21
Het legioen met de blauwe buttons
m
GRAAG .GEDAAN.
Invloed van medicijn op
dader blijft onduidelijk
Vijfde Rotterdamse Fietsvierdaagse:
Baggerzuiger
Ourthe gelicht
Subsidie aanvragen nu
in overleg met gemeenten
ter rtieulen
natuurlijk
7
Eis van vijf jaar na dodelijke steekpartij
Beroepen
Bloeien altijd...
Na gesprek met rijk:
I
Rotterdams Nieuwsblad
woensdag
RZ/RV/EY/RW/RS 7 apnl 1382
Drukte bij
het begin-
en eindpunt
aan het
Lange Pad
Even
uitblazen
langs de
Rotte
door
Hans
Soeters
Fris en
monter
(etsend
over de
Molenlaan
Rotterdam „Heeft u nog
behoefte aan een laatste
woord?", vroeg rechtbank
president mr. W.D. Mee ter
gisteren in de Rotterdamse
rechtszaal aan de aangesla
gen 52-jarige verdachte, die
zojuist vijf jaar gevangenis
straf tegen zich had horen ei
sen, omdat hij op 10 novem
ber van het vorig jaar de 31-
jarige L.A.D. Hofman had
doodgestoken.
„Ik heh mijn laatste woord
op een briefje geschreven,
omdat ik er niet zonder emo
ties over kan praten". Mr.
Meeter las daarop delen uit
het schrijven voor. „Mijn
straf aanvaard ik. Hoe graag
ik hei ook zou willen, maar
ik kan Hofman met mijn
spijt niet tot leven brengen.
Het enige, dat ik wil is dat de
familie Hofman mij vergiffe
nis schenkt. Ik heb er slape
loze nachten van".
Van de steekpartij zelf kon
de verdachte zich weinig
herinneren, maar de aanlei
ding stond hem nog helder
voor de geest. Zelf was hij de
bewuste avond vroeg naar
bed gegaan, nadat hij onder
meer het pijnstillende middel
Depronal had ingenomen.
Zijn vrouw ging nog even
naar het buurtcafé, nog geen
honderd meter van hun wo
ning verwijderd. Een paar
uur later kwam zijn echtge
note met een blauw oog
thuis. Huilend vertelde zij
haar man, dat Hofman haar
had geslagen. Woedend pak
te de uit zijn slaap gewekte
man een groot keukenmes
en liep naar het stamcafé
van de familie Hofman. Het
slachtoffer kwam naar bui
ten, toen hij de man zag aan
komen. Op straat werd Hof
man in zijn hartstreek gesto
ken. Naderhand overleed hij.
Buurtbewoners geloofden
achteraf niet, dat de ver
dachte iemand had doodge
stoken, In zijn omgeving
stond hij niet als agressief
bekend. Hoewel zijn echtge
note na de steekpartij is
verhuisd, stuurden de buurt
bewoners veel kerst- en
nieuwjaarskaarten naar zijn
cel.
Een aantal weken geleden,
tijdens de eerste behandeling
van deze zaak, kwam naar
voren dat de verdachte zich
bijna niets van de gebeurte
nissen kan herinneren. Op
verzoek van zijn raadsman
werd onderzocht welke In
vloed het pijnstillende mid
del op het bewustzijn van de
verdachte heeft gehad. Het
door Dirk Mellema
Vlissïngen Bergingsvaartuigen van Smit Tak uit Rotter
dam zijn er op de Westersehelde in geslaagd het Belgische
baggervaartuig Ourthe uit Antwerpen te lichten. Het gevaar
te hing daarbij op zijn kop in takels en werd met twee hef-
pontons en zeven Belgische sleepboten versleept van de
bocht bij Bath naar het neven vaarwater de Appelzak in de
Westersehelde.
Tijdens deze tocht stootte het
schip tegen een bergings
vaartuig waarna het schip
moest worden verankerd.
Daarna hebben de bergers de
Ourthe negentig graden ge
kanteld waardoor het schip
plat op het water kwam te
liggen. Daarna werd het
sleepkarwei hervat.
De Ourthe werd op 25 maart
tijdens dichte mist aangeva
ren m de bocht bij Bath. De
baggerzuiger zonk vrijwel
onmiddellijk. Het wrak
vormde sindsdien een obsta
kel in het drukke vaarwater.
Het drie meter grote gat in
de Ourthe zal na aankomst
provisorisch worden gedicht.
Het is volgens de eigenaar
van het schip, Dredging In
ternational uit Antwerpen,
nog niet bekend wat er met
de Ourthe gaat gebeuren.
Intussen is door de strem-
ming van het scheepvaart
verkeer ais gevolg van het
bergerswerk het aantal
wachtende schepen op de
rede van Vlissïngen weer
toegenomen tot 35. Daarvan
moeten er 25 naar Antwer
pen.
HERVORMDE KERK Be
dankt voor Badhoevedorp: J.
van den Berg, Spijkenisse;
voor Haskerhorne: kand. T.
Dankers. Zeist.
GEREF. KERKEN Aange
nomen naar Oppenhuizen:
kand. R. Roukema, Hilversum.
GEREF. KERKEN (vrïjgem.)
Beroepen te Gronmgen-
West: E. Hoogendoorn, Dalfs-
en- Bedankt voor Zaamslag:
A. van der Sloot, Pernis.
w
op hun mooist 10 kunstzijden
rozen in vijf verschillende
kleuren Dit voor/aarsboeket
nu géén 9,50
maar
rapport dat daarover inmid
dels is opgemaakt, bleek niet
erg duidelijk, oordeelde de
advokaat gisteren.
Depronal kan ontstemming
en verhoogde prikkelbaar
heid veroorzaken. Het kan
het bewustzijn vernauwen.
„Je kan het vertalen alsof je
met oogkleppen loopt, dat je
helemaal gefixeerd bent op
één gedachte", vulde mr.
Meeter aan. Niettemin luidde
de conclusie van het rapport,
dat het hoogst onwaarschijn
lijk is, dat de Depronal van
invloed is geweest op de da
den van de verdachte.
Officier van justitie mr.
W.F.H- Hendriks achtte hem
schuldig aan doodslag. Om
dat de verdachte nog nooit
met de politie in aanraking
was geweest, liet de aankla
ger doorschemeren, dat van
een opvoedkundig aspect
geen sprake is, maar dat de
straf zuiver als een vergel
ding moet worden gezien.
„Tenslotte is er een mensen
leven verloren gegaan. Ik
besef dat deze man het moei
lijk in de gevangenis zal heb
ben en ook dat het voor zijn
familie niet eenvoudig zal
zijn. Toch moet ik een straf
van vijf jaar eisen". Na het
horen van de eis raakte de
verdachte zichtbaar ontdaan.
De raadsman oordeelde dat
er geen sprake was van
doodslag, omdat zijn cliënt
niet de opzet had om te do
den. Daarnaast had de advo
kaat kritiek op het psychia
trisch rapport en vond hij de
eis van vijf jaar te hoog. Uit
spraak 20 april.
Rotterdam Om kwart
over elf was 'ie alweer terug.
Licht nahijgend, rood en be
zweet, stapte hij de tot start
bureau omgetoverde kantine
van het gemeentelijk sport
complex aan het Langepad
binnen. Zijn outfit verraadde
in hem de echte wielrenner.
In amper een uur had hij de
eerste etappe van de Rotter
damse Fietsvierdaagse afge
legd. Een trainingsritje was
het voor hem geweest, ver
telde hij, toch wel een beetje
trots dat hij als eerste was ge
finisht. Om er bescheiden
aan toe te voegen: „Maar
ach, 't was voor mij een be
kende route en bovendien
deed ik al voor de vijfde
keer mee..." Daarop was hij
weggewandeld, op z'n race
fiets gestapt en na een paar
krachtige pedaalslagen uit
het zicht verdwenen...
Kwart over elf gisteroch
tend, een kwartier na het
sluiten van de eerste start
van de fietsvierdaagse. Voor
de medewerksters van het
startbureau aan het Lange
pad was voor even de rust
weergekeerd. Tussen tien en
elf uur waren vanaf vier
plaatsen in Rotterdam de
deelnemers aan de vijfde
fietsvierdaagse van start ge
gaan. 's Avonds tussen zes en
zeven uur volgden de deel
nemers die voor het rijden in
de avonduren hadden geko
zen. Als aansluitend op de
fietsvierdaagse ook de op
paaszaterdag te verrijden
Open Rotterdamse Toerdag
is afgewerkt, zullen er naar
schatting zo'n negenduizend
fietsers over de door de Rot
terdamse Dienst voor Sport
en Recreatie uitgezette par-
coursen hebben gereden.
,,Een recordaantal deelne
mers zit er dit jaar niet in",
vertelde een medewerkster
van de Dienst. „Maar veel
rpinder dan vorig jaar zullen
het er toch niet worden".
Startbureau
En dus was het 's ochtends
een drukte van belang op de
vier sportcomplexen. Voor
het eerst sinds het vijfjarig
bestaan van de fietsvierdaag
se was ook de kantine van de
Nenijto aan de Bentincklaan
in het rijtje startbureaus op
genomen. Vooral in het
startbureau aan het Lange
pad was dit te merken. Hier
was het aantal inschrijvingen
lager dan in voorgaande ja
ren.
Toch bood ook in het Kra-
lingse Bos het deelnemers
veld weer een bonte aanblik.
Een gemêleerd gezelschap
ook. Stoere wielrenners, die
de met metaalbeslagen ren-
nerschoentjes ferm op het te
gelpad lieten klikken, ge
volgd door complete families
en doorgewinterde toerrij
ders; pa voorop, de pijpen
van de makkelijke pantalon
vastgezet met broek veren en
het hoog ingesnoerde wind
jack tot aan de kin dichtgek
noopt. op enkele meters ge
volgd door ma, gehuld in de
degelijke gabardine regenjas.
Voor hen zou de circa dertig
kilometers tellende route
geen problemen opleveren;
gebogen over het op stencil
gezette traject werd besloten
dat bij de windhondenren
baan de thermoskan tevoor
schijn kon worden gehaald
en niet eerder dan bij de
Rotte het tupperware-doosje
met broodjes kaas zou wor
den geopend. In schril con
trast jengelde enkele meters
verderop een peuter vanuit
zijn kinderzitje om een wate
rijsje.
En zo had gisteren elke deel
nemer wel zijn beweegreden
om al dan niet op de fiets te
stappen. Zoals de jongeman,
die schuchter naar het meisje
schuifelde dat eenzaam in
een hoekje van het complex
stond. „Ben jij alleen?". „Ja".
„En jij?" „Ik ook". Een
kwartier later fietsten ze zij
aan zij, geheel volgens sche
ma richting Boezemlaan. Een
andere man zat sip kijkend
aan het tafeltje in de kanti
ne. Een uur eerder had hij
nog een nieuwe fiets ge
kocht, zo'n supersnelle met
tien versnellingen. Een
gloednieuw lichtgewicht fiet
spompje lag als trots bewijs
naast zijn kopje koffie op ta
fel. ,,'k Kan 'r niet op zitten",
daar rijd ik geen kilometer
meer op".
Visite
Ook het echtpaar dat even
eerder tijdens het inschrijven
had gevraagd: „Dertig kilo
meter, hoe lang fiets je daar
over?", besloot na lang be
raad toch maar weer naar
huis te gaan. De die ochtend
onverwacht aangekondigde
visile had een spaak in het
wiel gestoken. „Binnen twee
uur halen we het toch met",
zei de man zichtbaar teleur
gesteld. „Maar misschien
Rotterdam Het rijk moet
voortaan eerst de gemeenten
op de hoogte stellen wanneer
een aanvraag voor subsidie
wordt afgewezen. Dit hebben
de vier grote steden afge-
sjsroken na overleg met mi
nister André van der Louw
van cultuur, recreatie en
maatschappelijk werk.
De wethouders voor sociale
zaken van de vier grote ste
den, Rotterdam, Amsterdam,
Den Haag en Utrecht waren
verbolgen over het feit, dat
rijksamtenaren op eigen
houtje subsidie-aanvragen
behandelden. De gemeenten
vonden dit in strijd met het
decentralisatiebeleid en
vroegen in leoruari met
spoed een gesprek met de
verantwoordelijk minister
aan.
Het conflict is ontstaan sinds
de 1 januari ingevoerde indi
recte financieringspot voor
maatschappelijke en medi
sche dienstverlenende instel-
februari met
lïngen. Voorheen werden
deze instellingen gefinan
cierd via de bijstandswet in
directe financiering. Een
aantal instellingen in Rotter
dam, met name de bejaar
dentehuizen, dreigen hier
van de dupe te worden als er
niet snel een alternatieve fi-
nancienngsregeling komt.
Met het rijk is nu de af
spraak gemaakt dat afwijzin
gen eerst worden voorgelegd
aan de gemeenten voor
eventueel overleg.
krijgen we ze wel vlug de
deur uit en dan kunnen we
mokte hij met een van pijn
vertrokken gezicht, „Da's
geen zadel meer dat 'r opzit,
da's een martelwerktuig;
vanavond nog".
Eén ding hadden al die wiel
rijders gisteren echter ge
meen: iedereen droeg een
door de organisatie verstrek
te blauwe button. „Duidelijk
zichtbaar dragen", vertelde
een medewerkster van het
startbureau tegen elke deel
nemer. „Dat moet. Op last
van de politie". Het veroor
zaakte op enige meters af
stand van de tafel voor de
nodige hilariteit. Een oudere
vrouw tegen haar man, hik
kend van het lachen: „Jij, jij
met zo'n ding op... Dat zou je
zoon moeten zien". Hij, te
genstribbelend; „En ik vind
die dingen toch een krengen.
Van een afstand kan je niet
lezen wat 'r opstaat, dus is 't
net of ik van de een of ande
re actiegroep ben. En daar
heb ik juist zo de pest aan..,"
En zo ging gisteren de vijfde
Rotterdamse Fietsvierdaagse
van start. Een late deelne
mer kwam nog hijgend de
kantine inrennen, moppe
rend dat 'ie bekaf was nog
voor hij was begonnen. „Was
me dat fietsen om nog op tijd
te kunnen zijn". Hij vertrok
gelijk met de man die lang
durig bij het hek van het
sportcomplex had staan
wachten. Hij deed het deze
keer maar eens kalm aan,
verduidelijkte hij zijn getreu-
•L Vorig jaar was ie als een
an de eersten gefinisht en
had hei traject daarna nóg
maar een keer gereden.
Maar dat was 'm toen maar
matig bevallen.
De man vertrok op het mo
ment dat de eerste deelne
mer al weer arriveerde; twee
wielrijders, de een met een
gezicht zo rood als een pioen,
de ander kalm peddelend,
een grijns op het gezicht. En
kele minuten later stoof een
groepje kinderen het com
plex op. Terwijl de fietsen te
gen het hek werden gesme
ten, riep een van hen: „Die
vent, die daar net wegging,
was dat de eerste?" Daarna
een hartgrondige verwen
sing, gevolg door een teleur-
gesteld: „Hè, verdorie, daar
fiets je je nou rot voor...".
Eindpunt
Omstreeks dat moment moet -
ergens in de omgeving van
de Rotte een met blauwe
buttons getooid ouder echt
paar in het gras hebben geze
ten, de fietsen keurig langs
de kam van de weg, stevig
op de standaard geplaatst,
het lege tupperware-doosjer
weer opgeborgen in de fiets-
tas. De aandacht zal wel ge
richt geweest zijn op de rou
tebeschrijving. Via de Boter-
dorpse Verlaat, de manege
Hillegersberg en de Veiling-
brug zouden ze korte tijd la- i
ter de Bosdreef indraaien.
Daarna nog driehonderd me-
ter en ongeveer een zelfde
afstand in de Prinses Bea-
trixlaan. En dan; het Lange
pad, het eindpunt.
Een voor een kwamen ze
weer binnen: de wielrenners,
de met sponsornamen ron
drijdende toerfieisers en de
tallozen die er voor een paar
uurtjes sportief op uit waren
getrokken. Op de laatste dag
van de vierdaagse wacht -
voor allen de beloning: een
medaille voor hen, die alle
vijf de edities meemaakten,
een lintje voor de beginners
en een oorkonde met stem
pels. Ook de blauwe button,
die op last van de politie vier
dagen duidelijk zichtbaar op
de revers van de jas is gedra
gen, mogen ze houden...
Er zijn mensen die onze krant nog met
lezenUw beste v riend ol vriendin
misschien. Breng daar even g Naanj;
verandering tn. - Adre$.
Maak hem l,-i iv '<nnee. Zo gehkst RosfC0j
en goed beloond i« ant voor die kleine,- *•- -
moeite krijgt u een verzilverd
miniatuur van het Rotterdamse
Stadhuis.
ïole9r
I W°°"PJMIS.
m
I P"S'COd,
rE,!efeo„;
m puurde
