Ei, ei, tijd is
gelij k aan zero
Zwaarmoedigheid
voor bij de cv
Pentekeningen
Zonnehuis
Psychiater
S tolk in
debat over
Liduina
SSiSSllPSilPS
Mmm1» - wUm
MM
lS§5^
Culturele
raad
Maassluis
licht
zichzelf door
Met stip
donderdag
17 «pril 1980
VD/SC/WW
HP&W
PÉaïi
Een wekelijkse pagina
vol informatie over
knust en cultuur uit de
regio, Eeacties en be
richten graag vóór
dinsdag 12.00 uur, naar
het adres van deze
krant, postbus 110,
Vlaardingen <t.a.v. J.H.
Bakker), tel. 010 -
352060,
Op een actuele kwestie is de
Schiedamse boekhandel In
gesprongen: samen met de
vereniging vrienden van
het stedelijk museum in
Schiedam wordt een boe
kenweekavond gehouden
over het zesde eeuwfeest
van Liduina, de „heilige
maagd" van Schiedam, die
leefde van 1380 tot 1433.
Voor de boekenavond, die
dinsdag 22 april in het mu
seum op de Hoogstraat
wordt gehouden, hebben de
organiserende boekhandela
ren en de museumvrienden
de Delftse psychiater P. J.
Stolk uitgenodigd. Met een
kritische hagiografie over
Liduina wist Stolk vorige
maand opzien te baren. Hij
gaf in zijn boek een me-
disch-psychiatrisch stand
punt weer over het leven
en lijden van Liduina. Stolk
komt zijn analyse dinsdag
toelichten en later op de
avond is discussie met hem
mogelijk, De toegang tot het
museum is gratis.
De boekenweekavond valt
vrij vroeg in de periode,
waarin het Schiedamse mu
seum een tentoonstelling
houdt over Liduina. Die ex
positie wordt aanstaande za
terdag geopend door stad
sarchivaris drs G. van der
Feijst, 's ochtends om half
twaalf. „Rondom Liduina"
heet de tentoonstelling, die
tot 26 mei duurt.
Heinz Mack, Sahara-sta
tions, galerie Kunst*,
Johan Willem Frisolaan
70, Vlaardingen, 18 april
tot 11 mei, geopend: vrij
dag van 19 tot 21 uur. za
terdag en zondag van
1LOO tot 18.00 uur.
„h-i, ei, het klopt. Tijd is
beweging. Maar daaruit
volgt dan tevens, dat tijd
gelijk is aan zero/' liet
Maarten Toonder
professor Sickbock in
een van zijn vroegere
verhalen zeggen. Een
citaat waarvan in het
begin van de jaren zestig
dankbaar gebruik zou
worden gemaakt door de
Nederlandse kunstenaars
die zich verwant voelden
aan de internationale
Zero- of Nul-groep. Van
een van de voormannen
van deze beweging, de
Duitse kunstenaar Heinz
Mack, kan in de
pasgeopende Vlaardingse
galerie Kunst* vanaf
morgen zijn zogenaamde
Sahara-project bezichtigd
worden. Een project dat
alles met professors
Sickbocks these over de
tijd van doen heeft.
Mack kan samen met zijn
landgenoot Otto Piene en de
Fransman Yves Klein be
schouwd worden als de op
richter van Zero. De bewe
ging, waartoe later in Neder
land ook mensen als Hans
Verhagen, Armando en Hans
Sleutelaar zich rekenden,
probeerde halverwege de
vijftiger jaren een nieuwe
aanzet te geven tot een kumt
die zich van het subjectieve
wilde bevrijden. Helemaal
opnieuw beginnen, zoals na
de eerste wereldoorlog het
dadaïsme dat ook wilde. Otto
Piene in 1950 in een artikel
in de Times Literary Supple
ment:
„De titel Zero was het resul
taat van een maandenlang
zoeken, maar tenslotte min of
meer toevallig gevonden.
Van begin af aan hebben wij
de term niet gezien als een
uitdrukking van hihilisme, of
een dada-achtige kreet, maar
als een woord dat de zone
van stilte en van de zuivere
mogelijkheden tot een nieuw
begin aan moest geven, zoals
bij de count-down voor een
raketlancering. Zero is de on
meetbare zone waarin de
oude staat in een nieuwe ver
andert."
Maar anders dan in het da
daïsme het geval was zijn
Mack en Piene sterk gerient
op de natuur. Niet de natuur
van de oude romantische
landschapschilders, maar de
fysische werkelijkheid zoals
de moderne natuurkundigen
die hadden laten zien. Die fy
sische werkelijkheid van
licht, beweging, golven en
ruimte te isoleren tot kunst
voorwerpen en zo zelf tot
kunst te verheffen, is een
van de belangrijkste drijfve
ren van de Zero-groep ge
weest. Niet de expressie van
menselijke emoties, waarmee
in Nederland de vijftigers
zich bezighielden, maar de
gebeurtenissen in het grens
gebied tussen mens en natuur
was hun onderwerp.
Het Saharaproject, dat Heinz
Mduk *ond 1960 ontwierp, is
een voorbeeld van de bijna
kosmische belangstelling die
deze groep van „nieuwe rea
listen" voor de fysische wer
kelijkheid voelde. Mack zelf
in een toelichting op het
project, sprekend over wat de
sahara voor hem betekent:
,.De open en diepe ruimte,
door geen horizon begrensd,
is de vrije sfeer voor de blik
van mijn ogen... In zulke
ruimten breiden de helder
heid van het licht en de vol
ledigheid van de stilte zich
constant uit. Door het licht
krijgt de ruimte haar zinne
lijkheid, haar sfeer, haar
doorzichtigheid. Het licht
doet de ruimte haar zwaarte
verliezen. Rust geeft de
ruimte haar zwaarte; door de
rust wordt de ruimte hoor
baar."
Pseudo-wetenschappelijk ge
zwets, vonden sommigen,
maör Mack was het ernst. Hij
probeerde die grote lichtende
ruimte van de sahara te van
gen in wat hij noemde „een
kunstreservaat", voltrok de
meest bizarre experimenten
door
Jan Hendrik Bakker
en splitste het geheel op in
een totaal van dertien saha-
rastationnen, kunstobjecten
die elk op zich een aspect
van deze lichtruimte in beeld
proberen te brengen. Het zijn
deze saharastations die in ga
lerie Kunst+ nog eens beke
ken kunnen worden. Inmid
dels is tot het optimisme van
de Zero-groep, John Glenn
die voor het eerst de ruimte
exploreert, de belofte van on
gekende mogelijkheden, het
vruchtbare nulpunt, weinig
reden meer. Dat wel.
mu-
£:Vvjfe NvnXx
Een van de stations uit het Saharaproject van Heinz Mack.
Heere
Heeresma's
„Zwaarmoedige
vertellingen voor
bij de centrale
verwarming"
verschenen niet
alleen In druk,
maar ook op het
celluloid. In het
gelijknamige
fifmvierluik, dat
zondagavond in de
Vlaardingse
sociëteit B'Swana,
aanvang 21.30 uur,
vertoond zal
worden, figureert
onder andere
Johnny
Kraaykamp. De
avond daarvoor in
B'Bwana een
optreden van de
jazzrock-formatie
Fandango.
De Vlaardingse kunstenaar
Rob Kila exposeert tot 8 mei
in de ontmoetingsruimte van
het Zonnehuis, Dilleburgsingel
5, Vlaardingen, een collectie
pentekeningen. Kila is ama
teur. Toch is dat aan zijn werk
niet te zien en daaruit blijkt
zijn kunstenaarschap. Hoewel
Rob Kila bij Eduard Wingen
en Joop van Meel zijn aanleg
voor het tekenen verder ont
wikkelde, is hij toch voorna
melijk een autodidact.
Al doende echter bekwaamde
hij zich in de techniek van de
pentekening en heeft hij onder
de pentekenaars een geheel ei
gen plaats weten te veroveren.
Zoals bijvoorbeeld blijkt uit
zijn pointillistische techniek,
waarbij hij door het zetten van
onnoemelijk veel stippen een
zekere vorm van kleurnuance
in zijn zwart-wit tekeningen
bereikt.
Uit het geexposeerde werk
valt bovendien te zien met
hoeveel animo en liefde hij
zijn tekeningen maakt. De fi
guratieve tekeningen hebben
een abstracte inslag. Hij weet
zijn voorstellingen zo te teke
nen dat een ieder 2e herkent,
maar er tevens een dusdanige
expressie in te leggen waar
door het geheel meer is dan
een nagetekende uiterlijke
werkelijkheid.
En dat is het aangename van
Kila's werk: het is meer dan
de tekening alleen. Soms vor
men de tekeningen bijna be
schrijvingen, Ieder onderwerp
heeft wel een persoonlijke ge
schiedenis als achtergrond.
Vooral bij de portretten komt
het karakter of de gemoed
stoestand van de geportret
teerde sterk naar voren. Ai
met al is het een expositie ge
worden waarop Rob Kila zijn
veelzijdigheid in een groot
aantal onderwerpen aan het
publiek toont. De expositie is
dagelijks te bezichtigen van
10.00 tot 20.00 uur.
Rob Kila, portret, penteke
ning.
'f-i iZU.
De culturele raad van
Maassluis heeft zichzelf
doorgelicht. Het resultaat
van dat, voornamelijk be
stuurlijk gerichte zelfonder
zoek is nu keurig in een
kaftje gedaan en onder dc
titel „Oase" de openbaar
heid in geschoven. Opmer
kelijk daarbij is dat het col
lege van burgemeester en
wethouders het lang met
met alle conclusies eens
blijkt te zijn. Het notaatje
„Oase", dat samengesteld
werd door een gelijknamige
werkgroep bestaande uit de
raadsleden Jaap van der
Griend (PPR) en Robert
Punt (PvdA) en een ambte
lijk lid, wordt komende
dinsdag in de culturele raad
besproken.
In de nota wordt aan het
eind een aantal aanbevelin
gen gedaan dat betrekking
heeft op het functioneren
van de raad als een com
missie ex artikel 61. Zo stel
len de schrijvers voor in de
commissie met al te vee!
raadsleden op te nemen om
dat zulks het verloop van
de discussie tussen de direct
bij de cultuur betrokkenen
zou blokkeren; één raadslid
zou in principe voldoende
zijn, beweren zij. Voorts
merken ze op dat het voor
zitterschap van de culturele
raad niet noodzakelijk door
een wethouder bekleedt
hoeft te worden. Mocht dat
laatste inderdaad niet het
geval zijn dan acht men het
wel redelijk dat de wethou
der het recht heeft te allen
tijde aan de vergaderingen
deel te nemen.
Daarnaast pleit de werk
groep ook voor uitbreiding
van de bevoegdheden van
de raad. Zo worden bijvoor
beeld de volgende sugge
sties gedaan: de culturele
raad moet op den duur de
bevoegdheid krijgen het
door de gemeenteraad vast
gestelde subsidietotaai zelf
over de verenigingen te
verdelen, zelf de diverse ac
commodaties te beheren en
door de raad genomen be
sluiten ten uitvoer te bren
gen. De instandhouding van
een aparte (raads-)commis-
sie culturele zaken acht de
werkgroep niet meer van zo
veel belang.
Het college van B en W
heeft inmiddels laten weten
het zeker met dat laatste op
voorhand niet eens te zijn.
Evenmin als de verdrijving
van de wethouder van de
voorzitterszetel van de cul
turele raad overigens.
„Maassluis, de Grote Kerk,
het orgel; ze zijn roet elkaar
verbonden en de een bete
kent in feite niets zonder de
ander." Het is de centrale
zinssnede uit het program
maboekje, waarmee de
Maassluise orgelcommissie
haar concertserie 1980 pre
senteert, Een zeer informa
tief boekwerkje trouwens.
Behalve een programma-
overzicht kan de orgeihef-
hebber er gedetailleerde ge
gevens in vinden over histo
rische en andere wetens
waardigheden die het grote,
uit 1732 daterende Garrelsor-
gel aankleven. Daarnaast
ook wordt de geschiedenis
van de Grote Kerk en
opt
bie_
fieèn van de belangrijkste
organisten, onder wie na
tuurlijk Feike Asma zelf,
naar wie ook het program
maboekje genoemd werd
„Feike Asma speelt op eigen
orgel". Jaap Kroonenburg en
Koos Bons, en van de uit te
voeren componisten. De con
certen vallen steeds op de za
terdagavonden. Het eerstvol
gende staat gepland op 14
juni. Voor hen die van plan
zijn de concerten regelmatig
te bezoeken is het boekje een
must. Het is voor ƒ1,50 ver
krijgbaar bij de afdeling
voorlichting van het Maass
luise stadhuis.
Maassluis even beknopt aan-
Voorts korte biogra-
Morgenavond in de Vlaar
dingse stadsgehoorzaal, aan
vang 20.15 uur, Ton van
Duinhoven, Ellen Vogel,
Bram van der Vlugl en Rita
Marechal in „Het vege lijf*.
Het stuk, dat naar men zegt
aan het legendarische „Who
is afraid of Virginia Woolf"
doet denken, is gebaseerd op
de confrontatie tussen vier
mensen, twee echtparen, die
ieder voor zich zo hun eigen
ideeën hebben over hoe het
leven het meest aangenaam
kan worden doorgebracht.
Een plot die het nodige be
looft. Het stuk werd geschre
ven door James Saunders.
Gerard Braken, vaste or
ganist van de Heilige Hart-
kerk te Eindhoven, concer
teert morgenavond, aanvang
20.00 uur, in de Grole Kerk
van Vlaardingen. Het pro
gramma bevat werken van
Frescobaldi, Sweelinck en
J.S Bach.
Ook dit jaar is de jeugd-
nmseum kaart weer te
koop. De kaart, die wordt
uitgegeven door de Neder
landse Museum Vereniging,
geeft jongeren van 11 tot 21
jaar recht op gratis toegang
in zo'n 150 musea in het ge
hele land. In het algemeen is
de kaart niet van toepassing
op tijdelijke tentoonstellin
gen. Voor dergelijke exposi
ties kan in sommige gevallen
met de jeugdmuseumkaart
een korting op de toegangs
prijs worden verkregen. De
kaart kost ƒ1,50 en is onder
meer verkrijgbaar aan de ba
lie van het stedelijk museum
in Schiedam en het vissenj-
museum in Vlaardingen.
Juffrouw Sonnika en tante
Gré, dat kan niets anders
zijn dan travestie. De „da
mes" treden zaterdagavond
op in het Maassluise ojc Ozo-
bleu, een show met vrolijke
maatschappijkritiek; aan
vang 21.00 uur. Wie na het
optreden der travestieten
nog geen genoeg heeft van
de erotiek in het algemeen
kan zich na elven verheugen
in de jonge meisjes van Da
vid Hamilton. Het OJC ver
toont dan zijn soft-pornogra-
fische Bilitis. Een en ander
ter afsluiting van de thema-
week over sexualiteit en re
laties. Toegang ƒ2,50, adres
Pres. Steynstraat 2.
Klassieke muziek dit
weekeinde. Zaterdag, 15.00
uur, in het Stedelijk Museum
van Schiedam waar Addie de
Jong het 18e-eeuwse orgel
bespeelt, en zondagmiddag
eveneens om 15.00 uur, in
het Vlaardingse Visserijmu
seum een optreden van een
barokensemble met werk
van onder andere Telemanr,
en Haydn op het programma
