Nel Oosthout
Belcampo 's
Grote Gebeuren
in Stedelijk
r
Geluids
apparatuur
gestolen
uit vormings
centrum
Niet opgelet bij
achteruitrijden
Bejaarden
kiezen
voor
alternatief
plan
Stricklede
Vlaardinger wijst chauffeur hardhandig terecht
Instuif
viert
carnaval
PSP vergadert
over conflict in
metaalsector
Schiwïarnschc Courant VRIJDAG 2 MAART 1873
3
Schiedam Een leeg toneel
allen een stoel, geen de
cor, niets. Het licht gaat
uit, in het donker schuifelt
een kleine gestalte langs
het toneel, klimt er wat
moeizaam op, scharrelt
nog wat rond en staat ten
slotte achter de stoel. Het
licht is aan, het publiek
stil*
Het blijft nog enkele seconden
doodstil, een doodse stilte ge
mengd met afwachting en scep-
tisme. Plotseling begint de ge
stalte met krachtige stem te
spreken. Qf spreken; het is
"voordragen. Melodieus komen
de klanken, die tesamen een
verhaal vormen, de zaal in. Het
publiek wordt door één figuur
meegesleept, het gelooft in het
verhaal en het gelooft dat er
meer dan een persoon op bet to
neel staat.
Op het toneel staat de vaordrachts-
kunstenares Nel Oosthout. De
impressie in enkele weken gele
den opgedaan tijdens een van
de voorstellingen die zij in het
Amsterdamse Shaffy Theater
gaf. Het verhaal dat voorgedra
gen werd is "Het grote gebeu-
- ren" van Belcampo. Vanavond
staat dezelfde vrouw die deze
meeslepend voorstelling in Shaf-
fy bracht fin andere theaters
trouwens ook) op het podium in
de aula van het Stedelijk Mu
seum in Schiedam. Ook van
avond brengt zij dat surrealisti
sche, vreemde verhaal van Bel
campo dat handelt over de dag
des oordeets in het stadje Rijs-
sen, de geboorteplaats van de
schrijver Belcampo.
KUNST
Nel Oosthout, een vitale oudere
vrouw vol levenslust, Is een van
onze beste voordrachtskunste
naars en behoort tot de genera-
tie van Charlotte Kohier en Al-
bert Vogel. Over bet solo-toneel
als kunst apart zegt mevrouw
Oosthout: „Ik heb veel aan mu
ziek gedaan, ik heb dus gevoel
voor klank. De klank is en ele-
ment dat fastineert. Een dan op
een leeg toneel zonder decor
met helemaal niets een voorstel
ling geven dat het publiek blijft
vast houden, dat vind ik leuk en
dat is werkelijk kunst Het is
kunst op een leeg toneel wat te
doen, dat blijft boeien-'*
Wij spraken Nel Oosthout in het
Stedelijk Museum in Schiedam
waar zij de ruimte voor haar
optreden van van-vond aan het
bekijken was. Voordat dit ge
sprek eenmaal goed en wel be
gonnen wasfachteraf vraag je
je af of het Überhaupt wel be
gonnen is) moest er nog heel
wat gebeuren.
Nel Oosthout, wat ongemakke
lijk: „Waar zullen we gaan zit
ten, laten we maar hier (in de
aula^red.) blijven, ik moet nog
even naar het licht kijken. Of
"Ik hout
van die
onwerkelijke fantasie
zullen we ergens anders gaan
zitten". Ten slotte moet er voor
de foto toch naar een andere
gelegenheid gegaan worden. Het
haar wordt gekamd, de neus ge
poederd en Nel Oosthout is
klaar voor de foto, wordt echter
weer opgehaald voor het licht.
Na enige tijd wachten roepen
door
Bernadelte Elias
we haar maar weer en eindelijk
kan het gesprek beginnen. Zij
lijkt echter meer belangstelling
voor de fotograaf te hebben en
het schijnt of ze zo maar in de
ruimte wat losjes weg voor zich
uit praat.
VESTZAKTHEATER
Op zaterdag 21 april heeft zij ook
nog een optreden in het Zolder
theater in de Teerstoof. Het ge
sprek begint daarmee: „Ja, In
dat theatertje hier doe ik een
ander programma dan vrijdag
avond. Dan breng ik de Stille
kracht van Couperus en de Rl-
nocheros van Ionesco. Ik vind
het erg leuk om in kleine thea
tertjes op te treden, die zijn te
genwoordig erg in trek en het is
altijd gezellig. Het is leuk zoals
die jongens dat doen. Helemaal
niet commercieel".
Nel Oosthout praat weer even met
de fotograaf: „Ja, ik heb een
erg expressief gezicht. Bij het
optreden heb ik ook nooit
sminck nodig." Men kan niets
anders doen dan dit beamen
want een van de grote krachten
van de voordracht van Nel Oost
hout is haar gezicht, vol ex
pressie, dat van het ene op het
andere moment weer een ande
re figuur kan uitbeelden.
De voordrachtskunstenares heeft
op haar repertoire verhalen
staan van Bernard Shaw,
Paul Gallico, Belcampo, Kipling
en Kiabund. Of zij nooit Russi
sche schrijvers zou willen voor
dragen: „Ja, die vind ik gewel
dig. Ik zou het wel willen doen
Teun de Vries heeft trouwens
een verhaal geschreven "De re
bel in de ketenen" en dat gaat
over Rusland ten tijde van de
veldtochten van Napoleon". Nel
Oosthout begint het verhaal te
vertellen en even sta je in twij
fel of ze nu aan het voordragen
is of gewoon aan het vertellen.
"Dit stuk heb ik ook in Amerika
voorgedragen", eindigt ze het
verhaal. Amerika, Engels, En
geland. Nel Oosthout is de enige
Nederlandse voordrachtskunste
nares die in het Engels voor
drachten heeft gegeven. Om alte
plaatsen van deze aardbol op te
noemen waar Nel Oosthout
heeft opgetreden zou te lang
voeren, maar een kleine greep,
New York, Washington, Bom
bay, Jeruzalem, en Coventry.
met voordrachten in de Engelse
taal, hoewel ze het verhaal over
hoe het gekomen is toch al hon
derden malen verteld moet heb
ben, lijkt het alsof ze toch nog
even moet nadenken en haar
gedachten meet ordenen. „Ja,
dat was in 1946, of eigenlijk
kwam het zo. Iemand zei dat de
"Krijtkring" het beslist goed
zou doen in het Engels. Ik heb
het toen laten vertalen. In 1946
heb ik het toen voor het eerst
gedaan in Coventry ten bate
van de opbouw van gebombar
deerde hospitalen. Als ik toen
gedacht had dat er pers in de
zaai zou zitten had ik het niet
gedaan. Maar er waren enkele
zeer belangrijke kranten, zoals
de Manchester Guardian, en in
alle kranten ook in die, kreeg ik
prachtige kritieken. Toen was
mijn Engels zelfs nog niet eens
zo goed. Dat is nu wel steeds
beter geworden".
Praten met Nel Oosthout betekent
dat zij vertelt, wat zij wil ver
tellen, de illusie om het gesprek
in een bepaalde richting te voe
ren kan je wel snel vergeten. Ze
stapt moeiteloos van het ene on
derwerp op het andere over, het
duurt zelfs even voor je door
hebt dat het begin van het ver
haal dat ze vertelt over iets an
ders ging dan waar ze mee ein
digt. Maar Nel Oosthout is niet
alleen boeiende voordrachtskun-
stenares, ook is zij een boeiend
vertelster.
ENGELS
In 1946 Is Nel Oosthout begonnen Toch willen we voor de goede
orde even weten hoe ze met so
lotoneel begonnen is: „Ik heb
kort op de Amsterdamse toneel
school gezeten, daar na ben ik
naar Münohen gegaan, heb daar
rollen gestudeerd en kwam toen
weer naar Nederland. Ik heb
toen vijf jaar bij het toneel ge
zeten, bij het gezelschap van
Eduard Verkade. Ik kreeg nooit
wat bijzonders te doen, toen ben
ik maar alleen begonnen. Ik
vind het bij het toneel echt zo'n
struggle for life". Je moet zo
veel met je ellebogen werken.
Ik wil ook niet met een masker
op lopen. Er zouden meer men
sen zonder masker op moeten
lopen. En soms kom je dan nog
wei eens iemand tegen die ook
zonder masker loopt en dat zijn
dan aardige mensen". Over de
grote toneelman Verkade zegt
ze: „Ach ik was nog jong,
maar Verkade was echt een fijn
mens. Hij blies toen al een mo
derne adem door de toneelwe
reld."
SOLO-TONEEL
Na vijf jaar bij het grote toneel is
Nel O05thout dus alleen begon
nen. „Ik ben geloof ik gewoon
geschikt voor solo-toneel, voor
dit spel. Ik ben er gewoon het
type voor. Bijvoorbeeld als ik
Saint Joan doe, denken ze eerst
dat ik toch nooit dat onschuldige
gezichtje kan uitbeelden, maar
't lukt toch. Ik kan ook mannen
uitbeelden, met mijn stem. Ze
denken wel, wat een manwijf,
maar dat is toch helemaal
niet zo en dat is niet waar.
Voor mij geeft het helemaal
niets, voor vee! vrouwen wel",
zegt ze een beetje naif lachend.
In het "Grote Gebeuren" moet ze
ook een man uitbeelden. Nel
Oosthout heeft haar kleding
voor deze voordracht aangepast,
zij draagt tijdens de uitvoering
een bruin fluwelen pak met een
schillerkraag. Door deze kleding
en door haar stem, weet zij de
voordracht visueel te maken.
Over de stem zegt zij: „Een
stem schilder je. Je moet de
klank beheersen. Je moet ook
een goede ademhaling hebben
daar heb ik trouwens altijd voor
gezorgd".
Om in conditie te blijven doet Nel
Oosthout ook aan yoga: „Ik heb
het gedaan en doe ik het nu
nog. Lessen heb ik niet mer no
dig want die oefeningen, die ik
doe ken ik nu wel. Het is goed
dat yoga steeds meer hierheen
komt, de mensen hebben het no
dig voor hun rust".
SURREALISTISCH
Het verhaal dat vanavond voorge
dragen wordt had Nel Oosthout
al enige tijd in boekvorm thuis.
Echter door haar drukke werk
zaamheden kwam zij er niet toe
om het uit te werken. "Het gro
te gebeuren", is zoals gezegd
een wat surrealistisch verhaal.
Iets waar Nel Oosthout veel van
houdt. „Otto Dijk heeft eens een
verhaal voor mij geschreven
"De bekentenis", dat was echt
wat surrealistisch. Dat vond ik
erg fijn om te doen. Ik houd
van de onwerkelijke fantasie".
Dat Nel Oosthout nog zeer vitaal
is, hoeft geen betoog. Het blijkt
wel uit het feit dat zij zegt: „Ik
doe altijd alles door elkaar, dat
is gekkenwerk zegt mijn im-
pressario, maar tat nog toe is
het goed gegaan". Enige jaren
geleden heeft zij 2eifs nog haar
rijbewijs gehaald. „Maar ik ben
maar weer gestopt met autorij
den want dat is toch eigeniijk
niets voor mij. Al di lui bij de
garages, die ja afzetten en zo.
Toen ben ik een keer aangere
den en was ik bijna dood, toen
ben ik er helemaal mee ge
stopt", zegt ze wat kinderlijk.
POLO
Iets wat Nel Oosthout buiten to
neel dolgraag doet is praten
met haar poes: „Ja, ik weet
niet, hij praat terug ook. Ik be
grijp niet dat er mensen zijn die
niet van katten houden". Een
wat vreemde opmerking voor
mensen die Nel Oosthout nooit
ontmoet hebben, maar heb je
haar ontmoet dan past deze
laatste opmerking volledig in
het patroon en geloof je werke
lijk dat haar poes terug praat.
Vanavond in het Stedelijk
Museum, Nel Oosthout,
"Het Grote gebeuren" van
Belcampo, solo-toneel,
kwart over acht-
Schiedam In het Vormingscen
trum aan de Louis Raemaekers-
straat is de afgelopen nacht In
gebroken. Er verdween voor
een aanzienlijk bedrag aan ge
luidsapparatuur.
De Inbrekers hadden het geluk in
een van de bureaus die ze
openbraken de sleutels van de
kasten te vinden. Zij konden
daardoor vrij gemakkelijk hun
slag slaan.
Uit het vormingscentrum verdwe
nen een stereobandrecorder met
twee boxen, drie cassetterecor
ders, zes grote geluidsbanden
en twintig cassettebandjes.
De dieven konden binnenkomen in
het gebouw door een niet goed.
afgesloten tuimelraam te force-
Schiedam Ongeveer tachtig be
jaarden hebben zich deze week
tijdens een voorlichtingsmiddag
in het dienstencentrum „De vier
molens" uitgesproken voor het
alternatieve plan Stricklede. Zij
verkiezen een gedifferentieerde
begroeiing van de omgeving
van de bejaardenflat Stricklede
boven uitgestrekte grasvelden,
zoals de gemeente voorstelt. In
elk geval wensen de bejaarden
geen speelplaatsen In het be
doelde gebied.
Aad Sprong, een van de ontwer
pers van het alternatieve plan,
leidde de voorlichtingsmiddag
in, waarna de aanwezigen vra
gen konden stellen aan een fo
rum. Hierin hadden behalve
Sprong ook Wilma Plooij en Lex
Fenders zitting. Met behulp van
aan de muur opgehangen foto's,
tekeningen en krante-artikelen
konden de bejaarden zich een
beeld vormen over hoe het ter
rein er ongeveer uit zou kunnen
zien als het plan Stricklede ge
realiseerd zou worden. Na de
pauze werden dia's vertoond
over soortgelijke praktijkgeval
len, zoals die in Heerenveen,
Delft en Ommoord te vinden
zijn.
Schiedam Zeer zelfverzekerd
deed de Vlaardinger L. W.
woensdagmorgen voor de kan
tonrechter in Schiedam uit de
doeken, hoe hij op de rijksweg
20 in Maasland een mede-weg
gebruiker tot de orde had geroe
pen door hem met zijn auto in
de berm te dirigeren en hem
had belet verder te rijden door
de sleutel uit het contactslot te
nemen. Later had W. de man in
kwestie, de 50-]arige H.T. uit
het Zeeuwse Nleuwerkerk, ver
schillende malen op de weg
naar Vlaardingen op hinderlijke
wijze gesneden. „Bijzonder ver
werpelijke praktijken", vond of
ficier van justitie mevrouw mr,
C. J. Vaags.
Een stelling waarmee W. het be-
hij in de mening verkeerde vol
gens zijn plicht* gehandeld te
hebben. Dat hij de al wat oude
re Zeeuw getracht had uit zijn
auto te trekken, vertelde hij er
niet bij. Toen hij woensdag voor
de kantonrechter stond kwam
het gebeuren W. weer voor de
geest. Zeer geëmotioneerd be
gon hij zijn versie van het ver
haal te vertellen, hoe hij op de
rijksweg nog maar net een on
geluk had weten te voorkomen
door een midden op de weg stil
staande auto te ontwijken en
daarna om wille van de veilig
heid maatregelen had genomen.
W".: „Toen we die wagen daar za
gen staan, dachten we eerst aan
een ongeluk. Later bleek, dat de
man daar midden op de weg op
z'n zoon zat te wachten, die la
ter zou komen in een andere
wagen. We hebben toen onze ei
gen wagen in de berm gezet en
zijn naar die man gegaan. Die
was zich van geen kwaad be
wust en begreep ook niet, dat
hij een enorm gevaar was op de
weg, een normaal mens zou
zoiets niet doen. Daarom heb
ben we hem toen in de berm
geduwd en de sleuteltjes uit het
Een passagiere van W. gaf de
man zijn sleuteltjes weer terug
waarop deze direct vertrok, om
dat hij zich bedreigd voelde
door W„ die nog steeds ophelde
ring wilde hebben. Om de heer
T. alsnog te kunnen spreken
was hij deze gaan snijden met
het doel hem tot stilstand te
brengen, wat niet lukte, W.: „Ik
had zijn naam en adres willen
noteren om aangifte bij de poli
tie te doen". Het was T. die van
de zaak melding maakte bij de
politie.
Volgens T. was van stilstaan geen
sprake geweest „Ik reed wel
langzaam, veertig kilometer,
omdat ik de vrachtwagen ach
ter me, die ik had helpen opla
den, in de gaten wïtde houden.
Deze had namelijk moeilijkhe
den met de verlichting. Boven
dien wachtte ik op mijn zoon.
Opeens wilde die meneer W,
mij in de berm hebben, trok
mij bijna uit de auto en ging zo
te keer, dat ik werkelijk even
bang werd. Later bracht hij mij
op de weg in ernstige moeilijk-
eden door me steeds te snij
den".
Tijdens het verhoren van de ge
tuigen bleef W. overtuigd van
zijn eigen gelijk. De nog jonge
Vlaardinger Het op zeer eigen
gereide wijze weten, dat hij het
volstrekt niet eens was met T.
en nog minder met het kanton
gerecht, dat hem veroordeelde
tot f 100 boete en drie maanden
voorwaardelijke ontzegging van
de rijbevoegdheid met de proet-
tijd van een jaar. „Is dit nu
rechtspraak?", was zijn reactie.
Kantonrechter mr. W. E. van
vloten vonniste conform de eis.
Schiedam De kantonrechter heeft de Schiedammer W.P. veroor
deeld t~t 65 gulden boete, omdat hij bij het achteruitrijden met zijn
auto in de Zadelhof straat niet voldoende heeft uitgekeken.
Een brommer reed daardoor ach
terop de auto. De negentienjari
ge bestuurder J.B. uit Rotter
dam viel op zijn kin en bleef
daardoor een kwartiertje buiten
westen.
„Die jongen kon er nog gemakke
lijk om heen. Hij zat niet uit te
kijken", betoogde P, De rech
ter: „Dat hoefde hij ook niet. U
moet uitkijken bij het achteruit
rijden, U maakt een afwijkende
beweging."
De bewering van P. viel daarna
in het water door de getuigenis
van een verpleegster die het on
geluk gezien had vanuit het
raam van een woning.
„De brommer probeerde op het
laatste moment nog te remmen
en uit te wijken. Maar toen was
het al te laat. De jongen lette
beslist wel op", zo verklaarde
zij. De officier eiste 65 gulden
boete.
Schiedam De sociëteit Instuif
Schiedam viert morgen tot diep
in de nacht carnaval in gebouw
Arcade aan de Lange Haven 71.
Het feest begint om half negen
met de KAJA Top 20 drive-in
discotheek en de dlsc-jockey
John Kloppers.
Prins Carnaval zal met zijn. ge
volg om ongeveer half tien de
Instuif met een bezoek vereren
onder de klanken van de Keile-
bijters van Sint Radboud. Voor
degenen, die vroegtijdig uitge
blust zijn, begint om tien uur in
de grote bar het trio Slavenburg
dat het feest tot in de kleine
uurtjes zal voortzetten. De Kaja
Top 20 zet om een uur eenpunt
achter het optreden. Het is de
bedoeling, dat iedereen verkleed
is. De toegangsprijs is ƒ4,50.
Schiedam De afdeling Schie
dam van de PSP houdt Op
maandag 5 maart een bijeen
komst over het conflict in de
metaalsector. Deze bijeenkomst
wordt gehouden in De Amstel-
bron aan de Broersvest "13 en
begmt om 8 uur. Sprekers zijn
het oud-PSP kamerlid H. Wie-
benga en de heer C. Hoek,
werknemer bij Hoogovens en lid
van de Industriebond NW. De
PSP heeft ook sprekers uitgeno
digd van PvdA, PPR en CPN.
