Wekelijks m Schiedam
Magisch
pleidooi in
Bergmans
De
betoverde
prinses
van
marionetten
theater
Paljas
Rijk de Gooyer als inbreker in Passage
Gieren op
een eiland met
Honoloeloe
Jury Salon van de
Maassteden bekend
„Subsidie
operette
geen zaak
van
gemeente
0°
.*v.
Stedelijk
Museum:
99
99
n
John
Hesseïberth
exposeert
in
Teerstoof
gjhiedamsche Courant DONDERDAG 22 FEBRUARI 1973
3
Tweemans cabaret waarbi
Ie uitersten elkaar raken
Cabaret Honoloeloe, geestig, spits, absurd*
scherp, kritisch en veelbelovend, zoals de
recensies zeggen, geeft zaterdagavond In
het Zoidertheater in de Teerstoof een voor
stelling. „Gieren op een eiland" is het eer
ste programma van dit nieuwe cabaret.
Honoloeloe bestaat uit Hessel van der Wal
en Rob van de Meeberg en pianist Henk
Alkema. Rob van de Meeberg stamt uit de
oproer kraaiende school van Jaap van der
Merwe terwijl Hessel van der Wal al enige
jaren solo heeft opgetreden. In 1967 stond
hij met „Land in zicht" in het Haagse Dili-
gerttia en in 1970 stond hij op de planken
van het Haagse theatertje Pepijn met „De
heren worden bedankt".
In wezen wordt cabaret Honoloeloe gevormd
door twee uitersten: Rob van de Meeberg
de rebel en Hessel van der Wal de hoffelij
ke man. Van de Meeberg is een man uit
de rijen van de militante van der Merwe.
die staat tegenover een eenzelvige een-
manscabareetier die met solo-optreden ge
stopt is omdat „Het veelvuldige solo-optre
den gaat aan je knagen. Je moet altijd in
vorm zijn, je dag hebben en nooit iemand
die je opvangt. Ik zocht iemand die je op
vangt. Ik zocht iemand om samen mee te
doen. Ik heb in die tijd heel wat cabaret
afgelopen. Veel collega's gezien. Niet ie
dereen ligt je en niet iedereen heeft tijd
voor je. In het cabaret Barricade van Jaap
van der Merwe zag ik Rob bezig. Toen hij
vrij kwam heb ik hem voorgesteld samen
te doen".
Over de eerste tijd van de samenwerking
zegt Rcfo van der Meeberg: „Er was ver
schil van mening tussen ons over aanpak
en uitvoering. Dat botste en leidde tot
conflicten- Dan liep ik weg of Hessel.
Maar we kwamen weer terug ook. Toen
hebben we begrepen, dat we dit artistiek
moesten oplossen. We probeerden niet lan
ger onze wil op te leggen, maar de eigen
inbreng tot een eenheid te brengen. Het
naast elkaar te zetten en het onder een
noemer van een vorm brengen. Niet bot
sen, maar naar elkaar toebuigen".
De titel van het cabaret „Gieren op een el-
land" is kenmerkend voor de droge be
schouwende humor van Van der Wal. Hij
moet hot cok voornamelijk hebben van d»
droge woordspelingen in de tekst. Rob van
de Meeberg steunt minder op teksteffecten
en geeft al duidelijk meer het gevoel van
de toneelkant van bet optreden.
Over het taalgebruik zegt Hessel van der
Wal dan ook: „Vooral wat het taalgebruik
betreft bemerkte ik dat je zo eenvoudig
mogelijk moet zijn. Het is helemaal geen
concessie aan je stellingname om ver
staanbaar te zijn".
Van de Meeberg vult dan aan: „De moeilijk
heid bij cabaret is dat wanneer je optreedt
voor een links publiek, je een bevestiging
geeft van de ai heersende mening in de
zaal. Dan is het beter om een stapje terug
te doen. en een breder publiek te berei
ken".
Zaterdagavond, negen uur, Zoldertheater in
de Teerstoof, Nieuwst raat 12, Schiedam,
Cabaret Honoloeloe „Gieren op een el-
land".
W© o
o e
Schiedam Voor de leden van
<te Vereniging Vrienden van het
Stedelijk Museum en van de
Schiedamse Filmkring wordt
vrijdagavond acht uur in het
Stedelijk Museum een film van
Ingmar Bergman uit 1969 ver
toond, „Riten", eigenlijk voor
de Zweedse tv gemaakt, maar
buiten Scandinavië in normaal
bioscooproulement gekomen.
Het thema van „Riten" is door
Bergman al eens in „Ansiktet"
gebruikt: de plaats van de kun
stenaar in een wereld, die be
krompen en ook wel jaloers
naar vrijgevochten artiesten
kijkt. Het Is een film die naar
de eisen van het kleine scherm
bijna geheel in close-ups en me
dium-shots is opgenomen. Voor
een minder begenadigd regis
seur vaak een struikelblok,
want zonder dwingende spellei-
ding verzandt die dan in de ma
teloze verveling van een gebrek
aan variatie.
Maar Bergman kan zich bijna alles
veroorloven. Hij bezielt de me
dewerkers van zijn theatergezel
schap, waarmee hij „Ritsn"
maakte, op een ongemeen inten
sieve wijze. Hij durfde nog ver
der te gaan. De film is in korte
hoofdstukjes onderverdeeld, de
toeschouwer ziet geen andere
décor-attributen dan een bu
reau, «en bar, een bed, een ver
eenvoudiging, die met de sfeer
volle zwart-wït-fotografie van
Sven Nykvist prachtig wordt ge
compenseerd.
bRiten" heeft rechtstreeks symbo-
lischer kenmerken dan andere
Bergman-films. In een land dat
niet bij name wordt genoemd,
moeten drie variété-artiesten
die een bekend internationaal
trio vormen, zich verantwoor
den voor het overtreden van de
maximum-snelheid tussen Arn
hem en Nijmegen en het schof
feren van de politie daarna. De
rechter van instructie ontvangt
het drietal afwisselend tezamen
of elk afzonderlijk. Db magi
straat is een kleine miserabele
burger, die alles van de los le
gende charlatans, die hij niet
begrijpt, te weten tracht te ko
men. Soms op een poeslieve, la
ter ook op een vijandige ma
nier.
Tussen deze verhoren door wordt
de verhouding tussen de drie ar
tiesten, gespeeld door Ingrid
Thulin, Gunnar Björnstrand en
Anders Ek, onthuld. De eerste
twee zijn getrouwd, maar de
vrouw bedriegt haar echtgenoot
met de jongeman. Het is een
fPöl van maskers, die afvallen
momenten van crisis. Na af
kattende verhoren nemen de
artiesten wraak. Zij zullen de
rechter een speciale voorstelling
aanbieden van één van hun
nummers. De rechter overleeft
die séance niet en sterft aan Thuiin, Anders Ek en
een hartverlamming. De kunst Gunnt|r BjSrnstrcmd die rich
heeft gezegevierd over een ge-
voelloze wetmatigheid van een artiesten moeten
maatschappij, die geen non-con- woorden m Ingmar Bergmans
form isme bedoogti f3m "Riten".
Het marionettentheater „Pal
jas" van de Rotterdammer
Herman Hoebe, geeft op za
terdagmiddag een voorstel
ling voor de kinderen in het
Zoldertheater in de Veer-
stoff. Het poppenspel heet
„De betoverde prinses" en
wordt gespeeld in vijf bedrij
ven, de voorstelling, die om
half drie begint is om Onge
veer vier uur afgelopen.
Herman Hoebe is al sedert
1935 poppenspeler. Oorspron
kelijk was Hoebe seinwachter
"s nachts in *t seinhuis werkte
hij aan de vele marionetten.
Al zijn poppen, decors en an
dere attributen maakt Her
man Hoebe trouwens zelf.
Ook de teksten zijn van hem
zelf en geven uiting van een
geheel eigen onweerstaan
baar Rotterdams volksple-
zier.
In 1948 speelde Herman Hoebe
in het theater van Guido van
Deth in Den Haag, dat toen
nog „Theater der Vereenigde
poppenspelers" heette. Inder
tijd speelden daar Guido van
Deth zelf, Henk Zoutendijk,
Feike Bosch ma en Rico Bult
huis. Temidden van dit ge-
zeischap was Hoebe een heel
aparte figuur.
Het poppenspel dat In de Teer
stoof gebracht wordt gaat
over een mooie prinses die
door een heks Is meegeno
men. Een politieagent kon
digt aan, dat diegene die de
prmses tanig vindt door de
koning beloond zal worden.
Op dat ogenblik is er ook
kennis In het dorpje, waar
onder andere vele dieren
kunstjes doen. En van de
dieren, eet» muis, gaa tm sa
men met Jan Klaas sen op
zoek naarde de prinses. De
heks woont in het bos, in een
heel klein huisje.
Jan en de muis trekken de
stoute schoenen aan en gaan
er naar toe. Echter in het
bos worden zij tegengehou
den door een grote spin en
een krokodil. Op de een of
andere manier was de heks
namelijk te weten gekomen,
dat Jan en de muis naar
huisje kwamen om de
•p te sporen. Te
slotte vinden ze de pinses.
Maar.~de heks heeft de prin
ses heel Wijk gemaakt. Hoe
wordt zij weer mooi? Geluk
kig is de heks zo dom ge
weest om de toverspreuk, <He
de prinses weer mooi kan
maken, aan de kinderen te
vertellen. Die vertellen de
spreuk natuurlijk aan Jan
Klaassen en zo wordt de
prinses weer mooi. Jan
wordt beloond met een zak
geld en do muis met een
Zaterdagmiddag, half drie, zol
dertheater in de Teerstoof,
Nieuwstraat 12, Schiedam:
Marionettentheater Paljas
„De betoverde prinses".
Sam enste fling
Be rncrdette Elias
Bijdrage: J. A. Franke!
Vormgeving:
Jacques van Adrichem.
Schiedam Nederlandse speel
films komen op het ogenblik als
van een lopende band in de
bioscopen, de één met meer
succes dan de ander. „De In
breker" van Frans Weisz be
hoort tot de aardige tijdpasse
ringen, die ai maandenlang veel
toeschouwers trekken. In PAS
SAGE kan men deze week zien,
waarom. Het is een amusante
thriller met Rijk de Gooyer ais
de snuggere, vooral met messen
uitermate vaardige Glimmie,
die zich nooit door de politie
laat vangen. Maar hij dreigt
zich in de nesten te steken als
hij voor een louche bankier op
zoek gaat naar diens stiefdoch
ter. Hij beseft dat het een val
strik moet worden, maar hij is
een toffe bink, die-
We zullen de inhoud niet verder
verraden, maar een feit is, dat
Weisz niet alleen op *t misdaad-
gebeuren heeft gemikt, maar
ook de humoristische observatie
van het milieu veel ruimte heeft
gegund, soms met een knipoog
in het algemeen, maar ook met
aandacht voor aansprekende ty
peringen. Zo is Jon Bluming
kostelijk als Glimmie's kornuit
De Bonk en geeft Wtlleke van
Ammelrooy veel uitstraling aan
de beknopte rol van de stief
dochter. Frits Lambrechts is
zeer ontspannen en informeel
een politic-inspecteur en als
hulpje Slofje doet Jennifer Wil-
lems een glorieuze intrede. Op
vallend is tenslotte de kleuren
fotografie van Ferenc Kèlman-
Gail, wiens camerawerk „De
Inbreker" nog extra cahet
geeft.
Volgende week woensdag in de
kindermatinee van PASSAGE
de jeugdfilm „De vijf en de ge
heime gang".
Rtjk de Gooyer ds Glimmie en John Bhimfng als De Bonk onder schot in Frans Weisz' htm "De Inbreker".
Wet reglement voor de Sahm van de Maassteden 1973, die van 24
maart tot en met 24 april in het Stedelijk Museum te Schiedam
wordt gehouden, is bekend gemaakt Zoals bekend zal deze zesde
salon, fn tegenstelling tot de voorgaande salon, weer gejureerd wor
den.
De jury staat onder voorzitterschap van Hans Paalman, directeur
van het Stedelijk Museum in Schiedam. Verdere juryleden zijn;
Kiek Bak, beeldhouwer en docent te Amsterdam en Groningen, Rtk
van der Mey, beeldend kunstenaar te Amsterdam, Daan Schwager-
Taann, directeur afdeling moderne kunst Frans Halsmuseum, te
Haarlem en Mathilda Visser, kunstcritica te Laren.
Ondanks het feit dat de Hoofdstad
operette geldgebrek heeft,
raadt de Schiedamse Gemeen
schap de gemeente aan het op
treden van het gezelschap op 7
maart in het Passage Theater
niet te subsidiëren. De stich-
tingsraad van de SG meent, dat
de financiële positie van de
Hoofds tad operette geen gemeen
telijke aangelegenheid is. maar
dat het regelen van subsidies
voor het unieke gezelschap een
taak van hogere overheden is.
In de foyer van het Zoldertheater
in de Teerstoof hangen twaalf
werken van de Schiedamse gra
ficus John Hesseïberth. Het zijn
etsen die al eerder tijdens de
kersttentoonatelling in het Ste
delijk Museum hebben gehan
gen. Als leerling op de Rotter
damse Academie voor Beeldende
Kunsten heeft hij vorig jaar de
Maaskantprijs gekregen. De et
sen die in de foyer van het Zol
dertheater hangen zijn te koop.
