Sïij/STU
Plannen
makers
zijn
poppetjes
vergeten
H
iiliii
mi
m
iSifi
/-IJ
lil/ SftSf
SEE
mi
fewest
MM
vrijdag
13 maart 1981 1
VO/SC/WW
Schiedam Een jaar of achttien
- geleden, dus toen ik klein was,
speelde ik graag met bouwplaten
van villa's, die je met
luciferdoosjes kon opvullen en
dan bleven ze staan.
De Gruyter's snoepje van de
week, geloof ik. Als ik die dingen
in elkaar had gezet, maakte ik er
een hele stad van. Ik beschikte
daarbij over centimeter grote
plastic poppetjes en plastic
boompjes en autootjes en die
plaatste ik dan in mijn eigen
Madurodam. Dat was leuk.
Als je nu in Woudhoek-Noord
loopt, waar momenteel de laatste
woningen met een aantal van
twee per dag worden opgeleverd,
krijg je de stellige indruk dat de
plannenmakers die poppetjes
vergeten zijn.
Het deel van Woudhoek-Noord
dat af is, en waar al mensen
wonen, ziet er nog ongezellig uit
Het scheelt natuurlijk dat het de
laatste dagen zo regende. Kom je
er in die omstandigheid, dan
wordt de verlatenheid nijpender.
Maar dat is geen reden tot
optimisme, geen reden om te
zeggen dat het dan allemaal wel
meevalt, want regen zijn wij
Nederlanders niet vreemd. Je
hebt er rekening mee te houden.
Plannenmakers ook.
Het deel van Woudhoek-Noord
dat gereed is, dat heet plan-Hoorn.
Een wijk met hetzelfde karakter
staat al jaren in die
Noordhollandse havenplaats en
zo'n vijf jaar geleden zijn
Schiedammers er wezen kijken,
omdat er naar ideeën voor
Woudhoek werd gezocht.
De meningen waren zeer
verdeeld. Die aardige
hellingbaantjes, die op galerijen
aansloten, waren een obstakel
voor rolstoelgangers en bij een
beetje vorst niet alleen voor hen.
De parkeergelegenheid onder
woningen kwam daarbij mooi uit,
als je ervan uitgaat dat kinderen
liever op die hellingbanen spelen
waar je alle ruimte hebt voor
voetbal, dan beneden op straat
waar het stikt van de tochtgaten.
Wie het nieuwe wijkje
binnenloopt, krijgt de indruk dat
de auto overheerst.
Dat is opmerkelijk voor een
periode, waarin
stedebouwkundigen en
planologen proberen via axiale en
radiale systemen de auto buiten
het woongebied te houden.
Maar Woudhoek-Noord is op
auto's gebouwd, overal in de wijk
kom je die dingen tegen, en de
kinderen spelen erboven.
Groen is er nog niet. Dat is
logisch, de aanplant is nog jong en
in dit jaargetij wil er nog weinig
meer dan krokussen uitschieten.
Maar als over een jaartje of wat de
door
Kor
Kegel
foto's
Jaap i
Rozema
Hellingbanen
Kenmerken
hel plan-
Hoom.
Z!| zijn er om
auto's ruim
baan te geven
zonder dat
voetgangers
er last van
hebben.
Woudhoek-Noord is
op auto's gebouwd
De poorten
onder de
woningen zijn
geënt op oude
tradities die
wij van
vestingsteden
kennen. Maar
de functie Is
nu verloren en
de tochtgaten
blijven over.
bomen iete triomfantelijker doen,
blijft er die vloekende rode kleur
waarmee de hele wijk volgeverfd
is.
Even staat dat wel gezellig, maar
na een korte wandeling sluipt de
agressiviteit binnen. Daar kunnen
bomen nooit tegen op.
Die hellingbanen moesten als
ontmoetingsplaats dienen. Omdat
alle bewoners die een etage hoger
wonen, verplicht worden van die
bruggen gebruik te maken, zullen
zij elkaar onvermijdelijk
tegenkomen.
Dat is goed voor het contact, zo
werd aanvankelijk het plan
verdedigd. Maar een échte
ontmoetingsplaats, een leuk
pleintje of een centrum, dat
ontbreekt.
Er is wel een open veld, maar
sport of recreatie kan daar
nauwelijks. Glooiingen en heuvels
zorgen er wel voor, dat voetballen
onmogelijk is.
En regenwater zal heerlijk van
die heuvels afklotsen en het hele
plein onder plassen zitten, dat zie
je ook in Groenoord-Zuid. Nee,
die open vlakte in Woudhoek-
Noord wordt voorbestemd voor
hondepoep.
Woudhoek-Noord Is een heel
winderige wijk. Overal onder de
huizen zie je tochtgaten, bedoeld
als ludieke poortjes die zo'n
romantisch gevoel geven. Zo is er
meer te beklagen.
De bezonning van de huizen
deugt niet, maar dat komt nu
eenmaal door een planologische
achterstand die Nederland heeft
ten opzichte van bijvoorbeeld
Engeland, waar eisen aan de stand
van de huizen ten opzichte van de
zon worden gesteld. Lang niet
iedereen heeft een behoorlijk
tuintje.
Er is geen enkel winkeltje om de
hoek, dus de bewoners moeten
helemaal naar het Hof van
Spaland.
De dichtsbijzijnde school Is De
Woudhoek, aan de andere kant
van de wijk, waar kinderen via
hellingbanen en tochtgaten
kunnen komen. Nee, dit is geen
enthousiast verhaal.
Als ik terugdenk aan De
Gruyter's snoepje van de week,
krijg ik zo'n somber gevoel om
wat er nu gebouwd wordt met
beter materiaal dan luciferdoosjes.
De bewoners van de nieuwe wijk
zijn uiteraard blij met hun huizen.
De meesten komen uit oude
wijken en als je vergelijkt, dan
heeft plan-Hoorn de voordelen
die een nieuwe woning biedt:
geen vochtige muren, redelijke
isolatie, aardige kamerindeling.
Maar het is de vraag of de wijk op
langere termijn aan
woonbehoeften voldoet en of de
lijst van voldoende gehuisveste
woningzoekenden korter wordt
Het belangrijkste argument in
1976 tegen plan-Hoorn was
tenslotte: je kunt wel zomaar iets
bouwen, omdat er veel
woningzoekenden zijn, maar als je
ze niet meteen aan iets goeds
helpt blijven zij woningen
zoeken. Zo
bouwen.
kan je wel blijven
Het zal lang duren voordat
Woudhoek-Noord een beerie leeft
Maar Groen oord begint ook pas
na dertig jaar wakker te worden.
Afs het een
beetje gaat
vriezer», is het
de vraag hoe
de bewoners
van hogere
etages zonder
vallen en
opstaan naar
beneden
moeten
komen...
(links onder)
~.Wa
Lange rijen
auto's,staan In
sombere
gangen uit te
rusten. Het
biedt de
woningen aan
die kant geen
fraai aanzien.
