STREEK
op de planken'
Geldgebrek nekt ver
betering van Maasdijk
Posthoorn: soeir
plan is grootste
operatie sinds
Thorbecke
Meer
dan
een
zak
(slot)
patat
Walter van Ginnekende Stadsgehoorzaal en de toverfee
|i
pp,..
Nieuwe weg is enige oplossing
I
dinsdag
23 december 1980
VD/SC/WW
'De muren om en
Bette Midler
Vlaardingen „Ach Ja, die niam, Stadsgehoorzaal! Die
is, vóór mijn tijd, waarschijnlijk ontsproten aan het
brein van diegenen die theaters, net ais een kermis, poe
len van zonde en verderf achtten. Er kwam wél een ker-
mis in Vlaardingen, natuurlijk: dat was niet tegen te
houden, maar die bleef officiéél „paardemarkt" heten.
Dat mocht wel. En daarom werd dit gebouw geen Stads
schouwburg of Stadstheater gedoopt maar Stadsgehoor
zaal. Dat klonk tenminste minder zondig. Mischien
wordt die naam ooit veranderd, als ik dood ben-."
Walter van Ginneken, direc
teur van de Vlaardingse Stads
gehoorzaal, lacht wat ironisch.
In kleding, manieren en
spraakgebruik is hij duidelijk
vertegenwoordiger van de
"oude garde. Wanneer het cul
turele leven van Vlaardingen
ter sprake komt weet hij ech
ter precies waar de knelpun
ten liggen en waaruit, ook bij'
de jongeren, de behoefte aan
theatergebeuren bestaat. De
bruine vingers van een kettin
groker; slimme ogen achter
een ouderwetse bril, een vlin
derdas die z'n handelsmerk is
geworden. De deur van z'n
kantoor staat altijd open.
Het beste
„Ik ben gemeente-ambtenaar,"
zegt-ïe. „En als zodanig heb ik
rekening te houden met wat
de gemeentelijke subsidies me
toestaan. Ik weet dat ik een
aantal keren volle zalen moet
trekken met een populair pro
gramma, vóór ik me kan ver
oorloven een maatschappij
kritisch of avant-garde gezel
schap te engageren waar min
der mensen op af komen.
Maar wel zóek ik altijd naar
het beste wat ieder genre te
bieden heeft. En voor de één is
dat nu eenmaal André van
Duin, voor een ander Jas pen
na de Jong of Herman van
Veen en voor een derde de
Nieuwe Komedie met „Proces
in Praag".
„Hoe zitje zelf tegen die voor
stellingen aan te kijken?"
„Uiterst kritisch", zegt Walter
van Ginneken, „en dat betreft
dan niet alleen de aard en het
artistiek peil van wat me
wordt voorgeschoteld. Ik zit te
kijken of m'n nieuwe licht
computer goed voldoet, of de
technische kant van de voor
stelling klopt, ik luister of er
geen gerinkel van vaatwerk in
de gangen is als na de pauze
de mensen hun koffie hebben
geconsumeerd. Daarom zijn
die plastic bekertjes ingevoerd,
die hoor je tenminste niet Op
al die dingen moet je letten als
theaterdirecteur. En wanneer
na een uiterst dramatische scè
ne een actrice achter een dé
cordeur verdwijnt zit ik aan
die levensgevaarlijke donkere
trap achter dat decor te den
ken en 2achtjes te bidden dat
het mens er niet afdonderL
Wanneer een groep artisten
zich niet alleen figuurlijk
maar ook letterlijk in het
zweet staat te werken heb ik
de gebrekkige kleedkamers in
m'n achterhoofd waar nota
bene niet eens douches zijn!"
„We hebben ooit de illusie ge
had dat we bij het 700-jarlg be
staan van Vlaardingen uit de
financiële en technische zor
gen zouden zijn. Er waren
plannen om de Stadsgehoor
zaal rigoureus uit te bouwen
en te moderniseren: er waren
ideeën om dit geheel uit te
breiden met een congres- en
concertzaal. Het waren plan
nen die met elkaar 3,5 miljoen
moesten kosten, maar achteraf
ging een groot deel van dit
geld naar de Lijnbaanhallen
en moesten wij hier in de
Stadsgehoorzaal het inmiddels
achterstallige onderhoud met
zo'n 6QO.OOO gulden zien te kla
ren. Het toneel bleef hetzelfde,
er kwamen wat technische
verbeteringen en een kwast
verf en de rest ging naar de
uitbreiding van de damestoi
letten. Daar lach je nu om,
maar met dit soort zaken heb
ik ook te maken. Vóór de ver
bouwing moesten, bij een re
delijk bezette zaal, circa 360
dames in een pauze van 20 mi-
door Tineke Diepenhorst
nuten van drie toiletten ge
bruik makenl Nee, reken nou
's mee, dat waren toestanden
zeg, dat was gewoon gênant!"
„Gebeurt het wel eens datje,
ondanks het kritisch kijken en
kien zijn op de praktische
gang van zaken toch door een
voorstelling wordt meege
sleept?"
Walter van Ginneken steekt
een nieuwe sigaret op en knikt
instemmend. „Er zijn inder
daad voorstellingen die zo ap
pelleren aan m'n eigen gevoe
lens dat ik de rest vergeten
kan," zegt-ie, „al gebeurt dat
heel weinig. Ik had het pas bij
een show van Jos Brink dat ik
werkelijk van m'n stoel viel
van het lachen. Ik was daar
zelf eigenlijk het meest ver
baasd over. Ik dacht: man, hoe
kan dat nou? Toen ben ik de
tweede avond weer gaan kij
ken, kritischer dan ooit en ïk
heb me opnieuw te pletter ge
lachen. Ik was weerloos tegen
over de humor van die jongen.
Bij de voorstelling van „Ver
domde Lowjetje" werd ik ook,
zij het op een andere wijze
meegesleept. Dat was een dra
ma dat me diep heeft bewo
gen".
Toverfee
„Stel dat er nu eens niet op
het toneel maar hier in je kan
toor een toverfee binnen
zweef t die met haar stafje
zwaait en zegt komaan, Wal
ter, je mag een paar wensen
doen ten aanzien van de
Stadsgehorzaal en ten aanzien
van het theateeminnend pu
bliek van Vlaardingen. Op
geld hoefje niet te letten. Met
zoiets triviaals kunnen tover
feeën zich niet bezig houden!
,,Dan zou ik antwoorden: lieve
fee, haal de muren van de to
ren van de Stadsgehoorzaal
óm! Want binnen de muren
van die toren bevindt zich het
toneel met alles wat daarbij
hoort. Pas als de muren van de
toren worden gesloopt en een
aantal meters meer uit elkaar
weer worden opgebouwd kan
het toneel vergroot worden.
Dan krijgt het publiek beter
zicht, dan worden de mogelijk
heden groter en hebben de ar
tisten een betere accomodatie.
Een nieuwe toneelvloer: een
wat rianter entree en nog wat
technische verbeteringen zijn
voor diezelfde fee dan een
kleinigheid die ze met dezelf
de zwaai van haar stafje gelijk
kan meenemen."
Walter van Ginneken blijkt
van harte bereid het spelletje
mee te spelen, „Ik mocht nóg
een wens doen" zegt-ie verlek
kerd. „Ik zou ook vragen om
een klein theatertje dat, naast
de Stadsgehoorzaal, z'n functie
zou krijgen in het Vlaardingse
culturele leven. Dat „naast" is
niet eens letterlijk bedoeld. El
ders in de stad zou net zo goed
een mini-theater, zoals „De
Tee re too f" in Schiedam moe
ten komen. Niet te mooi, niet
te chique, niet te groot. Maar
wèl met de mogelijkheden om
nieuwe theatervormen te
brengen voor een overwegend
jeugdig publiek. Het zou het
culturele' leven van Vlaardin
gen ten goede komen. Je
kweekt zo een nieuw publiek
van theaterbezoekers: mensen
die zich voelen aangetrokken
tot wat ik de „margegroepen"
zou willen noemen. Dat is
méér dan het maatschappij
kritisch toneel of wat men on
der „avant-garde" verstaat De
„marge-groepen" zoeken naar
heel nieuwe theatervormen
zoals bijvoorbeeld het Onaf
hankelijk Toneel dat doet. Ze
passen niet in deze Stadsge
hoorzaal met haar „lijst-to-
neel". Ze passen wel in een
klein theater waar het publiek
in een kring om de spelers
heen zit en waar je desnoods je
flesje bier en je sigaret mee
naar binnen neemt. Pas nog
heb ik zo'n theater bezocht in
•Gent» in een oude fabriekshal.
Een blind paard kon er geen
schade doen, het publiek liep
in en uit maar het had precies
datgene wat we hier in Vlaar
dingen ook nodig hebben: een
theater waar alles moet mo
gen!"
Bette Midler
„Nog steeds heeft de toverfee
een wens voor je in petto.
Welke man, vrouw of groep
zou je hier het liefste in dit
theater willen zien?"
Walter van Ginneken hoeft
niet eens zo lang na te denken.
„Bette Midler" zegt-ie glim
mend, „en dan met de Cleve
land-show. Toen ik dat malse
wijf voor het eerst op de tele
visie zag was ik verloren. Zij
wist, op een overrompelende
manier vulgariteit en banali
teit op een peil te brengen
zoals ik dat nooit eerder zag.
Zij wist precies war haar gren
zen lagen. Zij shockeerde,
maar het werd nooit vèttig. Ja
hoor, als alles kan zou ik voor
Bette Midler kiezen"
De telefoon rinkelt. We staan
weer met ons benen op de
grond. De impressario van
Fons Jansen meldt dat voor de
nieuwe show van deze cabare
tier een toneel van minstens
tien meter breed vereist is. Het
toneel van de Stadsgehoorzaal
meet maar negen meter...
„Wanneer het me via de im
pressario niet lukt om Fons
Jansen naar Vlaardingen te
krijgen zal ik 'm thuis opbel
len, hoewel dat niet m'n ge
woonte is" zegt Walter van
Ginneken met enige grimmig
heid als hij de hoorn heeft
neergelegd. „We kennen el
kaar, hij komt hier al jaren,
we kunnen goed met elkaar
overweg. En dan zal ik 'm vra
gen: zeg Fons, sinds wanneer
is één meter toneelvloer reden
om je publiek in Vlaardingen
in de steek te laten?"
Walter van Ginniken: minl-ttieatertja voor margegroepen...
's-Gravenzande „De enige oplossing voor de vele onge
lukken op de Maasdijk is de aanleg van een nieuwe weg
tussen Rotterdam en Hoek van Holland, langs de Water-
weg" Dat is de mening van het politiekorps van 's-Gra-
venzande naar aanleiding van weer een dodelijk onge
val, dat onlangs plaatsvond. Het aantal doden dat dit
jaar op de Maasdijk Is gevallen is inmiddels gestegen tot
vijf.
Op de Maasdijk wordt door de
politie intensief gecontroleerd
op overtredingen van het fn-
haalverbod en het rijden door
rood licht „Maar als mensen
zich niet aan de regels houden,
dan kun je daar als politie on
mogelijk iets tegen doen. Je
kunt er per slot van rekening
niet altijd staan en er worden
op de Maasdijk al veel bekeu
ringen uitgereikt," aldus een
reactie van het politiekorps in
V Gravenzan.de. „De provin
cie heeft er al zoveel borden
neergezet maar het sorteert',
weinig effect 's Zomers zijn er
ook veel kop-staartbotsingen
)p de Maasdijk, omdat alle
'ènsen :dan naar het strand
-illen. Warm weer, volle
uto's met kinderen die zich
zitten te vervelen en een te
korte afstand tot de voorgan
ger zijn de oorzaken van de
vele ongevallen in dat seizoen.
De huidige weg, die eigenlijk
vooroorlogs is, dient ook nog
voor het goederentransport
naar Engeland."
Geen geld
Volgens hoofdinspecteur Vis-
kil, chef van de politie in
Naaldwijk, zijn gemeente, be
woners en provincie het roe
rend eens over de manier
waarop van de gevaarlijke si
tuaties moeten worden verbe
terd. „Alleen het geld heeft
daarvoor nog steeds ontbro
ken," aldus de korpschef in
Naaldwijk.
Ook het Naaldwijkse politie
korps controleert frequent op
de Maasdijk het gedrag van de
verkeersdeelnemers, maar laat
weten niet overal tegelijk te
kunnen zijn. „Er is regelmati
ge controle op snelheid, maar
het constateren van een over
treding van het inhaalverbod
is heel wat moeilijker." meent
hoofdinspecteur Viskil. De
Naaldwijkse korpschef wenst
nadrukkelijk onderscheid te
maken tussen het gevaar, dat
de weg in zich draagt en het
gedrag van de verkeersdeelne
mers. „Vaak is een weg niet
veilig of onveilig, maar ont
staan ongevallen door fouten
van weggebruikers," meent
Viskil.
Wegbeheerder provinciale wa
terstaat zoekt al jaren in sa
menwerking met de aanlig
gende gemeenten naar oplos
singen voor de gevaarlijke si
tuaties op de Maasdijk. Eind
september werd echter duide
lijk dat het geld voor dure re
constructies ontbreekt Dat be
tekent in de praktijk, dat ver
beteringen de eerste vijf jaar
van de baan zijn. Onder druk
van de financiële tekorten
heeft de provincie vele toezeg
gingen voor verbeteringen in
moeten trekken. Rente, onder
houdskosten van bestaande
wegen en de verliezen op de
Dordtse Kiltunnel slokken een
belangrijk deel van het pro
vinciaal budget op.
Verbeteringen, waarover de
gemeente Naaldwijk en de
provincie het al eens waren,
omvatten de reconstructie van
de kruisingen met de Oranjes-
1 uitweg, de kern Maasdijk en
de Nolweg. Voorts zouden
nieuwe verkeerslichten kun
nen worden geplaatst en zou
worden gestreefd naar het
doortrekken van de noorde
lijke parallelweg en aanslui
ting van de V/estlandseweg.
De kosten van die verbeterin
gen worden geraamd op vijf
miljoen gulden. Daarbij zijn de
noodzakelijke grondverwer
ving, het verleggen van kabels
en leiding en en het verplaat
sen van de openbare verlich
ting niet inbegrepen.
Hij dacht eerst dat het een bijbaantje zou worden, een
klusje voor tussen neus en lippen door, maar maakt
nu overuren. Je zult toch coördinator van het sociaal-
cultureel plan zijn en er de hele dag mee bezig wezen!
Dat roept het beeld op v.~n een dorre ambtenaar, ver
grijsd tot in zijn botten, met schaapachtige automatis
men. Doch ook in de sociaal-culturele planning wacht
ons verrassingen: J. A. M. Kemps is een goedlachse
man, helder van geest, kien in de woordkeus, en zo
past hij goed in het ambtenarenteam van wethouder
Herman Posthoorn. Welk een grote pluim! Maar waar
lijk, wie alleen al bereid is het socu-plan te coördine
ren, verdient bij voorbaat lauwerkrans en beker.
Jan Kemps, in al zijn tijd
van coördineren, is er opti
mistisch onder gebleven en
daarmee is hij een van de
weinigen. De federatie van
Schïedamse instellingen ge
looft er niet in. De Schie-
damse Gemeenschap lever
de een nota, maar blijft
sceptisch. Het bureau voor
alternatieve hulpverlening
(BAH) vreest dat belangrij
ke doelgroepen over het
hoofd worden gezien. De
sport weet er geen raad
mee. Menige vereniging ziet
de welzijnsproblematiek bo
ven haar hoofd uitgroeien.
In vorige artikelen werd er
uitvoerig over geschreven.
Maar Kemps is optimist en
Posthoorn bleef dat met
hem. Zo ook Kemps' colle
ga's,
Vooruit' daar wéren bij
deze ambtenaren aanvanke-,
lijke bezwaren tegen de ma
nier waarop. CRM liet de
gemeente zo weinig tijd het
socu-plan te maken. Maar
met een jaartje uitstel is
daar enigszins in voorzien.
De afdeling cultuur, sport
en jeugd (CSJJ is er in haar
geheel mee aan de slag ge
gaan, want zo'n inventarisa
tie van activiteiten en be
hoeften werkt door in alle
facetten, sport, kunst, club
huizen, noem ze maar weer
op. Het heeft per slot var»
rekening allemaal met geld
te maken en hoe dat ver
deeld moet worden zal
staan in het sociaal-cultu
reel plan. Voor CSJ bete
kende dat een hele her
structurering van de afde
ling.
Duidelijkheid
„Het is de grootste operatie
sinds Thorbecke," zegt wet
houder Posthoorn. „Ver
schillende maatschappelijke
zaken worden tegen elkaar
afgezet. De benadering is op
een volstrekt nieuwe ma
nier. Je hebt te maken met
kinderdagverblijven en vol
wasseneneducatie, welzijns
werk voor buitenlanders,
jeugd- en jongerenwerk et
cetera, en met elkaar moe
ten we een weloverwogen
verdeling maken. Dat zal
met vallen en opstaan ge
beuren. Maar wij zijn op de
afdeling nu zover, dat ik
denk dat de hele boel bin
nen een paar maanden be
spreekbaar is voor de bur
ger."
Volgens Posthoorn zal er
een grote beleidsbeïnvloe
ding vanuit de bevolking
zijn. „Dat sociaal-cultureel
plan geeft zo duidelijk aan
waar het geld naartoe gaat,
dat je de bevolking ook pre
cies duidelijk kunt maken
wat ermee gebeurt. Dat is
nooit gelukt. Als je de ge
meentebegroting pakt, kan
je ver komen om dat na te
gaan, maar wie doet dat nu?
Het sociaal-cultureel plan
zal veel overzichtelijker
zijn. En de jaarlijkse bijstel
ling ervan laat dan ook pre
cies zien, wat er voor be
leidskeuzen gemaakt wor
den. Dat schept politieke
duidelijkheid."
-door
Kor
Kegel
Gaan nu een zeeverkenner,
een aquariumhouder cn een
korfballer met elkaar be
praten,, of cricket belangrij
ker is dan het timmerkamp
in Schiedam-Zuid? Nee, dat
gaan zij niet. Wel zijn er
verschillende belangen
(„die tegenstellingen laten
wij ook gewoon bestaan,"
zegt CSJ-chef Ben Hakken-
broek) maar dat gaat niet
zover, dat poppentheater
zich met schapenscheren
gaat bemoeien. En toch zul
len er afwegingen zijn.
Kemps: „De instellingen be
reiden zich al voor op het in
kaart brengen van hun acti
viteiten. Dat geeft ons een
beeld van wat er in de stad
allemaal gebeurt. Stel nu: in
een wijk heb je behalve
veel jeugd- en jongeren"
werk ook nog een padvin
dersclub en in een andere
wijk heb je geen van beide.
Dan kan het ziin, dat die
padvinders afvallen en geen
subsidie meer krijgen, om
dat de lacune in de tweede
wijk wel betekent dat daar
andere voorzieningen moe
ten komen, waarvoor dus
geld nodig is."
Posthoorn: „In die zin kan
het socu-plan een taakstel
lend karakter hebben.
Voorwaarden scheppend en
controlerend."
Hakkenbroek: „Je kunt
prioriteiten aangeven, zeg
gen wat je per se waar wilt,
ook als er geen organisatie
tegenover staat die dat zal
uitvoeren. Dan kan eraan
gedacht worden de gemeen
te zelf die zaken te laten op
knappen, net zoals in het
verleden müt de Trech-
ter/SWA is gebeurd. De ge
meente neemt dan het
voortouw."
Posthoorn: „Om die reden,
kijken naar wat er in welke
wijk is, kan het socu-plan
nooit een kopie worden van
zo'n plan uit andere steden.
Schiedam heeft zijn eigen
activiteiten en instellingen."
Kemps: „Vroeger ging het
bij de subsidiëring van ver
enigingen om het doen, om
de activiteiten die zij onder
namen, en dan keek je naar
het aantal leden. Straks niet
meer. Wij gaan nu beoorde
len: hebben die activiteiten
zinDaarbij kijken wij niet
alleen naar het aantal leden
van een club. Het rende
ment van de subsidie-uitga
ven 2al een criterium zijn,
maar niet het enige?'
Hakkenbroek: „Er zullen
verschillen van inzichten
zijn. Ik voorspel nog heel
veel botsingen bij andere
subsidie-overwegingen. Bij
de gemeente zullen we vaak
zeggen: ja, die club krijgt
zoveel,'maar dat is zo ge
groeid, dat was de bedoeling
helemaal niet, dat moet te
ruggedraaid worden. En bij
de bevolking zal je vaak het
verwijt horen: ja, zeg, wij
kregen altijd al zoveel geld
en nu niet meer, blijf met je
poten van ons geld af!"
Subjectief
Hakkenbroek en Kemps
kunnen als ambtenaren
maar tot op zekere hoogte
gaan. „Wat heeft de ge
meente voor bepaalde za
ken over? Dat is een afwe
ging, "daar zitten natuurlijk
veel subjectieve oordelen
bij. Waarom is de ene acti
viteit belangrijker dan een
andere?. Als je een stuk of
zes drugsgebruikers mei
een bepaald bedrag kunt
optillen naar zinvolle tijds
besteding, moet je dar. daar
voor kiezen of met hetzelf
de bedrag een bestaande
vereniging in stand helpen
houden? Dat is een voor
beeld van een keuze. Maar
wij, als ambtenaren, kun
nen alleen alles op een rij
zetten en daarmee laten
zien wat het sociaal-cultu
reel plan inhoudt, wat er is.
De knelpunten komen dan
beter naar voren. En ja, hoe
je dat richting geeft, dat is
een zaak voor het gemeen
tebestuur aldus Hakken
broek.
Hij denkt dat het nog wel
vijf jaar duurt," voor de hele
sociaal-culturele machine
geolied is. Daarbij zal er elk
jaar eerf-bijstelling van het
grote plan zijn, omdat de
maatschappij nu eenmaal
geen statisch geheel is, maar
voortdurend in beweging
met steeds nieuwe activitei
ten. Kemps: „Dat betekent
niet zonder meer, dat als
zich nieuwe activiteiten
aanbieden voor subsidie, dat
je dan andere automatisch -
over de rand gooit. Dan
moet er een herverdeling
van de gelden plaatsvinden.
En je moet natuurlijk ruim
te houden voor incidentele
gebeurtenissen en experi
menten."
Volgens een schatting van
Posthoorn zijn er in Schie
dam 110 instellingen, die
subsidie van de gemeente
krijgen. Al die organisaties
werken op verschillende
terreinen. Posthoorn ver
moedt dat hun werk wel
veertig richtingen opgaat
Hakkenbroek: „Hoe je dat
werk waardeert, dat is iets
wat niet 2onder conflicten
en wapengekletter gaat. Bij
voorbeeld wat Leo Herwig
zei over dat tekort van zes
tig beroepskrachten in het
club- en buurthuiswerk: ja,
daar hebben wij ons inder
daad rot om gelachen."
Meer of minder?
In het veld, daarmee wordt
gewoon bedoeld: bij de clubs
zelf, daar hoor je de laatste
tijd twee opvattingen. De
ene club zegt: laten wij
meer activiteiten gaan ont
plooien, dan is de kans op
subsidie groter en staan wij
sterker als er straks dingen
moeten afvallen. De andere
club zegt: laten wij maar
even kalmpjes aan doen,
want dan signaleert de ge
meente misschien een gat in
de activiteiten waarvoor zij
ons aanwijst om dat op te
vullen, dat levert dan extra
subsidie op omdat de ge
meente ons erkent als club
die dat aankan.
Posthoorn: „Beide redene
ringen komen op^nul uit
Het gaat er niet om wat zij
wel of niet doen, het gaat
erom waarvoor zij iets doen.
Dat zal vooral de subsidie
verdeling bepalen. Maar het
is uiteraard een waanidee
dat niets doen geld oplevert
Het is altijd goed meer acti
viteiten te houden en zeker
nü. Dat wordt een criteri
um. Maar de totaalsom aan
activiteiten is geen gesloten
vat. Daar kan in en uit"
o Jan Kemps, coördinator van het sociaal-cultureel plan,
de zin van activiteiten wordt belangrijker dan het
doen...
In vijf artikelen Is onze
krant Ingegaan op de hek
sentoer, die het maken
van een sociaal-cultureel
plan is voor zowel ge
meente als burgerij. De se
rie 'Meer dan een zak pa
tat' kwam tot stand na
een jaar lang volgen van
vergaderingen door wel
zij ns- en recreatieve in
stellingen en na vele ge
sprekken met exponenten
daarvan. De vorige artike
len verschenen op 28 no
vember en 5. 12 en 18 de
cember.
De serietitel TCeer dan
een zak patat' wilde aan
geven dat het sociaal-cul
ture le plan een schakel la
In een bewustwordings
proces, dat doorwerkt tot
op straathoeken cn sport
velden. en was verder een
knipoog naar verantwoor
delijk wethouder
H. W. Posthoorn die niet
snel een frietje versmaadt
Er is nadrukkelijk géén
relatie tussen de titel en
de CDA-beweging 'Niet
bil brood alleen'.
Herman Posthoorn, wethouder: méér activiteiten altijd zinvol en
