Een
woordvoerder van de Gasunie w
ke maatschappij het ongeval in Maa -
tricht eveneens hoog opneemt
- noemde een dergelijke verhoging
van de druk bijzonder gering, in.elk
geval zo weinig, dat alle lage-druklei-
dingen ruimschoots hiertegen be
stand zijn.
Het gas, dat de explosie in de mor
gen van 16 januari veroorzaakte, was
afkomstig uit een middeldrukleiding,
van drie atmosfeer. Het materiaal lag
er sinds 1950 en was eind vorig jaar
nog volledig in orde hevon,den'^n7.
breuk is vermoedelijk maar kort
de ontploffing ontstaan. Hoe dat is
nog de vraag. Waarschijnlijk ligt er
een menselijke fout aan ten grondslag,
een fowt waarvoor duur is geboet. St
tistisch gezien heeft Maastricht ai
jaar de maat al bijna vol gemaakt...
ADVERTENTIE
Vishandel verontrust
(Van onze verslaggever)
IJMU1DEN, 18 jan. De afschaf
fing van vrijdag als onthoudingsdag,
laat de vishandel niet onberoerd. Ja
ren terug, toen er sprake van was, dat
de Quatertemperdagen als vleesloze
dagen gingen verdwijnen, sprak dit de
vishandel al even sterk aan.
Het verdwijnen van de vrijdag als
vleesloze dag neemt de laatste stimu-
WASSENAAR, 18 jan. Op de Is
raëlitische begraafplaats in Wassenaar
is dinsdag de zaterdag overleden jour
nalist mr. Eduard Elias onder grote
belangstelling begraven.
Aan het graf spraken de heren W.
G.N. de Keijzer, hoofdredacteur van El-
seviers Weekblad, dr. W. van Wijk,
hoofdredacteur van Het Vaderland,
prof. mr. D. Simons uit Den Haag
als een goede vriend, de journalist
Henri Knap namens de Amsterdamse
vrienden en speciaal namens hen, die
destijds het blad Mandril begonnen,
D. W. Dettmeijer namens de Haagse
vrienden en het contactcentrum op
voorlichtingsgebied, H. de P.u namens
het bestuur van de Federatie van Ne
derlandse Journalisten, en mr. J. J.
Plugge, studie- en jaargenoot van de
overledene. Zij allen spraken over mr.
Elias als iemand die bijzonder geken
merkt werd door trouw aan zijn werk
en zijn vrienden, als de man van een
merkwaardige, milde wijsheid, die zijn
spot steeds liet vergezellen van een
glimlach. Namens de naaste familie
sprak de heer Otto Burghard een
dankwoord.
inN£E MODEHUIZEN die deze week
e hun zomercollecties laten
rokG hebben zonder uitzondering de
Upjn en hoven de knie. Maar er is een
te 8Jn9 om de korte rok wat „swing
je» Jjcn, vooral bij de cocktailjurk-
devan stijve zijde gemaakt, krijgt
liml°!c s°ms iets van een boudoir-
-p,bekap. Op hoge poot!
than. ®chijpt in de zomermode, al-
vr s de Romeinse, een lievere, meer
Kouwelijke noot te komen, wat meer
Pr0uen en kant, kanten jabots. Men
ken de minimode zachter te ma-
W:' Logisch heeft dat sommige cou-
ge kïs er ook toe gebracht om de bo
te u,erj,en onder de kleine rokjes aan
er 5 c'on op dezelfde wijze als wat
het °Ven zit. Kanten laarsjes zijn er
gpk,gev°lg van of, zoals op de foto,
tile hoge laarzen van dezelfde
Van bebloemde stof als de mouwen
D- d gebloemde jurkje.
fleuren zijn, zonder uitzondering,
je, liefst tegen wit, er is oran-
'groet1 roengeeT perzikkleur, lila,
honin' de zachte goudgele tint van
sjns g- Het wemelt van de streep-des-
Ze .n ziet ze in iedere collectie.
bailioV? in druk, soms opgewerkt met
kieuw n' soms °P de stof gezet van
v6 e. linten. Zulk soort decoratie-
ver+T.ersiering is de Italianen wel toe-
kbon^Uwd'. Ze zNn er onuitputtelijk in.
•en zÜn bij sommige ontwerpers
iuwei lering op zichzelf. Ze lijken
„n. Pfwei ze zijn kunstig gemaakt
"n schildpad.
Geen stukjes meer van Elias
EDUARD ELIAS is gisteren begra
ven op de Joodse begraafplaats te
Wassenaar. Geboren werd hij in
Den BosGh, hij studeerde te Leiden
en hij begon zijn journalistieke
loopbaan aan de Nieuwe Rotter
damse Courant. In een tijd in het
bestaan van dit blad, die iets legen
darisch heeft gekregen door de men
sen die er toen werkten en door
de stijl, waarin gewerkt werd. Eli
as voelde zich daar zeker thuis,
maar de vorm van die krant be
tekende toch wel een corset voor
zijn speelse geest.
De toenmalige hoofdredacteur mr.
Van der Hoeven was zeker een
man die een uiterst droge humor
ten toon kon spreiden. Toen Victor
E. van Vriesland nog maar pas be
noemd was tot letterkundig redac
teur en om ondoorgrondelijke re
denen des nachts op de krant sliep
als hij daar aan toe kwam
en zijn schoenen ter poetsing buiten
de deur opstelde, zette Van der Hoe
ven daar op een ochtend eens de
schoenen van een werkster, die el
ders toevallig in de gang stonden
naast en riep vervolgens alle re
dacteuren uit hun hokjes om ze te
laten constateren welk een libertijn
er nu weer aan de krant gekomen
was.
Maar voor de speelsheid van Eli
as had hij niet zoveel gevoel. En
toen Elias die op de redactie binnen
land werkte eens een berichtje over
een zekere heer Van der Wal in
de krant moest zetten, die met zijn
fiets te water was geraakt en daar
een kop boven plaatste: Van der
Wal in de sloot, kon Van der Hoe
ven dat niet zo waarderen. De stijl
van de krant was, dat de paar
mensen die toentertijd nog bij on
gevallen betrokken waren, alleen
met hun initialen vermeld werden
en Van der Wal was een complete
naam. Kortom, het boterde niet zo
erg goed tussen Elias en Van der
Hoeven vanwege het heel speciale
talent waarmee Elias de mensen
en de wereld bekeek en dat moei
lijk in de statige vormen van de
N R C van toen te persen was.
Elias ging al gauw frielensen,
zoals dat tegenwoordig heet en
werd een stukjesfabriek. Als men
alle stukjes die hij in de loop van
zijn ongemeen werkzame leven
eens in boeken bijeen zou brengen,
zouden dat kasten vol zijn. Zijn
verbazingwekkende kwaliteit was
dat ze in weerwil van die onstui
mige hoeveelheid peil bleven be
houden. Hij was geen man die daar
zwaar aan tilde. Hij kende zijn be
perktheden beter dan iemand an
ders, en hij wapende zich nooit
met een pretentie, als zou het wat
anders zijn dan wat het was: stuk
jes. Maar in de loop van de jaren
won hij daar een wijsgerigheid
mee, die echt was en die op den
duur de grootste charme van zijn
persoonlijkheid werd. Hij kende ta
melijk goed het verschil tussen ge
voeligheid en sentimentaliteit en hij
had intelligentie genoeg om te we-
een „gentleman at leisure", een
flaneur bijna, iemand die niets om
handen had dan kopjes koffie drin
ken en snel wat moppen te ver
tellen. Hij had volstrekt niet de
fagade van de industriële stukjes-
fabriek, geen capsones over Al het
werk dat hij nog moest doen en van
geen tijd, geen tijd. Op welk ogen
blik hij dan al die stukjes schreef
zal velen een raadsel zijn geweest.
Maar iedere week kwamen zij al
tijd tevoorschijn. In Elsevier, het
Vaderland, het Algemeen Dagblad
in tal van provinciale bladen, in
weekbladen en maandbladen. Hij
schreef ze, hij postte ze en of
hij ze daarna nog allemaal las...?
Dat hij in Den Haag belandde
is niet verbazingwekkend. Hij
hoorde er wel thuis. Hij heeft
een heel lange periode in het Sche-
ten dat hij zelf doorgaans eerder
sentimenteel dan gevoelig was. Die
zelfkennis, die hij handhaafde door
al zijn succes heen, was de basis
van zijn wijsgerigheid. Dat die zelf
kennis niet verloren ging, was wijs
heid.
ER WAS EEN DING UNIEK
aan Elias en dat was zijn enorme
en onbaatzuchtige belangstelling.
Hij moest die belangstelling na
tuurlijk wel hebben, want hij moest
stukjes aan de lopende band ma
ken en dus altijd onderwerpen vin
den. Maar dat is geen onbaatzuch
tige belangstelling. Onbaatzuchtig
werd die, doordat het hem aanging
wat anderen deden en omdat hij
de behoefte had, anderen te
bewonderen. Dat is een tamelijk
zelden voorkomende eigenschap die
maakte dat er van de bedreven
Ehas een grote warmte kon uit-
gaan.
™aJïnelr- hem ontmoette,
maakte hij altijd de indruk van
veningse Kurhaus gewoond en in
beginsel moet hij zich daar gewel
dig op zijn gemak gevoeld hebben,
in dat waas van vergane en vooral
betrekkelijk geworden glorie. In
lange gangen met rode lopers en
juist wat verouderde interieurs en
met de regen tegen de ramen die
op zee uitkijken. Het was leven
binnen de bescherming van een
stijl, die hij naar buiten toe uit
droeg. Aanvankelijk als een soort
koketterie, als een spel; later om
dat dit alles natuur geworden was,
vanzelfsprekend.
Men heeft ook wel geprobeerd
hem in de politiek te betrekken,
maar dat was helemaal niets voor
hem. De zeer bezige, zeer van hun
onmisbaarheid overtuigde, hoogst
onbetrekkelijke heren van een car
rière, minachtte hij eigenlijk volle
dig. Hij was geen man van nota's,
geen auteur die wilde overtuigen.
Hij was een man van stukjes. Hij
had wel een heleboel tegen op de
In alle dagbladen brengen de
kroniekschrijvers uit den lande
dezer dagen hulde aan de over
leden meester Mr. Eduard Elias.
Zij doen dat op zijn wijze, met
goedgeschreven, verzorgde, teder
geobserveerde stukjes die deze
vlinderachtige flaneur typeren.
Het mooiste citaat van Mr. Elias
vond Ton Oostveen van het Bra
bants Dagblad. Praetvarius van
Elsevier heeft namelijk eens ge
schreven:
Althans naar onze eigen onver
bloemde ervaring, die ons geleerd
heeft, dat het Onverwachte dik
wijls héél dichtbij is komen opda
gen. Wij hebben het, in ons lange
leven, ontmoet op een terrasje in
Den Haag, op de Coolsingel in Rot
terdam, aan het tafeltje naast het
onze in De Witte te Amersfoort, op
het strand van Terschelling, op de
Grote Markt in Groningen en in
enige tientallen andere bloeiende
Nederlandse gemeenten. Zelfs één
maal in Tokio of Mexico of Tunis.
Nooit op een oceaanstomer. Nim
mer in een vliegtuig. En slechts
een heel enkele keer in een
D-trein
Zaterdag jongstleden trof hij
het Absolute Onverwachte voor
de laatste maal in de D-trein.
wereld, op allerlei toestanden en
vooral op poenigheid, hij signaleer
de ze gretig, maar hij had geen
enkele behoefte om er wat aan te
vertimmeren. Hij was een flaneren
de man, uitermate kwetsbaar, licht
geroerd, voorzichtig en tegelij
kertijd een fameuze werker. En hij
zelf was zo wijs om precies te
weten wat hij was en wie hij was.
Daar liep hij niet mee te koop.
Tussen de journalisten van ons land
werd hij daarmee tot een uitzonder
lijke figuur, die erg gemist zal
worden, om de stijl die hij verte
genwoordigde m een beroep, dat
daar in het algemeen ontzettend
weinig van heeft.
lans weg om dan maar over te scha
kelen op het artikel vis. De Rotter
damse vishandelaar P. Vlaam kwam
vorig jaar al in het nieuws, toen hij in
een telegram aan de bisschop van Rot
terdam zijn ernstige ongerustheid uitte
over de te verwachten terugslag voor
de vishandel als de vleesloze vrijdag
werd afgeschaft. Nu heeft hij aan het
vakblad De Visserijwereld een artikel
uit een Amerikaans blad toegezonden,
waarin aandacht wordt besteed aan
de gevolgen, die de in Amerika reeds
afgeschafte vleesloze vrijdag voor de
vishandel heeft gehad.
Een in Amerika ingesteld markton
derzoek wees uit, dat de visverkoop
met acht tot tien procent zou kunnen
verminderen. Omdat een daling van vijf
procent al funest voor de handel zou
zijn, werd een grootscheepse reclame
campagne gevoerd om de vis te pro
pageren als een artikel, dat aan geen
dag is gebonden. Men vindt dus, dat
de vishandelaar nu gelijk staat met de
slager, die zijn vlees ook niet voor eén
bepaalde dag in de week propageert.
Overigens komen er niet alleen pes
simistische geluiden uit Amerika. Di
recteuren van grote concerns hebben
verklaard eerst wel enige terugslag te
verwachten, maar daarna zou, door
een grotere spreiding, een herstel en
wellicht zelfs een omzetstijging kunnen
volgen. In Canada, waar de vleesloze
vrijdag al eerder werd afgeschaft,
daalde de visomzet zelfs met 25 pro
cent, maar dit is inmiddels al weer
tot de helft ingelopen.
Nederland moet deze ontwikkeling
nog door, maar de vishandel vraagt
zich toch wel af, hoe het zal gaan. Men
rekent zeker de eerste tijd op een re
actie. Juist omdat het niet meer hoeft,
zullen velen op vrijdag de gewone jus
weer eens willen proeven. Maar, aldus
de heer P. Krab, voorzitter van de Ned.
Zeevisgroothandelvereniging, wie ge
wend was op vrijdag vis te eten, zal
dat ook blijven doen. En dat zijn niet
alleen de katholieken. Hij verwacht,
dat het percentage „afvallers" niet
groot zal blijken te zijn. Reeds geruime
tijd wordt de campagne gevoerd „Vis
2 x per week". De heer Krab ver
wacht echter niet, dat er, wat het vis-
eten betreft, een grotere spreiding over
de gehele week zal ontstaan. De mees
te mensen zijn niet gewend in de eerste
helft van de week vis te kopen.
In het Canadese vakblad „Canadian
Fisherman" wordt opgemerkt, dat in
plaats van de gewaarborgde grote af
zet op vrijdag, de vishandel thans zal
moeten vechten voor afzet op iedere
dag van de week. Volgens de schrij
ver van dat artikel is dit het beste wat
de vishandel ooit is overkomen. Ook in
Nederland werd de piek in de verkoop
op vrijdag zonder meer aanvaard en
daarop werd de gehele bedrijfsvoering
gericht. De vrijdag moest de week
goed maken. De Visserijwereld con
stateert dan ook, dat de viskleinhan-
delaren zich geheel aan deze nieuwe
situatie moeten aanpassen en er op uit
moeten zijn de vis tot een aantrekke
lijk voedsel voor elke dag van de week
te maken. Zo zou men deze situatie
alsnog „in gunstige zin kunnen om
buigen."
DEN HAAG, 18 jan. Het bestuur
van het bedrijfschap schoenmakerij
heeft een verordening over de lonen
en de andere arbeidsvoorwaarden in
deze bedrijfstak vastgesteld, die het
onder meer mogelijk moet maken dat
werkgevers op zaterdag hun onder
nemingen laten werken. In dat geval
zullen die bedrijven 's maandags ge
sloten zijn. De werknemers zullen dan,
volgens de verordening, voor het wer
ken op zaterdag een toeslag op het
uurloon van vijftig procent ontvangen.
De georganiseerde werkgevers en
werknemers in de schoenmakerij heb
ben overeenstemming bereikt over de
ze verschuivingsmogelijkheid van de
wekelijkse arbeidstijd.
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent)
DEN BOSCH, 18 an. Ook in hoger
beroep bij het Bossche gerechtshof zijn
de door mevrouw F. Hoving, eigena
resse van het reisbureau Oranjereizen,
tegen het Brabants Dagblad en het
Eindhovense Dagblad gestelde eisen
niet ontvankelijk verklaard. Deze ei
sen betreffen artikelen die in beide
bladen zijn gepubliceerd en waarin de
alarmklok werd geluid over de finan
ciële situatie van het reisbureau.
Mevrouw Hoving eiste op straffe van
een dwangsom dat de kranten zich zou
den onthouden van verdere soortgelijke
publicaties en dat zij de gepubliceerde
feiten openlijk zouden weerleggen. De
Bossche rechtbank had eiseres niet ont
vankelijk verklaard omdat de recht
bank oordeelde dat de publikaties
slechts in het algemeen belang waren
geschied. Het gerechtshof is eveneens
van mening dat het algemeen belang
met de publikaties gediend is geweest
en acht de eer en goede naam van de
appellante als eigenares van de onder
neming niet aangetast.
Het hof constateerde echter dat Oran
jereizen door de publikaties ernstig is
benadeeld. Naar het aanvankelijk oor
deel van het hof ging het verslag, dat
in zijn geheel genomen de onverbloem
de suggestie van een sauve qui peut
tot uitdrukking bracht, de perken van
een geoorloofde berichtgeving in begin
sel te buiten. Het hof tekent hierbij
aan dat Oranjereizen tot en met 1965
niet onbelangrijke winsten heeft kun
nen boeken en dat een faillissements
aanvrage (die in het desbetreffende
artikel was aangekondigd) niet altijd
iets zegt over de financiële situatie
van het bedrijf. „Faillissementen wor
den dikwijls aangevraagd om de beta
ling van een bestreden vordering af te
dwingen.
Nu intussen surséance van betaling
aan Oranjereizen is verleend, heeft de
vordering van appellante haar redelij
ke zin verloren en is het belang van
appellante niet meer gediend met een
openlijke weerlegging van de feiten.
Verdere publikaties als mevrouw Ho
ving bedoelt, zijn niet meer te duch
ten." Het hof heeft haar veroordeeld
de kosten van het hoger beroep te
betalen. De kosten van het geding in
eerste aanleg zijn aan beide kranten
opgelegd.
