Nieuwe keus uit het werk
Mikis Theodorakis
van
m
Feest rond Brubeck Stereo-spel
«s-srsrawr»! r-rt* i^^sszr-rtst
de hyena en de auto
Hamp-Satchmo
TV-
series
TOERENTAAL
Georges Chelon
W olf gang Dauner II
lüi
fcfT„JSS' 4? .S Jan Hein Donner
M I
J
Kelsey
ZATERDAG 21JJ#NK]IARI 1967
K
ilE kvnst
Illustratie van
'urn
?*n
Keihard
-
üsêfc r 'MfflffiÊËk
WmÊËÊ
T,
eevee-vee
Wi,-;r v- beent mee
AT-v.v.
V/
Schoolredacties op
ARTISTEN EN KRITIEK
at doet een school
oéó i6dactie a's er
b„„n k°pij is? Steen en
n blagen of er zelf
P uittrekken? De re-
8rK die hart voor de
het^ t heeft doet
d 1 laatste en tracht
riRc,,een moeilijk onder-
deel van het „vak" -
on
der de knie te krijgen:
een attractief en infor
matief interview!
Deze aflevering van
de schoolkrantenrubriek
geeft enig inzicht van
het pogen van redacties,
die niet aarzelden ,,on-
genaakbaren" te bena
deren.
Unsten
aar
is
VAN „INTER-
e Srh "uvcnyfVK rvu.no i
Van h °t0lkZant „POLYFOQN
Vdi
en
en wandelen en maak wijn in
Zuid-Frankrijk. Ik heb daar
een eigen wijnbrouwerij en die
wijn wordt ook hier verkocht.
Bovendien verzamel ik Japan
se keramiek."
En Sonneveld vindt, „dat een
goede kunstenaar altijd een per
soonlijkheid moet zijn. Hij
geeft iets van zichzelf, zijn
eigen visie, want anders kun
je wel raak schrijven. Ik be
doel alles is al gezegd en ge
daan, het wordt alleen op an
dere manieren gedaan en ge
zegd, maar au fond is dus al
les al gezegd, over de liefde
bijvoorbeeld. Dat is dus vol
gens mij, de armoede van het
ogenblik, dat men overgaat tot
een zich verdiepen in de sexua-
liteit en de schuttingwoorden,
die nergens op slaan, volgens
mij."
Paul van Vliet
De redactieleden M. Metaal
en I. Lewis van SKOMhet
.magazine" van de middelba
re handelsdagschool in Den
kunstcritici „Kunst- Haag hebben met Paul van
van apen niet kunnen Vliet gesproken (die Ramses
a^erscheiden van schilderijen Shaffy één van de beste arties-
P- Kruiscollege te
het L3eeft een voorbeeld hoe
de kun en staPte binnen bij
bieren naar Hans van Zum-
bezp
v zeSt van zichzelf:
Vford °r ke4 merenc'eel
rnaar 3e. misverstaan,
I* een - kunstenaar ben
vent mteressante
kroea8eworden- In elke
»chnLWord ie op de
v,„!r geklopt en bij
vroUWen ben je
„m"
00^ is nu 't ver
ken*,. lnteressante van
eens 'e nameliik dat het
deneej.dI1-keer niet bere"
*ens ls' nou gewoon
boren een hloem ge
meen» Wordt- Het is er
°bWe ,6n dan is er
qUent^ gbaar, conse-
en logisch."
eene.Se.nwoordig lees je wel
i„ s dat
rken
°nd
I— mm g
H|1
s
OUD
Ineke Hermans, uit „Stemmen", van het Bonifatiuslyceum in Utrecht.
door erkende kunstenaars ten vindt).
aakt zijn. Gelooft u dat?
Daar zitten zij, oud en vergeten
zij aanvaarden het als een feit
Q
aakt zijn. Gelooft u dat? De redacteuren vragen Paul Ugj en y|oed elkaar afwisselen.
SoK; "-^unstkenners zullen mis- van Vliet: __i„_ ...inrl nipt mppr
don n niet altijd zien of het „Wat heeft in uw leven de Zij voelen de wind niet meer
U0r fS*-,— -
gZr een aap of door een mens grootste indruk op u gemaakt?" zien de ZOn niet
liit derd is, omdat er name- „Ik heb in mijn leven een meer dan een bed, een klok, een brood
?n'n t i «1 o nrktnl rkimtnr. r. 1 i i i I
hebben zij niet.
is" \ZOri enorm klein verschil aantal punten die zoveel in-
6 tussen vele schilders en druk op me hebben gemaakt,
Laat ik het zo zeggen: dat ik daardoor ben zoals ik
slecht schilder lijkt meer 1 1
op
ben n aap dan op
dat er echter van overtuigd
rije larnand, die van schilde-
ap. "°udt, nooit schetsen van
kope zat kopen. Hij zal iets
ga„ dat hem iets zegt en zo
■l 8en stukken iets gaan zeg-
1 blent/1 Werkelijk onderlinge sa-
gata/,ng vertonen zal het ge
tij n ,pdeerd niet van een aap
u het belangrijk, dat u
e kritieken krijgt?
t6rri "Nee. alleen voor de por- hii echter zaS, dat het goed
deni nnee' dat is de enige re- SinS en hoe we het deden, is
- Kritiexen hebben geen bU bijgedraaid. Hij is één van
k,; e functie. De critici zelf de trouwste bezoekers en groot-
ik aaaraoor Den zoals uc
ben. Er is niet één bepaal- Zij zitten en trachten tevergeefs
zichzelf. Ik de gebeurtenis in mijn leven. Ik ©en Web te Spinnen van hun
zou hoogstens kunnen zeggen:
de beslissing om dit vak te
gaan doen. Dat is de meest
radicale ingreep in mijn leven
geweest.
„Was uw vader het er direkt
mee eens?"
„Eerst niet nee. Ik heb voor
iets anders gestudeerd, maar
hij heeft er weinig bezwaar
tegen gemaakt, omdat ik mijn
eigen studie heb betaald. Toen
herinneringen die vaag rondzweven
in de grijze mist van hun geheugen
dan knapt het web kapot en moeten ze
[opnieuw beginnen.
Zij zitten en wachten
de uren gaan traag voorbij.
Zij huilen niet meer en lachen niet
de glans is uit hun ogen verdwenen
hun huid is vaal en rimpelig.
Zij. staren naar elkaar
dan slapen zij in
oud en versleten
verstoten door de volgende generatie.
MIEKE VERHOEVEN
twn WeL dat ze een enorme ste fans- ziet één program
me hebben, maar ik vind ma soms vijftien keer.
bijvQtllet' Bambert Tegenbosch
cUs - pas rond als de criti-
is. Dus: het kunst-
Jan Hein Donner geeft in
heler het zijne van"geVegd schoolkrant POLYFOON
c, aft en het denkDroces er- ook enige markante untwoor-
is 0p gang gezet heeft Dat den op Qestelde vragen. Over
waar Ook die criticus het provotariaat bijvoorbeeld:
^ageert Vr „Het zal wel vanwege mijn
a het kant e b? vrouw zijn. Ik zelf word alleen
h/J1 de wand hangt Er/nu kan door de politie^ als een provo de stem: „De soldaat^ is en objectief,
tht, -Wel
getelijk avondje zal bezorgen.
En daar moeten wij dan heel
erg dankbaar voor zijn. Want
stel je voor, het programma
wordt zaterdag a.s. heus uitge
zonden en dan worden wij ge
noemd voor de radio en dan
kan je ons horen klappen en
gelui, bedankt voor de aan
dacht". Wij ijlden weg, om de
verloren tijd in te halen.
J. P."
HATEE" neemt nóg een
causeur op de korrel, ditmaal juichen. Wat aardig van die
een journalist. Het is alweer K.R.O., dat wij, armetierige
J P die zijnpennetje slijpt Schiedammertjes, zomaar voor
naar aanleiding van een lezing de radio mogen en dan nog wel
van de heer De Ru over de met Leo Nelissen. En wat aar-
inurnalistiek dig, dat ze al die dure techni-
Over zijn beroepsethiek sche apparaatjes helemaal bij
was hij interessanter, maar het ons gebracht hebben om ons
probleem was blijkbaar te gejuich en gezang op te ne-
moeilijk voor hem. Hij begon men, zo helemaal spontaan en
met te benadrukken, dat de rechtstreeks. En dat al die ont-
krant „een harde, commer- zettend aardige, originele en
ciële zaak" is. Even verderop eigentijdse sterren zo maar bij
zei hij, dat de krant het nieuws ons hebben willen komen om
met ons te praten en te zin-
UIT DE VELE MUZIEK die Mikis
Theodorakis de» afgelopen jaren, onder
meer voor tal van Griekse „musicals"
en films, heeft geschreven met toe
passing van veel kenmerken van zijn
nationale muzikale folklore, is weer
eens een keus gedaan om een LP te
vullen: „Songs for Greek lovers
Twelve hits of Mikis Theodorakis"
(HMV CLP 3578). Niet schrikken van
.die „hits": de selectie, onder lei
ding van Theodorakis zelf uitgevoerd
met medewerking van befaamde vo
cale en instrumentale solisten, heeft
een schat van 'n plaat opgeleverd.
Grigoris Bithikotsis neemt zeven lie
deren voor zijn rekening, waaronder
het heel populair geworden „To
fengari kani volta" en „Strosse to
stroma sou", niets anders dan de oor
spronkelijke versie van Zorba's Dans.
Ook Maria Farandouri is een van
Theodorakis' ontdekkingen wier ster
zeer snel gerezen is. Haar prachtige
stem heeft nooit indrukwekkender ge
klonken dan in de drie Mauthausen-
liederen op kant 1, over de liefde van
een Griekse gevangene voor een Joods
meisje in het beruchte concentratie
kamp. De ongekroonde bouzouki-ko-
ningen Vassilis Tsitsanis en George
Zambetas, tweê van de begeleidende
musici, leveren ook als solist magni
fieke bijdragen.
WIE VORIG JAAR het Karmon Is-
raeli-gezelschap van zangers en dan
sers uit Israel hier heeft zien optre
den, houdt daaraan waarschijnlijk goe
de herinneringen. Hij moet zich dan
beslist de Amadeo-LP „Israel sings"
(nr 3, AVRS 9100) eens laten voor
draaien. Er wordt goed gezongen en
gespeeld en het resultaat weerspiegelt
precies het lijfelijk optreden van de
groep: niet opzienbarend maar zeker
aangenaam en sympathiek.
DE ACHTARMIGE KANDELAAR,
symbool van het sinds 165 v. Chr. door
de joden over de hele wereld gevierde
Lichtenfeest: Chanoeka, prijkt op het
hoesje van de Philips-EP die onder de
ze naam is uitgegeven. Cantor Hans
Bloemendal zingt met het koor en or
kest onder leiding van Ger van Leeu
wen vier liederen die betrekking hebben
op het feest en zijn religieuze achter
grond, de herinwijding van de veront
reinigde tempel na de overwinning der
Maccabeeërs op de Syriërs. De ach
tergrond waartegen dr. Bloemendal
hier zingen moet een wel niet be
paald commerciële maar toch wat
„vreemde" begeleiding heeft het
hem misschien niet gemakkelijk ge
maakt, maar zijn fraaie stem en au
thentieke voordracht weten toch vol
doende wijding te scheppen, met name
in hét „Al Haniissim". (Philips LU
270.018, stereo).
MET EEN KOFFER „MAZZEL" is
hij in Nederland teruggekeerd: Leo
-i
en enkele door anonieme maar zeer
fraaie stemmen gezongen liederen wis
selen elkaar af. De plaat valt bij al
wat er aan Joegoslavische klanken te
genwoordig te koop is misschien niet
zo héél sterk op maar hoort, als het
koren van het kaf moet worden ge
scheiden, beslist bij het koren, dat dan
nog goed gerijpt is ook. De plaat
opent curieus met het vooral van d«
Roemenen bekende virtuozenstuk „De
zwaluw".
EEN TELEURSTELLING is de CBS-
LP 62672 „Fado The soul of Por
tugal" eigenlijk toch, ondanks de hoofd
rol die Amalia Rodrigues er met haar
unieke stem, als steeds vol intrige
rende weemoed, op speelt. De fado
heeft hoe vaak heeft ook zij dat al
niet per plaat bewezen? aan een
tweemansbegeleiding van gitaar en vio
la genoeg; sterker: 'een groot orkest
als hier te horen is, met zwijmelende
strijkers en al, speelt de sfeer alleen
maar kapot. Dan kan ook een groot
artieste als Amalia Rodrigues het niet
meer redden.
LEO FULD
vakman
Fuld, zanger van het jiddische lied, na
jarenlange omzwervingen en succes
sen overal ter wereld laatstelijk ope
rerend in New York. .Afkomstig uit
Rotterdam is hij tenslotte naar zijn ge
boorteland teruggegaan voor hoe
lang zullen we overigens moeten af
wachten. Artone is er alvast snel bij
geweest om hem een langspeelplaat te
laten volzingen met de liederen die
hem zijn grote naam van specialist in
het joodse en dan vooral het jiddische
lied hebben bezorgd. Daar zijn ze
weer: „Yaas", „Unter Boimer", „Wus
geween is geween", „Shalom Israel"
(notabene op een melodie van Trenet)
en niet te vergeten „My Yiddishe
Mama", „Wo ahin soil ich geh'n" en
„Mazzel". De typische Fuld-,,sound"
is er nog helemaal, alle maniertjes
en effectjes maar ook een groot vak
manschap incluis. Twee arrangemen
ten zijn van Anton Kersjes, de overige
van Pi Scheffer die ook het orkest di
rigeert; ze zijn bijna allemaal wat aan
de gemakkelijk-gladde kant, al brengt
het solo-spel van violist Benny Behr
er wel enig leven in. De plaat zou in
deze Anatevka-tijd wel eens goed kun
nen aanslaan (Artone MDS 3000).
HET „VOLKSORKEST" van Radio
OPNfEUW in de Brunswick-serie
„Golden Stars", een boeiende heruit
gave: spirituals en gospelsongs door
toen nog The Reverend Kelsey,
dezelfde die vorig jaar nog als Bishop
Kelsey met zijn groep in Nederland
optrad. Men hoort hem onder meer
weer in bekend geworden „nummers"
als „little Boy" «n „I'm a royal
child", al zijn het toch niet de befaam
de opnamen die Kelsey met zijn „Con
gregation" nog in.het schellak-tijdperk
maakte. De sfeer is dezelfde, al kijkt
men er na wat we ook hier de afge
lopen jaren aan min of meer religieu
ze negershows te zien kregen, misschien
toch enigszins anders tegenaan. De
keerzijde van de plaat bevat tapes van
The Voices of Victory, The Sunset
Harmonizers, The Harmonizing Four
en Sister Rosetta Tharpe; haar „So
high" is een onbetwistbaar hoogtepunt.
(Brunswick BDV 173.257.
AL JARENLANG leidt Tony Hartwe-
gers „Zirbelstube", op nog geen steen
worp van Amsterdams Leidseplein, een
bloeiend bestaan. Zo'n sfeer van „Wein
und Heurigen" voorziet dus nóg steeds
in een behoefte. Al die tijd heeft Hart-
weger nauwelijks platen gemaakt, maar
nu heeft RCA-Camden met CAL 10.091
dan toch een 30 cm LP van hem uitge
bracht, waarop hij zijn en anderer
Weense succesliedjes zingt en aan
de piano speelt, met extra begelei-
Belgradó' is te horen op de Vogue- ding van beurtelings cither (Karl Swo-
langspeelplaat „Chants et danses de boda) en een klein ensemble. Charman-
Yougoslavie" (POP 12-22). Wervelen- te plaat, vooral door de liedjes die
de kolo's en andere dansen, de mees- Hartweger destijds nog met de later
te op niet ól te bekende motieven, verongelukte Joseph Baar schreef.
eUig
Quui uc «na vv" fuc aicni- jlsc ouiuuui x.o vu uujcviiivi-i ,of liever, eerlijk -**-»
beschouwd, niet door de pers blijft de spil, waar alles om moet weergeven; volgens hem gen en een leuk kontakt te heb-
zijn d h" heel bescnouwa, mei auor uc peis Dlijlt de spil, waar anes om moer weergeven; volgens nci„ gen
'te bes h e6n van of door de provo's zelf... En draait, ondanks de vorderende waren vele bladen in deze tijd ben.
wat ia/C i!'1/6/rkt de politie heeft geen verstand." automatisering". (Zeker een te subjectief, zij gooiden teveel Weet u, meneer Nelissen,
k ?ar het is nie/U Hnn/hpmFavoriete schrijvers van Jan füm Van vóór Hirosjima.). hun eigen mening door het wat Lodewijk van Deyssel
Woin Flnnnor 7iin mnmpnfppl i IÜ6UWS hSGTl, Gil hij g3f
W0lto°it niets. Een kunst- Hein Donner zijn momenteel Het einde is diep: je gaat
als die kent u toch wel, hè, u bent
hietv' ermee omgaat, zeker
kbriste^ de Pers>" aldus de
naar.
Om
hoogste waardeer van alle- bienot ter commerciële! klapperdeklap mannetje met
maal. Hier in Nederland houd Applaus„ "Wle had. n0Bee" Toen er gevraagd werd naar uw fijne mopjes om te smk-
ik het meest van de vrij wei- vraag?" M. S. natuurlijk. Over wat gen journaiist doen moet snakken nietmeerbijtekomen
nig bekende Van Oudshoorn... de eisen voor een uitoding persconferentie, zei de van de lilalolligeleut en gnga-
Deze wordt naar mijn inzicht naar de Overzeese gebiedsde- R dat men eerst groUerigheid, met uw kijkdaar-
veel te weinig gelezen Van de len- Verd". etr nian\and moest nagaan wat het onder- benikvalverdermaardood blik,
veei ie weinig geiezen. van „v meer. Met lichte ontgoocheling. wn.
*°ON ?HB^,.even POLY- modernen houd ik het meest de ma;joor vast; _iDan
In hetzelfde van Mulisch ja, maar och...^van neem -k aan> dat het zeer ver-
Ounge
werp was, zodat men tenminste blijft u maar in de K.R.O.-
zinnige vragen kon stellen. Als studio's en bij de ingeblikte
geeft 7per zeker en Her- 7~ men bij een krant werkte, spontaneïteit, want op het po-
%ega2 een a°rdig nummertje mans zeer zeker ook." wee^t Dank voor aandacht" moest men eerst letten op dium van de middelbare school
1164 teZhet -^evee-vee". Polyfoon: „Bent u van me- ^aus" precies 4 uur.
In 06 Staat d°ir„rpn Ttand^meer^ gescherpt wordt Bij de uitgang kreeg ieder W00rden als „keihard" bij een een van de vierdeklassers for-
«h h6 zwart met witte wei dan door enige andere bezig- helemaal voor niks een boek- dergelijk kleurloos mannetje), muleerdè het aldus:
a "St slipA 1 witie wei ia AAhet eliemnni nno een« a j
„het keiharde nieuws", (eigen- bent u lichtelijk lachwekkend."
aardig, deze voorkeur voor Weet u, meneer Nelissen,
aeatgirltl
't t.i
Verloren tijd
AÏ "et slikt en "kouwt'ën h/'/t heid?" ie' waar het allemaal no§ eens Over de toekomst van de „Als je naar een beatgroep
W34 er wordt opgeDaDt' Donner: „Nee schaken heeft in stond. pers deze even optimistische gaat, word je op je eigen m-
me" gulden schoten geen enkel nut, nee, nee, nee, Er bleken wel vragen te zijn, als nietszeggende uitspraak: veau aangesproken, terwijl je
^eat.JLtvv. schiet mee geen enkel nut, het is een maar de bezitters waren zo „Een mens blijft altijd het bij zo'n radio-avond neerbui-
sociaal geweest, deze na afloop nieuwsgierige Aagje dat hij gend en op een afstand behan-
persoonlijk te gaan vragen, is." Iemand stelde een aardi- deld wordt." En dit geldt zowel
wat ook mocht. Daarbij bleek ge vraag: „Wie heeft de een- de inhoud van het programma
nog, dat de behandeling van suur?" De spreker was bijna als de presentatie. Wij, Spie-
principiële dienstweigeraars opgelucht, want dit wist hij ringshoekers, weten echt wel _„.a. -
HATEE" is de schoolkrant goed was, en het eten zeker met het desbetreffende artikel wat we willen horen en zien I van willen maken omdat het hier ten-
van het r.k. Lyceum van Ven- niet slecht. Over hogere funk- uit de Grondwet erbij. Tenslot- en we stellen er beslist geen I glotte een fecord-verbetering betreft:
ray. Deze schoolkrant is veel- ties: „Als je het spel mee- te vertelde de man, dat hij on- prijs op als ingeblikte spie- naar mijn weten heeft geen combo
zijdig: beat debating, vrijmoe- speelt, is het verdomd leuk." geveer 18.000,- verdiende, en rinkjes behandeld te worden. Qoit 2Q lang met e]kaar, met ple-
dig commentaar, cultureel trip- (Duur spel voor de belasting- als voordeel van zijn werk zag: U had geen tijd om eens even
tiek, tal van bondige notities, betalers). het creatieve werk (hoewel hij naar óns te lasteren en bij
goede recensies. Toen iemand iets vroeg over toegaf, dat het geen kunstwerk onsj ,r°a
Hieronder twee aanhalingen vreedzame opdrachten voor de was)."
uit verslagen. Het eerste uit militairen, werd de man wat
schiet mee
men blote poten spel!
Maak'llepl niet pluis
r\ es 'n scène
?f MarUSperina thuis
Is Hoge d'r bène
Of ri Weer los
ïtijdt ^er Be" Keesie
?orus in
A,. A,
DAVE BRUBECK
grote vorderingen
TER GELEGENHEID van het vijf
tien jarig bestaan van het Dave Bru-
beckkwartet heeft CBS een langspe-
ler in de handel gebracht waarop de
jubilerende groep een achttal Bru-
beck-originals ten gehore brengt. Het
kwartet bestaande uit Paul Desmond,
altsax (reeds vanaf '46 met Brubeck
werkzaam), Eugene Wright, bas (al
meer dan negen jaar lid) en Joe Mo-
rello, drums (vaste medewerker gedu
rende ruim tien jaar) is op deze op
name (CBS 62 757 stereo) in uitzon
derlijke goede vorm.
Men heeft er echt een feest-uitgave
!b
gekke sjeesie
doet mee
's krantekoppen
je ^".jn-uit-leg-gen-
*0 al
daq als
z°iets nu-wel-of-niet-
Öan slikt rnag-zeggen
Kt men dit als toetje
6tl brult toe
men braaf gezamen-
■~-TeBp„ bik boe
vOor d ade buitenbenen
le 0 zo'zere schenen
öie n. ade extremisten
zich weer's goed
^-Teep vergastten
ï>ie en ade cineasten
°ns op iets nieuws
^egen vergasten—
"1 wat iets mag
^ant heten
toch krant - zal 't-
een lezing van een hoge leger- norser. Hij dacht: „Stelletje i
autoriteit in de aula: zeurpieten". En niet lang daar- VerSChl|nSel
„Ter geruststelling zegt na zei hij dan ook: „Nou jon-
p, wel - we
ra-'
rank
van den
- ten -
Dungen
IIT| Zonneveld
X^N^.Thijssen van het ,,JU-
11°°'" Vr TAD" te Bergen op
9 aan Wim Sonne-
».Wat
"Ik h0d^n uw hobbies?"
middelbare school wel is
want daar zou u tijd voor moe
ten maken. Maar heeft u dan
zelf helemaal niet gevoeld, hoe
uw programma afging, bij ons,
Hoe zien HBS-leerlingen de en ook in Goes, Deurne en
prominenten van de radio? Hoorn?
Nogal rechtlijnig en ongenuan- Ach pardon, daar heeft u na-
ceerd dunkt ons. In het school- tuurlijk geen tijd voor, want
blad SPIERINGSHOEKvan u moet zo nodig en u bent zo
het Lidwina-lyceum te Schie- geëngageerd. Te veel met uzelf
dam schrijft Tr. onder de kop misschien?," aldus Tr.
„Het verschijnsel Leo Nelis
sen" het volgende:
Blauwe ogen met doordrin- RuimtSV33n
gende, tevens geweldige blik.
CGklGGÖ in grijs puntbaardjG „S1NJOOR" uit Eindhoven
cn overjarig nozemtruitje, dat geeft met tvots opening van za-
een aantrekkelijk achterwerk ken over de Kameroen-actie:
moet accentueren. Zegt geheel vijf mille wordt met voldoe-
geëngageerd te zijn met Het ning vermeld. En dat mag dan
Nederlandse Lied, dat de mid- ook wel eens apart in de
delbare schooljeugd zo nodig krant gezet worden. Deze
tr ,wiaarsnummer van beste krachten aan de illustra- moet gaan zingen. schoolkrant wijdt geen goede
kwt Rms" uit Roermond ties. Odile Peters nam er vele Nou en daar staat hij dan, aandacht aan de ruimtevaart
„bei tekeningen voor haar rekening. We kozen ik Leo Nelissen, de bekendste en Michel Willems van H3a
ve s PPt de redactie er twee uit haar collectie wel- radio-artiest van Nederland, weet op één pagina veel we-
lemaakt door ke werden afgedrukt bij het die de kultuurloze stakkerdjes tenswaardigs te vertellen over
pi^»n kparhtpn Niet minder verhaal „Een hyena vleide zich van het Spieringhoeklyceum - het onderzoek naar bewoonba-
„Arconen gaven hun tegen de auto. met een es even een onver- re planeten.
zier en met zoveel succes weten uit
te houden. Al geruime tijd rekent men
de muziek van Brubeck en de zijnen
niet meer tot het domein van de jazz,
wat de heren overigens een zorg zal
zijn. Zeker is dat deze groep nog al-
zinnige elementen erin. Een tiental
jazz-critici geeft op de hoes com
mentaar op de gespeelde stukken. Zij
steken vrij onbewimpeld de loftrompet
over de groep en zijn leider. Niet ten
onrechte. Dat Brubeck compositorisch
grote vorderingen maakt blijkt vooral
uit de stukken op kant 1: sfeervolle,
doortimmerde werken met veel per
soonlijkheid. („Lost Waltz" „Time In"
en „40 Days"). Van kant 2 bekoort
„Lonesome" het meest.
IN DE JAZZ STAR SERIE van
RCA-V ictor verscheen een album
(LPM 10024) waarop zestien opnamen
zijn bijeengebracht van vibrafonist Lio
nel Hampton uit de jaren 19371940.
Het materiaal is interessant omdat men
Hampton nog in zijn vóór-commerciële
periode kan beluisteren, zonder hyste
rische uitspattingen en extatische
schijn-effecten.
De „Hamp" van voor de tweede we
reldoorlog was meer musicus dan show
man en de opnamen op deze plaat
bewijzen dat nog eens ten overvloe
de. Wie luistert naar stukken als „My
last affair" (uit 1937 met onder
anderen Arthur Rollini, Jess Stacy en
Gene Krupa), „Fiddle Diddle" (uit
1938 met Omer Simeon, Bud John
son en George Oldham) en „My Bud
dy" (uit 1939 met Benny Carter,
Coleman Hawkins, Edmond Hall en
Zutty Singleton) krijgt een duidelijk
inzicht in het meesterschap van Hamp
ton over zijn instrument en de voor
name functie die hij de vibrafoon
heeft gegeven.
In de Great Jazz Composers Series
van CBS verscheen een album gewijd
NIET VOOR HET EERST heeft Ed-
mundo Ros met zijn orkest een plaat
opgenomen volgens het spectaculair*
Phase 4 stereo-systeem van Decca.
„Bongos from the south" bevat twaalf
nummers lang niet allemaal van La-
tijnsamerikaanse origine overigens
„When the saints go marchin' in" en
„Deep in the heart of Texas", om
maar eens iets te noemen maar in
elk geval wel zonder uitzondering ge
stoken in een zuidelijk jasje volgens de
bekende Ros-snit. De arrangementen
zijn bijzonder geraffineerd op het op
namesysteem geschreven. (PFS 34010).
VOLGENS HETZELFDE SYSTEEM
is de LP „Avec moi Paris" (Decca
PFS 4014) opgenomen. Een van Frank-
rijks jongste accordeonvirtuozen,
Maurice Larcange, speelt er met zijn
musette-ensémble overbekende melo
dieën op, waarvan de meeste aan Pa
rijs zijn opgedragen: „Pigalle"> ..Ma
demoiselle de Paris," „Sous les ponts
de Paris," „I love Paris" en noem er
nog maar acht op. Allemaal heel aar
dig, muzikaal en technisch leuk ge
daan, maar door de geringe variatie
mogelijkheden bij zo'n beperkt instru
mentarium toch minder spectaculair
dan een plaat als die vari Ros. Voor
een bevredigende weergave stelt de
Larcange-LP aan de afspeelketen hoge
cisGn.
„JA ZUSTER, NEE ZUSTER", de
TV-geschiedenis van een rusthuis vol
herrie, zette Annie M. G. Schmidt
evenals dat bij „De familie Doorsnee"
en „Pension Hommeles" het geval
was geweest, weer aan het schrijven
tijd muziek maakt die er zijn mag, w c Handv ee- 6™c"'' T," """"U.
muziek in het betere amusementsvlak aan het werk Arm/( van speciale liedjes. Het tltelb®dje en
som, duid.» creatiev.
veel van lezen dan negen personen gaven
NA EEN AANTAL EP's en een lang
speelplaat heeft Georges Chelon nu zijn
tweede LP gemaakt. Nieuw zijn eigen
lijk alleen nog „Morte saison", „De-
main", „Merci pour tes bons voeux" en
Alors, je suis parti", want de acht
overige bedjes zijn al eerder versche
nen over die EP's verspreid. Chelon
srhriift een redelijke tot goede tekst verkeerde een lovende bespreking van
(al kon hij onderhand de keuze van Wolfgang Dauner's LP „Dream talk"
ziin onderwerpen wel eens gaan ver- door een zetfout in het tegendeel, toen
ruimen) komt soms met een originele het ging over de invloed van Bill
melodie'tevoorschijn en zingt steeds Evans op zijn spel. De betreffende zin
weinis opvallend maar sympathiek en had moeten luiden: Toucher en lyrische
zonder grote pretenties, zodat zo'n liedje aanpak zijn door Evans uigegeven,
toch meestal wel overtuigend overkomt, nieuw en verrassend „slechts is ae
(Pathé STX 223, stereo). uitwerking van zijn ideeen.
Arvell Shaw, Trummy Young en Bil
ly Kyle). De plaat (CBS 52067) laat
Armstrong nog eens van zijn beste
kant horen in nummers die wel
onsterfelijk zullen blijven: „St. Louis
Blues", „Yellow Dog Blues", „Lo
veless Love", „Beale Street Blues",
„Memphis Blues" en „Long Gone".
IN TOERENTAAL van 14 januari
nog vijftien andere uit de serie staan
op de Philips-LP 370.013 NU (mono
170.013 DU). Er zijn kostelijke teksten
bij, door Hanny Bannink die ook
het begeleidend ensemble aanvoert
op lichtvoetige muziek gezet. Dat het
hele malle verhaal in kort bestek weer
leven gaat dankt de plaat op de eerste
plaats aan Hetty Blok en Leen Jonge-
waard (Zuster Klivia en Gerrit).
KLAAS VAAK is als televisiefiguur
niet geworden wat er van hem werd
verwacht. Toch heeft CNR er nog wel
een langspeelplaat in gezien: op GA
5055 (in de goedkope serie Kinder-Har-
tewens) vertelt hij althans de beleve
nissen van kapitein Smokey en nog wat
andere verhalen. Hetty Berger en Piet
Kammerman leveren met „muzika
le effecten" van Joop Stokkermans
de stemmetjes; ze doen dat zó dat
kinderen er ademloos naar blijven luis
teren.
