k inr"
Poortvliet
Schiedam
vergeten
?'A.a2F?'v
y-w j
VOS
Mi
ij
xrr- li LL M
Revalidatiepatiënt
I A1 \J V -Ui.fi.OXUX'V
0
Kethel te hooi en te gras
Kethel te hooi
i' ffe'
Ook de kapper van Kethel ontbreekt niet in het onlangs uitgekomen boek „Te hooi
en te gras".
en te gras op papier gezet
Schiedam/Soestduinen
Stad, maar vooral land,
heeft illustrator Rien
Poortvliet afgereisd om
impressies te verzamelen
voor zijn zojuist uitgeko
men nieuwste boek: "Te
hooi en te gras". Van een
riante villa in het bosrij
ke Soestduinen heeft hij
hiervoor ook zijn ge
boorteplaats Schiedam
bezocht. Deze contreien
ontbreken dan ook niet
bij de honderden teke
ningen van boeren, vee
en boerderijen: een fraai
schetsboek voi heimwee,
met korte en krachtige
teksten.
Een tekening van Rien
Poortvliet sierde een
paar jaar geleden de om
slag van het damesblad
Margriet. Het stelde Sint
Nicolaas voor in het ou
de centrum van Kethel.
Vooral dat gedeelte van
Schiedam heeft hij nu
weer op papier gezet,
bijvoorbeeld de midde
leeuwse kerk en enkele
rustieke boerderijen.
Een klein krabbeltje op
één van de prenten duidt
aan in welk huis aan de
Dorpsstraat zijn broer
Harm nog woont.
Als Zeeuwse boerin heeft
mevrouw Vijfwinkel uit
Schiedam geposeerd.
Evenals de stevige Ke-
thelse kapper is deze ge-
costumeerde vrouw op
de tekening duidelijk
herkenbaar.
De schetsen uit deze streek
vormen echter maar een
klein onderdeel van het
nieuwe boek over het
platteland. Alle uithoe
ken met de eigenaardig
heden van het platteland
zijn er in opgenomen.
De reeds gepubliceerde te
keningen liggen los in
zijn atelier, dat als het
ware is behangen met
geweien en schilderijen.
Ook met prenten uit het
eerder uitgebrachte „Hij
was een van ons", een
religieus boek waarvoor
hij diverse malen op de
televisie te zien is ge
weest.
Toch blijft de 40-jarige
Rien Poortvliet voor veel
mensen als vanouds de
- natuurtekenaar, bekend
door talloze dierenillus-
traties.
Zelf zegt hij daarover: „In
derdaad neb ik veel wild
getekend. In mijn teke
ningen heb ik nog bijna
altijd dieren, zelfs in
zoiets als een straatje of
een leuk doorkijkje.
Vaak zit er dan wel er
gens een hondje. Dieren
intrigeren mij enorm. De
vos is dan ook mijn
grootste vriend. Het is
een verschrikkelijk mooi
beest, Als jager gezien is
hij bovendien nog erg in-
terressant, want dit dier
is vaak moeilijk te schie
ten. Soms moet je maan
den wachten voor je
open lucht kan er alleen
maar rotzooi op de teke
ningen waaien en boven
dien zit dan vaak Jan
Rap en zijn oude moer
me vaak op de vingers
te kijken. lÊer werkt het
gewoon prettiger".
Zes jaar geleden verwissel
de Rien Poortvliet zijn
woning in Schiedam
voor dit fraaie huis om
in de bosrijke omgeving
meer inspiratie op te
doen.
Voordien was hij reclame-
tekenaar, onder meer bij
Unüever. „Eigenlijk on
zindelijk werk. De hele
dag pakjes soep tekenen
en de mensen vrijs ma
ken dat die pakjes de
beste zijn. Ik had wel
veel vrije tijd en toen
heb ik dan ook al een
paar boeken gepubli
ceerd. In die beginperio
de maakte ik nogal wat
werk dat me nu te vlot
voorkomt, jeugdige over
moed waarschijnlijk. Te
genwoordig wil ik echter
de mensen wat vertellen.
Het zijn nu meer kijk-
plaatjes geworden, dus
meer detaillistisch.
Waarom die verande
ring? Misschien het
klimmen der jaren".
Te Hooi en te gras is voor
ƒ49,50 te koop in de
boekwinkels en bij Unie
boek BV Van Holke-
ma en Warendorf in
Bussum.
Foto's: Kurt Bökenkamp
Een oude boerderij in het centrum van Kethel met op de achtergrond de middeleeuwse kfrlf WHPi--
Hel interieur van de oude dorpskerk
hem onder schot krijgt
Wanneer ik hem dan
eindelijk geschoten heb,
want ik jaag ook wel
eens, leg ik hem hier op
tafel en ga er rustig naar
zitten kijken".
Iedere vos is immers an
ders. Dat geldt ook een
beetje voor de ree. De
charme van dat beest
boeit mij wel. Voor veel
mensen is het geloof ik
moeilijk te begrijpen dat
wanneer een jager een
dier mooi vindt hij toch
in staat is dat dier te
schieten. Zonder nu he
lemaal een boszendeling
te zijn kan toch wel ge
steld worden dat het te
genwoordig gewoon in is
om tegen de jacht te zijn.
Meestal is dat echter on-
wetendheid. Het publiek
ziet geen vos en dus zijn
er volgens hen geen vos
sen meer. Toch lopen er
in ons land maar liefst
ongeveer 7000 vossen
rond. De wildstand in
Nederland gaat echt niet
achteruit. Er zijn mo
menteel zelfs drie maal
zoveel reeën als voor de
oorlog. Met mijn teke
ningen hoop ik de men
sen meer kennis van de
natuur bij te brengen".
In de tuin achter zijn
fraaie huis lopen een
paar reeën, een van zijn
meest geliefde tekenob-
Rien Poortvliet met een schels waarop mevrouw Vijfwinkel uit Schiedam demonstreert hoe een Zeeuws costuum
in elkaar zit.
jekten. Een hek scheidt
deze dieren van Sep en
Max, een Duitse staan
der en een langharige
tekkel, tWee goed afge
richte jachthonden die
vrij door het huis en het
atelier scharrelen.
Daar heeft ook een toren
valk tijdelijk onderdak
gevonden. Het is een re-
validatiepatiëntje, zoals
Rien Poortvliet het
noemt De vogel is ge
wond in het veld gevon
den nadat hij tegen een
hoogspanningskabel was
gevlogen.
Het feit dat de tekenaar als
dierenliefhebber bekend
staat wordt nog eens ex
tra benadrukt door twee
beeldjes van een konijn
en een vos die bij het
toegangshek van zijn
woning staan. Ten over
vloede siert het silhouet
van een reebok het
naambordje.
Het is gezien de woning
- niet verwonderlijk dat
Rien Poortvliet graag
thuis werkt. „Ik teken
nooit in het veld. Buiten
observeer ik en in het
atelier teken ik. In de
