VECHTER MET GROENE BARET NU WAARNEMER
ZILVEREN AALMOEZENIER
Trotse wapenspreuk „Nu of nooit" gebleven
Tienduizenden gezinnen
willen graag pleegkind
In memoriam
J. G. Suurhoff
PREMIE SPAARPLAN
T orenrestaurant
verhoogde zijn levensverzekering
en wat het leuke is,
het kost hem niets meer...
van 130 meter
Eis van drie jaar
hoofdverdachte
zwendel-n.v.'s
YLAGGESCHIP SHELL IN ROTTERDAM
DE TIJD
DONDERDAG 16 MAART 1967
3
Basis voor persoonlijk bezit
PLANNEN IN GOOR
Commando's oefenen op de hindernisbaan op de hei bij Roosendaal.
Beter bekend
KÏNDERBESCHERMING BLIJFT TOCH ZOEKEN
Verdronken schipper
UK 223 aangespoeld
Vernielen
advertentie
Minister De Jong feliciteert hoofdvlootaalmoezenier dr. L. A. M.
Goossens met zijn zilveren priesterfeest. Op de receptie in de Inter
service-officiersclub in Den Haag kwam gisteren ook kardinaal
Alfrink de jubilerende aalmoezenier gelukwensen.
Vijandelijk vuur treft een landingsboot vol met commando'sdie in de oorlog landden op de kust
Van Walcheren. De bemanning springt in het ijskoude water en volvoert de opdracht. Onder deze
commando's bevonden zich ook Nederlanders.
Selectie
kapitein h. a. h. hylkema
gezagvoerder Shell-tanker NISO
A
t
Commandotroepen na 25 jaar
veranderd in super-verkenners
En dat kan ook üw man! Wanneer hij nu deelneemt aan het
Premie Spaarplan en elk jaar 500,- aan premie betaalt, dan
krijgt hij vanaf 1971 ieder jaar honderd gulden terug van het Rijk!
Belastingvrij! Dit geld kan hij dan weer gebruiken voor het
verhogen van zijn levensverzekering. Honderd gulden meer premie
betekent een forse stijging van het verzekerd bedrag. (Tenzij
u voor die honderd gulden liever een leuk jurkje koopt
Praat in ieder geval eens met uw man over dat Premie Spaarplan.
Alle levensverzekeringsmaatschappijen en assurantie
tussenpersonen zullen hem graag inlichten.
(Van onze verslaggever)
ROTTERDAM, 16 maart Er is
in Nederland een potentieel van
60.000 tot 120.000 gezinnen, die be
reid zijn een pleegkind op te ne
men. Een derde deel hiervan is
bereid via de kinderbeschermings
instanties een of meer pleegkinde
ren in het gezin te laten plaatsen.
Dit is een van de resultaten van
een onderzoek door het instituut voor
psychologisch markt- en motieven-
onderzoek te Schiedam in opdracht
van de Nederlandse kinderbescher
mingsinstanties.
De behoefte aan pleeggezinnen be
draagt nu vijftienhonderd. In kringen
van de kinderbescherming was dit re
sultaat niet verwacht. Het is nu al
onmogelijk deze 1500 kinderen in een
gezin onder te brengen. Nu de kinder
beschermingsinstanties weten dat vele
gezinnen een pleegkind willen opne
men, begint 21 maart een gezamen
lijke actie om deze gezinnen te be
reiken.
Uit het onderzoek blijkt verder dat
ongeveer zeventig procent van de Ne
derlandse bevolking eerder positief
dan negatief staat ten opzichte van de
kinderbescherming.
Bij het onderzoek naar de vraag
waarom men een pleegkind opneemt
werden als belangrijkste redenen ge
noemd:
men wil in het algemeen
graag voor kinderen zorgen
9 men wil graag alle kinderen ge
lukkig zien.
Deze redenen kunnen worden ver
sterkt door de eventuele kinderloosheid
voor de potentiële pleegouders; het
blijkt echter niet de belangrijkste re
den te zijn. Dit ook in tegenstelling
met wat hierover voor het onderzoek
werd gedacht.
Het instituut concludeert dat een
grotere bekendheid met het werk van
de kinderbescherming een uitbreiding
van het potentieel aan pleeggezinnen
met zich meebrengt. Dit moge voorts
blijken uit het feit dat 79 procent van
die ondervraagden niet op de hoogte
was met het werk van de kinderbe-
schermingsinstanties, maar dat 73 pro
cent na confrontatie met dit werk er
veel voor voelde een pleegkind in het
gezin op te nemen.
Het aanwezig zijn van 20.000 tot
40.000 gezinnen, die via de kinderbe
schermingsinstanties een pleegkind
willen opnemen, betekent niet dat voor
de kinderbescherming het zoeken naar
gezinnen voor de 1500 kinderen nu op
eens ophoudt. De adressen, namen en
in welke bevolkingsgroepen deze ge
zinnen voorkomen, zijn niet bekend.
Het zoeken wordt nog bemoeilijkt door
de conclusie van het instituut dat de
mogelijke pleegouders niet als groep
te benaderen zijn; zij bevinden zich
onder alle lagen van de bevolking en
in alle delen van het land. Dit zoeken
moet dus niet meer gebeuren door
middel van de kleine advertenties in
de dagbladen, maar door inschakeling
van alle massamedia.
Om deze pleeggezinnen te vinden
houden 155 voogdijverenigingen en 53
gezinsvoogdijverenigingen met ingang
van 21 maart een gezamenlijke actie:
„een nieuw begin".
De bereidheid een pleegkind op te
nemen geldt vooral voor kinderen van
één tot en met zes jaar. Het is niet
in de eerste plaats deze groep die de
actie in een pleeggezin wil opgeno
men zien. Het probleem doet zich
voor in de schoolleeftijd (6-15 jaar).
Ook het vinden van kost-pleeggezin
nen van jongeren van 16-21 jaar is
een acuut vraagstuk.
Er is een centraal adres van deze
actie. Ieder gezin, dat schrijft naar
postbus 5500 in Amsterdam krijgt on
middellijk antwoord in de vorm van
een brochure met informaties en een
aanmeldingsformulier. De ingevulde
formulieren gaan terstond naar de
plaatselijke afdelingen en de gegadig
den krijgen dan bezoek van een maat
schappelijk werker, die de zaak ver
der afhandelt.
In Nederland zijn 21.500 onder toe-
zichtgestelde kinderen. Voor een groot
deel zijn deze kinderen afkomstig van
de voogdij verenigingen. Voor een klein
deel van de gezinsvoogdijverenigingen,
want ruim zeventig procent van de
kinderen die met deze laatste organi
saties te maken hebben blijft thuis.
Voor een gering deel zijn het ook kin
deren, die aan de regering ter be
schikking zijn gesteld. In ongeveer
300 tehuizen verblijven nog eens
16.000 kinderen. In totaal zijn er on
geveer 40.000 „kinderbeschermingskin
deren". Van deze 40.000 verblijven er
10.000 in pleeggezinnen en 14.000 thuis
(gezinsvoogdijkinderen).
Vrijwel altijd gaan de kinderen In
eerste instantie naar zo'n kindertehuis.
Hierin moeten de kinderen zo kort
mogelijk verblijven. Na het verblijf in
het tehuis wordt een tijdelijk pleegge
zin gezocht. Het gaat hierbij nadruk
kelijk niet om gezinnen die een kind
willen adopteren, maar om mensen
die zich van het tijdelijk karakter van
hun pleegouderschap bewust zijn. In
de praktijk loopt deze tijdelijke plaat
sing op adoptie uit, maar het is on
werkelijk daarvan uit te gaan.
Dit tijdelijk karakter is voor vele
gezinnen een struikelblok voor de op
name van een kind.
URK, 16 maart Op het strand
van Terschelling is woensdag het li
chaam van Jacob Zwaan, de 24-jarige
schipper van de enkele weken geleden
vergane vissersboot UK 223, de „Maar-
tje", aangespoeld.
Het stoffelijk overschot kon worden
geïdentificeerd door de inscriptie in
een ring. Schipper Zwaan was nog
maar kort gehuwd. Zijn vrouw is in
verwachting van het eerste kind.
Zaterdagmiddag zal op Urk de ter
aardebestelling geschieden.
HET HEENGAAN van een mens die
naar algemeen gevoelen voor de ge
meenschap een betekenisvolle positieve
rol heeft gespeeld, wordt door wel en niet
gelijk gezinden als een verlies aange
voeld. Zo'n mens was oud-minister
Suurhoff zonder twijfel. Zijn natuur
lijke gaven van een scherp analyse
rend verstand en een even duidelijke
als puntige wijze van spreken, gepaard
aan een sterke sociale bewogenheid en
werkkracht, baanden vanzelf zijn weg
naar steeds verantwoordelijker posten.
Reeds op jeugdige leeftijd speelde
hij een rol in de socialistische bewe
ging, zowel in de politiek als in de
vakbeweging. Een rol die snel in be
tekenis toenam. Suurhoff was het pro-
to-type van de selfmade man. Hij be
zat onder andere de benijdenswaardige
eigenschap ingewikkelde zaken in een
voudige klare en spitse taal uiteen te
kunnen zetten. Te midden van vele
langdradige en soms ook onduidelijke
betogen, was het vaak een verademing
een man als Suurhoff fris van de le
ver aan het woord te horen, ook als
men daarmee lang niet altijd kon in
stemmen.
Wie met hem in debat ging moest
van goeden huize komen, want het be
hoorde ook tot zijn karakter snel ge-
irriteerd te worden en daarvan op vaak
niet zachtzinnige wijze blijk te geven.
Het ging hem echter altijd om de zaak
waarvoor hij stond en niet tegen per
sonen.
Na zijn succesvolle loopbaan in de
vakbeweging leidde zijn levensweg, via
de Tweede Kamer, naar het minister
schap van Sociale Zaken en Volksge
zondheid en later naar dat van Verkeer
en Waterstaat. Met recht mag deze af
sluiting als een bekroning worden ge
zien van 'n welhaast fantastische loop
baan. Het moet voor hem wel een
hoogtepunt zijn geweest dat onder zijn
ministerschap een zo belangrijke wet
als de Algemene Ouderdomswet tot
stand kon komen. Juist in de periode
dat hij het ministersambt vervulde is
duidelijk zijn breedheid van blik en
karakter tot uiting gekomen. Wanneer
naar zijn inzicht het algemeen belang
door groepsbelangen ongeacht van
welke zijde in gevaar werd gebracht
keerde hij zich daar op de hem eigen,
soms felle, wijze tegen.
Zo ooit, dan missen wij juist in onze
steeds ingewikkelder wordende maat
schappij mensen als Suurhoff. Mensen
die op voor ieder bevattelijke wijze de
kern van de zaak kunnen blootleggen,
zonder veel nodeloze omhaal. Een be
wonderenswaardig man, die helaas zelf
niet aan zijn ouderdomspensioen toe
kwam, heeft afscheid genomen van een
goed en bijna overmatig besteed leven
ten dienste van talloze anderen. ^Joge
God hem daarvoor lonen.
W. D. LELIEVELD
ALKMAAR, 16 mrt. De officier
van justitie alhier heeft woensdag zijn
strafeisen gesteld in de affaire rond
de N.V.'s Fortas en Osva, twee van
de minstens vijftien N.V.'s waarmee
vier verdachten tal van bedrijven m
West-Duitsland, België, Frankrijk en
Italië, en de naam van de Nederlandse
handel ernstig hebben geschaad.
De eisen luiden: hoofdverdachte J.
M. uit Alkmaar een celstraf van drie
jaar en acht maanden met aftrek van
de preventieve hechtenis, C. B. uit
Assendelft twee en een half jaar ge
vangenisstraf met aftrek, J. B. uit
Zaandam vier maanden cel met af
trek van voorarrest, en J. B., die be
weerd had dat hij niets met de malver
satie van doen had gehad, anderhalf
jaar. De hoofdverdachte had zich te
vens schuldig gemaakt aan valsheid
in geschrifte.
Uitspraak 29 maart.
ADVERTENTIE
(Van onze speciale verslaggever)
Roosendaal, i6 maart De 22e
tnaart 1942 wordt officieel gehan-
eerd als de oprichtingsdatum van
Nederlandse commando-eenheid.
tJeze eenheid wordt als voorloper
beschouwd van het huidige Korps
Commandotroepen en dus is er deze
Staand iets te vieren. In de afgelopen
jaar is het Korps verschillende
hialen van naam veranderd en drie
laar geleden zelfs van taak. De vecht-
soldaten bij uitstek die de comman
do s vroeger waren zijn veranderd
ln superverkenners. Het enige wat
aan vechten herinnert in de Roosen-
daalse Engelbrecht van Nassauka-
zerne zijn de Amerikaanse aanplak
biljetten, die sommige deuren sieren
Wiet het opschrift „Support our figh-
tlng men in Vietnam".
Operatie Chirurg" amputeerde drie
jaar geleden het Korps Commandotroe
pen en, anders dan bij gewone am
putaties, het grootste deel werd afge
legd: van drie parate compagnieën
u>erd het Korps teruggebracht tot één;
de vechter moest waarnemer worden.
>.lk vergeet graag die datum", zegt
de commandant, luitenant-kolonel J.
C- van Woerden.
Overste Van Woerden lang, slank,
diepliggende, ietwat toegeknepen ogen,
kort elegant blond snorretje is een
oudgediende onder de commando's. In
1942 meldde hij zich als soldaat, in
1943 ging hij als korporaal naar India,
onder andere in het gezelschap van
korporaal Raymond Westerling, die la-
ter niet meer als commando ge
schiedenis maakte.
"We zijn", aldus overste Van Woer
den. „opgeleid in Schotland, in vier
groepen, bij Britse commando's. We
kwamen van de Koninklijke Nederland
se brigade prinses Irene. Het was een
bont gezelschap, uit diverse wereldde
len afkomstig. De jongste was zeven
tien, die kwam uit Canada en had een
hogere leeftijd opgegeven om in dienst
te mogen. De oudste was 46, een ste
ward op de grote vaart, die had ge-
2egd dat hij 42 was."
Nr. 2 Dutch Troop, de naam waar-
n rer de Nederlandse afdeling van nr.
if Interallied Command bekend stond,
Werd wel naar Azië vervoerd, maar
warn daar niet op grote schaal aan
??.hes deel. Dat gebeurde wel in 1944
ij Arnhem. Nijmegen en Eindhoven,
J de landingen op Walcheren, en te-
fJvVhet eind van de oorlog aan het
194? Geertruidenberg-Moerdijk. In mei
een beWaakten de commando's nog
■r thaand lang geïnterneerden in
pr-u Shausen. In oktober werd de
bheid opgeheven.
Enige officieren, onderofficieren en
korporaals kregen echter een functie,
bij de nog diezelfde maand opgerich
te Stormschool in Bloemendaal, waar
'gevechtscursussen werden gegeven
op commandobasis. Uit deze school
ontstond tenslotte in 1950 het Korps.
Gerepatrieerden van het Regiment
Speciale Troepen vulden de rijen later
aan.
,,Men wilde", zo verklaart overste
Van Woerkom achteraf de stichting,
j>speciale troepen, die de vijand in ei
sen terrein konden aanpakken. Ze
moesten in vijandelijk gebied objec
ten bezetten, of vernielen, verkennings-
en gevechtspatrouilles uitvoeren vele
kilometers achter de linies, krijgsge
vangenen maken, aanvoerwegen en ver
bindingslijnen vernietigen. En ze moes
ten daarbij kunnen leven van het land,
feilloos overweg kunnen met kaarten
en kompas, opereren bij nacht, tank
concentraties kunnen aanvallen en hin
derlagen leggen".
De taakomschrijving luidt nu, na de
Pijnlijke ingreep van de regerings-Chi-
furg, anders. De commando, die nu
ook parachutist is, is een onderdeel
tje van de 104 waarnemings- en ver
kenningscompagnie. De vraag is: moet
hu zo'n ene compagnie, met een klei-
(Van onze verslaggever)
GOOR, 16 maart In deze Over
ijsselse gemeente bestaan plannen voor
de bouw van een toren van 130 meter
hoog, welk bouwwerk moet worden be
kroond met een draaibaar restaurant.
De plannen zijn uitgebroed aan de bu
reaus van de N.V. Scheperboer, Seven-
Up en de Minty-fabriek te Goor. Een
deel van het fabrieksterrein van Sche
perboer is nu gereserveerd voor het
torengebouw in de geest van de Euro
mast in Rotterdam.
In het restaurant is plaats voor twee
honderd bezoekers. Daarboven is een
uitkijkplateau voor vierhonderd per
sonen. De twee liften hebben een ca
paciteit van vijfhonderd bezoekers per
uur. Het torenrestaurant zal in zijn ge
heel draaibaar worden uitgevoerd, zo
dat de tafelende gasten een afwisselend
uitzicht krijgen over het Twentse land,
Salland en de Holterberg.
De toren wordt geconstrueerd uit
staal en beton met een schacht van
zeven meter middellijn. Het bovenres-
taurant krijgt 42 meter middellijn. Op
de begane grond komt een restau
rant voor vijfhonderd bezoekers. Voor
de bouw van bet project wordt gere
kend op twee jaar.
ne 150 man, als apart Korps bestaan,
compleet met groene baret en trotse
wapenspreuk Nunc Aut Nunquam
Nu Of Nooit?
„Er zijn", is dan het antwoord, „nog
andere verkenningseenheden, natuurlijk.
Maar deze compagnie is zeer gespe
cialiseerd, flexibel, bijzonder getraind.
Ze kunnen in kleine groepjes worden
ingezet in de allermoeilijkste omstan
digheden, met parachutes, helicopters,
voertuigen, te voet. Zij dragen de klei
ne stukjes aan voor de legpuzzle,
die het vijandelijk leger vormt".
En al is de taak veranderd, ze kun
nen nog wel vechten, de commando's.
Overste Van Woerden aarzelt geen se
conde zijn mannen de beste soldaten
te noemen die wij bezitten. De vrijwil
ligers, die zorgvuldig worden geselec
teerd, die lichamelijk en geestelijk in
optimale conditie zijn, die met hun in
telligentiequotiënt tot de twintig pro
cents bovenlaag van de bevolking ho
ren, krijgen nog dezelfde opleiding als
de vroegere commando's. En die is
zo zwaar dat de helft van de geselec
teerden elke cursus afvalt. Over de
veeleisende opdrachten die de comman
do's krijgen kunnen de leden van an
dere legeronderdelen, die in de Roo-
sendaalse kazerne speciale cursussen
krijgen, meepraten.
De commando van nu is een zeer
bedreven seiner. Hij is op de hoogte
van alle (voorzover bekend) typen
tanks, en ander materiaal, dat aan
de andere kant van het IJzeren Gor
dijn in gebruik is. Hij kan evengoed
schieten en vernielen zo niet beter
dan vroegere lichtingen maar de be
doeling is dat hij het niet doet. Hij
is gewoon een andere commando dan
vroeger.
Maar wie zal dat merken, als op
31 maart in Roosendaal het jubileum
wordt gevierd als de nu Haagse
politiechef kolonel der commando's b.d.
J. H. A. K. Gualtherie van Weezei
het bevel voert over de oud-comman
do's als een tweeduizend man aan
het reünie-defilë deelnemen? Want al
len hebben zij hun groene baret van
boven het bed gehaald en opgezet en
allen spreken zij over ,,Het Korps"
met een tederheid alsof ze het over
hun eerste liefde hebben.
Kapitein op een schip
als een flatgebouw
(Van onze verslaggever)
ROTTERDAM, 16 maart Op een
schip zo groot als een flatgebouw,
op weg van Mena al Ahmadi in de
Perzische Golf naar Rotterdam aan
de Nieuwe Waterweg met een plas
olie van 115.073 ton: kapitein H. A.
H. Hylkema, gezagvoerder op Shell-
tanker NISO. Niet de kapitein die
men zou verwachten op het grootste
schip onder Neerlands vlag. Vrien
delijk, beetje bedeesde prater met
fluwelen stem, zachte bruine ogen,
zwak snorretje, springend haar, dat
voof de foto in jolige golven wordt
gekamd. Woont in zeer luxe kamers,
houten muren, schilderijen, dure
vloerbedekking, grote fauteuils,
wandmeubel met gezinsfoto's, fraai
bureau. Voelt zich er zeer bij op zijn
gemak.
„Het geeft een zekere status weer,
nietwaar. Veel officiële personen ko
men aan boord. Het is prettig als je
die ergens kunt ontvangen waar het
keurig is. En voor mezelf is het ook
aangenaam. Hoe mooier hoe fijner, dat
is menselijk, hè? De kamer van de
eerste stuurman is ook erg mooi. Dit
hier is groter, en de aankleding is
prijziger. Het hele schip is mooi.'
Dat is waar, de NISO is een bijzon
der fraai ingericht schip. Dat mag
ook wel, de status van vlaggeschip van
Shell Tankers N.V. brengt het mee.
In januari lag de NISO voor het eerst
in Rotterdam, op de eerste trip na de
tewaterlating in Japan. Eén retourreis
Rotterdam-Perzische Golf is achter de
rug. Het laat zich aanzien dat de NISO
er niet zoveel meer zal maken als
vlaggeschip, noch zal commodore Hyl
kema er lang de gezagvoerder van blij
ven.
„Aan het eind van dit jaar loopt
weer een tanker in Japan van sta
pel, van tweehonderdduizend ton ruim,
geloof ik. Het is een toevallige samen
loop van omstandigheden de grote
uitbreiding van de vloot dat er weer
zo snel een ander vlaggeschip komt.
Ik denk tenminste wel dat de direc
tie dat schip tot vlaggeschip maakt.
Het is wel een beetje vreemd als een
schip dat twee keer zo groot is als de
NISO niet het vlaggeschip wordt. Ik
weet niet of ik het mag zeggen, maar
ik heb gehoord dat dit schip MACOMA
gaat heter», en dat ik er naar toe ga-
Dat wordt dan vermoedelijk mijn laat
ste reis. In mei word ik 52 en onze
pensioengerechtigde leeftijd is 52'/«".
„Ja, ik vind het wel een leuke ge
dachte, dat ik als laatste reis op zo'n
boot dé maidentrip maak. Dat is een
aardig idee. Dan kan ik terugzien op
31'/; jaar diensttijd, dat vind ik dan wel
mooi".
Gezagvoerder Hylkema zou niet bij
benadering durven zeggen hoeveel
schepen hij in al die jaren onder de
voeten heeft gehad. Hij kan wel, zij
het met enige moeite, de schepen opnoe
men waarvan hij de kapitein is ge
weest vanaf 1956. Allemaal welluiden
de namen, zoals Ondina, Clavella, Iri-
na, Sunetta, Catalysia, Saffra, Sepia,
Niso. Namen van schepen, maar zoet
klinkend als van vrouwen. Zijn eigen
vrouw ging niet vaak mee, maar bleef
in Groningen met zoon en dochter
wachten op de schaarse momenten dat
een tankerman thuis is.
„Zes maanden varen, twee maan
den vakantie, zo gaat het. Ik zie het
er deze keer niet van komen dat ik
thuis kom. Morgenavond gaan we weer
weg. Monotoon, die reisjes op en neer?
Ja, maar het schenkt me toch wel be
vrediging om het schip veilig en snel
heen en weer te varen. En elke dag
brengt toch verscheidenheid, zon, wind,
regen. Dan het administratieve werk.
Ik ben nogal administratief aangelegd.
Ik kan rustig zegen dat ik wel een
uur of twee, drie per dag zoet ben
met bureauwerk."
Het laatste etmaal is het daar niet
van gekomen, evenmin als van slapen.
Gistermiddag heb ik voor het laatst
een dutje gedaan. Vannacht kwamen
we in het Engels Kanaal drukke
scheepvaart. Daar moet je als gezag
voerder bij zijn. Het is met zo dat de
mensen onbekwaam zijn, maar je
geeft morele steun, en vingerwijzin
gen."
„Navigatie in moeilijk vaarwater
vraagt je volledige aandacht. Her
haaldelijk zit je in een situatie met
gevaar. Vanaf de brug zie je van die
kleine scheepjes, vlak bij, en dan denk
je maar „draai toch weg". Zelf
moet je ook paraat zijn om iets te
doen, in geval van nood. Maar met
zo'n groot schip als dit moet je op an
derhalve mijl koers verleggen anders
haal je het niet meer".
Nu praat hij berieden, in zijn kamer.
Boven hanteert Chinese roerganger
Kwonk Kwok Ming onbewogen het
stuurwieltje, absurd klein als een au
tostuur, op aanwijzingen van de zee-
loods. Nog even en het schip ligt vast.
Een nacht en een dag, dan gaat het
weer terug, met de commodore op de
brug.
Een paar reisjes NISO, een reisje
MACOMA. En dan?
„Met pensioen, echt genieten. En zo
veel mogelijk voor mijn gezin doen".
