SCHIEDAMSCHE COURANT
Oorzaak nog
onbekend
7\1MÈ
MÊsÈÈSSm
wm
Aangepaste
woonerven
Irene Mak: Plotseling WHS
er een enorme klap
Rood
gloeiend
ffoensJa" 5 mei 1976 -
ONAFHANKELIJK DAGBLAD
101ste jaargang no. 25567- 1 PAGINA s
Broersvest 3 - telefoon administratie 268091 - redactie 262566 klachtcndienst 144144
SCHIEDAM EN KETHEL
EEN GROTE PUINHOOP
Schiedam Eén grote puin
hoop van verwrongen staal.
Een andere omschrijving
valt niet te geven voor het
rampzalige eerste gedeelte
van de sprinter, waarin 24
treinpassagiers de dood
hebt>en gevonden. Aan de
rechterzijde is de trein van
voor tot achter en van bo
ven tot beneden opengere
ten. Door de enorme klap is
de cabine van de bestuurder
tot halverwege het treinstel
weggedrukt.
Alles tussen cabine en de
doorgang naar het volgende
treinstel is in een ruimte
van enkele meters samenge
perst „De slachtoffers kun
nen niets van het ongeluk
hebben gemerkt. Daarvoor
is het allemaal veel te vlug
gegaan", zegt een danig aan
geslagen spoorwegbeambte
tussen het reddingswerk
door.
In enkele seconden speelt zich
op de spoorlijn Rotterda
m—Hoek van Holland ter
hoogte van de Schiedamse
Henri Polakstraat een ramp
af. Een ramp, waarvan en
kele tientallen getuigen
lijn. Zij zitten in de stop
trein Hock van Holland-
Rotterdam, die op het zuide
lijke spoor staat om, zoals
gebruikelijk, de D-treia
naar München te laten pas
seren.
„We stonden stil en ik keek
'naar buiten. Ik zag de
Rhein-Express naderen. Te
gelijkertijd zag ik van de
andere kant die gele NS-
Ireïn komen. Op nog geen
twee meter afstand van mij
vandaan botsten de treinen
tegen elkaar. De klap was
vreselijk", vertelt de 21-jari-
ge Hannie de Knegt
„Die Sprinter sprinter als een
harmonica in elkaar, mijn
ruit ging aan diggelen, er
was even paniek in de trein.
Direct na de klap werd het
doodstil. We moesten de
trein uit Buiten zag ik on
der de trein gewonde men
sen liggen.
Iemand vroeg of er verpleeg
sters of dokters onder de
passagiers waren. Er was
inderdaad een verpleegster
bij. Die is onmiddellijk
gaan helpen. Ik zal nooit
vergeten hoe ontzettend
snel hulp ter plaatse was.
Binnen vijf minuten waren
overal brandweer- en zie
kenwagens,"
Van alle kanten komen passa
giers uit de twee vrij volle
stoptreinen en de maar ge
ring bezette Rhein-Express.
Aanvankelijk lopen rij ver
dwaasd en niet begrijpend
door elkaar. Ze beseffen nog
nauwelijks wat er is ge
beurd, weten niet of ze hulp
moeten gaan bieden of niet.
Sommigen hebben wat zij van
hun bagage konden redden
stijf geklemd in de hand.
„Je kon echt wel zien, dat er
nog veel mensen in paniek
waren. Ze begonnen naar
ons te schreeuwen en te wij
zen dat we moesten bellen
voor hulp. Ik greep onmid
dellijk naar de telefoon en
belde de politie, maar die
had al verschillende tele
foontjes binnengekregen",
i Alias lijkt chaotisch toe !e gaan maar in werkelijkheid is het organisatorisch prima geregeld.
vertelt mevrouw Vellinga,
die vanuit haar op de vierde
etage gelegen woning aan
de Henry Polakstraat alles
kon volgen.
Heel wat bewoners zullen 2ïch
de klap nog lang herinne
ren. „Ik was in de slaapka
mer. Plotseling hoorde ik
die knal. Mijn kapspiegel
viel bijna van de muur. Ik
keek eerst aan de straatkant
naar buiten, omdat ïk
dacht, dat er een ongeluk
was gebeurd. Daarna ging
ik naar de andere kamer en
zag die ravage", zegt een
buurvrouw.
Binnen een mum van tijd is
de reddingsactie in volle
gang. Uit Schiedam, Vlaar-
dingen en Rotterdam racen
tientallen brandweer- en
ziekenwagens naar de
plaats des onheils. Brand
weerlieden, ziekenverple
gers en doktoren beginnen
met het redden van de ge-
wouden en het bergen van
slachtoffers. Tientallen po
litiemannen houden kruis
punten van wegen en zie
kenhuizen in de drie steden
vrij. Andere agenten dwin
gen auto's, die op de rijkss-
weg Hoek van Holland-Rot
terdam vlak langs de plaats
van het drama komen en
langzaam rijden of zelfs
stoppen, tot doorrijden. Om
voor de ziekenwagens een
nog betere route te hebben
slaan brandweerlieden pijl
snel een bruggetje in de
sloot die de spoorbaan van
de Ri jksweg scheidt.
Voor sommige hulpverleners
is wat zij te zien krijgen
teveel. Verminkte lichamen
en afgerukte lichaamsdelen
brengen zelfs de meest ge
harde brandweerman of zie
kenverpleger even aan het
wankelen. Een van de
brandweerlieden gaat zelfs
van zijn stokje.
„Die eerste aanblik is ver
schrikkelijk", vertelt een
brandweerman. „Maar daar
moet je even doorheen. Je
staat allemaal eerst gek te
kijken. Dan moet je wat
wegslikken. Als je dan vijf
minuten bezig bent is het
over. Ik heb sommige hulp
verleners even weg zien lo
pen, maar al snel kwamen
ze terug en gingen ze aan de
slag."
Terwijl vanaf een ruime af
stand een steeds groeiend
aantal toeschouwers toe
kijkt lopen de vele brand
weerlieden, ziekenbroeders,
doktoren en NS-personeel-
sleden ogenschijnlijk kris
kras over de spoordijk. Al
les lijkt zo chaotisch toe te
gaan, maar in werkelijkheid
is het organisatorisch prima
geregeld. Een enkel woord
of een simpel gebaar is vol
doende om iets voor elkaar
tc krijgen.
Een schokkend moment tij
dens de reddingsacties
vormt de ter plaatse uitge
voerde voetamputatie bij
machinist H. Kophof. Hij zit
bekneld in zijn vermorzelde
cabine. Amputatie is de eni
ge mogelijkheid om hem te
redden. Tweeëneenhalf uur
na het ongeluk kan hij op
een brancard worden weg
gebracht.
Dan pas daalt het tempo van
de hulpverlening. Men weet,
dat er nu geen overlevenden
meer zijn en dat het nog een
zeer langdurige aangelegen
heid wordt om de resten
van de nog aanwezige slach
toffers met behulp van snij
branders uit het metaal te
kunnen halen.
Diepe bewon
dering had bur
gemeester
Lems voor de
tientallen hulp
verleners.
I-
ymÊÊÉm
Schiedam Is de treinramp bij Schiedam toe te
schrijven aan een technische tekortkoming, of
is de frontale botsing, die gisterochtend het
leven eiste van 24 passagiers, het gevolg van
menselijk falen. Op die beklemmende vraag zal
pas over enige maanden een antwoord volgen,
als een diepgaand onderzoek van de spoorweg
ongevallenraad zal zijn afgerond. „Ik pieker er
niet over ook maar iets te zeggen over een
mogelijke oorzaak, zolang we niet over feitelijke
gegevens beschikken," aldus mr. M. G. de Bruin,
president-direkteur van de Nederlandse Spoor
wegen. De NS-topman liet zich gisteren kort na
de ramp evenmin uit over de al dan niet afdoen
de beveiliging van het betrokken baanvak. „Als
ik zou zeggen, dat de ATB (een systeem, dat
menselijk falen uitsluit) een dergelijk afschuwe
lijk drama zou hebben voorkomen, zou ik daar
mee te kennen geven dat hier sprake is geweest
van een fout van een van de machinisten. Dat
echter staat eenvoudigweg niet vast"
De ramp voltrok zich gistermor
gen even voor acht uur, toen de
uit Hoek van Holland afkomsti
ge Rhein-Express frontaal bot
ste op de ongeveer 80 kilometer
rijdende sprinter-stoptrein, ko
mend uit de richting Rotter
dam. De Rhein-Express, be
stuurd door de Rotterdamse
machinist J. Timmer, had op
dat ogenblik amper vaart Tim
mer had luttele ogenblikken
voor de beide treinen met een
daverende klap tot stilstand
kwamen nog krachtig geremd.
v?°r d- botsing ontvluchtte
hij zijn cabine. Hij bleef onge
deerd.
De machinist van de sprinter, de
49-jarige H. Kophof, eveneens
uit Rotterdam, werd met cabine
en al enkele meters wegge
drukt Zwaar gewond kon hij,
halverwege de trein, om half elf
door brandweerlieden worden
bevrijd. Amputatie van zijn
voet was ter plekke noodzake
lijk.
Onmiddellijk na de botsing kwa
men brandweer, politie en ge
neeskundige diensten in aktie.
Vanuit het Dijkzigtziekenhuis
in Rotterdam spoedde een chi
rurgisch team zich naar de
plaats van de ramp om eerste
hulp te bieden. De gigantische
hulpverlening verliep ondanks
de onbeschrijflijke taferelen
bijzonder soepel. Ambulances
reden af en aan om de vele
doden en gewonden te vervoe
ren naar ziekenhuizen in de
omgeving. Pohtiemannen hiel
den inmiddels de betreffende
routes „schoon". De slachtof
fers, van wie er enkele afschu
welijk waren verminkt werden
overgebracht naar het Noletzie-
kenhuis in Schiedam, waar
identificatie volgde. „Dankzij
de bij ons aanwezige rampen
plannen konden we binnen en
kele minuten een beroep doen
op alle instanties," aldus de
Schiedamse burgemeester A.
Lems, die zei diepe bewonder
ing te hebben voor de vele tien
tallen hulpverleners.
Onvermoeibaar bleven zij, gade
geslagen door honderden ijlings
toegeschoten belangstellenden,
vechten voor de levens van de
in de trein achtergebleven ge
wonden. De redders richtten
zich uitsluitend op het voorste
gedeelte van de sprinter, die
zeer zwaar werd beschadigd.
Pas rond half zeven gister
avond konden de laatste drie
doden, uit de trein worden ge
borgen.
In Schiedam werd gisteren spoor
slag gezocht naar een kerk die
qua ligging en grootte geschikt
is om de doden op te baren, zo
verklaarde burgemeester Lems.
„Wij aanvaarden vanzelfsprekend
de aansprakelijkheid ten volle,"
verzekerde mr. De Bruin, „en
dat gaat zeker niet vanuit een
minimumbasis." Over de identi
teit van de slachtoffers zei hij
gisteravond: „Ik kan daarover
onmogelijk mededelingen doen,
temeer daar nog niet alle fami
lieleden op de hoogte zijn ge
steld."
Wel meldde hij dat het jongeste
slachtoffer 20 jaar was. „Er
heerst diepe verslagenheid in
de spoorwegfamilie," aldus de
president-direkteur, „het valt
ons, spoormannen, zwaar met
een dergelijk drama geconfron
teerd te moeten worden."
Terwijl op de achtergrond het treinverkeer van Rotterdam
naar Den Haag gewoon doorgaat zijn reddingsploegen nog
bezig, onder grote publieke belangstelling, met het zoeken
naar slachtoffers.
Schiedam Een van de
zwaar gewonden van de
treinramp is de 21-jarige
Irene Mak uit de Beijer-
landsestraat uit Schie-
dam-Zuid. Zij liep on
dermeer twee been
breuken op. Per ambu
lance van de GG en GD
is Irene hiervoor naar
het gemeenteziekenhuis
in haar woonplaats ge
bracht. Volgens dokto
ren moet zij daar voorlo
pig zes weken blijven.
Gistermiddag vertelde
zij ons wat zij zich nog
herinnert van het mo
ment dat het drama zich
afspeelde: „Ik zat rustig
in de trein. Plotseling
was er een enorme klap.
"Wat er gebeurde wist ïk
op dat moment niet,
want eigenlijk gelijk
verloor ik mijn bewust
zijn. Een tijdje later, hoe
lang daarna weet ik niet,
kwam ik weer bij. De
trein was toen één grote
puinhoop. Overal gegil.
Het was vreselijk. Iets
wat ik waarschijnlijk
nooit zal kunnen verge
ten.
Schiedam Bij de politie
in Schiedam stond giste
rochtend de telefoon rood
gloeiend. Eerst vanwege
meldingen van de trein
ramp, later van mensen
die angstig vroegen of hun
familieleden soms bij het
massale ongeluk waren be
trokken. „Wij hebben geen
staatje bijgehouden, iede
reen hebben we naar de
NS in Utrecht verwezen",
aldus een woordvoerder
van de politie. „Maar wij
schatten dat er in enkele
uurtjes tijd meer dan 120
telefoontjes zijn geweest.
We hebben het nog nooit
zo druk gehad".
Vlaardingen Bij het ophogen van een gedeelte van de Vlaar-
dingse Babberspoldcr zullen woonerven worden aangelegd. Dit
gebeurt dan op verzoek van de bewoners. Zij hebben zich
uitgesproken voor de woonerfgedachte. Dat blijkt uit een onder
de bewoners gehouden enquête. Er was overigens maar een zeer
kleine meerderheid voor het woonerf idee. Een grote gxoep
bewoners wilde het bestaande stratenplan handhaven.
In samenwerking met gemeente
werken heeft werkgroep van de
bewoners het woonerfplan ge
wijzigd. In het gewijzigde plan
zijn een aantal wensen van de
bewoners verwerkt. Het gewij
zigde plan zal nu op donderdag
6 mei aan de bewoners worden
voorgelegd. Dat gebeurt in de
school van de Vlaardingse
Schoolvereniging aan de Pom-
penburgsingeL Een extra verga
dering zal worden belegd om de
problemen van de huiseigena
ren te bespreken.
De belangrijkste wijzigingen in
het woonerfplan zijn wel dat de
Van der Duyn van Maasdam
laan twee door een berm ge
scheiden rijbanen houdt en dat
er geen parkeerplaatsen vlak
voor de ramen van de flats aan
de Van Oldenbameveltstraat,
de Paulus Buysstraat, de Van
Bleiswïjkstraat en de Van Aers-
senstraat komen. Op de laatste
informatieavond al verder wor
den ingegaan op de uitslag van
de enquête. Het definitieve plan
zal bovendien nader worden be
sproken.
I
