VRÈDÏT berust helaas
OP MACHTSEVENWICHT
Tien procent van jonge
bouwvakkers werkloos
een goeie-
Lexington
Onbehagen bij jeugd over
burgemeester Van Hall
HAZET
LEDIKANTEN
MET EXTRA
GESPANNEN
SPIRAAL
KLM-ER DONKER BIJ TERUGKEER UIT MOSKOU
Behandeling in Russische gevangenis was
PRINCENHOFCONFERENTIE
Opschudding door onverwachte motie
-XSSÏXZSiSZd
Kardinaal tot aalmoezeniers
vïhoS"™ S" j'
m
Onwaardige en hachelijke situatie
i&temtoTn^„enHT de7Vr«a^
WERKNEMERS BOUWNIJVERHEID
DE TIJD
MAANDAG 1 MEI 1967
3
Wc?t°^kdaaagSdsdaagan°-
Saftr34116^- waskain'^e;:"
Op Schiphol werd de uit Rusland uitgewezen KLM- employé L. Donker onder anderen verwelkomd
door een der KLM-directeuren ir. Luymes.
mu!ndeVery ^vaardigden uit
ien ment™ JaUden, van Europa, al-
militair nnni; werkzaam zijn in het
Xfn^doo^t
featlt 1JImmerrSeU^rden Wereld hand"
«aatt. Immers, vrede is iets nositinfo
k£diAa™_ MP* zei
!V redesmentaliteit
Eindelijk slapen
'N HAZET ZAKT NIET DOOR
Planken of hardboard
overbodig, geen vocht
of schimmel meer.
bouw- en meubelplaat
Uitwijzing volkomen normaal
ADVERTENTIE
(Van onze speciale verslaggever)
SCHIPHOLI mei De assistent-
stationmanager van de KLM in Mos
kou, de heer L. C. Th. „Ted"
Donker, is terug in Nederland. Bijna
zesenveertig uur heeft hij opgeslo
ten gezeten in een Moskouse gevan
genis welke weet ik niet, ze heb
ben er méér" nadat hij donder
dagmiddag was gearresteerd onder
beschuldiging van spionage. Na zijn
vrijlating, zaterdag tegen het einde
van de morgen, kreeg hij van de
Nederlandse ambassadeur, jhr. G.
Beelaerts van Blokland, te horen dat
hij het land per eerste gelegenheid
zou moeten verlaten, omdat hij „in
strijd met de belangen van de Sov
jet-Unie zou hebben gehandeld".
Zondagmiddag om twaalf uur kwam
hij met het lijntoestel van de KLM
op Schiphol aan. Zijn vrouw en
dochtertjes Feda (9) en Laina (5)
volgen over enkele dagen. Zij zijn
niet uitgewezen. De heer Donker
beschouwt „met traditionele Neder
landse nuchterheid" zijn arrestatie
en uitwijzing louter als een „volko
men normale procedure", die wel
moest volgen na de Nederlandse uit-
wijzing van de hoofdvertegenwoordi
ger Vladimir Gloukhov van de Rus-
Aer%otStmtSluchtvaar^atschappij
Hoe verliep de arrestatie
gepensioneerd^1- Vader' 0nlangS
ons op vakanti!11 V°°r enige tijd bij
miin l! ;akantie was. Toen ik naar
mii o U °„.leP' hielden twee mannen
j an' legitimeerden zich als le-
vapn c'e veiligheidspolitie en vroe
gen of ik de KLM-er Donker was.
oen ik „ja" zei, vroegen ze mij in
un auto te stappen, waarna we naar
hT" gfvangenis redén. Mijn vader
ek later afzonderlijk naar onze flat
zijn gebracht. De arrestatie verliep
oei correct, inzoverre een arrestatie
on t°0it kan ziin- Het was heel druk
straat, omdat er in het theater juist
en matinee-voorstelling zou beginnen.
er opschudding onder het publiek
was, heb ik niet kunnen vaststellen".
Hoe was de behandeling in de ge-
vangenis?
verbhif I°lk0men correct> al zal een
Wii U ongeveer vier uur
Wi] hadden dan in een bureau ieder
zat ee^h 1 In mi3n P°rteEemlle
buitenio a 3pel visitekaartjes van
buitenlandse relaties, afkomstig uit
mati c nWereld' Die werden Stelsel-
allemaal afgewerkt. De majoor
Wilde oil majoor
in -vr i 3 van mij'n werkzaamheden
tart °S en mhn buitenlandse con-
ik weten. Iets te verbergen had
sen Ik geloof wel dat ik de Rus- „cu XK. Iiog
wvan heb kunnen overtuigen datl Moskou dus.
air-sin
a
mijn activiteiten geen enkel gevaar
voor de Sovjet-Unie betekenden en
dat al mijn contacten zuiver zakelijk
waren. Trouwens, ik wil me niet als
speelbal van verwikkelingen opwer
pen, maar zó onverwacht kwam die
arrestatie nu ook weer niet. Na wat
er in Nederland met de Aeroflot-man
was gebeurd, verwachtten wij in Mos
kou wel allemaal dat er als tegen
maatregel een KLM-er zou worden ge
arresteerd. Mijn enige verrassing was
dat ze mij pakten; of ik al langer
werd gevolgd is mij niet opgevallen;
Misschien werd ik wel uitgekozen om
dat ik voor mijn werk nogal wat Rus
sische luchthavens heb bezocht, maar
zeker weet ik dat niet. In elk geval
was onze hoofdvertegenwoordiger met
verlof in het buitenland, dat kan ook
een reden zijn geweest. Ik betreur de
ze hele gang van zaken natuurlijk wel
zeer, te beginnen met de zaak-Glouk-
hov, die overigens tijdens de verhoren
niet ter sprake is gekomen. Toch kan
ik de Russische autoriteiten hun re
actie echt niet kwalijk nemen. Mijn
respect voor Rusland, mijn moeders
geboorteland, en de bevolking is er
echt niet minder op geworden en in
Moskou laat ik veel vrienden achter.
Ik hoop alleen maar binnen afzienbare
tijd te kunnen teruggaan. Mijn visum
heb ik nog steeds". Veel liefs over
NOORDWIJKERHOUT, 1 mei (KNP)
militair hetzii mï' HetZij aLs actief
hebben van hI fls-le9eraalmoezenier,
eerste internatm^f"9 tQt zonda3 hun
Zb hebben on f 9ele9±
ra*l majoor Knfl l?ldm9 van gene-
'o-ken, weiLKautz beraadslaagd over
Oen bij Zl] ter tafel willen bren-
tolaat, dat J 000r tekenapos-
Omt. ook werd er in Rome b£-
?<msequenties Besproken over de
hen Uit hetgeen tJ? hebben te trek-
het concilie in ,,gau
&n dienst heeft ae>pZ% 9waPcnen
blijvend contact tussen d en 0Ver het
af>o&tolaatsbewegingen ffZe katholieke
Twee Griekse militairen of1 teger.
toegezegd te komen, bléven faaden
Als vicarius van de kI.i twezig.
■trijdkrachten en als irm'landse
voorzitter van de Pax Y h ?UonaaJ
oem in terris" U Joannes „Pa-
ia deze tijd géenNo (?lde aan' dat
rheltsVortgTn Ifn
internationaal gezag, dat deze rechts
zón Il^r,eVen Vn ,,het universele wel-
Vroeger konden lokale gezaes-
d dgaVn,!ie Vr6de bewaren, maar ^fü
oorW r „ffiHeertm°Flijk' Een-lokale
tisch altii^ twint!gste eeuw prak-
t y? een wereldoorlog.
d« vrede ^et^ Hij
ge£f ontwlpe^nïi86 hetdeen20lang
gelische christen-Dlif ht evan"
ontwapenen. Pacem in terrisTe^!
cilie heeft gepleit voor hen, die hun
vrijheid gebruikten om tegen de dienst
gewetensbezwaren te opperen. Hij toon
de zich ook vurig voorvechter van
een vredesmentaliteit bij die gewapen
de macht.
Zaterdagmorgen om half twaalf lie
ten de Russen hun arrestant vrij. De
gevangenisdirecteur bracht hem zelf
naar de uitgang. Buiten stond de auto
klaar die hij twee dagen eerder bij
zijn arrestatie had moeten achterlaten,
keurig gewassen en gepoetst en
waarschijnlijk eerst zorgvuldig door
zocht. ,,U bent weer vrij man", zei
de gevangenisdirecteur hartelijk, ,,en
kunt in Moskou gaan en staan waar
u wilt en normaal uw werk doen."
Pas later op de dag, toen hij zijn di
rectie al telegrafisch had laten weten
dat hij zijn werkzaamheden had her
vat, hoorde de heer Donker bij een
bezoek aan de Nederlandse ambassa
deur dat deze 's morgens op het mi
nisterie van buitenlandse zaken was
ontboden om daar officieel te verne
men dat zijn landgenoot per eerste ge
legenheid het land uit moest. ,,Ik vond
die gang van zaken wel wat vreemd
maar dat zal wel de gebruikelijke di
plomatieke weg zijn."
Was
richt?
er intussen huiszoeking ver-
„Nee. Gelukkig maar, want mijn
vrouw had het al druk genoeg. Om
de tien minuten stond er wel een van
onze vrienden en kennissen voor de
deur om te vragen of zij hulp nodig
had. Ook belden veel van de buiten
landse correspondenten aan, die bij
ons in de flat wonen". Die correspon
denten waren kennelijk niet gewaar
schuwd toen zijn vrouw hem gister
morgen op de Moskouse luchthaven
uitgeleide deed bij zijn vertrek naar
Schiphol, waar wél een grote schare
binnen- en buitenlandse verslaggevers
van pers, radio en televisie aanwezig
was. De heer Donker beantwoordde
hun vragen na een verklaring over
aanhouding en behandeling te hebben
voorgelezen, die hij na een tussenlan
ding van zijn vliegtuig in Warschau
onderweg had opgesteld. Toen de ma
chine op het platform van Schiphól
eenmaal stilstond duurde het nog ge
ruime tijd voordat hij de trap af
kwam. Eerst sprak hij in de cabine
nog met KLM-directeur ir. Luymes,
die hem namens de maatschappij
kwam afhalen, „en met de beman
ning, die ik natuurlijk goed ken".
i
wij alles moeten doen r,™
moeten verbieden atoomwaPenen
Mtair daarmee eerï
Zolang dit doel nog niet k„
bij gebrek aan een mediaal Pfeikt
helaas de ^ede^atfn'bt:
rusten op machtsevenwicht Een
waardige en helaas hachelijke situ»t°n~
In deze christelijke gShten*
oorlog en vrede, zei karinaal Alfrink
behoett militaire macht niet per
een middel tot oorlog te zijn. Integem
deel ook een militair kan als chriften
deze opvattingen huldigen en verbrei
den. Is hij daarom een slecht soldaat?
Is hij nutteloos in zijn werk als hii
zo over de vrede denkt?
Da kardinaal zei dat hij in het con-
UTRECHT, 1 mei Tijdens de
jongerenbijeenkomst van de Nederland
se katholieke bond van werknemers in
de bouwnijverheid St. Joseph (KNBB)
heeft drs. A. G. ter Hennepe, mede
werker van het economisch instituut voor
de bouwnijverheid, gezegd dat de hui
dige situatie in de bouw niet geheel en
al geruststellend is. „Bij een nog be
staand tekort aan bouwwerken is vrij
wel onverwacht een werkloosheid op
getreden, die het toekomst optimisme
dreigt te verstoren".
Thans werken er ongeveer 330.000 men
sen in bouw- en schildersbedrijven.
Een toename in 15 jaar tot 500.000 zou
betekenen, dat er ieder jaar plaats komt
voor een kleine 20.00 werknemers, zo
wel ter vergroting van het aantal als ter
vervanging van het normaal verloop.
Rekening houdend met de veranderin
gen in de bouwtechniek, mag men ech
ter verwachten dat dit aantal minder
groot zal zijn. Toch was de heer Ter
Hennepe niet pessimistisch. „De moge
lijke toeneming van het produktievolu-
me is groot genoeg om voor de gevolgen
van de technische veranderingen een
ruime marge te laten. Werkloosheid
als gevolg van de technische verande
ringen lijkt op dit ogenblik geen reële
bedreiging".
De heer J. den Nijs, jeugdbestuur-
dier van de bond sprak in verband met
de voortdurende werkloosheid onder de
jongeren over een „sociaal wanbeleid".
Hij vindt de de fouten van
anderen, die hebben geleid tot
een minder gezonde situatie, niet
mogen worden afgewenteld op de hoof
den van de jonge bouwvakkers. Hij ziet
hierin een gevaar voor de vakopleiding.
Momenteel is tien procent van de
13.000 bij de stichting vakopleiding bouw
bedrijf ingeschreven leerlingen werk
loos, waardoor hun vakopleiding is ond
broken. Vele jongeren uit het bouwbe
drijf zijn inmiddels overgegaan naar
een totaal andere bedrijfstak, hun op
leiding van enkele jaren ten spijt. Dit
brengt het gevaar met zich mee, dat
wanneer de situatie in evenwicht is ge
bracht, een groot tekort zal ontstaan
en jgele jongeren opnieuw zullen moeten
worden gestimuleerd, om een vakoplei
ding in de bouwnijverheid te volgen.
Ted Donker, eenenveertig jaar. klein
stevig en met nog slechts een kransje
rossig haar, heeft in totaal drie en
een half jaar voor de KLM in de
Sovjet-Unie gewerkt; hij bedacht al
negen jaar geleden vrienden en colle
ga's met Russische grammofoonplaten
en balalaika's. Hij is de in Parijs ge
boren zoon van een Nederlandse va
der en een Russische moeder, die el
kaar in de Sövjet-Unie leerden kennen
toen zijn vader daar Nederlands con
sul en vertegenwoordiger van een Fin
se houthandel was. De bejaarde me
vrouw A. Donker-Tschjetsjekova wil
de haar zoon aanvankelijk op Schip
hol komen afhalen, maar deze had
haar dat daags tevoren telefonisch af
geraden. „Dat zou haar veel te veel
hebben opgewonden".
Van zijn moeder leerde de heer Don
ker vloeiend Russisch spreken. In
1958, toen hij onder meer in de „opera-
tionsroom" op Schiphol al zes jaar bij
de KLM werkte, werd hij voor de eer
ste maal naar Moskou uitgezonden. La
ter verbleef hij ook enige tijd in Joego
slavië. Toen de onderhandelingen over
een door KLM en Aeroflot te openen
dienst Amsterdam-Leningrad v.v. be
gonnen, benoemde de KLM-directie
hem tot tolk, omdat hij van alle em
ployees de Russische taal het best
meester was. Vorig jaar zond zij hem
naar Leningrad om voorbereidingen
voor de nieuwe dienst te treffen. Toen
Zweden als „overvliegland" zich te
gen de luchtlijn bleef verzetten, be
sloot de KLM de heer Donker tijdelijk
als assistent toe te voegen aan haar
Moskouse station-manager, in afwach
ting van zijn definitieve benoeming tot
vertegenwoordiger in Leningrad. Ir.
Luymes hoopt nog steeds dat de Zwe
den hun verzet zullen opgeven en dat
de KLM volgend jaar een dienst op
Leningrad zal kunnen openen met
de heer Donker als plaatselijk verte
genwoordiger.
Over wat er nu met hem gebeuren
gaat is nog geen beslissing genomen.
Vandaag heeft hij een vrije dag, „om
de slaap in te halen die ik drie et
malen lang praktisch niet heb gehad;
ik ga naar een hotel want mijn vroe
gere woning in Amstelveen heb ik na
tuurlijk niet kunnen aanhouden". Mor
gen is er op het hoofdkantoor van de
KLM in Den Haag een bespreking
met de directie. Ook Ted Donker hoopt
maar één ding: dat de KLM binnen
afzienbare tijd op Leningrad zal gaan
vliegen en dat hij daar haar verte
genwoordiger zal mogen zijn. Zo heel
onwaarschijnlijk is dat niet eens. Mis
schien hebben de Russen met htm te
genmaatregel wel met opzet gewacht
tot de hoofdvertegenwoordiger in Mos
kou, de heer F. van Oorde, wegens
familie-omstandigheden naar Fin
land was vertrokken. Met de uitwij
zing van een lagere KLM-employee is
de affaire-Gloukhov nu In elk geval
niet op de spits gedreven.
een sigaret die thuishoort in een krachtige hand.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, 1 mei Ruim drie
honderd Amsterdamse jongeren in de
leeftijd van 15 tot 25 jaar, hebben
zaterdagavond tijdens de zogenaamde
Princenhofconferentie in het RAI-
congrescentrum voor opschudding ge
zorgd door ongevraagd met een motie
op de proppen te komen, waarin het
onbehagen wordt uitgesproken over
het optreden van burgemeester Van
Hall. Wanneer men bedenkt dat deze
driehonderd geselecteerde jeugdige
Amsterdammers zo'n beetje de hele
hoofdstedelijke jeugd in al haar ge
ledingen (van katholieke instuif tot
en met de provo's toe) vertegenwoor
digen, dan sturen hiermee ongeveer
150.000 Amsterdammertjes hun bur
gemeester naar huis. Letterlijk ge
beurde dat zaterdagavond niet, want
burgemeester Van Hall was naast de
eveneens uitgenodigde hoofdcommis
saris van politie de grote afwezige
op deze grootscheeps georganiseerde
„verbale happening", waar overigens
geen politieagent aan te pas kwam.
Het heeft nog heel wat voeten in de
aarde gehad voor de motie er officieel
doorheen was. Niet dat de zaal aar
zelde. Integendeel, de indieners kregen
een langdurig applaus maar de niet
meer jeugdige voorzitter van deze
Princenhofconferentie raadde zijn jeug
dige stadgenoten scherp af de motie
in stemming te brengen. ,,U bent als
jonge mensen bezig het volle pond te
eisen," riep hij uit. „Daar zitten we
hier voor," klonk het uit de zaal. En
ergens anders: „De voorzitter moet
zich onderwerpen aan de wil van de
vergadering."
Toen de voorzitter daarop met het
argument kwam „Dat heb ik in de
jaren J40-'45 meer gehoord", had hij
ADVERTENTIE
Vraag onze
rijk geïllustreerde
gratis katalogus
HAZCT-FABRIEKEN
ZEVENBERGEN-TEL. O!680-3910*
het bij de zaal helemaal verbruid. Er
ging een afkeurend geloei op en som
mige van deze voor het merendeel na
de oorlog geboren Amsterdammers
vroegen hem deze woorden terug te
nemen. De zaal kreeg toch het volle
pond. De motie kwam erdoor. In deze
bewoordingen: „De Princenhofconfe
rentie in plenaire zitting bijeen, wil
uiting geven aan het onbehagen over
het optreden van burgemeester Van
Hall en gaat over tot de orde van de
dag".
Het meest merkwaardige van alles
was dat de Princenhofconferentie in
de verste verte niet was gevraagd om
een oordeel over burgemeester Van
Hall uit te spreken. Maar het kwam
plotseling op en toen was er geen
houden meer aan.
Wat is nu precies die Princenhof
conferentie? Het heeft niets te maken
met provo's of andere uitdagende of
opruiende groeperingen in Amsterdam.
De Princenhofconferentie betekende ip
feite een grote doorlichting van de he
le Amsterdamse jeugd, Iedere jónge
Amsterdammer is het laatste half jaar
in de gelegenheid geweest zijn mening
te geven over bijvoorbeeld de leef
baarheid van Amsterdam, het gezag
de sportaccommodatie, de betrokken
heid bij het stadsbestuur enz. En om
in dit kader zelf met ideeën naar vo
ren te komen.
Vorig jaar november stuurde de
Amsterdamse Jeugdraad die het inf
tiatief tot deze doorlichting nam, dui
zenden en nog eens duizenden folders
naar scholen, bedrijven, sportvereni
gingen, jeugdverenigingen, politieke
groeperingen en noem maar op, waar
in de bedoeling van de Princenhofcon
ferentie uiteen werd gezet. Drieduizend
Amsterdammers reageerden. Zij zijn
over de hele stad verspreid rond de
tafel gaan zitten om in groepjes van
tien tot vijftien man de zaak te be
spreken en ideeën te pompen. Daar is
een lijvig rapport uit voortgekomen
met tal van opmerkingen en voorstel
len. Dat rapport is teruggegaan naar
de gesprekgroep] es, bewerkt, inge
kort en daaruit is tenslotte een eind
rapport voortgekomen, dat zaterdag
onderwerp van gesprek vormde op de
slotzitting van de Princenhofconferen
tie, die van 's middags kwart voor
vier tot *e avonds half elf duurde met
daartussen een maaltijd op kosten van
de gemeente. Alle gespreksgroepjes
hadden hier afgevaardigden heenge-
stuurd en van de 470 jeugdigen die
zich hadden aangemeld waren er ten
slotte 300 bereid gebleken het prach
tige lenteweer te vergeten en binnen
achter microfoons hun meningen te
spuien en hevige discussies op touw
te zetten.
Verdeeld over vier secties werd er
in de uitstekend geoutilleerde zalen
van het Congrescentrum gedebatteerd
of de ondergang van Amsterdam er
mee gemoeid was. Vrijwel niemand
bleek microfoonvrees te hebben, er
werd vaak uitstekend geformuleerd,
er werd hier en daar ook enorm ge
kletst. Maar dat mag als je nogt geen
25 bent.
De driehonderd conferentiegangers
vormden een duidelijke representatie
van de hele Amsterdamse Jeugd. Naast
meisjes in micro-mini met cowboy
hoedjes op waren er MMS-meisjes in
iets minder provocerende kleding.
Naast jongens in spijkerbroeken of
witte pafeken waren er de keurig aan
geklede gymnasiasten in pak met vest.
Er waren gebaarde politiek geïnteres
seerden en jongens die nog met de
baard in de keel worstelden. In ieder
geval was heel jong-Amsterdam ver
tegenwoordigd. 's Avonds op de slot
zitting die geïnteresseerd werd bijge
woond door een paar wethouders, een
aantal raadsleden en ook twee verte
genwoordigers van minister Klompé
dreigde de vergadering stuk te lapen
in een regen van moties. Toen besloot
men maar om geen moties in te die
nen en alleen te discussiëren over de
allerlaatste voorstellen, die 's middags
in de verschillende secties waren uit
gewerkt.
Een paar moties kwamen er toch
nog door. Zoals deze verstrekkende:
„de binnenstad van Amsterdam moet
vrij van autoverkeer. Er moet beter en
goedkoper openbaar vervoer komen en
er moeten openbare fietsen geplaatst
worden."
Met die laatste stelling ging de zaal
toch niet helemaal akkoord, want het
witte fietsenplan was er na de ge
meenteraad zelfs bij de jeugdi niet
doorgekomen. „Onuitvoerbaar" luidde
het oordeel. Wat wilde men nu nog
meer: Het dempen van niet functio
nele grachten (hevig protest uit ver
schillende hoeken van de zaal), geen
monorail of ondergrondse maar betere
tram- en busverbindingen, stringente
maatregelen tegen de luchtverontreini
ging, wijziging in dit opzicht van de
Hinderwet, bedrijven en banken zoveel
mogelijk uit de binnenstad, instelling
van een overkoepelend kamerbureau,
zodat er niet meer gerommeld kan
worden door particuliere bureautjes,
sexuele voorlichting op scholen, meer
sportgelegenheid voor de bedrijfsjeugd,
meer openbaar vervoer naar de bijna
alle aan de rand van de stad liggende
sportvelden, een tram naar het Am
sterdamse Bos, een blad waar ieder
een in kan schrijven, afschaffing van
de vermakelijkheidsbelasting voor be
paalde groepen jongeren, het instellen
van een overkoepelende jeugdraad, die
veel invloed heeft op het stadsbestuur,
meer leven in de slecht geplande bui
tenwijken, beatclubs in de kelders van
kerken, de Beurs, enz. Iemand wilde
het paleis op de Dam als jeugdgebouw
inrichten, maar dat werd door de hele
vergadering als belachelijk wegge
vaagd. „Dan neemt men ons niet se
rieus", klonk het overal.
Maar wat was nu de voornaamst»
eis: Geld, geld en nog eens geld. Iede
re sectie had wel zo'n tien miljoen als
aanloop nodig om de eerste plannen
te kunnen uitwerken. Bij elkaar dus
40 miljoen. Waar moet het vandaan
komen! De zaal: „Uit Den Haag".
Een jongeman die niet eens een paci
fistenbaardje droeg riep uit: „In Den
Haag liggen drie miljard klaar voor
defensie". Applaus.
Maar wat komt er nu allemaal van
terecht? Aan de hand van de laatste
voorstellen zal een definitief rapport
worden opgesteld, dat naar het ge
meentebestuur gaat en wethouder Ver-
heij van Sport en Jeugdzaken beloof
de zaterdag als allerlaatste spreker
dat het gemeentebestuur daarna een
beleidsnota zal opstellen voor de raad
waarin men sterk rekening zal houden
met de ideeën van de jongeren zelf.
De zaal had hier wel zoveel vertrou
wen in dat zij op de valreep nog een
motie aannam om de Princenhofcon
ferentie te continueren. En dat is een
verheugend verschijnsel. Misschien dat
het de image van Amsterdam als on
rustige stad met alleen maar onrusti
ge en negatieve jeugd een beetje in
evenwicht brengt.
ADVERTENTIE
