Oude meesters
met nieuwe verf
Aad Zoutendijk
viert jubilea mp je
Nanna Tintel gaat
gezond met klei om
mm
Origineel theater
in B'Bwana
Driehonderdste lunchconcert
Met stip
beel<
v. w§ a
V'':A'
Een wekelijkse
pagina vol
informatie over
kunst en
cultuur uit de
regio. Reacties
en berichten
graag vóór
woensdag
12.00 uur, naar
het adres van
deze krant,
postbus 110,
Vlaardtn
rdlngen
r. J.H.
t.a.Y.
Bakker), let,
010 - 352068.
Marijke
Peetom, aan
het werk aan
opdracht.
..Copiören
puur voor de
hobby".
„Het is een soort uitda
ging om te zien of ik
net kan. Als je voor je
zelf schildert denk je
nog wel eens: nou. dat
laat ik maar weg. Maar
bij de oude meesters
luistert het heel nauw.
Daar ben je verplicht
alles precies weer te
geven. Je raakt er ook
steeds meer mee op de
hoogte. Je gaat dingen
herkennen. Pieter de
Hoogh bijvoorbeeld
aan zijn vloeren, aan
die zwart-wit plavui
zen. Vermeer aan zijn
blauw met geel,"
Marijke Peetoom (33)
ziet het vrij schilderen
niet zo zitten, het co-
piëren van de oude
meesters des te meer.
Ze wilde plezier hou
den in het schilderen,
want ze doet het ook,
zoals ze zegt, „puur
voor de hobby" Deze
weken heeft de Vlaar-
dingse, de echtgenote
van de man die enige
belangstelling trok met
zijn bridgeclub voor
niet-rokers, haar eerste
tentoonstelling in het
Maassluise Koningshof.
Zeventien olieverven,
die we allemaal wel
eens eerder hebben ge
zien. 'Saskia* van Rem
brandt, 'Het meisje met
de parel' van Vermeer,
en zo nog wat van die
oude bekenden.
Je vraagt je af wat ie
mand beweegt werk
van anderen, ook al is
dat meesterwerk, nog
eens dunnetjes over te
doen. Marijke Peetom
is er heel kort over.
Maar wèl duidelijk: „Ik
ben begonnen met iets
uit het hoofd, maar dat
wilde niet zo lukken.
Ik kon maar nooit iets
verzinnen." Het werk
van anderen bood uit
komst. Daar ontdekte
zij de inspiratie die ze
zelf node miste. Rem
brandt, Vermeer, Pie
ter de Hoogh, Paulus
Potter, de oude klassie
ke meesters dus. Soms
gaat ze naar musea om
de originelen precies te
2i'en. „En. dan denk je
wel eens: verdorde, het
is toch een ander soort
rood."
Toch zegt ze zelf over
het algemeen weinig
moeite te hebben met
het vinden van precies
die kleuren die oude
meesters ook gebruik
ten. Vaak zitten daar
heel persoonlijke bij.
Maar Marijke heeft een
'mengintultie'. „Het is
een soort aanleg. Het
kost me eigenlijk nooit
moeite. Ik pak meestal
gelijk de goede tubes
en meng in de goede
verhoudingen."
Opdrachten blijken de
motor van haar co-
pieerlust. „Ik moet wel
opdrachten krijgen.
Soms komen ze met
een poster, zoals van
die paardekop bijvoor
beeld. Dan willen ze
daar graag een schilde
rij van. Kijk, het is niet
iets waar ik uit mezelf
aan zou beginnen. Ik
ben er niet zo op inge
richt ook. En wat die
oude meesters betreft,
ik moet ze wel kwijtra
ken, Misschien is die
tentoonstelling daar
ook wel goed voor.
Want wat heb ik er
aan als er straks zeven
tien boven op een rijtje
tegen de muur staan."
Wie belangstelling
heeft voor oude mees
ters met een fris verfje,
de tentoonstelling in
Koningshof is voorlo
pig nog te bezichtigen.
Openingstijden zijn ge
lijk aan de kantoortij
den.
JHB
„Je ziet de tendens dat mensen
tegenwoordig nergens de tijd
meer voor nemen. Het is snel
boodschappen inladen en dan
naar de camping,1' merkt hij op,
sprekend over Vlaardingen en de
wenselijkheid het oude stads
beeld met zijn kleine buurtwin-
keltjes te bewaren of te herstel
len. Geldt dat ook voor de lunc
hconcerten? „Nee, daar juist niet.
Daar zie je een kleine, maar vaste
groep die er de tijd voor neemt.
Een paar mensen van Unilever
bijvoorbeeld, die in de middag
pauze hier elke donderdag weer
naar de kerk komen voor het
concert."
Deze week gaf Aad Zoutendijk,
de vaste organist van de Grote
Kerk, 2ijn driehonderdste lunc
hconcert. We kunnen zolangza-
merhand gaan spreken van een
traditie. En er zijn slechtere tra
dities denkbaar. Ook in Vlaar
dingen heeft het verschijnsel van
lunch-, koffie- en wandelconcer
ten zijn beslag gevonden. Al
meer dan zes jaar kan de Vlaar-
dinger donderdag tussen de mid
dag zijn kuchje nuttigen terwijl
Zoutendijk alle orgelregisters bo
ven hem opentrekt. Aanleiding
tot een gesprek met Aad Zouten
dijk.
Het blijkt uit te draaien op een
monoloog. Hij grijpt de gelegen
heid aan om 'zijn' orgel weer
eens in de publiciteit te brengen.
En als ik dan de rampzalige ver
gissing bega te vragen of dit nu
het grote Garrelsorgel is, lacht
hij, toch een beetje geraakt. „Nee,
dat is in Maassluis. Die is beken
der, hè." Maar uit de uiteenzet
ting die hij daarna over het Van
Peteghemorgel geeft kan duide
lijk opgemaakt worden dat hij
dat zeker niet terecht vindt.
Een rooms orgel in een protes
tante kerk. Van Peteghem bouw
de het in 1763 voor de abdij Bau-
delo in Gent. In de Napoleonti
sche tijd verviel het monumenta
le instrument aan de schout cn
schepenen, die het voor de helft
van de vraagprijs aan de Vlaar-
dingse vissers van de hand de
den; ƒ3600,- moest de kerkelijke
gemeente neertellen. Het orgel
kwam naar Vlaardingen, waar
het door Abraham Meere aange
past werd aan de afmetingen van
de Grote Kerk, Sindsdien onder
ging het heel wat wijzingen,
maar enige jaren geleden werd
Aad Zoutendijk, noordeling achter zuidelijk orgel.
het zoveel mogelijk in de oude
staat hersteld. Tot op de oor
spronkelijke kleur aan toe.
door Jan Hendrik Bakker
In de praktijk betekende het dat
de bediening van het orgel ook
wat omslachtiger geworden is
dan een organist van de2e tijd ge
wend is. Aad Zoutendijk: „De
meeste organisten zijn net als de
anderen. Het liefst zouden ze nog
met de auto naar de plee gaan. Ze
willen het liefst van alle gemak
ken voorzien zijn. Maar als je het
zo origineel mogelijk wil, zo
Vlaams mogelijk, dan moet je die
ongemakken op de koop toene
men."
En Aad heeft het Vlaamse ka
rakter van het orgel in de loop
der tijd leren waarderen. Wat
voor karakter dan? Hij legt het
uit. „Nederland heeft cultureel
gezien eigenlijk altijd onder de
plak gezeten van Duitsland. Toen
de Duitse orgelbouwers daar
geen werk meer hadden kwamen,
ze hierheen. En via het protes
tantisme hebben ze hier vaste
grond aan de voet gekregen. Een
typisch protestants orgel, zoals
het Garrelsorgel, klinkt veel
scherper, een beetje priemend.
Het is gebouwd op de polyfonie
(het door elkaar weven van zelf
standige melodieën, red.) van
Bach bijvoorbeeld. Het heeft ook
te maken met het feit dat het
moet begeleiden, hè? Protestan
ten hehbcn dat in zich: het volk
moet kunnen blèren. De Belgen
kennen dat niet. Die staan meer
onder invloed van de Franse cul
tuur."
En hij illustreert hoe het orgel
veel meer ingesteld is op het ver
toon van sier (boven hei klavier
zit zelfs een knopje voor een al
lerliefst vogelgelutdje), tierlantij
nen, akkoordenwerk. Reden
waarom in elk lunchconcert ook
meestal wel iets Frans zit. Maar
het belangrijkste blijkt toch wel
dit: „Het orgelspelen is door de
electron:sche orgels verknoeid.
Kijk, (hij maakt een onderpaneel
van het orgel tos), zie je dat staaf
je bewegen? Dat heb je alleen bij
een mechanisch orgel. Bjj een
electronisch orgel wordt een con
tact gelegd of met. Je kunt m het
aanslaan van de toetsen geen ge
voel meer leggen. Hier wèl."
Een vaste, zij het kleine groep
van mensen blijkt dat al driehon
derd lunchconcerten lang te heb
ben gewaardeerd. Het electro-
msch orgel heeft met op alle
fronten gewonnen.
„Mijn werkterrein varieert van een toilet tot een fa
briekshal," omschrijft de Japanse kunstenaar Shusaku
zijn werkterrein. De beeldend kunstenaar, danser en
choreograaf Is zaterdagavond te zien In het Vlaarding-
se B'Bwana. Samen met zijn groep 'Dormu Dance
Theatre' brengt Shusaku Takuechi een mengvorm van
diverse theatervormen, die meestal de vernietiging van
de wereld tot onderwerp hebben. 'Garden' Is de titel
van het stuk. Aanvang 22.00 uur, Hoflaan 12, toegang
ƒ6.-.
Vanavond, in het Schiedamse
Stedelijk Museum aan de Hoog
straat laten de leerlingen van de
muziekschool hun kunnen ho
ren. De toegang is gratis en het
concert begint om zeven uur.
Deze week gaan in Vlaardingen
weer twee exposities van start. In
Galerie/Artoteek aan de Hoog
straat verricht Léon L. Joseph,
chargé de mission van de ambas
sade van Frankrijk, vanavond de
opening van een grafiektentoon
stelling. Tc zien zijn onder meer
werken van Brandstatter, Hopf,
Prassinos, Viswanadhan en Zao
Wouki. In Kunst+ aan de Johan
Willem Frisolaan 70 wordt mor
gen een expositie geopend met
zeefdrukken en kleuretsen van
Harrie Gerritz.
In de Magnalia Deïkerk in
Schiedam verzorgen diverse ko
ren uit de omgeving vanavond
een nieuwjaarsconcert. Het
concert begint om kwart over
acht. Toegang drie gulden.
Het Schiedamse vrouwencafé
Vrommes, momenteel nog op de
donderdagavonden gehuisvest in
de Teerstoof. is voorbereidingen
aan het maken voor een eigen
huiscabaret. Gezelligheid staat
voorop, maar het is niet uitgeslo
ten dat het vrouwen cabaret in de
toekomst ook de boerin op gaat
Overigens is het vrouwencafé op
zoek naar een andere ruimte.
Veel bezoeksters voelen zich niet
op hun gemak wanneer zij na
een avondje met vrouwen onder
elkaar de donkere Nieuwstraat
moeten doorlopen.
Weekendcafé QT! dat op de za
terdagavonden beslag legt op de
zelfde ruimte als vrouwencafé
Vrommes op de donderdagavon
den krijgt morgen the Outskirts
op bezoek. De rock and roll gita
ren worden om half elf inge
plugd. Leden gratis, niet leden
vijf piek.
B'Bwana heeft voor de vaste
wekelijkse filmavond op zondag
beslag welen te leggen op een
echte klassieke gangsterfilm.
Vertoond wordt 'Le Samourai'
van regisseur Jean-Pierre Mel
ville met in de hoofdrol Alain
Delon. De film begint om half
negen. B'bwana heeft ons verze
kerd dat de film absoluut niet on
derbroken zal worden voor een
pauze. Hoewel de culturele socië
teit best een paar centen kan ge
bruiken, vinden bestuur en be
zoekers dat het drankje maar
moet wachten tot het woord FIN
op het doek is verschenen.
Het Schiedamse jongerencafé
Quibus aan de Lange haven
brengt zondagavond the Amatu-
ers, een uit het Engelse Bath af
komstige vijfmansformatie, die
goed is voor een swingende
rythm «31 blues. Aanvang half
tien.
Het is even buiten de deur,
maar mocht u toevallig in de
buurt zijn ga dan even kijken. In
het kader van het uitwisselings
programma met Bremen expose
ren daar vanaf morgen in de ga
lerie 'Bottcherstrasse' enkele
Schiedamse kunstenaars, onder
wie Cees Bouw, Ton van Gelder,
Inge van Haastert, Sjef Hende-
nekx en Marjo van Soest, Na de
zomer zullen Bremense kunste
naars in het Schiedams museum
hun werk laten zien.
Aan haar werk kan je zien dat Nanna Tintel een aardig
mens is, en dat doet het natuurlijk goed in een zieken
huis. Galerie Nolet mikt duidelijk op een milde, vriende
lijke sfeer in de exposities en al te enerverende of schok
kende kunst komt niet snel aan de bak. Bijvoorbeeld, het
fotowerk van Nanna Tintels huisgenoot Ton van Gelder
werd door de galeriecommissie van het Noletziekenhuis
een tikje te progressief bevonden voor de nog zo jonge
galerie.
Wat Nanna Tintel maakt is vrij van pretenties. Zij is
geen aanhangster van wat voor stroming dan ook m de
beeldende kunst en werkt zonder sociale geëngageerd
heid, je zou dus kunnen zeggen hoewel dat een beetje
beladen klinkt: zij is gewoon zichzelf. Nanna Tintel
straalt vriendelijkheid uit en die eigenschap heeft haar
werk ook. Het is keramiek die gemaakt is om het mooie.
Er zit warmte in. Dat vereist gevoel, eerder dan techni
sche vaardigheden.
Waarschijnlijk daarom gaat zij uit van natuurlijke vor
men, groeisels waar beweging in gesuggereerd wordt. Na
haar opleiding aan de academie m Rotterdam (zij woont
en werkt in Schiedam) is zij bollen gaan maken die be
ginnen te ontspruiten, en in die ontwikkeling kwamen
de bollen door de jaren heen op een dikke, sierlijke wor
telstok te staan. Mij doet het denken aan groene kool op
pootjes. Je ziet dat 't gezond is.
Ook in andere objecten zit beweging, en het is veelzeg
gend dat die objecten enveloppen zijn: Nanna Tintel (29)
gaat veel met mensen om. Met die enveloppen gebeurt
van alles. Schimmels slaan toe. wormen kruipen massaal
eruit, bloemen zorgen voor een hele flora in een simpele
enveloppe. Het fijne chamotte (steengoedklei) van Nanna
Tintel is rijk aan ideeën, met toch een onderlinge samen
hang door de consequente aanpak. Het waaiert langzaam
maar zeker uit, alsof Nanna Tintel haar armen wil uit-
slaan.
Zij exposeerde sinds 1975 in Belgische en Nederlandse
galeries waaronder PloemP, Alto, Egel. kunstzaal Zuid,
de Doelen en Kunst en in het Haagse Centre de l'Art
en de Vlaardingse Artotheek. Kor Kegel
Nanna Tintel stop! vee! warmte In haar
kunst. Chamotte moet op 1100 graden Celsius
gebakken worden.
