Iedere hap
geïnspecteerd
I
1
I
Hf
VQEDSEL-CONTROLE: OOK NEDERLANDSE CONSUMENT PROFITEERT ERVAN
Amerikaanse
leger zorgt
voor
m de
teer j
vreemde
M
l\\
PONDERDAG 20 FEBRUARI 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
Kaptam Warren in de
Sterovrta-melkfabriek in
Dordt in het laboratorium
Aardige mensen"
„Jullie Hollandse aard
appelen zijn van een
uitstekende kwali
teit". James Kings
berry, sergent eerste
klas bij het Ameri
kaanse leger, plaatst
die opmerking als een
soort compliment. Hij
kan het weten. Dage
lijks onderwerpt hij
onze groente, fruit,
znivelprodukten en
vlees aan een grondi
ge inspectie. Niet om
dat hij zelf zo'n ga
stronoom hij uitstek
is, maar omdat hij
(oa) als voedselinspec-
teur bepaalt wat de in
Europa gelegerde
Amerikaanse soldaten
vandaag, morgen en
in de komende weken
op hun bordje krijgen.
Sergant Kingsberry is
rru een maand of vijf
in Nederland. Voor de
komende drie jaar is
zijn thuispost de Ste-
rovitamelkfabriek aan
de Dordtse Weeskin
derdijk. Vandaar on
derneemt hij vrijwel
elke dag inspectie
tochten naar de vele
voedingsmiddelen-be
drijven, waar de Ame
rikanen vaste bestel
lingen hebben lopen.
Maar voordat Kingsberry pu
bliekelijk iets mag loslaten
over zijn werk heeft hij toe
stemming moeten vragen
aan het hoofdkwartier in
Den Haag, gezeteld bij de
Amerikaanse ambassade.
Captain D. M. Warren, zijn
duekte chef in Den Haag
heeft op zijn beurt de kwest
ie „gesprek met een krant"
moeten voorleggen aan kolo
nel George F. Fischer de big
boss in Duitsland. Daar
heeft de XJS Army Veteria-
nery Detachment Europa
haar .zenuwcentrum" en
daar moeten dë Amerikanen
in den vreemde hun doen en
laten regelmatig verant
woorden.
Die officiële manier van han
delen is niet zo vreemd",
vindt captain Warren. „Niet
omdat het geheim is wat we
doen, maar omdat het nu
eenmaal leger-aangelegenhe-
den zijn", „Beschouw het als
een formaliteit", zegt hij.
„Anderzijds moeten wij op
onze beurt natuurlijk ook
een beetje weten met wie we
praten. Ik bedoel: we zouden
onze betrekkingen met uw
land niet graag geschaad
zien".
Aan de wand van het kantoor
tje in Dordt hangt een lange
lijst van producenten, die
Kingsberry en zijn onlangs
gearriveerde collega Coori-
gan dagelijks afreizen. De
voedselinspectie blijkt een
knappe organisatie. „Zoiets
als de maffia", grinniken de
Amerikanen. Op een ander
schema staan de hoeveelhe
den consumpties die nodig
zijn om de beroeps-militai
ren in goede conditie te
houden.
Een indruk daarvan: in het
afgelopen half jaar kocht
het Amerikaanse leger in
Nederland ruim dertig mil
joen pond zuivelprodukten,
bijna elf miljoen pond vers
voedsel en groente en negen
miljoen pond andere etens
waren.
Waarom stuurt het Ameri
kaanse leger eigen specialis
ten naar Nederland om daar
het voedsel te keuren? Cap
tain Warren en sergant
Kingsberry kijken elkaar
aan en lachten dan: „Omdat
we denken dat we de enige
zijn die dat kunnen. Wrong
of course, maar als het om
zulke grote hoeveelheden
gaat, houden we graag het
heft in eigen handen".
Dat the US Army dat karwei
niet overlaat aan de voedse-
linspecteurs van hun gast
land is niet verwonderlijk
als captain Warren schetst
hoe hoog de eisen zijn die
ze stellen. Smerige kleren,
vuile nagels en vieze randen
worden simpelweg niet ge
tolereerd. Dankbaar voor de
grote afname accepteren de
toeleveringsbedrijven dak
Met hun grote orders heb
ben de Amerikanen het
recht gekregen op de meest
intensieve neuserijen. In de
melkfabriek van Sterovita
die vrijwel uitsluitend pro
duceert voor de Amerikaan
se strijdkrachten, laat
Kingsberry zien hoe zo'n In
spectie verloopt Alles ziet
er clean en proper uit Toch
vinden de voedsel inspec-
teurs het niet meer dan nor
maal om ondanks dat een
leiding los te schroeven om
te zien of ook het inwendige
Wel helder is. Anders zou
den bacteriën zich kunnen
nestelen in de pijpleidingen
waardoor de melk wordt ge
transporteerd.
Door
Reina ten Bruggenkate
Foto's Henk Speksnijder
je Grondige in-
1 spectie. De
f mensen van de
veterinaire
dienst vinden
het niet meer
dan normaal
dan ze ook het
inwendige van
de leidingen
mogen bekij
ken.
Hygiene staat hoog aange
schreven. Het eten moet niet
alleen zo vers mogelijk, on
beschadigd en in geen geval
overrijp zijn, maar moet ook
„clean" zijn behandeld. Die
hoge eisen kunnen voor de
Nederlandse gebruiker even
eens reden tot dankbaarheid
zijn, vindt captain Warren.
Hij" bekijkt het tenminste zo:
„Als wij ergens binnenstap
pen om het voedsel te bekij
ken, onderzoeken we het
grondig 2o*n fabriek moet
voldoen aan onze eisen, ook
voor wat betreft de behan
deling van de goederen.
Daar hebben ook de Neder
landers profijt bij. En de
producenten zelf zijn er te
vreden mee. Dat maken we
ons zelf tenminste wijs.
Zijn we ergens pakweg drie
maanden niet geweest, dan
zijn we natuurlijk extra ge
spitst op de omstandigheden
waaronder de produkten
warden vervaardigd. Anders
gaan ze gegarandeerd ach
teruit. Zo wijzen we er bij
voorbeeld in de slachthuizen
altijd op dat er niet wordt
gerookt Gebeurt zoiets toch,
dan brengen we dat onder
de aandacht van de fabriek-
sleiding. Ze zijn ons daar
alleen maar dankbaar voor".
GROTE GROEP
De Amerikaanse voedsel in
specteurs zien er op toe dat
hun in Europa gestationeer
de strijdkrachten beslist
geen inferieur voedsel krij
gen voorgeschoteld. Het
gaat om een grote groep. In
Duitsland, schat captain
Warren, liggen 200,000, mis
schien wel 300.000 Amerika
nen, In Nederland zowat
tienduizend en in België net
zo iets. Voor hen is een be
stelling van 250.000 kilo aar-
da pel en voor twee dagen
niets bijzonders, In totaal
zijn er zo'n dertig depots,
waarover de inkopen wor
den verdeeld.
Voor zijn inspectiewerk kreeg
sergeant Kingsberry een ge
degen opleiding. In Duits
land hebben de Amerikanen
zelfs een school waar de
food-inspectors hun training
krijgen en waar ze na twee
of drie jaar praktijk terug
keren voor „refreshment",
een soort „op herhaling".
„Ervaring is het belangrijk
ste in dit soort werk", vertelt
Warren. „Kingsberry heeft
die ervaring. Zoals hij zijn
er misschien maar vijfen
twintig. In zijn vak door
kneed en uitermate be
kwaam".
Die zelfde Kingsberry is In
middels getrouwd met een
Nederlandse vrouw (een
souvenir van een eerder
verblijf in jullie land"} en
zodoende helemaal op de
hoogte met onze eetgewoon
ten. Hij zegt: „Ik eet hier
veel meer groente en fruit
dan in The States. Alles is
zo vers bij jullie". Het idee
dat er nog een groenteboer
of melkboer aan de deur
kan komen met een kar vol
vers spul brengt hem in op
perste vervoering. Net als
het verschijnsel „warme
bakker". „Great" roept hij
uit, „en dan thuis snijden en
boter erop. Heerlijk. Dat
hebben we thuis in Amerika
niet".
Ondanks dat blijven er ver
schillen, De yoghurt bijvoor
beeld. „Ik eet er maar kleine
hoeveelheden van en dan
nog met veel beschuit". Of
het vlees en de melk. Of,'
zoals Kingsberry het fijntjes
uitdrukt: „Onze melk heeft
een prettiger smaak. Ik ge
loof dat het komt doordat de
bereidingswijze anders is.
Inze melk gaat door filters
zodat het vet wordt afgebro
ken. Bij jullie melk blijft het
vet er bovenop drijven. Over
het algemeen is kookmetho-
de anders". En dan met
de royale glimlach die zijn
landgenoten zo eigen schijnt
te zijn „maar wij kennen
jullie snert ook".
MEER DAN
'N DAGTAAK
Over zijn inspectiewerk in het
district Dordrecht en Til
burg zegt Kingsberry even
later: „We hebben er meer
dan een dagtaak aan". De
lange lijst van te inspecte
ren voedingsmiddelen-be
drijven onderstreept dat.
Vijfenzeventig in totaal.
„Van Dakkum tot Roosen
daal", aldus Kingsberry met
een Amerikaanse tongval.
Een paar namen op de lijst:
Golden Wonder m Deventer,
Luycks produkten in Die-
men, de vleeswarenfabriek
Voets in Schijndel, Boter-
meisje Banketbakkerijen in
Terborg, Coop melkproduk-
ten bedrijven DOMO Bedum
in Beden, de Friesche Coop
Frico in Leeuwarden en ui
teraard ook de Sterovita
melkexport NV in Dord
recht, waar de veterinaire
dienst gastvrijheid geniet.
Bij al die groothandels zijn
de voedingsinspecteurs kind
aan huh
Als captai. Warren zonder
meer stelt „Aardige mensen
allemaal, voegt Kingsberry
er aan toe: „Over het alge
meen genomen wel ja. Al
kan het natuurlijk niet altijd
rozegeur en maneschijn zijn.
Natuurlijk zijn er weieens
onenigheden, die mensen zit
ten deels ook voor het geld
in dat vak. Wij hebben bij
voorbeeld de opdracht dat
er aan een aardappel nooit
meer dan vijf procent vuil
mag zitten. Stel je dan de
discussie voor als de boer
beweert dat het met meer is
dan vier procent klei en aar
de en wij schatten het op
minstens tien procent. Je
kan moeilijk iedere aardap
pel doorsnijden om het te
Sergant Ja
mes Kingsber
ry: „Als we er
gens een tijdje
niet zijn ge
weest, zijn we
extra gespitst'
op de hygiëne'*.
controleren. Zo gaat het met
alles: we nemen steekproe
ven".
„OM ONS
TE PLEZIEREN"
Warren: „Ze weten wat we
verwachten. Als er iets niet
in orde is weten ze niet hoe-
gauw ze het moeten veran
deren. Om ons te plezieren.
Bovendien willen ze de con
tacten niet bedrven. 't Is
tenslotte ook in hun voor
deel dat we het eens wor
den".
3mds het einde van de tweede
wereldoorlog wordt het
voedsel voor de Amerikaan
se strijdkrachten tot op de
kruimel onderzocht In die
tijd hebben ze geleerd het
beste te onderscheiden. Dat
daarbij kwahteits-bewaking
met een hoofdletter wordt
geschreven is niet verwon
derlijk. Immers: niet alleen
de soldaten maar ook hun
vrouwen en kinderen zitten
D. M. Warren uit Texas, J. KinSsberry uit Oregan en G..P, Corrigan u«
aan de „buitenlandse" dis.
En mocht de Amerikaanse
smaak niet helemaal over
eenkomen met de Hollandse,
dan valt er via een speciaal
order altijd wel wat te ritse
len. Zoals de melk in Dordt-
se Sterovita-fabriek, waar
ook speciaal voor hen „Ame
rikaanse kaas" wordt ge
maakt.
BIJ ONS
IN THE STATES
Tijdens het vraaggesprek
heeft sergant Kingsberry
een paar maal laten horen
dat hij enkele Nederlandse
woorden kent. Toch is en
blijft hij een US-army-man.
Onvervalst Amerikaans.
Ook in zijn kleding. Met de
nodige zelfspot merken ze
op: „Een Amerikaan herken
je altijd al van een afstand.
Of dat een goed teken is.
weet ik met. Op den duur
zullen we wel meer van jul
lie gewoonten overnemen.
De meeste Amerikaanse ge
zinnen ïn Europa gaan ten
slotte ook hun kleding ko
pen in de winkels m de
buurt Ai zijn er natuurlijk
bepaalde dingen die we hier
niet vinden en dus moeten
importeren vanuit The Sta
tes. De cornflakes bijvoor
beeld. Of de beroemde pies
(taarten). Dan is er nog iets
wat me steeds opvalt: Bij
ons thuis bied je een ander
nooit een sigaret aan. lede-
Jt reen rookt zijn eigen mark
'•en slaat een vreemd merk
af. Het heeft dan weing zin
om met je pakje rond te
gaan. Hier schijnt dat wel
normaal te zijn. Ik vergeet
het steeds".
Voorlopig blijven Kingsberry
(uit de staat Oregan), Corri-
gan (uit New Hampshire) en
Warren (uit Texas) In Ne
derland om er voor te zor
gen dat hun soldaten kwali
teit op hun bord krijgen. In
hun district zullen ze per
jaar zo'n 220 bezoeken afleg-
gen. Vaak niet meer dan een
inspectiebezoek per dag,
omdat de Amerikanen het
voedsel onderzoek bepaald
niet met een korreltje zout
nemen. Daar komt nog bij
dat de Hollandse bedrijven
die tijdelijkniet leveren
voor The Army, <5<5k geïn
specteerd worden. Zo'n ex
tra bezoek Jsan geen kwaad,
geloven Warren, Kingsberry
en Corrigan. Ook de Neder
landse consument vaart er
Immers wel bij.
fi:
O
•M
-ij
§1
