Cor de Vries te lijf
te
tegen
oort
HBSS
verzuimt
door te
drukken
m
m
99Beukman heeft
ons bestolen"
s/A
Arie Miedijk scoort
winnende treffer
Leen Warnaar gehuldigd
MCO VAN MILTENBURG:
Zwaluwen buit Schiedamse
angst uit
MAANDAG 11 NOVEMBER 1974
SCHIEDAMSCHE COUKANT
Schiedam De SC Amersfoort kon het maar moeilijk verkrop
pen. De discipelen van Nico van Miltenburg bleken na afloop-
van het duel op Har ga slechte „verliezers". Zo hoog laaiden
de emoties zelfs toen nog op, dat een handgemeen dreigde
tussen SVV-secretaris Cor de Vries en een ongecontroleerd
schreeuwende Middelkoop. De maker van Amcrsfoorts enige
goal kon slechts met de grootste moeite door Nico van
Irtiltcnbo»— tot bedaren worden gebracht. Oorzaak van dit
weinig veröe.'ï^n de taf reel was de deur van de Amersf oortse
kleedkamer, waarachter spelers en trainer nog steeds woedend
namokten over wat genoemd werd, de „diefstal" van scheids
rechter Louis Beukman. Maar Amersfoort uitte dit ongenoegen
door, terwijl Cor de Vlies met het wedstrijdformulier de
kleedkamer vertiet, de dour met een klap dicht te smijten.
Iets te vroeg, want op het moment dat de deur met een smak
in bet slot had moeten vallen was SW*s secretaris nog niet
uit de deuropening verdwenen. Het gevolg was een boze Cor
de Vries, een schreeuwende Middelkoop en een Amersfoortse
speler die de inhoud van een llmonadeflesje in het gezicht
van het SW-bestuurslid gooide. En ineens was het een
gedrang van jewelste, waarin Frans Eikenbroek en Bob Maas
kant pogingen deden de gemoederen te kalmeren. Of beter
gezegd: de op dat moment onbeschoft optredende Amersfoor-
ters weer achter een gesloten deur te krijgen. Veelzeggend
commentaar van de Amersfoortse elftalleider: ,,t Is verschrik
kelijk, daar moet je nou wekelijks mee werken". Cor de Vrias,
wit van woede: „Reken maar dat we dit gedrag van Amers
foort zullen rapporteren". Vanuit de Amersfoortse kleedkamer:
„Doe wat je niet laten kunt".
Schiedam Voor aanvang van de wedstrijd SW—SC Amers
foort werd S W-aan voerder Leen Warnaar in de bloemen
gezet. De SVWer speelde gisteren zijn 30ste wedsfrijd in
SWs eerste elftal. Reden waarom hij uit handen van -
voorzitter Maarten Eising een enveloppe met inhoud in
ontvangst kon nemen. Voor zijn echtgenote waren er bloe
men namens de spelers en de supporters vereniging ,J>oor
weer en wind".
Middelkoop zet van dicht
bij Amersfoort op voor
sprong. Hij kreeg te vee!
ruimte...
Bezwerend gebaar van ar
biter Beukman. De omstre
den fluitist remt er een
Schiedamse aanval voortijdig
mee af.
Schiedam De herinnering aan vorig seizoen is
weggevaagd. Zeker bij het handjevol verbaasde
journalisten, die het twijfelachtige „voorrecht" ge
noten Amcrsfoorts ware gezicht te ontdekken. Een
grimmig gezicht. Want tijdens de onbeschofte uit
barsting voor de omstreden deur van de Amersfoort
se kleedkamer gooiden eerst de spelers en later
trainer Nico yan Miltenburg het laatste beetje res
pect tegen de bemodderde vloer.
Nico van Miltenburg. Wat bleef er over van de man die vorig seizoen
na het behalen van een periode titel op de schouders ging? De
woest besnorde Amersf oorter diende zich aan als één brok onbe
teugelde emotie; een slecht „verliezer", maar bovenal als iemand
die elk gevoel voor realiteit blijkt, te verliezen als de bloeddruk
naar het .kookpunt" wordt gestuwd.
Zou menig „collega" met een l—l uitslag voldaan van Harga's
grasmat zijn afgestapt; niet echter Nico van Miltenburg, Het lijkt,
een gevolg van blinde eerzucht. Want al doorspekte hij zijn
emotionele betoog óók met waarheden, de manier waarop hij
toch ruimschoots na de wedstrijd arbiter Louis Beukman én
Door Hans Soeters
SW de „grond in trapte", bevestigde het vermoeden dat de
jeugdige Amersfoorter de „trainers-puistjes" nog niet is ontgroeid.
„De spelers en ik hebben besloten, voortaan niet meer onder leiding
van Beukman te willen spelen. Altijd fluit ie in het voordeel van
de thuisspelende ploeg; zo was het bij Den Bosch, Cambuur en
PEC". Nico van Miltenburg ten voeten uit Géén hand in eigen
boezem, maar de schuld zoeken bij een ander. En om zijn gelijk
te onderstrepen somde de Amersfoortse trainer een respectabel
rijtje gele kaarten op; stuk voor stuk ten onrechte voor een
Amersfoortse neus gehouden.
Ook gisteren weer. Twee keer toverde Amsterdammer Beukman het
geel in Amersfoortse richting; beide keren in de ogen van de
trainer volkomen ten onrechte. Waarna Van Miltenburg zichzelf
helemaal als de verontwaardigde „kwajongen" aanstelde, door
glashard te beweren, dat Beukman de Amersfoorters had bestolen:
„Wij hebben tekort gehad".
VERDIEND
Oorzaak van de ongemotiveerde kreten was, zoals gezegd: de 1—1
uitslag. Amersfoort, die juist op deze periode gokt, had in de eerste
helft niet ten onrechte een 0—i voorsprong genomen. Middelkoop
was de maker, omdat hij meters kon overbruggen zonder te
worden aangevallen en prompt van dichtbij beheerst had kunnen
scoren. Een voorsprong waaraan niets viel af te dingen, want een
lauw acterend SW kroop enkele minuten later door het oog van
de naald toen Peters voor open doel enkele centimeters tekort
kwam.
Tot dat moment was er nog niets aan de hand. SW—Amersfoort
kabbelde voort als een gezapig wedstrijdje, waarin arbiter Beuk-
man zich kiplekker voelde. Hoe anders was het tweede part Met
Peter Jeup in de plaats van Jan Coenen zette SW de tegenstander
pnder, druk. Pure inzet, door Van Miltenburg echter vertaald, als
een reactie op het slechte spel van de eerste helft „Zo is het
geen kunst om op eigen veld ongeslagen te blijven".
De Amerefoorter was echter één heel belangrijk ding vergeten: de
reactie van zijn eigen spelers. Want al wilde hij nog wel kwijt,
dat juist zijn spelers op het punt hadden gestaan van het veld
te stappen, SW was het zeker niet dat in de ineens zo rumoerige
tweede helft over de schreef ging. Wél echter Amersfoort, aange
voerd door de trainer zelf, die tot twee keer toe boos het veld
- instapte. Pas bij de allerlaatste vermaning verkropte hij zijn woede
op de enige plaats waar dat is toegestaan; in de dug-out Het kostte
hem de grootste moeite.
Natuurlijk was het sneu, dat, nadat SW via Jan Groeneweg had
gelijkgemaakt, een inzet van Middelkoop wegens hands werd
afgekeurd, maar ook SW nu wel goed spelend kampte in
die tweede helft met pech. Zo verdween een schot van Leen
Warnaar net naast de kruising en belandde een inzet van John
van der Spek tegen de paal. Pech ook voor Jan Groeneweg, die
direct na zijn gelijkmaker dizzy tegen de grasmat stortte. SW*s
topscorer later: „Ik kreeg een stomp in m'n maag en een klap
:"^in m'n nek. Daarna werd ik ineens erg duizelig".
De gelijkmaker. .Hij had afgekeurd moeten worden", wist Van
Miltenburg, „omdat er in de spelregels staat dat de keeper in
bescherming moet wprden genomen. Nou, en die SVVer viel onze
keeper aan. Dit zijn belachelijke dingen. Van ons keurt-ie een
giaszuiver doelpunt af en zo'n goal telt-ie". Een ding was zeker:
Van Miltenburg zag in zijn boosheid niet meer waar het nu
werkelijk om ging.
'Zo bekeken hield Bob Maaskant, die minstens zoveel recht had om
zijn teleurstelling te spuien, zich heel wat bedaarder. Tegenover
het emotionele Amersfoortse betoog bijna een verademing. Bob
Maaskant: „Op de leiding wil ik geen kritiek uitoefenen; hoogstens
dat ik vond dat er erg veel overtredingen werden gemaakt,
waarvan er een aantal waren die niet door de beugel konden".
Wél ongezouten kritiek op de Amersfoortse speelwijze: „Het kan toch
bijna niet anders, als je ziet hoe zelfs de trainer als een waanzinni
ge het veld instormt. Dan moeten dit soort dingen toch wel
gebeuren". Over het spel van zijn eigen ploeg: „We hebben het
in de tweede helft geprobeerd door pure pressie uit te oefenen,
iets wat we al eerder hadden moeten doen- Maar als het geluk
je dan niet toelacht en de tweede goal uitblijft, ja, dan wordt
het moeilijk".
Teleurstelling toch wel, omdat de in de slotfase voor Jan Groeneweg
ingevallen Dutina twee keer alleen voor doelman Goldhoorn
opdook, maar evenzovele kansjes vermorste. Jammer voor SW,
maar dat was Van Miltenburg gemakshalve maar vergeten. Net
zo goed als de Amersf oorter zich niet meer kon. herinneren dat
de gele kaarten die aan Ransel aar en Van Loon werden getoond
terecht waren. Zelfs had er best eentje een andere kleur mogen
hebben, maar dat durfde arbiter Beukman toch niet aan. In de
ogen van Van Miltenburg ongetwijfeld het enige „sterke punt" in
het optreden van de Amsterdammer.
VUardlagen - „Mogen Wij da" nooit eens winnen", klonk het na
Afloop van de wedstrijd Zwaluwen-HBSS in hét Schiedamse
kleedklokaal. immers de ploeg van trainer Claassen had een
soede wedstrijd gespeeld, de meeste tijd van de wedstrijd „het
spel gemaakt" en de beste kansen gehad, doch wederom een
nederlaag moeten incasseren en wel deze keer met 2-1.
p Cees Verdam is tijdig zijn doel uit en zal sen Vlaardingse treffer voorkomen.
Zwaluwen had van de vier thuis
wedstrijden er nog niet één ver-
toren, terwijl de Vlaar dingers
üen doelpunten vóór en één
kgen hadden. Met dit gegevr
de wetenschap de laatste
fcren nooit meer van Zwaluwen
k hebben gewonnen begon
HBSS aan deze moeilijke
Jduif'. Een kluir die naar ge-
«ng de wedstrijd vorderde,
best te verorberen bleek te zijn,
jkch waar HBSS zich op het
toatst toch nog helemaal in ver
tikte.
5et eerste kwartier van de wed
strijd speelde Zwaluwen een
zeer voorzichtig spelletje doch
liet wel zien wie het was door
kort op elkaar eerst Leen Dijks
hoorn, vervolgens keeper Ver
dam en daarna ook nog Aad
van Dijk vrij fors aan te pak
ken. HBBS liet zich hierdoor,
echter niet imponeren en met
sprankelende aanvallen ver
schenen de Schiedammers voor
het doel van Aad Boers.
Een uitstekende kans om de score
te openen kreeg Martin Meyer
toen Wim Houtman (samen met
Leen Rademaker de beste uit
de HBSS ploeg) Leen Dijks
hoorn op maat bediende doch
het schot werd door keeper
Boers geblokkeerd, waarna de
bal voor de voeten van Martin
Meyer kwam, die echter,half
uit balans gebracht, over de bal
heen maaide, waarna Henk
Nentjes voor opruiming kon
zorgen.
Na een half uur speten moest
HBSS wat gas terugnemer» en
kon Zwaluwen zich meer en
meer uit de greep van HBSS
losmaken. Tot twee maal toe
kreeg Rein Hom an een zeer
reële kans. De eerste keer werd
hem via keeper Verdam de bal
voor de voeten geslagen doch
zijn schot ging net naast. De
tweede keer kreeg hij de gele
genheid alleen op Cees Verdam
af te stevenen doch op het laat
ste moment wist Gert Pieroen
(die overigens een goede debuut
maakte) hem de voet dwars te
zetten waarna Cees Verdam
zich bliksemsnel op de bal kon
werpen.
Zwaluwen mocht van geluk spre
ken toen een ziedend schot van
Martin Meyer, wat Aad Boers
niet klem kon krijgen, terug
kwam voor de schietgrage voe
ten van Leen Dijkshoorn, doch
met een goede tweede reaktie
wist Aad Boers nog net zijn
been uit te steken en belandde
de bal net naast de staander.
Op slag van rust plaatste Zwa
luwen dan de eerste voltreffer.
Een vrije trap van Leen Pijpers
kwam bij Rein Hem ar» die ges-
heel vrij staand alle kans had
om uil te halen en met een hard
schot tekende hij het eerste
doelpunt voor Zwaluwen aan:
1-0.
Na rust een bijna nog feller aan
vallend HBSS. Een goede aktie
var» Wim Houtman bracht de
bal bij Martin Meyer die met
de grootste moeite nog net voor
wist te trekken, doch hoe Wim
van Est ook gleed, hij kwam
net iets te kort om de bal in
het verlaten doel te glijden.
Nauwelijks een minuut later
wist Martin zich weer vrij te
maken en in te knallen doch via
het lichaam van Mark Verhoe
ven leverde dit ook niets meer
op dan een corner. Een corner-
verhouding op dat moment van
9-1 in het voordeel van HBBSS,
maar nog steeds een 1-0 voor
sprong in het voordeel van
Zwaluwen-
In de Schiedamse dug-out vroeg
men zich vertwijfeld af wan
neer nu eindelijk de zo verdien
de gelijkmaker geboren zou
worden. In de vijfentwintigste
minuut was het dan zover. Een
foutje van keeper Boers, door
bij het uitschieten van de bal
een trappende beweging naar
Wim Houtman te maken, was
scheidsrechter van Driel uit
Slikkerveer niet ontgaan. Reso
luut deponeerde hij de bal op
de stip. Paul Marseille wist met
een droge knal-in de hoek dit
„cadeautje" van Zwaluwen
dankbaar te accepteren; 1-1.
De grootste fout die HBSS toen
maakte was in plaats van door
te gaan en Zwaluwen volledig
in de tang te nemen, nu behou
dend te gaan voetballen en zelfs
de HBSS-aanvallers waren re
gelmatig in hun eigen straf
schopgebied te vinden. Zwalu
wen wenste niet beter en trok
massaal ten aanval.
HBSS wist zich zelf praktisch
geen kans meer te scheppen en
vroeg als het ware om een te-'
gengoaL f£en Pijper voltrok
tenslotte het definitieve vonnis
over HBSS. Uit een afgeslagen
corner kwam de bal op de rand
van het strafschopgebied voor
zijn voelen en op zijn uithaal
had keeper Verdam geen enkel
verweer, wat dus 2-1 en tevens
de eindstand betekende. HBSS
trachtte nog wel een gelijk spel
uil het vuur te halen maar
Mark Verhoeven en zijn man
nen stonden dit niet toe en ga
ven geen enkele kans meer
weg.
Gorkum Na twee keer achter elkaar met een 0-0 uitslag
naar de kleedkamer te zijn gestapt, kon Hennes deze keer
weer eens met wat vrolijker gezichten de doucbeknappen
opendraaien. Voor het tweede achtereenvolgende jaar na
melijk bleken de Schiedammers met 1-0 de meerderen van
het op eigen veld moeilijk tc bespelen Unites. Extra knap
wanneer daarbij bedacht wordt, dat datzelfde Uni tas twee
weken terug runner-up SDW mei f-0 oprolde.
Door het resultaat staat Her-
mes vast op de derde plaats,
maar met nog steeds vijf
punten achterstand op kop
loper Rood-Wit. pim Visser;
„Juist nu blijkt pas weer hoe
rot het is geweest, dat we
vorige week niet van Rood-
Wit hebben kunnen winnen.
Vijf punten is toch wel een
heleboeL Vandaag hebben
ze ook weer gewonnen".
Dezelfde zwakte van vorige
week. het missen van de
mooiste kansen, deed ook nu
Hermes bijna weer de das
om. „Uitblinker" in dit falen
was deze keer Aad van de
Voort die nog wel eens met
schaamte zal terugdenken
aan de twee formidabele
kansen die hij na rust om
zeep hielp. Tweemaal volko
men vrij voor de keeper,
beide malen nadat de Gorin-
chemse buitenspelval lelijk
mislukte, miste Van de
Voort ook tweemaal op niet
mis te verstane wijze.
Vlak na rust week hij te ver
naar buiten uit bij een po
ging Stamkot langs de grond
te passeren, terwijl een iden
tieke mogelijkheid tien mi
nuten voor tijd tot een haas
tig afgevuurde afzwaaier
leidde. Pim Visser; „Ver
schrikkelijk dat zulke kan
sen gemist worden. Als Aad
even zijn hoofd gebruikt dan
zitten ze gegarandeerd, en
kunnen we heel wat makke
lijker voetballen".
Van dat makkelijke voetballen
kwam na rust bitter weinig.
Uni tas probeerde met man
en macht de kort voor rust
opgelopen achterstand onge
daan te maken en hoewel
men daarbij niet al te intelli
gent te werk ging, moesten
er enkele flitsende acties
van uitblinker Harry Spcr-
mon aan te pas komen om
de gelijkmaker te voorko
men.
De Schiedamse doelman (ge
passeerd voor het Neder
lands amateur-elftal) speelde
ook nu weCr een voortreffe
lijke wedstrijd. Pim Visser:
.Harry is met een prima sei
zoen bezig. Hij heeft tot nu
toe alleen maar punten ver
diend voor ons. Onbegrijpe
lijk dat ze hem hebben ge
passeerd voor de amateur
selectie". De mooiste red
ding verrichte Sperm on in
de 70ste minuut toen hij met
een razendsnelle reactie een
harde kopstoot van de opge
rukte Van Du uren uit de
benedenhoek tikte. Daar
naast was de Schiedamse
doelman ook zeer attent bij
de talloze hoge voorzetten
die het wat fantasieloze Uni-
tas liet neerdalen en diverse
gemene, vaak van dichtbij,
afgevuurde schoten en kop
ballen.
TEGENSTOTEN
Tegenover dit nogal massale
aanvalsgeweld» stonden,
zoals dat zo vaak gaat in
zulke wedstrijden, enkele
uiterst gevaarlijke tegensto
ten van Hermes. Met name
de behendige Riedijk en do
hardwerkende en regelma
tig zeer knap spelende Ties
van Duppen stonden vaak
aan de basis van dergelijke
acties.
Heel wat vaker eigenlijk, dan
Hermes* tegenvallende mid-
denveldtrio, Bakkes, Van
Ba arie en Vorstenbos. De
laatste twee deden het ver
dedigend niet onverdienste
lijk, maar grossierden in
verkeerde passes, waardoor
er onnodig veel balverlies
werd geleden. Ger Bakkes
kon helemaal niet impone
ren. Verdedigend van nature
al geen uitblinker, zat Bak
kes deze keer ook in aanval
lende zin „vast". Het duurde
veel te lang voordat Bakkes
een bal afspeelde en vooral
bij een ploeg die wil counte
ren werkt zoiets verlam
mend. Pim Visser verving
hem na 60 minuten voor
Bob Weeda, hetgeen een ver
betering betekende.
Sterk was vooral ook de gehe
le Hermes-dcfensie, waarin
Commijs. Van de Burg, Ru
seier en Van de Kroon (die
na rust de wat omekere
Maltha verving) niet alleen
goed afstopten, maar ook
goed opbouwend werk ver
richtten. Met de .hul" van
gisteren is de Schiedamse
defensie nu al 630 competi-
üe-minutcn lang niet meer
gepasseerd. Een. indrukwek
kende prestatie.
Toch kreeg Uni las wel wat
kansen, maar nadat Putters
en Piersma voor rust al een
drietal mogelijkheden onbe
nut hadden gelaten, slaagde
Urn tas er na rust nauwelijks
meer in uitgespeelde kansen
te scheppen. Dat laatste ging
Hermes eigenlijk heel wat
beter af. Over de missers
van Aad van de Voort had
den we het al, terwijl Ties
van Duppen tien minuten
voor tijd zijn voorbeeld volg
de door na een knappe solo,
waarbij hij iedereen, inclu
sief doelman Stamkot had
gepasseerd, te zacht in te
schieten, zodat er op de
doellijn nog redding kwam.
Gelukkig, dat Arie Riedijk het
in de 35ste minuut van de
eerste helft na een leuke
een-twee met Van de Voort
beter afging, door van dicht
bij de uitgespeelde Unitas-
denfensie het uitzicht te ge
ven op een „bollend net" en
met deze treffer de 1-0 zege
op zijn haam bracht.
