9We hebben precies zestig
dagen gehakt en gevoederd9
v^-rond^
t -f Blokje
Paul de Heer van de vogelwerkgroep:
Natuurvrienden vol plannen
Naar de tuinen van koningin Fabiola
J
WOENSDAG 14 MAART 1979
VD/WW4_SC5
Dankzij de hulp van de vogelvrienden ziet deze rei
ger er weer gezond uit.
Schiedam „Nee, het is heel vreemd, maar on
danks het harde werken en de kou hebben we
geen enkele dag gehad waarop we tegen elkaar
zeiden „verdorie, ik baar*. Niet dat het nou iede
re keer weer zo leuk was", vertelt Paul de Heer.
Hij is lid van de Koninklijke Nederlandse Na
tuurhistorische Vereniging van Vogels in het Wa
terweggebied. In december van het afgelopen
jaar vertelde hij al over het voederen van vogels
in de winter. Dat was op vrijdag 19 december.
Op 31 december, oudejaarsavond viel de strenge
vorst in met alle gevolgen van dien. Hoe dat
voederen al die dagen door vijf enthousiaste lui
gedaan werd, is een verhaal apart.
Aart
ren.
Gerrit van der Hoek, Rene
Pop, Ben van As en na
tuurlijk Paul de Heer zelf
hebben precies zestig da
gen achtereen de vogels
van voedsel voorzien. De
vogelwerkgroep hakte,
sneed, verzamelde, strooi
de en voerde in die twee
barre maanden niet min
der dan achttienhonderd
kilo vlees en vis.
Daarvan kwamen 225 kilo
vis van de vishandel 't
Hoogertje uit Vlaardingen.
De eigenaar van de vis
winkel was zo vriendelijk
om dit „gratis en voor
niets" af te staan. Van de
Rotterdamse Dierenbe
scherming kwam tweehon
derd kilo vis en driehon-
dervijftig kilo vlees. De
werkgroep was bij het
Schieaamse abattoir kind
aan huis geworden:
twaalfhonderd küo „schit
terend" vleesafval kwam.
daarvandaan.
„Met name met 't Hooger
tje en het abattoir hadden
we zeer goede contacten",
vertelt Paul. „Het vlees en
de vis moesten natuurlijk
door
Janet van Huisstede
nog wel worden gehakt,
maar daarmee hebben we
toch zeker vijftig reigers
in leven gehouden. In de
eerste week is er één ge
storven. Een nog jong en
zwak beestje. In periodes
van zware ij zei, als de
dode eenden en meerkoe
ten niet meer bereikbaar
waren, konden we aan
dacht schenken aan de
acht buizerds die boven
onze hoofden rondcirkel
den".
Graan en appels
„Van de molen De Vrij
heid in Schiedam en van
de Rotterdamse Dierenbe
scherming kregen we
graanprodukten. Voor
zangvogels en de kleinere
vogels en eenden die daar
behoefte aan hadden. Uit
Schiedam en Vlaardingen
hebben we so-wie-so mini
maal anderhalve ton aan
als maïs,
en ander afval weg
mogen halen. Van Rotter
dam kregen we nog vijf
honderd kilo appels en
vierhonderd kilo vel".
„Ik heb dingen gezien, die
ik niet voor mogelijk had
gehouden", vertelt Paul
enthousiast .Jïier in mijn
eigen tuin heb ik ook wat
voedsel neergegooid. In
het begin kwamen er wat
mussen op af, maar zo
half februari zaten er wel
dertig kepies, dertig groen-
lingen en leeuwenken. In
de eendekooi in de Broek
polder waar wij dus het
vlees sneden en de reigers
voerden, vlogen op zekere
dag twee rmgpootbuizerds
en zes gewone buizerds
rond. Die hadden in het
begin geen honger, want
ze leefden van de dode
dieren die overal lagen.
Later werden die lijkjes
ingesneeuwd en moesten
die vogels het ook wel
hebben van ons gesneden
voedsel".
„Vorig jaar, en toen was
het toch niet zo erg koud,
stierven er binnen twee
weken zeven reigers aan
uitputting- en door de
honger. Dit jaar hebben
we in twee maanden
maar één slachtoffer ge
had. Dat komt natuurlijk
ook omdat we er snel bij
waren. Op 2 januari zijn
we meteen gaan voederen.
Maar omdat de vissersbo
ten tussen kerst en nieuw
jaar niet waren uitgeva
ren, vanwege de feestda
gen, zaten we al snel met
een tekort aan vis. Ger
van der Hoek heeft in
S0L
Schiedam de vis met een
riek uit het water staan
scheppen. Hij woont daar
bij de oude molen aan de
Schiedamsedijk in de Bab-
berspolder. Ger heeft
enorm veel werk verricht
v
—if***.'/},,.
L v,
Vooral de reigers hebben het tijdens deze strenge winter het erg moeilijk gehad.
Op 24 augustus 1975 zag As-
tor voor het eerst het levens
licht. Hij is dus nu zo'n 3 1/2
jaar oud en momenteel is zijn
onderdak het dierentehuis
Hargahoeve aan de Sportlaan
2 m Schiedam. Er kan gerust
gezegd worden dat Astor een
forse jongen is. Zijn baas
moet dan ook wel stevig op
^jn benen staan bij het uitla
ten anders gaat hij belist over
de straat.
Astor komt bij een al wat ou
dere dame vandaan en deze
kon hem belist niet meer de
baas. Toen Astor naar het
dierentehuis werd gebracht
was hij niet al te vet. Zijn ge
acht neemt nu alweer wat
toe maar het zal nog wel
oven duren voordat Astor aan
ajn juiste gewicht is. Hij
beeft nog twee andere Iicha-
Signalement:
naam: Astor
ras: Duitse dog
geslacht: mannelijk
leeftijd: 3 1/2 jaar
kleur: geel
beharing: kort
melijke problemen. Oo zijn
rug heelt hij namelijk een
stukje verharde huid waar
schijnlijk gevolg van een oud
litteken. Daarnaast krullen
zijn oogleden wat naar bin
nen zodat de oogharen de
oogbol raken. Hierdoor raken
de ogen wat geïrriteerd. Voor
beide mankementen wordt hij
met zalf behandeld. Er moet
misschien echter aan een ope
ratie gedacht worden om hem
definitief van deze problemen
af te helpen.
Dit alles is Astor echter be
slist waard want waar in ie.
der geval niets op aan te
merken valt is het karakter
van deze Duitse dog. Zinde
lijk zijn, alleen kunnen zijn
en goed met kinderen op
kunnen schieten zijn alleen
maar voordelen. Of hij ook
tegen autorijden kan is even
een vraagteken. Het moet
echter met een al te kleine
auto rijn war.t Astor is flink
uit de kluiten gewassen. Als
er iemand is die belangstel
ling voor deze hond heeft kan
men verder inlichtingen win
nen aan het dierentehuis Har-
gahoven, telefoonnummer
714151.
"V
in Schiedam. Van 's mor
gens vroeg tot 's avonds
laat heeft hij klaargestaan
en gewerkt Aart en ik
gingen samen elke dag
voeren".
„In die eendekooi hadden
we gelukkig een kacheL
Elke dag waren we daar
zo'n tweeëneenhalf uur be
zig. Zestig dagen lang. Op
de zaterdagen hadden we
grotere ploegen, want
mensen die de hele week
moesten werken, hadden
die dag vrij. Op 2 maart
zijn we gestopt Toen was
de ergste tijd voorbij".
Eendekooi
In die eendekooi in de
Broekpolder staat geen
schitterend gebouw met
hak- en snijmachines. Een
kooikershuisje, wat
schuurtjes, een kippehok.
In één van die schuurtjes,
„op een klein rot-stukkie
volgens Paul, stonden de
vijr medewerkers dageliik
de vis en het vlees te hak
ken.
„De stukken vis vlogen
soms om je oren en je
kleding was niet meer
schoon te krijgen. Vooral
die lever snijden is een
vreselijk werk. Het bloed
spoot eruit en de smurrie
zat centimeters dik op je
laarzen. We hebben ook
nog een paar dagen ri-
viervis staan hakken.
Maar je hebt wel lol on
der elkaar. Je wil die vo
gels in leven houden, dus
5e zeurt verder niet
Ik heb het de andere le
den van de vogelwerk
groep alleen kwalijk geno
men dat ze nooit ziin we
zen helpen. Als ie dan op
een vergadering komt vra
gen ze onnozel of die vo
gels eigenlijk wel gevoe
derd worden en als je dan
zegt dat hij het doet, zeg
gen ze ijskoud dat het dan
wel in orde is. Maai* hel
pen, ho maar".
Bij het hakken en snijden
rijn twee hakmessen ver
speeld. maar gelukkig
geen banden of vingers.
„We hadden van tevoren
afgesproken dat we met
een naar het ziekenhuis
zouden rijden als één van
ons een vinger of zo zou
afslaan. Ik het het zelf
één zaterdagmorgen bijna
zelf gedaan. Ik schrok me
dood, We waren wat grap
pen aan het maken en on
derhand aan het doorhak
ken, met botte bijlen.
Toen sloeg ik op m'n vin
gertop. Gelukkig had ik
werkhandschoenen aan.
Met de Schiedamsse politie ging de vogelwerk
groep naar de Maasvlakte om vogels te redden.
Déiér was wel het topje
vanaf'.
Over de vogelopvang in
Schiedam heeft Paul geen
kwaad woord te zeggen-
Daar was het door de po
litie en het asiel de Harga
hoeve met Han Klaassen
meer dan keurig j
In Vlaardingen
gen werd er helemaal
geen hulp geboden door
de instanties die zich juist
met dit soort moeilijkhe
den moeten bezighouden.
Wel van vishandel 't Hoo
gertje.
Maasvlakte
„We werden op een gege
ven dag door de Rotter
damse politie opgebeld
over het feit dat er op de
Maasvlakte zoveel dode
vogels lagen. Daar ziin we
toen in een Schieaamse
politiewagen naartoe gere
den. Koud dat het was.
Tot overmaat van ramp
kwamen we nog vast te
zitten met de wagen in de
sneeuw.
Veel levende vogels heb
ben we er inderaaad niet
vandaan kunnen halen.
Ook veel oliestookslachtof-
fers. Die olie bevriest niet
zo snel en gaat dan in de
wakken op het water lig
gen. De vogels die daar
vis onder vandaan willen
halen krijgen die olie aan
de veren en bij het
schoonmaken komt het
aan die ingewanden te zit
ten. Zo verteert een vogel
van binnen volkomen weg.
Dat spul vreet alles aan".
Alsof de ellende niet ge
noeg was, werd het
schuurtje bij de eendekooi
vernield. Een levende
meeuw en torenvalk die
daar werden verzorgd en
bijgevoed werden gestolen.
Evenals een dode alk die
op tafel lag. De olietank
die buiten stond en diende
voor de verwarming van
de oliekachei werd leegge
gooid. Daarentegen brach
ten anonieme bezoekers
zakken met vïskoppen
voor de deur.
Een langswandelende en
nieuwsgierige man die bij
een eendekooi kwam kij
ken, gaf spontaan vijfen
twintig gulden voor het
werk. Dat konden de lie
den goed gebruiken, want
juist die dag viel éen van
de hakmessen uit elkaar.
„Het was een verrukkelijk
gezicht om die reigers
van die vis te zien op
knappen. Zo vermagerd
als ze waren, In het begin
maakten we de fout door
het voedsel op een paar
grote hopen te 1 eggen-
Dat was vechten geblazen.
Later hebben we dat be
ter verdeeld, want met
dat pikken in eikaars bast
en dat slaan met die vlen-
zouden er gewonden
vallen.
gels zoi
kunnen
„Met de eerste dooi, begin
maart", klommen ze ge
zond en wel aJ op de nes
ten. Reigers gaan in febru
ari al met het „nieuwe ge
zin" beginnen, weet je".
Naast het voeren van de
reigers rijn Paul en de an
deren veel naar zeldzame
vogels gaan kijken. Voor
het eerst Ln negentien jaar
verscheen in Zuid-Holland
een geelsnavelduiker uit
Groenland, in de vaart bij
de Vlaardingse Vlietlanden
konden de kenners een
roodkeelduiker naar eten
zien zoeken. Het pestvogel-
tje bracht een bezoek aan
het eveneens koude Neder
land en een dag of vier
na de dooi streken een
stuk of achthonderd gan
zen neer in de Broekpol
der.
„Aan sommige vogels was
niets meer te redden die
beesten ritten langzaam
dood te vriezen. Als los
maken van het ijs niet
meer lukte, hakten we de
kop eraf. Dat is vreselijk
die eerste keren. Ik raakte
helemaal in paniek toen
dat beest met de vleugels
ging klapperen en zo.
Maar later besefte ik dat
dat automatische spierbe
wegingen zijn na de
dood".
Of er een erg sterk ras is
gefokt deze winter weet
Paul niet zeker. „De nieu
we reigertjes hebben wel
genoeg voedsel gelukkig.
In 1963 waren de vaarten
tot op de bodem bevroren.
Dat is nu niet zo, dus er
kan weer genoeg gegeten
worden".
„Ja, ik kom bij, nu. Ik
leid weer een rustig be
staan. En lekker warm in
huis, hè?", lacht Paul.
Schiedam Nu het voorjaar
aanbreekt, ontwikkelt de ko
ninklijke maatschappij voor
tuinbouw en plantkunde
weer de nodige activiteiten
voor leden en andere belang
stellenden. Eén daarvan is
een cursus voor het verzor
gen van kamerplanten,
bloembakken en snijbloemen.
De lessen hiervan worden ge
geven m het gebouw van het
regionale opleidingscentrum
voor cultuurtechnische objec
ten. een afdeling van bedrijfs-
gomeenschap Sehiemond. Dat
gebeurt op zaterdagen 31
maart en 7 en 14 april, tel
kens van tien tot twaalf uur.
Voor leden van de afdeling
Schiedam van de KMTP zijn
daaraan geen kosten verbon
den. Overige belangstellenden
betalen zeveneneenhalve gut.
den, te voldoen op de eerste
cursusdag.
Op 5 mei organiseert de afde
ling een busreis naar Belgie
voor een bezoek aan de tui
nen voor koningen Fabiola in
Laken. De trip kost voor le
den dertig gulden, inclusief
koffie en diner. Niet-leden be
talen vijf gulden meer. In
schrijven voor deze bustocht
kan door middel van storting
op gironummer 568872 ten
name van penningmeester
KMTP, afdeling Schiedam, ui
terlijk op zondag 1 april.
In samenwerking met de
Schiedamse wijk- en buurtve
renigingen houdt de KMTP
de komende zomer weer een
stedelijke wedstnjd voor bal
kon- en gevclversiermgen. Na
dere gegevens zijn daarover
nog ruet voor handen.
