DE GROTE VIER VAN DE VIJFTIGER JAREN
Gevaar komt van nieuwe'Ard Schenk
Olympische
bepalingen
n°g strenger
Nieuw race-monster
voor Rob Slotemaker
Amateurs Pijnen—Bongers
koppel zonder toekomst
Simpsons rebellie
verstoort Post
Jonge wim loos bestuurt lotus
9 GARIMEER
9750
tr
HOGER GEMIDDELDE DAN POPEIJUS EN DE RUYTER
sbr,?»rbip«riave,»-.=»<.r
ONDANKS ZEGE IN ZESDAAGSE VAN TOEKOMST
DE TIJD
VRIJDAG 10 FEBRUAR11967
ANDERSEN
SHILKOV
GONTSJARENKO
ERICSSON
10 febr. Er is in het
dan TvChaats geen gew«der oord
biet i 5let- Als ware tovenaars
(3e .Selen, plamuren en poetsen
van s er met in de loop
aa vele jaren gescherpt vernuft
dinp.6611 piste> die tot de verbeel-
spJ Va-n elke schaatsenrijder
pro,eKt. Bislet-ijs is wonder-ijs;
het h1- van een hete liefde voor
ste 1ardrÖden op een als het fijn-
Vipv.u stal geslepen ovaal van
honderd meter lengte.
bfundage kondigt aan s
nk*EN°BLE, 10 febr. De Ante
Avpi-t, djpresident
Heerser van seizoen
Selecte rij
Twee speciale supporters van Kees Verkerk vertrokken gisteren
vanaf Schiphol naar Oslo. Links vader Pleun Verkerk die voor
zoon Kees en zijn vrienden appels, spruitjes en witlof meenam.
Rechts Willy Schobben die op verzoek van Kees Verkerk zelf zijn
trompet heeft meegenomen om vanavond samen met de wereld
kampioen een nummertje te spelen voor de Noorse televisie.
bet ahoapg begint de vergadering van
Sitig in Kopenhagen. De vervan-
Prolongatie
Verpletterend
w~ mm i
nieuwe Lotus-racewagen met v.l.n.r. Wim Loos, managet
Van Wamelen en Rob Slotemaker.
Toch Ard Schenk
v.a.
13d.famiiiens.te> va. 120-
18d. familiereis va. 160."
15d. VLIE6RBS va 195r
inbegrepen: verblijf in
DIRK VAN DEN BROEK's
uniete VAKANTIEOORD!
volop vermaak- Hollandse keuken
op eigen gelegenheid v.a 25.- per WEEK,
kleurenfoldera bij:
DIRK VAN DEN BROEKnv
I Bilderdijte1r.l2G-Aclam-Tel 020-I2275Ö
RUUD VAN DEN HENDE I
Graantje
Achtervolgen
De winnaars van de Antwerpse zesdaagse v.l.n.r. Jan Janssen,
Fritz Pfenninger en Peter Post.
Nog drie
Uitslagen
Historie als bron van inspiratie
Voor Kees Verkerk op
Bislet
(Van
n onze speciale verslaggever)
de L Schaatsenrijders hebben die lief-
reoot gretig beantwoord. Het au-
bleüe Uan Bislet is ongeschonden ge-
de jacht naar wereldrecords
in de ijle, zuurstofrijke lucht van de
banen in het hooggebergte ten spijt.
Alma Ata, Misurina, Davos, Inzeil en
Squaw Valley zijn magische woorden
voor schaatsers die hunkeren naar het
plaatsen van hun naam in de record
boeken. Op de zwaarste aller afstan
den echter pronkt Bislet trots met
zijn landsman Fred Anton Maier: een
voorlopig onaantastbaar gebleken
15.32.2 op de tienduizend meter. In
het klassement van de vier klassieke
afstanden (vijfhonderd, vijftienhon
derd, vijfduizend en tienduizend me
ter) werd het jongste wereldrecord
eveneens op Bislet gemaakt. Daarom
ook straalt van een wereldkampioen
op Bislet extra glans af. Daarom te
vens heeft Kees Ve-'-s- een viervou
dige reden dit weekeinde alles te zet
ten op een geslaagde greep naar de
wereldtitel 1967.
Ken viervoudige reden. De eerste is
reeds verklaard: een wereldkampi
oenschap op Bislet. De drie andere
zijn evenzeer de inspanningen en
spanningen, verbonden aan de strijd
om de internationaal hoogst gewaar
deerde sportieve prestatie, waard.
Daar is allereerst het prikkelende,
bovendien extra de eerzucht strelen
de recht zich de onbetwiste heerser
van een heel seizoen te mogen noe
men. Kees Verkerk is al Europees
kampioen. Een kleine veertien dagen
geleden schudde hij in het bitter kou
de Finse Lahti de concurrentie supe
rieur van zich af: de titel èn overwin
ningen op drie van de vier afstan
den. Dat laatste was zelfs al voldoen
de om automatisch het kampioen
schap te claimen.
Uat hptArHv Brundag
tnitó u 'mernationaal Olympisch Co-
het eh bekend gemaakt dat t
,je ogenblik hard gewerkt wordt
er op
- M-t aan
h' amateurbepahngen. Deze zullen
vgstwaarschijnlijk over een maand
9uÏ7)llceerd worden. strenger zijn en
rnaer ruimte voor speculaties geven
Ce sportlieden zullen o.a. een vast
tt„ °sp moeten hebben en slechts 28
van huis m°9en zijn om aan
^strijden deel te nemen", aldus
k<w,ni;a9e- Hii vervolgde: „In de toe-
zullen de atleten voor hun bond
oiyrnn.onaai olympisch comité een
hat Vische eed moeten afleggen, zo-
g er niets te loochenen valt".
1» J ur>dage toonde zijn wil geen enke-
Pisch11^ zien °P het Olym-
hebh azoen met de woorden: „Wij
am steeds moeilijkheden over het
purisme, omdat het I.O.C. de
hati„ enten opstelt en anderen, de
'onale
lal,
sportbonden, deze moeten
actüofn. Het probleem wordt steeds
gins omdat de Olympische bewe
id <5 onder steeds groitere commereie-
"Maa Politieke druk komt te staan
Piscj, r zo vervolgde hij, „de Olym-
hejj beweging is er om de mens-
tatip- zijn streven naar hogere pres-
datj Vfirder te helpen. Wat speelt het
of dv°pr rol of een atleet de eerste
slecht "veede plaats bemachtigd, als
Centina pnderdelen van een seconde of
Slisserj,, er over zege of ne
nederlaag be-
iti ten Brundage als president staat,
aatste PP^liing tot geruchten van de
tijd, niet op de agenda.
Een wereldkampioenschap bete
kent voor Kees Verkerk ook, dat hij
een plaats gaat innemen in de zeer
selecte rij van de super-kampioenen,
wier namen in de historie van het
wereldschaats met gepast respect wor
den vermeld. Het zijn er niet zoveel,
de rijders die in één seizoen Euro
pees- en wereldkampioen zijn gewor
den. Sinds de tweede wereldoorlog
slechts vier: Hjalmar Andersen, de
tijdens zijn schaatsleven al legendari
sche Noor, de Zweed Segge Ericsson
en de Russen Boris Shilkov en Oleg
Gontjarenko. Zij waren de „groten"
van de vijftiger jaren. Schaart Kees
Verkerk zich zondag in de rij van de
onbetwiste meesters van een heel sei
zoen dan zal hij, al is het nu al 1967,
de eerste dubbel-kampioen van de ja
ren zestig zijn.
Hjalmar Andersen, al schaatsend
reeds op een uniek voetstuk geplaatst,
vormt voor Kees Verkerk de vierde
drijfveer voor een bijzondere krachts
explosie op het ijs van Bislet. Sinds
in 1947 de kampioensstrijd werd her
vat, is de Noorse „Hjallis" de enige
geweest, die een wereldtitel prolon
geerde. Vijftien jaar na deze kracht
toer komt nu de kans voor Kees Ver
kerk Even overtuigend als hij twaalt
dagen geleden het Europees kampi
oenschap voor zich opeiste, werd hij
vorig jaar op het kunstijs van Goten-
burgs Ullevi-stadion wereldkampioen.
Wie, zo zal men vragen, kan Kees
Verkerk dit weekeinde afhouden van
zo'n spectaculaire zegetocht?. Mag er
na de ondubbelzinnige triomf van vo
rig jaar en na de bevestiging van die
suprematie in de eerste grote kracht
meting van dit seizoen eigenlijk nog
worden getwijfeld aan een nieuw glo
rieus schaatsweekeinde voor de in het
eerste weekeinde van dit jaar ook al
tot Nederlands kampioen uitgeroepen
Verkerk? Kijk eens naar de verplette
rende overmacht, waarmee Kees Ver
kerk in Lahti Europees kampioen is
geworden.
Valerie Kaplan, tweede in de eind
rangschikking, had een achterstand
van meer dan twee punten. Valei
Kaplan werd bovendien in het recht
streekse duel met Kees Verkerk
de vijftienhonderd meter, het onder
deel waarop de laatste kans wordt ge-
boden de resultaten van de eerste
dag, zoals die zijn vastgelegd in het
klassement na twee afstanden, te her-
zien op een verpletterende manier
verslagen. Verpletterend; niet alleen
door de respectieve tijden die op het
elektronische uitslagenbord ver
schenen, maar vooral door de manier
waarop Kees Verkerk op het beslis-
sende moment van die race toesloeg
en de basis voor de overwinning leg-
ADVERTENTÏE
werd
(Van
onze verslaggever)
10 febr. Het Racing
<la,ltoi7io»1yzvnaker heeft er een nieutoe
^darmee ,een Lotus 47 race-wagen,
♦a' WorriolTlj komende seizoen o.a.
1 lanna laenomen aan een aan"
n9e „f,:a'fs!and races. Tijdens deze
•P.bieter races (zoals de 1000 ki-
l°rneto-CT' de Hürburgring, de 1000
•heter u„an Parijs en de 500 kilo-
V1 ®ii» f Pa) zullen Rob Slotemaker
a •hannpirace-monster samen
rfh Zal r Jdens de korte wedstrij-
r rip ~°™s alleen worden bereden
De iengdige coureur Wim Loos.
Hinder ls, "itgerust met een 4-
Kenault 16 motor van 1470 cc,
die 82 pk levert bij 6000 toeren per
mfnuut. De carrosserie is van kunst
stof. De wagen is uitgerust met een
dubbele carburateur en heeft schijf
remmen vóór en trommelremmeri ach-
tpr Tn anril als or tenminste vijftig
van deze wagens zijn gebouwd, kan
met deze wagen worden gereden in de
SPMlrrt!nnkvanSWamelen, de manager
van het Racing Team Slotemaker kon
tigde gisteren, toen op kasteel Duiven
voorde in Voorschoten de nieuwe aan
winst van het Racing Team voor het
eerst officieel werd getoond, aan, dat
men overweegt om nog zo n wagen
aan te schaffen. Het team beschikte al
over twee Alfa's.
dc
Derde in het eindklassement
Ruslands tweede man, Eduard Matu-
sevitsj Bijna drie punten achter Ver
kerk 'Waarom? Beslist niet, omdat hij
faalde. Eduard Matusevitsj moet de
basis voor een eervolle positie op de
eindranglijst leggen op de openings
nummers van beide dagen, op de vijf
honderd en de vijftienhonderd meter.
Hij hééft dat gedaan. Tweede op de
vijfhonderd meter, derde op de vijf
tienhonderd meter. Hij had zich dus
niets te verwijten. Hij kreeg echter
genadeloos klop op het onderdeel, dat
tot het sterkste wapen van Kees Ver
kerk behoort: de vijfduizend meter.
Een negende plaats en, wat
was, een tijdverlies van ruim der
seconden.
Valerie Kaplan arriveerde vandaag
in «Oslo. Hij zei. ,,Ik heb me voorge
nomen mijn leven te beteren. Ik zal
nóg serieuzer zijn in mijii leefwijze.
Tk /al nóg verbetener strijd leveren
Het is echter de vraag of hij een
werkelijke bedreiging kan zijn voor
Kees Verkerk. Het gevaar voor Ver-
kerk wij Nederlanders mogen daar
toch wel een beetje trots op zijn -
dreigt eerder uit eigen kamp. Zoals
de zaken nu staan lijkt er voor Kees
Verkerk maar één concurrent te zijn.
Ard Schenk! Zoals vorig jaar, m go-
tenburg, dus. Toen immers vermeld
de het eindklassement: 1. Kees Ver
kerk, 2. Art. Schenk.
Zoals vorig jaar? De zaken liggen
toch wel iets anders. Er is sinds oong
jaar veel gebeurd. Er is bijvoorbeeld,
herrie geweest in de schaatsbond met
als climax het heengaan van de coach
Anton Huiskes, het brein achter de
Nederlandse suprematie in het inter
nationale schaatsen. De mens in de
sportman laat zoiets niet onberoerd
Ard Schenk blijkt er het b-eb}9st
nadelige gevolgen van te kebben ge
voeld. Slimme strateeg als hu behal
ve hard-rijder ook nog is, heeft Kees
Verkerk dat het eerst voorvoeld. Hij
heeft er zijn voordeel mee gedaan.
Dat bleek het duidelijkst bij de strijd
om het Nederlands kampioenschap.
Sindsdien is er achter de
het een en ander gebeurd. Iets, dat
de mentale depressie waaraan Ard
Schenk duidelijk zichtbaar ten prooi
was, langzaam maar zeker heeft op
gevuld. De weer zichzelf geworden
Ard Schenk heeft in Lahti geen kans
gekregen. Een ongelukkige val op de
vijfhonderd meter schakelde hem
af het prille begin uit voor een rol
'van betekenis. Nauwelijks een week
later, in het Noorse Toensberg
oord, waar de Nederlanders
EEISORöANI'SATIB
1
tussen de strijd om de Europese- en I
de wereldtitel hebben overbrugd,
zwierde Ard Schenk triomfantelijkl
over het ijs. 'Bij élke streek over de j
glanzende pis té manifesteerde hij de
herwonnen innerlijke kmcht.
Dat het logischerwijs een Neder
lands duel om het wereldkampioen
schap gaat worden, bevestigen ook
nog eens de Noorse organisatoren.
Telkens weer is het een vreugde de
kennismaking met de Noren te her
nieuwen. Zij zijn in het schaatsen zo
als de Engelsen zeggen „good sports".
Zij waarderen allereerst de sportieve
prestatie. Daarna pas spreekt hun ver-'
klaarbaar nationaal chauvinisme.
Welnu, wat zeiden die Noren, toen wij
voorzichtig voorspellend spraken over
de komende strijd op Bislet? „Veel
succes behoeven wij u, Nederlanders,
niet te wensen. Uw succes staat bij
voorbaat vat".
(Van onze speciale verslaggever)
ANTWERPEN, 10 febr. Het
jonge, nog onervaren Nederland
se koppel Pijnen-Bongers ver
raste vriend en vijand. Hun na
men vlogen in Antwerpens wie-
lertempel van mond tot mond.
Vergrijsde verzorgers wezen het
tweetal na, staken hun vingers
in de lucht en verklapten ver
vervolgens: „Een duivels koppel;
met nog wat meer kilometers in
de benen een bedreiging voor de
ouderen, voor de beroepsrenners."
Het Nederlandse koppel, liefdevol
besproken door baancoach Jan
Derksen, won gisteren op één
been de eerste in Antwerpen ver
reden Toekomstzesdaagse.
Voorzichtigheid is echter geboden.
Toen vorig seizoen het koppel Stee-
vens-Koel zulke verrassende succes
sen op de winterbanen boekte, toen
deze jonge renners mét, in ver
gelijking met Pijnen en Bongers,
oneindig veel meer baanervaring
van triomf naar triomf ijlden, slaak
ten de alleswetende verzorgers ook
zuchten van opluchting, dat er ein
delijk opvolgers waren voor de het
zesdaagsespel beheersende azen.
Koel rijdt bij de beroepsrenners in
de achterhoede en Steevens ging na
zijn eerste profervaring in Berlijn
voor de inspanningen die het circus
eist op de vlucht. Keiharde feiten.
Feiten ook die tot enige reserve
manen als weer zo'n talentvol kop
pel aan de toegangsdeur naar gro
ter roem klopt.
Maar dit keer, met Pijnen en
Bongers, aldus Jan Derksen, aldus
een nerveüs pratende Piet Lie-
brechts ook, vertrouwd met het zes-
daagsewerk als geen ander, dit
keer liggen de kaarten toch anders.
De jonge Pijnen, boerenzoon, die op
het bedrijf van zijn vader (50 ha.
vruchtbare akkergrond in de west
hoek van Brabant) bergen werk
moet verzetten, omdat een tweede
knecht tot een droomwereld behoort
wordt door de kenners een grote
toekomst voorspeld. Als baanren
ner. Het noodlot wil, dat ook Rene
Pijnen zich, en dan heus niet alleen
om het geld dat voor wegrenners
rijkelijker vloeit dan voor pistiers,
als het ware met een magneet tot de
wegsport voelt aangetrokken. Dat
hij begerig loert op overwinningen
in klassiekers. Dat hij, zelfs wan
neer hij tijdens een toekomstzes
daagse de slaap niet kan vatten
omdat hij nerveus is, omdat hij de
spanningen nog maar nauwelijks
kan verwerken altijd eerste te wil-
len zijn, droomt over de triomfen
die hij als wegrenner nog kan oog
sten.
Het is een nuchtere vent, die nu
al door velen verafgode René Pij
nen. Hij weet wat hij wil. Hij re
kent ook, niet in geld, dat niet,
maar wel in eer, in roem. Hij praat
heel reëel over zijn eerste optreden
in een zesdaagse voor koppels. In
de geest van: „er was maar weinig
tegenstand" of „het ging gemakke
lijk". Hij praatte over zijn angst
voor de derny, waarachter hij tot
gisteren nog nimmer in een wed
strijd had gereden. Van die angst
was nauwelijks iets te merken, toen
hij zijneerste als koppel gereden
zesdaagse met een glanzende finale
achter de derny bekroonde. Maar
echt helemaal baanrenner worden,
neen, dat toch niet. Hij ziet het
meer als een graantje meepikken;
hij wil wel op de baan rijden, maar
zijn aspiraties voor wegritten wil hij
er niet voor opofferen.
Gerd Bongers is zijn tegenpool,
evenals René Pijnen twintig lentes
jong. Bongers is bezeten van de
baan; hij zette er al als vijftien
jarige in Amersfoort zijn eerste
overwinningen op touw. Hij reeg
een parelende reeks triomfen aan
een. Hij wil die dan besloten zien
(als amateur) met een wereldtitel
als achtervolger. Want achtervolgen
is de in het bouwbedrijf van zijn
vader werkzame Bongers tot een
tweede natuur geworden. Als kop-
pelgenoot van Pijnen, als de machts
man dus, die het gat moet slaan
om flyer" Pijnen te lanceren en
als individueel, dit voorlopig afron
dend met een wereldrecord op de
vijf kilometer, tot voor een week
nog in handen van niemand min
der dan wereldkampioen Rudi Altig.
De ambitieuze Bongers, wonelid in
Voorst, oostelijk van Zutphen „als
je uit het oosten van het land
komt, moet je heslist één klasse
sterker rijden dan een uit het wes
ten afkomstige renner als wil op
vallen" een ..selfmade" amateur,
die zichzelf de kneepjes van het vak
bijbracht, spotte in feite met dit we
reldrecord. Hij haalde het op z'n
sloffen, maar ook hij werd beheerst
door een verlammende angst toen
hij halverwege al vier seconden op
het record van Altig vóór lag. „Ik
was bang, dat ik tegen het einde
in elkaar zou klappen, daarom reed
ik de derde en vierde kilometer rus
tiger. Toen ik afstapte, merkte ik
dat ik nog reserves over had. Een
heerlijke stimulans voor uujij stre
ven om dit seizoen als achtervol
ger veel te presteren."
Bongers en Pijnen, heersers in
Antwerpen, spelend met de krach
ten van gerenommeerde jongeren
als de Belgen Harry Michels en
Willy Jacobs, de Fransen Alain
van Lancker en Jacques Mourioux,
waren een gelegenheidskoppel, door
wedstrijdleider Theo Balemans aan
eengesmeed. De geringe routine
kwam van Bongers, het surplus aan
klasse, door het Nederlandse kamp
bejubeld, van Pijnen. Ondanks het
succes een koppel zonder perspec
tief. Beiden zullen namelijk hun ei
gen weg gaan. René Pijnen op de
weg, Gerd Bongers op de baan.
Voor hen is er pas toekomst als
René Pijnen zich ontwikkelt tot wat
hij nu belooft: een heel grote.
Het zijn de woorden van Jan Derk
sen. Een hele grote, pas dan kan
hij zijn aandacht over baan en weg
verdelen.
Er viel
(Van onze speciale verslaggever)
ANTWERPEN, 10 febr. Ook
nu weer tierde het gerucht welig
rond de cabines van de beroeps
renners. Het gerucht over rebellie te
gen de ongebreidelde zesdagenm acht
van de Amstelvener Peter Post.
In eerste instantie was de bal door
Post aan het rollen gebracht toen
hij, nog voor de door hem gewon
nen zesdaagse van Antwerpen was
begonnende kleine koppels van
samenzwering te beschuldigen. Het
bleef gerucht tot donderdagnacht.
Tot het moment, waarop een woe
dende Tommy Simpson, de schrale
Brit, eens een bejubeld wereld
kampioen, van nijd haast uiteen
spatte omdat de azen hem in een
koppelkoers op drie smadelijke ron
den hadden gezet.
Tom Simpson predikte revolutie.
Hij verklaarde Post de oorlog. Hij
bleef die nacht van donderdag op
vrijdag tot vijf uur in de baan. Rij
dend als een furie. Schrik en ontr
steltenis zaaiend in alle gelederen.
Antwerpen juichte. Antwerpen smul
de. Antwerpen genoot met volle teu
gen van het jachtige tafereel, dat
ook in de financieel vetste zesda-
gen van Europa tot de uitzonderin
gen behoort. Toen de slotavond zich
met marsmuziek van de Tirolerka-
pel naar een hoogtepunt sleepte,
sfeer was er die laatste avond van
de zesdagen sporadisch te vinden,
siste Tom Simpson in zijn cabine:
,,Ik wil en ik zal de macht van
Post breken. Goed, hij heeft mij op
ronden gezet; hij was de sterkste.
Hij heeft mij in dit Antwerpen, in
België (zijn tweede vaderland) net
als in Gent destijds tot in het dieptst
van mijn hart gegriefd, maar hij
zal mijn wraak voelen. Ik ben het
zat om als een kleine man om een
gunst te vragen. Ik zal rijden."
Niemand dacht toen aan een re
sultaat. Woorden dacht men, blaffen
de honden bijten niet, dacht Post.
„Laat hij eerst maar wat zien. Laat
hij maar tonen hoe sterk hij is."
Peters jubeluur, de solo achter
dernies was koud tien minuten oud
of Post ondervond hoe wraak een
renner vleugels kan geven,
een extra-premie te verdienen (veer
tienhonderd gulden) voor de man
die het eerst een ronde pakte. Ieder
een dacht, dat is voor Post. Vanaf
de eerste tot de laatste minuut heeft
Simpson gevochten. Hij had de
steun van zijn koppelgenoten, stay-
erkampioen Leo Proost en Miel Se-
vereyns. Post vocht in feite alleen,
want Jan Janssen was moe en
Pfenninger bleek nog steeds uit
vorm. Tot de laatste spannende me
ters bleef het een open vraag wie
dit prestigeduel tussen Simpson en
Post zou winnen.
Het werd Simpson, die Post op
de streep klopte. Zijn wraak was
zoet. Hij had Post op diens specia
liteit een lesje gegeven. Zo werd
de finale van Antwerpens zesda
gen een sensationele ontknoping,
door Post verklaard met de op
merking, dat zijn derny niet har
der kon. Hetgeen waar was, want
de heren draaiden in de beslissen
de kilometers een gemiddelde van
tegen de zeventig kilometer per
uur. Zelfs de meest goed uitgeba
lanceerde derny-motor staat mach
teloos als de menselijke spierenbun
dels het gevecht tegen de snelheid
nog niet opgeven. Niettemin won
Post me. Pfenninger (hij pakte zijn
veertigste auto) en Jan Janssen zijn
zevenendertigste zesdaagse. En met
groot vertoon van macht. Dat wel.
Hij heet tenslotte niet voor niets
een koning.
Een koning op de fiets.
De eindstand luidt als volgt:
1. Post-Pfenninger-Janssen 1.100 punten.
Op een ronde: 2. Sercu-Bugdahl-Merckx
859 pnt.
Op twee ronden: 3. Simpson-Severeyns-
Proost 994 pnt.
Op drie ronden: 4. Kemper-Oldenburg-
Karstens 576 pnt.
Op acht ronden: 5. De Loof-Eguen-
Motta 512 pnt.
Op 23 ronden: 6. Scrayen-Seeuws-Fore
387 pnt.
Op 24 ronden: 7. Aerenhouts-v. Tonger-
loo-Huysmans 325 pnt.
Het koppel Baensch-Bracke-De Roo
staakte tien minuten voor het einde de
de strijd.
Doggen leidt bij driebanders
de
het
tijd
(Van onze verslaggever)
GOIRLE, 10 febr. In de top van
de Nederlandse biljartsport zijn dui-|
delijke verschillen tussen de drieban
denspelers en hen, die in de overige
spelsoorten de toon aangeven. Dat is
op de eerste dag van het toernooi om
het nationale kampioenschap ereklas
se driebanden in de intieme, maar
nogal benauwde feestzaal van
Linde" al weer duidelijk geworden.
Geen geharrewar tussen enkele ot
meer spelers. Minder ondergrondse
spanningen, neen een gemoedelijker
sfeer; zelfs de nu en dan duidelijk
uit hun baan lopende ivoren kogels
zijn niet in staat, humeuren te beder
ven.
In geen andere spelsoort zijn in een
titelgevecht vijf potentiële kansheb
bers aanwezig. Onder de acht drie
banders, die elkaar in het van het
carnaval nog nahijgende Goirle de
hoogste eer betwisten, zijn er zelfs
vier, die tenminste éénmaalde kam-
pioensmedaiile mee naar huis namen.
Toch wordt er zeker zo fel en verbe
ten om de punten geknokt als bij de
kadristen. Misschien wel juist ten ge
volge van het feit, dat er zovele „fi
nales" worden gespeeld. Dat doet
evenwel niets af aan de sfeer, die
amicaler, gezelliger en soms ook wat
rumoeriger is dan in de meeste an
dere toernooien.
Waar anders dan bij het drieban
den kan het gebeuren dat een speler
elke carambole van zijn tegenstander
met enthousiaste opmerkingen bege
leidt? Herman Popeijus, die heus wel
weer eens de eerste wil zijn en bij
wie op grond daarvan mocht worden
verwacht, dat zijn winsthonger geen
interrupties of grappen toelaat, be
wees dat tegen Wim Soeterboek. Nlar
achtereenvolgende caramboles kre
gen waarderende en aanmoedigende
kreten van Popeijus.
Vijf kanshebbers! Ook bij hen lig
gen de krachten toch nog ver genoeg
uiteen, om de titelhouder Jan Doggen
samen met Henny de Rugter en Her
man Popeijus er uit te halen. Kees
van Oosterhout lijkt niet in de vorm
te steken, die hem nu naar de hoog
ste trede kan voeren. En de kleine
Bredanaar Tiest Brosens, met Henny
de Ruyter de sterkste in de voorwed
strijden en nog onlangs kampioen van
Brabant, heeft evenals trouwens
Van Oosterhout de eerste dag al
verlies moeten boeken.
bescheiden West-
de openings
jan Doggen. De
de nog pas achttienjarige Waalwijker
Rinie van Bracht. De jongste van de
-reklassers werd door de titelhouder
geenszins onderschat en dienovereen
komstig aangepakt. Met spel zonder
franje, simpel maar zeker uitge
voerd, bereikte Doggen al snel een
veilige voorsprong. Een moyenne, dat
lange tijd tussen de anderhalf en twee
schommelde, was daarvoor nodig,
want Van Bracht bleek niet van plan
om zich zo maar gewonnen te geven.
Tot na de dertigste beurt speelde ook
de Waalwijker boven de 1.000, maar
tegen de internationale produktie van
Doggen kon hij het niet bolwerken.
Van Bracht bleef tenslotte twintig ca
ramboles achter, maar had in de 48
beurten van het prachtige duel toch
een moyenne van 0.833 bereikt. Te
gen de Amsterdammer Lorist had
Doggen het 's avonds iets moeilijker,
maar ook nu bleef hij onder de zestig
beurten en met het fraaie gemiddel
de van 1.121 is hij na twee ronden
duidelijk leider.
Ook Popeijus en De Ruyter bleven
ongeslagen. Zij hebben precies het
zelfde moyenne, maar Popeijus kon
bogen op een winstpartij van 52 beur
ten, terwijl De Ruyters beste resul
taat 61 beurten vorderde. Alleen daan-
door moet de Waalwijker genoegen
nemen met de derde plaats in de
rangschikking.
Popeijus
Brosens
Lorist
Van Oosterhout
Van Bracht
Doggen
Wim Soeterboek
De Ruyter
Van Bracht
De Ruyter
Brosens
Van Oosterhout
Lorist
Doggen
Soeterboek
Popeijus
1. Dogger,
2. Popeijus
3. De Ruyter
4. Brosens
5. Van Oosterhout
6. Van Bracht
7. Lorist
8. Soeterboek
60
52
7
1.153
50
52
8
0.961
51
75
4
0.680
60
75
6
0.800
40
48
5
0.833
60
48
5
1.250
52
63
5
0.825
60
63
8
0.952
44
61
4
0.721
60
61
5
0.983
60
81
7
0.740
58
81
4
0.716
50
59
6
0.847
60
59
5
1.016
41
72
5
0.569
60
72
5
0.833
eerste
dag
luidt:
4
5
1.121
4
7
1.121
4
8
0.967
2
8
0.827
2
6
0.756
0
5
0.770
0
6
0.753
0
5
0.688
