Gert en
Hermien
in Passage
van dromen
Magnus
Circus^ cc n
spektakel
en werkel ijkheid
VADERLANDS
DECOR VOOR
SLAPPE
HEROINE-
THRILLER
Wekelijks in Schiedam
Op Zuidamerikaans
avontuur
met Henk Ahhing
Saïon van
de Maas
steden
duurt
nog voort
11« li "l i li
Uitvoering
leerlingen
muziekschool
fK-
Politiek theater uit Uruguay:
Don Maris
in Delft
'Schiedamse Courant DONDERDAG 12 APRIL 1373
3
£en circusspe!; niet traditioneel, maar wel absurd.
"The New Uruguyan Theatre", zaterdag in de Teerstoof.
De zesde salcn van de
Maassjeden wordt op het
ogenblik in het Stedelijk
Museum in Schiedam ge
houden. De bedoeling van
deze tentoonstelling is om
de twee jaar een beeld te
geven van de ontwikkel in-
i gen op het gbied van de
bee Mende kunst in het
Rijnmondgebied. Er zijn
219 werken te zien van
120 versehtllsnde kunste
naars. De Salon van de
Maassteden duurt tot 24
april.
Samenstelling*
Bernadefte Elias
Bijdrage: J. A. Frenket
De liefhebbers van het Ne
derlandse levenslied kan
nen vrijdagavond in het
Passage Theater' weer
aan hun trekken komen.
Gert en Hermien, de ver
tolkers van de enige en
echte Nederlandse smart
lap, treden dan name lijk
op. Zij presenteren hun
nieuwe top-star show.
Buiten Gert en Hermien
treden nog tal van
artiesten op, onder meer
de zangeres Janette van
Zucphen, De Riva's, acro
batiek, De Rossini's, ac
cordeonisten, De Kamö's,
clowns en Han Bakker,
conférencier. De voorstel
ling in het Passage Thea
ter begint om kwart over
acht.
Leerlingen van de Schie
damse Muziekschool ge
ven op vrijdagavond 13
april in de aula van het
Stedelijk Museum in
Schiedam hun derde mu
zikale voordracht. Op het
programma staat muziek
voor piano- en gitaarsolo,
voor dwarsfluit, klarinet,
saxofoon en fagot met
pianobegeleiding, voor
blNcfuitkwartet, blok
fluit-ensemble en koperen
semble. De avond begint
om acht uur en de toe
gang is vrij.
Een spel van dromen, nacht
merries en show; een cir-
cusspel, een absurd stuk,
gespeeld door mensen die
er wel zijn en toch weer
niet; scènes die net ge
speeld zijn, maar toch
weer bijna onmogelijk te
herinneren; aan de orde Is
„Genocide Magnus Circus"
dat zaterdagavond wordt
gespeeld in het Zolderthea
ter in de Teerstoof door
„The New Uruguyan Cir
cus". Juan Taljes, een
langharige Uruguyaan en
sedert twee jaar in Neder
land verblijvend met als
vaste woon- en verblijf-
- plaats Dordrecht, is de
schrijver van het stuk en
een van de vier medespe-
lenden.
In redelijk Engels en goed Frans
- tracht hij uit te leggen waar
„Genocide Magnus Circus" om
draait en over gaat. „Het is een
- echt circusspel, niet traditioneel
•i maar wel absurd. Het gaat in
eerste instantie over de dom-
heid in. de mensen, die vaak
'.„oorlog tot gevolg heeft. Het uit
roeien is niet in het stuk zelf,
maar in het publiek. De genoci
de is het gevolg van alle dom
me dingen die ze doen. Het pu
bliek moet de dingen die wij
uitbeelden herkennen,de dom
me dingen die ze de hele dag
doen zijn de oorzaken van de
oorlog".
Deze uitleg wordt herhaaldelijk
onderbroken door een samen
spraak in rap Spaans met zijn
medespeelsters Mabella Gonza
les en Ana Camacho. Bovendien
loopt de dochter des huizes on
bevangen en speels, natuurlijk
ook Spaans pratend, met pop
pen te gooien en koekjes te pak
ken. De Uruguyanen wonen in
Dordrecht in een groot huis dat
vroeger een gedeelte van een
pakhuis was. De betonnen vloer
Is groen geschilderd, men kan
plaats nemen op matrassen of
op een oude autobank, de muur
is verder wit met hier en daar
énkele affiches en kijkt men de
schijnbaar eindeloze ruimte in
dan zie ]e in de verte, aan het
eind van dit huis, een verschrik
kelijk groot bed staan. Mis
schien dat dit huis en de sfeer
die er hangt te vergelijken is
met de sfeer in „Genocide Mag
nus Circus". Hij is namelijk
van een sympatleke absurditeit,
ban Taljes wil in het stuk
laten zien wat we moeten doen
of behoren te doen om een oor
log te voorkomen. Hij wil alleen
l&ten zien dat er veel manieren
zijn om aan een oorlog mee te
Werken. Een daarvan, waar
schijnlijk de meest gebruikelij
ks en gevaarlijke is er juist
^een deel aan te hebben. We
gaan zien wat we doen. En dat
is wat we moeten bereiken: dat
het publiek erkent dat dit het is
wat zij doet, bijdragen tot oor
log door op het moment dat er
oorlog is een spektakel bij te
wonen dat niet over oorlog gaat
of althans probeert dat onder
werp niet te behandelen. De in-
fa/matie is onvermijdelijk,
maar blijft wat het is: informa
tie.
'ïafew „Het is hetzelfde als je
naar een show in een nachtclub
gaat, je gaat er gewoon heen, je
ziet wat, maar als je weggaat is
alles toch hetzelfde gebleven.
De musicus in het stuk is dan
ook de enige die er werkelijk is.
Hij is de enige die werkelijk
wat aan het doen is. Wij laten
alleen wat zien. Wij zijn niets.
De musicus is een „fake" voor
het publiek, hij bedriegt ze in
l$e. Toch is hij de man van
spektakel, de enige die wat lijkt
te doen".
Het eerste gedeelte van het pro
gramma wordt op een toch wel.
traditionele circusmanier gepre
senteerd. De vier hoofd fouten
van de mensheid worden aan de
kaak gesteld: de luxe, de nijd,
de ambitie en superioriteitsge
voel. Bijvoorbeeld, er komen
twee vrouwen in voor, die al
leen interesse hebben voor 2ich
zelf, hun jurken en hun make
up. Er komen twee clowns in
voor die de macht symbolise
ren. Er komt een liedje over
napalm in voor, verder worden
liederen van Brecht, Boris Vian
en Dessau gezongen en het ge
hele stuk door komt de politiek
weer naar voren.
POLITIEK
Waarom zoveel politiek bij „The
New Uruguyan Theatre". Tal
jes: „Een wijsgeer heeft eens
gezegd „De mens is een politiek
dier. En ik wil liever het dier
verlaten en de politiek zijn, dan
een dier zijn en de politiek ver
laten". Daar ben ik het mee
eens, we worden verslonden
door de politiek. Daarom is
geen enkele voorstelling van
„Genocide" ook hetzelfde, de
politiek veranderd met de dag,
het publiek veranderd ook en
wij móeten ons steeds aanpas
sen. Het eerste stuk dat we in
Nederland speelden was „Re
turn to Paka Amaru" en dat
ging over de Tupamaru's van
1780 tot nu. Dat stuk hebben we
twee jaar geleden zestig keer
gespeeld. Nu gaan we het weer
spelen want er is in die twee
jaar politiek gezien zoveel ver
anderd dat het weer actueel is",
„Genocide Magnus Circus" is het
vierde stuk dat de Uruguyanen
in Nederland spelen. Waarom
zij Uruguay verlaten hebben.
„Er warén problemen, niet al
leen politieke maar ook andere.
Bijvoorbeeld het soort theater-
dat we nu spelen, dat kan in
Uruguay niet". Wei, om dat
soort theater te zien kan men
zaterdagavond om negen uur te
recht in het Zoldertheater in de
Teerstoof, Nieuwstraat 12,
Schiedam.
Schiedam Aüstalr McLean kan
ons, Nederlanders, nog meer
vörteHen, als hij zijn gelikte ro-
manüvrillers zo nódig in onze
ctint/reien wil situeren. En nu
ïajn „Puppet on a Chain" nog
een verfilming waardig is ge
keurd ook, die door een nogaJ
amateuristische aanpak de toch
al weinig kiteIHgemte irttrtge tot
een derderangs verhaaltje de
gradeert, schiet er eigenlijk al
leen maar een flauw lachje over
bij alle toeristische stupiditei
ten. In „Poppen aan een touw
tje", nu In PASSAGE, wordt
elke kans aangegrepen ons land
te etaleren zoals de buitenlan
ders het graag zien. Er Is dus
slechts één stad: Amsterdam,
met zijn grachten, draaiorgels,
rrsmhiaartboten en Damsüapers,
en één dorp: In de film HuyJer
geheten *n een curieuze
combinatie van Marken en Vo-
Jendam, terwijl het Muiderslot
in al zijn Floris-glorie mag her
rijzen.
AEs de fiam begint, krijigt u duide
lijk een stuk Loosdrecht voorge
schoteld met het huis van
Zwolsmau. Maar een richting-
bord Los Angeles 27 miles helpt
u uit de droom: u bent (even)
in de Verenigde Staten, maar
omdat de buitenopnamen in on3
land werden gemaakt, werd
Loosdrecht tijdelijk gean
nexeerd... Een feit is overigens,
dat wij er met ens allen, ons
(hoofd) steden schoon en onze
hele flora en fauna prachtig op
staan, dank zij de befaamde
Britse cameraman Jack Hild-
yard, die in 1957 een Oscar
io-eeg voor „The Bridge on the
River Kwai'V
Voor de regie tekent ene Geoffrey
Reeve, maar die naam kan men
tegelijk ook wel weer vergeten,
want veel samenhang zit er tn
het verhaal over een smokkelaf-
faïre in drugs niet. Held Sver.-
Bertil Taube als Amerikaanse
geheimagent ontmoet nogal wat
doden op zijn weg door Amster
damse hotels, grachten- en pak
huizen, terwijl hij, tegengewerkt
door de geïrriteerde hoofdstede
lijke politie, er al spoedig ach
terkomt, dat de heroïne ons
land verlaat in bijbels er. Voien-
damse poppen. De laatsten han
gen af en toe aan kettingen te
bungelen, evenals een paar
mcoie meisjes, onder vne ,,Pey-
lon Place-Betty" Barbara Par
kins, die er wat schraaltjes uit
ziet, «u z:j nie: met Steve hoeft
te bakkeleien.
Dan is er nog tegen het s!o: een
langdurige achtervolging (tussen
twee raceboten over het IJssel-
meer en door de Amsterdamse
grachten met enig fraai stunt-
wenk van onze Wïm Wageoaar,
waarna de cc.cknopmg er.ige
vondsten bevat, die nog iets
•goed maken.
Patrick Allen als inspecteur
Van Gelder in de film "Puppet
on a Chain" met één van de
J. A. Frenkel heroïne-poppen
Henk Abbing, ex-circusclown,
komt zaterdagmiddag weer met
zijn poppentheater in het Zol-
tfèrtheater in de Teerstoof, Voor
de kinderen geeft hij dan de
voorstelling „Het Zuidaméri-
kasns Avontuur". Het is een
verhaal, waar het publiek actief
bij betrokken wordt. Zoals trou
wens bij al de verhalen van
Hank Abbing.
De hoofdfiguur. Nib de Clown, wil
aanplakbiljetten van het circus
op gaan plakken. Juist op dat
moment kom: een. zogenaamde
steenrijke Zuidamerikaan bij
het circus. Hij wil de circusdi
recteur pverhalen met hem mee
te gaan naar Zuid-Amerika, om
daar lama's af te leren mensen
in het gericht te spugen.
De directeur moet echter eerst
een proef afleggen met een wit
te lama. Nib, die alles gehoord
heeft, is stiekem meegegaan en
ziet dat het de gestolen lama
van Concha Sanoho, een lief
Zuidamerikaans meisje is. Als
de dief ten slotte ontmaskerd is,
klinken de gitaren en viert ie
dereen feest,
Henk Abbing is in 1959 begonnen
met een ambulant theater. De
poppEtn, decors en teksten wor
den door Abbing zeIf gemaakt.
Hij heeft zich dan ook ten doe!
gesteld met zoveel mogelijk
eenvoudige middelen te werken,
maar toch in staat te zijn om
vrijwel ander alle omstandighe
den te werken. Het poppenspel
van Henk Abbing Is eigenlijk
niet boeiend om de poppen,
maar om de wijze waarop, met
dode dingen, ze^r levende tafe
relen worden uitgebeeld.
Zaterdagmiddag, half drie, Zol.
dertheater in de Teerstoof,
Nieuwstraat 12, Schiedam, Pop
pentheater Henk Abbing „Het
Zuidamerikaans Avontuur".
toneel-.
caboref
De ex-Sch: edammer Don
Maris exposeert op het
ogerbfik in Galerie Abts-
woude aan de Aart van
der Leetjwlaan in Delft..
Tot 31 april zijn er teke^
n'ngen in potlood te be-
z'-chtigen van Ma?;s. An
der werft van de tekenaar
is te zien op de Sa'on van
de Maassteden in het Ste
delijk Museum in Schie
dam.
