SI
De moeilijke afweging
tBSsen vorming en cultuur
Jacques van Toor:
een rondborstige
wijnliefhebber
O
Cursuswerk raakt meer instellingen dan SG
Remi Poppë:
ook geen
succes in
Gouderak
Hoofdstad
Diep
Vignet
Stijlbloempjes
Geen dienstsport
Lelijke paal
ï&mMte
Aspecten
Lastig
woensdag I
4 februari 1981
VD/SC/WW I
Schiedam De grens tussen
vormings- en ontwikkelings
werk en permanente educatie
vervaagt. De moedermavo, het
cursuswerk variërend van
bloemschikken tot Spaans
voor gevorderden, en bijspij-
kerlessen voor vrouwen, het
zijn voorbeelden van bijscho
ling die tussen traditioneel on
derwijs en leergierigheid-als-
hobby in zijn komen te staan.
De meeste van die nieuwighe
den worden niet gerekend tot
onderwijs, maar horen thuis In
de sociaal-culturele sector.
Subsidieverdelend apparaat
voor het vormings- en ontwik
kelingswerk is dan ook niet
het onderwijsveld. Het cursus
werk valt onder de van ouds
her ontspanningsgezinde
Schiedamse Gemeenschap
(SG).
Binnen deze culturele stich
ting is recentelijk gesproken
over de moeilijke situatie die
hierdoor ontstaat. De SG ver
deelt sinds jaar en dag namens
de gemeente Schiedam de sub-
sidiepot voor culturele activi
teiten, waaronder toneel, zang,
muziek en internationale uit
wisseling te onderscheiden
vallen. In de jaren zeventig is
een nieuwe situatie gegroeid:
het vormings- en ontwikke
lingswerk (V O) ontwikkel
de zich dermate dat, begonnen
met een enkel cursusje, bij de
overgang naar de jaren tachtig
de behoefte aan een aparte in
stelling los van de SG was ont
staan. De subsidie voor V O
was in de eerste jaren ook uit
de culturele subsidiepot geko
men en dat is een traditie ge
worden. Maar nu het V O zo
sterk is uitgebouwd, laat zich
de pijn voelen: hoe verhoudt
zich de recreatiegerichte acti
viteit van een toneelclub tot de
kwalitatieve bewustwording
van een cursus openbaar spre
ken? Het lijkt wel op de moei
lijke afweging, die ook bij de
sociaal-culturele planvorming
gemaakt dient te worden en
waarbij een dankbaar voor
beeld het vergelijk tussen een
postduivenhouder en een af
kickcentrum voor heroïne-
klanten pleegt te zijn.
De koppeling van cultuur en
cursuswerk binnen de Schie
damse Gemeenschap is niet
geheel logisch, zo kwam in het
SG-bestuur ter sprake, omdat
er bij V O immers raakvlak
ken zijn met educatieve activi
teiten van andere organisaties
dan de SG. Er zou op dat front
dus meer overleg moeten zijn.
Wat in de SG-vergadering uit
de bus rolde, was niet meer
dan dat de SG voorlopig de
subsidieverdeling voor cultuur
èn cursuswerk blijft maken,
alleen omdat die situatie tien
jaar geleden zo ontstaan is;
niet omdat er zoveel verband
tussen zit. De afweging blijft
moeilijk. Toen dan ook de SG-
afdeling V O anderhalf jaar
geleden haar wens tot verzelf
standiging niet zag gehono
reerd, hief zij zichzelf op. In
de overgangsperiode naar de
culturele raad, die nu nog
voortduurt, zou de stichtings-
raad van de SG de taken van
de opgeheven afdeling op zich
nemen.
Er is wat voor te zeggen alle
vormingsactiviteiten in Schie
dam onder één noemer te
schuiven. Dat voorkomt dat
verschillende organisaties los
van elkaar een cursus verga
dertechniek op poten zetten,
om een voorbeeld te noemen.
Drie dezelfde cursussen subsi
diëren is tenslotte zonde van
het geld. Het V O hoeft niet
onder één dak, maar in dat ge
val is meer overleg tussen de
diverse organisaties nodig. En
wat dat betreft kent Schiedam
een optimist: de beroepsverga-
dcraar die coördinator is van
de stichting 'federatie van
Schiedamse instellingen voor
sociaal-cultureel werk en sa
menlevingsopbouw', Leo Her-
wig.
Het toeval wil dat Schiedamse
door Kor Kegel
Gemeenschap èn federatie
over enige tijd met zekere
waarschijnlijkheid verhuizen
naar de leegstaande school op
het Oude Kerkhof 10. De SG
verlaat dan het Proveniershuis
waardoor woonruimte vnj-
komt, de federatie zegt haar te
klein geworden kantoor ver
derop aan de Overschtese*
straat vaarwel. Aan het Oude
Kerkhof ontstaat dan een
soort 'centraal wonen' voor in
stellingen.
Leo Herwig over de verhou
ding tussen SG en federatie:
,,Op het ogenblik doen wij
niets met elkaar. Er is geen
enkel contact Straks komen
■wij samen in één ruimte en
dan komt het misschien mak
kelijker te liggen. Als je bij el
kaar zit, is er groter kans dat
activiteiten in samenwerking
ontplooid worden. Dat zou
vanuit V O kunnen zijn."
Als voorbeeld noemt Herwig
iets, waarmee de federatie mo
menteel bezig is. „Ik denk aan
een lay-out-cursus voor wijk
kranten en clubhuisbladen,
waarin techniek en inhoudelij
ke aanpak aandacht krijgen.
Het moet natuurlijk een beetje
leuk blijven, maar 20'n cursus
zou veel krantjes dte in" Schie
dam verschijnen goed kunnen
doen, het zou er allemaal beter
gaan uitzien. Zo'n lay-out-cur-
sus zou ik willen aanbieden
aan bijvoorbeeld bewonersve-
renigmgen, maar ik kan mij
ook heel goed voorstellen dan
na enige samenspraak de SG
zo'n initiatief overneemt."
Een andere activiteit, die gaat
plaatsvinden op het raakvlak
van SG-werk en federatie.
heeft te maken met sociaal-
culturele cursussen. Zo heeft
Herwig een bestuursachtige
cursus op het oog, waarvan hij
denkt dat het goed zou kun
nen thuishoren bij V O.
Maar als dat ondergeschoven
kindjes worden, blijft hij het
liever zelf doen.
De SG heeft besloten het span
ningsveld tussen eigen werk
en andere activiteiten kenbaar
te maken aan het gemeentebe
stuur. Wat daarvan verwacht
■wordt, is niet duidelijk. De ge
meente zal verwijzen naar de
besprekingen, die in de werk
groepen voor het sociaal-cultu
reel plan worden gevoerd. Die
duren nog wel even.
Vlaardingen Jacques van
Toor draait er niet om heen.
Hij is trots op zijn wijnkelder
en zijn privé-bibliotheek over
wijn. Een bibliotheek die, als
we de rondborstige Vlaardin-
ger mogen geloven, uniek is in
Nederland. Zes jaar geleden
besloot Van Toor tot de inrich
ting van een wijnkelder in
Vlaardingen. Liefhebbers van
wijn weten nu de weg te vin
den. Niet dagelijks, want al
leen op vrijdag- en zaterdag
middag is de kelder voor het
dorstige publiek geopend. In
de kelder staan grote vaten
opgesteld. Iedereen kan zijn
eigen fles meebrengen en die
vullen met de wijn van zijn of
haar keuze.
„Het gaat de laatste jaren de
goede kant op met de verkoop
van wijn. Vooral de droge
rode en witte wijnen zijn in
trek. Alleen de rosé verkoopt
niet meer. Die markt is hele
maal in elkaar gestort Ach, ik
verkoop vrij simpele wijnen.
Ik dring de mensen niets op.
Waarom zou ik iemand dure
wijn verkopen die hij toch niet
lekker vindt? Dan kan je beter
een goedkope nemen die de
mensen wel lekker vinden
smaken."
Francofiel
Jacques van Toor is zelf een
groot liefhebber van wijn. Re
gelmatig vertoeft hij in Frank-
door Chris Woerts
rijk, waar hij zich helemaal
thuis voelt. Een echte franco
fiel kun je hem noemen. „Van
Frankrijk ben ik echt gaan
houden. Vaak neem ik uit dat
land nieuwe boeken mee over
wijn. Watje daar allemaal niet
voor lectuur tegen komt is
werkelijk ongelofelijk."
Jacques van Toor stelt gezel
ligheid zeer op prijs. „Wijn
drinkers zijn over het alge
meen gezellige mensen. Hoe
dat komt weet ik niet. De
mensen die bij mij in de wijn
kelder komen staan altijd
klaar voor een praatje. Ach,
het is een vrij select gezel
schap dat hier wijn komt ko
pen. Sommige mensen hebben
last van drempelvrees. Maar
steeds meer mensen gaan toch
wijn drinken. Op vakantie ko
men ze er mee in aanraking
en terug in het eigen land
koopt men dan plotseling wel
wijn."
Trots
In het kantoor van zijn distil
leerderij heeft de geboren
Vlaardinger een indrukwek
kende verzameling boekwer
ken staan. Een collectie die
Jacques van Toor zelf heeft
opgebouwd. Niet zonder trots
klinkt het; „Ik wil helemaal
niet opscheppen of zo, maar ik
denk wel dat het de meest
complete verzameling is over
wijn die er bestaat in Neder
land. Ik heb er heel wat jaren
over gedaan om die collectie
bij elkaar te knjgen. Veel van
de boeken zijn afkomstig uit
het buitenland. Ik ben lid van
twwe clubs in Engeland en dat
levert heel wat materiaal op."
De familie van Toor zit nu al
weer 98 jaar in het gedistil
leerd. Over twee jaar dus het
jubileum. Ongemerkt zal dat
zeker niet voorbij gaan. „Van
Toor is een echte Vlaardingse
familie. Altijd woonachtig ge
weest in deze stad. Ik ben nu
Jacques van Toor keurt
met veel kennis van zaken
een wijntje in zijn wijnkelder.
al materiaal aan het verzame
len voor een werkje dat in het
jubileumjaar wordt uitgege-
Remi Poppe: steentjes uit
gifbagger.
Gouderak Het gemeentebe
stuur van Gouderak zien het
plan van de Vlaardingse socia
list Remi Poppe (SP) niet zit
ten, om steentjes te bakken
van giftig Rotterdams havens-
lib, dat men in'de Middelblok-
polder bij Gouderak had wil
len storten. Die stortpartij gaat
overigens niet door, omdat
men dat uit milieu-overwegin
gen toch niet zo verstandig
vindt.
Ook het steentjesplan, waar
Poppe al jaren strijdt om toch
een oplossing voor de haven-
bagger te hebben, 2iet men
echter niet zitten. Zowel Gede
puteerde Staten als het ge
meentebestuur van Gouderak
zijn lezeer met schyk vervuld
over het feit dat het slib zware
metalen bevat. Daarnaast
heeft men nog een aantal for
mele bezwaren.
De Vlaardingse kunstenaar is
er zeer bedroefd onder. We
derom heeft een idee van zijn
Socialistische Partij geen in
gang kunnen vinden. „Van die
steentjes kan je waarschijnlijk
geen huï2en bouwen, maar het
is uitstekend te verwerken als
verhardingsmateriaal. Bij dijk
verhoging bij voorbeeld," zegt
hij er van. Ook aan de extra
verwerkingskosten heeft Pop
pe gedacht ,,Het bakproces zal
ongetwijfeld duurder zijn dan
bij de gewone kleiverwerking.
De meerkosten moeten betaald
worden door de vervuilers
middels een milieuheffing."
Schiedam moet er veel
energieker aan gaan
trekken om hoofdstad
van de nieuwe provincie
Rijnmond te worden.
Van Anne-Marjjke Pe
terhans, gemeenteraads
lid voor de democraten,
kon vernomen worden
dat Schiedam daar niet
met twee, maar met ze
senzestig handen aan
moet trekken.
Je zag Siem Rosman re
kenen. De fractievoorzit
ter van het CDA telde
vijfendertig personen in
de Schiedamse gemeen
teraad en dacht: ieder
twee handen, dat maakt
zeventig. Dus wat Ros
man beklemde: Welke
twee raadsleden zou
Anne-Marijk niet tellen?
Maar zo complex was de
kwestie.niet. „Hoe ik aan
zesenzestig handen
kom?" zei zij. „Nou, ge
woon, van D'66..."
Rosman deed overigens
de suggestie, het stads
kantoor aan te bieden als
provinciehuis. Maar
Noordegraaf, resoluut:
„Dat stadskantoor, dat
'gun je zelfs je eigen
vijand niet!"
Het Vlaardingse raadslid
mevrouw Van der Linden
tijdens de laatste raadsver
gadering over een college
voorstel: „Ik wii er nog wel
eens diep over praten."
Halfzacht gemompeld ad
vies van VVD-er George
Neyssel: „Ga dan in de kel
der zitten kletsen."
Je kunt overal wel iets achterzoeken, maar we houden het
in dit geval op gewoon toeval. En dan bedoelen we de op
merkelijke gelijkenis tussen de vignetten die het gemeente
bestuur van Maassluis gebruikt in allerhande publicaties en
in het beeldmerk van het Engelse bedrijf Milthorp Interna
tional, uit Wakefield, West Yorkshire.
Boven het vignet van Maassluis, onder dat van Milthorp
International.
„Je moet dat niet doodinsti-
tutionaliseren." (Arij Maar-
leveld, wethouder PvdA)
„Het oplossen van conflict-
vrije kruisingen moet na
tuurlijk bij voorkeur gebeu
ren via verkeerslichten,"
(Don Rodrigues, raadslid
D'66)
Volgens de rubriek „Er
wordt getokt dat..." in het
korpsblad van de Vlaar
dingse gemeentepolitie is in
het centrum van Vlaardin
gen een nieuwe vorm van
surveillance te voet inge
steld. De politieagenten
zouden volgens een mede
deling in die rubriek de
keus hebben uit een ronde
van 3 en één van 5 kilome
ter. Die surveillance kan
echter niet als dienstsport
worden aangemerkt, aldus
het politie-personeelsblad.
Het ding valt eigenlijk nie
mand op en dat is mis
schien wel zo goed, want
dan blijven ook vandalen er
met hun mokers vanaf.
Maar hij Is dan ook niet om
aan te zien, die nieuwe
proefpaal op de Hoogstraat
in Schiedam. Gaat de ge
meente daar straks einde
lijk eens herbestraten,
wordt de Hoogstraat in
mensvriendelijke staat te
ruggebracht met allerlei
aardigheden zoals planten
en zitbankjes en dan be
denkt daar de architect een
vreselijk lelijke lantaarn
paal, die daar helemaal niet
in thuishoort. De winkeliers
zijn er uiterst verdeeld
over.
Wij zullen de naam van de
architect maar niet noe
men. Met zo'n paal ver
woest die man tenslotte zijn
hele carrière en dat willen
wij niet op ons geweten
hebben.
XX
v-v
"-X-
1
KSféaS'f'i'.s*'
Toets uw nieuwsgierigheid:
..In de natuurwetenschap en
de techniek speelt de karak
teristieke tijd een hoofdrol in
een proces. In de sociale we
tenschappen wordt hij veron
achtzaamd. Aspectenonder
zoek is bij grootschalige tech
niek niet meer weg te den
ken. Maatschappelijk aspec
tenonderzoek is in ons land
te weinig w zwang. Enkele
voorbeelden van maatregelen
met ongelukkige gevolgen,
waarbij gebrek aan inzicht w
procestijd of gebrek aan
voorafgaand aspectenonder
zoek ons opbreken, worden
besproken evenals enkele
voorstellen die thans in de
publieke discussie aan de
orde zijn.
Dat prikkelt, niet? De wele
delzee rgeleerde heer C. Ie
Pair gtng in op deze interes
sante materie tijdens een le
zing in het museum. Georga
niseerd door, uiteraard, de
wetenschappelijke kring.
Nieuwe paal voor Hoogstraat...
Jaap van der Griend, het
'lastige' PPR-raadslid uit
Maassluis blijft wethouder
Izaak van der Knaap maar
herinneren aan dc affaire
rond Conro Enter Lines: de
uitvinder van de draag-
vleugelverbinding tussen de
wereldsteden Maassluis en
Londen. Izaak van der
Knaap was enthousiast over
het plan. Het feest ging
echter met door. Toen Van
der Knaap tijdens de laatste
raadsvergadering wederom
zijn sombere licht liet schij
nen over de slechte finan
ciële situatie van Maassluis
haakte Van der Griend er
losjes op in met: „Ach, wet
houder, waarom zo somber.
Als we geluk hebben vaart
er over enkele weken een
draagvleugelboot binnen uil
Londen met een heleboel
geld. Zijn we gelijk van alle
problemen af." De wethou
der kon de grap niet waar
deren.
