De zevende dag:
een tochtje
door de polder
Midden-Delfland ontdekt
door eigen commissie
1
HPSicHS
Een busrit
over landwegen
Èsx$mfËzr**#
SS; Sisü :^£ÊiÊÊii:
V
VBIJDAG 30 MAART 1979
SC/VD/WW5
mmm
\K x v V
Aan de rand van Maasland staat de boerderij
van Sonneveïd. De Foppenstee, een van de grote
re agrarische bedrijven in Midden-Delfland.
Een boer uit de buurt wijst ernaar. „Da's an de
Kortebuurt," zegt hij, „nummer 15, Sonneveïd."
Als hij verder loopt, klinkt ïijn groet als een
strijdkreet: „Voor het behoud van de Foppenpol
der, meneer!"
veld land dat zij per jaar een
maand met de tractor onder
weg zijn; Siem van der Kooij
uit de Zuidbuurt moet dat
bijvoorbeeld. Ook enkele an
dere commissieleden zijn wel
aardig thuis in het gebied, en
sen met hun gezonde boeren
verstand niet bij kunnen,
wordt de streek bedreigd. Al
leen al de aanleg van rijks
weg 19 zou het stiitegebied in
tweeën splitsen, maar ook
zijn er de compartimente-
Bij de Foppenstee staat de
bus, waarin de reconstructie-
commissie Midden-Delfland
een rondrit door de polder
zal maken. P. J. Sonneveïd
heeft de gelegenheid aange
grepen om de commissieleden
:rond te leiden door zijn be-
drijf. Men verzamelt zich in
:een stal, waar om de haver-
•*klap een koe een straal laat
lopen. Een ambtenaar trekt
met zijn neusvleugels, en zegt
tegen een collega; „Het is hier
- wel wat anders dan in het
Provinciehuis, niet?"
Nog eens
Niet alleen voor enkele amb
tenaren betekent de excursie
een eerste kennismaking met
Midden-Delfland. Meer leden
.van de reconstructiecommissie
geven bij herhaling blijk van
«verbazing. Het bustochtje
«over de smalle landwegen
wordt dan ook als uitermate
leerzaam ervaren: „Gaan wij
nog eens?"
Toch was het woensdagmid
dag al de zevende keer, dat
de reconstructiecommissie
Midden-Delfland zat te verga
deren. Dat gebeurde in 't
Trefpunt in Maasland, mid
denin het gebied waar het al
lemaal om gaat Voor gedepu
teerde Jo Borgman, voorzitter
van de commissie, was die an
dere omgeving zo aangenaam
dat hij meermalen benadrukte
dat zowaar in Midden-Delf
land zelf vergaderd werd. En
inderdaad het vlakke boe
renland is wel wat anders
dan het koele Bezuidenhout
in Den Haag, waar het Pro-
vinciehuis, rijkswaterstaat en
het Centraal Station staan.
De excursie vond plaats om
de leden van de commissie
een indruk te geven van waar
zij het telkens over hebben,
Voor iedereen was dat niet
nodig. De agrariérs, die in de
commissie zitten, kennen hun
buren wel, en sommigen van
hen hebben zo'n slecht verka-
vaak heeft dat dan te maken
met hun interesse voor na
tuur, recreatie of „landschap
pelijke aankleding". Ook
ambtenaren zijn onder hen.
Circus
Midden-Delfland is het restan-
tje platteland tussen de Wa-
tenvegsteden, Delft, Rijswijk
en de Glazen Stad. Door al
lerlei dingen, waar veel men-
De Foppenstee: „Voorbehoud van de Foppenpolder!" zegt een boer uit de omgeving.
-WM%
in de stal van boer Sonneveïd komen de commissieleden bijeen. Een koe laai wat val-
•fn. „Het is hier wel wat anders dan in het Provinciehuis," mompelt een ambtenaar.
rings- of defensiedijken die
nu alleen nog op papier staan
en de oprukkende woning
bouw. Steden zoals Schiedam,
Delft en Rijswijk rukken op,
en VI aardingen gaat daar
vast bij horen, en ook de ge
meenten Schipluiden en
Maasland breiden zich uit
Meer mensen brengen ook
een behoefte aan recreatie en
ontspanning met zich mee, en
dat gaat de reconstructie van
Midden-Delfland niet alleen
noodzakelijk maken maar ook
reuze moeilijk, De belangen
botsen immers: een balletje
trappen doe je niet tussen het
pluimvee, een koe als overste
kend wild op een rijksweg is
ook wat vreemd, en de eerste
de beste snip legt zijn el ook
niet op een pick-nicktafel, be
halve als van Midden-Delf
land een compleet circus
wordt gemaakt, en dat is be
paald niet de bedoeling. Daar
om is er binnen de recon-
door Kor Kegel
structiecommissie een zeker
pessimisme: men verwacht in
tern grote bonje, tussen de
boeren en de recreanten, met
de natuurbeschermers tussen
hen in, en de planologen
daarboven.
Vooralsnog droeg de excursie
van woensdagochtend een
ontspannen karakter. Het be
gon dus met een algemeen
praatje over het boerenbedrijf
van Sonneveïd, die maar één
overbuurman heeft en dat is
Arie van Dijk van het jach
thuis aan de andere kant van
de Foppenpolder. Daartussen
huizen nog wel enkele boeren,
die hun hart vasthouden,
want het onder water zetten
van hun land voor de water
sport is een ingrijpend staal
tje van reconstructie. Ook
Sonneveïd at in zijn rats:
„Door de stadsuitbreiding van
Maassluis,- jaren geleden,
bleef er al minder voor mij
over
Zuidbuurt
Op het programma staat eerst
een bezoek aan de Zuidbuurt,
een ingepolderd gebiedje van
negen hectare dat ingeklemd
ligt tussen rijksweg 20 en de
Nieuwe Waterweg en de ste
delijke bebouwing van Maas
sluis en Vlaardingen- Daar
heerst al 25 jaar planologi
sche onrust Lang werd ver
wacht, dat Maassluis
Vlaardingen naar elkaar toe
zouden groeien. Ook toen de
Maassluise expansie stopte
aan het Boonervliet en Vlaar
dingen met zijn bebouwing
niet verder ging dan de pij
pleidingen voor havenslib
naar de Broekpolder, bleef de
ruilverkaveling in de Zuid
buurt uit.
Volgens Van der Kooij mag
het een wonder heten, dat de
agrarische bedrijven hier be
houden bleven. Sonneveïd
zegt het anders: „De Israëlie
ten liepen veertig jaar in de
woestijn, maar dat is hier
straks ook zo'n beetje het ge
val."
Het is daarom, dat Van der
Kooij een album aanbiedt aan
gedeputeerde Borgman, met
daarin opgetekend de beleve
nissen van de laatste 22 jaar,
sinds het MVM-structuurplan
in een of andere Ia verdween.
Met een variant op dit plan
voor Maasland, Vlaardingen
en Maassluis, dat uit 195? da
teert, kwam later de werk
groep Zuidbuurt zelf, toen de
boer gebukt ging onder aller
lei nota's en rapporten.
Enkele boeren werden het
beu en verhuisden naar de
Noordoostpolder en zelfs naar
Canada. In 1966 werd rijks
weg 20 vierbaans, en die ver
breding maakte dat veel boe
ren land kwijtraakten. Toen
in hetzelfde jaar werd beslo
ten, dat de aanleg van rijks
weg 24 zou worden uitgesteld
tot 1986, betekende dat twin-
tig jaar onzekerheid extra en
was dat voor veel boeren de
druppel die de emmer deed
overlopen. Aan de weten
schap, dat het tracé voor
rijksweg 24 voorlopig alleen
gebruikt zou worden om er
de grens tussen Vlaardingen
en Maassluis mee aan te ge
ven, hadden zij niets.
Een lichtpuntje kwam er in
1971, toen het recreatieschap
Lickebaert in een voorstudie
meldde dat de polder ten zui
den van rijksweg 20 blijvend
agrarisch zou zijn. Rijnmond
dacht er aanvankelijk anders
over. Overleg resulteerde
daarin, dat de Grontmij een
onderzoek naar herverkave
ling zou instellen, en dat de
aanleg van een oeverbos
langs de Nieuwe Waterweg
definitief werd. De boeren
zijn inmiddels nog geen cent
wijzer. Van der Kooij vindt
nog steeds, dat hij te veel tijd
verliest door met zijn tractor
zijn verschillende kavels af te
rijden.
Intussen is de aanleg van het
recreatieve parkje langs Het
Scheur wel in volle gang. In
1974 werd de eerste spa ge
stoken voor oeverbos De Lic
kebaert Volgens A. A.
Draijer, de consulent voor op
enluchtrecreatie in Zuid-Hol
land en Zeeland, is het oever
bos het eerste deel van Mid
den-Delfland dat al zo goed
als klaar is. Bezig is men nog
met beplanting op het tracé
van rijksweg 24
Bevolking
Via de Westwijk van Vlaar
dingen gaat de bus richting
Vlaardingse Vaart Nog in de
Holywijk, rijdend langs hoge
flats, merken leden van de re
constructiecommissie op dat
het geen kwaad zou kunnen
eens betere voorlichting te ge
ven aan de bewoners, aan de
stadsmensen, om hen duide
lijk te maken dat er voor hen
wordt gewerkt aan een stukje
recreatie buiten de bebouwde
kom. Op die manier wil men
de bevolking bij de recon
structie van Midden-Delfland
betrekken.
Na een wandeling langs de
Vlaardingse Vaart en langs
het secretariaat van de Mid
den-Delfland Vereniging aan
de Trekkade, gaat het gezel
schap van dertig heren en
twee dames (de Delftse wet
houder G. de Vries-Pielken-
rood en haar landschapsarchi
tecte) verder richting Harre-
weg.
Gewezen is dan inmiddels al
op de proef, die rijlisboshe-
heer in de Vlaardingse
Broekpolder met beplanting
neemt, een proef die volgens
districtsingenieur Theo Bier
man lijkt te slagen ondanks
het giftige blubber in de bo
dem.
Op het smalletje laantje ten
zuiden van Schipluiden, de
Willemoordseweg, moet een
auto de berm in voor de au
tobus. Bij de waterstaat wor
den ideeen geopperd om dit
fraaie knotwilgenlaantje te
verbreden!
Frans Prins, inspecteur van
de vereniging tot behoud van
natuurmonumenten, vertelt
ondertussen over het botani
sche en ornithologische be
lang van de Vlietlanden, waar
sommige watersporters alles
stukvaren, en over de waarde
van Midden-Delfland voor vo
gels en ander gedierte. Bij
het zandlichaam voor rijks
weg 19 wordt de actie van 28
april bekendgemaakt.
Vlakbij de Harreweg wijst ir.
Bierman op de flats aan
weerszijden: Schiedam-Noord
en Vlaardingen-Holy aan de
ene kant, Delft-Tantbof aan
de andere kant. Aan het eind
van Abtswoude wordt duide
lijk hoe „briljant" de stede-
bouwkundige opzet van Delft
hier is geweest: er is een zeer
geleidelijke overgang vart de
hoogbouw via Tanthof naar
Midden-Delfland, beter dan
zoals dat in Schiedam wordt
verwacht. Het rijden door
Delft zelf bezorgt de recon
structiecommissie rillingen.
Men neemt dan ook niet de
binnenstad, maar de flatwijk
aan de westelijke rand
„daar zou ik van mijn leven
niet willen wonen," klinkt het
verschrikt op.
Als de reconstructiecommissie
door Den Hoorn en *t Woudt
komt. vait er weinig meer te
vertellen dan dat „rechts" de
flats van Rijswijk al weer te
zien zijn. Langs de Glazen
Stad gaat de rit terug naar
Maasland, waar op die zeven
de dag dat de commissie bij
eenkomt toch nog vergaderd
zal worden want genist heeft
men genoeg. Onderweg naar
't Trefpunt vertelt glastuinder
G. J, Koop over de proble
men van het Westland, „het
grootste glastuinbouwcentrum
van de wereld", waar de drui-
venteelt verdrongen werd
door groentekwekers en in
een nog later stadium door
bloementelers, „De mentaliteit
hier in het Westland is moei
lijk voor een buitenstaander.
Het is hier een houding van:
vandaag bestellen, gisteren
brengen," aldus Koop.
Maar het gaat de reconstruc
tiecommissie niet zozeer om
het Westland als wel om MD.
Overigens wordt nog dit jaar
een overzicht verwacht van
alle percelen en onroerende
goederen in Midden-Delfland.
Uit dat bestand moet meer
duidelijkheid ontstaan over
reconstructie. Ook voor de
Zuidbuurt.
Ïp Het agrarisch bedrijf van Sonneveïd is niet representatief voor het boerenleven in Mid-
en-Delfland. Wel kreeg de commissie een indruk van wat er zoal komt kijken bit koeien
melken. De melkmachine kan 2000 liter aan.
I,, ^jl
Boer Van der Kooij uit de Zuidbuurt overhandigt gedeputeerde van Zuid-Holland Bora-
man een album met 22 jaar problematiek. De bloemen komen uit kassen in de Zuidbuurt
nabij de Maassluise ijsbaan. J'
