'Conditie is niet mijn sterkste punt'
m
waarom
ik
weer
moet
trainen"
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1973
Von Eeden met zijn FC Den Haagycollega's. V.l.n.r. Bo Augustsson, Barend Hijkoop, Thor Fiiglief, Kees Bregman, Aad Kfla, Harald Berg, Aad Mansveld, Rob Ouwerhand, Joop
Korevaar, Thijs Wijngaorden en Hans van Eeden.
HANS VAN EEDEN
De Vtaardingse voetballer, op de training.
Vlaardingen/Schiedam In
eens stond zijn naam weer
in de krant, na de „kra-
f toer" van FC Den Haag B
tegen Feyenoord B (6~-<)):
Hans van Eeden. Als één
van de Haagse goatgetters,
maar ook om zijn spel op
de linksbuitenplaats. De
jonge tal entvoHe V] aar-
Ti-dingse voetballer, destijds
in één adem genoemd met
rrJohan Neeskens en andere
"t sterretjes uit UEFA- en
^•Nederlands jeugdelftal,
[•'was weer terug van wegge-
^weest. V;
2o goed terug dat .Teunissen
«van FC Den Haag de jonge
Hans daags na de „kra-
door
Bartin 't Hout
ker" twintig minuten in
Alkmaar, met 'het eerste
elftal liet meespelen, niette
genstaande hij negentig
minuten van de zaterdag-
wedstrijd in de benenhad.
Hetgeen Hans weer als een
hoopvol teken zag voor een
„come back" in het eerste
elftal. Misschien zondag al,
tegen Haarlem thuis
Terug van weg? Waar Is Hans
van Eeden dan geweest? Onder
andere in het zeehospitium in
Kijkduin, waar dr. De Mol van
Otterloo hem beeft geopereerd
aan een scheurtje in zijn dij
spier. „Een pijnlijke geschiede
nis, want het zat dieper dan de
eerste keer.....'* Twee jaar te
rug was al hetzelfde gebeurd.
„Een trap tegen dezelfde plaats?"
„Nee, nee, het was niet wat
iedereen dacht. Gewoon een
gevoelige pJek. De laatste keer
had ik misschien in 't trainings
kamp te veel geforceerd...:."
Hans van Eeden vertelt het rus
tig, zonder veel emotie,'maar
men kan zich de schrik van de
jongen voorstellen toen hij
toevallig in de eerste'wedstrijd
tegen AZ'67 'weer die pijn
voelde in zijn dijbeen. De dok
ter probeerde nog met een in
jectie de pijn; te verdrijven. Het
hielp niet.
„Ben je niet bang dat het weer
terugkomt?" ;,Ais het nog een
keer terugkomt, heeft de dokter
gezegd, kan ik er beter mee
stoppen." .-
Nu ook geen zweem van emotie
som wat toch even in het kan
toor, waar ik Hans van Eeden
had opgezocht, als een vonnis
bleef hangen. Stoppen met voet
ballen als je twintig jaar oud
bent en het geluk je toelacht
omdat je in de smeltkroes van
het betaalde voetbal omhoog
komt, pers en publiek je graag
zien spelenDat is toch een
nachtmerrie....? Hans van Ee
den zegt rustig: i.Ik ben: niet ie-
mand, die negentig minuten kah
gaan. De conditie is niet mijn
sterkste punt en ik hoop dat de
vereniging mij wil steunen om
mij niet al te rwaar in te span
nen..."
ASSURADEUR
Hans van Eeden hoopt dus dat
trainer en manager van FC Den
Haag hem een beetje willen
steunen, in de hoop dat hem
toch nog het geluk, als voetbal
ler, toelacht. Maar zo jong als
hij is, laat hij niets aan het toe
val over. Hij kan zich twintig
jaar oud reeds assuradeur
noemen, met een eigen kantoor
in Schiedam en een wat hij
noemt aantrekkelijke porte
feuille.
Vooral wanneer men in ogen
schouw neemt,dathij zoal niet
de gehele dag ('behalve de
woensdag) dan toch een aantal
uren in hei Haagse Zuiderpark
doorbrengt. Hij heeft dit kan
toor zelf gehuurd en ingericht,
dankzij het geld dat hij bij de
FC Den Haag met voetbal heeft
verdiend.
Hans van Eeden vindt dit een
verstandige belegging, zoals hij
:rr' in Vlaardingen ook nog
een huis heeft gekocht, dat hij
te zijner tijd met zijn aanstaande
vrouw hoopt tè betrekken".
„Kijk," zegt Hans van Eeden,
„zo 21e ik m'n toekomst. Aan de
ene kant mijn voetbal, aan de
andere kant mijn zaak. Ik stu
deer ook nog. Voor makelaar."
„Wat ais FC Den Haag jè een vol
profcontract aanbiedt en je
twee keer per dag moet komen
trainen?"
,'s Morgens en 's middags trai
nen....?" zegt de jonge Schïe-
damse assuradeur, „Daar moet
ik niet aan denken. Alleen al de
gedachte maakt me ziek.,.."
Het komt er spontaan uit. weer
zonder pathos. Hij gaat ook rus
tig en weloverwogen verder,
hij een contract voorleest: „ik
zie ook niet In waarom ik nog
meer zou moeten trainen dan ik
nu al doe en hoe ik daarmee
mijn spel zou kunnen verbete
ren".
HANS YAN EEDEN
niet te zwaar inspannen...
Hij drinkt maar snel van zijn kof
fie om het schrikbeeld van" de
„voetbal-dwangarbeider" 's
morgens om tien uur op het
veld dan gauw even naar
huis in Vlaardingen, eten en.
rusen en daarna weer terug
naar het veld, van drie tot vijf
te verdrijven. „Dt houd van
voetbal", laat hij erop volgen.
„Zo'n wedstrijd als vorige week
zaterdag tegen Feyenoord-b
vind ik heerlijk, daar ga ik he
lemaal in op. Ik wil het gewoon
fijn houden."
BETREKKELIJK
Er is ook nog iets anders, behalve
de gedachte aan „dwangarbeid"
en zijn been. Zo jong als Hans
van Ecdcn Is heeft hij al mee
gemaakt dat sportroem maar
betrekkelijk is en vluchtig als
rozenolie. Tot twee keer ei
genlijk drie keer, want hij heeft
ook nog een auto-ongeluk gehad
werd hem die gedachte opge
drongen, als hij alleen in het
ziekenhuisbed lag.
Niet alleen figuurlijk maar ook
letterlijk«en beetje verlaten
van de voetbalwereld, die alteen
maar belangstelling hecjt voor
een voetbalter die voetbalt en
niet voor een voetballer die iff
een bed ligt „En ook de pijn,
die je hebt na zo'n operatie,
moet je in je eentje verwerken.
Daar hebben je mede-spelers,
pers en publiek niet mee te
maken."
Het is weer zo'n quote die van
deze jonge Vlaardinger met het
uiterlijk van een jonge Be
doelen, zonder emotie over zijn
bureau komt. Hij zegt het zoals
even later door de telefoon:
„gaat het over de ziektekosten
verzekering van meneer de
Vries?" „Ik bekijk het dus alle
maal nogal nuchter. Hoe lang
kan ik als ik geluk heb
mee als voetballer? Vijf' - zes
jaar? Dan wil ik, mede door
mijn voetbalverdiensten, een
zaak hebben opgebouwd waar
van ik goed kan leven."
Dat zullen de bestuurders van
Fortune—Vlaardingen .ook niet
hebben gedacht toen Hans van
Eeden toen nog Hansje als
een jongetje van een jaar of
tien bij de pupillen liep te pil
len. Natuurlijk zagen de ken
ners toen a! dat er wat in het
tengere ventje school en was
het misschien een teleurstelling
toen hij r - vijftien jaar oud
naar Den: Haag verhuisde. Aan
de hand van Piet van Miert, die
toen nog in ADO speelde en dia
toevall ig ook zijn gym nasti ekle»
raar was, op de school in Vlaar
dingen.
SCHOOL
„Van Plet heb ik veel geleerd"
bekent Hans van Eeden die
glimlachend terugdenkt ami
de tijd dat hij op school meneer
van Miert tegen hem zei en on
derweg naar het Zuïderpark
„Piet". Ernst Happel was toen
nog trainer bi] ADO, maar W-
nusLoof heeft het wervelwindje
uit Vlaardingen „ontdekt" en
ervoor gezorgd dat hij een b-
contract kreeg.
Hans van Eeden was toen zestien
jaar oud en de jongste van
ADO-b. Toen hij zestien was
maakte hij ook al zijn debuut In
het eerste eiftal, tegen Fortuna
Sittardia Combinatie in het Zui
derpark, onder Rtnus Loof,
want .Ernst Happel was inmid
dels naar Feyenoord -gegaan.
In de vier jaar dat hij bij
de 'Haagse' voetbalt heeft Hans
van Eeden al de nodige „ups"
en „downs" gehad. „Ups", die
onder anderen werden, beloond
met een plaats in nationale
teams, „downs" in het zieken
huis. Maar Hans van Eeden
hoopt vurig dat hem au; einde
lijk het geluk beschoren zal zijn
om door te stoten naar de top.
Hans van Eedeit zoekt het ge
luk, al doet hij het op zijn eigen
rustige manier.
