i
Het huis waar men nooit alleen is
vrouw
de tijd
Ro van Oven
'nsmulklaar
PRUIKEN VOOR DE MAN:
EEN SOORT MEDICIJN
SAFARI, EEN WINDVLAAG
Mulka opnieuw
in arrest
Problemen bij huisvesting
van NAV O - officieren
Bouwfonds
verkeerde
SALADES
SPIEGEL VOOR EUROPESE TELESCOOP
h
OOGGETUIGE-VERSLAG VAN „ANDERE KANT" VAN HET LEVEN
w
Met naald en draad
in boekvorm
Bormann leider
nazi-organisatie
in Zuid-Amerika
Johnson bestrijdt
ook de misdaad
Garanties zijn niet voldoende
India: Defend
belangrijker
landbouw
Soekarno ved^
Merdeka-paF';
Trouwste
ft®I
NA ZIEKTEVERLOF
Wm
N
Df TUD
WOENSDAG 29 MAART 1967
HUI
IK BEN NOOIT ALLEEN. Ik
heb altijd gezelschap. Nee, geen
familie, geen kennissen, geen
vrienden. Die zijn er van tijd tot
tijd. Aaanspraak heb ik genoeg.
Maar dagen gaan voorbij zonder
familie, kennissen, vrienden. Ik
heb ander gezelschap. Hier, in
't „huis voor bejaarden". Aan
vankelijk meldt 't bordje op de
keurig geverniste straatdeur
„Huize X". 't Is vervangen door
'n bordje „Pension X". Dat is nog
zo gek niet. Nu komen er, vooral
's zomers, ook jonge mensen.
Niet alleen mannen en vrouwen
tussen zeventig en tachtig jaar.
RO VAN OVEN
Een kaal hoofd is niet zo plezierig. De moderne
herenkapper heeft de mogelijkheden dat euvel on
gedaan te maken. De Nederlandse man maakt er
gretig gebruik van.
éH
-mm
WmB
Van Irma Spruit deze
battle-dress met Bermu
da-short.
WIESENTHALt
Een ingenieur houdt nauwlettend toezicht als de 866 c>
grote ruwe spiegel, bestemd voor het Europees Zuidelijk ,^0
torium in Chili, van een slijptafel wordt gelicht om orn(fe
worden gedurende de eerste eindbewerkingen in Amerika. ^.5
achtige schijf, met een dikte van 51 cm en een gewicht t sgc
metrieke tonnen, is het grootste voorwerp ooit van 9eNsee
vervaardigd. Dit spiegelmateriaal is een van de zuiverste m
ooit door een mens vervaardigd. De 508 cm grote telescoopsv y é1
Mount Palomar in Californië is de enige grotere telescoops
er bestaat.
MANTELS
Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam
(Af?U(
■HMH
llipvi Hl
■üMi
"■■ÜH
mi™
m
Aan het einde van de Wetstraat, op een prachtig punt in Brussel,
is een nieuw hoofdkantoor voor de Europese Gemeenschappen in
aanbouw. Ook het nieuwe hoofdkantoor van de NAVO is nu geves
tigd in Brussel, dat steeds meer de echte hoofdstad van Europa
wordt.
BOUWONDERNE^!>
P-Sit!e ZlajrebTHsic° le jiïfh
De dood heeft gezelschap gekregen
van 't leven. Ik ontmoet ze beide
iedere dag. Ik wacht niet meer op de
dood. Hij is er. Hij is in haast alle
kamers van dit huis. Maar nu 't le
ven hem gezelschap houdt, is hij
niet de enige, die 't voor 't zeggen
heeft. Dat is tevoren anders geweest.
Ik weet ervan mee te praten. Als de
dood alleenheerser is, is 't leven
zwaar te dragen voor oude mensen.
In de kamer aan de overkant van
de gang, tegenover mijn deur, woont
'n vrouw. Ze is 71 jaar. Haar handen
zijn verschrompeld door rheuma. Ze
heeft één stijf been. Zonder hulp kan
ze uit haar stoel opstaan. Maar ze
kan zonder hulp niet gaan zitten. Leu-
RO' VAN OVEN was een van de
eerste vrouwen die in het begin
van deze eeuw als journaliste
ging werken. Ze is nu 84 jaar en ze
schrijft nog steeds zo nu en dan,
over vroeger en over het leven dat
ze nu leidt: van de ene grote kleine
gebeurtenis naar de andere in een
bejaardenpension. Zelden hoort men
een verslag, een ooggetuigenverslag
van die andere kant" van het
leven. Oude mensen worden altijd
beschreven, oude mensen laat men
altijd praten voor de microfoons, in
interviews. Vijwel nooit nemen ze
zelf het woord over zichzelf en
over leeftijdgenoten. Ro van Oven
doet dat wel, zo objectief en toch
zo persoonlijk mogelijk, in de taal
van jongere mensen. Ze is tenslot
te vakvrouw.
PATRONEN MAKEN, knippen,
naaien, breien, haken, borduren, garne
ren van japonnen, make-up: dat zijn zo
de onderwerpen die ter sprake komen
in het nieuwe a at lijvige boekwerk
„Met naald en draad paraat" van
„naaipedagoge" Ida de Leeuw van
Rees. Iedereen die zelf zijn kleding
maakt kan met dit boek op verschillen
de manieren een heel eind komen. Ook
diegenen die voorheen misschien alleen
bij de confectie kochten hebben nu de
gelegenheid om na bestudering van de
„Coupe Ida" zelf een eenvoudige rok
of jurk te maken, naar eigen idee en
smaak en nog precies passend ook.
Nauurlijk kan men geen 330 pagi
na's lang schrijven over eenvoudige
grondpatroontjes. Voor de liefhebsters
zijn er uitvoerige beschrijvingen en dui
delijke illustraties van bijvoorbeeld
ajourranden, smockwerk, „de ketting
steek als bladgarnering" en „baby-
hangjurkje met rond schouderstuk".
Grondig en gedegen wordt men voorts
ingewijd in de geheimen van het maat-
nemen, het knippen, afwerking van na
den, het maken van knoopsgaten en
andere vrij gedetailleerde zaken, die
echter onmisbaar zijn voor een zo vol
ledig handboek als dit.
De zwart-wit illustraties zien er dui
delijk en helder uit, ook bij de grond
patronen; zelfs voor de kenners vaak
een warwinkel van lijnen en getallen.
Sommige tekeningen doen wat ouder
wets aan, maar zij geven de sfeer van
het boek uitstekend weer: degelijkheid,
betrouwbaarheid en solidariteit gaan
hier vóór een modernere vlottere aan
pak.
Maar wanneer men, zoals Ida de
Leeuw van Rees, al 40 jaar lang di
rectrice is van een succesvolle mode
academie met filialen verspreid over
het hele land, en wanneer men 38 jaar
lang week in week uit via de radio
lessen heeft gegeven waar duizenden
huisvrouwen van profiteerden, dan
weet men zo langzamerhand van mee
praten. Dan bevat zo'n boek het kan
bijna niet anders een goed en ver
antwoordelijk brok voorlichting.
P. B.
nend op 'n stok kan ze haar bed be
reiken. Eenmaal per dag. Als 't bed
tijd wordt. Alleen kan ze niet in of
uit haar bed. Daarbij heeft ze .hulp
nodig. Die hulp krijgt ze iedere dag.
De pensionhouder, de pensionhoud
ster zijn hulpvaardig, écht hulpvaar
dig. Ze zijn mensen. Ze leven mee met
hun gasten. Ze hebben 't druk met de
zorg voor de gasten, voor hun gas
ten. Ze zijn vroeg op. Ze zijn op vóór
de gasten. Tussen zes en zeven begin
nen ze aan 't werk van iedere dag.
Voor iedere inwoner afzonderlijk, 'n
Theeblad met thee, boterhammen,
kaas, ei, appel, tomaat. Als naar alle
kamers 't zijn er vijftien de bla
den zijn gebracht, wordt de vrouw-aan
de overkant uit bed geholpen. Voor
zichtig, hulpvaardig. Van 's avonds
tien uur tot de volgende ochtend ne
gen heeft ze in dezelfde houding gele
gen. Als ze pijn heeft ze heeft
bijna alijd pijn, nu eens meer, dan
eens minder kan ze zich niet om
draaien. Ze moet op de po. Ze moet
wachten, wachten, wachten.
EN DAN BEGINT haar dag weer,
In de stoel. Ze is 'n sterke vrouw.
Sterk van geest. Ze dwingt zichzelf
haar tafel te „dekken". Als ze uit
bed is geholpen, schuifelt ze naar de
wastafel. Wast zich, maakt 't haar
op, trekt haar kleren aan. Dat kan
ze. Ze kan niet gaan zitten. En wacht.
Ze wacht niet alleen 't leven. Ze
wacht de dood, de dood, die in iede
re kamer van 't huis rondgaat. De
dood kijkt in iedere kamer of de tijd
van verlossing al gekomen is. Maar
ze is nog te sterk. De dood weet, ze
lijdt pijn, hevige pijn. Ma Ar hij kan
haar niet verlossen, al vergeten de
vrouw en hij elkaar niet.
Iedere dag nog, ais 't goed weer
is, loopt de vrouw rondom 't huis.
Met beide handen steunend op 'n loop
rek. „Ik wil niet stijf worden. Ik wil
niet afhankelijk zijn van anderen".
Ze wil niet. Ze is 't. En weet 't niet.
Of wil ze 't niet weten?
Ze heeft twee zoons. De ene woont
verderop, niet in 't zelfde dorp. De
andere komt haar vaak halen. Met
de auto. Om met hem naar huis te
gaan. Of 'n eindje te rijden. Met het
looprek loopt ze naar de wagen, 't
Valt haar zwaar om in de wagen te
komen. Haar zoon helpt. Beheerst.
Rustig. Toegewijd. Hij helpt haar bij
't naar bed gaan. Ze is doodop. De
volgende ochtend zegt ze: Ik wil 't
niet weigeren, als hij me komt halen.
Mar 't kost me zoveel inspanning.
Weigeren kan ik niet. Hij is zó lief
Ik weet niet of hij 't zo erg zou
vinden, als ze weigerde. Doet hij zo
veel moeite omdat hij van haar houdt?
Of omdat hij dat z'n kinderplicht acht?
Zal hij gemis of opluchting voelen,
als de dood niet meer wacht? Als de
dood 't wint van 't leven. Want de
dood is 'n vaste bewoner van 't huis.1
De dood blijft te lang weg uit m'n
kamer, vindt z'n moeder.
'N PAAR MAANDEN GELEDEN
heeft de dood 't kleine mevrouwtje
gehaald Ze was 'n kwiek vrouwtje
en nog maar 'n paar maanden voor
dat lichaam en geest werden geschei
den, deed ze alles zelf. Ze was, een
maal coupeuse op 'n haute couture-
atelier. Ze kende haar vak, ze heeft
't tot kort voor haar verlossing aan
gekund. De dood heeft haar de verlos
sing gebracht. Langzaam, heel lang
zaam werd ze gesloopt. Haar geheu
gen, haar oriëntatievermogen werden
steeds minder. Ze merkte 't zelf, ze
leed eronder. Telkens, ging ze de ver
keerde kamer binnen. Ze sprak over
haar man, over haar kinderen, alsof
ze bij haar in de kamer zaten. Haar
man was al jaren geleden gestorven,
de kinderen, in Amerika, in Australië
in 'n verre Hollandse stad keken niet
naar haar om. Ze sprak met ze, als
of ze bij haar op bezoek waren. En
bemerkte telkens weer dat ze er niet
waren, dat ze er niet kónden zijft.
Na haar hersens verviel haar li
chaam. Dan vond de dood dat de tijd
gekomen was. Nu hij haar heeft ge
haald, zal hij terugkomen in 't huis.
Er zijn hier velen die hij binnen kor
tere of langere tijd zal bezoeken. De
vrouw van vierennegentig, die niet
meer van haar kamer komt, bezoek
ontvangt (nee, ze is niet alleen), maar
ze is bang, altijd bang. Ze weet zelf
niet waarvoor. Voor de dood, die
niet anders dan verlossing voor haar
kan betekenen.
IN IEDERE KAMER van dit huis
■wacht de dood. Vroeger of later komt
zijn tijd. Dat is altijd en overal zo.
Hier weet ieder dat de dood wacht.
Hij leeft in iedere kamer. Ook in de
mijne. Hij is de trouwste van al mijn
vrienden. Hij leeft de tijd. Hij heeft
't niet „druk". Hij wacht.
ADVERTENTIE
ER IS GEEN
EUROPEAAN zo
ontevreden met zijn
eigen haardos of
met het ontbreken
van een eigen haar
dos als de Neder
landse man. Per
week worden zo'n
tweehonderd kleine
heren-pruikjes ver
kocht. Dat betekent
in de ogen van de
Nederlandse kap
pers niets meer of
minder dan verkoop
aan de lopende
band. Want zelfs
in Duitsland, zelfs
in Frankrijk wor
den de haardosjes
(„stukjes", zegt de
kapper in vaktaal)
niet zo gretig ge
kocht. „Een ap
plausje voor de
durf, het doorzet
tingsvermogen en
het zakelijk inzicht
van onze collega's,
de herenkappers",
animeerde dan ook
tijdens een onlangs
gehouden show
avond een verte
genwoordiger van
Pelatti N.V., de
eerste Nederlandse
firma die pruiken
en haarstukjes de
verzamelnaam luidt
„postiches" voor
dames en heren
importeerde. De
berstensvolle zaal
met dames- en
herenkappers applaudiseerde ernstig.
De heren hadden het verdiend: er was
prachtig werk verricht, en men was
nog maar net begonnen.
Tenslotte, het is mooi als je een me
demens kan helpen, die zich ongeluk
kig voelt. Een kaal of kalend man zal
altijd schrikken wanneer hij met zijn
hand over zijn schedel strijkt. Wat
baat mij haar op de tanden als ik
mijn kruintje mis, zal hij denken. De
pechvogel zou moeten weten dat hem
voor de som van enkele honderden
guldens het geluk wacht. In de vorm
van een polletje soepel vallend haar.
In alle gewenste kleuren, in alle ge
wenste lengten, in alle gewenste snit
ten. Een wat al te hoog wordend
voorhoofd? Randje haar voor op de
schedel. Een flink-kale bol? Een pruik
je dat eindigt waar het eigen haar-
kransje begint. Een kaal kruintje dat
de schone schijn van het vooraanzicht
teniet doet? Een lapje valse golven
maakt het euvel ongedaan. Geen
(vreemd) mens ziet het en een kalend
man is weer gelukkig.
De Nederlandse man durft voor het
pruikje naar zijn kapper te gaan. Hij
heeft ingezien dat wat voor vrouwen
luxe en mooi-makerij is, voor hem bit
tere noodzaak en een nieuwe kans op
een joyeuzer leven khn zijn. Een soort
medicijn, plastische chirurgie. De kap
per lacht niet om hem, de kapper heeft
zich in veel gevallen zelf zo'n vals dos-
je aangemeten en zal zich ten gerieve
van de klant aan de haren trekken,
zijn kam links en rechts tegen de ha
ren in strijken en met de voetbal van
zijn zoon enige kopstootjes weggeven,
om aan te tonen dat een man op zijn
pruikje kan vertrouwen wanneer het
hem eenmaal op de schedel geplakt
is. Want dat is het gevoelige punt.
De man kan kiezen uit achteroverge
kamde en op het voorhoofd vallende
pruikjes. Het eerste soort vereist gro
ter vakmanschap, omdat daarbij de
„aanzet" van de pruik te zien is: het
stukje gaas waarop de voorste haren
zijn vastgehecht moet onmerkbaar over
gaan in de huid van het voorhoofd.
Aan de andere kant is het natuurlijk
niet zo dat de pruikjes met een lok
op het voorhoofd bij een beetje tegen
wind nu direct stukjes plaksel, band
jes of strookjes gaas te zien geven.
Wanneer de man zijn keuze heeft
bepaald gaat de kapper de maat ne
men van de schedel en in het bijzonder
van dat gedeelte dat met een pruikje
bedekt moet worden. Hij strijkt een
vel plastic-folie glad over de bol van
de klant, draait het bij de oren in twee
staartjes, zodat de schedel als een
zuurtje verpakt wordt. Wanneer de
klant de staartjes bij de oren even
wil vasthouden kan de kapper het ge
hele te bedekken schedelveld beplak
ken met reepjes plakband, reepje voor
reepje naast elkaar op het plasticfo
lie. De plaats van de haargrens bo
ven het voorhoofd bepaalt hij door zijn
DE SAFARI is ingelijfd
bij het amusement. Door de
happy few, de gelukkige e-
lite, die vandaag de dag niet
al te streng geïsoleerd wordt
door standsbepalingen, en
éaarom ook door de niet-
tlite, die haar op de voet
ttolgt, wat zeg ik, op de
hielen zit. Het gaat daarbij
0m steeds nieuwe vormen
man amusement, die men in
nnancieel-sterke kringen zelf
hedenkt of laat bedenken.
Nu is mode in allerlei
0orm altijd van ,,hoog" naar
„laag" doorgesiepeld en een
van de werkelijk nieuwe ver
schijnselen van deze tijd is
dan ook eigenlijk, dat de mo
de nu vaak op straat wordt
gemaakt. Er bestaat zelfs
zo'n hevige, wederkerige re
latie tussen wat we gemaks
halve maar ,,de standen"
zullen blijven noemen, dat
ordinaire woorden, om wel
ker gebruik een vorige ge
neratie nog de kamer werd
uitgestuurd, opgestegen zijn
tot algemeen beschaafd Ne
derlands. Wie zal zich bij
voorbeeld nog schamen om
iemand met pretenties „be
kakt" te noemen?
Maar de gelukkige boven
laag beschikt nog altijd over
de financiële middelen om
de vermaakmode nieuwe im
pulsen te geven, vandaar
dat ze toch in veel opzich
ten leidinggevend blijft. En
zolang de crisis in de verte
blijft rommelen als een mis
schien nog overdrijvend on-
•neer en zolang zovelen er
niets van voelen in de eigen
portemonnee, vinden deze
lieden grage navolgers voor
hun grillige invallen.
Zo kwamen ze op het idee
om op safari te gaan (nog
even en ze gaan voor va
kantie mee met de kosmo
nauten).
Ik ken de safari alleen
van de film. Een tijdlang
was het mode om films in
de jungle op te nemen. Mis
schien is die wilde, avon
tuurlijke onderneming toen
voor het eerst door het be
derf van de vermaakzoekers
aangetast. Filmsterren wil
len nog wel eens de toon
aangeven. Terug uit de wil
dernis vertelden ze een reis
verhaal, waar niemand aan
tippen kon. En om goede
reisverhalen gaat het niet in
de laatste plaats. Het is een
aardig tijdverdrijf om de
medemens de loef af te ste
ken.
In ieder geval ontstond er
op de door de vermaakzoe-
kers georganiseerde safari
een behoefte aan ijsgekoel-
de dranken, goed eten en
een doeltreffende beveiliging
tegen klein ongedierte, zo
als muskieten en mieren, die
men in de jungle altijd veel
eerder tegenkomt dan oli
fanten en tijgers.
Ook de vraag „hoe zie ik
eruit op safari" moest op
gelost worden. Nonchalant,
sportief, practisch, alles tot
uw dienst, maar het moest
flatteren! En het werd zo
flatteus, dat de mode ons
allen nu de safari-look
heeft geschonken Een jasje
met grote zakken, een kor
te broek en een verrukke
lijke hoed met een grote
slappe rand en een band
om de kin. Alleen voor de
jeugd", heb ik alweer een
ijverige televisieverslaggeef
ster horen zeggen, toen een
ontwerper zijn safari-hoeden
toonde. Terwijl die grote
rand nu juist zo mild is
voor rimpels, kraaiepootjes
en vermoeide ogen, die ver
raden, dat ze al tientallèn
jaren op deze wereld heb
ben rondgekeken.
Nee, wij eisen in een de
mocratisch land de safari-
look voor iedereen. Voor het
stadsmeisje, dat al gilt als
ze een spinnetje ziet, voor
de huismoeder in de super
markt, voor oma die komt
babysitten, voor de platte
landsvrouwen en de kamer
leden, voor school, huis tuin,
keuken en kantoor
Maar voor het zover is,
hebben de happy few dan
al gezegd: „Hè, nee, geep
safari meer!" En hoe spoe
dig zullen modebewuste
meisjes alweer met 'n mede
lijdende glimlach van een
nakomertje zeggen: „Ze
droeg nog safari, het schaap.
Misschien is het dan „in"
om als waarnemer naar
Vietnam te gaan of mee te
doen aan een onderzoek naar
de moord op Kennedy.
In ieder geval krijgt de
uitgekauwde safari dan ge
legenheid om zich te her
stellen en weer het échte
avontuur voor ondernemen
de mensen te worden. Want
zo'n mode is gelukkig niet
meer dan 'n windvlaag over
een graanveld. Ze verbruikt
niet, ze wordt zelf verbruikt.
H. Sw.
hand op het voorhoofd van zijn klant
te leggen, de pink in de holte van de
neusinzet. Langs de bovenrand van zijn
wijsvinger trekt hij de haargrens.
Zijn alle reepjes geplakt dan neemt
hij de folie weg en knipt het plastic
rond de plekjes plakband weg. Over
blijft een klein petje in de vorm van
de schedel van zijn klant. Aan de hand
van deze vorm kan de haarwerk-in-
dustrie het pruikje maken.
DE KLANT kan zijn haardos enige
dagen later komen opzetten. De sche
del wordt zorgvuldig gereinigd, de bin
nenkant van het pruikje wordt van mas
tiek of pleister voorzien en in een paar
seconden zit het vast op de kruin.
Hij kan het er dagen en dagen op
laten .zitten. Transpireren is geen
probleem, het gaas van de binnenkant
is luchtig genoeg. Alleen op douchen
en zwemmen kunnen de heren kap
pers geen garantie geven.
Het is voor de kappers zaak de ver
koop van pruiken en pruikjes aan te
moedigen. Tijdens de show-avond sprak
een der demonstrerendeherenkappers
vrijmoedig over de winsten die kap
pers kunnen maken bij de pruiken
verkoop. De sprekende kapper nam
zichzelf tot voorbeeld. Vroeger was ik
een doorsnee-kapper, zei hij, sinds ik
pruiken verkoop heb ik zo'n grote om
zet dat ik voor duizenden aan pruiken
kan investeren. En met een enkele
pruik is de klant er nog niet; hij
heeft mastiek of pleister nodig, en
olie voor de schedel en olie om het
haar tegen breken te beschermen. Een
voor de kapper vakbekwaamheid ei
sende maar dankbare handel, aldus de
pleitbezorger. De pruikjes kosten van
125,- tot 1.500,-.
MIEKE DE HAAS
FRANKFORT, 29 maart (Reuter)
De voormalige ondercommandant
van het vernietigingskamp Auschwitz,
Robert Mulka, is na een vijftien maan
den geleden om gezondheidsredenen
verleend ontslag uit de gevangenis op
nieuw in hechtenis genomen.
Mulka werd in januari 1966 uit ge
vangenschap ontslagen wegens moei
lijkheden met de bloedsomloop, maar
volgens de mededeling van de officier
van justitie werd hij op 23 maart van
dit jaar weer ingesloten, omdat medi
ci hem weer in staat achtten gevan
genschap te ondergaan. Mulka werd
in het monster-proces over Auschwitz
op 19 augustus 1965 tot veertien jaar
gevangenisstraf veroordeeld, wegens
medeplichtigheid aan moord op de
vier miljoen mensen die in het
kamp om het leven zijn gekomen.
Mulka was de oudste in rang van
de twintig beklaagden in het proces,
nadat de laatste kampcommandant,
Richard Bar, tijdens het vooronder
zoek in de gevangenis was overleden.
Mulka kreeg, in tegenstelling tot zes
andere beklaagden, geen levenslang,
omdat de rechtbank niet bewezen
achtte dat hij zelf had deelgenomen
aan de moord op gevangenen in het
kamp. Wel werd hij als kampadju
dant, belast met transportzaken, ver
antwoordelijk geacht voor de over
brenging van slachtoffers naar de
gaskamers.
De officier van justitie heeft beroep
aangetekend tegen de aan Mulka op
gelegde straf, waarover nog niet be
slist is.
NEW YORK, 29 maart (Reuter) -
Het hoofd van het in Wenen geves
tigde Joodse documentatiecentrum,
Simon Wiesenthal, heeft in New York
verklaard dat Hitiers plaatsvervan
ger Martin Bormann, ergens in Zuid-
Amerika verblijft en een ondergrond
se organisatie heeft opgezet om an
dere nazi-oorlogsmisdadigers te hel
pen om aan arrestatie te ontkomen.
Hij zei dat Bormann vrijelijk door
Chili, Paraguay en Brazilië trekt, ge
bruik makend van vijf of zes schuil
namen.
Uit het feit dat er tegelijkertijd uit
twee uiteenliggende plaatsen berich
ten over Bormann komen, leidde Wie-
senthak af, dat deze over een dubbel
ganger beschikt. Bormann zou in
Zuid-Amerika vele vrienden en veel
geld hebben.
WASHINGTON, 29 maart (Reuter)
Op verzoek van president Johnson
is in Washington een conferentie van
ongeveer 650 rechters en justitiële
hoofdambtenaren begonnen voor het
bespreken van plannen om de toene
mende misdadigheid te bestrijden.
Volgens een rapport van de Federale
Recherche (FBI) is het aantal zware
misdrijven in 1966 in vergelijking met
het voorafgaande jaar met elf pro
cent toegenomen.
ADVERTENTIE
zuiver
scheerwol
NEW DELHI, 29 maart 0elj
President Johnson heeft nf.
zegd dat landen als India 0itt
dacht moeten schenken aan gfl jf
keling van hun landhou™.aar
hun militaire uitrusting, rr gtj
dia.se regering zal deze r „QfV:/
volgen, zo verklaarde m hei
de minister van Staat voor ,n1iasJ
en VoedselvoorzieningrJdid F
Sjfoide. Hij ontkende dat j e1is J
dienaangaande ook maar
had verplicht bij de onderte
een nieuwe
vVecTselhulp-overeV'
met de Verenigde Staten
rttJL n i„' V'
De Indiase vice-premier e" de
an financiën, Desai, verklapssy
iir, lant wiizend op de ...tap
1 -f «-»
jj*
(Van onze verslaggever)
BRUNSSUM, 29 maart De ver
huizing van het NATO-hoofdkwartier
Afcent van Fontainebleau naar Zuid-
Limburg, is voor meer dan de helft
een feit. Van de 1500 gezinnen van
NAVO-functionarissen zijn er inmid
dels 800 verhuisd. Zij bewonen woning
wet- en vrije sectorwoningen in Bruns-
sum, Heerlen, Kerkrade, Maastricht,
Beek, Geleen en Sittard. Rond 1 juni
zullen de overige gezinnen naar Zuid-
Limburg overkomen.
Voor naar schatting 200 gezinnen van
officieren zullen niet direct woningen
beschikbaar zijn. De meeste institutio
nele beleggers zijn erg beducht gelden
te beleggen in duurdere huurwoningen
in Zuid-Limburg. Voor de huisvesting
van NAVO-officieren zijn zij daartoe al
leen bereid, wanneer van overheids
wege garanties worden verstrekt. De
Amerikaanse regering wil een garan
tie voor de duur van vijf jaar geven.
Maar de beleggers verlangen een perio
de van tien jaar. Om het huisvestings
probleem op te lossen worden thans
besprekingen met de Nederlandse re
gering gevoerd. Wanneer zij bereid is
de huurtoppen te garanderen geduren
de de tweede vijf jaar, is de kans groot,
dat alsnog beleggers bereid zullen zijn
de 200 woningen voor hogere functio
narissen te bouwen.
Op het terrein van de voormalige
staatsmijn „Hendrik" wordt een kan
tine voor 600 militairen in gereedheid
gebracht.
De in de Tapijnkazerne te Maas
tricht gelegerde soldaten kunnen al
daar over behoorlijke kantines beschik
ken. Voor de onderofficieren (1000) is
het voormalige beambten-casino in
Treebeek vrijwel volledig ingericht.
Voor de circa 450 officieren zal op
1 januari het vroegere beambtenpen-
sion in Heurlen als ontmoetingscen
trum zijn ingericht. Tot die datum kun
nen de officieren terecht in het door
Afcent afgehuurde restaurant „Lim-
bourgoise" aan de Markt in Hoens-
broek.
In afwachting van de bouw van een
internationale school voor 1200 kinde
ren van NAVO-personeelsleden, gaan
de kinderen van de Amerikanen in
Kerkrade naar school; de kinderen van
Canadezen, Duitsers en Engelsen in
Heerlen, terwijl in Maastricht nog een
tijdelijk schooltje voor Engelse kinde
ren is gevestigd.
van
zijn kant, wijzend op
houding" van China en Fa'V j i
„de onschendbaarheid van vo0i
nale grondgebied absolut J
heeft, tegen welke Prlls den bit
Verscheidene parlementsie mj
zich er verbaasd over ge ,e
de nieuwe ontwerp-begroting rf-'jif
re uitgaven ongeveer VKZt
dollar hoger liggen dan inr)rieë
belastingjaar, en circa be„e]i(J.
procent van het hele 5 nnt^V,
Daarentegen is voor de pi f
van de landbouw slechts t j,ad it?
uitgetrokken. Maandag n g 0r ,-e"
gering meegedeeld dat zij haarStei,e<'
een nog grotere voedsels -aar
wacht dan in het afgelop
Bte.
DJAKARTA, 29 maart \t
Soekarno zal volgende m y» ,0
ger gebruik kunnen "?f^art»' °J
„Merdeka"-paleis in VJ rnorde%) K
uit officiële kringen v c0eba'Lui'
zegd werd dat generaal „anto0 j
gebouw nodig heeft vo°jdent
te. De waarnemend P' "alT,ba®eic°u
de nieuwe Argentijnse -Jfófo
ontvangen wanneer dez V a
brieven komt aanbie nieu j i j
maand zullen tevens aNüe h0elJ
bassadeurs worden geir*™ t>*:
de waarnemend PreK' J febfuLf
Soekarno dat al op 15 de** f
gedaan. Het zijn de amb gjrrP
de Filippijnen, Tanzani
kijë, Polen en India. d^A^J
Het persbureau Ant^ vaH
dag mee dat publikati oVert^
over tekortkomingen en otg
van Soekarno is vfr^° te
zonde provocatie"
scheidene bataljons die „ar V
zetten van Soekarno s n
waren gezonden zijn t J_tr0kJce
weekeinde weer terugg
(Van onze verslag f,0
DEN HAAG, 29
fonds Nederlandse G alS
spronkelijk opgezet om eigeP
meentelijke i"steIUl"fre ink0*», (ie
bezit voor de lag® erkt Nk-A
te bevorderen, bePor*eft tba f,0 J
maar n.4'
de sociale pr' van r e:
in het maartnummer de
ondernemer", org„a ROUwo^?t $al>
la?dsche Bond van
landsche Bono van n t
In de Pr«scouraaLebode"tgi-K
worden woningen aang de gt
worden woningen de
gulden, wat wijst op va„ b 5,ef
bleekte sociale instelling aP 0U J
bleekte sociale oP o" ee
Het bouwfonds IS j11 rticuH®1 pof j
gaan zitten van de Pa£,ndleP (b
stukken grond, germe„ c
toren)? zónder £et^^ern v„
^ge^orfoÓfdT^^estandeb, e),
paal en perk dient te w
