Naar buiten kijken
met Henri van Nes
WmWÈi
llv 1
'w&msm
life:
mz. m I •-$!ImZ'JIM!
MBHHHBMBBMBbmb *is
M
1|'
:ir
'%si§ i m i HP m
V"3
11
I
Konfrontatie XVU in Stedelijk' Museum
Voorbeeld
Vlekkie
Signalement
Herders
opgehaald
J»
Bik'.';':
Belangrijk
LANGOOR
MOEST
WIJKEN
1
mméM'-jfSfiim
iÉfafS
if
1
sS
Al
t!
is1
WOENSDAG 5 MAART 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
Henri van Nes: Na de storm
v-j y^J<r
- 'v >-'V,y '\s \J 4
Aart Roos: Lezend meisje
Schiedam Op de tentoonstel
ling Konfrontatie XVII in het
Stedelijk Museum van Schie
dam kan men door open en
gesloten vensters naar buiten
kijken met Henri van Nes.
knappe composities bewonde
ren in schilderijen en tekenin
gen van Ton Pape, genieten
van rijpe grafiek van Hans
Christian Koglin en het IJssel-
meer en de geur van het gras
op de dijk ruiken uit de schil
derijen van Aart Roos. Dat is
dus heel wat! En het is dan ook
alleszins een gang naar (en
door) het museum waard.
Het is paar ik heb begrepen het
gebruikelijk dat er van gewone
lezers ingezonden stukken in
uw courant worden opgeno
men.
Indien dat wel het geval was zou
ik het volgende daarin willen
zeggen:
De wijze waarop de redactie van
de Schiedamse Courant- de
raadsverslagen maakt verdient
alle lof en is een voorbeeld voor
de landelijke pers, Zij geeft
daarin voor zover dat via krap
te verslaggeving mogelijk is,
strekkingloos weer wat in de
raad van de gemeente omgaat.
Als men die verslagen regelmatig
leest, behoeft men zich geen
zorgen te maken niet te weten
waar men met de huidige poli
tieke partijen aan toe is.
In het bijzonder behoeft men-zich
(liet te beklagen nooit te hebben
geweten welke partijeir wel en
welke partijen geen dictatuur
voorstaan. Van harte hoop ik
dat de redactie op deze wijze
voort zal gaan.
D.J. Binkhorst
VGravelandseweg 547
Schiedam.!
Stedelijk Museum, Hoogstraat
112, Schiedam: Tentoonstelling
Konfrontatie XVII. Open dage
lijks van 10-17 uur en op zon
dag van 12,30-17 uur. Tot 17
maart
De kunst van Van Nes, een jonge
kunstenaar uit Dordrecht,
wordt met een Frans woord zo
kernachtig aangeduid; trompe-
l'oeil, wat zoveel wil zeggen als
bedrieglijke nabootsing van de
werkelijkheid. Inderdaad voelt
men als men voor sommige van
zijn schilderijen staat de vraag
in zich oprijzen: kijk ik nu echt
naar buiten of niet? Want het
doek of paneel is met in het
gangbare kader gebracht, maar
"ingelijst" in een raam met al-'
les wat daar op en aan hoort
te zitten, zoals knip, pen, span
jolet en hoe al die dingen ver
der ook mogen heten, Door dat
natuurlijke kader heen kijkt
men met de schilder naar bui
ten. Niet naar Drachtige verge
zichten, maar naar een muur en
slechts heel kleine stukjes
blauw van de lucht of even
kleine stukjes tuin. Van Nes
zoekt het niet in het mooie,
maar in* datgene waarmee de
trompe-1'oeii zo volledig moge
lijk is te bereiken. En dat doet
hij dan bij voorbeeld met In
tiem vergezicht (10), dat uitzicht
biedt op een grauwe bakstenen
muur met een klein w.c.-raamp-
je.
derij ziet ais Lezend meisje aan
de dijk (6) dan verplaatst men
zich onwillekeurig zelf in zo'n
situatie; dan ligt men met een
boek op een zomerdag in het
geurende gras van de dijk,
waartegen de golven van het
wijde water kabbelen.
Ton Pape, een schilder uit Den
Haag, is verscheidene jaren
werkzaam geweest als ontwer
per voor de textielindustrie. Hij
wijdt zich sinds 1971 weer ge
heel aan de vrije schilderkunst
Dat heeft hij ook vóór de tex-
tielperiode al gedaan en toen
schilderde hij kerkinterieurs,
landschappen en stadsgezichten
in naturalistische trant In zijn
recente schilderijen en tekenin
gen is hij boven dat naturalis
me uitgegroeid; van zijn vroe
gere werk is alleen de essentie
overgebleven, de sereniteit, het
spelen met licht, de verstilling
en de ruimtelijkheid. Met voor
namelijk vertikalen en horizon
talen schept hij composities, die
hier en daar wel doen denken
aan kerkinterieurs, waarin het
licht een fascinerend spel speelt
tussen de zuilen,
GRAFIEK
Bij de exposanten is ditmaal één
buitenlander. Het is Hans-
Christian Koglin uit Hamburg,
een graficus die zich laat inspi
reren door de Hollandse mees
ters uit de zeventiende eeuw.
Door Jan H. Oosierloo
RUIMTE
ln tegenstelling tot Van Nes zoekt
de Edamse schilder Aart Roos
de ruimte. Zijn recente schilde
rijen, zoals men die nifgeexpo-
seerd ziet, zijn gebaseerd op het
thema mensen in een land
schap. Dat landschap is dan
veelal een dijk langs het IJssel-
meer en de mensen daarin zijn
slechts schetsmatig aangege
ven. Vaak zijn ze. niet meer dan
wat lichte kleurvlakken.
Het palet van Roos is opmerkelijk
licht Dat stelt hem in staat de
ijle ruimte van licht en water
in zijn werk zo voortreffelijk te
suggereren. Als men zo'n schil-
Vooral technisch gekeken is
zijn oeuvre buitengewoon inte
ressant De frottage-techniek,
door hem ontwikkeld, biedt
grote mogelijkheden. Daarvan
getuigen wel in het bijzonder de
boeiende bladen Herinnerings
beeld (30) en De pop {28} uit de
serie Meisjes,
heel apart zijn de gouaches Mens-
vormige landschappen. Daar
mee heeft de kunstenaar teke
ningen uit oude anatomische
handboeken op een landschap
pelijke manier opnieuw gestalte
gegeven- Van de etsen mogen
speciaal wpecïaal worden ge
noemd die uit het boek Realia
en de kleuretsen uit de serie
Afkeer van het hic et nunc.
Naam: Vlekkie
RasDalmatiner
Geslacht: reu
Leeftijd: 2 jr.
Kleur: wit met zwarte en
leverkleurige vlekken
Schofthoogte: 60 cm..
Tot de „niet-sportieve
behoort de Dalmatische 1
Nu moet deze betiteling niet
averechts worden opgevat.
Want juist de Dalmatiner is
een telg van dexe familie
veel, heel veel beweging
heeft. Iemand heeft eens
d: er zijn sportieve en
sportieve rassen en zo is het
dus. Nee, de Dalmatiner
geen bedje gespreid krijgen in
een fijn huis bij de haard. Hij
moet zich uit kunnen leven in
bos en hel: hollen en nog
hollen. Van oorsprong is hij
(afkomstig uit Dalmatie,
goslavic) een bewaker geweest
van postkoetsen of een
genhond. Hij moest dan vele
kilometers achter de paarden
afleggen. Zijn bouw leende
zich daar uitstekend voor.
Vlekkie is een rashond» Men
schat hem op ongeveer twee
jaar en hij is ongeveer 2estig
centimeter hoog (de schoft). Hij
lijkt iets te dik, midden op het
lichaam, maar vertoont niette
min een verre van lusteloze in
druk. Hij springt tegen de tra
lies op en begint te janken als
je tegen hem begint te praten.
ging, elke dag weer en pas dan
voelt de Dalmatiner zich echt
thuis.
De laatste maanden hebben we
gelukkig veelal succes met
het blokje rond. Alle honden en
katten zijn in deze periode naar
een nieuw tehuis gegaan. Ook
Bruno heeft uiteindelijk een
huis gevonden. Bruno stond
drie-weken geleden in de krant.
De twee Duitse herders die verle
den week op het grasveld bij
de Hargalaan werden aange
troffen zijn opgehaald door de
eigenaar. 2e waren 's avonds
ontsnapt en weggelopen van
huis. Het kostte de politie grote
moeite om één van de twee te
vangen. 2onder halsband of
riem (zijn kameraad had die
wel om) dolde de hond op het
terrein, waar eens Novotel zal
verschijnen. Tenslotte wist de
asielbeheerder, die vlakbij
woont, de nachtelijke jacht te
beëindigen door de hond met
een lasso te vangen. Vla een tip,
de volgende morgen, kwam hij
achter de eigenaar van de twee»
Als je de deur voor hem open
zwaait is hij binnen een ogen
blik bij de buitendeur. Hij vindt
't maar niets om alleen in zo'n
vertrekje te zitten. De vrije na
tuur (nou ja, het Beatrixpark
dan), daar voelt hij zich pas
thuis.
Nog even iets vertellen van zijn
afkomst. Hoewel, eigenlijk valt
er weinig over te zeggen want
de Dalmatiner die we maar
Vlekkie hebben genoemd, wei-
nig origineel maar iedereen I
mag 'm een andere naam geven
is een vondeling. Vorige
week dinsdag. 25 februari, is hij i
„aan komen lopen" bij de fami- j»
he De Vet in de Boylestraat.
Door hen werd hij dezelfde dag
naar het asiel* gebracht. De be- s
heerder neemt vanaf de ge- j
noemde datum de termijn in -v
acht om de eventuele eigenaar
in de gelegenheid te stellen zijn
hond af te komen halen. Als hij
morgen nog niets van zich heeft 'i
laten horen, mag Vlekkie voor
de luttele vergoeding van
45,-— een ander tehuis opzoe- x<
ken. Hij is ingeënt v
Het is ontzettend moeilijk om de i,
Dalmatiner op de plaat vast te Ui
leggen. Onze fotograaf Theo
Bohmers werd meerdere malen "C
„aangevallen" door Vlekkie die v
maar één ding wilde: spelen, y
We wisten hem tenslotte toch
redelijk voor hét oog van de
camera te posteren. Het blokje
rond 2elf was niet anders; uit-
gelaten trok hij ons voortdu-
rend naar weer andere plaatsen
toe. Veel trekken aan de riem, f;
Het beste is natuurlijk hem er-
gens los te laten (als hij een- f'
maal gewend is uiteraard) zo-
dat hij zelf kan dollen zoveel hij ■v'
wil, niet gehinderd door een
riem. Zijn toekomstige baas
moet daar terdege rekening rr
mee houden, Vlekkie is niet zo-
maar een huishond; veel bewe-
Si
ft Het asiel ligt aan 3e Sint
Annazusterstraat, telefoon
265265.
O Openingstijden: 912 en
14—17 uur; zaterdag 9—12 uur;
2on- en feestdagen gesloten.
O Voor vermissingen direct het
asiel bellen.
O Ook Amivedi een organisa
tie die weggelopen en gevonden
dieren registreert kan u mo
gelijk helpen: telefoon 269947.
O De Schiedamse dierenarts dr.
De Kaper heeft zijn praktijk
aan de Jaft Steenstraat 39.
Spreekuren: maandag tot en
met vrijdag van 1314.30 uur
en van 19—20.30 uur, behalve
woensdagavond.
O Afspraken kunnen telefonisch
worden gemaakt van maandag
tot en met vrijdag tussen 8 en
9 uur 's ochtends. Telefoon
268234.
O Opgeven als lid van de dieren
bescherming kunt u door" stor
ting van 10 gulden of meer op
girorekening 216407 ten name
van de dierenbescherming af
deling Schiedam. Op', het
strookje vermelden:' „nieuw
lid". Maandblad gratis'.
O Het gironummer staat ook
- open voor giften voor de afde-
kng.
Vreemd naar buiten loe-
re,id een prachtige huiskat in
één van de asiel hokken. Het
poesje, ongeveer eei£rjaar
oud, is op dinsdag 18 februa
ri gevonden in de DéfCosta-
straat in West. Hèt succes
van de honden loopt trou
wens evenredig met dat bij
de katten: in de periode van
af januari hebben vrijwel alle
katten ook die van vorige
week een goed gezin ge
vonden dat hen wir"verzor
gen.
Weer eens Iets anders in deze
rubriek: een konijn. Omdat de
Duitse herder voortdurend in
onmin met Langoor leefde
moest „de familie" een besluit
nemen. Dat niet moeilijk uit
viel: Langoor moest weg. Zo
doende zit de voedster (een
vrouwelijk konijn) in het asiel.
Ze is zwart-wit, ongeveer twee
jaar oud. Alles over konijnen
kunt u te weten komen via een
brochure die de beheerder voor
u heeft. De prijs? „Degene die
het konijn wil hebben. Wiag
iets geven voor het nieuwe
asiel", aldus de beheerder.
1- '„r.
m MMM
128^1
?l
