Toch 'dubbele9 ronde
JLeo van Vliet
wi 1 gei i' d
§i »ed pljdeai
iSi
Mj de
Zaterdag: amateurklassieker
én wedstrijd voor dames
„Olympische selectie is leuk,
maar alleen uitslagen tellen"
Ger Mak:
«Meteen
©eesten"
Wesdands
kwartet
Piet van Leeuwen:
©elspasid
op
resultaat
Theo Hogervorst:
niemand
ïsasag
DONDERDAG 18 MAART 1976
Oen Haag Voor de 23e keer de ronde van
Zuid-Holland. Zaterdag wordt in de randstad
opnieuw de traditionele wielerklassieker ver
reden. Met, dankzij de financiële steun van
de Sijthoff Pers en de activiteiten van de
Stichting Organisatie Sportevenementen, op
nieuw ook een „dubbele" koers.
Zonder beroeps renners ditmaal. Nadat de
amateurrace in 1974 werd omgezet in e<*n
wedstrijd voor professionals en nadat vorig
jaar beide categorieën aan de start kwamen
bleek het niet mogelijk dit experiment voort
te zetten. Toch klinkt aan de Haagse Leyweg
tweemaal een startschot. Want wanneer de
amateurs (vertrek om elf uur) de eerste veer
tig van de 150 kilometers door, met zijn
spoorlijnen en rijkswegen organisatorisch ont
stellend lastig, Zuid-Holland er al op hebben
zitten is het om twaalf uur de beurt aan de
dames.
Met medewerking van Batavus (SOS-secreta-
ris Cees Kouwenhoven is ook ploegleider van
de door die rijwielfabriek gesponsorde ama
teurformatie) wordt een dameswedstrijd geïn
troduceerd. Een, wat iiï de wielerwereld heet,
van-stad-tot-stad-race, waarin voornamelijk
op Westlandse wegen Tineke Fopma haar
regenboogtrui zal dragen temidden van zo'n
vijftig concurrentes. Van wie Keetie van Oos
ten, Bella van der Spiegel, Gré Knetemann,
Truus van der Plaat en Willy Kwantes het,
met enkele Belgische meisjes de wereldkam
pioene bijzonder moeilijk zullen maken.
In Zuid-Holland zaterdag geen beroepsren
ners. Wel een strijd van Nederlands beste
wieleramateurs. Die vanaf de Leyweg eerst
Honselersdijk Eén van de
vrjf Olympische kandidaten in
de ronde van Zuid-Holland rijdt
zaterdag een „thuiswedstrijd".
Leo van Vliet, met Limburger
Michel Jacobs de jongsten uit
Middelinks voorlopige Mont-
real-keuze, stuurt in de finale
door eigen streek. Een extra
stimulans, maar ook wel een
extra belasting voor het 20-jari-
ge Westlandse wieiertalent.
Van Vliet wil de problemen
echter niet uit de weg gaan.
Bij zijn debuut tussen de ama
teurs vond hij de ronde niet
passend in zijn voorbereiding,
maar in het tweede jaar heeft
hij geen moment geaarzeld.
„Natuurlijk", weet Leo, „valt
de Zuidholiandse klassieker
wat te vroeg in het seizoen,
maar ik wil hem nu rijden. En,
net als alle andere koersen,
goed rijden ook. Eerlijk: ik heb
er wel vertrouwen in. Ik heb
genoeg moraal".
Waarbij Van Vliet tevreden te
rugblikt op zijn eerste grote
wedstrijd in 1976. „Vorig jaar".
licht hij toe, „kwam ik wat
moeilijk los. Maar dit keer ging
het in de Omloop van Het Volk
(3e) al onverwacht goed. Ik
kwam geen moment in moei
lijkheden".
En dat ondanks een in eigen
land vrij gebrekkige voorberei
ding. Leo: „Veertien dagen ge
leden ben ik nog knap ziek
geweest. Ik heb pas zo'n 2000
km. getraind. Maar daarvóór
ben ik met o.a. Arie Hassink
en Nico Hilbrink in Tsjechoslo-
wakije op wintersportvakantie
geweest. Iedere dag deden we
daar zo'n vier uur aan skilo
pen, Dat kan ik nu aan mijn
conditie goed merken".'
De basis voor een belangrijk
seizoen was ermee gelegd.
Een Olympisch jaar waarin Leo
van Vliet zijn opmerkelijke en
tree bij de amateurs moet
waarmaken. Twaalf wedstrij
den won de Honseierdijker, die
vorig jaar ook in de punten-
strijd van het regioklassement
triomfeerde. Daarnaast noteer
de hij een reeks knappe uitsla-
Schiedam „m heb me twee
weken achter elkaar laten
flikken, het mag me geen
derde keer overkomen". Ger
rie Mak zegt het met nadruk,
ue 22-jarige amateur uit
Schiedam wil er maar mee
aangeven dat hij zaterdag in
de ronde van Zuid-Holland
niet opnieuw met een onder-
geschikte rol genoegen
neemt. Hij:
«Niet zozeer omdat het nu
Zuid-Holland is, dat niet Ten-
witte is een klassieker een
Klassieker, of je nu in Gronin
gen rijdt of hier door je eigen
streek. Nee, ik wil graag re
vanche nemen op mezelf,
«wel in de Ster van Zwolle
ais afgelopen weekeinde in
Je KO-race miste ik de siag.
fceide keren werd ik a) in de
perste kilometers gelost om-
ik niet meteen van voren
Met als gevolg dat ik
eigenlijk twee keer een goe
de koers reed maar evenzo-
ïp'® niet verder kwam
p 24-ste plaats".
«eerie Mak (vierdejaarsama
teur en voor het tweede sei
zoen in het shirt van de Bos
sche Staalbouw) geeft toe
hij vooralsnog moeite
neett om er meteen „bij te
Ger Mak
...prof wórden-
zitten". „Als ik eenmaal in de
waaier zit krijgen ze me er
niet meer uit. Maar eer het
zover is hè. De eerste kilome
iers van een klassieker moet
je je bij de eersten zien te
handhaven. Want de siag valt
bijna altijd erg snel. Ik heb
juist in het begin problemen
om van voren te komen. Dat
geharrewar altijd, daar heb ik
nog steeds een beetje angst
voor".
De Schiedammer voegt er
onmiddellijk aan toe dat het
geen excuus mag zijn. „Ik
moet me er gewoon over
heen zetten", is zijn conclu
sie. „Dat moet wel trouwens.
Simpel omdat ik dit jaar wil
laten zien we! degelijk goed
mee te kunnen in de klassie
kers. Vorig seizoen won ik
weliswaar negen criteriums,
maar ik klasseerde me maar
eenmaal bij de eerste tien in
grote wedstrijden".
Gerrie Mak geeft toe dat het
voor hem dit jaar min of
meer het jaar van de door
braak zal moeten zijn. „Via
opvallende prestaties in de
klassiekers en paar ik hoop
ook in Olympia's Tour, wil ik
uitzending naar een of meer
buitenlandse etappewedstrij
den afdwingen. Vorig seizoen
ben ik naar de Vredeskoers
geweest. Een geweldige erva
ring, was dat. Echt daar heb
ik ontzettend veel geleerd".
Moet een goed seizoen de
springplank naar sen even
tuele profcarrière zijn?
Mak: „Ik zou best beroeps
renner willen worden. Trou
wens een paar weken gele
den ben ik nog benaderd
door die nieuwe Goudse
ploeg De Onderneming, Maar
dat heb ik maar niet gedaan.
Niet alleen waren de voor
waarden slecht, bovendien
zou ik voornamelijk wedstrij
den in Nederland kunnen rij
den. Nee, ik voel best voor
een overstap aar de profs.
Maar dan moet me wel een
redelijk contract worden aan
geboden".
Voorlopig echter houdt Ger
rie Mak zich bezig met ande
re zaken. De ronde van Zuid-
Hoiland bijvoorbeeld. „Nee,
ik maak er geen prestigezaak
van om voor eigen publiek
per sé goed te moeten rijden.
Dan maak ik me maar ner
veus en daar schiet ik niets
mee op. Dat betekent heus
niet dat ïk niet alies in het
werk zal steller» om bij de
eersten te eindigen. Natuur
lijk wei. Als ik er in het begin
maar bij kan blijven, dan zie
ik het wel zitten", besluit de
man die afgelopen zondag in
Sint-Willebrord al de eerste
zege noteerde.
(vooral voor de veiligheid) geneutraliseerd
naar het sportpark aan de Voorburgse West-
vlietweg sturen. Daar begint dan de slijtage
slag (140 km) met een aanloop ditmaal niet
over Leiderdorp en Leimuiden, maar via Zoe-
termeer, Benthuizen, en Koudekerk.
door Henk Kruilhof en Cees Olsthoorn'
De finale wordt na Delft opnieuw beslist
in de lus door Europa's groentetuin. Vanaf
Schipluiden en Maasland wanneer de kara
vaan zich slingert langs de warenhuizen van
de glazen stad mogen zeker de renners uit
de Olympische (voor)selectie van KNWU-
coach Joop Middelink voorin worden ver
wacht Vijf van de elf rijden mee in Zuid-Hol
land: Michel Jacobs (MicheUn), Frits Schür en
Jan Bakker (Ketting), Frits Pirard en Leo van
Vliet (Amstel).
Maar de concurrentie is groot Ook de mer-
kenteams van Jan van Erp (Gerrie van Ger-
wen, Peter van der Kruys, Hans Koot en Peter
Gödde), BIK (Arie Versfuis), Soka (Olympia's
rondewinnaar Hans Langerijs, Zuïdhollands
sterkste in '75 Peer Maas, en Sjaak Vooijs,
die vorige week de Omloop van Het Volk
won), Batavus (Ster van Zwolle-winnaar Piet
Hoekstra), Driessen/Optilon (Wil van Helvoirt
en Ton van der Spiegel), Bleu de Nil (Jan
Hordijk), Bossche Staalbouw (Ger Mak) en
gesponsorde verenigingen als De Spartaan/-
Tacx-trafners (Gerrit Pronk) begeren de triomf.
De zware koers door Zuid-Holland is immers
een van de beste gelegenheden om een
kandidatuur voor de Montreal-seleetie eens
duidelijke te onderstrepen.
Poeldijk Een van de club-
teams die het sterke, voorna
melijk uit renners van „mer
kenploegen" bestaande deel
nemersveld aanvullen is de
formatie van Westland Wil
Vooruit. De ook dit jaar door
J. W. van Hagen B.V. uit
Wateringen gesponsorde ver
eniging is door wat onfor
tuinlijke omstandigheden
echter mei in staat om zes
man aan de start te brengen.
Inspirator Nico Toussaint:
„Ton Koop en Wim 'tHoen
willen Zuid-Holland liever niet
rijden. Wim Hofstede is naar
Duitsland vertrokken: André
Remmerswaal is in de militai
re dienst en Siem Berkhout
heeft nog te weinig kunnen
trainen om (na zijn komst van
De Pedaalridders) in onbe-
drukt WWV-shirt aan te zet
ten."
Nu vorig jaar zo dicht tegen
de „winst" aanleunende Lou
van Nteuwkerk de trainings-
arbeid niet meer kan opbren
gen wordt de WWV-ploeg ge-
conpleteerd door Engelsman
Ron Irwin, die al enige weken
bij de Westlanders meerijdt
Voorts zetten aan:
gen. De meeste in Nederlandse
criteria; andere op Belgische
wegen. Op de erelijst ontbre
ken echter met uitzondering
van een tweede plaats in de
Omloop van de Mijnstreek
„korte" klassieke resultaten.
Van Vliet: „Niet alleen door
pech (Mergelland, Drente),
maar ook omdat ik in die wed
strijden vorig jaar nog iets te
kort kwam. Misschien heb ik
er na-al die successen bij de
junioren wat te makkelijk over
gedacht. Misschien ook keek
ik in het voorjaar vooral nog
te veel op tegen de „grote"
mannen. Voor het waaier-rij
den was ik onnodig bang. Kijk:
nu weet ik dat ik er gewoon
voor moet zorgen meteen op
die eerste rij te zitten. Dan is
er niets aan de hand.
Toch zal de Amstel-renner
(„Bij ons in de ploeg rijdt
iedereen voor zijn eigen kans.
Dat is het beste ook, want je
moet het toch zelf doen")
nooit een liefhebber worden
van dat koersen-in-de-wirtcL
Leo van Vliet in
de Omloop van de
Mijnstreek. Even
achter de groep
aanjagend na ma
teriaaldefect. In de
wagen Amstel-
ploegleider, Her
man Krott.
Ook criteria trekken Van Vliet
nauwelijks aan. Veel liever
fietst hij een langere omloop
in België of een wedstrijd over
een „golvend" parcours. Leo:
„Een goede uitslag in de heu
vels van het Mergelland beves
tigt toch veel meer mijn kan
sen voor Montreal dan een
gelijke prestatie in bijvoor
beeld de Braakman of Noord-
Holland".
Ook meerdaagse wedstrijden
In Nederland verafschuwt de
Westlander: „Van mijn sponsor
zal ik best Olympia's Ronde
moeten doen. Voor de publici
teit is er geen betere koers,
maar voor de renners is het
echt niet zo fameus. Je kunt
vrijwel nooit ontspannen rij
den. Of de slag vroeg of laat
valt maakt mij niets uit, wan
neer je dan normaal naar de
finale toe kunt werken. Maar
met die waaiers blijft het hier
altijd opletten. Verslapt even
de aandacht dan ben je ge
zien".
Op dat gevaar is Leo van Vliet
zaterdag zeker bedacht. „Zon
der pech moet ik er vooraan
bij kunnen zijn wanneer de
ronde door het Westland
trekt". Om je selectie-positie
sterker te maken? „Ach, dat
zegt me niet zoveel. Natuurlijk,
ik had er niet op gerekend en
ik vind het prachtig, maar er
is wel een verschil met bijvoor
beeld de Belgische MontreaJ-
kan did aten. Die koersen al
lemaal in hetzelfde shirt ais
ploeg in de belangrijke wed
strijden tegen de concurrentie.
Die zijn in trainingskamp ge
weest in Spanje. Ze kennen
hun programma. Hier gaat dat
op een heel andere manier.
Het geeft niet: ik wacht wel af
en probeer intussen goed te
rijden. Ja, ook zaterdag".
JOOP VAN VLIET. Hij rijdt de ronde
voor de tweede keer. Vorig jaar finishte
de 22-jarige Honselersdijker in de twee
de grote groep. Na een redelijke sei
zoenstart is hij in 1975 ziek geworden.
Daarna kwam hij niet meer lot zijn
gebruikelijke prestatieniveau. Hij won
overigens nog wel de „trimmersronde
van Zuid-Holland". Dit jaar rekent Joop
(een broer van Leo} erop regelmatig
prijs te rijden. Een plaats bij de eerste
dertig zou hem zaterdag zeer tevreden
stemmen.
NICO TOUSSAINT. Een routinier die in
1966 de Zuidhollandse ronde al eens
betwistte. Nico (28) is na een tijd uit
competitie te zijn geweest in 1974 weer
met koersen begonnen. „Omdat ik toch
ging kijken kon ik best mijn fiets mee
nemen". zegt Toussaint, die als liefheb
ber vorig jaar vijftien maal zegevierde.
Nu hij meer tijd heeft om te trainen
werd hij weer amateur. Zaterdag is de
Naaldwijker erop gebrand te 150 km uit
te rijden. Wat verder in het seizoen
hoopt Nico ook in deze categorie eer)
wedstrijd te kunnen winnen.
FRANS VAN DEN ENDEN. Hij Is toe
aan zijn derde ronde. Eerder voltooide
Frans de afstand al m het shirt van
Mars/Flandna en van Cabailero. Als
WVW'er zorgde hij vorig jaar voor een
overwinning (Schaarsbergen). Vijfenvijf
tig maal finishte Van den Enden bij de
eerste twintig. Dit seizoen begon voor
de Monsternaar niet ai te fortuinlijk.
Een val tijdens de training betekende
een hersenschudding en enkele weken
non-activiteit. Toch denkt hij (23) bij de
eerste twintig finishers van zaterdag te
kunnen zijn.
Zoeterwoude Het had Piet
van Leeuwen zelf eigenlijk
ook een beetje verrast, die
derde plaats in de Gro
ningse klassieker de KO-ra-
ce. Natuurlijk twee weken
eerder in de Belgische Om
loop van het Volk reed de
24-jarlge amateur uit Zoeter
woude zeer verdienstelijk en
eindigde hij als achttiende.
Maar dat hij de KO-race al
zo kort zou rijden, nee dat
had sympathieke Plet van
Leeuwen niet verwacht Hij:
„Temeer omdat ik dit voor
jaar beduidend minder heh
getraind dan anders. Be
wust, omdat ik liever wat
later In vorm wil zijn. Zo
rond mei wil ik goed rijden.
Want dat is de periode van
een aantal grote en belang
rijke wedstrijden als bijvoor
beeld Olympia's Tour".
Ondanks het feit dat hij dus
weinig trainingskilometers in
de benen had manifesteerde
Piet van Leeuwen zich toch
nadrukkelijk in Groningen.
Zegt de man die voor het
tweede seizoen deel uitmaakt
van de Jan van Erp-ploeg:
„Het ging gewoon lekker.
MARCEL VAN LEEUWEN, leder jaar
gaat het beter is „Seis" motto. Na de
Larooy- en Van Nelle-periode denkt de
zeer krachtig pedalerende renner uit
's-Gravenzande (22) dit seizoen te kun
nen doorbreken. Vorig jaar reed hij 35
prijzen bij elkaar, met een tweede
plaats In Niel (België) afs beste verrich
ting. „Met een beetje geluk", meent
Van Leeuwen, „moet ik ook in Zuid-Hol
land toch voorop meekunnen."
Piet van Leeuwen:
„Nog niet veel getraind".
Zo'n vijftig kilometer voor het
einde luidde ik eigenlijk de
beslissende ontsnapping in.
Langerijs. Brokelman en Hii-
berink sloten aan en we wa
ren weg. Of ik niet had kun
nen winnen? Och, misschien
wel. Maar ik kon voor de
wind niet op het grootste
verzet spurten. Bovendien
ging Brokelman erg goed".
Geen winst wel een derde
plek. Piet van Leeuwen was
er achteraf dik tevreden mee.
Hij: „Het is een mooie opste
ker voor de ronde van Zuid-
Holland. Als het een beetje
goed weer is zie ik het wel
zitten zaterdag. Want zo'n
klassieker voor eigen publiek
is natuurlijk toch elk jaar
weer iets bijzonders. Ik ben
ar tenminste altijd op ge
brand in Zuid-Holland goed
te rijden".
Pijnacker Hij lacht ar maar
eens om. Haalt kwasi onver
schillig de schouders op en
zegt dan: „Ach ik ken de
mannen niet zo goed. Voor
mij zijn ze allemaal hetzelf
de".
Ook Theo Hogervorst heeft
het verhaal gehoord. Zelf
weet 'ie niet of het wel hele
maal waar is, maar daar gaat
het ook niet om. De anekdote
.uit de vorig jaar verreden
ronde van Noord-Hofland il
lustreert immers slechts hoe
nuchter de 20-jarïge amateur
uit Pijnacker zich opstelt.
Bij het duwen en trekken in
de eerste waaier van die
etappekoers 20 u dan Frits
Schur, tweevoudig winnaar
van Olympia's ronde van Ne
derland en al jaren een vaste
keus voor de nationale af
vaardiging naar grote buiten
landse wedstrijden en we
reldkampioenschappen, de
butant Hogervorst met een
achteloos zetje van de weg
hebben willen mikken. Een
voor menige jongere duide
lijk teken om voor de vedette
plaats te ruimen. Niet echter
voor Theo Hogervorst. In
woord en gebaar met zijn
(inderdaad) indrukwekkende
handen maakte hij Schür dui
delijk van dat soort geintjes
niet gediend te zijn. En nu
nog vertellen zijn ex-Van Nef-
le-ploeggenoten glunderend
THEO HOGERVORST
..„„voor mij zijn ze alle
maal hetzelfde"....
hoe angstig de Ketting-top
per vervolgens wegkroop.
Duidelijk mag hieruit in efk
geval zijn dat de boerenzoon
voor niemand in het peloton
bang is. Dat hij ook door
prestaties niet is geïmpo
neerd. Theo Hogervorst leert
immers nog in elke wedstrijd.
□rie jaar zit hij pas op de
fiets. „Daarvoor", bekent
Theo, „had ïk nog nooit iets
met sport te maken gehad.
Ook niet gevoetbald bijvoor
beeld. Via plaatsgenoot Joop
de Vreede ben ik bij West
land Wi! Vooruit terecht ge
komen. En alieen omdat het
koersen me best beviel ben
ik er mee doorgegaan".
Die late „start" heeft van Ho
gervorst wel een enorme aan
passing vereist. Hij moest le
ren manoeuvreren tussen
jongens die al jarenlang de
bochten van het racestuur in
handen hadden. Van versnel
lingen begreep hij nauwelijks
iets. Maar Theo hield vol:
won weliswaar nog geen
wedstrijd, maar zorgde vorig
seizoen wel voor een serie
acceptabele uitslagen.
in criteria en ook (Kersenron
de. Omloop van de Kempen)
klassiekers. Hogervorsts
krachtige stijl bleef niet
onopgemerkt. Ploegleider
Jan van Vliet, die evenais
soigneur Kees Smit in hem
een ongeslepen talent ziet,
zorgde er bij de opheffing
van de Van Nelle-ploeg voor
dat de Pijnackernaar terecht
kwam bij de équipe van de
Bossche Staalbouw.
In het oranje shirt gekleed
verwacht Theo Hogervorst
zich dit seizoen verder te
kunnen ontwikkelen. „Ik heb
veel getraind", legt hij uit.
„Van de winter heb ik op de
baan gereden. Mijn conditie
is prima. Daarom moet ik in
het voorjaar wat kunnen
presteren. In de ronde van
Zuid-Holland bijvoorbeeld re
ken ik erop er goed vooraan
bij te zitten".
