IÉt
Ié
Met s ti p
Deksels!
Museum niet zoek, maar tamelijk lui
i«!
r
$M
ÈK* '9
fe:-f
H*
u>n>
^r^-v^'
<y $v
mm;
ipfis^
-ij;
.-
-
■.jjgsj
beel
De Fakkel brengt toneelstuk van Yvonne Keuls: pretentieus?
if?J
I
K:i,us|x
i.\<>
(&cA<xK'Z
Bf >9»
jVS&^W-fvC
JC.J iiV 4
vt-O>x
sv
r-v
"ï'Sf'ïvXt^ !*X
$fe TS^Vt
-f
5»?
-':■
XV
'^f
■■VMk
if'tk
*-' -i!s.t
4^-
<•«<&■-
iVA»fi
,;r#«4
r
it»
Toonbeeld, een
wekelijkse
pagina vol
informatie over
kunst en cultuur
In de regio.
Samenstelling:
Kor Kegel.
Reacties graag
voor woensdag
12 uur op de
redactie van
deze krant.
Telefoon
35.05.57.
'>>i
Sheer Madness voor pampus.
Theatergroep Splien brengt van
avond en morgenavond in het
Schiedamse zoldertheater De Teer-
stoof (Nieuwstraat 12) 'Sjaalman'.
'Sjaalman is een stuk rond Muitatu-
li in drie delen die betrekking heb
ben op zijn verhalen Max Havelaar,
Minnebrieven en Woutertje Pieter-
se. Door het belichten van bepaalde
elementen uit werk en leven van
de schrijver hoopt Splien een beeld
te geven van de periode 1859 -
1869. Aanvang op beide avonden
21.00 uur.
Ska-not-fragïle is de naam van
de volgens de organisatoren maffe
groep die morgenavond in het
Maassluise OJC Ozoblue (Pres.
Steijnstraat 2) speelt. De groep is
enigszins te vergelijken met Mad
ness. Kortom een mengelmoes van
ska, reggea, new wave en hard
rock. De maffo's beginnen om een
uur of negen,
Vanavond om acht uur wordt in
de Rozenhof op het Kerkplein in
Maasland een expositie geopend
over de activiteiten van Green
Peace. Wethouder Kwakkel-
stein doet bij de opening een zegje,
waarna de Rozenhof nog een uur
open blijft. Op werkdagen kan men
het werk van de milieu-organisatie
bekijken van 9 tot 12, van 2 tot 5 en
van 7 tot 9 uur.
0 Al weken is het Riinmondkoor in
de ban van de Matthaus Passion.
Repeteren, repeteren en nog eens
repeteren. Morgenavond treedt het
voltallige koor met groot orkest en
het Haagse Matrozenkoor aan om
in de Grote Kerk in Vlaardingen
Bach's kolossale werk uit te voeren.
Dirigent Piet Struyk zal om half
acht om absolute stilte tikken.
-* De Westlandse federatie van mu
ziekgezelschappen heeft voor het
komend weekeinde een solisten-
csmcours in de Dorpshoeve
in Schipluiden uitgeschreven. De
juryleden J. Koops en J. Ossen
bruggen beoordelen 95 deelnemers
op hun muzikale prestaties. De
meeste solisten, 71, komen uit het
Weslland. De overigen wonen in
onder meer Kethel, Warmond en
Zoeterwoude. De deelnemende mu
ziekverenigingen zijn Fusica
(Naaldwijk), Phoenix (Wateringen),
Pius X (Poeldijk), St, Caecilia
(Schipluiden), St. Gregorius
(Kwïntsheul), Antmato ('s-Graven-
zande en de beide Lierse verenigin
gen St Caecilia en Liora. Het con
cours begint zaterdagavond om ze
ven uur. Zondagmiddag om twee
uur wordt het gebeuren voortgezet.
Incubus belde dat ze niet op kwa
men dagen. Eventjes paniek bij B"
Bwana, maar op het laatste nipper
tje kon de eveneens Britse theater
groep Sheer Madness worden ge
contracteerd voor morgenavond.
Totaaltheater van de bovenste
plank. Sheer Madness begint in het
Vlaardingse theatertje (Hoflaan 12)
om tien uur.
The Bride Band komt morgen
avond naar de koffiebar in het
Vlaardingse Weeshuis aan het plein
met dezelfde naam. Vijf musici die
latin-funck spelen. Bezoekers wor
den verzocht 'daar komt de bruid'
aan te heffen eventjes voor half ne
gen. Op dat tijdstip is de ba^d van
plan in te pluggen.
Het maandelijks orgelconcert in
het Schiedamse Passagetheater
wordt zondag gehouden. Phil Kei-
sal neemt om half elf achter
het orgel plaats.
Het Kethels harmonieorkest Sint
Radboud brengt zondagmid
dag om half lichte muziek in de
Blauwe Brug, het wijkcentrum op
het Schiedamse Bachplein. De toe
gang tot dit koffieconcert is gratis.
Woensdagmiddag geeft het Am*
steltoneel in de Vlaardingse
stadsgehoorzaal een speciale kin
dervoorstelling. Krokewit, het
mannetje van Stavoren, zo heet de
muzikale komedie met zang en
dans geschreven door Mies Bou-
huys met muziek van Joop Stok-
kermans. Kaartjes zijn al aan de
zaal verkrijgbaar.
vrijdag
10 april 1081
VD/SCWW
Als wij een
vrijscène hebben
dan wordt
er ook gevreeën'
Een klein jubileumpje: John
van den Berg (35) speelt al
twaalfeneenhalf jaar bij De
Fakkel in Vlaardingen, de
club waarvan hij nu voorzit
ter is. Maar pas acht jaar
speelt hij écht toneel. Het op
voeren van stukken, of lie
ver nog: de repetities, ver
groten zijn zelfkennis, zijn
inzicht in de maatschappij,
kortom, toneel als school
voor praktische filosofie. Hij
zegt daarover: „Als je op to
neel wilt lachen of huilen,
moet je ook weten waarom,
wat daar gevoelens achter
zitten.
Je moet eigenlijk jezelf Ieren ken
nen om te weten of je die gevoe
lens kunt delen, of je ze ook hebt
Anders, als je maar doet alsof, dan
is dat liegen! Als wij bijvoorbeeld
een vrijscène hebben, dan wórdt
er ook gevreeën. Bij andere to
neelverenigingen 2ïe je dan twee
mensen elkaar een schijnkusje ge
ven, terwijl ze op anderhalve me
ter afstand van elkaar staan. Dat
is zo onecht, knip die scène er dan
uit als je het niet goed doet Dat is
met slaan ook zo, of, vorig jaar
bijvoorbeeld, toen wij 'Gesloten
deuren' van Sartre opvoerden,
daar moest iemand middenin het
gezicht worden gespuugd. Vies,
natuurlijk, maar er wérd ge
spuugd en niet gedaan alsof."
Allemaal zo levensecht als 't maar
kan, dat is voor John van den
Berg werkelijk toneel. „Vroeger
deden wij het ook zo emotieloos,
hoor. Maar daar heb je zo weinig
aan, daar bereik je voor jezelf ver
der niks mee. Neem het stuk
waarmee wij nu bezig zijn, 'Jan
Rap en zijn maat' van Yvonne
Keuls."
Dat stuk gaat zaterdagavond in
première, in de Stadsgehoorzaal.
Wat is daarmee? „Nou, het gaat
dan over een opvangtehuis voor
weggelopen kinderen, waar staf
medewerkers en vrijwilligers al
een jaar of zes bezig zijn. De pro
blemen die je daar hoort, waar-
John van
den Berg: to
neel maakt
mijn leven In
tenser...
mee je al niet te maken krijgt!
Een meisje dat vertelt hoe zij ver
kracht isr daar krijg je een brok
van in je keel. Maar dat effect be
reik je alleen als je je in die rol
hebt ingeleefd, als je geprobeerd
hebt te voelen hoe zo'n verkrach
ting geweest moet zijn. Zelf speel
ik Derek, een homofiel die niet
alleen kan zijn en overal instapt,
als ie maar een vriendje heeft.
Maar die rol is niet de belangrijk
ste. Er komen allerlei problemen
naar voren. Een jongen die al ze
ven keer van huis is weggelopen,
die al in ettelijke opvangtehuizen
zat Jö, als je er zo mee bezig bent,
en voelt wat daar voor maat
schappelijke factoren achter zit
ten, dan ga je gewoon in je privé-
leven denken: zou ik niet écht
meer voor het JAC of zo moeten
doen? Maar ja, als je met alles zo
denkt, hou je geen tijd meer over
voor toneel..."
John van den Berg merkt het da
gelijks, dat hij door toneel inten
siever is gaan leven. „Je krijgt
meer begrip voor de samenle
ving." Geldt dat ook ten aanzien
van homofielen? Tenslotte speelt
hij er zaterdag een. „Nee," zegt
hij, half lachend. „Ik stónd al tole
rant tegenover homofilie, ik heb
zelf met homofielen gewerkt, ik
vind het een doodgewoon iets.
Maar mijn kennis van opvangcen
tra, van jongeren in moeilijkhe
den, die is wel toegenomen.'
Niet elk toneel geeft zo'n intenser
beleven van eigen gevoelens. „Het
ligt aan de manier, waarop je
speelt- Sommige verenigingen
door Kor Kegel
gaan beginnen met het boekje in
de hand en dan, hup jongens, spe
len maar. Emotieloos voorlezen
van de tekst En je mérkt het, als
je zulke groepen ziet: zij hebben
zich niet ingeleefd. Terwijl wij bij
De Fakkel ons daar juist zo op
richten. Wij gaan zelfs zover dat
wij elkaar voor de repetities gaan
interviewen over wat wij aan die
rol denken te beleven, of de fi
guur die gespeeld moet worden
wel begrepen wordt."
Heeft De Fakkel daarmee dezelf
de pretenties als het voormalige
Groeton, nu stichting Apollo, in
Schiedam?
„Ja," 2egt John van den Berg, „in
elk geval zijn wij op dezelfde ma
nier met toneel bezig. Alleen
heeft Groeton geloof ik het idee,
dat zij de beste vereniging in
Schiedam en omstreken is, en bij
ons is er die eigendunk niet zo."
Van den Berg koestert niet de
verwachting, dat de Stadsgehoor
zaal zaterdag bomvol zal zitten.
Veel publiek komt er nooit af op
pretentieus toneel. Dan ts er haast
nog meer belangstelling voor het
kluchtwerk van andere toneelve
renigingen. „Tja, Vlaardingen is
misschien niet zo'n cultuurrmn-
nende stad," oppert John van den
Berg. „Je had hier pas het Ant
werps toneel: 75 mensen in de
zaal! Schandelijk, als je kijkt naar
hoe goed dat is en hoeveel men
sen er wèl naar John Lantink of
André van Duin gaan. Nou ja, er
is over ons ook wel gezegd dat wij
ons niets van het publiek aantrek
ken en dat het daaraan ligt. In ie
der geval vind ik het belangrijker
écht intensief met een stuk bezig
te zijn."
'Jan Rap en zijn maat' bestaat uit
veertien scènes, die steeds in tijd
van handeling verspringen. De
regie is van Johns vrouw, Henny
van den Berg, en de rolverdeling
bestaat uit Jan Heisterborg (klus
jesman Klaas), Annemarie Heis
terborg (staflid Elly), Anneke
Pupping (staflid Tine), Jaap van
der Reijden (staflid Koen), Henny
Lucas (dokter X) en Lia van den*
Tol, Dina van Hetten, Marja
Spoor, Sikko de Graaf, Sjaak Ver
boon, Leny de Swart, John van
den Berg en Marina Rouw als res
pectievelijk de clienien Gemma,
Lenny, Ali, Charrie, Louis, Klaas
je, Derek en Elsje. Souffïeuses zijn
Ema van Mazijk en Rita Hoogen-
boom, inspeciént is André van
Rees jr, het decorontwerp van
Roel Isendoorn en de bouw ervan
door Hans van den Tol, de jonge
en de oude André van Rees, Her
man Brinkman en Cor van Ark,
de grime doen Lies Idendoorn,
Adri van Rees en Joke van Rees
en de rekwisieten worden ver
zorgd door Anja Sas en Henny
Lucas, En of het nu pretentieus
toneel is of niet, de cast is groot
genoeg om in ieder geval een he
leboel familie naar de Stadsge
hoorzaal te lokken.
Aanvang, zaterdagavond om
kwart over acht
Paul Baars is geen neerslachtig
man, beetje bedrukt af en toe,
maar dat hebben veel mensen
wel. En hij is nog betrekkelijk
jong, vroeg in de dertig, dus
Hoog, Sammy, kijk omhoog,
Sammy' van Shaffy moet voor
hem jeugdsentiment zijn. Maar
toch de neus omhoog, vrolijk
in de zonneschijn, is er voor
Baars kennelijk weinig bij ge
weest. Want hij heeft zich sinds
zijn opleiding aan de koninklijke
academie voor beeldende kun
sten in Den Haag vooral gericht
op de laag bij de grondse sferen
waar hondjes plassen, mensen
hun schoenzolen afvegen en re
genwater wegvloeit In het kan
toor van de BHB Architecten in
KetelVaert heeft Paul Baars een
expositie ingericht van putdek
sels.
Duizenden foto's heeft Baars er
van gemaakt, van die deksels.
Duizenden van die straatobjec
ten, van over de hele wereld. De
deksel kon zo gek niet zijn, of er
werd wel een foto van gemaakt.
Uit zijn oeuvre heeft Baars een
selectie gemaakt en die is tot 15
mei bij de BHB Architecten te
aanschouwen.
Putdeksels, typische expositie voor architecten.
De term is niet door
Schiedams ïud-burge-
meester Arie Lems be
dacht, maar hij heeft hem
met betrekking tot het
stedelijk museum Schie
dam wel voor het eerst
gebruikt: moedermuseum.
Het was bij gelegenheid
van de komst van minis
ter Harry van Doorn, een
paar jaar terug, dat Lems
de woorden uitsprak dat
het Schiedamse museum
een dusdanige landelijke
betekenis heeft dat de ho
gere overheden ook best
een duit in het zakje
mochten steken. Nog
steeds wordt het museum
echter alleen gefinancierd
door de gemeente Schie
dam zelf. Lems' pleidooi
voor de regionale, over
koepelende betekenis van
het Schiedamse stedelijk
als modem museum sor
teerde in de praktijk niet
het beoogde effect
Het Visserij museum in Vlaar
dingen, particulier museum,
draait ook vrijwel uitsluitend
op gemeentelijk geld. Maar
daar wordt serieuzer gepro
beerd gelden van provincie of
rijk te betrekken. Dat het mu
seum van Joop van Dorp ooit
een rijksmuseum wordt, is
geen onwaarschijnlijkheid. In
Schiedam lukt dat niet, is ook
niet echt de bedoeling, want
het geeft politici een aardige
troef in handen meer lokale
activiteiten in het museum te
ontplooiien ten koste van de
door Kor Kegel
landelijke en internationale
tentoonstellingen. Schiedam
betaalt het museum, dus
Schiedam moet binnen de mu
ren dan ook eerst aan zichzelf
denken en dan pas aan een
stukje kunst van elders, zo
luidt die omstreden theorie.
Laat het nu toeval wezen. Toe
vallig hadden wij het er deze
week op de redactie nog over:
is het Vlaardingse Visserijmu
seum belangrijker dan het
Schiedamse stedelijk en kan je
die vergelijking eigenlijk wel
maken? En wat blijkt? In het
recente rapport 'De staat van
musea in Zuid-Holland' staat
een inventarisatie, waarin het
Visserijmuseum wèl voorkomt
en het Schiedamse museum
niet. Zelfs het streekmuseum
van Jan Anderson in Vlaar
dingen staat in de inventarisa
tie en ook het gemeentemu
seum van Maassluis.
Malle zaak. Is het Schiedamse
museum zoek? 't Is even zoe
ken, maar er blijkt een oor
zaak te zijn: aan de provinciale
enquête onder de musea blijkt
Schiedam niet meegedaan te
hebben, 69 andere in Zuid-
Holland deden dat wel. Dus
ook Maassluis en de twee
Vlaardingse.
Dat is nu weer een slechte
beurt. Juist in een periode,
waarin publiek, politici èn
kunstenaars spreken van ver
sukkeling van het museum
van Hans Paalman, had het
stedelijk zich toch enige moei
te kunnen getroosten aan die
enquête mee te werken. Lems'
pleidooi voor provinciale of
rijkssubsidies gaat er in elk ge
val compleet mee de mist in
buiten zijn schuld, uiteraard.
Moet je subsidie geven aan een
museum, dat zijn best niet
doet?
Stel
