18
ROTTERDAM
m
't Golfie,
pleisterplaats voor
vele 'bruinbakkers'
Restaurant viert
der tig jarig bestaan
Robert B. "Jock9 Barrie zoekt
zuster Trudy de Bruin
Spreekuur Raad en Daad
Rechtskundig adviseur
.Rotterdams Nieuwsblad EZ/ RY/RW
vrijdag
26 februan I3S2
•Willem
Pekelder
vader
(rechts) en
zoon
Wageveld
voor „hun'
Golfie. Dit
gedeelte is
dentiek aan
het vroegere
theehuis.
Rockanje Nog steeds eindigt voor veel
Rotterdammers een dagje strandplezier in
café-restaurant 't Golfie. Verbrand door de
zon en geurend naar zonnebrandolie nemen
tijdens de zomermaanden vele Rotterdamse
gezinnen plaats aan de tafels van dit gezellig
ingerichte etablissement te Rockanje.
't Golfie is woensdag dertig jaar oud en heeft
een indrukwekkende historie achter de rug.
Het restaurant is onderscheiden met Nieuws-
blads eigen Gouden Pollepel en het was in 't
Golfie, waar Joke Bruis haar zangcarrière
begon.
De Swinsedreef in Rockanje
kenmerkt zich door een wel
dadige rust en een prachtig
natuurschoon in de vorm
van bos en duin. Op korte af
stand van het strand is in
een duinpan 't Golfie gesitu
eerd. Een paradijselijke om
geving waar het goed toeven
is voor de opgejaagde stede
ling en de flatbewoner.
Bedrijfsleider van het ro
mantisch ingerichte restau-
'Ik heb nog steeds een
Nederlandse
Rotterdam „Ik heb
nog steeds een Neder
landse kogel in mijn lijf.
De artsen vertelden me
destijds dat het veiliger
w*»*? om die kogel te la-
zitten en hij zit er
dan ook nog steeds. Mijn
kinderen hebben soms
meningsverschillen over
de vraag aan wie ik de
kogel na mijn dood moet
nalaten en ook uw foto
graaf vroeg of hij hem
kon krijgen.
Wilt u hem soms ook heb
ben? Nee? Oh, prima".
Bijna 42 jaar nadat Robert
B. „Jock" Barrie met zijn
vliegtuig bij de Vondelin-
genweg te Pernis een
noodlanding maakte, be
zocht hij deze week op uit
nodiging van de Baren-
drechter Hans Onderwater
voor het eerst weer Neder
land. Bij dit bezoek ging hij
onder meer naar Fort Spij
kerboor bij P urmerend
waar hij was geïnterneerd
en bekeek hij het poortje
van het voormalige Cool-
singelziekenhuis, dat nu op
het Lijnbaanplein staat. Dit
poortje is het enig overge
bleven deel van het zie
kenhuis na het bombarde
ment op Rotterdam in 14
mei 1940. Barrie was toen
juist vier dagen eerder uit
dit ziekenhuis ontslagen.
De nu in Australië wonen
de Schot was op 28 maart
1940 als boordschutter aan
wezig in een Whitley bom
menwerper van het No. 77
squadron van de Royal Air
Force. Deze bom mem wer
per had boven Duitsland
pamfletten uitgeworpen
om de Duitse bevolking te
demoraliseren en op te roe
pen de oorlog te beëindi
gen.
Op de terugweg vloog het
toestel door het luchtruim
van het toen nog neutrale
Nederland. Dit kon de Ne
derlandse luchtmacht niet
op zich laten zitten, omdat
eerder ook Duitse vliegtui
gen waren verjaagd of
neergeschoten en als neu
traal land kon men geen
partij kiezen.
Twee vliegtuigen stegen
daarom op om het Engelse
vliegtuig op te vangen toen
dit via de Hoeksche Waard
en Barend recht het vlieg
veld Waalhaven naderde.
Op allerlei manieren werd
geprobeerd het vliegtuig te
beduiden, dat het moest
landen, maar de onver
stoorbare Brit koerste ge
woon door naar huis.
De Nederlanders besloten
om een mitraiileursalvo
langs bet vliegtuig te los
sen, maar de kogels sloe
gen in de romp van hel
Britse toestel, dat onmid
dellijk in brand vloog. Ge
zagvoerder T revor J.
Geach probeerde wanhopig
zijn machine in de lucht te
houden, maar toen dat niet
lukte slaagde hij er wel in
om een noodlanding te ma
ken bij de Vondelingen weg
te Pernis.
Daar slaagde de beman
ningsleden erin het bran
dende v/rak levend te ver
laten. Op een na; sergeant
James E. Miller was op 25
meter hoogte in paniek uit
het vliegtuig gesprongen
en te pletter gevallen. Zijn
parachute kon zich niet
meer ontplooien.
kogel in mij n lij f
Robert „Jock" Barrie was
door de Nederlandse ko
gels gewond. Hij zal op de
accu's van de boord radio
toen Stanley H. E. Caplin
hem vroeg op de kaart te
kijken waar hei vliegtuig
zich bevond. Barrie boog
zich, half staand, voorover
om te kijken. Op dat mo
ment sloegen de kogels in
het vliegtuig.
„Ik had geluk, dat ik me
net voorover bukte, want
als ik was blijven zitten,
zou de koge) in mijn hoofd
terecht gf ytnen zijn. die
nu vlak naast mijn rugge-
wervel bleef steken", aldus
Barrie. Een tweede kogel
drong in zijn bii en verliet
zijn lichaam weer aan de
voorkant. Hij voelde wel
de pijn en het bloed langs
zijn benen, maar zijn groot
ste zorg was op dat mo
ment om te overleven.
Toen het vliegtuig aan de
grond kwam rende hij er
daarom met zijn overle
vende collega's hard uit.
Buiten werden ze opgevan
gen door Nederlandse mili
tairen, die hen naar een
café in de buurt brachten.
Daar ook ontmoetten zij de
piloot en de schutter van
het Nederlandse toestel,
dat hen had neergehaald.
In het café bleek dat Bar
rie ernstiger was gewond,
dan hij zelf had gedacht.
Hij werd daarom naar het
Coolsingelziekenhuis ge
bracht.
Trudy de Bruin
In dit ziekenhuis werd hij
drie weken liefdevol ver
pleegd door Trudy de
Bruin. „Die zou ik nog
graag eens ontmoeten of
iets van haar horen", zo
vertelt Barrie nu. „Ze moet
nu ongeveer ook een jaar
of zestig zijn. Ze was iets
jonger dan ik".
Lachend vertelt hij dan het
verhaal van de Nederland
se soldaat die bij zijn bed
de wacht hield. „Hij had op
een gegeven moment zijn
pistool uit elkaar gehaald
en kreeg het toen niet
meer in elkaar. Dat heb ik,
toen maar voor hem ge
daan".
Na drie weken werd hij uit
het ziekenhuis ontslagen
en overgebracht naar Fort
Spijkerboor. Toen de Duit
sers Nederland overrom
pelden werd hij naar Den
Haag vervoerd. Onderweg
werd hij nog aangezien
voor een vermomde Duit
ser en het scheelde niet
veel of hij was nog door de
Nederlanders gefusilleerd.
In Den Haag werd hij bij
door Hans van Vessem
generaai Winkelman ge
bracht, die hem een ge
weer gaf en hem door
stuurde naar de Engelse
Ambassade. Daar heeft hij
op 11 en 12 mei nog gehei
me documenten zitten ver
branden. „Ik deed dit sa
men met squadronleader
A. A. Adams, die mij in het
ziekenhuis nog een tientje
had gegeven. Dit geld bad
ik niet nodig gehad en ik
heb het later aan mijn va
der gegeven. Een jaar later
werd ik opgebeld, dat ik de
RAF nog een tientje schul
dig was. De man had sa
men met mij geheime pa
pieren zitten verbranden,
maar het re?u voor het
tientje in zijn zak gehou
den. Dat noem ik nog eens
een staaltje van bureaucra
tie", vertelt hij lachend.
Nog twee crashes
Op 13 mei scheepte Barrie
zich in Hoek van Holland
in naar Harwich. In Enge
land kreeg hij eerst een
week verlof, maar moest
toen alweer de lucht in. En
ook toen ging het fout. Zijn
toestel crashte op Man na
een patrouiilevlucht boven
de zee. Weer een paar we
ken later was het weer
raak. Toen moest hij naar
Frankrijk om een vliegtuig
op te halen, dat daar een
noodlanding had gemaakt.
Boven Cherbourg werd
zijn toestel beschoten door
de Duitsers en op één mo
tor keerden ze terug naar
Engeland, waar ze het
vliegtuig per parachute
verlieten. In juni 1940
werd hij ingeschakeld voor
de opleiding van radiotele
grafisten en bleef hij ver
der aan de grond.
Robert en Numai Barrie
bij het poortje van het
Coolsingelziekenhuis.
In 1947 verhuisde Barrie
van Schotland naar Nieuw
Zeeland. Ook daar nam hij
dienst bij de luchtmacht.
Tol 1964 bleef hij in de
dienst. Inmiddels ontmoet
te hij op de Fiji-eilanden
zijn huidige vrouw Numai.
Via Onderwater kreeg hij
de adressen van de nog
twee overlevenden van de
crash op 28 maart 1940. Be
gin februari heeft hij voor
het eerst sinds 1940 Walter
J. Copinger en Stanley H.
E. Caplin ontmoet. „Hij is
daar nog steeds van onder
de indruk. Drie dagen lang
hebben ze alleen maar ge
praat en nog eens gepraat",
aldus Numai Barrie.
Beiden waren ook onder
de indruk van de ont
vangst die ze kregen van
de Australische ambassa
deur in Den Haag, en van
het bezoek aan de begraaf
plaats Crooswijk, waar ze
de graven van hun geval
len landgenoten bezochten.
rant is de bijna vijftigjarige
Aart Wageveld. De man ech
ter die voor "t Golfie de eer
ste steen, of liever gezegd de
eerste plank legde is zijn va
der Teun. In 1952 begon de
geboren en getogen Rockan-
jenaar met de bouw van een
theehuis op de plaats waar
nu het restaurant staat. Het
was een houten gebouwtje
met een rieten dak.
De naam had Teun Wage
veld, die nu van zijn pen
sioen geniet, al gauw verzon
nen. Dichtbij de zee, en een
eigen midgetgolfbaan. 't Gol
fie dus, en geen Golfje, want
Rotterdammers laten nu een
maal elk verkleinwoord ein
digen op -ie.
Behalve het theehuis exploi
teerde Wageveld sinds 1946
paviljoen Bad lust op het Roc-
kanjese strand (dat nu wordt
gerund door zijn dochter en
schoonzoon) en sinds 1949
het parkeerterrein aan de
Eerste Slag, vlakbij de Swin
sedreef. Vroeger mocht Aart
Wageveld met een trommel
voor zijn buik parkeerkaar
tjes verkopen op het terrein,
nu doet Wageveld senior dat.
De tijden kunnen verande
ren.
Het parkeerterrein heelt
Teun Wageveld in de loop
der jaren uitgebreid van 350
tot 750 parkeerplaatsen, zo
dat de steeds groter worden
de stroom „gemotoriseerde"
toeristen de auto kwijt kon.
Niet alleen het aantal bad
gasten, ook de klandizie voor
het theehuis en de midget
golfbaan werd in de jaren
vijftig steeds groter. Wage
veld verdiende goed en kon
ieder jaar zijn service uit
breiden. Eerst met twee ten
nisbanen en later met een
openlucht-theater. Het thee
huis werd vergroot met een
serre en een restaurantge
deelte en toen alles goed en
wel voltooid was brak er
brand uit. In de keuken ont
plofte een gasfles en weg was
't Goifie. Dat was juli 1957.
„Op een zeer hete dag", weet
Aart Wageveld zich nog te
herinneren.
Identiek
De familie Wageveld liet
zich echter niet uit het veld
slaan en begon vrij snel na
de brand aan het tweede
Golfie. Het middengedeelte
is van buiten identiek aan
het vroegere theehuis. Ook
aan de inrichting is weinig
veranderd, veredeld hout,
antiek en koper domineren.
Het nieuwe Golfie werd op 6
maart 1958 geopend en be
staat nu dus vierentwintig
jaar. Evenals de eerste keer
bouwde Teun Wageveld zijn
tweede Golfie samen met
zijn gezin en personeelsle
den.
Wageveld senior weet zich
de swingende jaren zestig
nog goed te herinneren.
„Elke zomeravond hadden
we levende muziek, elke
avond dansen, zelfs op het
terras. Joke Bruis, de echtge
note van Gerard Cox, is haar
zangcarrière hier begonnen".
Ook in het openluchttheater,
zo prachtig gelegen in de
duinen, was het altijd een
drukte van belang. „Soms
waren alle 2500 plaatsen be
zet. We hebben hier iedereen
gehad: Johnny Jordaan, de
Dutch Swing College Band
en de Maastrichter Staar".
De opkomst van de televisie
betekende het. einde voor het
natuur-theater. Het terrein
werd overgedaan aan de
Stichting Recreatie Belangen
Rockanje. Het theater heeft
plaatsgemaakt voor één van
de mooiste tennisparken van
Nederland. Houten banken
aan de zijkant herinneren
nog aan de tijd dat hier in de
open lucht werd gezongen en
gemusiceerd.
Aart Wageveld, die in 1970
het restaurant overnam van
zijn vader, kan zich nog
steeds verheugen in een gro
te klandizie waarvan tachtig
procent uit Rotterdam komt.
maar toch zijn de tijden dat
de toeristen wekenlang hun
nachtelijk vertier zochten m
't Golfie voorgoed voorbij.
„De toeristen van vroeger
wonen nu buiten de stad en
gaan op vakantie in het bui
tenland. Verder hebben de
campings hier allemaal een
eigen kantine of bar. Het is
niet meer zo dat de toeristen
een kamertje huren bij een
particulier in Rockanje en
voor hun vertier zijn aange
wezen op bijvoorbeeld 't Gol
fie. De kamers worden nu
verhuurd aan buitenlanders
die werken in het Europoort-
Botlekgebied".
In de zomer moet Aart Wa
geveld het hebben van de
dagjesmensen. De stedelin
gen die *s zondags naar het
strand gaan of een rondrit
maken door het Europoort-
gebied 's Winters bestaan
zijn klanten voor het grootste
deel uit zakenmensen. „Uit
alle landen, ook uit Amerika.
Die Amerikanen gaan liever
naar 't Golfie dan naar Hil
versum. Want 't Golfie is
„Typical old Dutch" (hoog
stemmetje) en Hilton heb je
overal".
Oude klanten
Ondanks alle veranderingen
op toeristisch gebied heeft
Wageveld nog steeds enkele
klanten van veertig jaar ge
leden. Zelfs hun kinderen
zijn verknocht aan 't Golfie.
„Ik had hier pas geleden nog
een receptie van een kind
van een oude klant uit Rot
terdam". laat Aart Wageveld
weten.
Wageveld is steeds met de
tijd meegegaan. In 1968 toen
hij reeds vier jaar bedrijfslei
der was van 't Golfie, werd
het etablissement uitgebreid
met een nieuw restaurantge
deelte aan de voorkant. Wa
geveld senior was de archi
tect.
De culinaire hoogstandjes
van het restau rantpersoneel
(vijftien personeelsleden in
de zomer, negen in de win
ter) werden in 1973 beloond
mei de Gouden Pollepel van
het Rotterdams Nieuwsblad
't Golfie werd uitgeroepen
tot het beste van de in totaal
52 door Mark van Vlierberg-
he bezochte restaurants.
Met een pannekoekenhuis
(1977) en het recent inge
voerde menu Neeriands Dis
(voordelige stamppotten)
probeert Wageveld in te spe
len op de door de economi
sche recessie steeds smaller
wordende beurs. „Ons res
taurant ziet er van buiten
nogal sjiek uit en dan den
ken de badgasten: laten we
maar doorlopen. Met het
pannekoekenhuis zwemmen
de klanten alsnog in mijn
fuik", zegt de bedrijfsleider
lachend.
Van concurrentie heelt
Golfie geen last. „We zitten
hier op het einde van de we
reld. Het weer is onze enige
concurrent. AJs het zonnig is,
is het hier lekker druk. Maar
rijk zal ik van deze baan
nooit worden, het is een heel
zwaar leven".
Het is deze koude, doorde
weekse morgen nog niet
druk in 't Golfie. Het perso
neel heeft alle lijd om de
zaak, die toch al zo schoon is.
op te poetsen. Woensdag
avond zal het echter wel
druk worden. Dan viert het
café-restaurant het dertigja
rig bestaan, tezamen met het
jazzorkest The New Orleans
Syncopaters en het huisor
kest Flash Back, dat elke za
terdagavond optreedt in 't
Golfie. Honderden gasten
worden op het feest ver
wacht. En dat het er net zo
zal toegaan als op een ouder
wetse zomeravond staat voor
iedereen als een paal boven
water.
Maandagochtend voor 10.00 uur kunnen telefonisch (010-144144)
afspraken worden gemaakt voor het spreekuur van Raad en
Daad, dat 's middags vanaf 14.00 uur in het gebouw van het
Rotterdams Nieuwsblad aan de Coolsingel wordt gehouden.
De rechtskundig adviseur van het Rotterdams Nieuwsblad
houdt elke dinsdagmiddag vanaf 14.00 uur een spreekuur in het
gebouw van de krant aan de Coolsingel 67. Afspraken kunnen
's ochtends tussen 9 en 10 uur telefonisch (010-144144) gemaakt
worden.
