ROTTERDAM
21
MMMM
3250:
10.000 Ifl kassen!
Üooijman -
Een a vond stappenmet do parketpolitie:
HH DE KLERK
Luxueus rundleder met apart licht/donker effect
Val op schip
4I5]
§f
Hoiwdams Nieuwsblad
donderdag
SZ .W Vi PW'jcS 18 rnaart 1982 B1'*
hebben nog
een boete
van u
staan.
door
Robert
van de
Roer
foto's
Henk
Speksnijder
Wie niet betalen
wil. moet brommen
Rotterdam De directeur
blijkt het type van de jon»
ge zakenman, die het wel
even zal regelen. Eerst kan
hij zich de overtreding niet
herinneren. Dan roept hij
in een mengeling van zelf
verzekerdheid en arrogan
tie: „Oh, ik kom morgen
wel betalen. Ik heb het nu
niet"
Als hij ziet, dat dit niet
werkt, loopt hij toch maar
naar boven om te kijken of
hij nog niet ergens cheques
heeft liggen, waarmee hij de
250 gulden kan betalen.
Maar nee, hij komt maar tot
170 gulden contant.
„Of u moet meegaan voor
een nachtje, en dat u morgen
iemand van kantoor het geld
laat brengen", suggereert
parketwachter Gerrit de
Vries (43). „Naar het politie
bureau? Een van mijn colle
ga's? Wat denkt u wel?",
grijnst de manager in spé be
ledigd en zegt, dat hij op
kantoor, op het vliegveld
Zestienhoven, wel geld heeft.
Het idee om zijn hospita te
laten voorschieten wuift hij
met dezelfde vanzelfspre
kendheid weg.
Hij probeert het nu op een
andere manier: hij wordt
kwaad. „Vindt u het met een
beetje belachelijk om met
vier man aan de deur te ko
men voor 250 gulden?",
briest hij. „U heelt er na
tuurlijk niets aan, dat ik een
fatsoenlijk burger ben. Dat
dit allemaal maar kan van
daag de dag..."
Parketwachter Gerrit blijft
rustig, zijn collega Jaap
Jonkman (33) raakt lichtelijk
geïrriteerd: „U maakt hier
niet de dienst uit." „Dan
moeten we maar naar het
vliegveld", stelt Gerrit voor.
„Ja, dat moet dan maar. Ik
rijd wel met mijn wagen ach
ter u aan", antwoordt de di
recteur. „Nee, dan gaat u
mee in de wagen", zegt
Gerrit kalm.
„Oh nee, ik ga niet in die
wagen zitten", protesteert
hij. Tegelijkertijd erkent hij
zijn nederlaag en gaat naar
binnen. Een minuut later
staan we bij de arrestanten
wagen. De directeur heeft
een lange regenjas aan en
draagt de traditionele atta
ché-koffer. „Bent u ook van
de politie'vraagt hij foto
graaf Henk Speksnijder, die
ontkennend antwoordt, en
wil naast hem gaan zitten.
„Nee, achterin". maant
Gerrit. „O ja, arrestanten ho
ren achterin. Het is
?ce/&§$J!»£ff! wat", vloekt de
directeur. Hij smijt zijn kof
fer op de bank en ploft neer
in het gekooide deel van de
wagen, dat met een glazen
deur wordt afgegrendeld.
Wij kijken hem aan door de
deur en kunnen ons lachen
niet yerbergen.
Rekken
Vijf minuten later draaien
we Zestienhoven op. „Het
kost het rijk een boel geld,
die flauwekul", tiert de di
recteur, als hij uitstapt.
Gerrit en hij gaan. naar bin
nen, terwijl wij wachten. Na
enkele minuten zijn zc terug.
De directeur komt tegenover
ons zitten en bekent lachend:
„Ik probeer het altijd net zo
lang te rekken als het maar
kan." Vlakbij zijn huis wordt
hij afgezet. „Tot de volgende
keer maar weer, hè. Goeie
wacht", roept hij en steekt
zijn hand op. „Ach, hij had
verloren. Hij moest wel",
zegt Gerrit, als hij onze ver
bazing waarneemt. „Ik ken
hem al langer..."
Onbekend
Een avond 'stappen* met de
parketpolitie geeft een door-
sneeblik van de samenle
ving; werklozen, junkies,
wao'ers en andere kansar
men, maar ook gokbazen, di
recteuren en andere sociaal
sterkere burgprs.
De parketpolitie is een van
de meest onbekende afdelin
gen binnen het Nederlandse
advertenties
I finten is meer dun 'n duk hoven je hoofd
Rund leder op z*n mooist. Door-en-door geverfd. En mei levendige licht/donker
nuances. 't Maaki deze bankencombi natie met ruim o verbloedende arm leggers tot
een lust voor het oog. Maar 't mooiste komt nog:
k *t zit zoals het eruit ziet.Grandioos!
2- 4- 3-zitsbank
.*.\.uuv ai IUI
rotterdam
H.I Ambacht Een 19-jarige
jongeman uit Dordrecht is
n&ar het gemeenteziekenhuis
ln Dordrecht overgebracht na
een arbeidsongeval op de
scheepswerf Jonker en Stans
'ff H.I,Ambacht. Hy was werk
zaam op een in aanbouw zijn
de sleepboot en viel daarbij
van een trap. Tten treden la
ger belandde hij in de machi
nekamer.
Man grisl ringen
weg voor 25 mille
Rotterdam Een ongeveer
35-jarige man heeft gistermid
dag uit een juwelierszaak aan
de Beijerlandselaan 36 gouden
ringen gestolen met een totale
waarde van 25.000 gulden. De
Man zei een ring te willen ko
pen. Toen hij een tableau on
der ogen kreeg griste hij de
ringen- er vanaf en verdween
lopend in onbekende richting.
Tuincentrum SSooijman liefst
jj'
r
rüAWRPWjrr
Ltepkanotis
1 vol in de knop. .nel
1, normoai i- -1—
stuks.
KOM KIJKEN!
HONDERDEN
AANBIEDINGEN!-
BIJVOORBEELD:
illIRT ••TUINCENTRUM j - jê
SCHAAPHERDERWEG 15 RIDDERKERK (RIJSOORD)
Telefoon 010- 829200/828482.
awmofOrmsR*'
i 13 00- 17 45. dt Urn
SUMWHUCHT
45 - 17 45.10 8 45 - 17 00 vriidaaavo<»dï<it2Q 45
politie-apparaat. Onderge
bracht bij de rijkspolitie
heeft deze tak van dienst
twee taken: enerzijds de or
debewaking in de rechtszaal
en het transport van ver
dachten; anderzijds de ten
uitvoerlegging (executie) van
arrestatiebevelen of vonnis
sen, waarbij de mensen kun
nen kiezen tussen 'zitten' of
betalen.
De parketpolitie is alleen ge
vestigd in de negentien
plaatsen waar een rechtbank
is gevestigd. In alle andere
plaatsen moet de gemeente
politie dit werk doen.
In Rotterdam is de parket-
groep 47 man sterk (een on
derbezetting van 17 man),
van wie er negen alleen de
executie voor hun rekening
nemen. Zij hebben Rotter
dam in acht 'wijken' ver
deeld. Zij werken alleen of
met ziin tweeen, op de brom
mer oi in de auto, 's ochtends
of 's avonds. Als hun wijk
maar 'schoon' is, als ze het
aantal vonnissen maar niet
zo hoog laten oplopen, dat ze
deze niet meer kunnen ver
werken.
Anderhalf miljoen
Vorig jaar moest de Rotter
damse parketpolitie in totaal
zo'n 26.000 arrestatiebevelen
behappen. De parketwach
ters haalden ruim anderhalf
miljoen gulden op aan de
deur in Rotterdam voor al
lerhande overtredingen. Er
waren ook veel mensen, die
gingen 'zitten* (een vonnis
van meer dan 50 gulden staat
gelijk aan twee dagen zitten).
Anderen belandden in het
opsporingsregister om bij bij
voorbeeld een verkeerscon
trole alsnog aan de beurt te
komen.
De meest voorkomende
overtredingen zijn zwart rij
den in het openbaar vervoer,
parkeer- en andere verkeer
sovertredingen. De mensen,
die met de parketpolitie te
maken krijgen, hebben door
gaans alle oproepen en giro
kaarten genegeerd. Zij kun
nen dus rekenen op onver
wacht bezoek. Vaak leidt dit
tot absurde situaties: van
achtervolgingen door de
dakgoot tot allerlei verstop
partijen. Zoals onlangs nog
die directeur d^ed, die vijf
tienduizend gulden gulden
aan bekeuringen moest beta
len en in de k$st was gekro
pen. Jaap: „Je voelt dat aan,
hè, als iemand zich verstopt.
Als er bijvoorbeeld voor drie
mensen gedekt is op tafel,
terwijl er maar twee thuis
zijn. Of als de bedden nog
warm zijn."
Inbreuk
„We hebben nog een boete
van u staan, meneer. Van
100 gulden", zegt parket
wachter Gerrit op vriendelij
ke toon. We staan tweehoog
middenin in een nauwelijks
ingerichte woonkamer in de
Borgesiusstraat. De fotograaf
en ik moeten nog wennen
aan de talrijke inbreuken,
die wij vanavond plegen op
privé-levens.
„Shit", mompelt de vader,
die met vier turven op en
naast zich op de bank naar
een tekenserie op tv ligt te
kijken. „Kan het niet mor
gen?" „Nee, u heeft al diver
se aanmaningen gehad." De
vader loopt naar de onderge
legen woning van zijn broer
om geld te halen en betaalt.
Jaap rijdt de arrestantenwa
gen in de richting van de
Schiekade. In de Agniese-
straat blijken op drie adres
sen de mensen niet thuis.
Ook in de Banierstraat en de
Ammersooisestraat krijgen
de parketwachters geen ge
hoor. „Nee, die woont hier
niet meer", klinkt het her
haaldelijk. Jaap kankert op
het ambtenarenoerwoud.
„Via het stadhuis blijken ve
len nog op hyn oude adres te
staan ingeschreven, terwijl
ze al lang ergens anders wo
nen."
Onze aanwezigheid, evenals
die van de arrestantenwagen
(doorgaans wordt een klein
Fiatje gebruikt) werkt als
een magneet. De nieuwsgie
righeid van de omwonenden
wordt onweerstaanbaar ge
prikkeld. Allerlei mensen
blijven staan op straat, gor
dijnen worden opengescho
ven en mensen verrekken
bijna hun nek om vooral
niks te missen. De arrestatie
van de buurman maak je im-
,,lk heb die 25 gulden echt niet."
„Of willen jullie soms een kop soep?"
mers niet elke dag mee,
maar jammer voor hen, we
gaan verder.
De Bijlzalm
Terwijl de leden van de
aquariumvereniging De Bij-
lzalm in het souterrain zitten
te kaarten, belt Gerrit een
deur verder aan bij het bont
gekleurde kraakpand op de
hoek van Schiekade en de
Provenierssingel. Een van de
bewoners doet open en kijkt
de parketwachters wantrou
wend aan. De man, die ze
willen hebben, is niet thuis.
De bewoner gaat kijken ol
anderen voor hem willen be
talen. Als hij terugkomt mei
het geld, ziet hij pns staan
Hij bemerkt de fotograaf en
denkt vermoedelijk meteen,
dat wij van de BVD zijn.
Niet voor niets achtervolgt
hij ons tot aan de hoek van
de Schiekade en de Prove
niersstraat, tot we in de ar
restantenwagen 2ijn verdwe
nen.
Via de Molen waterweg en de
Spoorsingel gaat het naar de
Nicolaas Zasstraat. Ook hier
blijken weinig klanten thuis,
„Dat komt, omdat je met
mensen te doen hebt, die een
ongeregeld leven leiden. Die
vaak met werken, die over
dag slapen en 's avonds uit
gaan". weet Jaap
Het handjevol mensen, dat
wel aanwezig is, betaalt zon
der morren. „We treffen het
niet. We hebben nog weinig
geld opgehaald", bromt
Gerrit lachend. „Aan de an
dere kant kijken we natuur
lijk met de hele tijd naar dat
geld. Dit is gewoon vreselijk
leuk werk. Je hent voortdu
rend onder de mensen."
Mensenkennis
Gerrit, die dit werk al tien
jaar doet, en Jaap drijven op
routine. Mensenkennis is
voor hen door de jaren heen
een vertrouwd begrip gewor
den. Gerrit: „De mentaliteit
van de menseq leer je goed
kennen. Het is belangrijk,
dat je een vaste wijk hebt.
Dan weet je waar iedereen
zit en ook wat je aan ze hebt.
Je leert met ze spelen als het
ware. Het ligt eraan hoe je
binnenkomt en of je contac
ten met mensen kunt leggen.
De een moei je een grote bek
geven, de ander moet je lij
men. Dat kan je niemand le-
rer^. Zoiets moetje voelen. Je
bent ook mm of meer wijk
agent. Ze vertellen je al hun
problemen."
Opvallend is het verschil in
mentaliteit tussen de wijken
onderling in Rotterdam, me
nen beiden. Jaap: „Tussen
het Westen en het Noorden
bijvoorbeeld is er een ver
schil van dag en nacht. In
het Noorden heb je geen pro
blemen, als je maqr de taal
van de mensen in de wjjk
spreekt. In het Westen ech
ter zijn de mensen agressief.
Nergens een naambordje en
als je aanbelt, doen ze niet
open."
De parketwachters worden
vrijwel nooit met geweld ge
confronteerd. „Ja, ik heb
weieens in een loop gekeken.
Toch heb ik in al die jaien
maar twee maal mijn pistool
moeten trekken", herinnert
Gerrit zich. „Een keer
wachtte iemand ons voor het
raam al op met een pistool.
Wij doken toen onmiddellijk
weg achter een wagen. Toen
we de trap opgingen, werd
een baal cement naar bene
den gegooid. Maar verder
hebben we vrijwel nooit
last."
Joviaal
Op de Walen burger weg de
trap op bij een vaste klant,
een 'alcobolisie'; rijden onder
invloed. „Ik heb helemaal
geen boete gehad. Ik reed in
de periode helemaal niet. Ik
weet hier geen moer vanaf',
roept de vrouw. Zij moet de
volgende dag een zware ope
ratie ondergaan. „Wij hebben
ook plaats in het ziekenhuis
van het gevangeniswezen m
Scheveningen", grapt Gerrit.
Hij belooft, dat hu m april te
rugkomt. Als \vo naar de
auto lopen, waggelt een be
nevelde vrouw naderbij Ze
krijgt een lift naar de Staten-
weg, nu we toch weer naar
Overschie gaan.
Op het volgende adres komt
Gerrit al zo'n tien jaar. over
de vloer. Net als altijd is het
een parkeerbon, van 45 gul
den. „Kom binnen", roept de
bewoner joviaal bovenaan de
trap. „Gerrit is hier kind aan
huis", licht de man toe, die
samen met zijn vrouw naar
de tv zit te kijken. „Ga Kit
ten", nodigt hij uit.
De tv gaat uit en er komt li
monade op tafel „Of willen
jullie soms een kop soep?"
Het echtpaar vertelt honder
duit over de recente reis
naar de kinderen in Ameri
ka. „Waar is-ie van?", vraagt
de bewoner routineus, doe
lend op de bon. „Uit Arn
hem", zegt Gerrit „O ja. ik
had daar m de Wezenstraat
de hele tijd heen en weer op
reden. Ik kon hem nergens
anders meer kwijt..."
'Gemakzucht' blijkt net als
bij de meeste klanten de
drijfveer voor zijn relatie
met de parketpolitie. „Je
denkt steeds, ik ga morgen
wel effe betalen. Als je dat
dan niet doet, heb je er pa
een paar dagen geen erg
meer in. En dan.,,"
Rechtlijnig
De parketwachters merken,
dat de mensen, bij wie ze
langs komen, het de laatje
tijd steeds krapper hebbt#.
„Negenennegentig van de
honderd mensen hebben
echt geen geld", zegt Jaap.
Voor 'gokbazen' gaat dit ver
haal niet op. „Dat zijn de
makkelijkste figuren voor
ons. In een nacht verliezen
ze anderhalve ton en dan
hebben ze niets als je langs
komt. Als we dan een dag la
tter komen, bulken ze weer-
van het g^ld. Die mensen
matsen we dan ook wel
eens."
Gerrit vindt dit niet onrecht
vaardig tegenover de armere
mensen. „Die hebben het na
melijk de dag daarna ook
niet." De parketwachters
kunnen onverbiddelijk en
ook opmerkelijk rechtlijnig
zijn.
Dat blijkt als we in het 'In
dianendorp' arriveren, dat
tegen Zestienhoven aan ligt.
Gerrit belt ergeps aan en
doet zijn bekende zegje. De
bewoner schudt zijn hoofd en
hakkelt gemeend: „Ik heb
die 25 gulden niet. Morgen
ga ik naar de bank. Mijn
vrouw komt straks thuis
Misschien, dat zij geld heeft,"
Aan de overkant van de
straat gaan gordijnen open,
in de woning ernaast wendt
een heel gezin de blikken af
van Veronica. „Morgen weel
iedereen in dit hele dorp, dat
deze man is meegenomen
voor 2gulden", zegt Jaap.
De bewoner loopt naar de
overbuurman en vraagt of
hij soms geld heeft. Nee, hij
ook niet. De man gaat mee
naar het politiebureau, waar
hij moet wachten tot zijn
vrouw met het geld komt
Ook hij moet plaatsnemen in
de kooi. Hij glimlacht ver
ontschuldigend tijdens het ri
tje naar het politiebureau
Noord aan de Prins Frederik
Hendrikstraat. De fotograaf
en ik voelén ons ellendig.
We hebben allebei ruim 25
gulden op zak. „Je zou het zo
geven", denken we.
Op bureau Noord wordt de
man ingesloten. „Ja, het is
onvoorstelbaar, dat die ijfian
dat geld niet heeft. Hij heeït
het echt niet", zegt Jaap, die
gewend lijkt aan absurditei
ten.
Het werk van de parketpoli
tie heeft ook iets tegenstrij
digs. Het kost namelijk al
leen maar g-eld. De benzine,
die per avond worejt verre
den, de ontelbare overuren,
die de parketwachters ma
ken (werken 's avonds bete
kent overwerk). Daartegeno
ver staat bijvoorbeeld deze
avond'slechts 5QÖ gulden aan
opgehaalde bonnen. Natuur
lijk, het werk moet gebeu
ren, anders betaalt straks
niemand meer een bon. Maar
toch
Record
Het 'record' aantal ^rreètan-
ten op een avond staat op on
geveer tien. „In politiebu
reaus is altijd nog wel plaats
voor een nacht. Vroeger
moesten de mensen dan de
hele avond in de wagen blij
ven zitten. Van half zeven
tot half twaalf. Hadden we
van die open arrestanten wa
gens. Werden ze hele stad
doorgereden. Daar werden
ze doodziek van."
Het is intussen elf uur. Op
het laatste adres van deze
avond moet de bewoner hoe
dan ook worden meegeno
men. Hij moet een vonnis
van 56 dagen uitzitten we
gens overtreding van de
vuurwapen wet. De man ligt
net in bed met zijn vrouw en
trekt een verbaasd gezicht,
als hij half ontkleed de deur
opendoet.
„U moet mee", zegt Gerru in
de zitkamer. De bewoner
yertelt, dat hij helemaal geen
oproep -heeft gehad om te ko
men zitten. "Hij verdenkt zijn
ex-vrouw ervan, dat zij de
oproep heef^ achter gehou
den. „Ik weet van niks. Het
is toch te gek, dat ik nu van
de straat wordt getrokken
Wjit moet ik nou doen* Ik
heb nog een aantal verplich
tingen bij mjyn baas."
De gezette zeeman blijft rus
tig, zijn vrouw komt uit bed
en gaat op de bank, zitten
„Ze kunnen je toch niet zo
maar weghalen", roept ze
„Het is niet te filmen, hè",
zegt hij. „Nou, dan ga ik
maar het rijk ondersteunen",
klinkt het berustend „Er zit
niks anders op." Hij gaat zich
aankleden en neemt afscheid
van zijn vrouw en kind. Als
we de straat uitrijden, kijkt
de buurvrouw van de wo
ning erboven ons na.
„Welterusten", zegt Gerrit
vijf minuten later op bureau
Noord. De deur van de poli
tiecel gaat dicht achter de
nieuwe arrestant. Jaap en
Gerrit hebben geen onbevre
digd gevoel. „Als je van dit
soort zaken wakker gaat lig
gen, kun je er* beter mee op
houden..."
