„Ik ben
gek,
zon
die
graag
wat voor een ander doet
w
m
Haar vingers
kan ze niet
stilhouden
Mevrouw Zwart, de
mevrouw van de brillen:
Waarzegster houdt seance in Delft
WOENSDAG 14 APRIL 1976
i&fcm
STICHTING
STENCIL
Illlllfllllilillll
COMBINEREN
STERFGEVAL
en
Poeldijkse
Rabo-bank
versterkt
positie
4-
gesteld wordt Een Neder
landse dokter, die daar
werkt, heeft nu bedacht om
in ruil voor een halve liter
bloed een overhemd te ge-
Zo Pt ermee r „Eigen
lijk zit de mevrouw
van de brillen in Apel
doorn. Die regelt daar
alles' landelijk", zegt
mevrouw D. Zwart,
Zoetermeerse, de me
vrouw van de brillen.
Maar behalve van de
brillen ook van de sui
kerzakjes, de bidpren
tjes, de wapens, de
prentbriefkaarten, de
spoorkaartjes, de
overhemden, enzo
voorts. Zij is de me
vrouw van al die ver
zamelobjecten, die
doorgestuurd worden
naar geestelijk; en li
chamelijk gehandicap
ten, ouden van dagen,
langdurig zieken en
zelfs mensen in Sri
Lanka.
Om deze mensen te helpen,
doet mevrouw Zwart gere
geld een oproep aan de Zoe
termeerse bevolking om al
die schijnbaar waardeloze
zaken, bij haar te brengen,
zodat zij ze kan doorsturen
naar de stichting „Ons Tref
punt", die uiteindelijk alles
verdeelt.
„Sommige mensen komen echt
met hele zakken vol brillen",
zegt mevrouw Zwart en ze
nodigt mij uit een kijkje te
nemen in de bijkeuken,
waar ze de gebrachte spul
len heeft opgeslagen. Haar
hond Wiesje loopt onmiddel
lijk achter me aan. Maar
waarschijnlijk kent ze de
verzameling al, want bij de
keuken draait ze zich om en
keert terug naar het nog
warme plekje op de bank.
„Hier, kijk dit maar eens"
en mevrouw Zwart houdt
een van de plastic zakken
vol brillen en brillekokers
op. „Dit zijn er wel een stuk
of tien", waarna ze nog eens
kijkt en zichzelf verbetert
met de woorden: „Welnee!
het zijn er veel meer". Als
de inhoud naar buiten komt,
krijgt ze gelijk. Zeker vijf
tien brillen. Sommige in
prachtige kokers. „En dit is
dan afkomstig van één per
soon", verklaart ze bijna
trots.
Bij het zoeken nhar de over
hemden stuit mevrouw
Zwart op een drietal behan-
groilen. „Ja, daar wist ik
eerst ook geen weg mee,
maar toen bedacht ik, dat
het best gebruikt kan wor
den als tekenpapier. Dus
heb ik het er maar bijge
legd". Ik keer terug naar de
brillen. De hoeveelheid intri
geert me. Snel reken ik uit
hoeveel brillen er naar Sri
Lanka zouden gaan, als in
meerdere steden even driftig
actie wordt gevoerd als in
Zoetermeer. Zijn er dan op
een gegeven moment niet ge
noeg brillen in Sri Lanka?
„Nooit! Hoe kan je ooit ge
noeg hebben?" „Als iede
reen een bril op heeft", op
per ik voorzichtig. Maar
zelfs dan blijven ze welkom.
„Vergeet niet, dat er bnhert
kapot gaan, terwijl ook tel
kens nieuwe brillen nodig
zijn. Eenvoudig omdat de
ogen verslechteren. Overi
gens gaan brillen daar min
der gauw kapot. Dat komt,
omdat de tropische tempera
tuur het plastic zachter
maakt".
Alles wat mevrouw Zwart ver
gaart gaat naar de stichting
„Ons Trefpunt" in Leeuwar
den. Dit is de centrale post,
waar alles binnenkomt, ge
sorteerd wordt en vervol
gens verdeeld. „Oorspronke
lijk werd dit werk gedaan
door het Rode Kruis, maar
dat heeft het een aantal ja
ren geleden afgestoten. Men
sen, die zich er al voor inzet
ten, hebben het overgeno
men en daar is „Ons Tref
punt" uit voortgekomen.
Een officiële stichting, wat
onder meer blijkt uit het
feit, dat de stichting een deel
krijgt van de opbrengst van
de kinderzegelverkoop".
.Anderhalf jaar geleden wa
ren er een paar mensen van
„Ons Trefpunt" op de televi
sie in een programma van
Hans van Wriligenburg. Die
mensen vroegen toen om
medewerkers. Ik heb me
daarna opgegeven, want Ik
ben zo'n gek, die graag iets
voor een ander doet en nu
de kinderen de deur uit zijn
is het goed om een doel te
hebben. In ieder geval breid
de het zich uit als een olie
vlek, want je leert ontzet
tend veel mensen kennen.
En tja.... zo is 't gekomen,
zoals dat heet".
Op de vraag wat er zoal bruik
baar is, overhandigt me
vrouw Zwart me een opge
vouwen stencil, dat blijk
baar ook voor haar de richt
lijn is. In twee lange rijen
worden de meest normale,
maar soms ook vreemde za
ken opgesomd. Dus enige
opheldering over deze laat
ste categorie en allereerst
over de brillen.
„Een kennis van mij was op
familie-bezoek in Sri Lanka,
het voormalige Ceylon, waar
hij ook een bijeenkomst van
de Women's League bezocht
Daar hoorde hij, dat veel
vrouwen hun armzalig kost
je verdienen met kantklos
sen en borduren. Maar bij
het ouder worden, verslech
teren de ogen en uiteindelijk
kunnen deze mensen het
werk nauwelijks meer doen.
De Women's League, die af
delingen heeft in alle Engels-
sprekkende landen, zamelt
voor deze mensen oude bril
len in. Alle modellen en
door
Peter van den Hout
soorten, glazen. Daar zqeken
ze wel uit, welke bril bij wie
past".
De overhemden.
„In een bepaald ziekenhuis in
Ghana sterven dagelijks
mensen aan een tekort aan
bloed. De plaatselijke bevol
king zou best bloed kunnen
geven, maar vindt dat alle
maal vreemd en eng. Ze blij
ken er echter wel toe te be
wegen als er iets tegenover
De plastic flessen.
„Die gaan naar geestelijk ge
handicapte kinderen. Heus,
die debiele kinderen zijn
geen speelgoed waard. Ze
begrijpen niet wat het is en
ze maken alles kapot. Zo'n
plastic fles vinden ze prettig
en door de warmte van hun
handen wordt het plastic
een beetje zacht, zodat ze er
fijn in kunnen knijpen. Het
gaat niet kapot en ze kunnen
zich er nauwelijks aan beze
ren".
De spoorkaartjes.
„Jazeker, die worden verza
meld. Ik weet iemand, die
niet gehandicapt is en het al
jaren doet".
De slgarettenvlinders.
„Dat zijn die geborduurde
vlinders, die je vroeger bij
een pakje sigaretten kreeg.
Ik herinner me, dat ze op
kussens werden genaaid of
op iampekappen. Ik vind het
monsterlijk".
Mevrouw Zwart: „Het
kost zo weinig en het
geeft zoveel...'*
De wapens.
„Indische krissen, dolken,
weet ik het. Ik heb er geen
verstand van, maar 't is erg
in tegenwoordig".
De servetjes.
,Daar worden die papieren
servetjes met opdruk mee
bedoeld. Al die verschillende
servetjes worden door be
paalde mensen verzameld.
Natuurlijk is het in een res
taurant de bedoeling, dat je
het zelf gebruikt, maar je
kan altijd één extra vragen.
Dat geven ze heus wel, want
het is toch reclame voor de
zaak".
De speldjes.
„In Joegoslavië bestaat die ra.
ge nog. Wij sturen de speld
jes daarheen en krijgen er
dan klederdrachtpoppetjes,
die dóór gehandicapten wor.
den gemaakt, voor terug.
De lijst vermeldt verder nog
dingen, die verwacht kun
nen worden, zoals suikerzak
jes, sigarebandjes, prent
briefkaarten, kalenderpla
ten, etc. In feite alles wat
maar enigszins verzameld
kan worden. Veel van deze
dingen lijken waardeloos,
maar zodra ze tezamen wor
den gebracht in een verza
meling kunnen de verschil
len in details plotseling een
charme apart worden. Als
los exemplaar veelal waar
deloos, binnen de rij ineens
boeiend. Dat is wat me
vrouw Zwart duidelijk wil
maken. Ze vraagt geen kost
bare dingen, maar juist za
ken, die voor de bezitter
toch niets waard zijn. La
ten de mensen deze dingen
bij mij afgeven. Wij brengen
ze dan naar de instellingen,
die er iets goeds mee doen.
Het kost zo weinig en het
geeft zoveel".
Mevrouw Zwart woont aan de
Tij berg 21. Als ze niet thuis
is, zijn haar buren bereid de
giften in ontvangst te ne
men. En geld? „Nee, we vra
gen geen geld, maar 't is
prettig als we het krijgen.
De huur van de opslagruim
te en het verzenden kost na
melijk veel geld". Daarom
ook nog maar het gironum
mer: 2405092, tn.v. stichting
„Ons Trefpunt" in Leeuwar
den.
Sfeertje maken
Delft Uw verslaggever
weet sinds kort wat hem
de eerste jaren te wach
ten staat. Zo zal hij over
twee jaar stapels be
schuit met muisjes moe
ten ronddelen want hij
krijgt dan gezinsuitbrei
ding. Het wordt een zoon
met een even moeilijk
karakter als de vader.
Het zal je maar gezegd
worden door een vreem
de, Maar je weet dat je
alles kan verwachten als
je naar een waarzegster
stapt om je de toekomst
te laten voorspellen. Een
kleine advertentie in on
ze krant van dinsdag 20
januari luidt: Helder
ziende (Dame) houdt
spreekuur in Hotel Cen
tral.
Met de kriebels ga je er naar toe.
Je verwacht in een omgeving
terecht te komen die koud en
schemerig is. In het achter
hoofd dwaalt de gedachten dat
er misschien ook nog wel een
kennismaking met een geest in
het vooruitzicht staat.
Je komt bedrogen uit Mevrouw
Jade zit zonder glazen bol maar
mét een soep- en koffiekopje
achter een ronde tafel in hotel
Central. Het is de eerste maal
dat deze Nijmeegse in de Pnn-
sens tad komt voorspellen. Van
een schemerige of koude ruim
te is helemaal geen sprake. Van
privacy nóg mmder. Pal naast
het tafeltje is de gaderobe van
net restaurant Gasten bekijken
je met een ietwat vreemde blik
wanneer ze zien dat de helder
ziende over de foto van jte
vrouw strijkt
Die vreemde blik kreeg j'e trou
wens al toegeworpen voordat je
aan de tafel had plaatsgeno
men. De ober die mij de weg
naar de waarzegster wees keek
óók al afkeurend.
Gedurende de seance kan ik me
niet van de indruk ontdoen dat
de kunst van een waarzegster
zit in het combineren van de
feiten. Het raden van mijn be
roep gaf de grootste moeilijk
heden. Met haar handen geba
ren makend op de tafel zei zij
in volledige concentratie en
met de ogen gesloten: „U heeft
te maken met papier...ik zie
lijnen...lijnen die horizontaal
en vertikaal staan...Zit u in de
waterbouwkunde?" Geen am
woortL,Lijnen, lijnen... is het
een tekenbureau?" Geen ant
woord. „Het papier, dat weef
ik zeker. U reist veel naar het
buitenland...ik denk dat u bij
een in- en exportbedrijf
werkt". Geen antwoord. Amu
sant bedenk ik dat deze con
versatie zou kunnen dienen als
nieuwe radiokwis. „Wat is
mijn beroep".Met een grote
omweg laat 2ij dit onderwerp
voor wal het is en zegt: „L
heeft een auto. In het verkeer
bent u niet te genieten. Vooral
wanneer het druk is heeft u de
neiging om nogal fors te rij
den.."
Pikant detail bij het onderwerp
„verkeer" is, dat zij vertelt dat
er een deuk zit m mijn Imker-
achterspatbord Zij heeft mijn
vehikel nooit kunnen zien om
dat ik te voet naar hotel Cen
tral was gegaan. En mijn lin-
ker-achterspat bord heeft inder
daad een deuk die er niet hoort
te zitten.
Er valt een stilte. Ze denkt na.
Haar vingers hebben al die tijd
bewogen. Als mens aan de an
dere kant van de tafel krijg je
er een beetje de zenuwen van
die vingers maar te zien tikken
op het tafelkleed.
Wanneer ik mijn hoofd wat af
wend kijk ik in het gezicht van
een schone Javaanse. Toch nog
geesten in deze ruimte? Het is
een schilderij. Maar toch waan-
de ik me even in de tijd van
Louis Couperus toen hij zijn
Stille Kracht schreef Heeft me
vrouw Jade dat schilderij daar
neergezet om een sfeertje te
maken? Ik durf het haar niet
te vragen want plots houdt zij
op met haar pianO-bewegingen
te maken en zegt: „Er was een
dezer dagen een sterfgeval in
uw kennissenkring. Ik voel dat
u die kennis vandaag begraven
heeft..."
Ze heeft gelijk Het valt mij op
dat ze het er moeilijk mee heeft
een triomfantelijke glimlach te
verbergen.
Dit was geen gokje...dit was
waarheid-
Er volgt nog een prachtig toe
komstbeeld. „Ik zie dat uw hob
by's bestaan uit werken en mu
ziek. IJ zingt. Binnenkort gaat
u veel geld verdienen met zin
gen," zegt zij. „Ik denk dat u
dat verkeerd ziet," merk ilc
voorzichtig op, maar ze is niet
van haar standpunt af te bren
gen. In elk geval stel ik tevre-
den vast dat ze mijn huidige
beroep nog steeds niet weet
Er volgen nog wat uitspraken die
iedere niet-waarzegger ook kan
vertellen.
Zo in de categorie van „U heeft
wel eens last van hoofdpijn",
(wie niet) en „U moet voorzich
tig zijn in het verkeer" (stel je
eens voor).
Van alle feiten die zij in het half
uur besprak schatte ik. dat ze
de dingen voor vijftig procent
goed had. Het werk van mijn
vrouw raadde ze feilloos.
Mevrouw Jade begon zoals zoveel
waarzegsters: eerst voor vrien
den en bekenden. „Het begon
*1 PRMT DISCREET ftELAXËSV
4 Bri/nu voor afspraak 070 - j
fl 2.38. Tevens met spoed ge
vraagd: ASSISTENTE.
HELDERZIENDE (Dane) houdt
spreekuur a s. woensdag 21 Jan.
in Hotel Central. Wijnhaven 67,
Delft van 11 tot 16 uur. Tel
015-123442
ïr nu van r>aja3rs korting
I Ua\wZ0NWER[Nlj
Met JlRJIL"Coelers zon-
Uit de krant van 20 januari
door
Gérard Voituron
eigenlijk al toen ik drie jaar
was. Ik voelde toen de pijn die
anderen hadden en kon nauw
keurig de plek aanwijzen. Dat
heb ik nu nog steeds," vertelt
zij nadat ik mijn beroep bekend
heb gemaakt
,Ik zie mijzelf ook een beetje als
maatschappelijk werkster," be
kent ze. „Het valt mij steeds
weer op dat 2oveel jongeren,
die bij mij komen, met zelf
moordplannen rondlopen. Tij
dens het gesprek probeer je
dan tot een oplossing te ko
men,"
Zij vertelt ook nog van een Chi
nees die bij haar zijn toekomst
liet voorspellen. ,Jk ben nog
nooit in China geweest en toch
wist ik precies te vertellen waar
de man had gewoond en hoe
zijn huis in China er uit zag."
Het voorspellen op „commer
ciële basis" doet zij pas een half
jaar. Een lucratieve bezigheid?
Ze heeft er die dag dat ik haar
consulteerde vier tegenover
zich gehad. Ze is niet ontevre
den omdat het de eerste maal
is dat zij in Delft werkt. Terug
komen doet ze zeker.
Poeldijk „De WestJandse tuin
bouw heeft het afgelopen jaar
behoorlijk geïnvesteerd. De le
goeden van de diverse rekenin
gen bij de bank vertoonden een
groei naar een normaal niveau;
vooral de spaarrekeningen sta
ken flaarbij extra gunstig af.
Desondanks was het econo
misch klimaat vorig jaar alles
behalve opwekkend en stond
Nederlands economie in het te
ken van de ergste teruggang
sedert de Tweede Wereldoor
log".
Dit concludeert de Poeldijkse Ra
bo-bank in haar jaarverslag
over 1975. De bank, aangeloten
bij de Coöperatieve Centrale
Raiffeisen-Boerenleenbank sig
naleert dat de rendementen van
het bedrijfsleven nog meer on
der druk kwamen te staan dan
de afgelopen jaren, al het geval
was.
In de glasgroenteteelt waren hét
vooral de aanzienlijke kosten
stijgingen, die op de bedrijfsre
sultaten drukten. De rentabili
teit in de bloemensector ver
slechterde enigszins ten opzich
te van '74. De zwakke positie
van de middenstand blijkt on
der meer volgens de Rabo-bank
uit de ramingen voor 1975 van
de Raad voor het Midden- en
Kleinbedrijf, waaruit blijkt dat
20% van de middenstanders
minder dan het minimumloon
verdient en 60% minder dan de
grens voor de inkomstenbelas
ting. Salans-inkomens van NV;
en BV-direcleuren zijn daarbij
niet inbegrepen. De krediet-
vraag vanuit de land- en tuin
bouw vertoonde een gematigde
groei. In de tuinbouw deed de
invloed van de rentesubsidiere
geling zich nog sterk gelden, dit
in tegenstelling met andere seo
toren van het bedrijfsleven.
De gezamenlijke Rabo-bankw
hadden het afgelopen jaar een
omzet van 46 miljard gulden,
het aantal toevertrouwde rnw-
delen bedroeg ruim 35 miljard
en het aantal uitstaande gc-tden
26 miljard gulden. Het netto
winstsaldo van de Poeldijkse
bank bedroeg ruim vier en efiij
halve ton, met een balanstotaal
van ruim vijftig miljoen gulder.
De bank verstrekte voor 29
joen aan leningen en kree?
voor bijna 23 miljoen aan
spaargelden door het loket ge
schoven. De toename van ae
bedrijfsomvang gedurende n*
vorig jaar noemt de bank w-
vredigend. Vanavond moeten
de jaarstukken worden goedge
keurd op de algemene ledenver
gadering in de kantine van vei
ling Westland-Noord in r°v*
dijk, die om kwart voor «ctJ
begint. 1
