Sluisje als nieuw
Sweet d'Buster
m
m
li
Maarten 't 3art
1
Waai fouten,
moet Je leren
ft
Pr©!®iagaÉses
d
toon
beeld
lamblers met barbecue
Legep op
vijver
Witi
■in
DONDERDAG 26 MEI 1977
Samenstelling: Kor Kegel
Telefoon (010) 352066 of
262566
De open studio van het Zakkendra-
gershuisje gooit het roer om, althans,
zo lijkt het - maar hetgeen nu gaat
gebeuren is eigenlijk altijd de bedoe
ling geweest. De 2aken worden beter
aangepakt in het ontmoetingscen
trum, Schiedams meest gefotogra
feerde gebouw op de Oude Sluis in
het oudste stadsdeel.
,,De gemeente heeft zich nooit erg
tevreden getoond over de functie
van het Huisje voor de plaatselijke
bevolking," 2egt Arno Steekelenburg
die de kern van de strdio vormt,
samen met cineast Jan Schaper die
destijds van de gemeente een huur
contract kreeg voor het historische
gebouw en die dat op eigen initiatief
ging restaureren.
„Wij zijn ons de nadelen gaan reali
seren, wij hebben ons de kritiek van
de gemeente aangetrokken en wij
hebben plannen gemaakt om het
Huisje een vrijer gezicht te geven,"
aldus Steekelenburg.
Vorig weekeinde is men reeds be
gonnen. Het pand is voortaan drie
dagen in de week geopend. Op vrij
dag van vijf uur 's middags één een
uur 's nachts, op zaterdag van tien
uur *s cochtends tot twee uur 's
nachts. De inrichting is verbeterd en
buiten komt in de zomermaanden
een terras te staan.
„Het geheel moet een lossere sfeer
uitademen," is de mening van de
open studio. „De laatste tijd, dat
mag best worden toegegeven, was
het stil in het Zakkendragershuisje.
Deels omdat wij bewust geen dinge
tjes organiseerden, deels omdat een
zekere drempelvrees bestond. Men
sen die het Huisje niet kennen heb
ben snel de indruk, dat zij met een
besloten club hebben te doen. Dat
komt waarschijnlijk omdat er geen
luide muziek weerklinkt en omdat zij
2elf de deur moeten openen."
In de studio staan initiatieven op
stapel om bezoekers te stimuleren
iets van zich te laten zien of te laten
horen. Met dat iets wordt dan be
doeld: foto's, muziek, gedichten, pro
za. en iedereen mag dit rijtje zelf
aanvullen. Ondermeer bestaat een
plan voor een fotowedstrijd, gekop
peld aan een tentoonstelling. Indien
dat een succes wordt, zijn meer acti
viteiten te verwachten.
„Omdat dit soort dingen met geza
menlijke krachten van de grond
moet komen, zouden wij het natuur
lijk op prijs stellen dat mensen met
ideeën eens langskomen om daar
over te praten," zegt Arno Steekelen
burg.
ft
Sweet d'Buster geldt als een supergroep, dat
is in het wereldje dat gemakshalve met pop
wordt aangeduid nou eenmaal de gewoonte,
als een aantal landelijk bekende muzikanten
zich concentreert op één formatie.
Het meest bekend is Robert Jan Stips die,
toen hij twaalf jaar jong was, reeds piano-
toetsen indrukte ten gerieve van het school-
band je. Dat bandje zou later uitgroeien tot
Supersister, behorend tot de kwaliteitsvolle
formaties die Nederland kende. Drie jaar
terug stapte Stips over naar de Golden
Earring, en van Supersister speelde Bertus
Borgers mee op tenorsax. Hij werkte met
de Dirty Underwear en New Electric in een
geflopte multi-theatershow en startte in 1969
met de Mr. Albert Show.
Herman Deinum en Hans Lafaille richtten
de Blues Dimension op, maar stapten tegen
de jaren zeventig over naar Cuby the
Blizzards. Deinum deed nog mee op platen
van Jan Akkerman en Cyril Havermans, die
allebei uit Focus kwanten.
Naast Stips, Borgers, Deinum en Lafaille is
er nog Paul Smeenk, vroeger sessiemuzi-
kant. Samen vormen zij Sweet d'Buster,
samen komen zij morgenavond in de Tover
bal in Maassluis. Hun optreden begint rond
negenen.
S3
£8 BS
83 51
ss sa
*3 sa
I» lil
1» Hf
ijjg;
Louis
de Femès
ge
prolon
geerd -
Het Passagetheater heeft voor de komende week
beide films, die men in huis had, geprolongeerd.
Dat betekent in de grote zaal van de Schiedamse
bioscoop annex schouwburg opnieuw Louis de
Funès (Wie dan leeft, die dan zorgt) voor alle
leeftijden, dagelijks om 14, 19 en 21.30 uur. In de
kleine zaal van Passage, genaamd Bio, komen
Dustin Hoffman en Robert Redford terug in de
film All the president's men, eveneens voor alle
leeftijden, dagelijks om 18.45 en 21.30 uur en op
maandag en dinsdag om 14 uur.
Speciaal voor de kinderen wordt ook de film over
Salty, de vrolijke zeeleeuw, gehandhaafd. Die wordt
elke middag om 14 uur gedraaid, behalve op maan
dag en dinsdag.
De Toverbal in Maassluis doet het zaterdagavond
met Muiterij op de Bounty, een film met in de
hoofdrollen Marlon Brando, Richard Harris, Trevor
Howard en Hugh Griffith.
In de Tempel in Schiedam wordt vrijdagavond
Trash vertoond, een verhaal over een heroïnespui-
ter die door de dope impotent wordt, terwijl zijn
vriendin uit louter baüorigheid niet buiten wellusti
ge sex kan. Beklemming alom, met in de hoofdrol
len Joe Dallasandro en Jane Forth.
lHÉiHUk.V;.
Omdat zij fors worden ge
subsidieerd via de Ameri
kaanse ambassade, zijn
de Red Clay Ramblers
nog betaalbaar ook al
dus klinkt de lofzang van
Assurancetourix. Een
vijfmansformatie, met
viool, banjo, gitaar, auto-
harp, kazoo, trombone en
piano, geïnspireerd door
de Ierse folk, met andere
woorden, vrolijke, swin
gende en traditionele
volksmuziek (ofschoon op
elektrische leest ge
schoeid), dat is op eerste
Pinksterdag te horen in
Vlaardings folkcentrum.
Tourix staat in de Ho-
flaan op nummer twaalf.
Onverwachts kreeg Tou-
rix de groep aangeboden,
en natuurlijk zei het be
stuur, ja, graag. Omdat de
festiviteit nou op zondag
plaatsvindt, heeft Assu
rancetourix een barbecue
eraan willen koppelen.
Kip, lever, karbonade en
gehakt aan stokjes, diver
se groentesalades, sauzen
en stokbrood en de beno
digde barbecuevuren, wie
daarvan houdt mag ko
men de toegangsprijs is
een tientje. Om vier uur
's middags is een tegelijk
al welkom, hoewel, men
diene zich tijdig op te ge
ven.
Het optreden van de Red
Clay Ramblers begint
ogerigens pas om negen
uur 's avonds. Entree kost
leden anderhalve gulden,
niet-leden twee gulden ex
tra.
All the
Presiden
t's men
gepro-
longeer-
d
Maarten
't Hart
Ze hebben 't weer helemaal voor
elkaar, die mensen van de Schie-
damse Gemeenschap,
Vol trots stuurden zij het theater
program voor het komende seizoen
de wereld in, en toegegeven, het
resultaat is om bescheiden daar
over naar huis te schrijven. Gericht
heeft de cultureel aangelegde stich
ting zich op Schiedam, Vlaardingen
in de tweede plaats, en zo aftellend
via Maassluis tot de kust, kortom
de hele strook die voor Ware Cul
tuur toch naar Rotterdam toog, en
inderdaad slaagt de Schiedamse
Gemeenschap in het nieuwe sei
zoen welzeker erin méér publiek
thuis te houden. Thuis, dat wil
zeggen, in Passage of het Zolder
theater, waarvoor een programma
is uitgevogeld dat alweer beter is
afgestemd op Walter van Ginne-
kens gerenommeerde Stadsgehoor
zaal dan ooit tevoren het geval was.
Positieve geluiden, en toch een in
leiding met een teleurgestelde on
dertoon. Want drommels, van fou
ten in vorige jaren heelt de SG nog
niet geleerd.
Om maar eens te beginnen met de
categorie mensen, waaronder de
meeste uitgaanders zijn te vinden:
jongeren. Nou houdt niet elke verte
genwoordiger van die groep per defi
nitie van popmuziek in de ruimste zin
des woords, maar laten wij aannemen
het gros wel, en wat haalt de SG dan
het volgende seizoen daarvoor in
huis? Eén avond aangepaste muziek,
en nog wel van vlakbij, uit de buur
stad, Fungus. Met in het voorpro
gramma Sido Martens, voormalig lid
van deze folkgroep. Op zich niet
kwaad, maar waarom nou in Schie
dam een groep die in de hele omge
ving al uitentreuren bekend is?
Geenszins is straks in Passage een
volle bak te verwachten, iets wat de
SG toch wel zoveel mogelijk nastreeft
gezien het beperkte budget (woorden
van stichtingsdirecteur Ruud Pillard),
en op zijn minst vertrekt het publiek
onbevredigd. Niks nieuws.
Ten langen leste verdwijnt dan de be
langstelling, terwijl de SG niet de
hand in eigen boezem zal steken maar
zegt: je ziet toch, dat er geen hond
op afkomt?
Zo zit dat.
Enkele maanden geleden was zulks te
voorspellen met het matige concert
van Earth Fire, een jaar daarvoor
met Kayak. Telkens grijpt de SG een
paar jaar ernaast. In Passage komen
nu groepen, die „toen" veelbelovend
leken.
Pillard zou misschien eens een expert
moeten raadplegen, iemand die ruim
schoots ervaring heeft op dat vlak, en
op meer dan plaatselijk niveau is deze
Martin Groenhorst, eens internatio
naal bekend als Martin Green.
Dat is één.
Punt twee: weer is sprake van een
scheve verhouding tussen cabaret en
toneel. Op de eerste vorm van theater
komen meer mensen af, want dan
kan je lachen, vandaar dat cabare
tiers de grootste „janboel" gaan ma
ken op de Schiedamse podia, maar
wat dan de SG aan tegengas geeft
voor toneelminnenden. daarmee krijg
je niet eens een miniatuurpoppenkast
opgestart. Je zou toch méér verwach
ten dan juffrouw Margreet (Josephine
van Gasteren) en de kringloop van
Caro van Eyck - beiden in het Zolder
theater - en een blijspel als Boeing
Boeing (Parijs zit daarmee al negen
tien jaar opgescheept), een moeder en
haar knullen (Marjan Berk, Bob van
Leeuwen, muziek Ruud Bos, supervi
sie Guus Vleugel) en de stoei poes
Pleunie Touw met Hugo Metsers -
allen in Passage.
Wie begrijpt nu, waarom cabaret het in
Schiedam beter doet?
Werkelijk toneel is slechts te verwach
ten dankzij René de Obaldia die al
menig stuk schreef (Guernica), Ko
van Dijk en Marv Dresselhuys in
Herfst In Riga, en Henk van Ulsen
die als de held Tsjitsjikow een avond
in het Passagetheater komt (pas op
23 maart) en twee avonden in het
Zoldertheater in de Teerstoof (een
maand daarvoor).
En als plaatselijke attractie kan Mal
colm worden genoteerd, een hoog
standje van de amateurs van Groeton
naar een roman van James Purdy in
de bewerking van Edward Albee, die
welhaast wordt geadoreerd door de
SG - in elk geval door regisseur Ad
Hoeymans, een boezemvriend van Pil
lard, die ook nogal wat pleegt te
vertalen, zo ook van Albee. Dat Groe
ton Passage niet „haalde" maar in de
Teerstoof optreedt, komt door de vie
ring van het vijfjarig bestaan van het
Zoldertheater, op vrijdag 14 oktober,
wanneer Malcolm in première gaat.
En dan, driewerf verdikkie.
Want het cabaret-gebeuren in de nabije
toekomst is niet slecht te noemen,
daaraan heeft namelijk niemand be
hoefte, maar Kwartoverelf, het Krisis-
theater, Natascha Emanuels, Van
grail, Splinter en het Maanhaterthea-
ier zijn geen namen waarbij je ogen
blikkelijk denkt, hè fijn, daar ga ik
nou eens lekker naartoe. En die ge
dachte ontbreekt niet zomaar, want
wie wel eens heeft geprobeerd, die
hoeft niet meer. Voor die mens staan
de stamgasten van het Zoldertheater
klaar: Ivo de Wijs (zes keer), Don
Quishocking (komt drie keer), Tekst
pierement (zes keer), Frits Lamb-
rechts (vier keer) en Honoloeloe.
Zou er een misvatting in het spel zijn?
Inderdaad gaan Pillard en het bestuur
van het Zoldertheater (samen verant
woordelijk voor het complete pro
gramma) terecht uit van het principe:
onbekend hoeft rüet slecht te zijn.
Maar spontaniteit komt daarbij wel
om de hoek kijken, en hoe node
ontbreken die impulsen bij vele spe
lers vaak? Theater moet een blijvend
creatief proces zijn, dan blijft het
leuk. Werden nu wéér de verkeerde
onbekenden gecontracteerd?
Neem nou Walter de Buck.
Vlaams liedjeszanger, sympathiek, vol
slagen maf, „Urbanus van Anus", en
erg origineel. Ei, hij hoeft niet meer
terug te komen, vinden de betrokken
theaterbestuurders. Wat zat hen
dwars bij De Buck? Slechts vijftien
aanwezigen in de zaal. Te weinig dus,
het bestuur de pest in, het zal wel aan
De Buck liggen?
Beleid speelt óók een rol. Van alles wat
of één pot nat, dat moet je als theater
wel c-ven duidelijk maken.
Ivo de Wijs bijt trouwens het spits af
op vrijdag 2 september. Zijn produc
tie heet „Achter de wolken is zonne
schijn". Daarom ook nog wat aardige
woordjes aan het adres van Pillard:
Het verdere program mag er best
zijn. Lenny Kuhr, Wiener Blut, swin
ging Ted Easton, nou ja, Cox op de
koop toe, Op Losse Groeven om eens
wat ander publiek te krijgen, en Fies
ta Tropical, ach. wel leuk. Trouwens,
dat nieuwe theater-abonnement biedt
wel veel meer voordelen, Veel meer
mogelijkheden. De mensen moeten
daarover maar eens bellen.
Het telefoonnummer van de Schiedam
se Gemeenschap is 010-266000. Even
tueel is 268043 ook goed.
K.K.
Vanavond Terugkijkend
naar zijn jeugd, toen hij als
gereformeerd jongetje van
zijn fiets was gevallen, op
zondag nog wel, wanneer
fietsen eigenlijk niet mocht.
Huilend lag hij op de Maas-
sluisedijk, op de weg naar
Vlaardingen. De Mammoet
was hij nagesjeesd, een
schip dat binnenliep in de
Rijnmonding en waarvoor
de hele Maassluise bevol
king op de been kwam.
Vanavond kijkt Maarten 't
Hart om naar die tijd. Nu
32 jaar oud, bioloog-schnj-
ver, wonend in Leiden, en
als hobby schrijvend voor
NRC, Vrij Nederland,
Haagse Post, Maatstaf, Hol
lands Maandblad. Berucht
bij feministen, vanwege
zijn onverbiddelijke strijd
tegen overdreven emanci
patie-gedoe.
Een aantal boeken staan op
zsjn naam: Stenen voor een
ransuil (1971). Ik had een
wapenbroeder (1973). Het
vrome volk (Multatuli-prijs
in 1975) en Mammoet op
zondag (1977), on derm eer
handelend over boven
staande ervaringen. Maar
ten 't Hart groeide op in
Maassluis en komt daar
vanavond terug. In de
Toverbal, Reine straat 3-5.
Hij geeft een lezing.
Middenin een rijver verza
melt het Leger des Hei Is
zich zondagmiddag om met
het muziekkorps eerste
Pinksterdag te vieren. Op
een vlonder komt het korps
bijeen. Kapelmeester A.
van Gulik dirigeert, op het
programma staat onder an
dere: een selectie uit Hosea,
een musical van R. S. Al
len: een Zweedse festival-
mars van G. Blomberg: een
keuze uit liederen van de
stichter, geschreven door F.
G. Hawkes; en meditatie
voorafgegaan door bijdra
gen van D. Goffin en H.
Kirk.
Om half vier vangt het con
cert aan. De vlonder, die
het leger zal dragen, ligt in
de vijver van het Oranje
park in Vlaardingen. Het
concert wordt gehouden in
het kader van de federatie
van Vlaardingse muziek
verenigingen.
