EXTRA
li
I
w
Kind centraal
in brugklas-
project week
Jeugdcriminaliteit
Kinderen van buiten
landse werknemers
Kinderen en
creativiteit
Kindermode
Naar het Holy
ziekenhuis
Kinderspel en
speelgoed
Kinderen in de derde wereld
Kinderen en Theater
maandag
28 april 1380
VD/SC/WW
Van 21 tot en met 25 april hadden wij projectweek. Het
onderwerp was (hoe kon het ook anders) het kind. Ik
kwam bij kinderen die in aanraking met de politie ko
men. Dus een project over jeugdcriminaliteit. Dus; dief
stal. inbraak, geweldpleging, mishandeling, aanranding,
dierenmishandeling, joyriding en zelfs moord. Er is ech
ter één ding van jeugdcriminaliteit dat ik onnozel vind.
dat ik niet begrijpen kan dat het nog bestaat: vandalis
me, vernielzucht, het ten onder zien gaan van een stad
zoals Vlaardingen en dat alleen maar doordat een x-aan-
tal jongelui de stad vernielen (ruiten ingooien, bushalte
huisjes met de grond gelijk, maken, muren besmeuren
met kut en Jul) en dat alleen maar omdat 2e 2ich vijf mi
nuten vervelen. Een mooie schande vind ik het
Maar nu even iets over de week zelf. Maandag zijn er
twee mannen van het JAC geweest, het Jongeren Ad
vies Centrum. Ze vertelden ons over kindertehuizen,
door Marco Rosman
waar veel mensen van denken dat de kinderen daar
voor stiaf wonen. Dit is niet waar, de kinderen wonen
daar wegens omstandigheden (bijvoorbeeld thuis of op
school). Ze vertelden ons ook over jeugdprostitutie. weg
gelopen kinderen, enzovoorts. Erg leerzaam!
Dinsdag 2ijn we naar Pro Juventute geweest, wat „voor
de jeugd betekent". Pro J uventute houdt zich bezig met
problemen.van kinderen, maar ook die van hun ouders.
Een rustpunt voor veel probleem volle mensen.
Woensdag kregen we een hoofdagent van politie op be
zoek. Hij bracht ons allemaaI (on)be]angrijke dingen van
de politie bij. Hij vertelde ons hoe hij handelt als hij met
kinderen in aanraking komt. Hij vertelde ons ook van
de Mobiele Eenheid, zoals hij zei, de harde kern van de
politie! Hij liet ons ook nog een film zien over een
moord: een waar gebeurd verhaal!
Vandaag is er een tentoonstelling geopend over „het
kind" in het hoofdgebouw van de openbare scholenge
meenschap Professor Casimir aan de Claudius Civilis-
Iaan 41 te Vlaardingen.
De vader van een Joegoslavische leerling, de heer
Barisic, kwam de leden van de groep iets vertellen
over zijn land en over zijn zoon.
We moesten om 8.20 uur op school zijn. Toen zijn we
gaan praten over landen waar we het over zouden gaan
■hebben en dat waren: Marokko, Joegoslavië, Turkije en
Suriname. Toen zijn.we over de Theo Thijssenschool
gaan praten, dat wil zeggen over wat we zouden gaan
vragen, We hebben daarna een opschrift gemaakt voor
op de kraam bij de tentoonstelling.
Toen zijn we om 9.45 uur naar de Theo Thijssenschool
gegaan om een interview te houden met kleine Turkse
kinderen en daarna met iets oudere Turkse kinderen.
De kleintjes begrepen het beter als
de iets oudere kinderen, omdat zij
in de eerste klas zaten en alles van
het begin af aan hadden gehad. Bij
de oudere kinderen (vijfde klas)
was dat niet het geval. De vijfde
klas had vier leerlingen; drie jon
gens van twaalf jaar en een jongen
van acht jaar. Toen gingen we naar
ginder eft" xm
heV thema van :dt;;
.tweedó -
arprbjedweek vatV
-Schdengemetjn--
:'schóp i
Castmlc. uivVEaar* -
diögenrV--Yhfig£i
samen .mei
1 firoep
ten ttan. een/t&nml
dedvheruiJ* 'hé
%e\x<--r«ïïj'. r<
op- idééën cüë.- de
'Seetiïögïp dales'/-
«•^rcet stadium
tfaufcfetiï g^bpperd.
/Crëa&vjtefö
koor/ theater,
A^rë$rë<3üé;
S^ondh^fd-szorg,
speelgoed, kituie-.
Yttnkihdezeft
werüvji door' kirtjh-
di-ut h'Uel»!
Ook kwamen de'
th.<ama.'skinderen
iiC;:';dê -derdewe-'v
.Teld<; '.'kinderen';'
'vla» buJteniaftcisje'
^werknemers, i^;//
handkaptc ktndc-
oa Mk.:ü'ie
door /de eeuwen'-;
'Uóén^-Mfilan/ydé/
orde,"W$rk£ézb§/ !-
kt /-j :<i r«r-
sch:üendë msuin.--'
ties, «cstesf
'toojtstdlingeft, het s
houden en uirvver-
tténrtan enquêtes'
behóórden, dot de
Onormsle, werkwH^
•.■zó- vyyóek';
T>e;; :prbjecÖetding,:
bestaande
ióar Kóyr
7,wi b;j de
'Jkindefén; Veen
'enorm ehthdwïas-
om-i
;:1;daf- ■:izó|liuh etgeri;
problemen-op bun
eigen. wijze kufi?;
:v: t« .-o
deze week; iels
v-waar binnen het;
normale/jesroojster;-
vaak geen tijd
voor ts
Vun v-, o 3 orp
uur dt ift hc*
hoofdgebouwvim
dii.schpok Cletidl-
'uS;Civ}ltsla'an ,'41/
de -{enjto/jratejiitig
bet wóVk'dat' -
de'; brugkUisleer-
Jmgen' tie&b "wWk -
'hebbón 'v*wicht»-;
geopend/ -Morgen
vua't4-C0 tot ISvÖQ
-- uur. domierd^g
vaa 10.00 tot U1>ÜU
uur;'en:Ó]>:":Ó-pOdag:;.;
vaA 14-00 tftt lB.kÖ/
uiir. is- de tenfoonv/
kteil'i ng ook ètqg té.'
'bekjjk.en,;Hct
hoofdthema
un"' -zou dit
thémó niet waard.i
Z»j:l als y.'Ê de km-
;'dét'èh'; "niét.'
.'aan' .woord
v zubdén; la tón! X:'A
door Hellen Roza en
Miranda Sebel
school terug, waar we om half een
moesten zijn. We hadden de bus ge
mist. maar we waren gelukkig net
op tijd. Toen gingen we weer verder
met het opschrift. Om een uur
kwam meneer Barisic, om ons aller
lei dingen te vertellen over Joegos
lavië. Hij vertelde over de gods
dienst en de taal, de jeugd van zijn
zoon Josip. En dat Josip het leuk
vond om terug te gaan. Maar als hij
daar. in Joegoslavië, was wilde hij
hij liever terug gaan naar Neder
land, Zijn ouders willen wel terug.
Daarna konden we vragen stellen.
Toen was het tijd om naar huis te
gaan.
Vanmorgen om negen uur gingen
we naar de Vrije Academie waar we
door Dirk ontvangen werden. Toen
iedereen aanwezig was gingen we
naar de zeefdrukker ij. Daar legde
Dirk ons uit wat we deze week gin
gen doen. We kregen allemaal een
stukje papier voor ons en een of
twee letterstempels. Ieder moest zijn
naam op het briefje zetten, waarna
de briefjes in de rondte gingen tot
het bij de letter kwam waarmee de
naam begon bij de eerste letter tot
dat de naam af was. Daarna haalde
door Milly Romney
hij de zeefdruk tevoorschijn en
schreef één naam op stencilpapier
dat hij met inkt insmeerde en door
drukte. Hierna werd nog één teke
ningetje gemaakt op dezelfde ma
nier. Toen was het pauze waarin we
iets konden drinken. Hierna gingen
we weer verder met zeefdrukken
maar nu met verf. Er werd één
boom uitgeknipt en iedereen kreeg
de gelegenheid om één boom op
verschillende kleuren papier af te
drukken. Toen dit afgelopen was
werden we in twee groepen geschei
den waarvan de ene groep de letter
druk ging oefenen en de andere
groep een ontwerp voor het affiche
gingen maken. Dat was onze eerste
dag.
Verslag van de enquête over mode. We zijn met z'n vieren naar de stad ge
weest: Esther van Beukelen, Hanneke Wiesebron, Sandra Segers en Gerrie
de Jong. Eerst naar de Ster, dat liep gelukkig toch nog goed af! Toen gingen
we naar Ot en Sien, ook dat verliep goed. Na Ot en Sien gingen we naar
Witteveen, de verkoopster kreeg maar geen genoeg van het interview en na
onze vragen probeerde ze wat wijzer te worden over ons (wat grandioos mis
lukte met haar onzinnige vragen zoals: waar komen jullie vandaan? Dat
hadden we immers al tien keer gezegd). Toch was het wel even lachen-gie-
ren-brullen in die zaak. Bij Brons hadden we net op tijd de winkel verlaten.
Niet dat we weggekeken werden hoor, welnee! Dit was natuurlijk een grap
je, maar de chef werd een beetje te serieus toen we vro*»""'.- .Hoeveel pro
cent winst maakt u meestal op de kleding."
Hier volgt een speciaal interview met een punkfiguur. V ■- 'at vind je van
door Esther van Beukelen, Hanneke Wiesebron, Sandra Segers en Gerrie
de Jong
de mode? Hij: Dom! Liever punk. Wij: Heb je aan de wintermode meege
daan? Hij: Nee, dom! liever punk! Wij: Hoop je dat de minimode doorlreekt?
Hij: Ja lekker punk! Wij: Welke kleding draag ie het liefst? Hij: kleding met
gaten en eigengemaakte kleding. Wij: Durf je alles aan te trekken? Hij: Ikke
wel! Lekker punk. Wïj:Durf je dan in een minirok te gaan lopen? Hij: Als
het moet, zie je mij daar wel mee lopen. Wij: Wat vind je ervan als mannen
make-up dragen? Hij: Flikkerachtig! Helemaal niet punk. Wij: En wat vind
je ervan als meisjes make-up dragen? Hij: Stom, want als ik dan met m'n
meisie uit ga, moet ik soms een half uur wachten voordat ze zich geverfd
heeft.
Dit was dus reeds een bijzonder figuur. Na dit interview slapten wij dus ty
pisch op de verkeerde bus, dus konden we de gehele weg naar school gaan
lopen. Heeft u soms nog interesse in een modeshow met zelf-ontworpen kle
ding? Dan kunt u de data en de tijd in een van de voorgaande stukjes lezen.
De leden van
de groep die
zich bezighield
met
gezondheids
zorg
verzameld
rond het
verzamelde
materiaal.
We gingen dinsdag naar het Holy ziekenhuis. We wil
den daar de kinder- en kraamafdeling zien. We zouden
daar interviews houden met een kinderarts, verpleeg
ster en een zuster op de kraamafdeling. We wilden ook
graag informatie en we zouden ook de operatiekamer
willen zien, maar dat ging niet door.
Om negen uur werden we ontvangen door broeder Poot.
Met de lift gingen we naar de zesde verdieping, waar we
werden overgenomen door zusier Elly. Met zuster Elly
vertrokken we naar de koffiekamer op de kinderafde
ling en hielden we een interview, ze
vertelde ons dat ze het in het zie
kenhuis best naar haar zin heeft en
nog veel meer.
Na even gepraat te hebber» kwam
dokter Jan Persoon waar we ook
wat vragen aan mochten stellen.
Hoewel we haast geen vragen meer
hadden vertelde nij ons zoveel dat
we toch nog wat leerden. We kre
gen daar ook nog siroop te drinken.
Zuster Elly vertelde ons ook nog dat
de kinderen een eigen menu moch
ten kiezen en dat is wel fijn. Behal
ve natuurlijk kinderen die een
darmstoorms hebben, die krijgen
Na een paar
dagen kijken
naar en praten
over
speelgoed kan
het geen
kwaad ook
zelf eens te
proberen iets
te maken waar
je mee kan
spelen.
Maandag om 9.00 uur begonnen we
met de projectweek. We gingen
naar diverse wijken van Vlaardin
gen om te onderzoeken hoe het met
de speelruimte gesteld was. Daar
naast gingen we naar bejaardente
huizen om te vragen hoe deze men
sen vroeger speelden. We vroegen
ook wat zij van het tegenwoordige
speelgoed vonden. Veel mensen
vonden het oorlogsspeelgoed niet
leuk. Om 14.00 uur begonnen we
met het verwerken van de gege
vens. Daarna gingen we naar huis.
Dinsdag: om 8.30 uur begonen we
met het onderzoeken van speel
goedwinkels in Vlaardingen. Play-
mobil en Lego werden het meest
verkocht. Bouwdozen zijn ook in.
Om kwart voor een verwerkten wij
de winkelonderzoekingen. Om half
drie gingen we naar huis.
Woensdag: museumbezoek. 's Och
tends om negen uur vertrokken we-
met de trein naar Rotterdam. Wij
bezochten daar het Museum voor'
Land- en Volkenkunde. In het mu
seum was een tentoonstelling over "J.
het kind in Turkije en speelgoed uit- Ij
de derde wereld. De kinderen daar rf
hadden veel fantasie. Ze maakten.'
veel speelgoed van hout en vrueh- f
ten: ;j;
een ratelaar van een vrucht van
de baobab, waar het vruchtvlees uitj;
verwijderd was en alleen de pitten y
nog inzaten. J
een samengestelde vogelstrik, ge-
maakt van bindweefsels en staart-
haren voor de lussen.
v"P
een tol gemaakt van een boom-
vrucht en een stukje hout.
-i,
een prnpellor gemaakt van hout'ijl
en een stukje textiel. ft*
Het speelgoed in de derde wereld is
primitiever, zelfgemaakt van afval,
goedkoop en gauw kapot. De kinde
ren moeten het speelgoed zelf laten
bewegen. Zij hebben weinig speel-,
goed en spelen dus veel samen. Ver--f
der maakten zij pijl en boog, auto's
van houten latjes en auto's van oude
schoenen en houten wieltjes.
door Viktor Grabner en
Jeroen Neelen
's Middags bezochten we het Histo-
risch Museum De Dubbelde Palm-
boom. Hier werden we rondgeleid
en de gids vertelde ons over rijke en'
arme gezinnen. Kinderen van arme
gezinnen hadden geen tijd om te
spelen; zij moesten hun ouders op.,
het land helpen. Speelgoed hadden
zij ook niet. Rijke gezinnen hadden
wel speelgoed. Sommige rijke dames
lieten een heel groot poppenhuis
bouwen- Dit huis mocht dan alleen
geopend worden wanneer de kinde
ren niet in de kamer waren en als
er bezoek was. Er stonden in dit
poppenhuis echte tafels, stoelen en
kasten in miniatuur, zelfs hele klei
ne boekjes die echt gedrukt waren.
Sommige rijke dames lieten poppen'
uit Parijs komen, gekleed in de
nieuwste mode. Deze kleertjes liet
men in het groot maken. Hierna
kregen wij nog een diaprogramma
te zien over speelgoed. Daarna na
men wij de trein naar Vlaardingen.
Donderdag: om negen uur begon
nen wij met het maken van speel
goed en spelletjes van afvalmate-
riaal.
Vrijdag; om half negen begonnen
we met het afmaken van de spelle
tjes en het speelgoed. Hierna heb
ben wij onze tentoonstellingskraam
ingericht.
.1
door Bianca Boer en
Anita Suijsman
een dieet. We liepen over de kinde
rafdeling en zagen dat er niet veel
kinderen waren. Op de oostkant la
gen vier kinderen en op de west
kant (besmettelijke ziekten) lagen
drie kinderen. De meest voorko
mende ziektes zijn besmettelijke
ziektes en auto-ongelukken. We
hebben nog gesproken met een jon
gen die geopereerd was en met een
jongen die suikerziekte had. Als een
kind is geopereerd ligt het eerst
voor een uur of twee jn oen uit-
slaapkamer en als een kind langer
dan drie weken in het ziekenhuis
ligt. kan het onderwijs volgen, be
halve als het op de middelbare
school zit.
Naderhand gingen we naar de
kraamafdeling waar zuster Spaans
ons overnam. We hielden een inter
view en kregen een babytje te zien
van drie dagen en een week. Toen
kregen we de verloskamer te zien,
waar een bed in stond, een lamp
waar fel licht uil kwam en er ston
den een paar apparaten. We kregen
ook veel materiaal zoals: pampers,
folders, flesje voeding, spuiten, na
velstrengklem en een slijmzuigertje.
Het was erg leuk en we hebben veel
van de interviews opgestoken. We
zijn ook nog naar de centrale keu
ken geweest. En daarna gingen we
weer naar school terug.
Maandagmorgen gingen we naar
het museum van Land- en Volken
kunde. De tentoonstelling ging over
,,hoe de Turkse kinderen leven".
Het was heel interessant.
Dinsdagmorgen gingen we inter
views houden met de mensen op het
Liesveld. We gingen ze vragen wat
ze van de derde wereld dachten.
Wij dachten dat de mensen wel po
sitief zouden reageren. De meeste
mensen reageerden wel positief,
maar er waren wel negatieve bij.
Hier is zo n negatieve reactie.
Meneer, mogen we u wat vragen?
Natuurlijkmaar waarover? Over
de DERDE WERELD! O, kind daar
weet ik geert donder vanaf!
Dit was dus een persoon die zich
niets van de derde wereld aantrekt.
Het is normaal dat je je niet met an
dermans zaken bemoeit. Dit geldt
voor iedereen! Maar je moet je wel
wat van de DERDE WERELD aan
trekken. Er zijn wel mensen die de
armen willen helpen. Mannen stel
den zich niet zo open voor onze vra
gen, maar vrouwen wel! Ze gingen
echt op onze vragen in. Daarna kre
gen we een film over de krottenwij-
ken in Brazilië en er -was een film
over de mijnwerkers in Bolivia.
Woensdag kwam er een man van
het Nicaragua Comité. Hij vertelde
alles over Nicaragua. Hoe het daar
was en hoe de mensen daar leven.
Hoeveel inwoners er waren, wat er
verbouwd wordt.
Daarna gingen we een soort toneel
stuk houden over een grootgrondbe
door Marjan Planije en
Jeanette Mess Lapré
zitter met mensen er om heen zoals
boeren en strijders die grond wilden
hebben maar dat niet kregen. Daar
onstond een grote discussie over,
We hebben het project de Derde
V/ere ld gekozen omdat we meer -
over dit onderwerp wilden weten.
Als u eens over de derde wereld
denkt, vindt u dan ook niet dat we
het veel te goed hebben? En als u
dan de derde wereld vergelijkt met
ons, hebben we het veel te goed,
niet waar? Dus de wereld is niet
eerlijk verdeeld!.
Op de Willem de Zwijgerschool.
Om tien uur motst je aanwezig zijn. Toen we bij de school naar binnen gin-
gen moesten we naar de hal.
Er was een vrouw die ons een boel dingen over toneel vertelde. Wij moester. -
door Marilou Willemsen
ook dingen, wat zij eerst hadden uitgebeeld, uitbeelden,
Dit had te maken met het circus. Sommigen vonden, dat zij er wel voor schut
stonden (waaronder ik). Ook gingen we nog een heel circus uitbeelden dit
was wel leuk soms wat rommelig.
