Semi-prof binnenkort arbeider in de zin der wet'
<«K!,positie
Mmend protest van coler
Tweede elftallen
bijna geruisloos
Van tafel geveegd
Doelman en
veldspeler
te vervangen
intp
Ridderschap voor
een wereldtitel
Rouwé en Hartsuiker bereiken met triomf op Varsity hoogtepunt in carrière
r"
§'Ub
DE tijd
Huichelarij
fcig* feugd
Proefproces
Swart door blessurre
niet naar Boedapest
Geen
verrassing
1'?
1-
i'i
3'C
MAANDAG 8 MEI 1967
t^ertdepi me^ voor het
feers, Tj S'pfen rokende vijf-
i'Ae en oi ke en hestuur-
lrn kanita!?ts in enkele geval
^ecler]anri0 htige toP var
vOptk-.,nds verziekte ho+ooióL
van
verziekte betaalde
eei den op. Hun voor-
ter. f]p rT^" UP- «un voor-
J Rotterdammer Jos Co-
^ten" wf,eds meer dan tien mi-
ittRitner H Is met het verplichte
et -- "at,»0Peningstoespraak"
^eriküf „over -Amerika. „De
k!erstaaS 20 rieP hij uit,
hst ropi geen a"deren de
^s$en hlf me te maken". Het
gister c en glas van KNVB's
de vn h^teentrum samenge-
,arfet p e'halparlement ademde
J^arnn bracht troost- »Het
°^tit ar ernaal niet zo mooi als
t ugeschilderd. Ze werken
jr v'®nsgevaarlijke contrac-
3fer. p haatte niet veel, bleek
re'8int> anSst was gebleven. De
U<?g °°k
De voetbalheren achter de tafel: v.l.n.r.: Tripels, Hartman, Van de Ven, Zon, Coler, Huybregts en
Jansen.
A
°hze
tyh^IST o
^iih Jo's n ei Sectie-voor-
V vWir„ er rtl'eek de vlag.
^^11 hinend Potest stuitte af
N be t, elhard zakelijk pant-
Iftallen vonden
geo- aeede. 'ftallen vonden
O <3e na de meerderheid
taalH«r bezhmiging streven-
%k akeliii, Dus> dit is het
l^iaColers gevolg, verdween
v,Jde r grote liefde: de be-
C het S G^uisioos b«na>
O rekpt- jke voetbal houdt
O kOstP„lngmet idealen. Wil
Hhi (de a'dtie het ook op an-
TJïlateurclubs) kan af-
Vetl er „e, Ultzonderingen, die
VonelUkkig 00k - Fey-
dQr. A bijv_ rzitter Cor Kieboom
vOor aeld een vurig pief
niet te na
H?hL*h'
hef
u A's
hiet
!?beAe- Re^fijkt, 'rfsn -Van de ama_
FRANS NYPELS
Twente verliest van Rot Weiss
OLYMPUS
JUTPHAAS, 8 mei. Vóór alles het
hoofdnummer" luidt het eerste gebod voor
een Utrechtse studentenroeier. De groot
geschilderde spreuk overheerst in het som
bere houten trappenhuis van Tritons club
gebouw. Herman Rouwé en Erik Hart
suiker gaan daar nu al een jaar of vijf
bjjna dagelijks in en uit. En steeds was er
die opdracht. Reeds toen zij als gestuurde
twee uit Tokio terugkwamen met de on
verwacht veroverde bronzen Olympische
medailles. Ook later, toen zij, na een jaar
pauze, in Amsterdam Nederlands kampioen
in de gestuurde vier waren geworden en in
het Joegoslavische Bied, de vierde ploeg
van de wereld.
Triton werd na de triomf op traditionele wijze bejubeld, v.l. n.r.: Ruyter, Rouwé, Hartsuiker, Dronkert, Brummelman.
KOOS DE BOER
1-2
3-"
1-»
0-2
3-«
3-2
1-1
2-0
3'
4-
1-
1'
angst bij de voetballeiders
VOOR 'DREIGING UIT AMERIKA'
(Va*
Speclale vei-slaggever)
ier
l'A Beïn»»r, Verl'es van in voetbal-
te1/^oor d kapitaal. Angst te-
^Of-Scini Verrneerdering van de las-
%^b in _en fiscale) van de semi-
yQjJU JKJI.UIC/ VUH lie oc f'H"
I11 sL teniidd"U Perlode van financiële
-?^hulf^enyan een tijdperk waar-
Vti erkjkhe"!iln'Be bestuursleden in al-
j-'rn-ulc" kunnen verklaren, dat
Je J* financieel gezond is. De
f 7 het"x8 iaar te kiat", "-idus
i°1(f (j y VV flirtende woordvoer-
eeMact«Boi CS (de vereniging voor
ieS t die 1rs) Karel Janssen pro-
Si 'e ne lo9isch verklaarbare angst
u haa en' De sectie betaald voet-
Pe k* n het J^cstuur, toen nog onkun-
*en 'e)c -..'t dat haar'beleid scher-
nferzaK*°uuitlokken, had
Cat, .deskundig jurist
Svr<ia%Jn de ar
jurist,
daartoe
y «.vM-i.u-.y jui mrdr
'n de arm. genomen. Deze
u n -eije 'e jurist, voorzitter van
'1 Qpfiery.pC-ad, bespeelde lichtvoetig
rf' semi-prof essionalisme
j\ a recht".
tKbai°^uJ°,?lichtinS sold een ac-
16 1- do S In 1)6(1 betaalde
ka,.iWc>e
36*%» Sta('
N ;vJ?P0sitie
status van de semi-prof.
.•vjoir^fitie van de ,,halve"-be-
r Vvo r' 1)61 cen)ent waar-
Vl? ti? eik een hechte vakorgani-
Is 4?^. r,ar metselde, uitgespro-
Ih
l^lT^aar
6 'v> j Diezelfde VVCS, in dit "ge-
directe tegenstander van
V. uugtuoionuci vtill
Ij chts®h Vr,er' de betaalde club, strijdt
JX Ki?siti°r een verbetering van die
t'k' jkt Ru su666s op de loer
.de werkgever nukkig. De
J1) het bezit van een brief
van de Sociale Verzekeringsraad,
waaruit op ondubbelzinnige wijze
blijkt, dat de semi-prof, waar
schijnlijk al op 1 juli, „arbeider is in
de zin der wet". De betreffende alinea
in die brief luidt:
Gelet op het model van het spe
lerscontract, kermis genomen hebben
de van het reglement betaald voetbal,
is de coördinatiecommissie II, (be
staande uit functionarissen van de mi
nisteries van Sociale Zaken en Volks
gezondheid en van Financiën) van oor
deel, dat semi-profs in dienstbetrek
king zijn. Bij het nemen van dit stand
punt is overwogen, dat alle elementen
aanwezig zijn van een arbeidsovereen
komst en dus van verzekeringsplicht
ingevolge de hoofdregel, namelijk: ge
zagsverhouding, persoonlijke dienst
verrichting en loonbetaling voor ver
richte werkzaamheden. De voorwaar
den waarop de semi-beroepsvoetballer
werkzaam is verschilt naar de me
ning van de commissie niet van die
van de beroepsvoetballer."
De werkgevers, de betaalde clubs,
overigens niet op de hoogte van de in
houd van deze brief, verzetten zich
desondanks tegen de verbetering van
(V:
1
sPeciale verslaggever)
krimping van het aantal clubs, maar
.ook over inkrimping van het aantal
spelers. De jeugd krijgt toch de aan
dacht, die zij verdient. In de nieuwe
situatie waarschijnlijk meer dan in de
oude."
lhJ«46Vo°rstpi t
elftauer, 1 afschaffing van de
VnVt h'ct nvf6 \ele voorstanders
ti-jbai lot de konsekwentie
kA1*, N?ls was h6It Eedoemde jeugd
ig Hk hl jjj het een besmettelijke
de boe»"61 ver8eten moest,
v[ hol 8et). t, m van de betaalde
'ê(5 ,SchamPi el door enkelen
:»UADo,^«Poging werd onder-
rSfel de kwesH genV00rdiEer Den
6rSp^ te treift Ult de bezuini-
!<C*heid6ne =en' werd, naarmate
n' duider ?re ers hun kruit
ujt Jlh, dat dit voorstel
''«s UH "at au voorstel
JüKf, hiLlie in 7ü„?nciële nood. Den
A hr, deelde betoog op luchtige
S t'f01ze tbhen aar, verenigingen
Nlt 1 de ehneai, j-een organisatie
iVe^de Conclus!e Iflent", zei: „Als
Neh hii AIg jn„,_ homen dat we de
Agh doeide on u11' moeten we te-
rt'irj Vn p8enornen bet, zeven jaar ge-
s enbesi n ieuEdr-e Sluittot instel"
,n (tai] a5nde naast de
A. ^h- ComPetitie voor twee-
daar-»
^6) hiii °°rstanrioi ^en Doelder,
lïie.. echter oef Van- De ervaring
ergens ,6-?;. dat wij me'
vijftien jeugdspe-
hioL^hterHgpTj6!1- De ervaring
bfdieJ® ergens _dat.
wij met
SMe^1 in het gun!
'eur' at adv
'ertentV^est.en dat soms
-in 1 de v,Als er nou iets
r r, WC1 Uit
u sPi-eekt' alleen zalig
alleen 0ver sanprino
het wel die
over sanering,
Praten over in-
Haarlems vertegenwoordiger, de ac
countant H. Hut, zelf voorstander van
de jeugdcompetitie, bleek niet geïm
poneerd. Hij begon emotioneel, maar
vergeefs: „De ziekte verwekkende
kiemen zijn in deze vergadering aan
wezig." Het werd plots stil in de zaal.
„Al jaren," zo vervolgde de heer Hut
zijn scherpe aanklacht, „wordt ge
vraagd om sanering. Iedereen hoopt
echter dat de andere de dupe wordt."
Zijn waarschuwing„ADO wenst op
heffing (ADO was de initiatiefnemer
van het voorstel) van de tweede elf
tallen. Dat betekent opheffing betaal
de jeugd." De heer Hut greep naar
de motieven. ,,Men noemt het tweede
elftal een vergaarbak van teleurge
stelde voetballers. Moet dat nou. Ons
tweede elftal is de noodzakelijke scha
kel in de harmonische opbouw van de
top." Hij hekelde tenslotte de bezorgd
heid van ADO's Den Doelder ten aan
zien van de amateurclubs. „Huichela
rij, meer niet. Sinds wanneer is het
betaalde voetbal bezorgd voor het
amateurvoetbal'"
Holland Sports voorzitter S. van der
Laan vertolkte de gevoelens van de
stichtingen. Daaruit bleek opnieuw,
dat iedereen bliksemsgoed begreep,
dat de betaalde clubs de jeugdcompe
titie om zeep wilden brengen. „Wij,
stichtingen," aldus Van der Laan
(merkwaardig actief, gezien de wan-
,kele basis van zijn op de rand van de
afgrond balancerende stichting), „wij
hebben geen jeugd. Wij moeten jeugd
aantrekken via advertenties. De erva
ring leert dat we uit een selectie van
honderd man in het meest gunstige
geval slechts een speler trekken, die
het tenvolle waard is „het nog een
jaar te proberen". Er lopen heus niet
zoveel zestienjarigen rond als Cruyff."
Namens de stichtingen vroeg hij een
onbegrensde leeftijdslimiet voor het
zogenaamde B-elftal. Hij kreeg steun
van Ajax' praeses Jaap van Praag,
die dat B-elftal als een revalidatie
centrum zag voor geblesseerde eerste
elftalspelers. Na het pleidooi van Kie
boom („bezint, eer gij begint") werd
het voorstel met ruim tweederde
meerderheid aangenomen, met onbe
grensde leeftijdslimiet. De betaalde
clubs, die tenminste dertig speelge
rechtigde spelers moeten hebben, hoe
ven er maar vijftien een contract aan
te bieden.
de rechtspositie van hun voetballers.
Een van de belangrijkste redenen
daartoe: verhoging van de lasten van
de club. Voortspruitend uit het feit,
dat hun werknemer, de semi-prof, die
in de oude toestand geen bijdrage in
de sociale lasten kan eisen, die geen
recht heeft op vacantie-toeslag, ineens
de vruchten mag plukken van een
door de vakbonden beschermde ar-
beidersstatus. Het kan een club wel
iswaar maar hoogstens dertig- tot
veertigduizend gulden kosten, maar
dat bedrag kan in sommige (waar
schijnlijk in vele) gevallen zelfs niet
meer worden opgebracht. Dat deze
nieuwe situatie bovendien een enorme
administratieve rompslomp met zich
brengt is vanzelfsprekend. Een derge
lijke papieren oorlog is voor de op
rechte amateur (negen van de tien be
stuursleden in het betaalde voetbal zijn
nog steeds amateur) een nachtmerrie.
De dure vakman blijft in de meeste
gevallen een illusie.
De KNVB, de sectie betaald voet
bal, bestuur en leden, zo bleek in de
bossen rond Zeist, aanvaardt dit over
heidsstandpunt niet. „De VVCS", al
dus mr. dr. Catz dreigend achter de
katheder, „hoeft dus niet zo verheugd
te zijn." Hoe nauw de dreiging van
het Amerikaanse voetbal hiermee be
trokken is, bleek vervolgens: „Ik heb
gehoord", zei jurist Catz, „dat de be
sturen bang zijn, dat hun spelers zo
maar weg kunnen lopen". Hij doelde
op het proces Sparta-Laserorris. Inzet
van het juridisch steekspel was daar
bij onder meer: „ontbinding contract
wegens positieverbetering". Raads
man Catz: „Daarover bestaat enige
jurisprudentie uit Rotterdamse sfeer".
Hij noemde twee gevallen waarin de
rechtbank dit soort eisen afwees. Hij
verbaasde zich vervolgens over het
feit, dat de overheid ineens zo'n haast
had met de regeling van de status
van de semi-prof. Een desbetreffend
voorstel van minder verstrekkende
aard natuurlijk van de KNVB om de
status vast te stellen (29 april 1966)
werd door diezelfde overheid in de be
kende ijskast gezet. „Nu wordt", al
dus mr. dr. Catz, dan plotseling het
verlossende woord gesproken: „wij we
ten het nu wel", op z'n zachtst ge
zegd wel wat vreemd.."
(Van onze verslaggever)
ZEIST 8 mei Met ingang van
de nieuwe competitie voor het be
taalde voetbal zal het mogelijk zijn
de gehele wedstrijd één doelverde-
diger en één veldspeler per elftal
te vervangen.
Hoewel in de desbetreffende re
glementswijziging ook was opgeno
men dat er bij vervanging van „een
verwonding sprake moest zijn" is
deze aanduiding op verzoek van de
betaalde clubs uit het reglement
gewipt.
De angst, aldus de KNVB, bij mon
de van mr. dr. Catz, is ongegrond.
„Wij zullen een proefproces voeren.
Er zal nog overleg plaatsvinden hoe.
Een of andere vereniging moet een ge
schil uitlokken. Dat kan heel gemak
kelijk. Hoe dat ook afloopt, wij teke
nen beroep aan bij de centrale raad
van beroep. Als de uitspraak komt zal
daaruit de konsekwentie worden ge
trokken. Maar dat kan nog minstens
een maand of acht in beslag nemen".
Weer dook hierna „Amerika" op.
ADO's sterke man N. den Doelder:
„Als het contract is geëindigd heeft
de vereniging dan recht op een trans
fersom?"
Mr. dr. Catz: „Ik zie niet in dat
er principieel iets verandert".
Jaap van Praag: „Dat antwoord be
vredigt mij niet. Welk recht heb ik
om direct te verhinderen dat een spe
ler naar Amerika vertrekt, als zijn
contract is geëindigd? Ik kan hem
niet verkopen, want hij gaat weg."
Mr. dr. Catz: „U mag de moed nooit
opgeven."
Een eenvoudige, maar nietszeggen
de repliek.
De angst bleef.
De dreiging ook.
En de conclusie: „ons betaalde voet
bal is verziekt."
Verhelderend, dat wel...
AMSTERDAM, 8 mei Bondscoach
George Kessler kan voor de beker
interland Hongarije—Nederland niet
beschikken over Sjaak Swart. De Aja-
cied heeft zondag tegen DWS, tijdens
het aanzetten van een sprint, een ge
scheurde dijbeenspier opgelopen. Een
onderzoek, dat clubarts Rolink na af
loop van de wedstrijd instelde, heeft
dit uitgewezen.
De groep die hedenmorgen naar
Boedapest is vertrokken, bestaat nu uit
de volgende spelers: Tonny van Leeu
wen (GVAV), Pim Doesburg (Sparta),
Frits Flinkevleugel (DWS), Cor Veld
hoen (Feijenoord)Wim Suur-
bier (Ajax), Hans Eijkenbroek (Spar
ta), Piet de Zoete (ADO). Rinus Is
raël (Feijenoord), Gerard Bergholtz
(Anderlecht), Jan Mulder (Anderiecht)
Piet Keizer (Ajax), Klaas Nuninga
(Ajax), Henk Groot (Ajax) Willy van
der Kuylen (PSV) en Bennie Muller
(Ajax).
ESSEN, 8 mei FC Twente heeft
zaterdag in Essen een vriendschappe
lijke wedstrijd tegen Rot Weiss Es
sen met 1-2 verloren. Bij de rust had
den de Duitsers met 1-0 de leiding.
Heskamp scoorde het doelpunt voor
de Enschedeërs.
Geen
DIT HOEKJE munt niet uit in de
Terugblik. Wordt toch omgezien, dan
gebeurt dat meestal in wrok. Omdat,
wat de sport betreft, in het verle
den de malaise ligt van het heden.
En wat de niet abdicerende „ouwe
jongens" hebben verricht, was vaak
„goeje soep", maar is dat even vaak
niet meer. Vandaar onze halsstarri
ge blik vooruit. Naar wat worden
zal. Dat is onheilspellend genoeg om
er voortdurend mee bezig te zijn.
Toch vandaag even een blik over
de schouder. Bij de lintjesregen van
vorig jaar, werd namelijk 0.001 per
cent van de sportgemeenschap ge
decoreerd. Was dat effe wat! De
onderscheidingen vielen toen welis
waar in het niet zo bewegende, be
stuurlijke vlak en in zulke alleen
zaligmakende regionen als de Chris
telijke Sport Unie, maar het was
tenminste iets. De sport bleek, ter
Kanselarij (der Orden), niet ver
geten. Overigens is ook in 1966
niet één lintje terechtgekomen in de
sport beoefening. In dat deel van
de sport, hetwelk beweegt. Zelfs het
spectaculaire bewegen der heren
Schenk en Verkerk had de lintjes
regenmakers niet tot eén decoratief
gebaar genoopt. Ik schreef dan ook,
vandaag een jaar geleden:
„Eén Lintje per jaar voor de sport
beoefening: het zou honderdduizen
den geïnspireerd uit hun startblokken
doen schieten. Volgend jaar beter? Of
blijft de onderscheiding voor een wereld
kampioenschap het „telegram van de mi
nister" (soort van ridderschap) dan wel
het „telegram van de staatssecretaris"
(soort medaille in zilver)?"
Dit jaar beter? Nee. Dit jaar was
het lintjes-beleid „ten aanzien van"
de sport zodanig, dat er Vragen
kwamen. Een unicum. De socialist
Daams wil nu eens weten hoe dat
zit. En of hier gediscrimineerd dan
wel heel slecht nagedacht is. Hij
stelt ham-vragen.
NIET ééN LINTJE kreeg de sport,
dit jaar. Wat de bestuurlijke en
organisatorische sector betreft, is
dat niet erg. Daarin zijn, in het ver
leden, genoeg lintjes neer geregend.
Bovendien heeft men in het afgelo
pen jaar noch bijzonder bestuurd
noch iets opzichtigs georganiseerd.
De Kanselarij zou groot gelijk heb
ben, indien zij zou hebben gerede
neerd: „Met die sector maar even
wachten. Die staat bloot aan nogal
wat kritiek". Wat de bewegende sport
aangaat, heeft zij gefaald. Zij heeft
de waarde van een wereldkampioen
schap onderschat. Zij heeft in Kees
van Pleun uit Puttershoek niet de
man gezien, die de Russische schaats-
gemeenschap tot een kritische bezin
ning dwong en tot een sanering van
het oefenmeesters-gilde. In de Unie
der Socialistische Sovjet Republieken
is Kees van Pleun een soort Ver
schrikkelijke IJsman, die maling had
aan het IJzige Gordijn van Lathi's
kou en daar door héén brekend
de in Siberische omstandigheden ge
trainde Russen beschaamde. Is dat
nou geen ridderschap waard? Drong
het ook niet tot de breinen in de
kanselarij door, dat drie Nederland
se hardrijders momenteel de wereld-
lijst aanvoeren hetgeen wil zeg
gen dat Verkerk, Schenk en Jorrits-
ma de beste schaatsenrijders zijn al
ler tijden? Geen zinnig mens zal be
weren dat het behalen van een we
reldkampioenschap - zoals ook Stien
Kaiser dat deed niet zo'n grote
prestatie is als het 40 jaar trouw
blazen van de piston in de fanfare
„Nu met Hope". Toch vallen in die
welluidende kaders meer lintjes dan
in de sport. Waarom? Wat zijn de
normen? Eén norm zal geen mens
betwisten: een wereldtitel is een
ridderschap waard. De arme Sjouk-
je Dijkstra moest een serie van drie
wereldkampioenschappen bij elkaar
kuren, voor zij tot „de verdienste
lijke Nederlanders" mocht behoren.
Ije sportb eoefenaars zijn kwaad.
Dat moet de Kanselarij goed weten.
Dat moet ook minister Marga maar in
d'r oren knopen. En ze zijn daarom
zo kwaad, omdat Nederlandse we
reldtitels geen dagelijks gebeuren
zijn. Omdat het kritiek regent op de
Nederlandse sportbeoefening. Als er
dan eens...
DE KANSELARIJ zal wel kwaad
worden, wanneer ze dit leest. Want
natuurlijk is zij niet schuldig. Zij
„plaatst" de lintjes slechts, met de
hantering van een soort „verdeel
sleutel". En die wordt weer gecon
strueerd uit de aanvragen. En deze
moeten natuurlijk wel worden inge
diend, vooraleer zij onder de „ver
deelsleutel" kunnen. De Kanselarij
beschikt uiteraard niet over een
soort „sportmedewerker" die tot
taak heeft er op toe te zien, dat
alle „uitslagen" binnenkomen en op
lintjes-waarde worden gesorteerd. Al
lijkt dat anders, zij heeft óók geen
„muziekmedewerker" annex tand-
technicus die er op letten dat alle
wegens het bereiken van de kunst
gebit-gerechtigde leeftijd uitgebla
zen blazers een onderscheiding
krijgen. Vanuit de muziekkorpsen
wordt gewoon veel meer aandrang
uitgeoefend op de verwerving van
lintjes. Dermate groot is die aan
drang, dat de „verdeelsleutel" veel
moet doorlaten. Zo gezien, komt men
bij het merkwaardige feit uit, dat
de sport zelf nalaat „druk" uit te
oefenen. En zo er al „druk" wordt
uitgeoefend, geldt die de verdienste
lijke mannen in de bestuurlijke en
organisatorische regionen. Wie
vraag ik me af zijn verantwoor
delijk voor de sollicitaties naar lin
tjes in de sport? Zou bijvoorbeeld
de Kanselarij wel een ridderschap
hebben geplaatst in Puttershoek, als
er maar een aanvraag was geweest
van de Schaatsbond? Of doen bon
den principieel niet mee aan solli
citaties naar onderscheidingen voor
sportb eoefenaren? Maar ze doen
wél mee - dat weet ik zeker - indien
er scheidende bestuursleden moeten
worden gehuldigd. Van waar dan die
ongelijkheid? Ex-minister Vrolijk
heeft eens gezegd: „De sportbewe-
ging kent de weg naar Den Haag
niet". Ook niet als het om lintjes7
gaat? Houden de H. H. Sportbe
stuurders, nu de verbazing wegens
het ontbreken van een sportlintje
zelfs voor Verkerk groot is, zich
zo koest omdat ze er zelf niets aan
hebben gedaan? Ik hoop echt, dat
het niet waar is. Hoe het ook zij:
er moet een nieuw lintjesregen-sys
teem komen. Met objectieve normen.
Zoals: een ridderschap voor een we
reldtitel.
TRITONS VIER ONAANTASTBAAR
(Van onze speciale verslaggever)
Ongeacht deze successen voelden Rouwé en
Hartsuiker zich als roeier niet geslaagd. Het
hoofdnummer de oude vier op de Varsity
zou en moest worden gewonnen. Het vorige jaar
werden zij gedwarsboomd door enige fatale „snoe
ken" en de niet te breken wilskracht van Maar
ten Kloosterman en zijn makkers van Nereus
Maar dit jaar, terwijl de zon de traditie getrouw
de regenwolken boven het Amsterdam-Rijnka
naal had verjaagd, kregen Rouwé en Hartsuiker
vergezeld door Brummelman en Dronkert hun
revanche. Een schitterende revanche zelfs, door
het verschil van een straatlengte. Het Triton
wint de Varsity, hi-ha-ho" heeft terecht tot diep
mi ae nacht vele Utrechters wakker gehouden
W Trtfn 1 even orlSenaakbare als fout
'°ze,J"l°n ln deze yierentachtigste Varsity was
au Seen verrassing. In de voorbefeiding op
dit laatste seizoen van hun roei-carrière gold in-
derdaad voor Rouwé en Hartsuiker het „Vóór
alles de Varsity". In alle prognoses was Triton
mo,Eeliike winnaar getipt. Verrassend was
echter wel hun superioriteit vanaf de allereerste
meters. Verrassend, in ieder geval opzienbarend
was ook het falen van de vier „krachtpatsers"
van Nereus, van wie Kloosterman en Niehe hoop-
ten op hun derde achtereenvolgende overwinning
Ver achter Triton en zelfs nog op een niet weg
te cijferen afstand achter het door de boei be
gunstigde Njord werden Maarten Kloosterman
c.s. derde. Het vertrek van Luynenburg en Stok
vis uit deze ploeg die in Bied ongestuurd brons
greep, heeft haar de zo noodzakelijke techniek
ontnomen. Van der Griek en Bakker zijn name
lijk van hetzelfde reuzentype als Kloosterman en
Niehe. Juist met de wind schuin tegen en
voor echte sport kwalijk hoge golfslag bleek
dat een ploeg met meer kracht dan techniek het
moet afleggen tegen een beter uitgebalanceerd
geheel als dat van Triton. Dit evenwicht dankte
Triton eveneens aan een wijziging in de opstel-
ling in vergelijking met het vorige jaar. Triton
was een fijn technische ploeg, die haast wiegde
op de golven, maar toch aan de nodige kracht
niets te kort kwam. De vervanging van Dooper
door de steviger gebouwde Dronkert was daar
aan niet vreemd.
Temidden van het gehos der benen en het ge-
hijs van het feestelijke bier zochten Amsterdam
mers naar troostwoorden voor Kloosterman: „Het
nummer ongestuurde vier is er dit seizoen ook
nog." Utrechters zongen „En Tritn gaat naar
Mexico, hi-ha-ho"Beide verwijzingen naar het
internationale roei-front waren echter niet op hun
plaats. De Varsity blijft immers de Varsity; het
prestige-gevecht tussen de studentencorpora,
waarin de deelnemers eerst student en dan pas
roeier zijn. Zo leven en denken zij op deze jaar
lijkse hoogtij-dag ook. Rouwé: Mexico hoeft
voor mij niet. Dit gouden Varsity-blik maakt het
voor mij af. Nu kan ik stoppen." Hartsuiker:
„Ja, aan het eind van dit seizoen." Hetzelfde ge
luid bij de diep teleurgestelde Nereïden. Erik
Niehe zou dinsdag meedoen aan de gentlemens
wielerkoers i(i Hummelo met als gangmaker de
skiffeur-wielrenner Jan Wienese. Niehe zei ech
ter. „Ik zeg af. Die wedstrijd is voor topsporters.
Ik ben geen topsporter meer
Feest dus op het Janskerkhof; geen fakkelop
tocht in Amsterdam, de laatste jaren bijna een
traditioneel geworden toeristische trekpleister.
Het was, zoals gezegd, reeds na de eerste hon
derd van de drieduizend meter duidelijk. Hart
suiker verklaarde later: „Wij hoorden over de
wonderbaarlijk hoge startsnelheden van Nereus.
Wij werden er niet bang van. Integendeel, het
versterkte ons gevoel, Nereus heeft geen echte
goede ploeg. Dat is wel gebleken. Nereus kwam
niet weg. Van der Griek: „Wij streden een ho
peloze strijd tegen het ruwe water, dat wij niet
konden overmeesteren." Toegegeven, het water
was wild. In het voorprogramma waren reeds
een acht (van Skadi) en een vier (van Argo)
gezonken. Bovendien zorgde een motorjacht van
de Rijkspolitie vlak voor de start nog voor enige
extra-deining, toen Aegir een nieuwe riem moest
worden gebracht. Nereus heeft geprobeerd stie
kem naar een rustiger boei (Skadi zat heel gun
stig en werd dan ook vierde) te glippen. Maar
de kamprechter was onverbiddelijk. Na twee
waarschuwingen klonk het: „Nog één keer en
ik neem u uit de strijd." Triton was toen reeds
op lengtes en niet meer in te halen. Evenmin
trouwens als Njord, dat heerlijk beschut naar een
het moreel sterkende tweede plaats oproeide.
Niet voor niets was de belangrijkste conclusie van
een van de twee coaches: „Deze race belooft iets
voor het seizoen." Nereus zette, om zijn gezicht
te redden, nog wel de befaamde eindsprint in.
„Maar bij dat inzetten is het dan wel gebleven,"
concludeerde Niehe. En zo moest Nereus voor
het eerst sinds twee jaar pijnlijk ervaren hoe
moeilijk het is door de finish te gaan, als hon
derden alle kou vergeten studenten in het water
krioelen met alleen maar het oog gericht op hun
winnaars, hun Triton. Zo levensgevaarlijk druk
was het in het kanaal dat het nog zeker een
kwartier duurde voordat Rouwé en de zijnen de
per motorvlet aangevoerde lauwerkrans kregen
omgehangen.
