Tranen van een zieke a .1 STAO 19 Reportage: Cor Doctor, Ton Schuurmans, Jaap Vissering Foto's: Lex de Herder Compositie: Jan de Kluyver f EOTTEHDAMSCH NIEUWSBLAD ZATERDAG 16 AUGUSTUS 19» BEN HET LOOPT TEGEN HET EINDE van de bijeenkomst. De mensen zijn zichtbaar vermoeid. Er hangt een on definieerbare spanning. Ben Hoekendijk Iaat nog steeds zijn volzinnen door de tent schallen. Nu begmt de ge bedsgenezing, het hoogte punt van de avond. Een soort prijsuitreiking maar dan heel tragisch. Een vrouw van middelbare leef tijd, die aan suikerziekte lijdt, staat naast de evange- lisator op het podium. Hij vraagt: „Vrouw, gelooft u door God te zijn geraakt?" De vrouw antwoordt: „Ja, ik geloof erin en mijn dochter is ook genezen." „Wat man keerde uw dochter?" Ze had een nierziekte. Ze is op een van uw bijeenkomsten geweest. Nu is ze nooit meer ziek." De dochter, een meis je van ongeveer veertien jaar, k in. de tent. Ze moet naar het podium komen. Ze kijkt recht de tent in en zegt ,.De Here Jezus heeft me ge nezen." Ben Hoekendijk rea geert onmiddellijk: „Ieder een die blij is zegt amen." De tont roept „amen". Ben Hoekendijk pakt de vrouw bij het hoofd. Zo te zien heeft hij moeite niet te hard tc drukken. Zijn stem trilt als hij zegt: „Doorstroom haar met mv kracht, Jezus." Hij geefi haar een hand: ..Vertrouw in God, zuster" en tot de zaal „Iedereen die blij js, zegt Halleluja". De zaal roept opnieuw. dit maal heeft iedereen de ar men opgeheven. Het meest tragische komt hierna EEN DAME STA Al' voor het podium. Ze heeft een „ge zwel". Ben Hoekendijk zegt: „Dit gezwel is bestraft en vervloekt in de naam van Jezus. Heeft u veel pijn. me vrouw?" Het vrouwtje knikt. „Wat zou u nou graag wil len?" De vrouw begint te huilen. Dc zaal is nieuwsgie rig stil. Met een door tranen verstikte stem zegt ze moei lijk te verstaan: „Heer. as jeblieft verhoor mijn gebed. Dat. wil ik zo graag, andei's moet ik sterven." Dar valt haar stem weg. Het wordt onhoorbaar gemompel. Hoe kendijk: „Broeders -er. zus ters, wilt u blijven bidden voor deze vrouw." De zaal roept amen. De twee man van de ordedienst, d:e buiten hebben gepatrouilleerd, ne men hun posten weer m. Het hoogtepunt van. de avond is voorbij. De mensen m de tent ontspannen zich duide lijk. NAAST DE TENT is de geheel vc-rlaten gebedstent. Het is cen kleine ruimte, waar do menden ger.ezingskaartcn kunnen krijgen, die niets kosten. Het is ook de ruimte, waar Ben Hoekendijk privé met de mensen praat. In een kaartenbak zijn dc namen van de mensen systematisch gerangschikt naar kwaal. Het zijn met alléén lichame lijke kwalen. Iemand van de organisatie: „Er zijn ook geestelijke gedeprimeerden bij en overspannen mensen. Wij hebben niets tegen een arts of een psychiater, maar onze mensen hebben hun 1*31'.i 't iUm'ui; i\' .I,. I', vertrouwen in de Heer ge steld. Er zijn er bij die door de artsen zijn opgegeven." IS HET VAN VEEL MENSEN e<.n laatste vertwijfelde po ging toch nog beter te wor den? „Er zullen er best bij zijn die het als hun laatste hoop beschouwen, maar lang met allemaal. Het is De Heer die ze zoeken. Ben Hoekendijk heeft een roe ping als evangelist en die draagt hij uit. Hij heeft geen medische of psychologische opleiding, alléén zijn roe ping. Hij praat met de men sen. omdat de meesten niet :n het openbaar durven zeg gen wat ze mankeren. Maar aan de hand van de kaart weet Ben Hoekendijk wat er aan scheelt. Iedereen die een genezingskaart heeft in gevuld. krijgt automatisch het blad „Opwekking" thuis gestuurd. In dat biad schrijft uneraard Ben Hoekendijk zelf en er staan predikingen in. Daarnaast getuigenissen en nieuws over andere cam pagnes." HOE WORDT DE ORGANISA TIE gefinancierd? „Uit de opbrengst van de bijeenkom sten. We zijn nu zo'n twaalf jaar bezig <Ben Hoekendijk voelde zijn roeping voor het eerst toen hij negentien jaar was) en hebben in die tijd een groep sympatisanten om ons heen verzameld, die vrije giften sturen. Niemand is lid." „Hoe groot is de groep?" „Ddt is niet te zeg gen." Kunt u een. schatting maken, tien, vijftien, twintig of honderd vijf tig? „Nee, he laas, dat kan ik niet." Na afloop praten we met een dame die ook is geweest Wat ze er van vond? „Ik bei er naar toe gegaan op aai raden van Indische kenn sen. Zelf ben ik katholiek. I heb het aan de pastoor g vraagd en die had geen be zwaar. Het mocht best van hem. En ik heb genezingen gezien. De vorige keer een lamme. Hij kwam lam bin nen, meneer, en toen ineens kon hij lopen. Zomaar door de zaal heen. Dat is het wel hé. En allemaal door me neer Hoekendijk. Het is zo'n aardige man, werkelijk. Ook als je niet ziek bent is 'ie aardig. Morgen ga ik weer. Alléén. Ik heb namelijk een beetje kwestie gekregen met de mdische mensen hé. Die geloofden het ineens met meer. En ik wel." Q Achter de ruggen van hen, die stonden. Vóór het begin van de Hoekendijk-avond probeerden wij uit te maken, wie de gelovigen en wie de nieuws gierigen waren, die de tent bevolkten. Maar bij de eerste zangnummers al voltrok zich de verrassende scheiding. Tussen het publiek sprongen in plotselinge extase juist die personen op, van wie we dat in eerste instantie niet hadden verwacht: een jong meisje in zeer hippe kleding, een man met een uitge sproken boksersuiterlijk of (foto) een man met open boord, die naar onze schatting toevallig maar eens was binnengewandeld. De jongeren in het publiek waren wel de eersten, die tijdens de prediking onge durig werden. Tijdens de prediking van Hoekendijk. c

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Rotterdamsch Nieuwsblad / Schiedamsche Courant / Rotterdams Dagblad / Waterweg / Algemeen Dagblad | 1969 | | pagina 1