I
"Voor mij is een jongensdroom
echt werkelijk geworden
Meer aanvragen
dan woningen
55
Tweede ronde
cervix
onderzoek
Flip Heeneman: op zn 45ste het vak" in
,3K?
Brand in de open haard
Voor
plaatsing
in
„Herman
Visserbuis"
DONDERDAG 1 FEBRUARI 1979
SC/VO/WW3
Pe Vlaardingse Stadsge
hoorzaal is aanstaande ra-
terdas 3 februari, geheel
uitverkocht. Die medede
ling is echt niet zo bijzon
der, als men weet dat dan
John banting's Theater
van de Lach het podium
in beslag neemt, „Nee
schat, nu niet", zo heet de
vrolijke productie, die
John met zijn makkers
aan het Vlaardingse pu
bliek voor zal schotelen.
Eigenlijk kun je rustig
stellen: het geeft niet weik
blijspel het Theater van
de Lach op de planken
brengt: die zaal komt in
Viaardingen in de meeste
gevallen toch wel vol.
Voor de groep die tot eind
maart avond aan avond,
137 voorstellingen lang
voor dergelijke volle za
len kan spelen -want dat
dit niet alleen in Viaar
dingen gebeurt mag dui
delijk zijn- is dit feit na
tuurlijk bijzonder stimu
lerend. Men spéélt immers
voor dat publiek: dit
moet een plezierige avond
beleven. Niet alleen John
Lanting zelf doet die grote
belangstelling genoegen,
dat geldt ook voor iede
reen die bij de producties
betrokken is.
Eén van die mensen is
Plip Heeneman, die nu
voor het tweede seizoen
meespeelt in het Theater
van de Lach. Niet ais hoof
drolspeler, maar in één
van de wat kleinere rol
len. En dat laatste stoort
Flip niet in het minst: hij
is er voor honderd procent
gelukkig mee.
„Ik ben altijd al hele
maal gek geweest van to
neel..."
0 „Hen doodenge zaak,
die auditie. Een geheel leeg
Piccolotheater, met alleen
Lanting op de tribune." p
t/r,
Plip Heeneman doet al
jaren aan toneel. Als jon
getje vertoefde hij regel
matig achter de coulis
sen, ging later zélf spe
len, als amateur. Dat
hield hij jarenlang vol,
maar helemaal werd zijn
behoefte er niet door be
vredigd. Sinds enkele ja
ren was hij naast het
spelen als amateur ver
bonden aan een Haags
kindertheater. Zestig
gulden per voorstelling.
En plotseling, geheel on
verwacht, terwijl hij er
zeker nooit meer op gere
kend had, kreeg hij op
z'n 45ste de grote kans:
het beroepstoneel. John
Lanting zag wel wat in
'm en gaf hem een rolle
tje in de productie, die
Hoek van Holland In de loop van dit jaar wordt in
Hoek van Holland begonnen met de tweede ronde van
het onderzoek naar baarmoederhalskanker. In de jaren
1975 en 1977 werd het eerste onderzoek gehouden, dat
zich over het gehele Rijnmondgebied uitstrekte.
Hoek van Holland is. omdat de resultaten van het toen
gehouden onderzoek representatief kunnen worden geacht
voor het gehele gebied, uitgeselecteerd om model te staan
voor de tweede ronde.
Tijdens het vorige onderzoek zijn in Hoek van Holland
835 vrouwen op baarmoederhalskanker onderzocht Met
deze opkomst werd een score bereikt van 77van alle
vrouwen tussen 35 en 54 jaar. Zestien procent bleef met
kennisgeving thuis, terwijl zeven procent helemaal niets
van zich liet horen.
Een zeer klein deel van de onderzochte vrouwen werd
door de onderzoekende artsen verwezen naar de huisarts,
om verdere controle te laten plaatsvinden.
Over het gehele Rijnmond-gebied werden in totaal ruim
61.000 uitstrijkjes gemaakt. Bij 701 vrouwen was een nader
onderzoek door de huisarts of eventuele specialisten gewen
st.
In deze gevalle inderdaad sprake van een vroeg
stadium van b? „-derhalskanker. Zoals bekend is deze
ziekte tegenwe uitstekend te genezen, wanneer het
in een vroeg stadium wordt geconstateerd.
Schiedam Drie hele etages
hebben waterschade opgelopen
jja een binnenbrandje in De
Meeuwensingel. Het rookka
naal van de open haard van de
familie D. vatte, door verstop
ping van het kanaal, vlam.
De brandweer moest er met drie
^•agens aan te pas komen om
de brand te blussen.
Doordat het vuur in het rookka
naal woedde was het bluswerk
geen eenvoudige zaak. Het ka
naal moest met de remoneur
worden schoongeveegd en het
bovenste deel moest zelfs wor
den verwijderd.
Na de bluswerkzaamheden
heeft de brandweer zo goed en
zo kwaad als het ging het over
gebleven gat gedicht.
vorig seizoen gebracht
werd. Het beviel blijk
baar: ook nu weer is Hee
neman gecontracteerd.
Plip: „Het is altijd een grote
droom van me geweest; zeg
maar gerust een jongensdroom.
Voor mij is die jongensdroom
echt werkelijkheid geworden."
„Ach, weet je, ik ben altijd al
helemaal gek geweest van het
toneel. Op school ben ik nooit
zo'n ster geweest: al heel vroeg
was ik toneelknecht aan de
Rotterdamse Schouwburg in de
Aert van Nesstraat. Daar zag
ik al die groten aan het werk
en dan dróóm je er van dat je
dat ook nog eens kunt bereiken.
Maar dat zat er natuurlijk hele
maal niet In; ik heb alleen de
lagere school gehad en een jaar
ambachtsschool. Maar dat wil
de helemaal niet lukken, dus
ik had lang niet voldoende op
leiding om naar de toneelschool
te kunnen.
Plip Heeneman is helemaal ver
slingerd aan het podium. De
geur van de schmink, kleurrij- -
ke, felle verlichting en het dank
bare applaus: het heeft zo'n
beetj e zijn hele leven gevuld.
De eerste jaren bleef het uite
raard alleen bij er over naden
ken en er naar hunkeren, maar
als vijftienjarige kon hij het
écht gaan doen. „Dat was als
amateur in het katholieke
jeugdtoneel van het Sint Fran-
ciscus Liefdewerk in de Bra
bantsestraat in Rotterdam-
Zuid, Daar ben ik begonnen. In
die amateurwereld: daar heb ik
zo'n dertig jaar in gespeeld. Met
hart en nieren. En bij allerlei
verenigingen. Ik vond het schit
terend en ik genoot er altijd
weer van. Mijn toneelhobby was
een hartstocht en iedereen in
mijn omgeving werd er hele
maal gek van."
Verschrikkelijk
Het is echter logisch: die hobby
bracht geen geld op. Overdag
moest er dus gewerkt worden.
Bij een houthandel in Rotter
dam, waar Flip het tot voorman
wist te brengen. Maar:,Jk vond
het in feite verschrikkelijk,
vooral de laatste jaren. Altijd
maar weer hetzelfde, iedere
dag: ik ging er met lood in mijn
schoenen naar toe. Maar ja. wat
moest je? Er moesten centen
verdiend worden."
Een klein beetje verandering
kwam er al in Flip's leven, toen
hij via zijn vriend en collega-
amateurspeler Jan Berkelouw
in contact kwam met het kinder
theater Psst van Herman Frank.
Daar hadden ze plotseling ie
mand nodig en Flip kreeg de
gelegenheid te laten zien wat hij
kon. „Dat was schitterend: ik
kreeg er zestig gulden per voor
stelling. Ik hield geen vrije tijd
meer over: twee repetitie-avon
den per week en dan op zater
dag en zondag spelen. Maar ik
vond het prachtig, ook al was
het hard werken. Soms draai
den we twee voorstellingen op
één dag. Maar die gekke hobby
van mij ging wel geld opleveren,
ook ai was het natuurlijk niet
veel."
Het werken voor het kinder
theater dat 2ijn basis had in het
HÖT-Theater in Den Haag,
deed Flip met bijzonder veel
genoegen En: hij leverde er naar
zijn zeggen bijzonder veel van
„Voor kinderen spelen wordt
heel vaak bijzonder onderschat.
Terwi j 1 het toch bijzonder moei
lijk is: kinderen zijn vaak veel
kritischer dan volwassenen.
Daar kwam nog bij: je had
nauwelijks technische mogelijk
heden, omdat het theater mees
tal al helemaal was klaargezet
voor de avondvoorstellingen,
die later op de dag zouden
plaatsvinden."
Het volgende seizoen was er
voor Flip geen rol beschikbaar
maar hij bleef toch meewerken.
Als inspiciënt was hij bij iedere
voorstelling paraat, om de hel
pende hand te bieden. „Ze
moesten mijn gezicht blijven
zien. En het gevolg was, dat
Flip de volgende keer weer wél
meespeelde. En dat is toen ja
ren zo gebleven.
Overstap
Het kindertheater van Herman
Frank zou uiteindelijk voor Flip
Heeneman de overstap gaan
vormen naar het echte beroep
stoneel. Tijdens één van de pro
ducties speelde Floris van
Spronsen een gastrol. Floris een
leerling van John Lanting, was
al sinds enige tijd aan Lanting's
Theater van de Lach verbon
den. „Ik wist er helemaal niets
van, maar Floris had John al
enkele malen op mij gewezen,
zo heb ik achteraf gehoord. En
in november 1976 zat John bij
één van onze voorstellingen.
Daar wist ik óók niets van: dat
merkte ik pas na afloop. Geluk
kig maar, waarschijnlijk, an
ders was ik knap zenuwachtig
geweest."
Na dat e
la dat eerste contact ging de
zaak in een stroomversnelling.
Flip had een aantal gesprekken
met John Lanting, moest ge
deelten uit stukken lezen, deed
uiteindelijk een soort auditie in
het Rotterdamse Piceolothea-
ter. „Een doodenge zaak was
dat: ik stond daar helemaal
alleen in dat lege theater, met
alleen Lanting op de tribune.
Naar aanleiding daarvan kreeg
ik toch een contract voor één
seizoen aangeboden. Dolgeluk
kig was ik. Kun je nagaan: op
je 45ste een beroepscontract!
John heeft me wel terdege ge-
waarschuwd. .Het is mooi, als
je je baan. gaat opzeggen, maar
ik garandeer niks. Ik kan nooit
beloven dat ik volgend jaar
wéér een rol voor je heb". Ik
heb er lang over nagedacht, ik
ben toch een grote twijfelaar:
ik twijfel dikwijls aan mezelf.
En werken met al die grote
mensen uit het vak, onder regie
van die beroemde Engelse regis
seur Alexander Doré, die over
de hele wereld gevraagd wordt:
het is toch wei even iets om goed
over na te denken. Ik heb het
er toen uitgebreid met mijn
vrouw over gehad en die zei
meteen: „Die kans moet je ge
woon grijpen, als je er echt zin
in hebt". Nou, zin had ik er
natuurlijk in! „En dus heb ik
de knoop doorgehakt,"
De opvang in de ploeg van het
Theater van de Lach was uit
stekend, vertelt Flip. „En dat
geldt voor iedereen: ook voor
de hoofdrolspelers. Neem nou
zo'n man als John Sirag: die
loopt al zo'n 25 jaar mee in het
vak. Ook die heeft er aan mee
gewerkt, dat ik me snel thuis
voelde in de groep. En met
Alexander Doré bleek uitste
kend te werken te zijn: die man
is bijzonder goed te volgen, wat
zijn bedoelingen betreft."
En zo werd Flip Heeneman
beroepsacteur in de groep van
John Lanting. Een vak, waar
hij iedere avond van geniét.
door Paul Houkes
Vooral omdat hij het vorige
seizoen, halverwege de reeks
van „ln de kast", op de kast"
te horen kreeg dat hij er ook
dit seizoen weer bij kon zijn.
En het verschil met vroeger, met
djn tijd als fanatiek amateur-to-
leelspeler? Flip: „Dat verschil
s enorm. Je hebt nu véél meer
de gelegenheid, om iets goeds
te presteren. Kijk es, als ama
teur werk je een en halfjaar aan
een voorstelling maar dat doe
je maar gedurende twee uur per
week. Bij deze producties zijn
we vijf weken be2ig met de
repetities. Neem „Nee schat nu
niet": op 17 augustus vorig jaar
zijn we met de repetities begon
nen. Vijf weken lang, van 10
uur 's morgens tot vijf urn
's middags, in het Rotterdamse
Bouwcentrum. De laatste week
hebben we in de Vlaardingse
Stadsgehoorzaal gerepeteerd,
waar op 8 september de eerste
try-out werd gegeven. Vooral de
mensen die in de grote rollen
zitten: die zijn echt de gehele
dag hard aan het werk. Maar
je moet niet denken dat je klaar
bent, na afloop van die repeti
ties: nog iedere dag wordt er
aan zo'n stuk gewerkt. Het komt
maar al te vaak voor, dat na
een aantal voorstellingen be
paalde grappen of opmerkingen
worden veranderd of er uit ge
haald, omdat ze met blijken aan
te slaan. Het is gek, maar men
denkt wei eens: zo'n klucht daar
hoeft men helemaal geen moeite
voor te doen, dat is een kwestie
van wat lollig wezen en voor
de vuist weg improviseren.
Daar klopt werkelijk helemaal
mets van van die gedachte.
Alles ligt van seconde tot secon
de vast: iedere grap en tedere
handbeweging is van tevoren in
gestudeerd. Ik dacht, toen ik
mijn eerste kiucht ging spelen:
nu gaan we met z'n allen lekker
gek doen. Dat is echter helemaal
niet waar: je bent bloedserieus
bezig."
Geen waarde
Er is, met name van de zijde
van toneeldeskundigen, nogal
wal kritiek op producties, zoals
die door mensen als John Lan
ting en André van Duin op de
planken worden gebracht. On-
derbroekenlol, die geen enkele
waarde zou hebben en waar
eigenlijk beter niemand naar
kan gaan kijken. Flip Heene
man begrijpt weinig van die
kritiek.
„Ik beweer helemaal niet dat
dit soort kluchten de hoogste
vorm van humor is. Maar als
je in Nederland puur amuse
ment brengt, zonder enige pre
tentie, dan ben je op de een of
andere manier onzedelijk bezig.
Het is allemaal maar niks en
pain. Er wordt ook wel eens
gezegd: dit is theater voor niet-
intellectuelen. Dat vindt ik hele
maal beledigend. Bij onze voor
stellingen komen mensen uit
alle lagen van de bevolking. Als
je met een stuk begint, dan is
het de eerste minuten nog stil
in de zaal. Als je tien minuten
bezig bent, dan liggen die men
sen gillend over de stoelen heen.
Het is toch prachtig, om die
mensen een beetje plezier te
geven? Ik doe dit oneindig liever
dan in schitterende, hoogstaan
de stukken, waar veertig men
sen naar komen kijken. En ver
gis je asjeblieft niet: het aan het
lachen brengen van een zaal is
waarschijnlijk veel moeilijker,
dan die mensen te laten huilen.
Je kunt je niet één avond per
mitteren, op je routine te spelen.
Iedere keer weer moet je er voor
werken. Dat ben je niet alleen
verplicht aan je werkgever,
maar ook aan de theaterdirec
teuren het publiek."
Zaterdag speelt Flip Heeneman f
weer mee, in de groep van het
Theater van de Lach. Voor een
uitverkochte zaal, zoals ge
meld. Ook dan zal men er hard
aan werken, om weer enkele
honderden mensen een plezieri
ge avond te bezorgen.
Hoek van Holland Voor een
woning in de bejaarden-servi
ceflat in Hoek van Holland, het
„Herman Visserhuis" is het
aantal aanvragen vele malen
groter dan dat er woningen
beschikbaar zijn.
De stichting tol huisvesting en
verzorging van bejaarden Hu-
manitas - eigenaresse van het
Herman Visserhuis heeft daar
om bepaalde richtlijnen opge
steld die gevolgd worden bij de
toewijzing van d e huizen.
Omdat ten aanzien van die
richtlijnen nogal wat onduide-
hjkheid bestaat is dinsdag
avond op de commissie sociale
zaken, volksgezondheid en mi
lieu van de Hoekse deelraad een
toelichting gegeven door de R.
Koornslra van Humarütas.
Aanvragen voor een woning in
het Herman Visserhuis dienen
te worden gericht aan de Stich
ting Humamtas. Postbus 33019
te Rotterdam. Na de aanmel
ding krijgt de aanvrager bericht
en bij later huisbezoek wordt
geïnformeerd naar de reden van
de verhuizing en aan de hand
daarvan wordt een zogenaamd
„Sociaal rapport" samenge
steld.
Alle rapporten worden eens per
maand besproken in de advies
commissie en die brengt weer
advies uit aan de direktie. De
adviescommissie is samenge
steld uit deskundige vertegen
woordigers van de Stichting Hu-
manitas, een arts en drie tot vier
maatschappelijk werksters.
Aan de hand van het rapport
en eventuele mondelinge toe
lichting beoordeelt de commis
sie de aanvraag. Ook wordt
gekeken naai- de mogelijkheid
van andere (betere) huisvesting
dan de serviceflat. Zodra do
uitslag bekend is wordt de be
trokkene daarvan op de hoogte
gesteld.
Niet iedereen kan in aanmer
king komen voor plaatsing in
Herman Visserhuis.
Gegadigden moeten voldoen
aan de volgende voorwaarden:
- inwoner' zijn van Hoek van
Holland of
- elders in Rotterdam wonen en
kinderen in Hoek van Holland
hebben wonen, of
- tot voor enkele jaren in Hoek
van Holland hebben gewoond,
of
- elders worsen maar wel kinde
ren in Hoek van Holland hebben
wonen.
Wanneer er een overschot aan
huizen is kan van bovenge
noemde regels worden afgewe
ken. Over het algemeen wordt
bij toewijzing de hierboven ver
melde volgorde aangehouden,
maar er dient wel een „dringen
de noodzaak" aanwezig te zijn-
Is die niet aanwezig, doch wel
bij een kandidaat uit één van
de volgende groepen, dan kan
men afwijken van de volgorde.
