Weil eens jaloers op Ard Schenk
k
I
H
WALI
ii,v.
WIM VAN DER VOORT KIJKT TERUG
SPORT
HOUDT
mmmm
f
c- 1
m
1r* t¥.i*Êk
w 1
RÉIS
citroen
VRIJDAG 31 DECEMBER 1971
Iin deze tijd, die dweept
met onverzadigde vet
zuren en de automobi
listen uitnodigt hun
voertuigen een halt uur
neer te zetten om aan
rekstokken te gaan
hangen en over paal
tjes te springen, in
f deze bewegingsarme
tijd is het misschien
goed even te luisteren
naar een 48-jarige man,
die van de ene presta
tieloop naar de andere
rent en zonder merkba
re inspanning jonge ke
rels achter zich laat
Maar deze 48-jarige is
dan wel Wïm van der
Voort, één van onze
topsehaatsers uit een
niet al te grijs verle-
-den. Want het is nog
pas zo'n vijftienzes
tienjaar geleden dat
Van der Voort de wed
strijdijzers aan de
Westlandse wilgen
hing.
,Te oud? Welnee! Ik
moest eindelijk eens
aan het werk
Wij hadden elkaar gerui
me tijd niet gezien en
alhoewel je weet dat
hij veranderd moet
zijn, kijk je toch nog
even verwonderd naar
de stoere ruige figuur
tegenover je, in zijn
huis in Heenweg te
's-Gravenzar.de, omdat
je achter op je netvlies
nog altijd die ranke
schaatsfiguur'iheblt, die
in zwarte maillots- zó
sierlijk doof de ..boch
ten kon gaan. In tegen
stelling tot de wat bon
kige Kees Broekman
en ook die andere tijd
genoot van Wim van
der Voort was anders;
Anton Huiskes.
Maar wat wilt u? Vijftien
jaar gaan niet onopge
merkt voorbij. De
sehaats-avonturier van
toen, die ieder jaar
maanden op stap was
met de kernploeg, de
flierefluiter, is een be
zadigd huisvader ge
worden van vijf kinde
ren, waarvan de op één
na oudste een doch
ter meeluistert als
pa vertelt van de goeie
ouwe tijd. Maar één
liefde heeft hij niet af
gezworen: de liefde
voorde sport. Want de
sport houdt jong. -
B. in 't II.
De stoere tuinder, die tegenover me zit, zal heus de enige niet
zijn, die wel eens jaloers is op Ard Schenk, maar hij heeft
een geldige reden, want zijn naam is Wim van der Voort en
zijn naam was tot zo'n vijftien jaar terug omstreeks
deze tijd regelmatig in het schaatsnieuws. Op het middaguur,
dat ik in zijn huiskamer met hem zit tc praten een uurtie
tussen het werk door op datzelfde uur placht hij enige de
cennia terug met de kernploeg ergens in het hoge noorden te
zijn, na de middagmaaltijd rustend van de ochtendtraining.
En dan valt onwillekeurig de naam Ard Schenk...
.,lk geef eerlijk toe dat ik wel
eens jaloers op hem ben.
Maar anders jaloers dan de
mensen denken. Ik benijd
hem niet om zijn succes
dat gun ik hem van ganser
harte maar om alles d'r
om en d'r an, dat deze suc
cessen mogelijk heeft ge
maakt. De coaching eerst
van Anton Huiskes, nu van
Leen Pfrommer de medi
sche begeleiding, nou ja al
les wat de schaatsjongens nu
wel hebben en wij niet had
den. Bij de jongens van nu
vergeleken rotzooiden rvij
maar wat aan.
door
Bart in 't Hout
dis je hoort hóe jongens als XVim
van der Voort zomaar naar Ha-
mar werden gestuurd om zich
voor te bereiden op de grota
schaatswedstrijden, kun je je
niet voorstellen, dat het nog
maar 15 jaar gelden zo ging.
Het doet gewoon, middeleeuws
aan. Klaas Schenk kwam er
dan later we! bij, maar het eni
ge wat hij deed" vertelt Wim
van der Voort was „timen".
De rest moest je zelf maar
uitknobbelen. Alteen of samen
met Anton Huiskes. Nee, niet
met Kees Broekman. Ik trofc
meer met Anton Huiskes op.
Anton ontpopte zich toen als de
man die hij later zou worden.
En dan was er Dolf van der
Scheer, die mij regelmatig lan
ge brieven uit Rotterdam stuur-
de met wenken en raadgevin
gen. Ja Jongens, zo moesten wij
het maar zien te.rooien..
„En de Noren.?"
„Die keken wel uit om ons weg
wijs te maken. eZ waren ons een
stuk vooruit en ze hadden er
geen enkel belang bij om uit de
school te klappen. Denk je dat
een man als Hjalmar Andersen
bij je op de kamer kwam om
tegen je te zeggen: „Willem,
nou zal iK je eens precies ver
tellen waarom jij die tiendui
zend meter zus rijdt en niet
zo". Haha hij keek wel uit.
Trouwens: hoe had hij zich ver
staanbaar moeten maken? Hij
sprak. - geen woord over de
grens en ons Noors was zoiets
als „eutemeteutje"We konden
ons verstaanbaar maken, maar
daarmee was alles gezegd. Het
was éferi soort steenkolen-
Noors, waarvan de hele
schaatsgemeenschap zich be
diende, zelfs de Russen".
„Ik kan ook^ nog wel eens stin
kend jaloers worden als ik zie
met welke medische zorgen de
jongens van tegenwoordig wor
den omringd. Ik mag bijna wel
zeggen: in de watten worden
gelegd. De jongens van tegen
woordig hebben bijna een lijf
arts, die alles voor hen. doet,
Nou ja, behalve het schaatsen,
maar dan staat hij nog naast
het ijs. Met ziek-zijn-beter-wor
den heeft dat niets meer te ma
ken. Het is juist de bedoeling
dat je niet ziek wordt. Dan wij.
Wij moesten wei doodziek zijn
en liggen te klappertanden van
de koorts, voordat er een arts
naar je kwam kijken. En dat
was dan nog een Noor of een
Zweed, in ieder geval één die je
niet verstond. Man, dan voelde
jé je wet eens ongelukkig".
Wim van der Voort is al de jaren
dat hij op de schaatsvheeft ge
staan en dar is tcch na de
oorlog bijna zo'n vijftien jaar
nooit kampioen geweest. Var.
Nederland riet, omdat hij in de
tijd dal hier cm het kapioen-
schap werd gereden altijd in
he*- hoge noorden vertoefd^
Van Eurcpa en de wereld r.iet.
omdat er altijd wel één of meer
waren, die het net iets beter
konden dan h.j. De Engelsen
hebben er een uitdrukking
voor: Always the bridesma'd,
never the bride (altijd hei
bruidsmeisje, nooit de bruid).
Wim var. der Voort moet
ever. om grlnneken.
„En toch" zegt hij met vuur
„deed en liet ;k cv alles voor.
Man, ik trainde zomer en win
ter. En niet omdat ik moest,
maar uit mezelf. Iedere dag.
Een sigaretje, een biertje, een
avondje uit, 'het was er niet hij.
Ik had in het Westland de bij
naam van de monnik".
„Misschien", zegt zijn vrouw.
.leefde je wel te serieus. Noc*
eens een verzetje, je nooit eens
ontspannen, dat kan niet goed
zijn".
Wim kijkt z'n vrouw aan. „Mis
schien heb je wel gelijk".
Het was zo'n beetje voor Wim
van der Voort „lest best" In
1952 bij de Olympische Winter
spelen in Oslo won hij zilver op
de 1500 meter, achter Ander-
een, altijd maar weer Ander-
een. Maar het jaar daarop
kwam er plotseling verheugend
nieuws uit Davos, waar Van
der Voort de eerste was, die
een nieuw wereldrecord reed
op de drieduizend meter, een
record dat daarna werd verbe
terd, respectievelijk door
Broekman en Huiskes en dat
met 4 min. 40.2 sec. tien jaar
lang heeft stand gehouden.
En dat jaar werd hij bij de Euro
pese kampioenschappen in Ha-
mar tweede achter Broekman
en bij de wereldkamioenschap-
pen in Helsinki derde achter de
Russen Gontsjarenko en Sjil-
kov. Daar liet hij Kees Broek-
m.
man weer achter zich. dio vier.
de werd.
Voordat u medelijden krijgt met
W'lm van der Voort zou ik u wil
len uitnodigen met mij pen
kijkje te nemen in de prijzen-
Trainingsronde in Davos.
kast die nog altijd trots in
de kamer staat. Een glazen
kast, uitpuilend van de schaats-
trofeeën, medailles, bekers,
schalen enz. enz., die er maar
op het ijs te verdienen zijn. En
ergens anders in het huis liggen
dikke boeken met stapels kran
tenknipsels, die Willem op een
regenachtige middag ais er op
dn tuin niet veel te doen valt
nog wel eens doorbladert.
Herinneringen aan een fijne tijd.
zegt hij, die hij voor geen goud
zou willen missen. Een onbe
zorgde tijd ook, dat hij zomaar
maanden achtereen in het bui
tenland. kon zijn. Eerst op kos
ten van de KNSB, tot de grote
wedstrijden voorbij waren. Dan
Mp uitnodiging van de Noorse
nn. Zweedse clubs, die Willem
inviteerden.
,.lk heb wel eens gehoord dat zij
het niet zo nauw namen met
net amateurisme?"
..Als je bedoelt dat ze een goede
onkostenregcling hadden, heb
je gelijk. Ik kon er ruim van
rondkomen en er ook nog wel
een cadeautje van kopen. Maar
geldprijzen heb ik' nooit gewon
nen. Eerlijk niet".
Wie denkt dat Wim van der Voort
nl heel jng op de schaats stond,
vergist zich. Wim was de vle
geljaren al gepasseerd, alvo
rens hij pas werd ontdekt door
Siem Heiden en' niet te verge
ten de onvergetelijke Dolf van
der Scheer. Zij zagen pas, bij
jeugdwedstrijden in Rotterdam,
in do Westlandse jongen, die op
een paar oude Friese doorio*
pertjes meedeed, een jong ta
lent, Daarvóór was het 's win
ters in De Lier, als Willem het
fjs opging, sleetje rijden en
haantje glijden: Tot Piet Key-
zer, met lauweren behangen
van de Friese elfstedentocht te
rugkeerde en de jonge Willem
aan hem klitte tot de oude Piet
het zat werd en hem adviseerde
om eens ergens anders zijn heil
te zoeken, mei de kernachtige
woorden van: „Jo1 lazer nou 's
een keertje op".
f'jf Wim van der Voort nog wel
eens het ijs op gaat....? .ïawl,
als er ijs is. Maar zegt Wim
je hebt toch bijna geen win
ters meer en het Westland
wacht nog altijd op een kunst
ijsbaan. Deze behoeft niet spe
ciaal in het Westland te ko
men, in Rotterdam is ook goed
of in Den Haag. Maar in beide
grote steden blijft het bij pra
ten en zo gaat c-r, zegt Wim, in
het Westland heel wat jong ta
lent verloren. Want er loopt see-
noeg rond.
Maar Wim van der Voort heeft
een heel nieuwe liefhebberij
ontdenkt, die hij ook doet met
de benenwagen, maar zonder
schaatsen eronder. Hij is een
hartstochtelijk liefhebber ge
worden van prestatielopen.
Voor tien of vijftien kilometer
gestrekte draf onverschillig op
wat voor terrein strand, duin
of modderige weilanden -
Wim
fcroppe
d. Voort lussen de
sla.
draait hij zijn hand niet om. En
het doet Wim een machtig ple
zier dat hij op zijn leeftijd (48)
jonge kerels nog te snel af is,
Wim van der Voort wijt dit aan
een uitstekende conditie van
zijn corpus, maar toch ook aan
zijn schaatstraining van wel
eer. Hij steekt er een sigaretje
bij op.
„Is dat niet slecht?"
„Goed is het natuurlijk niet,
maar ik heb er geen last van-
Ik ben weer gaan roken toen ik
met schaatsen ophield. Tk miste
iets en toen ik weer een sigaret
je ging roken was het over".
,Er zijn trouwens", zegt Wim
van der Voort sarcastisch',
„nog wel andere vuiltjes in de
lucht. Je moet c-ens op m'n tuin
komen kijken. Daar heb ik
speciale sproeiers op de gla
zen laten maken om wat uit d?
Maasvlakte hier naartoe drijft
weg te spoelen. En er zijn ook
wel eens producten tomatpn,
sïa van mij bedorven. En als
re dan komt om schadevergoe
ding ligt de dader op het kerk
hof. Maar dat Is een ander cha
piter.
AFDELING VERKOOP:
TEL. 2637.05
