STREEK
1
iÜ
Nieuw gebouwtje: ^Vooruitgang met nadelen
Vrouwen en abortusactie:
li
Tasjesrovers
in 't zwart
Politie grijpt
vier inbrekers
Bouwkeet
gaat in
vlammen op
Mijn man: hij klopthij veegt en hij zuigt
Politie pakt
stickers af
mm
dinsdag
31 maart 1981
VD/SC/WW
Wijkcentrum vraagt zich af
of gebruikers mee verhuizer
Vlaardingen „Vooruitgang met een hoop nadelen."
Zo omschrijft sociaal cultureel werker Ron Haanstra de
toekomstige verhuizing van de stichting sociaal cultu
reel- en opbouwwerk Vlaardingen-Holy van de Hei
paal naar ae leegstaande school aan de Meerkoetstraat.
Noodgedwongen moet de welzijnsstichting van de zo-
.mer.de vestiging aan de Reigerlaan verlaten om een
..paar honderd meter zuidwaarts haar intrek te nemen
in een houten schoolgebouwtje. De eigenaresse van de
•Heipaal, de stichting gereformeerd jeugdcentrum
•Vlaardingen, heeft het gebouw nodig voor eigen activi-
teiten en daarvoor moet de stichting Vlaardingen-Holy
wijken.
.„Het schoolgebouw is onge-
,veer twee keer zo groot als de
Heipaal", verduidelijkt Ron
.Haanstra. „Dus dat is een hele
vooruitgang. In al die jaren
Zijn we uit de Heipaal ge-
.groeid. „Maar", zo vult hij aan,
,„er kleven ook nogal wat na
delen aan. De ligging bijvoor-
- beeld. De school aan de Meer-
-koetstraat ligt vrijwel aan de
-rand van de wijk. Terwijl de
-Reipaal juist vrij centraal ligt.
?Dat zal voor een aantal men-
jsen best problemen opleveren.
Die zullen minder komen of
•Êelfs helemaal wegblijven. Een
'wijkcentrum moet gewoon in
"bet midden van de wijk Iig-
*gen" Maar het grootste nadeel
I-van de nieuwe vestiging vin-
Sden Kon Haanstra en zijn col-
^lega-opbouwwerker Bart
*Noyon toch wel de beperkte
'verbouwing, zoals de gemeen
ste die voor ogen heeft met het
Ihouten schooltje aan de Meer
koetstraat. Zij vrezen dat door
het uitblijven van geluidsisola
tie een flinke groep jongeren
'weg zal blijven uit de nieuwe
vestiging. Niet dat het die jon-
vgcren een zorg zal zijn of er nu
wel of niet geïuidswerende pa
- Li-*
nelen tegen de muren zitten.
Maar omdat er in de nieuwe
vestiging geen disco-avonden
gehouden kunnen worden.
„Daar kwamen toch altijd zo'n
honderd jongeren op af ver
telt Bart Noyon. Maar zonder
die geluidsisolatie is dat er niet
meer bij. En of die jongeren
dan toen zullen blijven ko
men?"
Taboe
En het zijn niet alleen disco
avonden die dan niet meer ge
houden kunnen worden, maar
ook feestavonden of levende
muziek zullen voortaan taboe
zijn. Kortom alle activiteiten
waarbij geluid wordt veroor
zaakt waarvan de omwonen
den last kunnen hebben.
Van de week spreekt de ge
meenteraad zich uit over de
verbouwing die maximaal
150.000 gulden mag gaan kos
ten. Voor dat bedrag worden
onder meer enkele vloeren
verstevigd, wanden afgebro
ken en vervangen door schuif
wanden, de elektrische instal
latie uitgebreid, het sanitair
Bart Noyon (links) en Ron Haanstra: Of die jongeren blijven komen..?
aangepast, waaronder een in
validentoilet en een buiten
wand vernieuwd. De inrich
ting komt voor rekening van
de stichting, die daar geld voor
heeft gereserveerd. De ge
meente wilde voor de verbou
wing niet verder gaan dan
150.000 gulden. Nog eens hon
derdduizend gulden, voor ge
luidsisolatie kan er volgens de
gemeente zeker niet af.
Het zal zeker waarschijnlijk
niet lang duren voordat de
raad van de week akkoord
faat. Maar de twee beroeps-
rachten van het sociaal cultu
reel- en opbouwwerk Vlaar
dingen-Holy hadden 2Ïch een
betere oplossing kunnen voor
stellen. „Nou zullen er natuur
lijk mensen zijn die onmiddel
lijk roepen dat de oude wijken
veel harder een goed wijkcen
trum nodig hebben dan de mo
derne Holywijk. Maar dat be
strijd ik", verkondigt Bart
Noyon. „Iedere wijk heeft zo"
zijn eigen problemen. Goed er
zijn hier geeen slechte huizen
en niet zoveel buitenlanders.
Maar hier zit je weer met veel
eenzaamheid en contactarmoe
de. Plus dat hier verreweg de
meeste jeugd zit. Die moeten
een plek hebben waar ze te
recht kunnen. En ik denk dat
het schoolgebouw aan de
Meerkoetstraat daar niet de
meest geschikte plaats voor
is." „Maar ja", vult Ron Haan
stra aan. „De stichting staat
met de rug tegen de muur. We
moeten weg. Dat is al vij jaar
duidelijk. Toen al werd ons ge
zegd dat we de Heipaal moes
ten verlaten. Veel keus heb je
hier in de wijk niet Er zijn
hier in de wijk helemaal geen
oude gebouwen. De school was
eigenlijk het enige wat over
bleef."
Per 1 juli moet de Heipaal ont
ruimd zijn. Maar het is nu al
zo goed als zeker dat de ver
bouwing van het gebouw aan
de Meerkoetstraat dan nog
niet gereed is. Waarschijnlijk
duurt het zeker tot het eind
van het jaar voordat de ver
bouwing is voltooid. Noyon en
Haanstra hopen er dan ook op
dat de eigenaresse van de Hei
paal voor de derde maal toe
zegt dat het wijkcentrum er
nog enkele maanden in kan
blijven zitten. Vijf jaar geleden
al werd de stichting voor de
eerste maal toegezegd dat zij
de Heipaal begin vorig jaar
verlaten zou moeten hebben.
De gemeente rekende er toen
nog op dat tegen die tijd in de
Holywijk een groot multi
functioneel wijkcentrum ge
realiseerd zou zijn.
Laag pitje
Maar daar is het nog steeds
niet van gekomen. En in al die
tijd werd er nauwelijks haast
gemaakt met een nieuw on
derkomen voor de stichting.
Sinds januari 1980 heeft het
wijkcentrum al twee keer uit
stel gekregen om nog een half
jaar in de Heipaal te blijven.
En nu hoopt men dat weer.
Want anders zal het werk van
de stichting noodgedwongen
een paar maanden op een wel
zeer laag pitje moeten draaien.
Gedurende enkele maanden
zullen de bureau's opgeslagen
en de meeste activiteiten stil
gelegd moeten worden. En ook
daaraan kleeft volgens Noyon
en Haanstra het nadeel dat er
dan op den duur wel eens een
aantal gebruikers vooral
jongeren zullen wegblijven.
„Op die manier jaag ze gewoon
de straat op", meent Bart
Noyon. „En dan blijven ze
weer op de hoek van de straat
rondhangen. En waar dat toe
ken leiden hoef ik niet te ver
tellen. Dat weet iedereen."
Schiedam Een 34-jarige
Schiedamse is het slachtoffer
geworden van een modern,
maar toch al klassiek gewor
den misdrijf: de tasjesroof per
bromfiets. Zij bereed haar rij
wiel op de Willem de Zwijger
laan, ter hoogte van de Prins
Bemhardlaan, toen een brom
mer haar inhaalde. Voor zij
het wist had de duopassagier
van de bromfietser haar tas
van het stuur gegrist Door die
ruk aan het stuur kwam de
vrouw ten val, waarbij zij een
arm en een dijbeen behoorlijk
schaafde, maar zij kon nog
juist zien dat de twee tasjesro
vers zwarte helmen op hadden
en gekleed waren in zwarte
jacks en spijkerbroeken.
De vrouw had in haar bruine
handtas een opgevouwen re
genjas en wat persoonlijke be
scheiden.
Schiedam Vier Schiedam-
Imers in de leeftijd van 18 tot
-27 jaar zijn op heterdaad be
trapt bij een poging tot in-
;braak bij Radder BV aan de
'Överschiesestraat. Zondag
ochtend om tien voor half
vijf stopten politiewagens
met gierende remmen voor
het pand, juist toen het vier
tal een raam geforceerd had.
De agenten konden een man
direct in de kraag vatten. De
drie anderen wisten de be
nen te nemen, maar werden
later op de Noordvestsingel
alsnog ingehaald. De agenten
bleken een betere conditie te
hebben.
Een lucratieve inbraak bij
boekhandel Mercurius aan
de Lange Haven kon niet
voorkomen worden. Voor
7000 gulden verdwenen vul-
pennen, balpennen en aller
lei setjes uit de etalage. Scha
lde bedroeg 250 gulden.
'Inbrekers in de Oosterkerk
;aan de Rotterdamsedijk_ had-
•den het op een antieke tinnen
'beker gemunt, waarvan de
'waarde de politie vooralsnog
Ion bekend is. Uit de kelder van
'een 28-jarige bewoner van het
Jacques Uriuspiein werden ge-
-reedschap en handschoenen
ter waarde van 300 gulden
meegenomen.
Kruimeldiefjes kwamen bij
Martinit in sportpark Thurle-
de, waar uit de kantine drie
-flessen bier werden gestolen,
en bij een 31-jarige- bewoner
van de Dr Zamenhofstraat,
waar een portemonnaie met
tien gulden achterover werd
gedrukt. De dader nam ook de
ruit van de voordeur mee. In
de vakantie van een 71-jarige
■bewoonster van de Prins
Bemhardlaan is bh haar thuis
•ook ingebroken. Hoewel je in
deze buurt veel van waarde
kunt verwachten, werd er
niets gestolen. De schade be
droeg honderd gulden.
Schiedam Niets bleef over
van een bouwkeet, die cp het
verlaten GTB-terrein aan de
Dwarsstraat in brand vloog.
Hoewel vermoed wordt dat
iongeren uit de buurt het fik
kie hebben aangestoken, zijn
daar geen bewijzen voor, laat
staan dat er daders zijn aan te
wijzen. De brandweer is er een
dik kwartier mee zoet ge
weest. De bouwkeet was daar
na in hoogte teruggebracht tot
een onbenullige twintig centi
meter.
De grapjes die tevoren in de kroegen werden ge
maakt lieten niets aan duidelijkheid te wensen
over. De mannen mochten de broodjes smeren, de
was ophangen, stofzuigen en andere karweitjes
doen die nogal eens bij de taken van de vrouw
worden ingedeeld. Vrouwen zouden maandag 30
maart niet werken. Zo lieten huisvrouwen de stof
doeken in de mand liggen en vrouwen met een
baan buiten de deur, kwamen die dag niet op het
werk. Schiedam, Vlaardingen en Maassluis zouden
merken dat de vrouwen zich roerden. En dat werd
wel tijd ook, vonden de actieve vrouwen die de ac
ties voorbereidden.
Onze verslaggevers Chris Woerts en Richard
Stomp hebben de omgeving doorgekruisd. In bij
gaand verhaal hun bevindingen,
Veel sympathie,
weinig stakers
97
De vier vrouwen die zich
over de Schiedamse Koe
markt een weg zochten
in de richting van de
binnenstad, maakten met
het bordje „wij staken te
gen de abortuswet" een
eenzame indruk. Uitzon
deringen bleken deze
vrouwen, want de Wa
terwegregio bleek nau
welijks gevoelig voor de
stakingsoproep tegen het
CDA/WD-wetsontwerp.
Veel vrouwen reageer
den hoogst verbaasd op
de vraag: „Moest u niet
staken?" „Staken, sta
ken... wat is er dan aan
de hand?" was een veel
gehoorde reactie.
Duidelijk werd dat veel
vrouwen, die wel op de hoog
te waren, sympathie hadden
voor de eisen achter de actie.
Een staking vonden ze het
echter niet waard. Lenie Bos-
selaar, Vlaardings woord-
voerdster van 'Wij vrouwen
eisen* heeft er geen idee van
hoeveel vrouwen gisteren
van hun werk weg bleven.
„Daar krijg je moeilijk in
zicht in. Wel weet ik dat er
maandagochtend in wijkcen-
Schiedam De politie heeft
beslag gelegd op twintig stic
kers met de tekst: 30 maart
'81, vrouwenstaking tegen de
abortuswet. De stickers be
hoorden twee jeugdige Schie
dammers toe, een 19-jarige
jongen en een 17-jarig meisje,
die driftig aan het plakken
waren in de omgeving van
station Nieuwland. Aan dat
plakken maakte de politie
een eind. Tegen de twee jon-*
geren heeft de politie proces
verbaal opgemaakt.
trum de Heipaal veertig h
vijftig vrouwen op ziin ko
men dagen op onze bijeen
komst. Dat was best een suc
ces. Je hoopt van tevoren wel
dat er veel meer vrouwen ge
hoor zullen geven aan de op
roep, maar je zit hier nou
eenmaal in een provincies
tadje waar het aanstormende
conservatisme de zaken voor
ons extra moeilijk maakt. Bo
vendien weten wij dat bedrij
ven pressie hebben uitgeoe
fend op de werkneemsters.
Het Schiedamse bedrijf Hoe
kloos heeft bijvoorbeeld ge
dreigd stakende vrouwen te
ontslaan."
Bij machine- en zuurstoffa-
briek Hoekloos reageert men
hoogst verbaasd op die be
schuldiging. Personeelschef
Van Tienhoeven: „Als zoiets
zou zijn besloten zou ik er in
ieder geval van moeten we
ten. Nou, ik weet van niets.
Wij hebben officïëel hele
maal geen uitspraken over
deze zaak gedaan. We zijn
ook niet door mensen in het
bedrijf benaderd dat er
belangstelling zou zijn voor
de staking. Er was dus geen
aanleiding om van tevoren
een statement over deze zaak
te maken. De eerste verant
woordelijkheid ligt in deze
gevallen echter bij de chefs
van de afdelingen. Misschien
hebben die als grapje iets in
die richting gezegd, dat weet
ik niet."
Voor de vrouwen die wel
deelnamen aan de activitei
ten viel de dag gisteren in
twee delen uiteen, "s Och
tends werden plaatselijke ac
tiviteiten ondernomen.
Schiedamse vrouwen boden
wethouder Posthoorn een pe
titie aan, waarin de eisen met
betrekking tot de abortus
werden verduidelijkt. ïn
Vlaardingen verzamelden de
actieven zich in wijkcentra
de Heipaal, de Haven en ont
moetingscentrum West
's Middags stapte een groep
uit de regio op de trein naar
Rotterdam. Daar werd deel
genomen aan een demonstra
tieve optocht
De achterblijvers vulden de
dag met bezigheden van alle
dag: werken, boodschappen
doen, koken en, traditioneel
op maandag: de was. Hoe
dachten de thuisblijvers over
de acties? En waarom deden
zij niet mee?
De beide telefonistes van het
Stadskantoor in Schiedam
waren gewoon op het werk.
*De chinees' bleek een uitstekend alternatief voor de vrouwen die niet kookten. Ook hun
mannen zagen de restaurants als uitwijkmogelijkheid.
Stakende dames waren ver In de minderheid. Opvallend
was eigenlijk alleen hun afwezigheid tijdens een plaatselijke
schaakpartij.
Cora Lans en Yvonne van
den Oever vroegen zich wel
af of de derde collega mis
schien daarvoor een vrije dag
had genomen. „Nee..., zo is zij
toch niet", was de uiteindelij
ke conclusie. Petra Dinge-
nouts van de Schiedamse
VVV vertolkt kernachtig een
aantal meningen.„Het is
overdreven, het helpt niets.
De mensen aborteren toch
wel, of er nu een wet is of
niet. Ik ben niet zo bezield
om te gaan staken."
Bij de Maassluisse VVV an
nex bureau voorlichting,
denkt men niet anders: Me
vrouw Jansen: „Wij zijn niet
zo geëmancipeerd." Gerrie de
Jong vult haar onmiddellijk
aan. „Wij zijn wel geëmanci
peerd. maar wij zien geen en
kele reden om nu te gaan sta
ken. De abortuszaak is een
persoonlijke kwestie. Zelf
heb ik nooit voor de keuze
gestaan. Maar ik vind het
overtrokken om ervoor te
gaan staken."
Eline van der Velden, part
time voorlichtster van Vlaar
dingen, glimlacht als haar de
vraag wordt voorgelegd. „IK
heb er geen behoefte aan,
voor de staking een vrije
ochtend te nemen. Ziek mel
den, daar hou ik niet van, dat
vind ik asociaal. Als ambte
naar mag je niet staken en
dus moet je maar vrij nemen.
Ik vind het wel leuk dat ook
de huisvrouwen mee doen.
Er wordt geen onderscheid
gemaakt en dat is een goede
zaak. Huisvrouwen werken
immers ook."
Twee etages hoger in het
Vlaardingse stadhuis bevindt
Zich de typekamer, traditio
neel bolwerk van vrouwelij
ke personeelsleden. De vijf
aanwezige dames hebben
geen moment met de gedach
te gespeeld aan de staking
deel te nemen. „Dan had je
maar niet moeten trouwen,"
vinden ze alle vijf. „Abortus,
daar zijn wij voor, maar wij
vinden dat het van geval tot
geval verschilt." Van achter
standen op de man is op de
typekamer al helemaal geen
sprake. „Wat dat betreft heb
ben wij het erg getroffen met
onze mannen. Er is totaal
geen onderscheid. Ze klop
pen, vegen en zuigen voor
ons."
In de Schiedamse volksbuurt
De Gorzen hoort de staking
ook niet tot de belangrijkste
activiteiten van de dag. Me
vrouw Vink hangt net de
was op, ais wij langskomen
en mevrouw Schrij van de
overkant staat op het punt
boodschappen te gaan doen.
„Dat staken is allemaal flau
wekul; het gaat om een moei
lijke beslissing die van geval
tot geval bekeken moet wor
den. Ik weet nog niet wat ik
zou doen als ik voor de keuze
zou komen te staan om een
abortus te laten plegen. En
dat is een zaak die mij alleen
aangaat. Het zal mij dan een
zorg zijn hoe de buurvrouw
er over denkt." Overbuur
vrouw mevrouw Schrij is het
daar mee eens.
Winkelen in de Koningshoek
in Maassluis leert dat maar
weinig vrouwen op de hoogte
zijn van de actie. Vendet-ver-
koopster mevrouw De Bruin:
„Ik ben het totaal vergeten;
maar vanavond thuis staak
ik wel, dat komt mij uitste
kend uit."
Opvallend was het schaak
spel waarmee twee vrou
wen in een plaatselijk eta
blissement elkaar bekamp-
ten. De dames of koningin
nen bleken niet in de begi
nopstelling opgenomen.
door Chris Woerts
en Richard Stomp
Door het publiek in de Wa
terwegregio werd nogal
verschillend gedacht over
de stakingsactie van de
vrouwen. Hieronder nog
een paar meningen die tij
dens de speurtocht door het
gebied uit de mond van
mannen en vrouwen wer
den genoteerd.
Mevrouw de Bruin, ver
koopster bij V en D: „Goh, ik
ben het helemaal vergeten.
Daarna resoluut: „Als ik het
niet had vergeten had ik
denk wel deelgenomen aan
de staking." Na een paar mi
nuten: „Eigenlijk weet ik het
niet. Maar vanavond staak ik
in ieder geval thuis wel. Mijn
man moet het maar opknap
pen."
De secretaresses op het
stadskantoor in Schiedam:
„Wij hebben totaal geen me
ning."
Een man die de taak van
de vrouwen van de peuter
speelzaal in De Haven heeft
overgenomen: „Ik kan me
wel een leuker baantje voor
stellen."
Lenie Aalbers, receptioniste
Rotterdams Nieuwsblad:
„Dan moet je maar niet met
iemand naar bed gaan. Er
zijn tenslotte genoeg voorbe
hoedsmiddelen."
De afdeling voorlichting
van Schiedam: „De belang
rijkste vrouwen werken van
daag: we hebben tenminste
koffie gehad
Een winkelende dame in
Koningshoek: „De staking?
Niets mee te maken...." Ze
loopt snel door.
Elly Coenen. wethouder te
Maassluis: „Staken? Ik heb er
de laatse week geen tijd voor
gehad om er over na te den
ken. Het is me allemaal niet
erg duidelijk."
Rector Jansen van scholen
gemeenschap Groen van
Prinsterer: „De leerlingen
weten niet waarover ze pra
ten. Ze zijn volgens mij opge
jut"
Gerda Timmermans, lera
res handvaardigheid te
Vlaardingen: „Ik staak niet
omdat 2e het me opdragen.
Ik staak wel als het mij uit
komt"
