2
Er bestaat te veel
over
Oude komedietijden
keren weer in
'What's up, Doe?'
c
9
Gebruik
volledig
verboden
1 1
3
Vlaardingsè
aannemer
spuit felle
kritiek
op beleid
gemeente
GROEN
VERSLOFFEN
ONRIJP
BELAST
£y
"SCH1EDAMSCHE COURANT - VRIJDAG 6 JULI 1973
k. heb de pest aan
Amsterdam Een grote hoeveelheid kleurrijke schilderijen, met als
titels plaatsen in Perzië en Turkije, hangt op het ogenblik in de lin-
kerb enedenzaal van het Stedelijk Museum in Schiedam, in het ka
der van de expositie Konh-ontatie 12. De maker van het werk; Wim
Drion, 26, wat ouder lijkend in praten, werk en voorkomen dan zijn
leeftijd doet vermoeden en tamelijk fel zodra hij denkt dat het ge
sprek de kant op gaat van gezwets in het oneindige over de essentie
n? (en alles wat daar mee te maken heeft), van kunst of „on"kunst of
over de bedoeling van zijn werk.
Hei werk van Drión.;Jf% min of meer geïnspireerd op miniaturen.
Drion, wonend in de nieuwbouw
wijk van Nieuwendam-Amster-
dam, heeft een atelier in zijn
huis,, dat voornamelijk te dan
ken is aan de architect van de
flat. Is. kort geknipt en heeft
vrouw en twee kinderen. Zijn
schilderijen en gouaches —- hij
maakt ook tekeningen, etsen,
gouaches en ontwerpen voor
wandkleden zijn vel met de
meest felle kleuren/Bekijkt
men de zaal in een oogopslag
dan ziet men alleen deze kleu
ren en lijkt .er geen verschil te
zitten in de werken, maar nader
bezien zit er 'wel degelijk een
grote variatie in.
Wim Drion, wiens vader ooit nog
eens directeur van de Vlaar-
dingse Stadsgehoorzaal was,
heeft voor zijn leeftijd ar een
immense hoeveelheid werk ge
maakt en had zijn eerste expo
sitie op zijn 17de jaar. Rijkelijk
jong. „Ik ben op de Rietvelda
cademie gekomen toen ik 15
was. Ik was 19 toen ik er af
kwam. Ik heb altijd al gete
kend, toen ik een jaar of tien
was ging ik op vakantie boerde
rijtjes tekenen. Dat was echt se
rieus, Thuis werkte ik ze nader
hand dan uit Bovendien had ik
ook geen zin om huiswerk te
maken en wel zin om te teke
nen. Ik geloof dat je dit soort
werk niet doet als sje bet niet al
tijd ail gewild hebt. Ik heb dit
altijd heel bewust gewild.
Ik heb wel veel werk gemaakt,
maar ik was in de gelegenheid
om het te maken. Ondanks het
feit dat ik geen diploma had,
werd ik toch op de academie
geaccepteerd. Ik kwam er dus
vroeg af. Een jaar later zat lk
al in de contraprestatie. Ik ben
eigenlijk al heel lang zelfstandig
bezig. Toch heb Ik nog het ge
voel dat ik te weinig gedaan
heb. Ik heb te veel tijd verlo
ren, de laatste drie, vier jaar
ben ik druk bezig geweest met
verenigingen (BBK 69) en mijn
gezin".
Vriendelijk fel reageert Wirr»
Drion als je hem vraagt: „Hoe
kom je er. nu toe?" „Ja, hoe
kom je er toe. Je vraagt aan
een bakker toch ook niet hoe of
waarom hij brood bakt en of hij
in zijn handen spuugt of niet
(maakt een spugend gebaar en
kneedt). Ik doe het omdat lk
het leuk vind. Ik ben mens en
als mens wil ik bezig zijn en
daar bevrediging in vinden. Ik
hoop ook op wat meer poen en
wat sue-es, daar ben ik ook
mens voor. Dat geld en succes
zal me een zorg zajn, maar je
hebt het wel nodig. Ik ben nu
ten minste niet verplicht om
vroeg op te staan.
lk heb de pest aan al dat filosofi
sche g spaat over kunst Ik
werk met thema's die ik inte
ressant vind. Je maakt dan na
tuurlijk zelf wel een stijl, maar
waarom moet dat ergens onder
gebracht worden. Daar heb ik
geen boodschap aan".
Toch haalt hij zijn thema's, sche
ma's en onderwerpen wel er
gens vandaan. Waar hij Zijn
schema's vooral op baseert zijn
de miniaturen die in Turkije te
vinden zijn. Het thema van het
werk dat in het Stedelijk hangt
zijn eigenlijk reisverslagen.
„Een roder thema is de hand.
Daar kan je ook van alles mee
dnen. Kijk, een hand is geen
hand meer. het wordt een land
schap. Je tent constant bezig.
Als je een nieuw werk maakt
kijk je toch weer naar het oude,
iedere kunstenaar werkt eigen
lijk m serie. Het is een soort
overschuiven. Je ziet steeds
weer dingen terug.
Is hij niet bang voor het gevaar,
nu hij op jonge leeftijd al zo
veel gemaakt heeft, snel uitge
werkt te zijn. „Het is nog nooit
mijn probleem geweest. Tot nu
toe gaat het goed. Er zit een
voortdurende beweging in mijn
werk. Als je het ideaal niet
meer hebt om steeds wat beters
te maken kan je natuurlijk be
ter ophouden, maar als je ziet
dat de mensen toch steeds je
meest recente werk kopen, zie
Wim Drion: "lk ben nu ten mlnsle mei verplicht vroeg op te staan.
je toch dat je vooruit bent ge
gaan".
Wim Drion, die werkelijk niet van
filosofisch geklets houdt over
kunst, houdt het er op dat hij
maakt en doet wat hij leuk
vindt. Misschien is dat ook de
reden waarom hij verschillende
technieken door elkaar gebruikt.
Over specialisatie van een tech
niek zegt hij: „Ik hou er niet zo
van. Ik geloof dat het voor mij
het beste is alle materialen te
gebruiken en verschillende din
gen aan te pakken waar ik zin
in heb. Ik kan ook moeilijk zeg
gen wat ik 't leukste vind. Als
ik iets prettig vind doe Ik dat.
Het ligt niet in mijn aard me
bij één ding te houden. Ik zou
ook niet mijn hele leven de hele
dag op mijn atelier kunnen blij
ven".
Veel van de dingen die Drion ver
telde vond. hij niet interessant.
Maar één van de andere dingen
die hij leuk vindt is gewoon
plaatjes kijken in tijdschriften,
(„zalig"), van interviews houdt
hij niet, dus misschien is dat de
reden.
Vlaardingen „De activitei
ten van Patrimoniums Wo
ningen zijn steeds .'.moeilij
ker te begrijpen. Er gaan
stellige geruchten, dat ze
met Both een overeen:,
"komst hebben getroffen,
waardoor de andere aanne-
mers in Vlaardingen
'straks als Holy-Noord gaat
beginnen buiten dé boot
zouden vallen. Van Both is
zoiets te billijken. Het is
goed koopmanschap als je
■iets dergelijks niet laat
schieten, maar van Patri
monium is het een onbe
trouwbare vertoning. Ik
minacht zo'n houding."
Nu het eerste bouwgëwcel in
Vlaardingens nieuwste stadsuit
breiding Holy-Noord in zicht
komt het kan nog wel een
jaar duren neemt de Vlaar
dingsè aannemer Van der Waal
geen blad meer voor de mond.
De onduidelijke koers, die wo
ningbouwvereniging Patrimo
niums Woningen (PW) als
grootste van de vier 'verenigin
gen in Vlaardingen bezig is te
Den Haag Het gebruik van
DDT zal per 1 juli 1973 volledig
rijn verboden. Dit hebben -de
ministers van Landbouw en Vis
serij en Volksgezondheid en Mi
lieuhygiëne besloten.
Aanvankelijk" was het de bedoe
ling om in 1973 alleen het. ge
bruik van DDT in de fruitteelt
te verbieden, omdat hiervoor in
middels goede alternatieve mid-
delen beschikbaar waren geko
men. Thans is. besloten ook voor
J de. nog. resterende gebruiksge-
bieden, namelijk de teelten van
erwteen en sierteeltgewassen,
DDT'te verbieden.
volgen, moet maar eens aan het
licht worden gebracht, vindt'ie.
Temeer, omdat de verhouding
gemeente - Patrimoniums Wo
ningen nogal hecht is. In over
leg met de gemeente stippelen
de vier woningbouwverenigingen
ai enige tijd de beleidslijnen uit.
Wethouder Mooij heeft daar va
ker op gewezen.
Vandaar ook. dat deze wethouder
van stadsontwikkeling evenzeer
kan meegenieten van Van der
Waals grieven tegen 't gemeen
telijk beleid. Hij is er niet
zachtzinnig ic. Van der Waal:
,.We hebben hier in Vlaardingen
mensen aan het roer staan, die
op z'n zachtst gezegd, geen vak
bekwaamheid hebben. Ze doen
maar ingewikkeld. Het bestem
mingsplan is nog niet goedge
keurd, zeggen ze. Als het zover
is kan er pas worden gepraat
over de indelingvan Holy-
Noord, Maar iedereen weet, dat
een aannemer z'n zaakjes klaar
moet hebben staan als het sein
op groen springt. Dan moet de
trein kunnen gaan rijden. Wij
zijn nog niet eens benaderd
door de gemeente om eens te
komen praten. Er liggen al tien
tallen bouwplannen van ons op
het stadhuis. Nooit wat van ge
hoord. Nu al zouden we moeten
weten wat er gaat gebeuren.
Niet wachten op die goedkeu
ring, maar van te voren al
gaan voorbereiden."
En Van der Waal vervolgt. „In
Gouda gaat het al jarenlang
goed. Geen Vlaardingsè aanne
mer komt er tussen en geen
Rotterdamse ook. Ze hebben
daar een Goudse aannemers
combinatie, waarmee de ge-
meente alle plannen klaar-
Stoomt. Daar komt geen EMU
PEO bij kijken. Daar hebben ze
zo'n projectontwikkelaar, die in
Den Helder de zaak liet verslof
fen en in de steek liet omdat er
niet genoeg meer viel te verdie
nen, niet nodig.
Als Mooij bij mij en bij Seriewo
ningen en bij Van Gastel en al
die andere Vlaardingsè aanne
mers zou navragen wat wij alle-
maal buiten Vlaardingen hebben
neergezet dan is dat meer dan
Holy-Noord. In Schipluiden heb
ben we grond bouwrijp gemaakt
en gebouwd. Iedere aannemer
weet dat zoiets geen kleinigheid
is. Maar nee, de Vlaardingsè
aannemers blijven er gewoon
buiten. Horen niets en Patrimo
nium gaat gewoon met Both in
zee. Dat is kwalijk."
Van der Waai vecht als deelge
noot van het Bouwteam In
Vlaardingen (tweemaal groter
dan Both, zegt Van der Waal)
natuurlijk voor z'n boterham,
voor de werkgelegenheid van de
Vlaardingsè bouwers, die het nu
elders in den lande moeten zoe
ken. Bij de bouw van duizend
■woningen gaat het ruw geschat
om een bedrag van tachtig mil
joen gulden: winst twee en half
miljoen.
Zwaartepunt in zijn pakket grie
ven is de erfpacht. Op burge
meester Heusdens na is het hele
college voor een erfpacht, die
na vijftig jaar ophoudt te be
staan, met een erfpachtsom
(nog steeds niet bekend hoe
hoog die wordt) die om de vijf
jaar kan worden herzien, dat
wil zeggen verhoogd. Een onrij-
Aannemer Van der Waal.
pe gedachte, vindt Van der
Waal niet de PCG-, VVD- en
KVP-fracties in de raad.
Hij acht. het instellen van de keu
ze mogelijkheid of kopen of
erfpacht van veel gezondere
politiek getuigen en vreest, dat
door het handhaven van alleen
erfpacht velen uit Vlaardingen
zullen wegtrekken. „Zoals thans
al het geval is." Van der Waai:
„Vorig jaar had ik vier of vijf
aanvragen voor een woning in
het Westland. Nu zijn het er
twintig of vijfenveertig."
„Het publiek wordt onrustig. Er
bestaat te veel onduidelijkheid
over Holy-Noord. Er zijn teveel
factoren,die wonen in Vlaardin
gen niet meer aantrekkelijk ma
ken. Zoals de stank, maar ook
die erfpacht. Er is gelukkig één
man in het college, die het dui
delijk ziet en dat is de burge
meester. Je moet de mensen
kunnen laten kiezen en ze niet
vastpinnen op erfpacht, die nota
bene na vijftig jaar nog eens is
beëindigd ook. Iedereen wil een
huis kopen, waarin men z'n heie
leven kan wonen, ongestoord
wonen en dat bereik je niet met
een dergelijke erfpacht."
Kortom: ontwerp-bestemmings-
plan Holy-Noord, dat deze week
woensdag voor de derde maal
ter goedkeuring in de raad
komt en daarna de beslissende
reis naar GS in Den Haag
maakt, is „belast". „Brooddron
ken" noemt Van der Waal het
van Patrimoniums Woningen
om tc schermer, met het feit
dat zoveel mensen een huis wil
len kopen. „Je hebt pas kopers
als er een koopcontract is gete
kend. Je mag dus de cijfers, die
uit die huizententoonstelling van
begin dit jaar zijn komen stro
men, niet aanvoeren. Je mag er
zeker je beleid niet op baseren.
Van die achtduizend kopers blij
ven er met al dat geharrewar
over erfpacht en milieu mis
schien zestig tot tachtig over.
Dat zeg ik dan even aan het
adres van meneer De Ligt van
Patrimonium."
Woningbouwvereniging De Samen
werking is eerlijker in zijn
werkwijze, vindt Van der Waal.
Zijn hoop is ook op die club ge
vestigd. De Samenwerking
werpt zich op de woningwet-
bouw, die minder duur is dan
de particuliere bouw. Hoop ook,
die voortkomt uit de vrees, dat
zeventig procent van de koop
woningen straks onverkoopbaar
zal zijn. Laatste pijl van de kri
tiek op woningbouwvereniging
Patrimoniums Woningen en wet
houder Mooij: de animo voor
koopwoningen in Vlaardingen is
volgens zeggen, duidelijk afge
nomen blijkt bij de Personeels-
stiebting van Unilever.
Van der Waal is er zich ten volle
van bewust, dat'ie misschien,
een aantal schenen verwondt.
Niettemin blijft hij bij zijn
standpunt, dat allang met alle
Vlaardingsè aannemers rónd de
tafel gezeten had moeten wor
den om het plan Holy-Noord
door te praten. In zijn mening
staat hij niet alleen, dacht'ie.
„Ik sla de plank niet zo ver
mis". Volgens hem kunnen uit
deze kritiek maar twee moge
lijkheden voortkomen: óf „Van
der Waal kan ophoepelen" óf
„Ik kom aan bod". Er zijn twee
weken bouwvakantie om daar-
over na te denken.
«nu huV
Ryan O'Neal en Barbra Streisand zijn hef strijdgewoel Jn "What's up. Doc?" ontsnapt
op een driewieler, her begin van een dolle achtervolging,
Schiedam Stralend komedie-
plezier als uit'de blijde da
gen van lang geleden deze
vakantieweek in PASSAGE.
Peter Bogdanovich, die zo
graag met weemoed naar de
karakteristieke dingen van
vroeger terugkijkt (zie zijn
„Last Picture Show") had
dan toch ook verplichtingen
aan die crazy comedies, die
Hollywood met geolied vak
manschap tussen twee we
reldoorlogen strooide. Waar
is dat vermogen tot die zon
nige kolderontspanning ge
bleven? Het was weg en is
weg gebleven. Want velen
hebben het geprobeerd,
maar de zonnige tijden van
toen braken nooit helemaal
meer aan.
Tot „What's up. Doc?" dan
want de jonge Amerikaanse
regisseur heeft meer dan lof
felijk gedaan wat hij gezien
2ijn instelling verplicht was.
Het resultaat is ontwapenend
gek en wie na anderhalf uur
niet zijn weerloos fcietets-
slachtoffer is geworden, moet,
hoognodig iets aan zichzelf
laten doen! Dolle verwikke
lingen naar éen bekend re
cept, maar met een -verbluf
fende frisheid opnieuw ge
toond. Het is natuurlijk onzin
te veronderstellen, dat je
een film oude stijl alleen
maar zorgvuldig behoeft te
- reconstrueren om hetzelfde
effect te krijgen met nu ai-
leen een kleurtje in de beel
den toe. We zijn kritischer
geworden, hebben een ander
levensritme en er moet dus
veel bijgesieuteld worden om
op hetzelfde ontspannende
eindpunt te komen. Wel, dat
heeft Bogdanovich. perfect
geregeld in een rijke en se
lecte keuze uit al die histori
sche ingrediënten, die naar
een trefzeker pretfeest kun-
nen voeren.
Waar gaat het om? Een ver
wisselingsklucht van geruite
tasjes, toebehorend aan een
jongedame, die er haar kle
ding in opbergt, een musico
loog, die er een stenerrverza-
meling in heeft gestopt, een
geheim agent, die zijn „top
secret" er in bewaart, en
een extravagante dame, die
er haar juwelen mee onder
handbereik heeft. Niet
nieuw, evenmin als de twaalf
stoelen, dameshoeden er» gei
ten, waarmee dit spel ge
speeld is. Maar wat. doet
Bogdanovich er niet mee in
een waterval van gags!
Buck Henry van „The Gra
duate" en „Taking Off"
heeft voor gisse dialogen ge
zorgd.
En vergeet niet Barbra Strei
sand, die als een heerlijke
dwarsligster haar komedieta
lent eindelijk eens helemaal
kan laten openbloeien tegen
over de verlegen sukkel van
Ryan O'Neal. Deze twee voe
ren een stoet van mannetjes
en vrouwtjes aan, die feilloos
hun noodlot binnenlopen: de
hoogst enge muriekkritikus,
de betonstrijkster, de glazen-
dragers, de bazige maagd.
Het is Feydeau, het is slap
stick, het is thriller, het is
satire. De auto-achtervolging
uit „Builitt" door San Fran
cisco wordt zo mogelijk nog
overtroffen en het 'is alleen
sl^ een opwinding de kassa
bij da hand ter houden voor
wat „What's up, Doc?" aan
gruzelementen heeft gekost.
„Love Story" krijgt nog een
prachtige duw van Barbra
en dat is niet mooi van
haar......
