Volkstuinders op het
landgoed Dokter Moerman
W'.ij laten ons niet
wegfrommelen"
j Het liep nog goed af
5?
De nieuwe puzzel
Oma op avontuur:
Brievenboek
Hallo
allemaal
z
3
9
S
i
d
JiiNÖiJAljr iJ
j-w ijti
o^wiixxL-i^ruvio^ii.^ v^oüKAiN i'
door Willem van der Post
Vlaardingen Een unieke
kleine gemeenschap
wordt uit elkaar gerokt.
Zesendertig volkstuin
tjes op het landgoed van
Dokter Moerman moe
ten voor de Burgemees
ter Heusdenslaan wij
ken. De stemming onder
de gedupeerde tuinders
wordt hierdoor met de
dag slechter. Zij willen
niet weg, zeker niet naar
het tien maal duurdere
nieuwe volkstuineneom-
plex in Holy-Noord.
„Weet u wat het is meneer? De
mensen krijgen er genoeg van",
vertelt eep verbitterde Wïffem
Tieleman (72). A jaren huurt
hij van De Dokter voor 11 cent
per vierkante meter een stukje
grond. Terwijl hij een gammel
Solexje wegzet en zijn pet een
beetje naar achteren schuift,
vervolgt Tieleman: „De atmo
sfeer verdwijnt nu de tuinders
weten, dat ze hier wegmoeten.
Ze begrijpen dat ze alles voor
niets doen. Kijk maar eens naar
al dat o:-kruid in de tuinen. Er
wordt mets meer aan gedaan.
En waarvoor is dat nou alie-
maa
Ze zeggen voor een vluchtweg.
Wanneer er een gevaarlijke gas
wolk boven VIaardingen komt
moeten de mensen snel geeva-
cueerd kunnen worden. Daar
om moeten wij weg. A| e tuip-
tjes die tot op een afstand van
tachtig meter vap de kas naast
het huis van De Dokter liggen
moeten verdwijnen. Maar voor
Willem Tieleman:
Het was hier zo mooi".
die hele hoek is er dan geen ol
meer aan. Tsja het was
hier toch zo mooi. 's Avonds zat
moeder de vrouw hier te breien
terwijl ik de tuin onderhield.
Dat doet nu mijn zoon, want ik
kan het niet meer zo goed door
mijn rug. Zo af en toe kom ik
alleen wat voer voor de konij
nen halen. Daar heb ik schik
in".
DE MEESTER
Even onderbreekt Willem Tiele
man het gesprek en zwaait naar
een zeventiger die het lommer
rijke grindpad af komt en het
smalle en bochtige paadje tus
sen de tuinen ins,aat
„Dat is De Meester, die hier al
achtentwintig jaar een tuintje
heeft. Hoe hij heet weet ik ei
genlijk niet Hij is hier bijna
altijd. Wij noemen hem De
Meester, omdat hij dat voor zijn
pensionering is geweest Een
beste man".
De Meester verdwijnt tussen het
hoge weelderige groen. Een
paar minuten later duikt hij
triomfantelijk op met een grote
sigaar en een ijzeren emmer
boordevol met bonen.
„Weet u wat hier nou zo mooi is,
meneer?" vraagt Tieleman ver
trouwelijk en zijn gezicht k aart
op. „iedereen is hier gelijk. Je
hebt geen rang of stand en je
helpt mekaar met alles. Wan
neer ik wat sla over heb, geef
ik dat aan mijn buurman en
een andere keer geeft hij weer
wat aardappels die hij over
heeft Er groeit hier van alles.
Prei, bruine bonen, sla, andij
vie, komkommers en noem
maar op. Alleen geen bloem
kool, dat wil niet lukken,
In het begin van het jaar maak
je de grond zaaiklaar, zodat je
omstreeks april de sla, spinazie
en de erwten in de grond kan
stoppen. Na een maand kunnen
dan ook de boontjes de grond
in. Die kunnen nu geplukt wor
den. Je kan wel zien dat het een
goed jaar is geweest, vooral
voor de aardappelen. Vraag het
maar eens aan De Meester, die
weet het wei". Dan zwijgt hij
en staart voor zich uit
WEGFROMMELEN
„Goeiemorgen", klinkt het plotse
ling. Een ronde zestiger met een
door zorgen doorgroefd hoofd
staat in een wijde pantalon ach
ter ons. Hij neemt mij met een
schattende blik op. „Is u van de
krant?" vraagt hij en kijkt
nieuwsgierig naar mijn bioc-
noot Ik bevestig zijn waarne
ming.
Na een korte inleiding begint hij
halfluid: „Ik zeg net nog tegen
mijn vrouw. Ze frommelen ons
natuurlijk straks weg op het
nieuwe complex in Holy-Noord.
Daar kan je een gulden de me
ter gaan betalen. Dan kan je
net zo goed naar de groentewin
kel stappen, want dan is er
geen aardigheid meer aan. Bo
vendien moet je daar een huisje
kopen. Die zijn allemaal een
der. Daar heb ik geen zin in.
Ik ga niet, ik verdom het. Kom
maar eens kijken wat ik hier
heb".
Hij draait zich om en marcheert
met beide handen aan zijn bre
tels het pad af. Ik neem gehaast
afscheid van Tieleman en volg
gedwee de bretels.
Met een gezicht of hij de Hangen
de Tuinen van Babyion naar
Vlaardingen heeft gehaald zegt
hij na een twintigtal meters:
„Alstublieft. Hier is het". Voor
ons staat, verscholen tussen ro
zenstruiken en hoge zonnebloe-
De tuintjes moeten voor de
Burgemeester Heusdenslaan
verdwijnen".
men, een laag en groengeverfd
houten optrekje. Een rood ge
verfde klomp hangt tussen het
raam en de deurpost
Zenuwachtig glimlachend gaat
hij voor om het interieur te
tonen. In het huisje staan een
"wandkastje, twee houten arm
stoelen, een klaptafelen een
paar laarzen. In een hoek staat
.nog een grote teil met bonen.
„Hier kan ik nou de hele dag op
mijn gemak gezellig bezig zijn
en wat lopen frunniken. Dat is
het enige wat ik wil. Ik laat me
daarom niet wegfrommel en. In
de politiek rotzooien ze tegen
woordig maar wat aan", zucht
- hij.
Vrolijk fluitend springt'
Mare op de fiets. Zijn huis
werk is af, nu even naar
Rob zijn vriend. Die heeft
mooie postzegels gekregen
uit Egypte. Hij peddelt de
straat uit, de brug over en
neemt de bocht Van de
andere kant doet een jon
gen van een jaar of acht
tien betzelfde. Alleen
neemt hij de bocht wat te
groot. Hij raakt met het
voorwiel de fiets van Mare.
Mare valt en zijn fiets
komt precies op zijn voet
terecht. De jongen kijkt
even om en als hij ziet dat
Mare overeind krabbelt
fietst hij door. Mare doet
een paar stappen maar
zijn voet doet pijnt Hij kan
bijna niet meer op zijn
fiets komen. Eerst maar
terug naar huis, denkt hij.
Met die voet kan hij niet
het hele eind naar Rob op
de fiets. Het kleine eindje
terug naar huis gaat al
moeilijk. Hij klemt zijn
tanden op elkaar om de
pijn te verbijten. „Was Rob een mevrouw met een ver- De foto's zijn gauw ge
niet thuis?" vraagt moeder stuikte pols. Daar is al een maakt, twee stuks. Ze krij-
verbaasd als ze Mare de dokter die Marcs voet be- gen een grote enveloppe
tuin in ziet komen. „Ik ben tast en er op drukt. „Het mee waar de foto's inzitten
gevallen, mijn voet doet valt geloof ik wel mee", en nu moeten ze weer naar
pijn" zegt Mare. Moeder zegt hij, „we zullen een beneden. De dokter is net
schrikt ervan. Ze trekt foto laten maken" „Gaat weg. Ze moeten een poosje
vlug zijn kous en zijn u maar even naar dé ront- wachten. Maar er komt al
schoen uit. „Je voet is hele- genafdeling", zegt de zus- een andere dokter die de-
maal dik", zegt ze, „hij zal ter, „er is nog een rolstoel foto's bekijkt. ,i>e voet is
toch niet gebroken zijn?" daar kan de jongeman in gekneusd", zegt hij, „dat
vraagt Mare angstig. „Dan zitten". Mare schaamt zich wordt binkeiepink jonge-
zou je meer pijn moeten wel een beetje als hij in de man". Mare lacht maar
hebben denk ik", zegt moe- stoel zit en moeder hem eens. „Het is een onder
der, „maar we zullen voor voortduwt naar de lift huidse bloeduitstorting",
alle zekerheid maar even Maar niemand let er op. legt de dokter uit. „Met een
naar het ziekenhuis gaan week of twee, drie is het
om een foto te laten ma- wel bekeken". Dat bete
ken". Ze belt Rob even op De deur van de lift staat kent dus voorlopige niet
dat Mare niet kan komen net open, moeder wil de fietsen, geen gym en niet
en dan gaat Mare achterop stoel er al inrijden maar zwemmen. Als ze thuis ko-
de fiets bij moeder naar opeens gaat de deur weer men staat Rob al voor de
het ziekenhuis. Wat een na- dicht. Ze trekt de stoel deur. „Is 'ie gebroken?"
righeid ineens, denkt hij. haastig terug. „Hé jakkes, vraagt hij, „Gekneusd, zit
Nog geen kwartier geleden die liften", zegt ze „ik snap ik drie weken aan vast",
fietste hij vrolijk weg en er nooit wat van". Er komt moppert Mare. „Kijk
nu kan hij niet eens meer gelukkig een zuster aan die eens", zegt Rob, „die mag
fietsen. 0p een knopje drukt. Als jij hebben" en hij legt drie
Het is gelukkig niet druk de lift er is zorgt ze er voor prachtige Egyptische post-
op de EHBO-afdeling. Al- dan de deur niet dicht kan zegels voor Marcs neus.
leen een jongen met een gaan en ze helpc moeder „Als plijster op de wond,
diepe snee in zijn vinger en bij het in- en uitrijden, snap je?" lacht hij. ANKE.
Met ingang van 1 sep
tember is de post
weer duurder gewor
den. Als je een brief
naar mij stuurt moet
je een postzegel van
45 cent op de envelop
pe plakken. Je kan de
oplossing en het brief
je ook op een brief
kaart schrijven. Dat
is nu 35 cent.
De prijswinnaars
De lettergreeppuzzel
was kennelijk nogal
moeilijk. Er waren
kinderen die het niet
goed hadden begre-
pen, anderen hadden
er één of meer fouten J
a in. De winnaars zijn:
Hanneke Ardon,
twaalf jaar, Ronald
J Schinkel, negen jaar, w
Hanneke Moerman,
negen jaar, Corine
Sonneveld, tien jaar. J
Jullie krijgen een
boek thuis gestuurd.
Er komt een vliegtuig
tovenaar tovert spoken
over en de
in de open
lucht. Dat tekende RonaltfDroppert die
toen nog zes jaar was.
Horizontaal zowel als verti
caal vul je de woorden in.
Steeds een letter in een
hokje. Horizontaal 2 en
verticaal 4 spint de spin,
horizontaal 4 en vert 2 ie
mand die waakt, horizon
taal 6 en vert. 1 sommen
maken, horizontaal 7 en
vert. 3 meervoud van been,
horizontaal 8 en vert, 5
rennen, ikhij rent
Je hebt een week de tijd
om je oplossing in te stu
ren. Denk aan naam, adres
en leeftijd onder aan je
brief, oplossing of teke
ning. Op de envelop plak
je nu een postzegel van 45
cent. (een, briefkaart is 35).
en je zet er op: Aan Anke,
Verwersdijk 6—8, Delft.
Dit opstel over vakantie
belevenissen is van Irma
Kunz. Ze won er een
prijs mee. Ik heb het
wat ingekort omdat het
te lang was.
Hier volgt het opstel: Ik
was voor twee weken
naar Duitsland waar ik
bij kermissen logeerde
in Heilbronn. Oma en
haar zus reden mee en
zochten een hotej in de
buurt. Op een zondag
gingen we oma opzoe
ken. We stuurden een
kaart dat we zouden ko
men. We reden door een
prachtige streek met
kastelen en burchten en
zo kwamen we op de
plaats van bestemming.
Maar al es zou heel an
ders verlopen dan we,
hadden gedacht. We
zochten het hotel en
vroegen naar mevrouw
Kunz. „Er is hier geen
mevrouw Kunz", zei het
meisje. „Maar ze is toch
verleden week geko
men?" vroeg „tante".
„Ja, maar ze is woens
dag vertrokken, een jon
geman haalde haar af".
De ontknoping van het
verhaal kwam zaterdags
toen mijn vader en moe
der mij kwamen ha en.
Oma zat nog steeds in
hetzelfde plaatsje maar
nu op een ander adres.
Ze vonden het in het
hotel zo stil en zo duur
en dus vroegen ze aan
iedereen of iemand een
privé-adres wist en zo
kwamen ze bij een me-
vrouwdie een kamer
verhuurde. Maar het jo
lige van alles komt nog.
Oma had in Hei.bronn
uren lopen zoeken en
vragen naar de straat
waar ik logeerde. Maar
wat is daar voor lolligs
aan, zul je zeggen. We,,
oma zocht in Heilbronn
terwijl wij in een dorpje
zaten dat er wel bij
hoort maar zo'n moeilij
ke naam heeft dat veel
mensen het Heilbronn
noemen. Het is een paar
kilometer verderop.
„Oma op avontuur", zei
den wij. Ja, ze was op
avontuur geweest, in
Heilbronn.
Jolanda Drost Dat was een leuke va
kantie zeg. En jullie hadden goed weer.
Bij ons in Schaarsbergen regende het
ook op 5 augustus. Dat was op maan
dag maar 's middags was het mooi
weer. Je speelde zeker wei veel in het
kleine speeltuintje en op het sportveld?
Hoe vond je de grotten? Was het er
koud? Wat leuk, dat jullie een tweede
prijs hadden. Hoe vond je de Limburg
se vlaai?
Hanneke Ardon Dit is het antwoord op
je briefje van 14 augustus. Hoe lang
loop je er over naar school? Toch wel
gauw een half uur he? Wat grappig,
wij zijn toen ook naar de kinderboerde
rij geweest. Misschien heb ik je wel
gezien. Wij zaten helemaal aan het eind
bij de wigwams die daar in het water
staan.
Liëtte de Vreede Ja, de middelbare
scholen hebben altijd zo'n lange vakan
tie. Ik hoop dat het ook nog zo is als
mijn dochtertje er naar toe gaat. Wat
gezellig, zo'n logeerpartijtje. Jan Willen
is zeker wel een lieve baby? Hoe veel
maanden is hij? Mocht je ook wel eens
met hem rijden? Bevalt het je wel op
school? Kun je toch nog een beetje van
het mooie weer genieten?
Margreet Veldhuijzen Bij ons is het
ook prachtig weer. Jammer dat het
geen vakantie is. Er komt nog wel eens
een puzzel met een woord waaruit je
andere woordjes kunt maken. Het is
een leuk spelletje, vind je niet?. Wij
hebben vier katten en een kavia. Lopen
de kippen bij jullie in de tuin of zitten
ze in een ren?
Stefan Helderman Hoe is het met het
kleine poesje? Heb je al een naam voor
haar bedacht? Ja, die kleine katjes
kunnen leuk spelen maar ze bengelen
ook wel eens in de gordijnen of ze
krabbelen aan de stoelen. Fijn he, dat
het nu eindelijk eens mooi weer was.
Heb je al veel vissen gevangen? Ga je
altijd bij jullie in de buurt?
Jan v.d. Berg Bevalt het je wel in de
brugklas Jan? Het is allemaal heel
anders dan op de basisschool he? Maar
dat went wel gauw. Heb je al veel
huiswerk? Heb je nog gezwommen
toen het zulk mooi weer was? Je hebt
een fijne vakantie gehad. Zijn de foto's
goed gelukt?
Maria de Vreede Was het druk op de
Flevohof? Wij zijn er eens geweest en
toen was het zo druk dat het restaurant
gesloten was omdat het helemaal vol
zat. Het regende toen ook nog dus we
konden niet buiten eten. Maar het is
wel interessant, vind je niet? De oplqs-
sing had je goed.
Dit is het laatste briefje weer. Dag
allemaal, veel groeten van ANKE.
