ktvsan ss
s^sra ia -a*
Barsacq bewerkt Dostojewski
Goede en slechte verrassingen
Blijspel met bedoelingen
„oituatie
GERO
STERLING
ZILVER
Succes met parodie
„Sassafras
Vlaams Operakoor in Amsterdam
Jeugd helpt
toeristen
BOEK
oST' w»
PLAAT
S3L™ a'-«»"ïras«sï
295.-
Rome praat met
Wereldraad over
gemengd huwelijk
GROOT-LIMBURGS TONEEL
V ertalingen
5® sü-yj» „n
Pa?,1 "riï •»««'-
Beethovens negende
Man is man: üroege Brecht bij Centrum
Parabel
Zotte kunst in Eindhoven
DE TIJD
MAANDAG 6 MAART 1967
Tijd voor een
advertentie
'pioen!
het met
bloemen
Een sportief gebaar,
voor een
Knippen en plakken
Marja Habraken en Julien Schoenaerts met op de achtergrond Jules
Croiset in „De Idioot" van Dostojewski.
Zware taak
Bloemen
Een
emen bi hu,3
Gero Sterling Zilver:
meesterwerken van onvergankelijke luister in zuiver zilver-
van het eerste gehalte (925/1000 sterling).
Een bezitdat generaties lang in waarde stijgt.
925/1000
Man is man: de pakknecht is om
gevormd tot vechtmachine (Piet
Romer).
ANDRÉ RUTTEN
Willy van Heesvelde als Rockefeller en Raoul de Vree als het opper
hoofd der Indianen in „Sassafras" van René de Obaldia.
Denk
aan uw
trouwdag!
Zeg
het met
bloemen
teti hef^e"n9 een belofta tegelijk.
FRANC STRANGER
u*tg. SCorUacthAm"?el^niShin° touch"
D. H. 1966. f6,50.
naars"; Uitn n en min-
f IS,50. Contact, Amsterdam 1966
Touch'' uit^ggf1^? >;The Finishing
vertaling van 'na een verz°i"gde
een sjiek meisiesnen ?gglnk> speelt in
vièra, waar |liPH^slonaat aaïl de Ri-
den als er een ,f ®V Spannin§en °Ptre-
ke bloede arriveert f8 koninklii"
satanisch genoeuen BorPhy legt met
hartige mtnier dé maar °P.een lucht-
(het woord Ts' nil perverslteit bloot
schuil gaat ondel a sterk) welke
Hjste oppervlakte varfiinde, gepo-
gemeenschap Zii vla? a l vrouwen-
zoals pope ;3 gaat daarbij te werk
af, Waugh in 7 n Pe o£ the Look"
Sc.hildering van hVniP «mans: de
,Clale gedraJvnn a milleu' va« het so-
!ik en genfrfertin8 perJsonen is zó sier-
hjke voosheid ri*üeer$' dat de inner-
fen ontbreken daaronder- het volsla-
het. eKen van menspliikv»^
--v, mu
Layjrence:
Zonen
?en ^beweST11 Eenet lronge^mde wor-
feijant, kleurie- en f ?"Pboek' zeer
Pel mi«evT- g en frivool; een zeen
loogmiSSchl®. maar dan van b®
ye?tVa!rn|nvan3lCalntaCt yerscheen een
hovers" Ji?" Lawrence' „Sons and
uit 19ianl derde roman, daterend
^aik'Lfrhet Grl?arkeerdeded^
ontwikkeling en al*SmB "L Lawrence'
van het levlé s een beschrijving
en rond Nottingham6 arbeédersklasse in
de eeuw is heflnt iaaan het begin van
en werkt bef g steeds onvergetelijk
Sillitoerkt00hket 1een schrijver a^ Xn
Het verhaal i, 1 X3! bevruchtend.
boek ge=teld el ge Lawrence te
^orpen op de achter»-^ waaruit S6"
ze roman is ontstaan aaruit de-
bet Oedipus-compleï ,!ISenngen van
ratuur zo rijk fe t *aaraaft de bfe
we er eerder een genw°Ordig ziet.
roman in den S0claal-reoi,V(.-
we zien dat de socfll PSychologische-
evenveel invloed - lale °mgevinl
lingsgang Van n? ,s °P de onl -ilan
Laurentiaafff in dit boekje'5idster)
nemen, die lft thema's gestlt isch
genboog-'"en v in de romans n aan"
menselijkheid, als
«xp.„
n en min-
VERKNIPTE IDIOOT
°P prijs wordt gesteld
DOSTOJEWSKI's grote roman De
Idioot is op het toneel gebracht door
André Barsacq, eerst in Parijs, nu in
Amsterdam, met de Nederlandse Co-
medie. Het resultaat van zijn werk
werd zaterdagavond bij de première
met gemengde gevoelens ontvangen.
Er was veel, dat boeide en zelfs ver
raste, er was teveel dat stoorde tot
in het belachelijke toe.
Het eerste bedrijf wint het veruit van
het tweede. Men hoeft de roman niet
te kennen, om te zien dat dit zo is,
maar vergelijking met de roman maakt
wel duidelijk, waarom het zo is. Het
eerste bedrijf is de verkorte weergave
van het eerste deel van het boek, dat
uit vier delen bestaat. In dat eerste
deel komt prins Mysjkin, die gemakke
lijk voor idioot wordt versleten, na een
afwezigheid van vier jaar in St. Peters
burg aan. De ontmoetingen, die hij daar
heeft, beschrijft Dostojewski van minuut
tot minuut met een nauwkeurige weer
gave van de gesprekken, die hij voert.
De personen onthullen zich in hoofd
zaak in hun gesprekken. Er ligt hier
een rijke schat aan dialogen, in grote
groepen samengevat tot taferelen, die
zich, afgezien van hun lengte, zo op
bet toneel laten brengen. Barsacq
bo eft hier alleen maar in te korten, in
te dikken, en dat doet hij heel intelli
gent, al verliest hij onvermijdelijk een
hele reeks boeiende nuances
De aandacht richt zich hier vooral op
de jonge prins, in Zwitserland voor val
lende ziekte behandeld. Een serene
jongeman, wereldvreemd en ontwape
nend tegelijk door een bescheiden open
hartigheid, waarin men een nobele, on
bedorven geest ontmoet. Er is de voor
zichtige suggestie/dat hij geraakt wordt
door de schoonheid van de jongste doch
ter, Aglaja, van generaal Jepants-jin bij
wie hij op bezoek komt. Dieper lijkt hij
getroffen door het portret van Natasja
Filippowna, die doorgaat voor een lich
te vrouw, omdat een rijke, goedgema-
nierde landeigenaar haar als kind al
tot zijn maintenee maakte. Het is geen
hartstocht, die de prins voor haar
voelt maar een diepgrijpend medelijden
voor het doorstane leed, dat hij achter
haar uitdagende uiterlijk voelt. In de
koehandel, die de rijke heren om haar
bedrijven, grijpt hij in door haar ten
huwelijk te vragen. Zij is daar diep
door getroffen, maar wijst hem toch af.
IN DIT EERSTE BEDRIJF heeft
Barsacq in hoofdzaak moeten knippen.
In het tweede moet hij veel te veel
plakken, hele reeksen kleinere knipsels
samenvoegen, waarbij potsierlijke over
gangen ontstaan. Het ergst valt hij door
de mand als hij zelf dialogen maakt,
ook al gebruikt hij dan brokken Dosto
jewski, minder als hij grote afgeronde
dialogen uit de roman aan elkaar
plakt. Die werken dan zo- sterk, dat
men de soms belachelijke overgangen
vergeet.
Maar het ergste is, dat het verhaal
hier te grote en onoverzichtelijke spron
gen maakt. De handelingen der figuren
ADVERTENTIE
lijken meer door wispelturigheid ver
oorzaakt dan door een onvermijdelijk
heen- en weer getrokken worden tus
sen twee tegengestelde polen, uitlopend
op hun ondergang.
De prins laat zich door Aglaja uitda
gen tot een bekentenis van zijn oprecht
zuivere liefde voor haar. Toch laat hij
haar daarna in de steek voor Nastasja,
die weer van hem weg vlucht naar de
jonge koopman Rogozijn, met wie zij
een zo tergend kat- en muisspel heeft
gespeeld, dat hij haar nu' vermoordt
waarop hij zelf krankzinnig wordt.
DE SPELERS stonden voor een zwa
re taak. Julien Schoenaerts was een uit
stekende prins: zijn sterk ingehouden,
heel sobere spel, straalde inderdaad
een serene persoonlijkheid uit. Hij
kreeg niet altijd voldoende tegenspel.
Al in de roman leert men zijn wat raad
selachtige aard voor een groot deel pas
kennen door de reacties van anderen.
Het aantal „anderen" was hier sterk
teruggebracht, soms weinig uitgewerkt,
soms van te gering persoonlijk gewicht.
Jules Croiset, geplaagd door een
keelontstekinggaf overtuigend gestalte
aan de onstuimig-hartstochtelijke jonge
koopman, tot wanhoop gebracht door
Nastasja. Marja Habraken was als
Nastasja in menig opzicht verrassend,
maar er is veel meer in die diep-ge
kwetste figuur dan hier naar buiten
kon komen. Femke Boersma gaf de
weerspannige schoonheid van Aglaja in
een paar scenes wel goed gestalte.
In de verdere bezetting werden een
aantal kleinere rollen goed en minder
goed waargenomen. Met een ensemble
van grotere kracht zou misschien meer
JoanhqT,ff: ,Negende symphonie
Hofï,P Tnd' s0Praaa, Maril:
Martti -fiu ,Jan}es Ki«g, tenor,
'Weensp It +a' Koor van de
hawffB.Staatsopera, Wiener Phil
Isserster1tel"r> d'r: panS Scbrnidt-
D stedt. Decca stereo SXL 6233.
N°ofddu°tseart-Ste kwaliteit van de
serstedt f, dlngent Hans Schmidt-Is-
zijn klank Jfet de vervoering van
|n heldere ffit8r zeer lntelligente
Beethoven's *Tteenzetting die hij van
duceert. egende symphonie pro-
2P de nfanhw meeslepend, maar niet
WaaTr\r\ tTTti
tateif°VeP verwacht0? Vel™ dit
Ze J fucle ovpft ®n' H« straalt een
zichfertolking lnnè?img!kracht uit' De"
hX; wie met JiP leert aan het in-
loondmee<ienkt wofdttlSCke waakzaam"
Sch' ordt ruimschoots be-
bhad b*t puik der
zangers een s°hstenWSfflkklng> koor'
voor Sntt,rriet ten u3 van grote
nu voorbehoud
strikt zizo <3-5 de Engelsen
zij er em<fUnst;ige n-fft' ^aar naar
gelijke partifv5 buiten ffVen traedt
enige midrili kan zii v£ In. een der-
ADVERTENTIE
„evtoonte-
goede S 6/0l
hefddH-i/v ^AiN van Bertolt Brecht
heeft zyn Nederlandse première bij Cen-
rrfZi r-e9™ veertig jaar na de we-
rcldpremiere in Darmstadt. Het werd
geregisseerd door de Duitse gastregis-
aar aelldl MÜl^;Stahl, die hVtTplar
laai geleden ook in West-Berliin nn
nieuw_ op de planken bracht De oplet
mwüde helemaal tot
vijX- "en6 bhjfpeiT^f^8^
een eigen soort. Het vertoont, zeker m
deze uitvoering, lets van een marionet"
tenspel. Dat past ook bij de sterke ver
eenvoudigingen, die Brecht toepast Zii
gaan verder dan wat men gewoonlijk
een zwart-wit-tekening noemt
De figuren erin zijn schema's van
menselijke handelingen. Niet alleen de
soldaten, die bierdrinkers zijn, plunde
raars en schieters, ook de hoofdfivuM»-
de pakknecht Galy Gay. g Ur'
De manier, waarop hij zich uitdrukt
een soort veredeld kantoor jargon
is tekenend voor die verkorte schema
tisering. Hij zegt 's morgens tegen zijn
vrouw: „Lieve vrouw, ik heb besloten
vandaag, overeenkomstig mijn inko
men, een vis te kopen. Dat gaat de
draagkracht niet te boven van een pak
knecht, die niet drinkt, heel weinig
rookt en bijna niets verlangt. Wat vind
je, zal ik een grote vis kopen of heb
je een kleine nodig".
Zijn vrouw waarschuwt hem voor de
vrouwen en voor de soldaten. Van bei
de wordt hij het slachtoffer.
Want vier soldaten raken bij 'n over
val op een pagode er een kwijt, zodat
zij met hun drieën blijven en toch met
vieren op het appel moeten verschijnen.
Zij ontmoeten Galy Gay, die nog geen
vis gekocht heeft maar gedienstig de
mand van een vrouw draagt. De sol
daten halen hem over als de vierde
van hun afdeling op het appel te ver
schijnen. Op het eind van het stuk heb
ben zij het zover gebracht, dat Galy
Gay zichzelf vergeten is en helemaal
vechtmachine geworden, zich vereen
zelvigend met de verloren kameraad.
De soldaten hebben allen hetzelfde
witte clownsgezicht, maar met een
vierkante zwarte mond. De overval op de
pagode, die zij plegen, verloopt op het
geijkte patroon, dat op een kolderach
tige manier in enkele korte lijnen is
ingevuld. Het had ook op de manier
van een grotesk ballet gekund. Voor
het hele stuk is gekozen voor grovere
effecten behalve bij Galy Gay
en dat is ook begrijpelijk, want er ste
ken voortdurend bedoelingen achter de
kolder, die ook aan de forse kant zijn
Velerlei bedoelingen trouwens. Het stuk
in zijn geheel, als parabel gezien, wil
aantonen, dat een mens gemakkelijk
om te bouwen is tot een ander mens
of, anders gezegd, dat de meegaand
heid van de mens in het algemeen zijn
bereikt zijn dan nu, meer van de te
korten van het stuk verdoezeld.
De decors van Jacques Dupont vorm
den, vooral in het eerste bedrijf, een
verrassend onderdeel van de1 voorstel
ling. Later, waar het stuk zelf wat ver
brokkelt, leek hij de goede grondvorm
uit het oog te verliezen.
ANDRÉ RUTTEN
EINDHOVEN heeft de laatste tijd en
kele eigentijdse uitingen op het gebied
Van muziek, theater en dans beleefd
die nogal de aandacht trokken. Dat was
het muziektheater van Mauricio Kagel
een enige voorstelling in ons land
en dat waren enkele voorstellingen
van Koert Stuyfs eigentijds dansthea
ter.
Deze voorstellingen werden zaterdag
nacht opgevolgd door een manifestatie
eveneens in de daarvoor zeer geschik
te Globe, die nu eens niet werd ver
zorgd door beroepsmensen maar door
een stel creatieve jongelui, nl. leerlin
gen van de Academie voor Industriële
Vormgeving, een toneelgroepje, en een
aantal bands, zoals The New Electric
Chamber Music, de New Jazz Sym
phonie Multitude, en de Eindhovense
rythm and blues groep Waives Inc.
Paul Panhuysen, Pieter Stapel en
Hans van Beers zijn de namen van hen
die voor de ideeën en de uitvoering
daarvan zorgdroegen.
Als we een vergelijking maken tussen
al deze voorstellingen dan kunnen we
zeggen dat deze „Situatie 7" getitelde
laatste het op vele punten won van de
andere. Goed, het was soms wel flauw
fluitketels, balonnetjes en een ron
kende motor b.v. maar er waren ook
geestige en vooral goed-gekke situaties
die wezen op een flinke dosis humor.
Men had er ook geen erotiek of stin
kende vis (zoals bij Koert Stuif) bij
nodig om de aandacht te trekken. Het
in tableaux vivants uitgebeelde strip
verhaal was kostelijk van kleur en hou
ding, de muziek was vele keren meer
dan alleen maar knoerthard en vooral:
men had er zelf duidelijk plezier in en
wist die vreugde over te brengen op
de jongeren die de Globe geheel vul
den.
En op dit punt overtroffen deze jon
gelui hun beroepscollega's verre: die
eigenlijk even wonderlijke voorstellin
gen kenmerkten zich door een dodelijke
ernst die alle humor doodsloeg, een ge
voel van saaie overbodigheid achter
liet en die wrevel wekte ten aanzien
van de noodzaak iets dergelijks te sub
sidiëren of duur te doen betalen. De
stichting J'66 echter heeft aangetoond
dat zij in staat is iets zots en vrolijks te
brengen dat aanslaat bij leeftijdgenoten
en al stond het dicht bij kermis of car
naval, er sprak toch ook wel iets ei
gens uit.
zilveren roomstel nr 2002, compleet
(Van onze correspondent),
ROME, 6 maart. In Nemi ten zui
den van Rome hebben verleden week
tien vertegenwoordigers van de Katho
lieke Kerk en acht vertegenwoordigers
van de Wereldraad van Kerken een
bijeenkomst gehouden om naar midde
len en wegen te zoeken teneinde de be
trekkingen tussen de christenen ten
aanzien van de problemen van het hu
welijk en van de gemengde huwelijken
te verbeteren. Men mag aannemen dat
in eerste instantie een verduidelijking
en een beter wederzijds begrip van de
verschillende standpunten bereikt is.
Op 18 maart 1966 heeft de Congre
gatie voor de Geloofslfeer een instruc
tie gepubliceerd: hoewel naar de in
houd aan de bestaande voorschriften
niets werd veranderd is het nu moge
lijk dat het huwelijk tussen een katho
liek en een niet-katholieke christen met
mis en inzegening in de kerk gevierd
kan worden, waarbij ook de geestelijke
van de niet-katholieke godsdienst aan
wezig kan zijn. De verklaring van de
katholieke huwelijkspartner de kinde
ren katholiek te laten dopen en op te
voeden behoeft niet meer schriftelijk
afgelegd te worden. De Paus kan bo
vendien in gevallen van absolute nood
zaak hiervan dispenseren.
De toenmalige secretaris-generaal
van do Wereldraad van Kerken, Visser
"t Hooft, vond dat deze regeling niet
voldoende rekening hield met het ge
meenschappelijke christelijke geloof
van de beide huwelijkspartners en bo
vendien was niets gezegd over het lot
van de gemengde huwelijken, die bui
ten de Katholieke Kerk reeds gesloten
waren. De besprekingen in Nemi heb
ben zich uiteraard ook met de genoem-
C.J.S. de vraagstukken bezig gehouden.
weerstand tegen sluwheid en geweld
gering maakt. Het bevat ook parodis
tische toespelingen op militairisme en
oorlog, op de vrouw, op de man.
h regie bJkt er op uit geweest, de-
e harde, wrange en schokkende humor
*/r d en wrang te laten aankomen.
Men kon de indruk krijgen, dat de
meeste spelers, toch al niet zo ver
trouwd met deze marionetachtige speel
stijl die zeer geëigend is om de beoogde
plastische uitbeelding van de tekst te
bereiken, zich teveel geweld moesten
aandoen om die harde opzet helemaal
waar te maken. Piet Römer was het
grotesk-dansante in een aantal scènes
wel toegestaan en hij bereikte daar
heel amusante clownseffecten mee die
toch ook weer niet helemaal in' het
geheel leken te passen. Maar: het stuk
is interessant als een vroege Brecht
maar door zijn vele opzettelijkheden
met zo erg gaaf. Men zou het kunnen
zien als een voorlopige oefening in een
genre, dat pas in de Kaukasische Krijt-
krmg tot volle bloei kwam.
Het decor van Roger Chailloux pas
te goed bi] de voorstelling. De verta
ling was van Hans Roduin. Het is de
Xyaaf 3 ïïet ziin titel (voor Mann
1st Mann) zelf erg gelukkig is.
TIJDENS HET MIDDAGCON
CERT op de vrije zaterdag in het Am
sterdamse Concertgebouw traden koor
en solisten op van de Koninklijke
Vlaamse Opera te Antwerpen. De be
geleiding was in handen van ons om
roeporkest, het geheel onder leiding
van Frits Celis.
Reeds eerder werd de opera-eenac-
ter: De antikwaar door de Vlaamse
televisie uitgezonden. Componist Jef
Maes, geboren in 1905, heeft voor de
huidige voorstellingen de orkestratie
grondig gereviseerd. Heeft hij er mis
schien te veel van willen maken? Hier
in de grote zaal van het Concertge
bouw overstemde het orkest dikwijls de
aan de rand van het podium opgestelde
solisten, zodat men naar de tekst
moest raden aan de hand van de pro
gramma-toelichting. Het geheel is een
wat sentimentele geschiedenis, op reeds
dikwijls beproefde wijze* in muziek uit
gebeeld, waarbij de componist goed
thuis blijkt te zijn in de muziek van
de negentiende eeuw, hier en daar wat
gekruid met een modern sausje. Als
dan zoals hier toneel, actie, enz. ont
breken wordt het eindresultaat wel erg
pover. T
Meer opzien baarde Louis de Mees
ters Burleske Kantate met tekst van
Michel de Ghelderode: De grote ver
zoeking van Sint Antonius. Geïnspi
reerd op Hyronymus Bosch speelt
het zich af in Vlaanderen. Een bonte
mengeling van zottigheden en ernst vol
gen elkaar op, dikwijls in een zeer snel
tempo. Om alles kleur te geven heeft
de componist een uitgebreide orkestap-
paratuur nodig waarin zelfs clave-
cimbel en accordeons niet ontbreken
Ook de elektronische muziek werd in
geschakeld. Verschillende pikanterieën
uit het gegeven weet hij modern en
boeiend weer te geven al is het totaal
overladen uitgevallen op een overver-
trokken geluidsbeeld.
Ofschoon De Meester van dezelfde
leeftijd is als Maes en zijn werk zes
jaar eerder ontstond, bevat het heel
wat meer vooruitstrevende tenden-
zen, is het moderniserend en toont con
tacten met dergelijke werken elders.
Calis leidde het zwaar belaste Om
roeporkest vakkundig. Ook het koor
van de Koninklijke Vlaamse Opera
was trefzeker en van de solisten willen
wij noemen Berthe van Hijfte, sopraan,
en de hooflrol en uit De verzoeking:
Sylvain Deruwe en Robert van Helvert,
die met volumineuze stem gestalte
aan hunl partij gaven.
T. Vr.
(Van onze verslaggever)
VALKENBURG, 6 maart Ter voor
koming van relletjes van zich vervelen
de jeugdige vakantiegasten zal de
protestantse Jongeren Gemeenschap
Limburg in drie kampeercentra Valken
burg, Gulpen en Slenaken, diverse ac
tiviteiten ontplooien.
Aangemoedigd door het succes van
verleden jaar op de Valkenburgse Eu
rocamping. waar deze jongeren dans
avonden hielden en vele diensten aan
de gasten verleenden, wordt deze toe
ristische dienst van 1 juli tot 12 augustus
grootser opgezet. Dertig vrijwilligers,
offeren er hun vakantie aan op. Zij
verblijven in groepsverband op de kam
peerterreinen om de gasten in alles
terwille te zijn.
De activiteiten in Valkenburg concen
treren zich in en rond het gebouw, dat
ook als toeristenkerk wordt gebruikt.
In Gulpen is een ruimte in de sinds
kodrt aldaar gebouwde toeristenkerk
van de Nederlands hervormde gemeen
te, beschikbaar. De toeristische evene
menten, waartoe ook excursies en le
zingen worden gerekend, geschieden in
samenwerking met de parochieleiding-
HET GROOT-LIMBURGS TONEEL
heeft zaterdagavond in de Maastrichtse
Stadsschouwblrg de eerste opvoering
voor Nederland gegeven van Renè de
Obaldia's ,,Du vent dans les branches
du sassafras"in de vertaling van Guus
Baas hier kortweg genoemd Sassa
fras".
Het stuk is geschreven als een pa
rodie op het dikwijls geromantiseerde
tijdperk in het midden van de vorige
eeuw toen in de Verenigde Staten
straatarme pioniers het gebied van
het Wilde Wesen bevochten op wraak
zuchtige Indiaanse stammen. De geko
zen personages zijn bijna klassiek te
noemen evenals de plaats en het tijd
stip waarop het drama in een korte
spanne zich ontwikkelt. Die figuren: de
stamvader van een pioniers-familie
John-Emmery Rockefeller, diens ster-
ke vrouw Caroline, hun beider uitda-
gende dochter Pamela, Tom, hun on-
berekenbare zoon. Voorts een misluk-
te arts, die permanent in kennelijke
staat verkeert, -Carlos, de onontbeer
lijke sheriff, een meisje van uiterst
lichte zeden, Mirjam om haar tref
zekere pistoolschot bijgenaamd ..Schat-
je-altijd-raak" dat later een voorkind
van vader Rockefeller blijkt te zijn en
tenslotte uiteraard een opperhoofd der
Indianen aanvankelijk luisterend naar
de roepnaam Eksteroog, nadien zich
ADVERTENTIE
ontpoppend als de zèèr slechte, bloed
dorstige Lynxoog.
Dan is de plaats van handeling na
tuurlijk de dikwerf bezongen ranche;
het tijdstip waarop we er binnentreden
kon niet anders zijn dan het uur der
wrakede wilde roodhuiden kunnen
ieder moment binnenstormen om op
niet mis te verstane wijze uiting te ge
ven aan hun afkeer van blanke inmen
ging in hun zaken. Een compleet dra
ma dus. De Obaldia echter heeft deza
prachtige..serie ,»fcloed-en-liefde"-gege-
vens aangegrepen om door een juiste
dosis overdrijving tot amusement van
goed gehalte te komen.
In de geslaagde produktie van het
Groot-Limburgs Toneel hebben verta
ling en bewerking, aangepast aan re
gionale situaties en gevoelens, een gro
te rol ten goede gespeeld. Ook de link
met de film, de western uit de bios
coop, door middel van dia's en gebruik
van filmgeluidseffecten verhevigde
overtuigend de parodistische opzet.
Regisseur Cas Baas heeft het eigen
taalgebruik van zijn spelers uitstekend
gebruikt om het nogal eens rauwe
woord acceptabel voor Nederland
se oren te maken. Op deze wijze dit
stuk ontwapenend spelen, zullen „Hol
landers" hen niet gemakkelijk verbete
ren.
Willy van Heesvelde was de kostelijk
caricaturale stamvader der Rockefel
lers. Met „Schatje-altijd-raak" door Lut
Tomsin en de dronken dokter door
Gaston van Erpen zorgde hij voor bij
zonder dwaze momenten. Paula Sleyp
als mevrouw Rockefeller, Nadine Gia-
ser als dochter Pamela en de tweevou
dige Indiaan door Raoul de Vree ston
den hem hierin verdienstelijk bij. Andrè
Depauw was de zwarte Carlos, de zoon
Tom werd gespeeld door Eddy Brug
man.
De titel van het stuk is ontleend aan
de naam van een laurierboom sas
safras die in Kentucky groeit. Het
opvoeringsrecht voor Nederland berust
te aanvankelijk alleen bij de Nederland
se Comedie. Zij heeft het Groot-Lim
burgs Toneel een goede dienst bewe
zen het spel nu hier in première te
laten brengen. Een avond amusant to
neel is ermee gegarandeerd. Het ap
plaus van zaterdagavond onderstreepte
dit zeer nadrukkelijk.
