Plantsoenendienst kent
Mellie Uyldert niet
'VVV oefent geen controle uit'
i
Schiedam
is kaal
geknipt
Gezinnen 1000gulden kwijt
voor enkele dagen onderdak
Grasmaaiers
verwoesten
prachtige flora
Waar
schuwing!
a
vrijdag
12 Juni 1981
VD/SC/WW
'\fcrhuurder maakte
misbruik
van noodsituatie'
Het pand in
de Pleter
Karei
Drossaart-
straat. dat de
belde
gezinnen voor
1000 gulden
per maand
konden buren.
Binnen enkele
dagen
stonden ze
weer op
straat.
VUardingen Als het aan enkele Vlaardingse ge
zinnen en aan sociale hulpverleners ligt, dan wordt
het adres van een woning-verhuurder in de Vette-
noordsepoider ogenblikkelijk uit het kamerbestand
van het WV geschrapt. De betreffende verhuurder,
die bet pand zelf huurt van het woningbedrijf, zou
schromelijk misbruik maken van de huisvestings
problemen, die mensen ln noodsituaties hebben, als
bet verhaal van de betrokkenen klopt Zij huurden
van de man voor de periode van een maand een
buis, en betaalden daar duizend gulden voor. Bin
nen enkele dagen zorgde de verhuurder er voor, dat
ze weer op straat stonden, waarna ze naar hun cen
ten konden fluiten.
De betrokkenen zijn twee ge
zinnen die afzonderlijk van el
kaar door allerlei omstandig
heden in de problemen zijn ge
raakt het echtpaar Aad en
Sylvia de Heer met hun twee
kinderen en Theo en Corrie
Hoogervorst, broer en zus. Bei
de gezinnen, die na allerlei el
lendige problemen dakloos
waren geworden, kwamen in
het Vlaardingse noodopvang-
centrum (NOC) terecht, om de
eerste tijd in ieder geval een
dak boven hun hoofd te heb
ben. In het geval van Aad en
Sylvia, die in het artiestenle
ven zitten en die tot voor eni-
door
Paul Houkes
ge tijd regelmatig met hun die-
rpn {jutrorïpjj JiaH dal to ma.
ken met het feit dat zij de door
hen bewoonde caravan moes
ten verlaten. In de eerste
plaats vanwege het feit dat de
gemeente geen toestemming
gaf voor de standplaats die ze
met hun woonwagen hadden
ingenomen, en verder omdat
het ding even daarna door een
bank zelfs in beslag werd ge
nomen, omdat de familie in fi
nanciële problemen zou zijn
geraakt. Kortom: de familie de
Heer stond op straat en kwam
uiteindelijk in het NOC te
recht. De geschiedenis van
Corrie en Theo is een heel an
dere. Theo, een Haags ge
meenteambtenaar die al enige
tijd ernstig ziek is, moest door
allerlei familieproblemen zijn
huis in Den Haag verlaten en
keerde terug naar Vlaardin
gen, de stad waar hij jarenlang
heeft gewoond. Samen met
zijn zus, die hem al enige tijd
verzorgt, kwam hij in het
NOC terecht.
'Emma-gestichr
De opvang die het NOC, op
een geheim adres ergens in de
stad, biedt is uitstekend, maar
niet onbeperkt. Na verloop
van maximaal twintig dagen
moet een andere oplossing
worden gevonden, omdat men
niet langer dan die termijn in
het opvangcentrum mag blij
ven. Door de sociale dienst, die
beide families bijstond, werd
hen aangeraden voorlopig
maar hun intrek te nemen in
het Emmahotel in Rotterdam.
De kosten, dertig gulden per
persoon per dag, zouden voor
lopig door de dienst worden
betaald.
Sylvia de Heer: „Maar wij za
gen die oplossing helemaal
niet zitten, want dat zou bete
kenen dat de kinderen óf naar
een andere school in Rotter
dam zouden moeten, óf iedere
dag met de trein op en neer
zouden moeten reizen. Dat
kan echt niet; het gaat door al
die toestanden toch al niet zo
lekker met ze op school." Ook
Corrie en Theo Hoogervorst
zagen het 'Emma-gesticht',
zoals het hotel binnen het
NOC wordt genoemd, niet zit
ten. Corrie: „Dat zou een on
mogelijke oplossing zijn in
verband met de gezondheid
van Theo. Er moest een ande
re weg gevonden worden."
Die oplossing kwam er. na
veel zoeken. Via het Vlaar
dingse VVV-kantoor kwamen
de beide families aan een
adres van iemand in de Pieter
Karei Drossaartstraat, die ka
mers zou verhuren. Deze man,
die we hier alleen maar met
zijn voornaam Appie, zullen
aanduiden, wilde de beide fa
milies zijn huis wel verhuren-
Dat zou hem per maand dan
wel het lieve sommetje van
duizend gulden moeten ople
veren; een bedrag dat welis
waar in schril contrast staat tot
de zwaar gesubsidieerde huur
die de man zelf voor zijn
pandje betaalt, maar aan on
derhuurders kun je nou een
maal aJles vragen.
Geen kwitantie
De beide gezinnen zagen geen
andere oplossing en gingen er
mee akkoord. Come: „Van
Theo zijn vakantiegeld hebben
we die duizend piek betaald en
om een kwitantie gevraagd.
Maar die weigerde hij beslist
te geven. Hij zei zelf dat hii
geen moeilijkheden met de so
ciale dienst en de belastingen
wilde, dus er mocht niks offi
cieel. We waren daar al niet zo
gelukkig mee, maar wat moes
ten we anders?" De families
De Heer en Hoogervorst trok
ken inderdaad in het betref
fende pand. De verhuurder
zelf 2ou enkele dagen later
nog wat spullen ophalen; hij
woonde in die periode bij een
vriendin in Den Haag. Binnen
enkele dagen was hij echter
terug. Sylvia: „Nog diezelfde
week, op zaterdag, zat hij
's morgens vóór acht uur al in
de tuin. Hij kwam eerst met
een onduidelijk verhaal dat de
huren last hadden van de kin
deren, en liet vervolgens mer
ken dat hij het liefste zag dat
we weer zo snel mogelijk zou
den ophoepelen. Het was ge
woon een nare oplichter."
Uiteindelijk draalde het er na
allerlei toestanden op uit, dat
Aad en Sylvia met de kinde
ren nog diezelfde dag naar het
Bet VW kan er weinig aan
doen, als blijkt dat een door baar
aangegeven kamerverhuurder
bet met zo nauw neemt met zijn
verplichtingen. Er is geen enkele
controle op de verhuuradressen,
waar het inli ch tingen kantoor
over beschikt; men beperkt zich
tot bet doorgeven van adressen
en de rest is voor eigen verant
woording van de verhuurder en
de huurder, aldus een woord
voerster van bet Vlaardingse
WV-kantoor, na de vraag hoe
bet VW reageert op dergelijke
gevallen als in bet verbaal van
de beide gezinnen beschreven.
„Wij houden er verder ook hele
maal geen administratie of zo
van bij; we hebben wat adressen
van mensen die ons hebben laten
weten dat ze kamers verburen,
en als iemand daar om vraagt
dan geven we die door, verder
niet,"aldus de informatrice.
Han Spruijt, hoofd van de afde
ling voorlichting en WV van de
gemeente, zit wel een beetje met
het probleem in zijn maag. „Juist
omdat we helemaal geen controle
op die verhuurders kunnen uit
oefenen is het misschien maar
beter, om met die service maar
helemaal te stoppen," filosofeert
hij voor de vuist weg. Afgezien
van dit soort problemen speelt
ook nog mee, dat zo'n bestand
toch nooit compleet kan zijn, om
dat wij geen enkel inzicht hebben
of bepaalde kamers verhuurd zijn
of niet We zullen er intern zeker
nog wel over spreken, waf we
met dit soort zaken moeten
doen"
NOC teruggingen, omdat het
in dat huis niet meer uit te
houden was. Theo en Corrie
hebben er nog het hele week
end gezeten, terwijl Appie ook
weer in het pand zat „Na het
weekend is een enorme ruzie
ontstaan, omdat hij plotseling
thuiskwam met allerlei rare
verhalen over Theo. Het bleek
dat hij onder valse voorwend
selen inlichtingen over Theo
had ingewonnen bij allerlei in
stanties. Daarbij had hij zich
zelfs uitgegeven voor maat
schappelijk werker," vertelt
Corrie verontwaardigd. De
toestand was al met al ook
voor hen onhoudbaar gewor
den in het door de gezinnen
gehuurde huis. Ze werden op
nieuw in het NOC geplaatst,
naddt ze ónder begeleiding
van de politie hun kleren en
andere eigendommen hadden
opgehaald. Bemiddeling van
de politie leverde niets op; ook
het betaalde geld kregen de
beide gezinnen niet terug, om
dat de man eenvoudig zei dat
hij dat niet meer had. Sylvfa
de Heer. „We hebben later nog
met 'm gesproken en gepro
beerd, een regeling met hem
te treffen. We zeiden dat hij
300 gulden van dat geld mocht
houden; dat leek ons wel rede
lijk voor die paar dagen, maar
dat we de rest beslist terug
wilden hebben. Toen probeer
de hij ons af te schepen met
honderd aanstekers, met het
advies: als je die verkoopt heb
je je duizend gulden wel weer
terug. Het is toch belachelijk?"
Het is ons niet gelukt de be
treffende verhuurder om com
mentaar te vragen; hij was on
bereikbaar.
Machteloos
Klachten bij de politie hebben
niets opgeleverd. Niet dat de
politie niet bereid zou zijn
haar best te doen wijkagent
Willem Zwikker heeft al wat
bemiddelingspogingen achter
de rug, maar het gaat om een
pure civlel-rechterlijke kwes
tie. „Het geval is bij ons be
kend, maar we staan machte-
loos,"aldus polïtie-inspectrice
Maijan Ekels. „Het gaat om
een civiele overeenkomst die
door twee partijen is gesloten.
Als een van die twee partijen
zijn verplichtigen niet nakomt,
dan kunnen wij daar als poli
tie niet zoveel aan doen; daar
is de rechter voor. Het enige
dat wij kunnen doen is de
mensen waarschuwen om in
dit soort gevallen zo zorgvul
dig mogelijke afspraken te ma
ken en bewijzen in handen te
houden. Als onze bemidde
lingspogingen niets opleveren,
dan houdt het voor ons helaas
op." Het in de arm nemen van
een advocaat, om zo via de
rechter te proberen nog wat
geld terug te krijgen heeft in
dit geval waarschijnlijk ook
niet zoveel zin.. Bewijzen dat
het geld betaald is zijn er im
mers, door het onbreken van
een kwitantie, niet.
Al met al lijkt het betreffende
geval een fraai voorbeeld van
de manier, waarop soms ge
profiteerd kan worden van
schrijnende problemen van
andere mensen. Volgens som
migen uit de hulpverlening
staat dit geval zeker niet al
leen: het komt vaker voor dat
mensen die toch al in de pro
blemen zitten ook nog eens het
slachtoffer worden van ande
ren, waar ze op een bepaald
moment van afhankelijk zijn,
als het gaat om huisvesting of
andere behoeften. Op het NOC
heeft men volgens een woord
voerster echter nog nooit eer
der een dergelijk geval meege
maakt „We zullen zelf ook
urftf rn«ar oltonf rtn jijt
kamerverhuurders moeten
zijn," zo meent men daar nu.
Weer dakloos
Voor Aad en Sylvia de Heer
zijn de ergste problemen in
middels achter de rug, als de
financiële strop even wordt
vergeten. Zij hebben inmiddels
een huis toegewezen gekregen,
hetgeen overigens de nodige
afgunst bij andere urgent wo
ningzoekenden teweeg heeft
gebracht, omdat er mensen
zijn die al véél langer aan het
zoeken zijn maar dat is een
heel ander verhaal. Voor
.broer en zus Hoogervorst is de
situatie tamelijk hopeloos.
Theo is net gisteren opgeno
men in het Holy-ziekenhuis,
waar hij behandeld moet wor
den voor leukemie in een al
gevorderd stadium, een behan
deling die zeker enkele maan
den zal vergen. Corrie kan
echter, als haar periode in het
noodopvangcentrum straks
weer afloopt, helemaal ner
gens naar toe en wordt weer
dakloos. „De ellende is dat ik
hier in Vlaardingen strikt ge
nomen geen enkel recht op
een huis heb, omdat ik verder
geen binding met deze stad
heb, behalve Theo. Maar ik
kan 'm niet in de steek laten,
ik kan onmogeliik terug naar
Den Haag.
Dat "betekent dus,
dat ik straks in auto's ofzo
moet gaan schuilen. Die knoop
wordt steeds vaster en je krijgt
'm niet meer los. Slapen doe ik
al twee maanden niet meer."
Haar vijfjarige zoontje heeft
Corrie door alle ellende al en
kele maanden niet meer ge
zien: dat is bij haar ouders on
dergebracht, omdat ze het het
kind niet wil aandoen om het
overal mee naar toe te slepen.
„Straks loop ik ook nog het ri-
kwijt raak, als de kinderbe
scherming tot de conclusie
komt dat ik door al die toe
standen niet voor 'm kan zor
gen. Dan heb ik helemaal niets
meer."
Schiedam De een
plukt brandnetel voor
de soep, de ander
herderstasje voor de
thee. De derde zet een
fraaie bos van witte
dovenetel, zuring en
waterkers in de
huiskamer en de vierde
windt een
geneeskrachtig
weegbreeblad om een
wondje. De vijlde plukt
alle jonge molsla rond
de paardebloem
vandaan, omdat het als
groente zo
bloedzuiverend werkt
en de zesde kruidt zijn
zelf gebrouwen bier met
duizendblad.
door Kor Kegel
De zevende heeft vonge
week een grasmaaimachine
gepakt en is er heel Schie
dam mee rondgetuft Waar
de hele lente kruid en on
kruid welig tierden en op
wekkende, visuele rijkdom
boden, liggen de grasjes nu te
hooien. Op de Westfranke-
landsedijk, langs de Polder
vaart, aan menige slootkant;
hei is er ineens een dorre
dooie boel. Natuur in volle
bloei is eensklaps de knop
omgedraaid. Een misdrijf je
gens de flora. Prachtig plan
tenrijk weggemaaid, puike
blommetjes om zeep gehol
pen. Overal waar je vrij
plukken kon. Wie heeft die
schanddaad op zijn geweten?
Wethouder Zijdeveld denkt
dat het hoogheemraadschap
Delfland de belangrijkste
boosdoener is. Als er te veel
vegetatie ontstaat op water
keringen en dat zijn de
Westfrankelandsedïjk en de
dijkjes langs de Poldervaart
inderdaad dan rust op de
gemeente Schiedam de ver
plichting om te maaien. Dat
is een dwingende eis van het
waterschap, Want dat is bang
dat onkruid de aarde los
woelt en de waterkeringen
zwakker maakt Zijdeveld
geeft toe: dat kan. Die aarde
kan inderdaad rul raken. De
wethouder meent echter dat
er ook genoeg kruiden zijn,
waarvan de wortels de grond
juist verstevigen. En het zou
vreemd zijn als kruiden dan
ook moeten verdwijnen.
„Ik heb echter geen idee om
welke kruidjes het hier alle-
Was héél Schiedam gemaald? Nee. Eén plekje Is- gelukkig trots op de stoep, op de hoek van Gustoweg en Van Berc-
vergeten. Op de grens met Rotterdam staan geurige kruidjes kenrodestraat Een sfeervolle uithoek van de stad.
maal gaat en wat zij met de
grond doen. Ik ga maar af op
de plantsoenendienst, daar zit
de deskundigheid. Ik zeg zelf
altijd maan ik ben een gene
ralist Ik weet wel zo onge
veer de verbanden tussen de
kruiden onderling, maar de
eigenschappen van elk afzon
derlijk ken ik niet Daar is
moeder de vrouw meer mee
bezig. Die ligt soms op haar
buik in het gras de sprietjes
te determineren, daar plaag
ik haar graag mee."
Maar niet in alle gevallen
gaat het om waterkeringen,
waar de grasmaaimachinis-
ten rilcksichtlos hebben toe
geslagen. Langs veel sloot
kanten is alles weg, gewoon
weg, alsof het er niet hoorde.
Zijdeveld denkt dat het hier
gaat om een ingreep, die
moedertje natuur moet hel
pen. Hij zegt dat het soms ja
ren kan duren voordat er in
de grond en in de vegetatie
erop een evenwicht is ont
staan, dat het kan zijn dat het
ene jaar het ene kruid de
boel overwoekert maar dat
het het andere jaar even goed
een heel ander kruid kan
zijn. Hier treedt dan de
plantsoenendienst op. En,
precies: daar zit nu de kneep.
Wars van biologlsch-dynami-
sche inzichten (sinds deze
week erkend als moderne
wetenschap!) handelt de ge
meente Schiedam in ons aller
plantsoentjes. De verant
woordelijke dienst interpre
teert de natuur traditioneel,
waarbij dat geeft Zijdeveld
toe smaak een rol kan spe
len.
Neem nu de logica, zoals de
bekende kruïdenkundige
Mellie Uyldert in grote lijnen
hanteert. De natuur zit kos
misch zo fijngevoelig in el
kaar, dat zij de mens geeft
wat hij nodig heeft Groeit er
ergens kamille, dan heeft de
mens die kennelijk nodig en
doet hij er goed aan er thee
van te zetten, want dat werkt
rustgevend. Maar iedereen
laat die kamille staan en
daarom is de maatschappij zo
jachtig.
Maar dieper nog gaat de filo
sofie: laat men de kruiden
vrij, dan houden zij de na
tuur in stand. Wie bijvoor
beeld op een akker van
veldsla de salie verwijdert,
omdat hij er geen onkruid
tussen wil, doet eigenlijk dom
want dan heeft hij chemica
liën nodig om het ongedierte
weg te houden. Terwijl salie
hetzelfde doet Ongedierte
houdt niet van salie en blijft
dus bij de sla weg. Nog een
stapje verden wie planten in
de grond zet die er van origi
ne niet horen, zal kunstmest
nodig hebben om het een
beetje te laten gedijen. Maar
in de biologisch-dynamische
leer en ook Mellie Uyldert
zegt dat bestaat de over
tuiging dat kunstmest, als
kunstmatig product, de plan
ten minder biedt dan echte
mest, dus dat kunstmest de
planten uiteindelijk zwakker
maakt. En op zwakkere plan
tjes komt het ongedierte juist
weer af. Het is een filosofie,
waarvan iedereen het zijne
mag denken, maar bij de
Schiedamse plantsoenen
dienst is die gedachtengang
niet doorgedrongen.
Zie de situatie in Groenoord:
keer op keer kampen de
plantsoenenwerkers er met
een rupsenplaag, aanvanke
lijk heeft men die plaag wil
len bestrijden door de schaar
in het gewas te zetten, maar
dat leverde irritatie aan de
handen op, dus ging men
spuiten. Verantwoordelijk
wethouder Chris Zijdeveld
geeft toe dat het onwenselijk
is, maar dat er in zulke ge
vallen weer gespoten kan
worden. Maar, als je de theo-
rie-Uyldert nu neemt, wat
veroorzaakt die rupsenplaag?
Het niet thuishoren van de
door de plantsoenendienst
neergezette flora in Groe
noord. Er had beter allerlei
mooi onkruid kunnen
bloeien.
Een gruwel
Tot op zekere hoogte heeft
wethouder Zijdeveld al ge
probeerd de plantsoenen
dienst van nieuwe inzichten
te doordringen. „Tja, on
kruid," zegt hij. „Sommigen
vinden het geweldig decora
tief, anderen vinden het een
gruwel. Er.zijn voorbeelden
geweest van wegverhardin
gen, die langzaam door aller
lei grasjes begroeid raakten.
Toen zei men, laten we die
grasjes verwijderen, want ze
horen er niet. Maar toen zei
ik: nee, dat is een teken dat
die verharding daar ooit on
terecht is aangebracht Want
als een wegverharding goed
gebruikt wordt, raakt ie rviet
begroeid."
Het valt te verwachten dat in
een volgende vergadering
van de raadscommissie voor
ruimtelijke ordening PPR-
raadslld Herman Noord e-
graaf zal aandringen op on
derzoek naar alternatief on
derhoud aan de Schiedamse
Elantsoenen en dat hij wet-
ouder Zijdeveld zal vragen
hierover met de plantsoenen
dienst te spreken. Noorde-
graaf gaf al eerder blijk van
waardering voor leefwijzen
zonder kunstmatige midde
len, door er vorig jaar bij
burgemeester Te Loo op aan
te dringen naast bliksoep en
wittebrood ook volkorenrog-
Wie door bijgaand
verhaal over de Schie
damse flora op een
Idee wordt gebracht
en nu kruidjes voor de
soep wil plukken,
moet wel goed uitkij
ken waar hij dat doet.
Zorg ervoor dat al dat
lekkers niet van
grond komt, waar
veel auto's langsrij
den of waar verontrei
nigd havenslib ligt,
want dan zitten er
nare bijsmaakjes aan.
en gaat het gezond
heidsaspect geheel
verloren.
ge en andere waren uit de
macrobiotiek, de vegetarische
keuken en de biologisch-dy
namica op de keuzemenu's
van het stadskantoor te zet
ten. Tenslotte ging Noorde-
graaf een gezonde ambtenaar
boven alles. Tot op heden
schijnt het ambtelijk appa
raat Noordegraafs wens niet
ondersteund te hebben. Van
Zijdeveld is bekend dat hij
niet van sojabonen houdt,
maar verder bestaat de in
druk dat artikelen als zuur-
koolsap, tahin, gomasio, ta-
mari, bïogarde en stremsel-
kaas door onbekendheid nog"
onbemind ziin.
Zijdeveld zelf zou graag zien
dat de Schiedammers van
passieve groenconsument
(kijkend naar het natuur
schoon) veel meer worden tot
actieve tuinkabouter (plan
tend en plukkend). Een mid
del daartoe lijkt hem het
creëren van een stadsboerde-
rij, en al is dat slechts een
idee waartoe De Kleine Aar
de hem geïnspireerd heeft,
het is er tenminste. Voorts
wil Zijdeveld een experiment
doorzetten waarmee in
Nieuwland achter de christe
lijke technische school is ge
start en wat behelst dat wijk
bewoners zelf verantwoorde
lijk worden voor stukken
groen in hun omgeving. In
de beleidsnota van Benw
spreekt al iets van die ge
dachte. Lichtelijk overtrok
ken zou je kunnen zeggen
dat Groenoord straks éen
grote volkstuin wordt. Zijde
veld: „Dit zijn nu van die
leuke plannetjes, waar ik al
leen zo weinig tijd voor
heb..."
