GUSTO BOUWT DRIE UNIEKE „NOORDZEE".
OBJEKTEI
Oppositie voeren
of het „voor spek
en bonen meedoen"
11
,1
m
3
•if3
ZATERDAG 18 JANUARI 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
Het bij Gusto vervaar
digde (technische) deel
van de Spar, ©en giganti
sche buffertank
Schiedam Al ongeveer een
laar werken gemiddeld zes
honderd man dag en avond
aan het vervaardigen van
een unicum op het gebied
van off-shore: het bouwen
van de grootste pijpenleg-
ger ter wereld. Op de Schie-
damse werf Gusto moet de
ze pijpenlegger, de Viking
Piper, in april klaar rijn.
Dat Is althans de verwach
ting van mr. W. A. C. Roëlï,
juridisch adviseur van Gus
to.
Het gevaarte, 20.000 ton staal,
wordt in opdracht van een
consortium van bankiers uit'
meerdere landen gebouwd.
De heer Roëll: „We weten
nog niet welke nationaliteit
de Viking gaat krijgen. Mis
schien wil één van de grote
oliemaatschappijen hem ge
bruiken. Ze kunnen de Vi
king ook gaan verhuren.
Maar dat is onze zorg geluk
kig niet".
Het is wel bijna zeker dat de
pijpenlegger, waarvan de
bouwkosten rond de 200 mil
joen gulden zullen schom
melen, naar de Noordzee
vertrekt. Dat is op het ogen
blik het drukste gebied voor
het boren naar olie en gas.
Ook in het ruwste weer kan
de van alle moderne snufjes
voorziene pijpenlegger door
werken. .Het is de derde
generatie pijpenlegger", al
dus RoëH „Het bijzondere
is, naast de grootte, dat er
een betere stabiliteit is ver
kregen door hem af zink baar
te maken. Een gedeelte van
de Viking, ongeveer achttien
meter, valt dus onder wa
ter".
Het ontwerp van de Viking
komt geheel uit de tekenka
mers van de Schiedamse
werf, een onderdeel van de
maatschappij IHC Holland.
Eind 1972 is men met het
idee gekomen en in februari
1973 begon men al met de
bouw, hoewel nog lang niet
Schiedam Donderdagavond waren ze het alle
maal wel zat, die 35 raadsleden, de ambtenaren
die uit hoofde van hun functie aanwezig waren
geweest en dat handjevol belangstellenden uit de
Schiedamse burgerij.
Van het bijna traditie gewor
den gebruik van een aantal
raadsleden om na de verga
dering nog even een verfris
send opkikkertje te halen en.
nog even na te praten in een
bekend etablissement aan de
Broersvest kwam donder
dagnacht niets terecht.
Alleen Jan Simons, de plaatse
lijke „dauphin" van het
Schiedamse socialisme, was
er en m alle eenzaamheid
zocht hij compensatie in een
blad van de leesmap.
Het is dan ook geen sinecure
om drie avonden in één
week in totaal bijna twaalf'
uur te vergaderen over een
begroting. Dat op rich zou
nog best een gezellige en
soms opwindende aangele
genheid kunnen rijn ware
het niet dat we in Schiedam
sinds een klein half jaar te
maken hebben met een links
program college. Met andere
woorden met een college dat
in vrijwel alles door dik en
dun gesteund wordt door
een achterban in de gemeen
teraad die in ieder geval al
stellig beschikt over de helft
plus één.
Dat geeft natuurlijk grote
voordelen voor de leden van
dat college, want die weten
precies wat 2e wel en wat ze
niet kunnen doen. Het sa
menwerkingsakkoord Pv
dA/PPR is in feite toetssteen
en als je nu maar zorgt dat
je daarbinnen blijft, dan zit
je altijd goed.
Dit voordeel heeft echter'wel
een nadeel voor de politieke
partijen die niet in het colle
ge vertegenwoordigd zijn,
want die kunnen zeggen wat
ze willen en die kunnen mo
ties en amendementen bij
bosjes indienen, maar als
die andere club die aan de
macht is er mets voor voelt,
dan gebeurt er ook niets.
Daarbij dan nog in het mid
den latend of de motieven
van het afwijzen van „oppo
sitionele" moties en dergelij
ke puur principiële of poli
tieke zijn.
Dat gevoel van „Ik zit hier
voor spek en bonen en in
feite had ik net zo goed thuis
kunnen blijven" liep deze
week tijdens de behandeling
van de begroting 1975 als
een rode draad (hoe ironi
sch) door de fracties van
CDA en WD.
Het gevolg was dat er een
soort polariserend sfeertje
in de recreatiezaal van het
Stadskantoor hing. Laten we
er maar lekker hard tegen
aan gaan, zo moeten èn Ge
rard Verhulsdonk (WD) èn
Rietje Taveme-van Campen
(CDA) ongetwijfeld gedacht
hebben.
Zo van: Baat het niet, het
schaadt ook niet. En dan
heb je altijd nog een grote
kans dat je de krant (lees in
politieke taal: de kiezers)
haalt, zodat die in ieder ge
val een klein beetje het ge
voel zullen krijgen dat ze
met helemaal voor mets de
gang naar de plaatselijke
stembus hebben gemaakt.
Ten aanzien van dat laatste
heeft het wel gebaat, aan de
andere kant moet men rich
ook afvragen of er toch geen
sprake is geweest van enige
schade. Dat geldt in gennge
male voor de WD, die bij
mande van fractieleider Ge
rard Verhulsdonk slechts
één kardinale, maar als op
positieleider vrijwel dodelij
ke vergissing, maakte.
In tweede instantie vroeg hij
zich namelijk af (sprekend
namens de gehele fractie), of
wethouder mevrouw Clara
Visbeen-Stroman wel bere
kend was op haar taak In
gewoon Nederlands bete
kent dat zo ongeveer: je be
grijpt er geen snars van en
wat ons betreft moet je
maar zo snel mogelijk op
krassen.
Dat is een mening en of je het
daar nu mee eens bent of
niet, doet mets ter zake. Wel
moet je er als je het hardop
zegt wel volledig achter
staan. En wat deed Gerard
nu? In derde termijn trok
hij juist die zin weer in. De
rest van zijn fractie had hem
over deze woorden op het
matje geroepen en van hem
geëist dat hij een en ander
weer in het openbaar zou
inslikken.
Geen toonbeeld van grote
eensgezindheid en terecht
zal elk collegelid bij een vol
gende WD-aanval wat cy
nisch informeren of die aan
val nu echt is of dat die de
volgende keer weer wordt
ingetrokken.
Daarbij komt nog dat de WD
al bij de eerste confrontatie
met dit college heeft gezegd
het gehele beleid construc
tief te zullen benaderen en
gewoon elk voorstel te toet
sen aan de eigen normen.
Veel gevaar hoeft het college
DOOR
RIEN VAN DEN ANKER
dus niet te duchten van de
liberalen, immers, men kan
van tevoren al berekenen of
een voorstel al dan met ge
steund wordt door de VV-
D'ers.
Heel anders ligt dit met het
CDA. Ook mevrouw Taver
ne gmg er hard tegenin. Niet
alleen viel zij het beleid aan,
maar ook uitte zij haar gram
over het feit dat zij steeds
maar weer het gevoel krijgt
letterlijk buitenspel te staan.
alle details ingevuld waren.
Door de vele extra's, die al
naar gelang de bouw vorder
de werden aagebracht, liep
het oorspronkelijke con
tractbedrag flink uit. „Het is
moeilijk om de waarde te
schatten", aldus de heer
Roell „maar als je in de
richting van 200 miljoen
denkt, zit je er niet veel
naast".
Het zijn lang niet allemaal me
dewerkers van Gusto die
aan de pijpenlegger werken.
Van de gemiddeld zeshon
derd man die er constant op
de Viking aanwezig zijn, zit
ten veel istallateurs, techni
ci, schilders, enzovoorts, van
onderaannemers. Op het
ogenblik gebruiken de diver
se lassers zQ'n dertig kilome
ter laskabels voor hun werk.
De pijpenlegger is eigenlijk
verdeeld in tweëen; het ei
land oftewel de deksecties
(160 meter lang, 63 meter
breed en 35 meter hoog,
waarvan 18 meter onder wa
ter) en de installatie waann
Van het booreiland
Maerskdrill is nog weinig
te zien. Hier wordt ge
werkt aan één van de dek
secties.
de pijpen afzakken naar de
bodem van de zee. Deze is
ongeveer 100 meter lang, zo
dat de Viking totaal liefst
250 meter lang is. De pijpen
kunnen zowel voor het ver
voer van olie of gas worden
aangelegd- De Viking kan
tot op een diepte van ruim
honderd meter werken.
door Martin de Bruin
Of er na deze unieke pijpen
legger nog een tweede zal
worden gebouwd weet men
nog niet. „Ik weet ook niet
of we dit m ons produktie-
schema kunnen inpassen",
aldus de heer RoélL „We
hebben er ontzettend veel
van geleerd, zowel technisch
als organisatorisch".
SPAR
Een tweede project, dat ook
uniek mag worden ge
noemd, is het bouwen van
de zogenaamde Spar, Een
gedeelte wordt bij Gusto ge
bouwd (het bovenste techni
sche deel) en een gedeelte
bij Wilton-FIjenoord in
Schiedam: een gigantische
buffertank.
De tank zal in het noordelijk
deel van de Noordzee als
een reusachtige dobber in
het water komen te drijven.
In de buffertank zal olid
worden opgeslagen van boo-'
reilanden in de zee. Tankers
kunnen de olie er daarna
uithalen. Daarmee wordt
voorkomen dat bij ruw weer
booreilanden vaak dagen
lang werkloos moeten bkjve-
n.&$,?memen.
Tankers kunnen dan niet dicht
genoeg in de buurt van de
booreilanden komen om de
olie over te nemenmjp De
Spar heeft een onder de
zeespiegel liggende pijpver-
binding met het booreiland,
zodat de weersomstandighe
den ook op dit vervoer geen
invloed kunnen hebben. De
beide delen die bij de ver
schillende werven worden
gebouwd, naderen de vol
tooiing. Nog deze maand
worden ze apart versleept
naar Brentveld, honderdzes
tig kilometer ten noordoos
ten van de Shetland Eilan
den. Bouwkosten: vijftig
miljoen. Verplaatsingskoste-
naniljoen gulden. De Spar is
in opdracht van Shell en
Esso gebouwd.
MAERSKDRILL
Ook de Maerskdrill is be-
Het gedeelte van de
pijpenlegger Viking onder
de deksecties. Bij het zo
genaamde gutsen (elek
trisch lassen) raken de
stellingen nog wel eens in
brand. De brandweer
moest de laatste tijd al
drie keer hiervoor uitruk
ken. De schade bedroeg
de laatste keer ongeveer
zevenduizend gulden.
stemd voor dat gedeelte van
de Noordzee waar vaak ru
we weersomstandigheden
heersen. Het Is een boorei
land op drie poten, dat
wordt gebouwd In opdracht
van de Deense maatschap
pij A. p. Moeller. In februa
ri wordt de Maerskdrill te
water gelaten. Een paar
maanden later moet hij af
gebouwd rijn.
De (grootste) breedte en lengte
van het driehoekige boorei
land bedraagt zestig meter.
Het is tachtig meter hoog.
De accommodatie vin het
booreiland is ontworpen
voor 54 bemanningsleden-
Er zijn dne hijskranen en
een helikopter dek aan
boord.
Rietje Taverne-Van Campen (CDA)
.buitenspel.
Burgemeester Arie Lems
.juffrouw.-
Nou is dat gevoel niet geheel
ongegrond, want afgezien
van. de harde realiteit dat de
Schiedamse raad wordt ge
regeerd door de verhouding
1916, is er ook nog zo iets
als vertrouwen. En het was
mevrouw Taverne zelf die
vong jaar september ver
klaarde dat zij dit college
nog niet eens het voorrecht
van de twijfel gunde. En dat
zij hier niet loyaal tegenover
zou staan.
Terecht meende PvdA-fractie-
1 cider Joop de Jong dan ook
dat op die manier samen
werken met het CDA wel
bijzonder moeilijk is gewor
den. Politiek gezien heel
handig stelde hij deze week
mevrouw Taverne dan ook
voor de keus. trek die ver
klaring in, want andes zal er
nooit sprake kunnen zijn
van een soort samenwerk
ing.
Wat confuus reageerde de
CDA-fractieleidster: in haar
fractie wordt er soms aan
getwijfeld of men ter linker
zijde wel in democratische
t-rhoudingen wil samenwer-
kon En verder dat het CDA
elk voorstel op zijn zakelijke
merites zal beoordelen. Voor
de rest had ze die woorden
van september nu eenmaal
gezegd en daar stond ze dus
nog steeds achter.
In dat opzicht toonde Rietje
Taverne meer ruggegraat
dan Gerard Verhulsdonk.
Eens gezegd, blijft gezegd, is
_haar standpunt en als ze dat
meent dan moet ze dat ook
doen
Maar het kan natuurlijk best
zijn dat er inmiddels zoveel
dingen en zaken zijn veran
derd, dat een bepaald oor
deel ook gewijzigd dient te
worden. Dan betekent het
intrekken van bepaalde
woorden niet „het mee
waaien met elke wind",
maar bij jezelf de grootheid
kunnen vinden om toe te
geven dat je toen gelijk had
en dat jt, omdat er nu zoveel
omstandigheden zijn gewij
zigd, ook weer een ander
standpunt mag hebben.
Nu is het de grote vraag of
Rietje Taverne dte mogelijk
heid heeft ingezien. De sug
gestie dat ze „haar poot stijf
houdt" omdat ze nu eenmaal
met wil toegeven en op dit
politieke terrein eigenwijs
blijft, is met denkbeeldig.
Het gevolg van haar houding
deze week is wel dat ril zich
zelf volledig buitenspel heeft
gezet In feite heeft zij zich
zelf in de positie gemanoeu
vreerd waarin zij dacht dat
het college haar had ge
drukt.
Het is alleen jammer dat zij
hiermee ook haar gehele
fractie heeft meegesleurd.
Het is dan ook begrijpelijk
dat andere CDA-fractiele-
den at hun kritiek en gemor
hebben laten horen en een
van hen liet in bedekte ter
men uitkomen dat het tijd
wordt dat de huidige fractie
voorzitter maar moet ver
dwijnen.
Het grote probleem is echter
wie haar opvolger moet wor
den
De interne kritiek op mevrouw
Taverne werd deze week
nog eens extra versterkt
door haar optreden ten op
zichte van burgemeester
Lems.
Al de laatste maanden is het
opgevallen dat die verhou
ding te vergelijken is met
een kat-en-muis spel waarbij,
het er op neerkomt dat de
een hard blaast en dat de
ander hard piepend weg
loopt. Gf andersom.
De twee karakters botsen nog
wel eens en vnjwel elke
raadsvergadering is het wel
een keer raak tussen die-
twee. Dat ontaardt dan di
kwijls in cynische, vlijm
scherpe discussies.
Zegt Lems bijvoorbeeld met
een politieke glimlach: „TJ
moet zich wat meer ïngeto-
gen gedragen, mevrouw".
Later antwoordt zij dan: „Dat
vond ik een rotopmerking".
Hij dan weer: „Ik dacht dat
ik zoiets wel tegen u kon
zeggen".
Taverne weer: „U hebt mij
overschat". De burgemeeste-
r: „Dat is onmogelijk, me
vrouw".
Maar een rake linkse directe
vraagt op zijn muist om een
recHse uppercut en als
Lems zich „vergist" en per
ongeluk spreekt over het ka
merlid .juffrouw" Baren-
drefit, dan springt Rietje Ta
verne er onmiddehjk boven
op en roept dat dat discrimi
natie is.
Door dit alles gmg het bij het
CDA deze week niet zo lek
ker en wil men de atmosfeer
ten opzichte van het college
verbeteren, dan zal nu de
eerste stap van CD A-zijde
moeten komen. En het kan
best zijn dat dan het hoofd
van Rietje Taverne wordt
geëist.
