>rÉ
HAWAII, MET jULIE ANDREWS EN MAX VON SYDOW
Rechtlijnige zendeling en volgzaam vrouwtje
Nieuwe films
in NederlandN A met 23 mail
in Studentenraad
naar rechts
FILM
TEL UIT JE WINST
Goedgemaakte comedie
van Billy Wilder
ONVERKORT IN VERTONING
Zetterlings ,Nachtspelen'
veel schil, weinig fruit
DOORNROOSJE OP SPITZEN
y-,-.
Danstechniek op filmband
V er schuiving
Geluidsstorm
Max Regers
in Kurhaus:
Psalm 100
CENTRUMGROEP GEHALVEERD
Te weinig he-man
Moordsyndicaat
Bloeddorstig
Onbenullig
i s
oude...
klare is
toch maar
Je ware!
Utrechts beraad
over tuchtrecht
Mooi
en on
geremd
r
of jonge.
V
m
J
VRIJDAG 24 FEBRUARI 1967
,c*$7
.S&ÖS
«sfef
Miljoenen mensen heb
ben het boek gelezen, miljoenen
Mensen zullen de film gaan zien.
gaat meestal wel op. Kenne
lijk ook althans wat Amerika
betreft voor de verfilming van
"Mrnes A. Micheners pil van een
r°man „Hawaii". Het is daar een
Publiek succes van je welste. Wat
bet hier wordt? Eerlijk, wij
voor ons kunnen het er niet aan
afzien.
SiMH
mlÊÊmê 1 1
Driehoeksgeval op Hawaii in beproefde traktaatjesstijl. Het uiterst rechtzinnige domineespaar en de
avontuurlijke walvisvaarder.
fel Duits kereltje...
De simulant, half verlamd, bij het
eten aangewezen op hulp. Zó
denkt Jack Lemmon een miljoen
te kunnen organiseren.
'"iS*
sjdftti
t Ji#
y -:;y
Eén der dansscènes uit de balletfilm „De schone slaapster
Commentaren
Plaatselijke grondraden
ADVERTENTIE
kleine glaasjes,
groot genoegen
16 O
IIs'
yw'c
>rosP,
[cces
0>'j<
Succesfilm evenals succesboek?
|v II
'J I t l.lfc H V d
Een urenlang durende film, het
breedste scherm dat er te bedenken
;s' de geluidsband op haar hardst,
twee grote sterren, de zeer zoetelijke,
Engelse, zwaar overschatte en
'Och heel populaire Julie Andrews en
saaie, weinig genuanceerde, koele
Noorderling Max von Sydow, dat
alles moet naast veel spectaculairs
®'s een orkaan, een epidemie, een tor
nado, als zonderling voorgestelde ge
woonten van inboorlingen en even ab-
?bcd aandoende praktijken van blan
co dan de succesfilm „Hawaii" voor
alen.
lr «en Von Sydow als de rechtlijnige,
geen compromis wetende, donder
,n bliksem predikende zendeling. Een
Odrews als zijn heel teerhartige,
?°r8- en zwijgzame vrouwtje, zonder
arakter, die haar man op het Ha
waii van de vorige eeuw met raad en
daad bijstaat. Een bevolking die het
bbfistendom op een zó nadrukkelijke
'banier krijgt ingeprent, dat zij wel
uit de band móet springen en rebellie
boóet prediken. Een onmogelijke rol
Van Richard Harris als de walvisvaar-
ber, eertijds in het zo romantisch
Voorgestelde, maar steriele New Eng
land de beminde van Julie, later op
Hawaii de verguisde vrouwenjager.
Nee De niet onverdienstelijk ver
filmde massascènes als de aankomst
Van de schoener aan de kust van de
eilandengroep, de wel aangrijpende
Plechtigheden van de Hawaiianen zo-
ais na velerlei tribulaties het huwe-
•jik tussen broer en zuster, de uitwer
king van tornado en stormvloed, kun-
hen niet voldoende tegenwicht opbren-
tegen de verveling veroorzaakt
door het wel bizarre maar echt niet
boeiende verhaal, de pruderie en sim
ple volgzaamheid van het vrouwtje
eh de eigenzinnige, domme manier
Van doen van de godsdienstijveraar
an Von Sydow. En toch als aan
et slot na al zijn goede wil en in-
lJ.ahning na de dood van zijn vrouw,
7->in kinderen wegstuurt naar het
>¥5
De op deze pagina besproken films
draaien in:
Hawaii: Du Midi, Amsterdam, 14 jr.
Tel uit je winst: Tuschinski, Am
sterdam, alle leeft.
Nattlek: City, Amsterdam, Apollo,
Den Haag; 18 jaar.
De schone slaapster: Du Midi. Am
sterdam; alle leeft, (zondagmor
gen).''
Triple Cross: Cineac Damrak, Am
sterdam, Cineac Rotterdam; 14 jr.
Alleen op woensdag: Rembrandt-
pleintheater, Amsterdam; 14 jaar.
De vampier van Parijs: Flora, Am
sterdam; 18 jaar.
Ongeremd en ongemanierd: Rex,
Amsterdam, 18 jaar.
„De man met de vier vingers":
Asta Den Haag (14 jaar).
DRIE JAMES BOND-FILMS waar
onder de beste - Veel liefs uit Mos
kou doen wel wat verwachten van
de Brit Terence Young. Zijn laatste
film „Triple Cross" is echter een bit
tere tegenvaller.
Er gebeurt genoeg. Aan Duitse zowel
als aan Engelse zijde verricht Chap
man zijn dubbel agenten-werk. Hij
loopt talloze gevaren, redt het op het
nippertje vele malen van de dood, en
maakt de indruk vopr niets of nie
mand bang te zijn. Bovendien is hij
de Duitsers vele malen te slim af,
komt hij in een positie te verkeren
waardoor zelfs de achterdochtige offi
cieren maar beter hun mond kunnen
houden, en toch is hij op de een of
andere manier niet de man die hij
moet voorstellen. Dat moet aan Chris
topher Plummer te wijten zijn. Hij is
te zij-ig, te weinig he-man voor deze
rol. Er is meer in deze film dat niet
aan de verwachtingen voldoet. Maar
er is èèn knap uitgewerkt rolletje van
een fel Duits kereltje met kleine haat-
oogjes. Het is een plezier naar deze
luitenant Keller van Harry Meyen te
kijken.
Gr.
v'9 New England en hij heel alleen,
b de je, ding van zijn kerk onthe-
op het zo veranderde en in zijn
Wsbeeld niet meer passende Hawaii
chterblijft, dan treft de droefheid
^9n het lot van deze ondanks alles
joch goede mens de toeschouwer diep
hl het hart. Dan worden er toch be
paalde snaren beroerd, wat men de
hele film door, gezien de commerciële
epzet ook, eigenlijk niet voor mogelijk
ad gehouden. George Roy Hill, die
als regisseur hier verdeT niets opmer
kelijks heeft gedaan, weet dan toch
aven de goede toon te treffen. Voor
het
overige, och nee
GERARD GROOT
IN AMSTERDAM is opgericht de
filmsociëteit W '67. Doel is het sti-
hiuleren van het culturele leven in
Amsterdam-west. Er is in die buurt
"behoefte aan een sociëteit waar men
?het gelijk-gestemden van gedachten
kan wisselen, rustig een biertje drin
ken en bepaalde culturele evenemen-
ten kan beleven". De bijeenkomsten
zÜn op werkdagen 's middags en maan-
delijks worden er, bij voorkeur op zon
dag. filmnachten georganiseerd. Ook
■"mrdt gedacht aan amateur-smalfilm-
^edstrijden. Iedereen kan lid worden
Eerste filmnacht zondag met „Als de
kraanvogels overvliegen".
Na ENKELE FILMS over de oer
ïjd van moeder aarde, zoals ,,Een
•biljoen jaar voor Christus", gaan
d& Amerikanen een film maken over
e wereld in het jaar 6000. „De film
de strijd om het bestaan laten
*'en in een samenleving die proble-
h"mn als oorlog, overbevolking, honger
internationale politiek niet meer
kent en wier beschaving geheel door
he techniek is bepaald." De opwekken-
fle titel luidt „Het Einde".
Er KOMT een Engelse „Alle
h", geproduceerd door Norman
Eofien. De film laat Londen zien, zoals
hiemand haar kent en heet dan ook
>>Het Londen dht niemand kent". In
hoofdrollen gewone mensen, „zij die
gelden optreden in de toeristentrekker-
e reclamefilmpjes
°VER ENKELE MAANDEN gaat in
°hs land „Grand Prix" draaien, een
Pmduktie van John Frankenheimer over
ha auto race-sport. In vijf maanden
eeft Frankenheimer met ruim twee-
onderd man opnamen gemaakt tijdens
rand Prix races in zes landen, waar
onder Nederland. Een groot aantal op-
amen werd gemaakt vanuit een race-
■>7»gen bij een snelheid van meer dan
275 km
'ij den
Erabham
McLaren.
FIJNZINNIGHEID is bepaald geen
eigenschap van de regisseur Billy
Wilder. Zijn voorlaatste twee films
waren bepaald grof. In „Irma la
doucezag men hem een onsmakelij
ke Amerikaanse hutspot maken van
pittige Franse ingrediënten en de
tweede helft van Kiss me stupid"
spotte met de goede smaak. Nu, in
The fortune cookie" (Tel uit je
winst) is het uitgangspunt ook al iets
waaraan men zich zou kunnen storen.
Maar voor de rest is hier sprake
van een goedgemaakte comedie waar
om veel te lachen valt.
Het gaat over de poging tot oplich
ting op grote schaal van een verze
keringsmaatschappij. Weliswaar door
èèn man, maar het bedrag liegt er
niet om: èèn miljoen dollar. Jack
Lemmon is als cameraman van een
tv-station na een hevige botsing met
een speler van een honkbalteam in
het ziekenhuis beland. Jack is de goed
heid, ja onnozelheid zelve, maar zijn
zwager is een geslepen advocaat van
kwade zaken. In een goed geschreven
en knap geacteerde rol weet Walter
Matthau te lang op het tweede plan
gebleven hier een heel fraaie pres
tatie van te maken. Hij weet zijn zwa
ger met veel moeite te overreden al
lerlei ernstige kwalen en ziektes voor
te wenden. Zij claimen een schade
van een miljoen, in de hoop dat zij
een kwart zullen krijgen.
Lemmon doet een en ander eigen
lijk met tegenzin, maar de hoop zijn
weggelopen vrouw terug te winnen zet
hem goeddeels over zijn bezwaren
heen. En daarnaast weet Matthau
hem wel te overtuigen. Deze linke
handige, slimme vent speelt een
hoogst vermakelijk spel met de ver-
zekeringslieden, neemt privé-detec
tives in de maling, weet zelfs artsen
een rad voor de ogen te draaien, kort
om, hij voert een prachtige komedie
op, vindingrijk en met veel flair. Dat,
als de zaak nagenoeg rond is, Lem
mon er plotseling de brui aan geeft
is iets wat te verwachten was. Het
maakt de film alleen maar leuker. De
profiteurs vliegen er uit, Matthau zal
opnieuw met veel fantasie aan een
volgende zaak beginnen, en Lemmon
DE OPDRACHT, waarmee de ge
heimagent no. 505 naar Beiroet komt
is van aanzienlijk minder importantie
dan we van zijn 504 vakbroeders ge
wend zijn. Het gaat weliswaar om een
machtig moordsyndicaat, maar de sno
de doelstellingen daarvan zijn beperkt
tot het vergassen van de bewoners
van een stad, hetgeen de gelegenheid
moet scheppen zich het geld van de
banken toe te eigenen.
De bestrijdingsmethoden van 505 (Fre-
derik Stafford) zijn geput uit het over
bekende handboek voor geheimagenten
en de daarop afgestemde acties van
hun tegenstanders. Voor de stoffering
met mooie meisjes, zonnige landschap
pen, geheime microfoons en mysteri
euze misdadigers heeft de regisseur
Manfred R. Kohier verder op zo'n over
dadige wijze zorg gedragen, dat men
herhaaldelijk uitziet naar momenten,
waarop er in „De man met de vier
vingers" geen doden vallen of auto s
in ravijnen storten. Daar de ernst van
de toestand in het bedreigde Beiroet
nergens op het doek werkelijkheid wordt,
kan men vanuit zijn bioscoopzetel, de
verwarde situatie al of niet begrijpend,
naar verkiezing griezelen of lachen.
heeft weer vrede met de wereld. En
dat is ook wat waard.
Een huiselijke, hier en daar wel wat
burgerlijke komedie, op klein formaat
gemaakt, maar met voldoende spirit
om anderhalf uur aangenaam mee be
zig te zijn.
Gr.
DE VREES van onze medewerk
ster Maria Rosseels, die verleden jaar
in haar uitvoerige correspondentie
over de rumoerige vertoning van de
film in Venetië veronderstelde, dat
het Nederlandse publiek misschien de
schillen zou krijgen, nadat het fruit
was weggegooid, is niet bewaarheid.
„Nattlek" (Nachtspelen) van de
Zweedse regisseuse Mai Zetterling is
hier onverkort, zonder coupures in
vertoning gekomen.
Het is overbodig nog eens op de
Inhoud van de film terug te komen.
per uur. Coureurs die mee-
i o.m. Graham Hill, Jack
Joakim Bonnier en Bruce
ElCHARD BURTON, momenteel met
lh vrouw Elisabeth Taylor in Daho-
ey (West Afrika) voor de opnamen
Ij h -.De Komedianten", heeft 'einde-
Ik vtijd om zijn boek af te maken,
he V00raI over Elisabeth gaat. Hij
•r i nog seen titel gevonden, maar is
li p twee jaar mee bezig. Waarschijn-
»ch Zal het eerst als feuilleton ver
armen in enkele grote weekbladen,
MENSEN, die het bloed van een
ander wel kunnen drinken, treft men
overal aan. Mensen, die dit ook wer
kelijk doen, alleen maar in bepaalde
griezelfilms. De verhalen rond deze
bloeddorstige wezens oftewel vampie
ren blijken zo'n succes, dat er steeds
maar weer nieuwe komen. In „De
vampier van Parijs", die moordend
en bloedzuigend de kades van de Seine
afstroopt, speelt Christopher Lee de rol
van de louche uitziende regisseur van
het „Theater van de Dood". Lee heeft
er al vele rollen als vampier opzitten
en dus. denkt men, zal hij ook deze
keer wel weer de wreedaard zijn. Die
veronderstelling blijkt echter onjuist.
Tegen het einde komt er een andere
vampier uit de bus, maar dat is dan
ook de enige verrassing in deze film
die het van de traditionele lugubere
muziek, spinrag, doodsbeenderen en
hartverscheurende gillen moet hebben
WIE MET stomme verbazing wil
zien hoe Grote Mensen Onbenullig
Kunnen Wezen moet „Alleen op woens
dag" niet missen. Een banaler ver
haaltje over meneer de directeur die
een meisje houdt op zijn directieflat
en na veel verwarringen, cjie koste
lijk moeten heten, weer in de armen
van zijn eigen vrouw terecht komt,
valt nauwelijks te „bedenken". Een
belangrijke gegadigde voor de Grand
Prix voor de meest onbenullige film
van het jaar.
Interessant is slechts de verschijning
van Jane Fonda.
een VAN DE MEEST GELIEFDE
repertoire-stukken van het klassieke
ballet is ,,De schone slaapster" op de
onsterfelijke muziek van Peter Iljitsj
Tsjaikowsky naar het sprookje Doorn
roosje. Lenfilm heeft het wonderscho
ne sprookje verfilmd, zoals het ge
danst wordt door het beroemde Kirov-
ballet uit Leningrad. Het resultaat
heeft weinig met film te maken. Het
is een registratie van ballet en vooral
voor balletliefhebbers een schitterend
schouwspel. In lichte, wat fletse kleu
ren en een romantisch barok decor
kunnen de^e liefhebbers genieten van
de schitterende danstechniek van de
Russische groep. Voor boksers is het
zelfs een zeer nuttige instructiefilm
over „voetenwerk". Ook de liefheb
bers van Tsjaikowsky kunnen hun
hart ophalen. De technische installa
tie van Du Midi in Amsterdam, waar
de film de komende zondagochtend te
zien is, zorgt voor een vlekkeloze
weergave. Het is wel dienstig nog
even in het grote sprookjesboek het
verhaal van Doornroosje na te slaan
om alles goed te kunnen volgen.
iedere sexuele afwijking, van homofi
lie en zelfbevrediging tot travesti en
bloedschande, heeft haar verpersoon
lijking gevonden in een der bewoners
van een kasteel, dat kan worden ge
zien als het symbool van een verwor
den kapitalistische maatschappij.
De moeilijkheid met Mai Zetterling,
die in haar film gebruik maakt van
alle elementen uit het werk van haar
landgenoot Bergman, aangevuld met
wat Fellini-effecten, is dat zij elk ge
voel voor nuance mist. Evenals in
haar eerste film „Liefdesparen" zijn
de personen zwart of wit en bij voor
keur zwart getekend. Haar film heeft
veel weg van een ruw ontwerp voor
een Bergman-film, waarin schakerin
gen van het menselijk karakter nog
moeten worden aangebracht. De con
trasten zijn te voor de hand liggend
en te sterk aangezet om belangwek
kend of zelfs maar aannemelijk te
zijn. Het gevolg is, dat haar film eer
der een nachtmerrie van sexuele uit
spattingen lijkt dan een afrekening
met de aristocratie, het kapitalisme
en alles wat daarmee samenhangt.
Pas in de laatste tien minuten
komt de film werkelijk tot leven, als
de vrienden van de kasteelbewoners
er met de kostbaarheden vandoor
gaan, voordat het gebouw wordt op
geblazen. Hebzucht is een algemeen
voorkomende menselijke hartstocht,
die zich hier in verschillende vormen
en Op geloofwaardige wijze manifes
teert.
De vernietiging van het kasteel, die
plotseling aan alle zonden, trauma's
en schuldgevoelens een einde maakt
en de bezitloze, maar gelukkige toe
komst van het jonge paar, dartelend
in de smetteloze' sneeuw, passen be
ter aan het slot van een populair me
lodrama dan van een serieuze politie
ke of maatschappelijke allegorie.
Hoewel er veel schil en betrekkelijk
weinig fruit aan deze „Nattlek" zit,
zou het onjuist zijn, Mai Zetterling te
beschuldigen van sensatiejagerij of
van een opzettelijke poging tot schok
ken om er munt uit te slaan. De Ne
derlandse titel: „Spel der perversies"
lijkt er echter op te wijzen, dat de
importeurs van de film het wel in die
richting willen zoeken.
Ftn.
(Van onze onderwijsredacteur) i
UTRECHT, 24 febr. De studen-
tenverkiezingen die deze week ge
houden zijn hebben geleid tot een
vrij belangrijke verschuiving van
het centrum naar rechts. De mid
denpartij P.S.O. heeft van haar tien
zetels in de landelijke „Raad van
Vijftig" er vijf verloren. Deze ze
tels zijn ten goede gekomen aan
de rechtse groepering N.S.A., die haar
zetelaantal van 18 tot 23 ziet stij
gen.
De Studenten Vak Beweging heeft
zich met 18 zetels precies op haar
huidige sterkte gehandhaafd. De ove
rige zetels in de raad worden bezet
door het Delfts Studentencorps (1), de
Eindhovense Studentenmaatschappij
(1), Dwingerlo (1) en Algemene Non-
politieke Studenten Belangen uit Am
sterdam (1). ANPS is een nieuw ver
schijnsel in de Nederlandse studenten
politiek: deze groep keert zich name
lijk tégen politieke activiteiten.
In de meeste universiteits- en hoge-
schoolsteden was de opkomst bij de
stembussen dit jaar groter dan in
1966. In Nijmegen en Tilburg was de
stijging het grootst: respectievelijk
van rond 23 tot 40 pet. en van 28
tot 41 pet. In Amsterdam liep het
percentage stemmers echter terug
zowel bij de stedelijke universiteit
(van 52 naar 41 pet.) als bij de V.U.
(van ruim 44 naar 38,5 pet.).
Het landelijke percentage stemmers
is gestegen van ruim 39 tot naar
schatting 43 pet. (in totaal ca. 24.000
stemmen). De nieuwe kiezers hebben
zich niet voor de SVB uitgesproken en
evenmin voor de Progressieve Studen
ten Organisatie, die men kennelijk als
te onduidelijk beschouwt, maar voor
het Nederlands Studenten Akkoord
dat de beleidslijn van het huidige be
stuur van de Nederlandse Studenten
Raad wil doortrekken.
Er zijn geen aanwijzingen dat de
affaire van de relatie tussen de Ame
rikaanse geheime dienst C.I.A. en de
International Student Conference
(waarbij de Nederlandse Studenten
Raad is aangesloten) enige rol heeft
gespeeld bij deze verkiezingen.
Op verschillende plaatsen in het
land werd de bekendmaking van de
uitslagen gisteravond met meer of
minder enthousiasme gevolgd. Het
centrale punt was het Universiteits
huis te Utrecht, waar de stemming
gedurende een vrij groot deel van de
avond nog aan de lauwe kant bleef,
maar op de duur toch wel enige fel
heid in de commentaren van de „poli
tieke woordvoerders" kwam.
SVB: De mensen kunnen eenvou
dig niet stemmen en als Diepenhorst
nou ook nog terugkomt..."
PSO: „Wij betalen voor onze loyali
teit binnen de Nederlandse Studenten
Raad",
NSA: „De uitslag in Amsterdam
bewijst, dat de politieke activiteiten
van de SVB wrevel wekken".
SVB :,,Het NSA heeft een hetze ge
voerd tegen de „linkse" Studenten Vak
Beweging. Waar heeft het NSA het
geld vandaan gehaald voor zijn pro
paganda?"
PSO: „Wij zijn weer m een buffer
positie terecht gekomen."
NSA: „Het is duidelijk, dat er geen
bestuur van de NSR denkbaar is zon
der ons."
Een woordvoerder van het NSA
heeft op een persconferentie catego
risch de suggestie tegengesproken,
dat de verkiezingscampagne van deze
groepering min of meer bekostigd zou
zijn door „het kapitaal". De SVB
weet het feit, dat zij niet vooruit is
gegaan, aan de omstandigheid, dat zij
„van alles de schuld kre-eg" en dat
zij wel iets van haar vroegere élan
verloren zou hebben. De Studenten
Vak Beweging meent niet, dat haar
wijze van actie voeren zou zijn afge
wezen. De PSO zei, dat zij zich beter
zal moeten gaan organiseren. Aange
zien het NSA landelijk geen absolute
meerderheid heeft behaald zal het Ne
derlands Studenten Akkoord de PSO
nodig hebben om een bestuur te kunnen
vormen.
Woordvoerders van het NSA hielden
gisteravond ook de weg naar samen
werking met de SVB nog open, maar
van die zijde werd gezegd: „Als we
dan toch het zwarte schaap zijn, zou
het kiezersbedrog zijn als we met het
NSA in het bestuur gingen zitten. Er
waren ook wel uitlatingen over een
samengaan van PSO en SVB. De
kleinste partij zit ondanks haar ver
lies nog altijd aardig op de wip.
Bij de plaatselijke uitslagen is op
vallend, dat de SVB, die het vorig
jaar in Rotterdam niet van de partij
was, nu zes van de negen zetels van
de PSO in de wacht sleepte. In Am
sterdam verwierf de non-politieke
groepering vijf zetels; zij komt ook
met een zetel in de landelijke raad.
In Eindhoven haalde de behoudende
groepering „Adelaar" volgens de
voorlopige gegevens zes zetels en de
centrum groep vijftien.
De plaatselijke grondraden gaan er
volgens de voorlopige tellingen als volgt
uitzien:
ASVA
VU
Delft
Eindhoven
Groningen
Leiden
Nijmegen
Rotterdam
Tilburg
Utrecht
NSA
PSO
SVB
Overige
partijen
17
28
5
17
8
11
3
10
6
11
19
13
4
12
1
14
6
10
14
5
11
11
3
6
8
7
5
17
7
11
a 9
7
4
(Van onze correspondent)
UTRECHT, 24 febr. Enkele ge
beurtenissen in de Utrechtse studen
tenwereld van de laatste jaren zijn
zowel voor de Senaat van de univer
siteit als voor de Utrechtse Studenten
Faculteiten aanleiding geweest het aca
demisch tuchtrecht, zoals omschreven
in de Wet op het wetenschappelijk on
derwijs, nader te bezien. Voor de Se
naat is daarover een nota uitgebracht
door prof. mr. W. C. van Binsber-
gen, terwijl prof. drs. S. Groenman
nog een bij-nota heeft geleverd. De
commissie uit de Utrechtse Studenten
Faculteiten heeft thans de Senaat ook
een nota doen toekomen, door de rec
tor magnificus, prof. dr. A. R. Hulst,
een uitstekend stuk genoemd, dat een
belangrijke bijdrage voor een discussie
kan leveren. De bedoeling is dat de
Senaat en de vertegenwoordigers van
de Utrechtse Studenten Faculteiten ge
zamenlijk aan de tafel gaan zitten om
enkele principiële zaken van het tucht
recht te bespreken.
DE VOORMALIGE Belgische politi
cus Paul Henri Spaak heeft, naar be
kend, een aantal beeldschone nichtjes,
die we af en toe in de bioscoop tegen
komen. In „Ongeremd en ongema
nierd" is Agnes Spaak aan de beurt.
Net als het verhaal van de film heeft
zij weinig om het lijf, zonder dat het
echter te erg wordt. Thema: „het
meisje Lola heeft een goede wil, maar
haar vlees is mooi". Een aantal onbe
nullige avontuurtjes, die uiteindelijk
voor Lola rooskleurig eindigen.
UITERMATE BOEIEND was het
concert dat het Residentie-Orkest gis
teravond met medewerking van het
Groot Omroepkoor en de viool-soliste
Ida Haendel in de grote Kurzaal te
Scheveningen heeft gegeven. Doordat
een reprise gegeven werd van de Sym
fonie van Bennett, die de week
fonie van Bennet, die de vorige week
hier geïntroduceerd werd, was het mo
gelijk de innerlijke leegte van dit werk
andermaal te constateren. Juist om
dat dit brok muziek van de jongere
Engelse generatie gevolgd werd door
het Vioolconcert van Sjostakowitsj,
waarin ondanks het teveel aan noten
zo nu en dan oerkrachtige muzikale
impulsen zich loswikkelen, kwam men
dichter bij de zuivere bronnen waaruit
ook de muziek van deze tijd kan op
wellen. Zulks te meer omdat een fe
nomenaal talent als van de violiste Ida
Haendel de draagster werd van een
breed-zingend melos, dat echter zó
moeiteloos uit haar vingers gleed dat
alle aandacht zich concentreerde op de
tot in de uiterste hoeken dragende
vioolklank en de brede spanningsbo
gen die zij aan Sjostakowitsj muziek
ondanks haar gerektheid wist
te verlenen. Het orkest onder Van Ot-
terloo steunde op krachtdadige wijze.
Na de pauze werden we vergast op
een van Max Regers meest kenmer
kende composities de Psalm 100. Het
werk is geschreven aan het begin van
deze eeuw en met de optimale orkes
trale en vocale middelen waarover
men toen beschikte. En dat was niet
gering, gezien de „Gurrelieder" van
Schönberg, de „Alpensymfonie" van
Strauss en de „Symfonie der Duizend'
van Mahler die in dezelfde tijdstip ont
stonden. Reeds bij de dreunende inzet
'van deze Psalm wordt men overweldigd
door een orkaan van geluid die niet al
leen vanuit een leger van blaas-,
slag- en strijkinstrumenten wordt ont-
ketend, maar ook door de geluids
zuilen van een zg. Ahlborg-orgel dat
als een bundel fabrieksschoorstenen
boven orkest en koor uitrijst. Met uit
zondering van enkele zwevende akkoor
den was het deze moderne geluidsbron
die voortdurend vooral de bassen een
overweldigende dreun gaf waarte
gen zelfs een machtig vokaal ensem
ble als het Groot Omroepkoor ternau
wernood bleek te zijn opgewassen.
Het stuk zit ongetwijfeld hecht in
zijn voegen, geschraagd als het wordt
door Regers „tüchtige Kompositions-
technik". Deze „notenkraker" slaat
de luisteraar bij wijze van spreken
met canons, fuga's en dubbelfuga's
om de oren. Maar als rechtgeaard
germaans componist van die jarea ba
seert hij zijn klankbouwwerk niet op
een melodische bovenstructuur, maar
op een zwaar fundament van bassen.
Hierdoor ontstaan nolens volens een
zuigkracht naar onderen, naar de ma
terie, van klankgeving. Het indruk
wekkend slotkoraal „Ein feste Burg"
brengt hierin geen verandering omdat
de vierkante meiode alles klinkt hier
vierkant-massief! onwrikbaar stoelt
op het bas-fundament, waarvan de
dreunende orgelpunten in de basstem
men het logisch gevolg zijn. De woor
den van de psalmist verkrijgen hier
door een minder transcendentale, dan
materiële betekenis. In dit gemiddel
de uitgevoerd verkreeg deze uitvoe
ring wel het overweldigende, zo niet
overdonderende effect dat Max Re-
ger voor de geest moet hebben ge
staan. Zonder de volumineuze en bron
zen klank van het koor zou trouwens
zulk een krachtmeting tussen stem
men en instrumenten onmogelijk zijn
geweest. Willem van Otterloo hield in
een ijzeren greep deze energiebronnen
in bedwang.
MARIUS MONNIKENDAM.
