Kerk wij wil niet wijken
voor Duivenm&n
„Ei wordt een
haatcampagi ne
tegen mij gevoerd"
'1
'I
BBS
VRIJDAG 4 APRIL 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
3
ill
In het wereldje van de
grijze duiven is Pïeter
A. Kerkwijk een bonte
vogel. De postduiven-
houders in Nederland
kennen hem niet alleen
als collega-hobbyist,
maar vooral als iemand,
die het hart op de tong
heeft. Dat eerste mag,
dat tweede, daar is men
in de Nederlandse Alge
mene Bond van Postdui-
venhouders niet zo van
gediend. Dat zit zo: Pie-
ter Kerkwijk is heilig
van mening, dat je als
toegewijd duivenlief-
hebber niet alleen halle
luja moet koeren over
goeie zaken. De snavel
moet ook geroerd wor
den als bepaalde mis
standen de kop opste
ken, vindt Kerkwijk. Hij
brengt die mening con
sequent in de praktijk,
wat hem het ene con
flict na het andere ople
vert met de bestuurders
van de NABVP. Want
wanneer Kerkwijk zijn
mening verkondigt, dan
horen meteen veel men
sen ervan: hij is name
lijk behalve duivenlief-
hebber ook duivensport
medewerker aan diverse
radio- en tv-program-
ma's.
De openhartigheid van de loslip
pige Dor dienaar heeft hem on
langs bijna zijn lidmaatschap
van de Bond gekost, dat bleek
de hoogst onplezierige nasleep
van een klacht die een verbol
gen duivenhouder tegen hem
indiende, twee jaar geleden.
Kerkwijk had in een interview
In het programmablad van de
TROS vermoedens geuit, als
zou er op een internationale
vlucht gefraudeerd 2ijn. De
prijswinnaar van die vlucht,
vanuit Pau in Zuid-Frankrijk,
voelde zich aangesproken en
ging verhaal halen bij de straf-
commissie van de Bond, De
aangeklaagde kreeg een boete
van vijfhonderd gulden opge
legd.
Tot op de dag van vandaag heeft
hij geweigerd te betalen, „Ik
heb nooit iemand beschuldigd
van fraude, alleen geruchten
doorgegeven in een interview.
Dus betaal ik niet", aldus een
resolute Kerkwijk.
ROYEMENT
Niet zo lang geleden plaatste het
hoofdbestuur van de NABVP
een voorstel op de agenda tot
royement van de dwarsligger
uit Dordrecht. Tot tweemHal
toe is dat voorstel weer ge
schrapt, de laatste keer kort in
het nieuwe jaar.
En dus ig de Dordtse "rebel"
annex pcstdutvenhouder nog
altijd lid. En nog altijd zwijgt
hij niet. Integendeel, Iedereen
die het horen wil kan uit zijn
mond vernemen dat hij niet
wijkt voor gangsterpraktijken
binnen de gelederen der dui-
venliefhebbers, „Ik ben al ver
schillende keren bedreigd" ont
hult hij, „Een keer hoorde ik
dat ze me in elkaar zouden
komen slaan". Pas geleden bel
de een vriend hem op met de
mededeling dat onbekenden de
ruiten in het Dubbeldamse huls
van Pieter Kerkwijk gingen In
gooien. Lachend kijkt hij op
beide voorvallen terug: „Er is
nooit iemand geweest. Er wordt
wel veel geschreeuwd, maar als
het op daden aankomt lopen ze
zo hard niet. Dus ik wacht
maar rustig af'.
Wat is het toch dat Pieter Ker
kwijk, zo op het oog een kalme
man van 31 die met een geamu
seerde oogopslag de verwikke
lingen in de postduivenwereld
uit de doeken doet, tot de gebe
ten hond maakt? Hij geeft zelf
het antwoord: „Jaloezie. Dood
gewone nijd, omdat ik in mijn
eentje erin geslaagd ben wat bij
de heertjes van het bestuur
nooit gelukt js: de duivensport
in de publiciteit te brengen. Dat
is begonnen toen ik voorzitter
werd van een actiegroep, die
wantoestanden op de Bame-
veldse postduxvenmarkt wilde
bestrijden. Daar werden dui
zenden duiven verhandeld door
mensen die niet de eigenaar
waren. Je hoefde alleen maar
een eigendomsbewijs te heb
ben, ook al zat de echte eige
naar tien meter verderop. Die
actie heeft ons veel publiciteit
opgeleverd. Er zijn zelfs vragen
over in de Tweede Kamer ge
steld.
PERS
Toen zei men in de postduivenwe
reld: als wij iets doen dan zie
je geen hond van de pers. Ker
kwijk haalt de pers op zijn lip".
Hij lacht wat smalend: „En dan
te bedenken dat de heertjes in
de grijze pakken altijd zeiden:-
de pers besteedt zo weinig aan
dacht aan ons. Toen heb ik
gezegd: dan moeten we daar
wat aan doen. En ik ben con
tact gaan zoeken met de Tros
en de Avro, ik ben berichten
gaan doorgeven. Tja, als je er
niet zelf naar toe gaat komen
ze niet".
Al guaw kreeg Pieter Kerkwijk
de bijnaam rebel opgeprikt,
omdat zijn bijdragen aan de
radio- en tv-programma's zich
niet beperkten tot hevige be
richtjes over de leuke hobby
die duivenhouden heet, Hij
zorgde er onder meer voor, dat
op de Tros-tv een item ver-
Door Trrx Broekmans
scheen over een duivenveïling,
waar duiven voor 25.000 gulden
van de hand gingen. Hij scham
pert: „Dat werd ondervonden
als zogenaamde negatieve pu
bliciteit, nou vraag ik je. Ter
wijl het gewoon een aardig item
was, dat liet zien hoe vreselijk
veel een postduif op kan lede
ren".
Maar ook andere zaken bracht hij
naar buiten: de buitensporige
hoeveelheden geld die met de
duivensport gemoeid zijn, het
gokelement dat onverbrekelijk
met de sport verbonden is.
„Toen werd er gezegd: Ker
kwijk wil zeker de aandacht
van de minister op ons vesti
gen. Met andere woorden: ze
zijn ais de dood dat de belas
ting op de kansspelen op ons
wordt toegepast".
BUSINESS
De rebel uit Dordt staat nog altijd
vierkant achter al 2ijn ontboe
zemingen, hoezeer deze hem
ook in de postduivenwereld
Worden kwalijk genomen: „Ik
heb al zo vaak gezegd; als we
niet oppassen is de duivensport
geen sport meer, maar een kei
harde busmess. Dat is eigenlijk
al zo. De business is ook in deze
sport binnengedrongen. Ga
maar na: de man die mij des
tijds voor de strafrommissie
heeft gebracht, de heer Nies-
sink uit Bleiswijk, heeft later
gezegd, dat ik zijn zaken met
Italië, Japan en China heb ka
pot gemaakt Nou vraag ik je:
die man bedoelde dan, dat ik
door geruchten over die fraude
openbaar te maken ervoor ge
zorgd heb, dat de buitenlanders
zijn duiven niet meer wilden
kopen. Als dat zijn handel ka
pot maakt, dan is dat toch geen
sport meer maar business4"
Overigens heett Kerkwijk ge
constateerd, dat de betreffende
figuur vorig jaar bijna geen
noemenswaardige prijs op dui
venvluchten heeft gewonnen.
„Toch toevallig, niet?" gniffelt
hij.
Busmess en corruptie. Het zijn
woorden die herhaaldelijk te
rugkeren in het betoog van Pie
ter Kerkwijk. „Jaren geleden
heb ik al gezegd, dat het bela
chelijk is dat er een speciale
stichting is opgericht om het
vervoer van duiven naar be
paalde startpunten te regelen.
Dat vervoer, per containers van
een ton per stuk, hadden de
leden gewoon in eigen beheer
moeten nemen. Nu hebben we
er stuk voor stuk dertig gulden
voor moeten betalen. En reken
er maar niet op, dat je te weten
komt wat er met al dat geld
gebeurt Ik heb me vorig jaar
suf gestaard op de balans van
het jaar, maar je komt er niet
Uit, al ben je hoogleraar jn de
economie. Maar het is een heel
eenvoudig rekensommetje om
uit te rekenen hoeveel zestig
duizend postduivenhouders
voor die containers bijeen bren
gen. In ieder geval veel meer
dan voor de containers nodig is.
Waar blijft dan al de rest van
„Ik blijf vechten voor mijn reflfiFC
het geld? Dat blijft heus wel
ergens aan de strijkstok han
gen" zegt Kerkwijk overtuigd-
BAR
Zo zijn er talloze dingen waar
over Kerkwijk zich kwaad
maakt. Nog zo iets; „We hebben
in Dordrecht een prachtig ge
bouw staan, waar de duiven
ingekorft en afgeklokt worden.
Nou zou ik zeggen, dat het af-
klokken gemakkelijk meteen na
het inkorven Wan gebeuren.
Maar nee hoor. Daar zit een
uur tussen, op de vrijdagavond.
Er is in het gebouw namelijk
een mooie bar en daar blijven
de meeste postduivenhouders
natuurlijk hangen, want die
vinden het de moeite niet om
even weer naar huis te gaan
Kijk, en dat bedoel ik nou met
business. Dat uur ertussen
moet de bar omzet maken. Ik
heb toen gezegd tegen het afde-
lingsbe3tuur van Dordrecht:
dat is geen sport meer, dat is
business. Dat mag je natuurlijk
niet zeggen",
Pieter Kerkwijk kan er zich eind
eloos over opwinden: „Hoe
vaak ik al niet gehoord heb:
blijf jij nou maar bij je duifjes.
Als je daar niet aan houdt is
het meteen: bemoei je er niet
mee".
Het tegendraadse lid van de
NABVP is geenszins van plan
zich door dergelijke opmerkin
gen te laten ontmoedigen. Hij
heeft namelijk allang vastge
steld, dat er een soort „haat
campagne" tegen zijn persoon
wordt gevoerd: „Noem het
maar een complot tegen de fi
guur Kerkwijk. De oude heer
tjes kunnen het gewoon niet
hebben als iemand anders
denkt dan zij. Er zou gewoon
eens jong bloed in het bestuur
moeten komen. Zoals het nu is,
is het corrupt van onder naar
boven. Als een leien dak: de
ene pan dekt de andere".
KORT GEDING
Ondertussen weet Kerkwijk nog
steed* niet wat er verder met
hem gebeurt De dreiging van
zijn royement als lid ia welis
waar voorlopig boven zijn
hoofd weggenomen, maar hij
blijft toch waakzaam: „Ai* ik
namelijk nik» meer hoor, ga ik
zelf aan de bel trekken. Ut blijf
er nog altijd bij dat Uc onschul.
dig ben. Als er verder nika
gebeurt kan ik eisen dat de
ÏK»le zaak wordt teruggedraaid.
En dan zullen we moeten begin
nen bij de schakel die destijds
is overgeslagen; bij het afde-
lings bes tuur van de Bond hier
in Zuid-Halland. Dat bestuur
heeft de klacht van Nieasink
destijds meteen doorverwezen
tot beroep naar het hoofdbe
stuur, waardoor ik geen moge
lijkheid tot beroep meer had.
Die fout kan hersteld worden
en daar wil ik voor vechten,
Desnoods zal ik mijn recht via
een kort geding halen. Zover
zal de Bond het wel niet willen
laten komen. Men is bang van
mij."
Met enige spanning «iet de op
standige Dor dienaar het ko
mende postduivenscizoen tege
moet. „Ik ben ervan overtuigd
dat men zint op een andere
strafmo gelijkheid. Bijvoor
beeld, dat ze vlak voor het sei
zoen tegen me zullen zeggen:
eerst die boete betalen, anders
mag je niet vliegen. Ik heb zo'n
idee dat me zoiets boven het
hoofd hangt Tenminste als je
hoort wat een afdelingsbestuur
der me door de telefoon heeft
toevertrouwd: „Een paar jaar
schorsing was ons veel liever
geweest dan die boete. We had
den je graag heel wat zwaarder
willen straffen".
Dus wacht Kerkwijk af. Wat hem
betreft: men zal nog van hem
horen, zwijgen Is een algen-
schop die hem niet *0 ligt Eén
ding staat voor hem Inmiddels
wei als een paal boven water:
in zijn hobby is er voor hem
de Jol zo langzamerhand wel af.
