In Hoek van Holland
weten ze
nauwelijks van ons af"
Talent Jan
Augustinus
Waardebonnen altijd welkom'
Volley gaat liet
weer proberen
m
Trainer Peter van de Weyden-'
s
9?
V
mmmsmwj
59
iiiisis
14
ZATERDAG 5 FEBRUARI 1972
7.
De Hoekse sprinter (links) is hier tegen Kees de Jong in Lek
kerkerk bezig aan de achtste finale van het provinciaal korte-
baankampioenschap. Ben strijd die hem reeds vier jaar do
hoogste eer op/everde.
Hoek van Holland Jan Augustinus, de bekende schaats-
sprinter uit Hoek van Holland, heeft weer een periode
achter de rug, waarin hij hoewel hij de „image" heeft
nogal onverschillig te staan tegenover zijn hobby met
meer dan gewone aandacht de weerberichten volgde* Van
de vorst, waar de natuurijsbanen van afhankelijk zijn,
hing het immers af of Augustinus weer gelegenheid zou
krijgen te „vlammen" op de gladde ijzers. Nu de dooi aan
die periode een einde heeft gemaakt, ldjkt hij terug op de
korte spanne tijds, waarin hij de feestelijk verlichte banen
van tal van plaatsen in de provincie bezocht om er deel te
nemen aan de kortebaanwedstrijden,
door
Hans Koster
Het voorkomen van zijn naam
op de deelnemerslijsten ver
vulde keer op keer de con
currentie met ontzag en
waarschjjniyk ook we! met
enige afgunst, want de man
nen die koning Thiaïf
als heerser aanbidden, weten
immers dat de waardebonnen,
die als beloning voor het
snelst afleggen van de hon
derdzestig meter fungeren,
meestal in de tas van het
sympathieke „snelheidska-
non" terecht komen. Een we
tenschap waardoor de gein er
voor Augustinus wel eens af
kon gaan, „Ja, och dat valt
mee. Ik win meestal wel en
heb vaak niet te veel tegen
stand. Maar dan rij ik gewoon
voor die bonnen. Die zijn al*
tijd welkom, is zijn professio
neel klinkende visie hierop. En
dat mag ook wel. Want al Hjkt
het erop of 22-jarige Jan een
geldwolf is, er zijn slechts
weinigen die weten dat Augus
tinus nog ontelbare bonnen
moet winnen voordat het geld
dat bij reeds aan zyn hobby
heeft besteed eruit is.
„Van '54 tot '69 zat ik in de na
tionale jeugdploeg. Bijna elke
dag moest ik heen en weer
naar Amsterdam om te trai-
nen. Wat ik allemaal zelf
moest betalen, want reiskos-
tenvergoedingen kreeg je
niet"- Tijden waaraan ook va*
der Augustinus niet al te pret
tige herinm-mgen heeft.
„Jan woonde .n al die jongens
het verst weg. Met het open
baar vervoer kon hij niet op
tijd komen, dus bracht ik hem
meestal weg. De wegert waren
soms bevroren en spekglad.
Als we geluk hadden konden
we achter een. pekelwagen
blijven hangen tot Amster
dam, terwijl het overige ver
keer heel langzaam door-
schuifelde. Het kon dan wel
o-eens gebeuren dat we nie*
precies op tijd waren".
„Ja", vult Jan aan, „dan had j>
al die tijd in de wagen gezeten
en geen tijd meer om warm te
draaien. Ik ging dan met kou
de stijve spieren het ijs op en
dan werd er van je verwacht
dat je dezelfde tijden draaide
die ze normaal van me ge
wend waren. Dat kon natuur
lijk niet. Toch kreeg ik dan
verwijten naar m'n hoofd ge
slingerd".
De desillusies werden hem niet
bespaard. Want was hij twee
seizoenen geleden nog goed
om zonder wezenlijke goede
voorbereiding in Inzeil en in
Madonna di Campigiio ver
bluffende tijden te laten klok
ken, pakte hij vorig jaar voor
de vierde maal de provinciale
kortebaantitei en eiste hij op
de „nationale" bij dit onder
deel de tweede stelling achter
Piet de Boer voor zich op („Ib
had toen eerste kunnen wor
den, maar door een ongelukki
ge fout in de bocht vergokte ik
die plaats") de keuzecommis
sie voor de sprinterskemgroep
passeerde hem voor de twee
de maak
ijs
Enigszins ten onrechte",
meent Augustinus. „Goed Ik
kan in mei nou eenmaal nog
niet aan ijs denken. Maar als
toch blijkt dat ik znnder spe
ciale training bijna net zo
hard rij als Bazen en Hoek
stra, die wel de hele zomer
'ij/'ff'flC"V- ir reu.".
niet mee? Ze zeggen vaak va«
me dat ik niet zo serieus ben,
maar als ik een kans zou krïj-
gen om ook aan de wedstrij
den om de nationale en inter
nationale sprïnttïtels mee te
J mogen doen, dan zou ik heus
"wel bereid zijn om alles er
voor te laten staan".
De invitaties blijven ook nu ech
ter v/eer uit. In november
mocht ik in Groningen aan se*
lectiewedstrijden voor de
s pr mtka mpio enschappen
meedoen. We vertrokken
's zondagsochtend tegen vijf
uur met de wagen richting het
Noorden. Toen we daar aan
kwamen, werd ons heel laco
niek verteld dat de baan de
dag ervoor al was afgekeurd.
Het was slecht weer geweest
nn er ww net od te rijden.
Nou wat moet je dan?
We zijn onverrlohterzake, maar
weer naar huis gegaan. Ze
hadden me in Hoek van Hol
land opgebeld om het te ver
tellen. Nou ik wist zeker dat
de avond ervoor constant ie
mand thuis was en er had nie
mand gebeld om te zeggen
dat de baan In Groningen, was
afgekeurd. En wat denk je dat
je dan als onkostenverheeding
krijgt. Niets meer dan f 25.
Dat is toch belachelijk".
En zo zijn er nog wel enkele te
leurstellingen op te sommen
waarmee het Hoekse talent
(huidige dames-coach Gerard
Maarse zei eens: „Als die jon
gen goed wordt begeleid dan
kan het een „grote" worden)
in de loop der jaren werd ge
confronteerd, Zoals bij de
wedstrijden om de iJsselcup,
die enkele, weken geleden
werd verreden.
„Ik'kwam in Utrecht om aan
die wedstrijden mee te doen.
Zon-1 er blikken, of b!~*cn ver
telden ze dat ik eerst een
abonnement moest kopen
voordat ik de baan op mocht.
Dat weigerde ik uiteraard,
want wat koon ik de rest van
het seizoen nou in Utrecht om
te schaatsen?
Via een handigheidje heb ik
toen nog geschaatst. In Am
sterdam waar het tweede deel
van die wedstrijden werd af
gewerkt was het net zo. Al
leen wel met het verschil dat
ik daar niet kon rijden omdat
ik geen abonnement wilde ko
pen en op een andere manier
niet kon deelnemen."
Jan legde zich er maar bij neer.
Alleen reageert hij wel wat
vinnig als hem een nonchalan
te houding wordt verweten.
En terecht, want wie kan en
mag van een sprinttaïent dat
v ~w?a? crli toegcclt niet
altijd even serieus te zijn en
een buitenbeentje is na zoveel
ervaringen verwachten dat hij
nog vol enthousiasme op
U.viSB-invitaaes zit te wach
ten.
„Misschien als die baan in Den
Haag een paar jaar eerder
klaar was geweest dat er dan
meer uit was gekomen. Kijk
maar naar Deventer of Hee
renveen. Hoeveel talent is er
uit "die contreien niet naar
voren gekomen sinds ze daar
een baan hebben?", stelt Aw
gustinus.
En dan is er nog een andere
factor die een mogelijk snelle
carrière van het „snelheids
kanon" in de weg kan hebben
gestaan. „Ja, je kan natuur
lijk niemand iets verwijten,
maar er wordt in Hoek van
Holland nauwelijks met me
meegeleefd. Althans niet
merkbaar. Neem jongens als
Jan Bazen of Cees Verkerk.
Neem Bazen, die bad zijn uit-
yr.i .ng naar t!e titelstrijd ïn
West Allis voor een groot deel
aan zijn Zevenhuizense aan
hangers te danken. Zijn tijden
op die selectiewedstrijden wa
ren heus niet zo denderend,
maar al die spandoeken en
dat gejuich uit een paar hon
derd kelen dat deed die keuze-
heren op dc een of andere ma
nier toch iets. Dat zijn men
sen uit dorpen of stadjes waar
het saamhorigheidsgevoR/
veel groter is.
Luud en ik worden als er wed
strijden zijn vaak opgebeld
door mensen uit Lekkerkerk,
Ammerstol of andere plaats
jes waar die kortebaanwed
strijden worden gehouden.
Dan vragen ze of we ook ko
men rijden, terwijl ze hier in
Hoek van Holland nauwelijks
van ons bestaan afweten".
Wat dan weer een reden, is voor
de Hoekse polyester-bewerker
om het schaatsen voor niet
meer als een pleziertje fee hou
den. Want dat is het nog
steeds, temeer daar hij vorig
jaar in de zes verreden wed
strijden eenzelfde aantal
waardebonnen als waardering
voor het maken van de snelste
tijd In ontvangst kon nemen.
„Mijn grootste concurrent was
toen en is nu wanneer er ijs
komt en we kunnen rijden,
mijn broer Luud. Het is een
interessante afstand die 160
meter. Je start moet precies
op tijd en vreselijk snel zijn.
"Wanneer je een fractie van
een seconde na de tegenstan
der wegspuit kun je al beter
stoppen. Dat is dan niet meer
goed te maken. Maar de
meeste tegenstanders geven
bijna alles in het eerste ge
deelte van de race. Ik start
ook altijd wel erg snel maar
b"+ laat-t" s'uk gaat bij mij in
tegenstelling tot de anderen
juist ook snel. Dan komt het
pas op echt glijden aan en. is
het niet alleen maar klau
wen".
Karafcferisiïeke houding van de kortebaon-kampioen.
En daarmee verdiende Augustï* Al blijft het toch slechts een ka*
nus dan in de afgelopen perio- rige beloning voor een talent
de weer lekker. dat nog steeds vordt miskend.
Vïsardingen Het eerete da
mesteam van VoIiey'6S
rukt op naar de top. Ook
dit seizoen spelen de Vlaar-
dingse dames een vooraan
staande rol in de Over
gangsklasse. Traditioneel
bijna, want nog spelend on
der de naam SVC, waren
de successen imponerend.
Toch misten de dames
steeds weer dat kleine beet
je om kampioen te worden
of promotie naar de hoofd
klasse te bewerkstelligen.
Een ieder kreeg er vrede
mee, strijden op het voor
ste plan, en bet dan net
weer niet halen. Plotseling
veranderden de tijden.
SVC fuseerde met het
Vlaardingse Volley en on
der de nieuwe naam
Voiley'6S leek de door
braak eindelijk tot stand te
komen.
.rVsP-
lI2£s>*£t
1 De select je van Volley '68 die
het na een slechte start weer
gaat proberen.
zullen heus wel proberen weer
kampioen te worden, maar
lukt het niet, gewoon pech ge
had en niet verder meer over
tobben."
Volley (gestreept shirt} verfoona'e in hef duel tegen Kangaroes
een krachtig herstel.
Voliey'68 werd kampioen van
de Overgangsklasse 9 en
stortte zich in de strijd om
promotie. Weer sloeg het
noodlot toe. Volley faalde
en kon het weer opnieuw
proberen. Een nieuw sei
zoen waarin de eerste
schreden slechts povertjes
gezet werden. Drie neder
lagen drukten Volley naar
het tweede plan, maar door
misstappen van de concur
rentie kwam Volley »weer
terug waar het thuishoort,
in de kopgroep.
Weer hebben de Vlaardingsen
riante uitzichten op de titel.
Weer ook speelt de twijfel
het halen of nieteen grote
ro! jn hek Vlaardingse kamp.
Niet echter bij de trainer en
dc dames. Gewend aan tegen
slagen is men gehard geraakt
in een dergelijk verloop van
het seizoen.
Is het voor trainer Peter van de
Weyden allemaal nog wat
nieuw pas sezoen trai
ner bij de Vlaardingsen ook
hij heeft zich reeds neerge
legd bij deze instelling.
Peter van de Weyden: „Het
klinkt wat overdreven, maar
ik ben er mee gaan leren le
ven. Volley heeft een sterk
team, maar mist een bredere
basis. Hierdoor zijn we uiterst
kwetsbaar en verliezen onver
wacht een belangrijk duel.
Compleet draaiend halen we
het niveau van een goede
hopfdklasser en zijn we ook
voor dit seizoen de uitgespro
ken. favoriet. Toch hoeft het
voor mij en ook voor de da
mes allemaal niet zo. We
LEEGTE
Al tobt Peter van de Weyden
dan niet over z'n perste selek-
tie, wel zorgen heeft hij over
de grote leegte tussen deze
top en de lager spelende
teams. Vorig seizoen degra
deerden de reserves én ook
dit seizoen lijkt een verdere
teruggang moeilijk af te stop
pen.
Peter van de Weyden: „Door de
fusie Sn 1968 kregen we een si
tuatie. waar we nu nog pro
blemen mee hebben. Er
kwam een sterk eerste team
tot stand, meegebracht door
SVC. maar Vollev zelf had
slechts laag spelende dames
teams. De leegte die daardoor
ontstond is nooit echt aange
pakt. Voor mij als trainer ont
staat daardoor de moeilijk
heid bij het zoeken naar ver
vangsters en wisselspeelsters.
Het eerste damesteam speelt
een systeem waar de overige
Speelsters nog niet aan toe
2ijn. Een kwetsbare positie
voor een ploeg, die ook nu
weer op het punt staat door te
breken naar een hogere klas
se. Dit alles bekeken durf ik te
zeggen dat het allemaal niet
zo nodig moet."
URGENTIE
Toch 2ijn er plannen om in kort
tijdsbestek de top-selektie van
„voeding" te voorzien. Een
urgentieprogramma dus, met
Peter van de Weyden en Kees
Zevenbergen trainer van de
heren als bezielende ani
mators.
Peter van de Weyden:
gaan in Vlaardïngcn
„We
een
braak terrein betreden. Via
de scholen, willen we proberen
jongens en meisjes enthou
siast te maken voor de voiley-
balsport. Helaas moeten we
een en ander op korte termijn
realiseren zodat we in eerste
instantie open oog zullen heb
ben voor aanleg en leeftijd.
Het is de bedoeling binnen 1
jaar een aantal speelsters
klaar te hebben voor de hoog
ste teams.
Kees Zevenbergen kampt met
hetzelfde probleem bij de he
ren, zodat we ook bij de jon
gens een urgentieprogramma
hebben opgesteld. Of het zal
gaan lukken is nog niet t®
overzien, maar dat er iets ge
daan moet warden staat s»
een paal bovenwater."
Voor Peter van de Weyden hoeft'
het allemaal niet zo, hij heeft
er mee leren leven. Toch gaat
hij overuren maken. Extra
tijd gebruiken om de voUey-
balsport in Vlaardingen t8
redden, te houden op het taw*
dige niveau of verder. Onder
zijn leiding veranderde reed®
veel, en ook zijn „schoolplan
nen" zijn nieuw voor des®
vereniging. Plannen die prak"-
tijk zullen worden, want Peter,
van de Weyden heeft
leren ^ven, en dan leg je
ergens toch niet zonder sla2
of stoot bii neer.
