Medic Alert
het embl eem
dat beschermt
'In Nederland
krij g j e
nauwelijks
medewerking'
Adressen
Atleet Jacques Valentin:
Meer
zekerheid
voor
mensen
met
verborgen
kwalen
DONDERDAG 20 DECEMBER 1979
SCV*VD/WW_7
Hel herken
ningsteken
van Medic
Afert; het em
bleem dat be
schermt
Goudswaard/Den Haag: Se
dert mensenheugenis houden
maatschappij en medische we
tenschap zich bezig met het
grote vraagstuk van de volksge
zondheid. Dagelijks werken zij
aan het redden van mensenle
vens, verlichting van pijnen en
oplossen van andere medische
problemen. Scheikundigen en
doktoren blijven zoeken naar
nieuwe geneesmiddelen om het
leven van de mens te bescher
men en in stand te houden. De
maatschappij doet eveneens
van alles om dit kostbaar bezit
met het bouwen van ziekenhui
zen, universiteiten en de ont
wikkeling van de gezondheids
zorg te verdedigen.
Jaarlijks worden daarvoor mil
joenen guldens aangewend
maar tot dusver werd er weinig
aandacht besteed aan het lot
van mensen die te kaïnpen heb
ben met bepaalde verborgen
medische problemen. Zij erva
ren iedere dag opnieuw dat zij
een bepaalde afwijking of ziekte
hebben, waarvan een buiten
staander niet op de hoogte is.
Natuurlijk kunnen zij daarmee
gewoon leven mits echter op tijd
de daarvoor benodigde genees
middelen worden toegediend.
Omdat een buitenstaander het
bestaan van zo'n verborgen pro
bleem niet kan vermoeden is het
geen zeldzaam gebeurtenis dat
er mensen sterven die in een
shock- of comaloestand niet ge
holpen kunnen worden.
Sinds 1964 echter is daarin ver
andering gekomen. De oprich
ting van Medio Alert Founda
tion International in Nederland
heeft er lot; bijgedragen dat
mensen met verborgen kwalen
met meer zekerheid door het
leven kunnen.
Dit instituut dat oorspronkelijk
.i Amerika van start ging
heeft zich het lot van deze grote
groep mensen aangetrokken.
En met succes. Want in nog geen
vijftien jaar tijd verbonden zich
a"een ai in Nederland 25.000
mensen aan Medic Alert, waar
van Bart Verwaaid (56) uit
Goudswaard directeur is. Het
doel van dc organisatie is een
voudig: „Mensen met een ver
borgen medische kwaal helpen,
die niet in staal zijn om zicltzclf
to verzorgen".
Dergelijke kwalen zijn nogal
uiteenlopend van aard. Voor
beelden daarvan zijn: suiker
ziekte, epilepsie (vallende ziek
te), hemofilie (bloed er ziekte).
nioraandoeningen, huidziekten,
allergieën (tegen bijvoorbeeld
penicilline of zelfs wespenste-
ken), astma en bronchitus, al
smede enkele alledaagse proble
men als het dragen var» contact
lenzen, het bezit van een afwij
kende bloedgroep en hei heb
ben van een harts timulator (pa
ce-maker).
Manier
De manier waarop Medic Alert
te werk gaat, laat zich niet
moeilijk omschrijven. Bart Ver-
waart: „De organisatie reikt aan
iedereen, die tegen een eenmali
ge kostenbijdrage van twintig
gulden lid wil worden, een ket
ting met penning uit waarop
aan de achterzijde de kwaal van
do betrokkene wordt vermeld.
Zo kan iemand allergisch zijn
voor penicilline, hetgeen dan in
het Engels in de penning wordt
gegraveerd. Ook het archief- en
telefoonnummer van Medic
Alert ontbreekt niet. Aan de
voorzijde van de penning is het
algemeen herkenningsteken
van de organisatie en escu
laap met rood kruis aange
bracht Aan de hand van de
ketting is men in staat mensen
met een verborgen kwaal op
passende wijze te helpen".
Tezamen met de penning ont
vangt de „patiënt" een kaart die
behalve de medische ook de
persoonlijke gegevens van de
betrokkene bevat. Medic Alert
(dat vrij vertaald Jiet embleem
dat beschermt" betekent) is in
bezit van die gegevens. In haar
archieven, die 2ijn onderge
bracht in het Rode Kruiszicken-
huis in Den Haag kunnen artsen
dag en nacht terecht voor infor
matie. Jaarlijks worden de ge
gevens van de leden gecheckt,
zodat eventuele wijzigingen in
adressen of kwalen kunnen
worden aangebracht. Bart Ver-
waart: „En dat is natuurlijk
uniek in Nederland. Veronder
stel dat je als vakantieganger
die last hoeft van bepaalde ziek
te. plotseling in coma raakt. Je
bent dan op de hulp van ande
ren aangewezen, die dankzij de
penning jou die hulp ook kun
nen geven-
De gewaarschuwde artsen we
ten dan direct wat je mankeert
en kunnen via ons archief uit
voerig ingelicht worden over
andere kwalen of complicaties.
Dat laatste is enorm belangrijk
wanneer blijkt dat de patiënt
een langdurige medische behan
del ing nodig heeft".
Grond
Behalve in Nederland is Medic
Alert ook vertegenwoordigd in
Engeland, Verenigde Staten,
Nieuw-Zeeland, Australië, Rho-
desië. Zuid-Afrika, Ierland,
West-Maleisië. Jamaica, de Fiji-
eilanden en de Filipijnen. Bo
vendien is het embleem in 24
landen officieel geregistreerd.
Medic Alert, dat in Nederland
onder het Nederlandse Rode
Kruis valt, (omdat het een inter
nationale organisatie is levert
dat bepaalde voordelen op) pro
beert ook in Europa meer vaste
grond onder dc voeten te krij
gen.
Bart Verwaart: „Dat moet in de
toekomst inderdaad gebeuren.
Met het hoofdbestuur van het
Rode Kruis heeft Medic Alert
daarover al van gedachten ge
wisseld. Op zijn beurt heeft het
Rode Kruis overleg gevoerd met
de verschillende liga's van Rode
Kruisverenigingen uit andere
landen. Men staat er niet onwel
willend tegenover".
In de Verenigde Staten is Medsc
Alert al een begrip geworden.
In dit land. dat ver is gevorderd
op medisch gebied, ontstond
bijna als van zelfsprekend de2e
nieuwe organisatie. Dat was on
geveer twintig jaar geleden.
„Het idee werd gelanceerd door
een zekere dokter Marion C.
Collins", vertelt Bart Verwaart,
„hijzelf had een dochter die
bijna stierf omdat niemand c»p
de hoogte was dat zij allergisch
was voor tetanus antitoxine,
hetgeen zoveel betekent dat
haar lichaam geen serum tegen
door Wim Abrahamse
tetanus kon verdragen. Om een
„ongeluk" in de toekomst te
voorkomen gaf hij zijn dochter
een zilveren ketting met pen
ning waarop de waarschuwing
„allergisch voor tetanus antitio*
xine" was vermeld.
Collins startte vanaf die dag
met serieuze plannen om men
sen met soortgelijke problemen
te helpen, hetgeen uiteindelijk
leidde tot de oprichting van
Medic Alert Foundation Inter
national.
Dwltreffend
Bart Verwaart. sinds kort ook
raadslid er. in het dagelijks le
ven medisch administrateur die
zich bezighoudt mot de registra
tie en codering van ziekten ten
einde een uniforme regeling
voor alle medische instellingen
te verkrijgen, ervaart dat Medic
Alert een doeltreffende organi
satie is. „Niet alleen kunnen de
mensen nu met meer zekerheid
leven, maar tevens is Medic
Alert een bron van informatie
voor de politie. De organisatie
kan behulpzaam zijn bij de
identificatie van mensen, die bij
auto-ongelukken of branden
zijn omgekomen. Ook krijgt
men een beter inzicht hoeveel
mensen er nu precies met een
bepaalde kweaal m Nederland
rondlopen. Bijvoorbeeld 6500
van de in totaal 25.000 aangeslo
ten patiënten hebben een pace
maker. Dat wisten wc voorheen
nog niet".
Medic Alert. Een eenvoudig,
maar doeltreffend midde! voor.
mensen met verborgen medi
sche problemen. Zij behoeven
voorlaan niet meer in angst te
zitten dat zij hulpeloos zullen -
zijn, wanneer hen iets over-,
komt. „Het embleem dat be-,;
schermt" houdt voortdurend^,
een wakend oog op hen.
Medic Alert Foundation International van het Nederlandse
Rode Kruis is gevestigd in Goudswaard. Daar bevindt
zich de administratie, waar mensen met verborgen medi
sche problemen zich als lid kunnen opgeven. Het adres
is: Oudendijk 40, 3267 LS Goudswaard, Men kon zich
ook rechtstreeks wenden tot het hoofdbestuur van het
Nederlandse Rode Kruis aan de Prinsessegracht 27 in
Den Haag. Voor eventuele dringende zaken is Medic Alert
bereikbaar onder telefoonnummer 01869-2043. Geïnteres
seerden die zich als lid willen opgeven, wordt echter
verzocht dit zoveel mogelijk schriftelijk te doen.
Bart Ver
waai: „Men
sen meer ze
kerheid ge
ven"
's Gravenzande 1979 is voor lange afstandloper Jacqu
es Valentin, lid van het Naaldwijkse Olympus '70, een
zeer succesvol jaar geweest. Bij sterkbezetle wedstrijden
in binnen- en buitenland eindigde hij altijd in de voor
hoede en met zijn 2.20.58 staat hij hoog genoteerd op de
nationale marathon-ranglijst. Opzienbarende prestaties
van de 24-jarige atleet uit Heenweg, die voor het tweede
jaar deel uitmaakt van de maralhonselectic.
Jacques Valentin tqdens de training. ..Ik vind het knap, dat ik nu al 2 20 kan lopen'
Zijn trainer is de ook in voet
balkringen niet onbekende
Wim Verhoorn uil Hoek van
Holland, oefen meester van
Hermes DVS. De trainings
schema's van Valentin wor
den in overleg met htm op
gesteld. waarbij het aantal
wekelijkse kilometers va
rieert van 120 in een rustpe
riode tot 240 in een topweck.
Jacques traint dan ook twee
keer per dag, wat goed te
combineren is met zijn studie
Engels.
Toch is zijn positie verre van
ideaal. Valentin: „Het enige
optimale in deze situatie is de
relatie met mijn trainer. De
medische en financiële bege
leiding zijn nul komma nul.
In Nederland krijg je nauwe
lijks medewerking, wat voor
mij een onbegrijpelijke zaak
is".
Een sponsor kan voor hem
een verbetering zijn, want
ook van zijn club hoeft hij
niet veel steun te verwach
ten. Hij: „Als je voor topsport
kiest, is sponsoring noodza
kelijk. Bij Olympus '70 zijn
er geen mogelijkheden, om
aan topspon te doen. Wim
Verhoorn, mijn coach, zei
dan ook: „er zijn één of twee
topsporters bij Olympus, doe
er wat voor. antlers gaan ze
weg. Voor mijn reis naar
Amerika moest ik van een
vriend 300 gulden lenen voor
een borgstelling!"
Jn een Amerikaanse schoe
nenfabrikant heeft Valentin
weliswaar een sponsor, maar
niet op het financiële vlak.
Hij ontvangt een volledig
schoeisel- en kledingpakket,
en houdt aan zijn sponsoring
nog wat internationale con
tacten over. Tegenover beta
ling van atleten staat hij dan
ook niet afwijzend: „Ik vind
.vergoeding' een beter
woord. Het is voor de top
noodzakelijk, wil je kunnen
concurreren met de atleten
uit het Oostblok, die van
staatswege betaald krijgen.
Voor Nederland zie ik ook
wel mogelijkheden. Of de
staat betaalt voor een papie
ren baan, of je steunt atleten
bij wedstrijden, waardoor ze
voor een halve haan kunnen
kiezen. Een Barry Kneppers
(marathonloper die ook in de
nationale selectie zit, red.) bij
voorbeeld beeft een fanclub.
Het nadeel is dan wel, dat
zoiets verplichtingen schept".
Valentin voelt er weinig
voor, om deel te nemen aan
elke wedstrijd, die in het
Westland wordt gehouden.
„Ik laat me nooit wedstrijden
voorschrijven. Héél mis
schien ais ik een jarenlange
ervaring zou hebben, maar
zelfs dan vind ik het nog een
foute zaak".
In het Tsjecho-Slowaakse
Kosice heeft Jacques Valen
tin deelgenomen aan de Vre-
desmarathon, waar hij met
een knappe elfde plaats in
2.20.58 de snelste Nederlan
der was. Over de publiciteit,
die hieraan is gegeven, is hij
allerminst tevreden. Hij: „Ik
vind mijn prestatie sterk on
dergewaardeerd en wel om
twee redenen. Ten eerste
was het de tweede tijd, die
daar ooit door een Nederlan
der is gelopen, terwijl er toch
grote jongens zijn geweest. Ik
zat voor de hele Japanse en
Russische ploeg, en een aan
tal jongens uit de DDR. En
ten tweede, om onder de 2.22
te komen, moet je erg hard
kunnen lopen. Dal is klasse-
werk"
En over het verblijf in Oost-
Europa: „Ik heb het idee, of
ik er vijf jaar geweest ben. Ik
heb weken nodig gehad, nui
het te verwerken. Een voor
beeld: vóór de wedstrijd is do
Russische ploeg één en al
discipline, hetzelfde geldt
voor de Japanners en Oost
duitsers. Na afloop van de
marathon zit ik in bad. met
de kamerdeur open. Komt er
opeens zo'n Rus binnen met
een glas wodka voor me en
een shirt, dat hij wil ruilen!"
Een maand later, in novem
ber, werd Valentin uitgeno
digd voor de International
Peace Race. een 25 km-wed
strijd in Youngstown in de
Amerikaanse staat Ohio. Hij
werd elfde in een sterk veld.
..Het is natuurlijk een unieke
ervaring om in één maand
zowel in het Oostblok als in
de States te zijn. Ik had er
veel moeite mee, om dat
emotioneel te verwerken. In
Tsjeeho-Slowakije zit je in
zo'n oude Wart burg te hob
belen, terwijl je in de USA
een Mustang tot je beschik
king hebt".
De medische en sociale bege
leiding van atleten in Neder
land vindt Valentin slecht en
constateert dat zoiets hier
nog niet bestaat. „Voor de to
patleten moeten wc met een
professionele aanpak komen.
We hoeven niet in de watten
te worden gelegd, maar men
moet beseffen dat je er iets
aan moet doen, wil je met
topsport iets bereiken". Het
zijn momenteel echter voiij.il
de financiën, die zijn ontwik
keling remmen. Veel geld
heeft hij echter met nodig.
„Van 5ÓU0 gulden per jaar
zou ik lond kunnen komen.
In februari organiseert mijn
sponsor ten trainingskamp
voor de Amerikaan.se Olym
pische ploeg in Portugal'. Ik
kan niet mee. want ik kan
mijn reis van TOO gulden met
betalen. Doordat ik overdag
train en studeer, hlijit er
geen tijd voor een pari-time
baan over",
Valentin heeft zich bij Olym
pus *70 altijd erg ingezet voor
de realisatie van een clubge
bouw, In i()7c> was hij één
van de organisatoren van de
.Clubtentloop" door In t West-
land. waarmee 22 000 gulden
werd ingezameld. Zeer te
leurgesteld is hij over het re
sultaat van de houwstene-
nactie. Enigszins verbitterd:
„Het komt altijd op dezelfde
personen aan bij zulke acties.
Ik had tenminste verwacht,
dat alle bouwstenen zouden
worden verkocht.
In het Westland moet dat
kunnen. Dat gebouw moet er
komen, maar als je er niet
voor werkt komt die er
niet". Hij heeft er nu de han
den van afgetrokken en
vindt dat er meer inzet bij
andere mensen moet komen.
Volgend jaar wil Jacques Va
lentin deelnemen aan de ma-
jathon in B;.s:on Hi| ml zich
daar niet de al Ier besten me
ten. „Ik vind hert niet erg om
80e té worden, maar dan wel
in een goede tijd", En, con
clude rond: „Ik vind het een
knappe prestatie van een 24-
jartge om 2.20 te lopen. Dat is
een goede basis om vooruit te
komen, waarvoor ik mezelf
tien jaar geef. De beste mara
thonlopers zijn allemaal zo n
30 jaar".
Dat hij de capaciteitc-n bezit
om ver te komen, is duide
lijk. Het is voor de talentvol
le atleet alleen te hopen, dat
zijn ambities niet worden ge
smoord in het goedbedoelde
amateurisme, dat in Neder
land nog steeds hoogtij viert.
