Schaatsen voortaan als trainer
UDIE LIE
HELEMAAL
MET FRISSE MOED
11
fS;.;
•■I
4
ZATERDAG 25 MAART 1972
Bij de schaatstraining feilloos
door de bocht.
Ylaardingen Als de Vlaardlngers de naam Rudie horen, den
ken zij ook wel aan de man, die in de showbusiness als „der
Rudi" door het leven gaat Rudi Carrell maar vooral aan
hun eigen Vlaardingse Rudïe: de sportman Rudic Liebrechts.
Niet dat hij nog zoveel als vroeger aan de weg timmert, maar
af en toe vlamt zijn naam wetr op in de sportkolommen van
de krant.
Bijvoorbeeld als hij bij de recordwedstrijden in Inzeil plotseling
buiten mededinging tot voor hem verbluffende schnatstg-
den komt. Of als Rudie weer eens een wielerkoers op zijn
naam brengt. Want nog steeds beoefent hij in al.die jaren dat
hij nu al in de sport meeloopt beide takken hel schaatsen en
het wielrennen met evenveel liefde.
Rudie Liebrechts is.zo'n zeven a acht jaar tussen '60 en "BS
lid van de kernploeg geweest, met als schaatspalmares twee
maal het kampioenschap van Nederland, tweemaal in derde
plaats op de wereldkampioenschappen in 'SI in Gotenburg
en in '64 in Helsinki en een vierde plaats op de Olympische
Winterspelen van 1964 in Innsbruck.
In die tijd heeft hij niet minder dan vijf trainers versleten: Piet
Zwanenburg, Egbert van 'l Oever, Henk Lambrechts, Anton
HuiskCs en Wlm de Graaff. „Misschien dat ik daardoor nooit
eerste ben geworden," zegt Rudie. „Maar misschien ook,"
voegt hij er eerlijk aan toe. „was ik te nerveus."
In de wielrennerij heeft Ruud 86 overwinningen op zijn naam
staan waaronder een kampioenschap van Rotterdam bij de
nieuwelingen en een kampioenschap van Zuid-Holland by de
amateurs. ..En dat is meer," zegt de Vlaardinger met gerecht
vaardigde trots* „dan de meeste renners bereiken."
Liebrechts is weer met frisse moed aan een nieuw seizoen, be
gonnen, samen met zijn broer Wim (25 jaar) en zijn heef Ap-
pie (22 jaar). Ruud is lid van de VRC De Coureur en rijdt voor
het automobielbedrijf Larooy ïn Krimpen aan de Lek. Gemid
deld per jaar zo'n tachtig wegwedstrijden. Hij hoopt het ook
dit seizoen weer te doen en toch tegelijkertijd de schaats
sport niet te vergeten. Want Rudie heeft net als Josephine Ba
ker „deux amours". Eigenlijk drie B. in 't H.
I Vlaardingen Rudie is weer 1
"eens weg. Op de racefiets floor
om zich op het komende
Bart in 't Hout
iedere avond. Zo van het
werk in 's-Gravenzande, waar Rudie Liebrechts bi| de
woningbouwis betrokken -- op de fiets en dan karren
maar. „Laatst*', vertelt zijn vrouw Jo, „was hij helemaal
naar Noordwijk gereden..." Maar deze avod stelt zij mij
gerustzou hij niet verder gaan dan Katwijk.
Ze kr'ugt geïyk. Even later stapt Rudic de trappen in de Vlaar-
dingse Lavendelstraat op. .Ik herken hem aan z'n kuchje",
zegt Jo. Overgehouden uil Inzeil, waar Rudic een kou heeft ge
vat. Moe en bezweet komt hij de kamer binnen, maar als één
brok gezondheid, het kuchje ten spijt.
I Mijn eerste indruk van Rudie Liebrechts? Zijn voldoening, dat hij
„after all" toch nog niet vergeten is. Hij heeft het meer dan
eens gedacht in de lange sportlcopbaan, die hij achter de rug
heeft tenslotte wordt hij al 32 maar dan opeens is er de ont
dekking dat hij er nog bij hoort.
Ruud merkte het ook in Inzeil, waar hij met Jo op vakantie was
en uiteraard buiten mededinging aan de recordwedstrijden
heeft meegedaan. Dat had hij te danken aan Leen Pfrommer.
Rudie wordt „warm van binnen" als hij erover praat.
Hij had ineens het fijne gevoel om na zoveel iaar weer tus
sen „de jongens" te zijn. Ard Schenk, Kees Verkerk, Jan Bols,
Ed Verheyen. Met Ard en Kees heef: hij zelf nog opgetrokken,
jan kwam zo'n beetje toen Rudie ging.
I "Was dat „oude jongens onder elkaar" al mieters er werden
oude schaatskoeien uit de sloot gehaald, die de muren deden da
veren van de lach de prestaties op het ijs deden er niet voor
onder Gaat u zelf maar na.
[-500 meter in 42 sec. Rudi's beste tijd: 41.7.
I 6000 meter in 7,46. Beste tijd 7.35.6.
1500 meter, in 211.3, beste tijd 2.06.4.
10.000 meter in 16.00.9, beste tijd 15.52.6.
Wanneer u dan weet dat Rudie's béste tijden stammen nit de zes
tiger jaren, toen hij nog in de kernploeg zat en er regelmatig
maanden op uit trok om dagelijks te trainen, begrijpt u wel
waarom de chronometer in Inzeil hem zoveel plezier bezorgde,
Jo zijn vrouw was er zo „kapot" van dat zij iedereen op de
gevoelige plaat vast legde, behalve haar echtgenoot zelf.
Het was voor haar ook een hele belevenis, want ze; heeft de
schaatstijd van haar Rudie niet meegemaakt, „Ik was toen nog
zo vrij als een vogeltje in de lucht", zegt Rudie. Het klinkt mis
schien een beetje onhartelijk, maar Zo bedoelt hij het niet. Lie
brechts wil er alleen maar mee zeggen, dat je je slechts als
„vrije jongen" kunt veroorloven om zoveel maanden van huis te
zijn en zo weinig daarvoor terug te ontvangen
een come back in de kernploeg?" Rudie-lacht: „Ach, onzin. Ik
zou niet eens de vijfde plaats halen.'Neer geloof me, dat was
ook geen ogenblik m'n bedoeling, ik.wou alleen mezelf bewij
zen, dat ik het nog kon".
Nee, Rudie Liebrechts concentreert zich nu maar op de VJaar
dingse jeugd, die als de kindertjes uit de Rattenvanger van Ha-
meln, twee keer in de week achter hem aantrekt naar de
Utrechtse ijsbaan om daar te trainen. Een tijdrovende bezig
heid, die gelukkig beter wordt als de kunstijsbaan in Den Haag
klaar is.
Dan kan Rudie,er wel drie keer in de week naar toe.-„En", zegt
hij, „dat is nodig om jong tafent naar voren te brengen". -Nieu
we Ardjes en Beesies en Jantjes, want ze zijn er wel. Daarvan
is Rudic heilig overtuigd.
»rA propos, ging er nóg lets in je om, in Inzeil?" „Wat?" „Nao, „Dtts je voelt je nu helemaal coach?" Rudie knikt lachend.>Jk
mag het graag doen..." En al houdt hij zich voorzichtig eeh,:
eiyaren schaatsenrijder getrouw zou ik bijna zeggen aan de
kant, anderzijds laat hij toch ook.wel doorschemeren dat hij te-
zijnertijd graag „helemaal in de sport" wil.
Maar... mag" Rudie Liebrechts dan nog slechts incidenteel het
schaatsen als wedstrijdsport beoefenen, er is die andere tak van
sport, die hij nog wel degelijk actief beoefent: het wielrennen.
Voor Rudie Liebrechts is het schaatsen en het wielrennen zoiets
als de kip en het ei: wie was er het eerst..,.?
Laten we maar zeggen dat ze er allebei tegelijk waren en allebei
het schaatsen en het wielrennenwaren ongeneeslijke lief
des. Gerben Karstens ;u weet-wel „de notariszoon uit Leiden"
heeft.nog eens de,knoop kunnen doorhakken en bewust de
snelle wieltjes verkozen boven dé- gladde ijzers, maar Rudie
heeft die keus nooit kunnen maken.
„Heb je er nooit aan gedacht om prof-wielrenner te worden?"
„Wel aan gedacht", bekent hij, „maar als ik er aan dacht dat ik
het schaatsen 2ou moeten opgevèn, dan...."
„Nooit spijt van gehad?" „Ach nee; Prof is ook niet alles. Zoali
er maar -één Ard, Schenk is, is er ook maar één Eddy Merckx.
Waarmee ik maar wil zeggen..."
Jo is het er volledig m.oe eensi ,,Ik zou ook niet graag willen dat
Rudie een profrenner wis. Ik geloof dat ik geen rustig uur meel
zou hebben". -
PRIJZEN
Nu troont ze mij trots naar de prijzenkast, die in een apart kj
mertje staal. Een pronkjuweel, dat door Rudie enigszins word
gerelativeerd met: „Ik heb al een hoop aan de. jongens wegg'
geven. Je kunt niet alles bewaren...'."
Er staat nog genoeg om voor bet nageslacht te bewaren en wi«
weet een toekomstig sportmuseum mee te verrijken. Al wea
heel het wielervolk, da: flucie nog steeds hoopt op een legends
riser, record. De man die eens als „kampioen der criteria-
rondfietste, denkt nog altijd aan „de honderd". Hij won tot h
toe 86 koersen. Als dat aantal eens zou kunnen oplopen tot dr'
cijfers. Rudie droomt er wei eens van.
